ตอนนี้ไม่ยาวนะครับ พ่อแม่พี่น้อง เขียนมะไหวอ่า เดี๋ยวตอนหน้ามาแบบยาวๆเนะ อิอิ
(หมีดำ)
"นี่หมีดำ เค้าอยากกินติมอ่า นะนะ"
ยังเดินไปไม่ถึงไหนญี่ปุ่นก็กระตุกแขนคน ตัวโตกว่าเมื่อเดินผ่านร้านสะดวกซื้อ
"เดี๋ยวก็ไปกินข้าวแล้ว มึงจะกินลงเหรอ"
"เอ๋ ไอติมกะข้าวอ่ะ ไม่เห็นเหมือนกัน เค้าจะกินอ่ะ"
"เออๆ โห ยังกะมีลูกเลยนะกู"
"อิอิ ลูกอารายอ่า หมีดำพูดยังกะเด็กๆเนอะ"
กวนเขาอีก ทำหน้าย่นใส่อย่างเดียวไม่พอ ญี่ปุ่นเดินถลาเข้าไปในร้านสะดวกซื้อหน้าโรงเรียนแล้ว ลั่นล้าอยู่สักพักก็หยิบไปติมมาฉีกห่อกินทันที
"เฮ้ย มึงไม่เอาไปจ่ายตังค์ก่อนวะ ไอ้เปี๊ยก"
"อ่ะ หมีดำเอาห่อไปจ่าย"
ไม่ได้สนใจคนจ่ายเงินเลย โฟคยืนกัดฟันอยู่แล้วล้วงเงินจ่ายให้พนักงาน คนตัวเล็กออกไปยืนรอยิ้มแป้น อยู่หน้าร้าน
"หมีดำ ไหนอ่ะร้านแว่นตาอ่ะ มะเห็นมีซักร้าน"
"ไอ้นี่เดิน ยังไม่ถึงสิบก้าวบ่นแล้วนะ มึง"
"อิอิ เค้าจาเอากรอบแพงๆน้า อิอิ"
"โว้ย บอกไม่เอาแพงๆ กูไม่จ่ายนะมึง"
"ชิ ไม่รับผิดชอบเค้าหรา ไม่รู้ล่ะ"
ญี่ปุ่นทำ หน้าย่น พอจะข้ามถนนญี่ปุ่นก็ยืนลังเลอยู่
"ไปไอ้ เปี๊ยก"
โฟคยื่นมือมาจับมือญี่ปุ่นจูงไปให้เดินตาม โฟครู้สึกได้ว่ามือน้อยๆนั้นมันมีแรงส่งไปถึงหัวใจ เขาหน้าแดงขึ้นมาทันทีกระชับมือที่จับให้แน่นขึ้น จนข้ามถนนไปอีกฝั่งโฟคก็ยังไม่ยอมปล่อยมือ ญี่ปุ่นเองก็ไม่ว่าอะไรทำหน้าลั่นล้าเดินตามโฟคไป
"นั่นไงร้าน แว่นตา"
"อิอิ เอ๋ เอาอันนั้น เอ๋ทำไมไม่มีสีดำเนะ สีแด๊ง แดง"
ญี่ปุ่นไปยืนเกาะกระจกหน้าร้าน ชี้อันนั้นอันนี้ โฟคเดินตามไปยืนข้างๆแล้วก้มลงไปดูตามญี่ปุ่น
"หมีดำว่า เค้าใส่สีแดงจะดีไหมอ่า"
"ไม่ดีหรอก สีเลือดนกพอได้"
"ครูไม่ว่า เอาหรา"
"งั้นก็สีดำเหมือนเดิมนั่นล่ะ"
"แอ่ะ อยากได้สีแดงนิ"
"อ้าว เลือกมากนะมึง"
"เอ๋ หมีดำทำไมเอาหน้ามาใกล้เค้าจังอ่า หายใจร๊อน ร้อน"
ญี่ปุ่นทำ หน้าย่นเพราะโฟคจมูกจ่ออยู่ที่ข้างแก้มญี่ปุ่นแล้ว หน้าแดงหายใจแรง แต่ญี่ปุ่นก็ไม่ยอมถอยหนี
"ไอ้เปี๊ยก มึงรู้ตัวไหม ว่ามึงน่ารักมาก"
โฟคพูดออกไป หัวใจเต้นตูมตาม
"อิอิ รู้น้า อิอิ หมีดำชอบเค้าหรา"
ญี่ปุ่นยิ้ม ร่าไม่ได้สะทกสะท้าน โฟคเองก็ยิ้ม
"เออ กูชอบมึง ชอบมาก"
โฟคไม่เก็บ ความในใจเอาไว้แล้ว ไม่อยากเก็บมันไว้ทรมานตัวเองอีกต่อไปแล้ว เวลาที่เห็นญี่ปุ่นอยู่กับคนอื่นเขาหัวใจเต้นแรง รู้สึกหงุดหงิดไปเสียทุกอย่าง แต่ตอนนี้หัวใจมันพองตัวเหลือเกิน พองจนไม่อยากปล่อยให้คนตัวเล็กข้างๆกายหลุดหนีหายไปไหนแล้ว
"อิอิ ชอบเค้าก็ดูแลเค้าน้า ว้า มีแต่คนมาชอบเค้าอ่า"
"นั่นสิมีคน มารุมชอบมึงเยอะแยะขนาดนี้ แล้วมึงเองชอบใคร"
โฟคถามจ้อง ตาญี่ปุ่น
"เอ๋ เค้าหรา อิอิ ชอบหลายคนน้า หมีขาวก็ชอบ หมีดำก็ชอบ เต้ก็ชอบ พี่คนสวยก็ชอบ"
"กูหมายถึงชอบแบบเป็นแฟนน่ะ"
ญี่ปุ่นทำ หน้าย่นทันที
"เอ๋ เด็กต้องมีแฟนด้วยหรา"
โฟคถอนหายใจ เกาหัวแกรกๆทันที
"เออ นั่นสินะ"
เขาเหมือน คิดอะไรได้ ก็ญี่ปุ่นยังเด็กเกินไปที่จะรับรู้เรื่องราวแห่งใจ โฟคเงยหน้าขึ้นแล้วจูงมือญี่ปุ่นเข้าร้านแว่นตาไป หลังจากที่เลือกอยู่นานญี่ปุ่นก็ตัดสินใจเลือกกรอบแว่นสีแดงเลือดนกอย่างที่ โฟคแนะนำ
"เอ๋ ทำไมหน้าเค้าดูแปลกๆ"
ญี่ปุ่น ส่องกระจกเอียงซ้ายเอียงขวาไม่ คุ้นตากับแว่นตาอันใหม่
"ดีแล้ว กูว่ามันเข้ากะมึงดีออก อย่าเลือกมากหลายพันนะมึง"
"แอ่ะ ดูหน้าเอ๋อๆอ่ะ"
"โห ไอ้หน้าไม่เอ๋อ ปกติมันก็เอ๋ออยู่แล้วนี่หว่า"
"แอ่ะ หมีดำบ้า มาว่าเค้า ชิ"
ญี่ปุ่นตี บ่าโฟคเบาๆทำหน้าย่นใส่ โฟคกลับหัวเราะชอบใจ
"ป่ะ ไปกินข้าวกูหิวแล้ว"
"อิอิ เค้าจากินหมูจุ่มน้า"
"เออๆ มึงพาไปละกัน"
ญี่ปุ่นเดินลั่นล้าออกนอกร้านแว่นตา พอเดินผ่านกระจกตรงไหนก็ยื่นหน้าไปแลบลิ้นปลิ้นตา ทำหน้าทำตาใส่กระจก โฟคเกาะบ่าอยู่ตลอดเวลา หลังจากกินข้าวเสร็จโฟคก็เอ่ยปากชวนญี่ปุ่นไปเดินเล่นที่สวนข้างโรงเรียน ญี่ปุ่นไม่ว่าอะไรเพราะในมือมีถุงขนมอยู่ อีกมือยังปล่อยให้โฟคเกาะกุมอยู่
"หมีดำๆ ทำไมไปสวนอ่า มีอารายเล่นหรา"
"ไปนั่งเล่นเฉยๆนี่ล่ะ ยังไม่ค่ำเลยรีบกลับไปทำไม"
"เอ๋ ก็ไปซ้อมเนะ จะได้ชนะ อิอิ"
"พักสักวัน เถอะน่า นะไปนั่งเล่นกับกูแป๊บเดียว"
โฟคหว่าน ล้อมแล้วจูงมือญี่ปุ่นเดินตามไป ที่สวน พอเลือกม้านั่งได้โฟคก็ให้ญี่ปุ่นนั่งลง แล้วเขาก็นั่งลงตาม
"อ่า สบาย"
โฟคพิงพนัก พิงแล้วเอนตัวถอนหายใจ เอามือญี่ปุ่นมาวางไว้ที่ตัก
"อ่า นอนมั่ง"
ญี่ปุ่นเอามือออกจากตักโฟคแล้วเอามืออีก ข้างปัดไปที่ขาของโฟค แล้วนอนลงตักโฟคทันที
"อ่า สบ๊ายสบาย"
ญี่ปุ่นดิ้นพรวดพรวดหาตำแหน่งที่เหมาะกับหัว ดันหน้าดันหลัง
"เฮ้ย ไอ้เปี๊ยก นอนเฉยๆดิอย่าดิ้น"
"เอ๋ ก็ตักแข็งอ่า นอนไม่สบายเนะ เอ๋ เอาแขนออกไปดิ มาดันหัวเค้า"
ญี่ปุ่นพูด จบก็เอามือป่ายดันแขนที่ว่าออก ไปทันที
"อ่า อิอิ น้องชายหมีดำอ่า ไหนๆ"
พลิกตัวกลับทันที คว้าหมับไปที่น้องชายของโฟค
"ไอ้เปี๊ยก ปล่อย มึงมาจับทำไม๊"
"เอ๋ ก็หมีดำเอามาดันหัวเค้านิ อิอิ เค้าจับหน่อยดิ"
"ไอ้บ้า ไม่ได้ จะมาจับทำไม เดี๋ยวก็ยาวหรอกมึง"
"ยาวหรา อิอิ เค้าอยากดูอ่า ของหมีดำจะดำเหมือนตัวอ่ะเปล่า"
"ทะลึ่ง พอๆ มึงจะนอนหรือไม่นอน"
"อ่า ทำไมห๊วง หวง ชิ ไม่จับก็ได้ อย่ามาง้อเค้าน้า"
ญี่ปุ่นทำ หน้าย่นแล้วพลิกตัวกลับเหมือน เดิม เอาหัวดันยุกยิกๆไปมา คนตัวใหญ่จับตัวไว้ก็ไม่ยอมนิ่ง ดิ้นไปดิ้นมาก็นิ่งไป ญี่ปุ่นหลับไปนั่นเอง โฟคถอนหายใจใช้นิ้วเขี่ยที่พวงแก้มแดงของญี่ปุ่นแล้วยิ้มอยู่อย่างสุขใจ
เขียนโดย eiky
หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164** (อ่าน 1007526 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก