เมื่อวานไปเฝ้าไข้เพื่อน เลยไม่ได้มาลงนะครับ
แต่ว่าหมอที่ดูแลเพื่อนผมอะ น่ารักโคตรสงสัยมันแกล้งป่วยแน่ๆ
ตอนที่ 12 หวานหวาน
วันนี้ธรดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ คงเพราะเมื่อวานเขาได้เจอคีย์ พร้อมกับเริ่มเข้าใจกันมากขึ้นแล้ว เขาไปติดต่อเรื่องการจัดอบรมตั้งแต่เช้า กว่าจะเสร็จก็บ่ายเข้าไปแล้ว ที่แรกเขากะจะไปหาคีย์ก่อน แต่ตอนนี้คงไม่ทันเพราะเขาต้องกลับบ้านไร่วันนี้เลย
“ลุงกินข้าวยัง” ธรต่อสายโทรศัพท์หาคีย์
“กินแล้ว นี่มันบ่ายแล้วนะ ใครจะยังไม่กินล่ะ”
“โห พูดกันดีๆบ้างไม่ได้หรือไงนะลุงน่ะ” ธรบ่น
“แล้วมีอะไร โทรมาทำไม” คีย์ถาม แต่แอบยิ้มหน้าแป้นเชียว
“ไม่มีอะไร พี่แค่จะบอกว่าจะพี่กลับบ้านไร่วันนี้นะ”
“แล้วมาบอกทำไมอ่ะ”
“ก็แค่อยากให้รู้ไว้เท่านั้นเอง งั้นแค่นี้นะพี่ขับรถอยู่” แล้วธรก็วางสายไป
จริงๆแล้วไม่มีอะไรมาเขาก็แค่อยากคุยกับคีย์เท่านั้นเอง เขามุ่งหน้ากลับบ้านไร่ทันที เพราะงานคงรอเขาอยู่อีกเยอะมาก
....................
“ใครโทรมาหรอคีย์ นั่งยิ้มคนเดียวก็ได้” พงษ์ทักเมื่อเห็นท่าทางของคีย์
“เปล่าไม่มีอะไรหรอก แต่ว่าเมื่อกี้คุยเรื่องรายงานถึงไหนแล้วนะ” คีย์เปลี่ยนเรื่องคุยทันที เพราะเขารู้สึกอายนิดๆที่คนอื่นสังเกตุเห็นท่าทางของเขา
ตั้งแต่เมื่อวานคีย์คุยกับพงษ์เยอะขึ้น จนพงษ์เองก็แปลกใจเหมือนกัน แต่เขาก็ไม่ได้สนแค่มันทำให้เขาสนิทกับคีย์ได้ก็พอแล้ว
“คีย์พรุ่งนี้ไปเที่ยวกันป่ะ” พงษ์ชวนคีย์เมื่อทำรายงานกันเสร็จแล้ว
“ไม่อ่ะ ขึ้เกียจ” คีย์ตอบสั้น พงษ์ทำหน้าเสียดาย
“อืม งั้นเจอกันวันจันทร์นะ”
หลังจากแยกย้ายกันกับเพื่อนๆ คีย์ก็กลับมาที่บ้าน หลังจากินข้าวกับป้าของเขาเสร็จ เขาก็ขอตัวขึ้นไปบนห้องแล้วล้มตัวนอนลงบนที่นอนทันที
คีย์นอนคิดถึงว่าตอนนี้ธรจะกลับถึงบ้านไร่หรือยังนะ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแต่เขากลับนอนมองมันอยู่อย่างนั้น
“ไม่โทรไปหรอกเดี๋ยวจะหาว่าเราคิดถึง” คีย์พูดกับตัวเองที่มองชื่อธรในมือถือ ก่อนที่เขาจะวางมันลง
คีย์นอนกลิ้งไปมาบนที่นอน ในหัวก็คิดแต่ว่าธรจะถึงบ้านหรือยัง แล้วธรจะโทรมาหาเขาหรือเปล่าคืนนี้ เขาคิดแล้วก็หยิบมือถือขึ้นมาดูอีกครั้ง ก่อนที่จะวางมันลงที่เดิม
“ปู่บ้า ทำไมไม่โทรมาอีกนะ ถึงบ้านหรือยังก็ไม่รู้ หรือว่าเราจะโทรไปถามดี” คีย์บ่นกับตัวเอง ก่อนที่จะหยิบมือถือมาไว้ในมืออีกครั้ง
คีย์นอนมองมือถือในมือตัวเองสักพัก แล้วก็วางลงกลับไปอีก เขาคิดว่าถ้าโทรไปเดี๋ยวธรจะได้ใจกว่านี้ แต่เขาก็ข่มอารมณ์ที่จะคิดถึงธรไม่ได้ เขาเอาหมอนขึ้นมาปิดหน้าตัวเองไว้
เสียงริงโทนเพลง password486 ของเขาดังขึ้นมา คีย์รีบหยิบมือถือมาดูชื่อทันที
“ปู่สุดหล่อ” คีย์ยิ้มออกทันทีที่เห็นชื่อนี้
“มีอะไรปู่ โทรมาทำไม” คีย์แกล้งถาม
“ถ้าไม่มีอะไรพี่โทรหาไม่ได้หรือไงลุง ลุงจะนอนหรือยัง”
“ยังกำลังนอนเล่นอยู่ แล้วโทรมาทำไม”
“ก็ไม่มีอะไรแค่โทรมาเฉยๆ พี่อยากคุยกับลุงแค่นั้นเอง” คีย์ยิ้มกว้างเลยตอนนี้
“แล้วใครเขาอยากคุยกับปู่อ่ะ” คีย์แกล้งพูด แต่จริงๆเขาดีใจมากๆ
“ลุงไม่อยากคุยกับพี่หรอ งั้นพี่วางสายก็ได้นะ” ธรทำเสียงเศร้า
“เดี๋ยวดิปู่ จะคุยอะไรก็คุยดิ” คีย์รีบพูดออกมาทันที
“อ่าว ก็ลุงบอกไม่อยากคุยนี่นา” ธรแกล้งงอน
“ถ้าไม่อยากคุยแล้วจะรับหรอ” คีย์เผลอพูดออกไป เขาเขกหัวตัวเองที่เผลอพูดออกไป
ธรยิ้ม “วันนี้เรียนเป็นไงบ้าง มีเพื่อนหรือยัง”
“ก็เรื่อยๆนะ เพื่อนนะมีแล้ว ว่าแต่ปู่เถอะถึงบ้านนานหรือยัง”
“พักใหญ่ๆได้แล้ว นี่กำลังเตรียมตัวนอน เลยโทรหาลุงก่อน”
“เดี๋ยวผมก็จะนอนแล้วเหมือนกัน”
“แล้วพรุ่งนี้วันหยุดไปไหนหรือเปล่า”
“ยังไม่รู้เลย อาจไปหาซื้อของ”
“ไปกับเพื่อนหรอ”
“ไปคนเดียว”
“งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่โทรหาใหม่นะ นอนได้แล้ว”
“ฝันดีนะครับ ฝันถึงพี่ด้วยละ” ธรบอกต่อ
“บ้าแหละใครจะฝันถึงปู่ ถ้าฝันถึงปู่ก็ฝันร้ายแหละล่ะ”
“ลุงนี่นะ จะพูดดีๆบ้างไม่ได้เลยหรือไง แต่พี่ไปนอนแหละนะ พรุ่งนี้มีงานแต่เช้า”
หลังจากที่วางสายจากธร คีย์ยังนอนยิ้มอยู่เลย เขารู้สึกดีทุกครั้งที่เขาได้คุยกับธร คืนนี้เขาหลับอย่างมีความสุข
...........................
ธรกลับมาก็ยุ่งกับงานตั้งแต่เช้า ถึงแดงกับนพจะช่วยทำไว้บ้างแล้วก็ตาม ช่วงที่เขาไม่อยู่แต่มันก็ยังเหลือเยอะอยู่ดี เขาทำงานไปฮัมเพลงไป ด้วยอารมณ์ที่แจ่มใส
“นายอารมณ์ดีเรื่องอะไรหรือครับ ตั้งแต่กลับมาผมเห็นยิ้มตลอดเลย” แดงถามด้วยความสงสัย
“เปล่าไม่มีอะไรนี่ แล้วแดงอยากให้ผมหงุดหงิดหรือไง” ธรหันไปยิ้ม
“ไม่หรอกครับ แบบนี้ดีกว่า” แดงหัวเราะออกมา ทำให้ธรหัวเราะตามด้วย
“เอาช่วยกันทำงานเร็ว เดี๋ยวงานไม่เสร็จละโดนแน่”
................................
ตลอดหลายวันมานี่ธรโทรหาคีย์บ่อยมาก เขาใช้การโทรศัพท์เพื่อคลายความคิดถึงของเขา แถมยังทำให้เขากับคีย์เริ่มเข้าในกันมากขึ้นด้วย
“นายพรุ่งนี้มีงานวัดวันแรกนะครับ นายจะไปหรือเปล่า” นพหันมาถามขณะที่ทำงานอยู่
“อ่าวถึงวันงานวัดแล้วหรอ ผมลืมไปเลย”
“ครับ ผมว่าจะขออนุญาตเอารถออกไปกับแดงซะหน่อย” นพบอก
“อืมไปเถอะ ผมไม่ไปหรอก” ธรทำงานต่อ
หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จแล้ว
“ป้าน้อยพรุ่งนี้ช่วยทำห้องข้างผมไว้หน่อยนะ” ธรบอกป้าน้อยที่ยืนรออยู่ข้างๆ
“แต่ว่าใครจะมาหรอค่ะ” ป้าน้อยสงสัย ธรไม่ตอบได้แต่ยิ้ม
“เออ แดงพรุ่งนี้ช่วยดูงานแทนผมด้วยนะ”
“ครับ แต่ว่านายจะไปไหนหรือครับ” แดงสังสัย
“พอดีผมมีธุระนิดหน่อย เย็นคงกลับมาถึง” ธรบอกก่อนที่จะขึ้นไปบนห้อง
..............................
คีย์มามหา’ลัยตามปกติเหมือนทุกวัน ตอนนี้เขากับพงษ์ก็สนิทกันมากขึ้น พงษ์จะคอยตามเขาบ่อยๆ หลังกินข้าวเที่ยงเขามานั่งที่โต๊ะประจำ เขาเอาPSPขึ้นมานั่งเล่นเพลินๆ
“มาเรียนหรือมาเล่นเกมส์เนี่ย” มีเสียงคุ้นว่าเขา
“แล้วมันเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ” คีย์บอกทั้งที่ยังไม่มองหน้าเพราะเขากำลังติดพันกับเกมส์อยู่
“เลิกเล่นได้แล้ว” คนนั้นเอามือมาดึงเกมส์ออกไปจากมือเขา
“เฮ้ย อะไรวะ” คีย์มองหน้าทันที
“ปู่!! มายังไงเมื่อคืนไม่เห็นบอกว่าจะมา” คีย์เปลี่ยนเป็นยิ้มแทนแล้วตอนนี้
“ก็จะมาพาไปเที่ยวไง พรุ่งนี้หยุดไม่ใช่หรอ” ธรยิ้มบอกก่อนส่งเกมส์คืนให้
“ไปไหน ไม่ไปอ่ะ” คีย์บอก
“ไม่ต้องมาดื้อเลย” ว่าแล้วธรก็ดึงมือให้คีย์ลุกขึ้นเดินตามเขาไป
“คีย์จะไปไหน” พงษ์เดินตามมาพอดี
แต่คีย์ไม่ได้ตอบเพราะเขาโดนธรดึงไปแล้ว ธรพาคีย์มาที่รถก่อนเปิดประตูให้เขาขึ้นรถ หลังจากขึ้นรถมาแล้ว
“ปู่จะพาผมไปไหน” คีย์ทำหน้าสงสัย
“เดี๋ยวก็รู้เอง ไม่พาไปทำมิดีมิร้ายหรอกน่า”
“ปู่ลามกอีกแหละ ลองทำดูสิผมเอาตายแน่”
“คร้าบบ คร้าบบ พี่กลัวแล้วครับ” ธรทำเสียงล้อเลียน
“คีย์โทรไปบอกที่บ้านก่อนสิ ว่ามาค้างบ้านพี่”
“บ้านปู่ อย่าบอกนะว่าปู่จะพาผมไปบ้านไร่” คีย์ทำหน้าสงสัยเพิ่มขึ้น
“ก็พาไปเที่ยวก่อนไง มันดึกแล้วก็ไปนอนบ้านพี่ก่อนคืนนี้” ธรยิ้ม
คีย์โทรกลับไปบอกป้าว่าจะไปนอนค้างบ้านเพื่อน ทางบ้านก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่เขาก็ยังอดสงสัยไม่ได้ว่าธรจะพาเขาไปไหน
ธรขับรถพาคีย์มาที่วัดแห่งหนึ่ง ซึ่งตอนนี้ประดับไปด้วยหลอดไปหลากสีสันมากมาย สว่างไสวไปรอบบริเวณ
“ปู่ พามาที่ไหนเนี่ย” คีย์ยังสงสัยอยู่
“พามาเที่ยวงานวัดไง พี่คิดว่าเราต้องไม่เคยมาแน่ๆ” ธรหันไปยิ้ม ก่อนหาที่จอดรถ
ธรพาคีย์เดินเข้ามาในงาน ภายในวัดประดับไฟหลากสีเหมือนกับด้านหน้าวัด มีร้านค้าขายของตั้งอยู่ริมสองข้างทางถนน มีชิงช้าสวรรค์ กับม้าหมุ่นตั้งอยู่ที่ลานวัดด้านหลัง มีที่ยิงปืนจุกยาง สาวน้อยตกน้ำ เกมส์ปาลูกโป่ง หนูลงรู และก็ปิงโก คีย์ไม่เคยเที่ยวงานวัดก่อน เพราะเขาไปอยู่เมืองนอกตั้งแต่เล็ก
“ปู่ พวกนี้เขากินกันด้วยหรอ” คีย์ถามหยุดลงตรงหน้าร้านขายแมลงทอดชนิดต่างๆ
“อืมกินได้สิ อร่อยด้วยนะ” คีย์ทำท่าทางขนลุก
“อย่างงี้ต้องลองกินดู” ธรหยิบรถด่วน*ยืนให้คีย์ (รถด่วนคือหนอนไม้ไผ่)
“ไม่เอาใครเขาจะกิน” คีย์ทำท่าแหยงๆ
“กินได้อร่อยด้วยนะ จริงๆ” ธรจะป้อนให้แต่คีย์กลับหันหลัง แล้วเอามือขึ้นมาปิดปากไว้
“เอ้า ให้กินของอร่อยไม่กิน กินเองก็ได้” ธรกินรถด่วนเข้าไป คีย์หันมามองหน้า
“ปู่กินหนอนอ่ะ อย่ามาเข้าใกล้ผมนะ” คีย์ทำท่าทางใส่ธร ธรหัวเราะกับท่าทางของคีย์
ก่อนที่เขาจะเดินไปดูของอย่างอื่นต่อ ธรซื้อขนมถังแตกให้คีย์ลองกิน ก่อนที่จะเดินไปเล่นสาวน้อยตกน้ำกัน คีย์ขว้างเท่าไหร่ก็ไม่โดนจุดที่ทำให้ตกน้ำสักที
“ปู่ ปาให้หน่อยดิ” คีย์ยื่นบอลลูกสุดท้ายให้ธร
“งั้นคอยดูฝีมือนะ” ธณหันมายิ้มก่อนที่จะเล็งเป้า
ตูม!!!!
เสียงตกน้ำของสาวที่นั่งอยู่บนปากถัง คีย์หัวเราะชอบใจธรยิ้มเมื่อเห็นคีย์หัวเราะออกมา
“ปู่ก็แม่นเหมือนกันนะนี่”
“เรื่องแค่นี้เอง สบายอยู่แล้ว” ธรยักคิ้วให้คีย์
“โห ไม่ค่อยจะหลงตัวเองเลยนะ”
“ปู่ไปเล่นปาลูกโป่งกัน ผมอยากได้ตุ๊กตา” คีย์ชวน
แล้วทั้งสองคนก็ไปที่ปาลูกโป่ง ธรให้คีย์เป็นคนปา คีย์ปาไปสามรอบแล้วได้แต่ลูกอมกับมาม่ากลับมา
“ 55 ไม่แม่นเลยนะลุง” ธรแซว คีย์ทำหน้าไม่พอใจ
“อ่ะ ไหนคนเก่งลองหน่อยสิ” คีย์ท้าทาย
“น้องถ้าตุ๊กตาตัวใหญ่ ต้องแตกกี่ใบ” ธรหันไปถามเด็กที่ร้านปาลูกโป่ง
“14 ใบพี่ เล่นไหมครับชุดใหญ่ 60 บาท” เด็กในร้านรีบบอก
“พี่เอาชุดนึง” ธรจ่ายเงิน ก่อนที่จะเดินไปเล็งที่ลูกโป่งที่วางไว้ในกรอบไม้เล็กๆติดกันไปหมด
ปัง! ปัง! ปัง!
เสียงลูกโปงแตกดังต่อเนื่อง คีย์ลุ้นไปกับการปาของธร ตอนนี้ธรไปแตกไป 13 ลูกแล้ว ลูกดิกก็เหลืออีกลูกเดียวเหมือนกัน
“ปู่อย่าให้พลาดนะ” คีย์บอกพร้อมกับยืนลุ้นอยู่ข้างๆ
ธรตั้งใจเล็งก่อนที่จะปาลูกดอกออกไป
ปัง!
เสียงลูกโป่งแตก ธรหันไปยิ้มให้กับคีย์ที่ยืนลุ้นอยู่ข้างๆ
“เป็นไงเห็นฝีมือหรือยัง”
“ก็งั้นๆแหละ ผมไม่เอาจริงเองแหละ” คีย์กวนกลับ
“เอาหมีตัวใหญ่ตัวนั้นนะน้อง” ธรชี้ไปที่ตุ๊กตาหมีตัวใหญ่สีขาว เด็กก็หยิบมาให้
“อะพี่ให้” ธรยืนตุ๊กตาหมีให้คีย์ คีย์รับมาถือไว้ก่อนที่จะยิ้มให้ธร
ทั้งสองคนเดินดูของต่างๆภายในงานต่อ คีย์เพลินกับการได้เห็นของกินของใช้แปลก
“อ่าวนายน้อยมาได้ไงครับ” นพถามเมื่อเห็นคีย์ยืนดูของอยู่
“มากับเจ้านายพี่นะแหละ อยู่ๆก็ไปบังคับผมมา” คีย์บอก แดงได้ยินก็ทำหน้าเศร้าลงไปนิดหน่อยก่อนที่จะเก็บอาการไว้
“แล้วนายละครับ” แดงถามหาธร
“โน่น ยืนรอลูกชิ้นปิงอยู่ทางโน้น” คีย์ชี้ไปที่ร้านลูกชิ้นปิงที่อยู่อีกฝากหนึ่ง
แล้วทั้งสามคนก็เดินมาหาธรพร้อมกัน
“นายไหนว่าไม่มาไงครับ” นพแซวทันทีที่เดินมาถึงธร
“ผมไปบอกนพตอนไหน” ธรแกล้งทำเป็นลืม
“นาย ยังไม่แก่เลยนะครับ พวกผมไม่กวนแหละ พานายน้อยเที่ยวเถอะครับ” นพยังแซวต่อก่อนจะขอแยกตัวไป
“เออ เดี๋ยวนพ ฝากเอานี่กลับไปไว้บ้านด้วยนะ” ธรหยิบตุ๊กตาหมีมาจากคีย์ส่งให้นพ พร้อมกับของอื่นๆที่ซื้อมา
หลังจากนั้นพวกเขาก็แยกย้ายกันไปเดินเล่น ธรเดินพาคีย์มาที่ชิงช้าสวรรค์
“ขึ้นกันลุง” ธรชวน
“ไม่เอาขี้เกียจ” คีย์ปฏิเสธ
“อย่าบอกนะว่ากลัวความสูง” ธรยิ้มล้อเลียน
“ใครบอกล่ะ ขึ้นก็ขึ้นดิ”
ธรเดินไปซื้อตั๋วพร้อมกับพาคีย์นั่งชิงช้าสวรรค์ ชิงช้าค่อยๆหมุนสูงขึ้นไปเรื่อยๆ ทำให้มองเห็นทิวทัศน์รอบงาน และมองเห็นบรรยากาศรอบบริเวณนั้น
“เป็นไงมองจากที่สูงสวยใช่ใหม่ละ” ธรถาม คีย์ได้แต่พยักหน้าตอบ
“อะ” ธรยื่นไม้ลูกชิ้นปิงที่ซื้อมาเมื่อกี้ให้ คีย์กำลังจะหยิบธรก็ดึงมือกลับ
“ไม่เอาจะป้อน อะ” ธรยืนลูกชิ้นให้ใหม่
“ไม่เอากินเองได้ เอามานี่” คีย์จะแย่งไม้ลูกชิ้น ธรชักมือหลบ
“กินเลยพี่ป้อน เดี๋ยวมือเลอะ” ธรยังไม่ยอม คีย์ทำเป็นนั่งเฉยๆแทน
“อะกินนะ อร่อยนะลูกชิ้นเจ้านี้” ธรยืนเข้ามาใกล้อีก คีย์ยังทำเฉยๆ
“ถ้าไม่ยอมกิน หน้าเลอะนะ” ธรขู่พร้อมกับยืนลูกชิ้นเข้าไปใกล้อีก
คีย์เลยยอมกินลูกชิ้นที่ธนป้อนให้
“ก็แค่นั้นแหละ อะ” ธรบอกก่อนที่จะป้อนลูกชิ้นให้คีย์อีก
ระหว่างที่นั่งอยู่บนชิงช้า ธรก็ชี้วิวต่างๆให้คีย์ดู เป็นภาพที่สวยไปอีกแบบ พื้นที่ที่เป็นต้นไม้ส่วนมาก มืดสนิทจะเห็นกลุ่มแสงไปกระจายเป็นกลุ่มๆ ตามพื้นที่หมู่บ้าน ลมเย็นๆพัดมาตลอดเวลา คีย์รู้สึกชอบกับบรรยากาศแบบนี้เข้าแล้ว
หลังจากที่ลงจากชิงช้าสวรรค์ ธรก็พาคีย์เข้าไปไหว้พระในโบสถ์ ก่อนที่จะออกมาเดินดูงานต่อ คีย์มาหยุดตรงที่ซุ้มเกมส์หนูลงรู เขาอยากรู้ว่ามันเล่นยังไง
“ปู่ ไอ้นี่มันเป็นยังไงหรอ”
“ลุงเห็นกระป๋องที่อยู่ตรงกลางใช่ไหม” ธรถาม คีย์พยกหน้า
“ในนั้นจะมีหนูอยู่ไง แล้วเห็นป่ะ รอบๆเวทีจะมีกระป๋องติดเบอร์วางอยู่ พอเขาปล่อยหนูมันวิ่งเข้าอันไหนอันนั้นก็ได้ของรางวัลไง” ธรอธิบายให้ฟัง
“ลองเล่นดูไหมละ คีย์ลองเลือกมาสักเลขสิ”
“เอา เลข 13 แล้วกัน” คีย์เลือกเลขได้แล้ว
ธรเข้าไปซื้อตั๋วเลข 13 แล้วยืนรอให้เขาปล่อยหนูออกมา หนูตะเภาสีขาววิ่งออกมาทันที่ที่เขาเปิดทางให้ออก ตอนนี้คนที่อยู่รอบๆลุ้นไปตามๆกัน หนูมันเดี๋ยววิ่งไปทางซ้าย เดี๋ยววิ่งไปทางขวา ทำให้คนดูลุ้นตลอดเวลา ก่อนที่หนูจะวิ่งมาหยุดตรงหน้ากระป๋อง เลข 12 กับ 13
คีย์ลุ้นให้หนูวิ่งเข้าเลขที่เขาเลือกไว้ หนูก็ทำทาลังเลอยู่อย่างั้น ก่อนที่จะออกวิ่งอีกที
“อ่าว เข้าไปแล้วครับ เลข 13 เป็นผู้โชคดีครับ” คนปล่อยหนู่ประกาศออกไมค์หลังจากที่หนูวิ่งเข้าไปแล้ว
รางวัลที่ได้เป็นตุ๊กตาลิงตัวไม่ใหญ่มาก คีย์อุ้มของรางวัลที่เขาได้มาอย่างภูมิใจ ธรพาคีย์เดินเล่นภายในงานจนทั่วก็พากลับ
“อะ” คีย์ยื่นตุ๊กตาลิงให้ธร เมื่อเดินมาถึงรถ ธรแปลกใจ
“จะเอาไม่เอา งั้นไม่ให้แล้วนะ” คีย์บอกเมื่อเห็นธรทำท่างงๆ
ธรรีบหยิบทันทีก่อนที่จะยิ้มกว้างออกมา เขาเอาตุ๊กตาลิงวางไว้บนตักขณะขับรถกลับบ้านไร่กัน ตอนนี้เขารู้สึกมีความสุขมาก
เขาขับรถมาถึงบ้าน ทั้งสองคนก็ขึ้นห้องไป ธรไม่ลืมที่จะเอาลิงที่คีย์ให้ไปขึ้นห้องนอนด้วย
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก” เสียงเคาะประตูห้องคีย์
“ใครครับ” คีย์ตะโกนถาม ตอนนี้เขาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว คีย์ใส่ชุดนอนของธร มันเลยดูตัวใหญ่ไปหน่อย
คีย์เปิดประตูออกมา เห็นธรยืนอยู่หน้าห้อง
“ปู่มีอะไรหรอ” คีย์ถาม
“ลุงมาด้วยกันหน่อย พี่มีอะไรจะให้ดู” ธรดึงมือคีย์ให้ตามลงมาข้างล่างทันที
เขาพาคีย์มาที่ประตูหลังบ้าน
“หลับตาก่อน เดี๋ยวไม่ตื่นเต้น” ธรบอก
“ทำไมต้องหลับด้วยละ ปู่จะทำอะไรกันแน่” คีย์ถาม
“ไม่พาไปทำอะไรหรอกน่า” ธรเดินเอามือไปปิดตาคีย์ เมื่อเห็นว่าเขาไม่ยอมหลับตาแน่ๆ
ตอนนี้คีย์เดินอยู่ข้างหน้า มีธรเดินตามเอามือผิดตาคีย์ไว้ ธรค่อยบอกให้คีย์เดินไปในทิศทางที่ต้องการให้ไป ก่อนที่จะหยุดลงบริเวณริมบ่อน้ำในไร่
ธรเปิดตาคีย์ออกพร้อมกับชี้ให้ดูที่ท้องฟ้า เมื่อคีย์มองตามไปก็เห็นกลุ่มดาวมากมาย รวมตัวกันเรียงเป็นทางยาวพาดอยู่บนท้องฟ้า
“ทางช้างเผือกไง สวยไหมพี่เห็นจากหน้าต่าง เลยอยากให้ลุงดู” ธรเดินมาเหงนหน้ามองดูอยู่ข้างๆ
“ถ้าที่กรุงเทพฯไม่เห็นหรอกนะ เพราะมันสว่างเกินไป”
คีย์มองกลุ่มดาวที่เรียงตัวกันเป็นทางยาวบนท้องฟ้า มันสวยมากจริงยิ่งบรรยากาศในไร่เงียบสงบ ไม่มีแสงสีมารบกวนยิ่งทำให้ดวงดาวเหล่านั้นสวยขึ้นไปอีก
ธรเอื้อมมือไปจับมือคีย์ไว้ คีย์หันมามองธร ธรก็หันมามองคีย์เหมือนกัน ทั้งสองยิ้มให้กันก่อนที่จะหันกลับไปมองดาวต่อ คืนนี้มันช่างสวยงานมากจริงๆสำหรับเขาทั้งสองคน พวกเขารู้สึกอิ่มเอมไปกับความสุขเหล่านี้
.......................................
ปล. ขอไว้อาลัยแด่โรงหนังสยาม แด่ความหลังอันมากมายที่นั่น
หัวข้อ: [เปิดจอง P:1,ภาพกระเป๋า P:39] มนต์รักบ้านทุ่ง ตอนจบ P:39 20-8-2554 (อ่าน 302694 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก