มาแล้วคร้าบบบบบ อิอิ ไหนใครบอกค้าง มาเอาลงเลยมา เหอๆๆๆ
หมีขาวใจร้าย
"แว้กกก หมีขาว ทำอารายเค้า"
ญี่ปุ่นพยายามดิ้นหน้าถูกเฟียตกดลงที่หมอนพูดอู้อี้ๆอยู่
"อยู่เฉยๆไอ้เปี๊ยก แป๊บเดียว"
เฟียตกัดฟันพูดหน้ามืดตามัว เอาน้ำลายป้ายที่ก้นญี่ปุ่นแล้วเอาน้องชายจ่อ
"แว้กกกก แว้กกกก เจะ เค้าเจ็บน้า"
เฟียตไม่ฟัยงเสียงถ่างขาญี่ปุ่นออกให้กว้างกว่าเดิม พยายามดันน้องชายของตัวเองเข้าไปในร่างของญี่ปุ่น
"โอ๊ย เจ็บ เค้าเจ๊บบ"
ญี่ปุ่นดิ้นพรวดพราด กัดหมอน
"อยู่เฉยๆดิไอ้เปี๊ยก เจ็บแป๊บเดียว"
"ไม่ เอ๊า ไม่เอ๊า เค้าเจ๊บบ"
ญี่ปุ่นร้องดังกว่าเดิมแม้จะมีหมอนปิด ปากอยู่
"อยู่นิ่งๆ ไอ้เปี๊ยก เนี่ยกำลังเข้า"
เฟียตไม่ฟัง เสียงพยายามดันแก่นกายตัวเองเข้าไปแม้ยากลำบากก็ไม่หวั่นใจ
"ฮึกๆๆ"
ญี่ปุ่นสะอื้นออกมา ตัวเกร็งเฟียตค่อยรู้สึกตัว ค่อยๆถอนตัวออก พอเฟียตปล่อยร่างญี่ปุ่นก็พลิกตัวขึ้นมาทันที
"เปรี้ยง"
ญี่ปุ่นถีบเข้าที่กลางอกของเฟียตหงายหลังไป ญี่ปุ่นตามขึ้นไปนั่งบนหน้าอกดึงผมให้กระแทกกับพื้นเตียงที่เป็นเบาะนุ่ม อีกมือก็ตีตามหน้า เฟียตปัดออกพัลวัน
"ไอ้บ้า ไอ้หมีขาวบ้า ทำเค้าทำมาย ทำเค้าทำไม๊ ไอ้บ้า นี่แน่ะๆ"
"เฮ้ย ไอ้เปี๊ยก หยุดๆ กูเจ็บ"
"ไม่หยุด ไอ้บ้า ไอ้หมีขาวบ้า"
เป็นครั้งแรกที่ญี่ปุ่นร้องไห้ ทั้งร้องไห้ทั้งตี ขีดข่วนตบต่อยตามหน้าตามตัว เฟียตพยายามเอามือป้องไว้
"หยุด!!!! กูบอกให้หยุด"
"ฮึกๆๆ ทำไมหมีขาวทำร้ายเค้าอ่า เค้าเจ็บน้า ไอ้หมีขาวบ้า"
ญี่ปุ่นไม่ตี แล้วแต่บีบคอแทน กระแทกๆ
"โอ๊ย ไอ้เปี๊ยก พอแล้วเดี๋ยวกูตาย"
"ฮือๆๆ เค้าจาฟ้องแม่ด้วย หมีขาวเอาน้องชายแหย่มาในตูดเค้าอ่า เจ็บจะตาย"
ญี่ปุ่นร้องไห้ฟูมฟาย เฟียตเอาตัวญี่ปุ่นออกจากอกได้ก็รู้สึกผิดกอดรัดญี่ปุ่นเอาไว้ในอก
"กู ขะ ขอโทษ ไอ้เปี๊ยก หน้ามืดไปหน่อย"
"ทำไมทำเค้าอ่ะ ไอ้บ้า นี่แน่ะๆ"
ญี่ปุ่นยังไม่ยอมลงตบตีอยู่เท้าก็ยันเฟียตกอดแน่นขึ้น
"กู ขอโทษ กูจะไม่ทำอีกแล้ว กูสัญญา"
"ไอ้บ้า เค้าไม่ชอบหมีขาวแล้ว ไม่ต้องมากอด ออกไป๊ ออกไป๊"
ญี่ปุ่นสะอื้นไห้แล้วผลักคนตัวใหญ่ออก แต่เขายิ่งรัดแน่นขึ้น
"อ่ะ กูจะให้มึงทำโทษทุกอย่างเลย ให้กูทำอะไรก็ได้ให้มึงหายโกรธ โอเคไหม"
เฟียตพยายามปลอบเพราะรู้ว่า ถ้าเสนอเรื่องกินไปญี่ปุ่นอาจจะหายโกรธ
"นี่แน่ะ ตอนทำไมไม่คิด ไอ้บ้า ไอ้หมีขาวบ้า ออกไป๊ เค้าไม่ยอมคืนดี เค้าไม่ชอบหมีขาวแล้ว"
"นะ ไอ้เปี๊ยก อย่าโกรธกูเลยนะ กูจะไม่ทำอีกนะ อ่ะให้กูเลี้ยงข้าวมึงทุกมื้อยังได้เลย แถมไอติมอีกนะนะ"
"เค้าไม่ ได้เห็นแก่กินนะ หมีขาวทำร้ายเค้าอ่า แงๆๆ ไอ้บ้า นิสัยไม่ดี ออกไป๊ๆ"
ญี่ปุ่นยันแรงกว่าเดิมดิ้นพรวดพราด เฟียตงงเพราะใช้ไม้ตายหลอกล่อแต่กลับไม่เป็นผล
"กู ขอโทษ ไอ้เปี๊ยก กูขอโทษ"
เฟียตกอดแน่นไม่ยอมปล่อยเช่นกัน พรมจูบตามใบหน้า พอจูบปุ๊บญี่ปุ่นก็ตีหน้าเฟียตทันที ญี่ปุ่นสะอื้นอยู่นานดิ้นยังไงก็ไม่หลุดจากอ้อมกอดของคนตัวใหญ่ ดิ้นจนเหนื่อยแล้วค่อยๆนิ่ง จนหลับไปในอ้อมกอดของเฟียต ส่วนเฟียตเห็นญี่ปุ่นนิ่งก็ค่อยๆวางลงบนหมอน คิดทบทวนเรื่องราวที่เพิ่งจะเกิดขึ้น เขามองคนร่างเล็กที่นอนอุตุอยู่อย่างเสียใจที่เผลอหน้ามืดตามัวทำลงไป เขาบริสุทธิ์เกินกว่าที่จะป้ายสิ่งเหล่านี้ให้ มันยังไม่ถึงเวลา ญี่ปุ่นเป็นเด็กเกินตัวก็จริงแต่เวลาที่อยู่ใกล้ๆแล้ว แม้จะทำให้เขารำคาญใจ แต่นึกถึงทีไรมันคือบ่อเกิดของรอยยิ้ม ใบหน้าที่สดใสแว่นตาหนาเตอะ คำพูดท่าทางกวนๆ มันคือความพึงใจที่เขาได้รับจากญี่ปุ่น สมควรแล้วหรือที่เขาจะล่วงเกินญี่ปุ่นไปมากถึงเพียงนี้ เฟียตคิดอยู่แล้วน้ำตาซึมกอดคนตัวเล้กเบาๆแล้วเอนกายลงข้างๆ
ญี่ปุ่น งัวเงียตื่นขึ้นตอนเช้ามืดเช่นเคย พอตื่นก็ลุกไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา แล้วเก็บของใช้ของตัวเองใส่เป้ ยืนมองคนตัวใหญ่ที่นอนอุตุอยู่
"นี่ แน่ะ"
ญี่ปุ่นเตะก้นเฟียตทันที เสียงดังป๊าบ เฟียตงัวเงียตื่นขึ้นแต่คนตัวเล็กไม่อยู่ในห้องแล้ว
"อ้าวปุ่น หอบอะไรมาเยอะแยะ ไปนอนห้องพี่เฟียตมาเหรอ"
เต้ร้องทักเมื่อเห็น ญี่ปุ่นแบกเป้มาพะรุงพะรัง
"เต้ รอเราแป๊บน้า เดี๋ยวเราเอาของไปเก็บก่อน"
ญี่ปุ่นวิ่งแจ้นไปทางหอตัวเอง สักพักก็กลับลงมาพร้อมอุปกรณ์ ทั้งสองออกไปซ้อมตามปกติ จนถึงเวลาญี่ปุ่นก็กลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้อง
"ปุ่นเมื่อคืนไปนอน กะหมีขาวมาอีกเหรอ"
บอยถามตอนเดินอกมาจากหอด้วยกัน
"อิอิ ช่าย หมีขาวนิสัยไม่ดีอ่า ไม่ไปนอนด้วยแล้ว"
"หือ ทำไมล่ะ ดูออกจะปกป้องปุ่นออก"
"ชิ ปกป้องอารายอ่า เมื่อคืนอ่าเอาน้องชายมาแหย่ก้นเรา"
"หา!!!!!"
ทั้งสองเสียง เปล่งออกมาพร้อมกัน ทั้งบอยทั้งเอกตาโตเท่าไข่ห่าน เสียงดังจนคนที่เดินนำหน้าหันมามอง
"อะไรนะปุ่น หมีขาวทำอะไรนายนะ"
บอยจับบ่าญี่ปุ่นให้หยุดเดิน แล้วจ้องหน้า
"เจ็บไหมไอ้หญ้าแห้ง กูว่าแล้ว มึงต้องโดนสักวัน ไหนๆ ก้นบานไหมวะ ได้ยินข่าวของหมีขาวนี่น้องๆแตงร้านเลยนะมึง"
"เอ๋ บานอารายอ่า ปลาดุกสิตูดบาน ก็หมีขาวอ่ะ เอาน้องชายมาแหย่เข้าก้นเรา เจ๊บเจ็บ"
ญี่ปุ่นเล่าหน้าตาซื่อ
"เข้าไหมปุ่น มันเข้าไปไหม"
บอยซักทำหน้าอยากรู้อยากเห็นทั้งเป็นห่วงเพื่อนก็เป็นห่วง
"ไม่อ่ะ เราเลยถีบโครมเลย อิอิ สมน้ำหน้า"
"อ้าว ไม่โดนอ่ะดิ โถ่กูก็นึกว่าเสร็จซะละ อะรายวะ"
"อ้าวเอก นายเป็นบ้าเหรอ อยากให้เพื่อนโดน"
"เปล่า ก็แค่อยากรู้ว่าถ้าไอ้หญ้าแห้งมันโดนสอย วันนี้มันจะมีแรงตีแบดฯไหมก็เท่านั้นเอง"
"อ่า ปลาดุกใจร้าย นิสัยไม่ดี"
ญี่ปุ่นทำหน้าย่น บอยตบบ่าญี่ปุ่นเบาๆแล้วดันหลังให้ไปร้านขายโจ๊ก ทั้งสามนั่งกินโจ๊กระหว่างกินเอกกับบอยก็พยายามซักว่าเรื่องเป็นยังไง ใหญ่จริงไหม เจ็บหรือเปล่า ญี่ปุ่นก็ไม่ได้รู้สึกอาย เล่าเป็นฉากๆ จริงบ้างไม่จริงบ้าง พอถึงเวลาก็เดินเข้าโรงเรียนไป
"ไอ้เปี๊ยก"
เฟียตดักอยู่ตรงทางไปห้องสีชมพู บอยกับเอกแยกไปสีของตัวเองแล้ว
"อ่า หมีขาว ชิ งอน"
ญี่ปุ่นเชิดหน้าใส่แล้วทำท่าจะเดินเลยเฟียตไป
"มึง ยังโกรธกูอยู่เหรอ"
"ไม่รู้ไม่ชี้ ไม่คุยด้วยแล้ว หมีขาวใจร้าย"
"กู ขอโทษ ไอ้เปี๊ยก มึงเลิกงอนกูได้ไหม"
"ชิ ไม่ได้ หลบไป เค้าจะไปหาเจ๊คนสวย"
เฟียตจับแขนญี่ปุ่นไว้ หน้าตาแสดงถึงความเสียใจกับสิ่งที่ทำจริงๆ
"หมีขาวนิสัยไม่ดี เค้าบอกเจ็บๆ ก็ไม่ฟัง ไม่อยากคุยด้วยแล้ว คนใจร้าย"
ญี่ปุ่นสะบัดมือออกแล้วเดินลิ่วไปยังห้องสีชมพู เฟียตจะเดินตามไปแต่ก็เปลี่ยนใจเพราะมีแข่งในอีกไม่ช้า ถอนหายใจอยู่เฮือกใหญ่ก่อนจะเดินไปห้องของสีแสด
"มาแล้วเหรอค้า น้องญี่ปุ่นของเจ๊ นี่ค่า มาดูนี่ เสื้อใหม่ สามตัว นี่ตัวเมื่อวานซักแล้ว ส่วนตัวนี้ใส่แข่งรอบชิงวันนี้ เจ๊ลงอาคมไว้แล้ว ชนะแน่นอน"
ซาร่ากวักมือเรียกญี่ปุ่นให้เข้าไปดูเสื้อที่ตัวเองเตรียมมา เต้เองก็สวมเสื้อแบบเดียวกันอยู่แล้วเพราะมาก่อน
"อ่า สวยจังพี่คนสวย อิอิ"
ญี่ปุ่นสวมเสื้อที่ซาร่ายื่นให้ทันที
"วันนี้ พิเศษค่า มีผ้าคาดหัวด้วย อิอิ สีชมพู เห็นไหมค้า สวยไหม"
ซาร่ายื่น ให้ทั้งสองคนผ้าคาดหัวสีชมพูแปร๊ด ปักด้วยด้ายดิ้นเงินอย่างดี ส่องประกายระยับอยู่
"อ่า มีชื่อเค้าด้วยอ่า นี่ๆ ชื่อเต้ด้วย"
"เพื่อ หนูทั้งสองค่า เจ๊ทุ่มสุดตัว ยังไม่พอค่า วันนี้รับของขวัญจากแฟนคลับ ดูสิค้า กองมหึมา กรี๊ดดดดด"
ซาร่าพูดเองกรี๊ดเองแม้เสียงจะยังคงไม่กลับมาเป็นปกติดังเดิมก็ตาม
"อ่า เยอะแยะไปหมดเลยอ่า อิอิ แกะดูได้ไหมอ่า"
"อุ๊ย เอาเลยค่าวันนี้เราเป็นคู่สอง ตอนนี้เขาแข่งชิงที่สามอยู่ ไม่สนใจค่าเพราะเรามีเป้าหมายคือที่หนึ่ง กรี๊ดดด วันนี้เจ๊เตรียมพล็อพมาอย่างดี รับรอง ริต้าก็ริต้าเถอะ ซาร่าสู้ตายค่า"
ซาร่ากรี๊ดกร๊าดอยู่คนเดียวเพราะเด็กสองคนกำลังสนุกสนานกับการแกะห่อของขวัญ
"อ้าวเจ๊ แล้วตอนนี้พี่แบงค์ก็กำลังชิงดิ"
เต้ ถามแต่ตายังง่วนอยู่กับกล่องของขวัญ
"อุ๊ย ไม่ค่า คู่สองเหมือนกัน เนี่ยเจ๊ว่าถ้าแยกร่างได้อยากจะแยกไปเชียร์เชียว แต่เชียร์น้องญี่ปุ่นของเจ๊ดีกว่า อิอิ"
ซาร่าพูดแล้วเดินไปหยิบวิกผมกับชุดเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วนญี่ปุ่นกับเต้ก็แกะขนมกินอย่างเอร็ดอร่อย พอแต่งตัวเสร็จก็เดินไปโรงยิมเพื่อดูชิงที่สาม ในสนามเป็นการแข่งขันกันระหว่าง เฟียตกับจี๊ป พอการแข่งขันงวดเข้ามาก็จะใช้สนามเดียว กองเชียร์ก็ตั้งหลักปักฐานกันเหนียวแน่น ส่งเสียงเชียร์ไม่ยอมแพ้กัน ตอนนี้เป็นการแข่งขันในเซ็ตที่สอง เซ็ตแรกเฟียตชนะไปตามคาด เฟียตยืนอยู่กลางสนาม ตามหน้าตามคอเป็นรอยจ้ำแดงๆ เสียงซุบซิบนินทาดังกระหึ่มไม่แพ้เสียงเชียร์ แต่เฟียตทำเป็นไม่สนใจ พอญี่ปุ่นเดินเข้าสนามไปก็ไปนั่งอยู่ไกลๆเพราะสมาชิกสีชมพูยังไม่เข้ามา การแต่งกายของซาร่าเรียกร้องความสนใจได้เป็นอย่างมาก เพราะแต่งเป็นแอร์โฮตส์เตท ของสายการบินชื่อดัง แต่มาดัดแปลงช่วงล่างให้เป็นกางเกงหนังรัดเปรี๊ยะ ใส่หมวกนายพล เขียนหน้าเขียนตาได้เข้มนัก ญี่ปุ่นกับเต้ก็สวมชุดกีฬาสีชมพูที่ต่างออกไปจากเด็กนักเรียนคนอื่นเพราะ เป็นเสื้อที่แฟนคลับส่งให้
"กรี๊ดดดด น้องญี่ปุ่นใส่เสื้อชั้น กรี๊ดดดดดดดด"
ต้นเสียงเป็นรุ่นพี่ มัธยมห้าสีแสดแท้ๆ แต่คงประทับใจในตัวญี่ปุ่นเป็นอย่างมาก ลุกขึ้นชี้ไม้ชี้มือกรี๊ดกร๊าดดัง เรียกสายตาทุกคนให้หันไปทางญี่ปุ่นที่ไม่ได้ยินเพราะมัวแย่งกันกินลูกกวาด กับเต้อยู่ เฟียตเองก็หันไปมอง พอดีกับที่ญี่ปุ่นหันกลับมาในสนาม เห็นคนมองมาทางตัวเป็นตาเดียวก็เขิน ยิ้มให้ เฟียตเองคิดว่าญี่ปุ่นยิ้มให้ก็ดีใจหันกลับไปเล่นเอาเป็นเอาตาย จนชนะได้ที่สามไปในที่สุด พอทั้งสองแข่งเสร็จกรรมการในสนามก็ประกาศว่าคู่ต่อไปคือรอบชิงชนะเลิศ ระหว่างสีชมพูกับสีแดง เสียงเชียร์เฮดังลั่น กองเชียร์ทั้งสีแดงสีชมพูหลั่งไหลกันเข้ามาแทนที่สีเหลืองกับสีแสดทันที แม้ทั้งสองสีจะไม่ยอมลุกแต่ก็ดันตัวเบียดเข้ามาจนเต็มแน่นขนัดไปทั้งโรงยิม
เขียนโดย eiky
หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164** (อ่าน 1009681 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก