หัวข้อ: :::: คดีรัก ภาค 2 ครึ่ง "บทที่ 39 บทส่งท้าย 2 The End" (UP 5/10/2010)

[aekporamai2]

 

[MIkz_hotaru]

ยังมีเคนย่าอีกเรอะ
พี่วุธ รวบหัวรวบหางซักทีเถอะ
น้องนนท์ ชักเอาใหญ่แล้ว
ไม่ไหวๆ เด็กคนนี้ จับมัดแล้วเฆี่ยนด้วยแส้ซะ
555
sm ไปไหม??

[Little Devil]

รออ่านแผนเคนย่า ถ้าจะสนุก
น้องโจ้ทำใจเลย เคืองพี่วุธ 

[Ak@tsuKII]

อ่านตอนนี้มีหลายประโยคให้คิดเลยแฮะ

ที่จะจัดการเรื่องรักของเขาแล้วละก็ เขาก็จะใช้โอกาสนี้ล่ะสอนบทเรียนให้คชานนท์เสียเลย...

>>> จัดไปอย่าให้เสียค่ะ สารวัตร อิอิ
...คชานนท์จะรู้ไหม ที่จริงแล้วเขาคิดยังไง...
...สามวันที่เก็บตัวเงียบหลังจากพบกับเอเชีย ทัตสึโคชิ เขาก็ได้ตัดสินใจอะไรบางอย่าง...
...จะให้เขาเปลี่ยนใจอีกยังงั้นหรือ...
>>> แล้วคิดยังไงละค้าาาาาาา แสดงให้เจ้าตัวรู้สิ อุอุ

“ทำเป็นพูดดีไป ถ้าพี่เลือกขึ้นมาจริงๆ อย่าหาว่าพี่ไม่เตือนนะ” อาวุธพูดเสียงเย็น
>>> จัดไปสักดอกสองดอกแทนปากเจรจาเลยเถอะพี่วุธ 555(ลุกจากเตียงไม่ได้ ) รับรองคราวนี้นนท์หุบปากแน่ ๆ อิอิ

จตุพล ฮาอะ เจออาวุธทีไรกลัวขี้หดตดหายทุ้กที

หวังว่าอาวุธคงปิดเกมได้ที่แพริสสสสสสส นะคะ   

[katawoot]

Awoot Chapter 34

อาวุธเหลือบตาไปมองนาฬิกาซึ่งบอกเวลาตีหนึ่งสิบห้านาที ความจริงเขายังไม่ค่อยง่วงแต่เขาก็เอนตัวลงนอนบนโซฟาแล้วหลับตาลงทั้งที่ยังสวมเสื้อผ้าชุดเดิม
แขกคนแรกที่ขอตัวกลับก่อนคืออนุภาพ ชายหนุ่มให้เหตุผลว่าจะกลับไปดูอธิคม คนสุดท้ายที่กลับไปคือจตุพล คชานนท์เดินไปส่งที่ประตูแล้วยืนคุยกันเบาๆ
เขาแน่ใจว่าคชานนท์กำลังดำเนินแผนการขั้นตอนสุดท้ายเพราะลงทุนมาถึงปารีส ในงานวันเกิดคชานนท์เอาแต่คุยจ้อกับอนุภาพ และเรื่องที่คุยก็ไม่พ้นเรื่องของพี่ชายตัวเอง
...ผมไม่อยากจะเชื่อ พี่คมเปลี่ยนไปได้ถึงขนาดนี้ ทั้งรักทั้งหลงแฟน คนเคยเจ้าชู้กลับมาเลิกได้ แต่ไม่อยากจะเชื่อก็ต้องเชื่อนะครับว่าคนเรามันเปลี่ยนกันได้ถ้าเราอยากเปลี่ยน...
อาวุธจำคำพูดที่ได้ยินคชานนท์คุยกับอนุภาพ เขารู้ว่าคชานนท์ต้องการแสดงให้เขาเห็นว่าอนุภาพกับอธิคมนั้นรักกันมาและที่สำคัญ อธิคมทิ้งตัวตนของตนเองในอดีต เปลี่ยนจากการเป็นคนเจ้าชู้มาเป็นคนรักเดียวใจเดียว คชานนท์สื่อ 'สาร' มาถึงเขาว่า เขาต้องทิ้งนทีให้เป็นอดีตจริงๆ และมีรักใหม่เสียที
...เขาอยากจะบอกคชานนท์ออกไปตรงๆ เหลือเกินว่า ไม่ทำถึงขนาดนี้หรอก สามวันที่เขาเก็บตัวเงียบคนเดียวในอพาร์ทเมนต์หลังกจาพบกับเอเชีย ทัตสึโคชิ เขาก็ได้ตัดสินใจแล้ว...
...คุณนุมีมนต์วิเศษอะไรครับ ถึงได้เปลี่ยนเสือให้เป็นแมวได้ พี่ชายผมไม่เหลือเขี้ยวเล็บอะไรเลย อยากให้มีคนแบบคุณนุอีกซักคนจังเลย จะได้เปลี่ยนราชสีห์ให้เป็นแรด เอ๊ะ ไม่สิ เปลี่ยนจากเต่าให้เป็นกระต่าย ไม่ก็ไปเปลี่ยนนกเงือกให้เป็นนกเลิฟเบิร์ด...
ไม่ว่าคชานนท์จะคุยอะไรกับอนุภาพก็มักจะมีประโยคที่จงใจกระทบกระเทียบเขาเป็นระยะๆ จนบางครั้งอาวุธอยากจะเดินไปเอามืออุดปากเอาไว้
“พี่วุธ ลุกขึ้น ดึกแล้ว ไปนอนในห้องสิครับ” คชานนท์เดินมาหยุดยืนข้างโซฟา ก้มลงพูดกับอาวุธ
“พี่ไม่ไหวแล้ว” อาวุธตอบเสียงงัวเงีย
“บอกแล้วว่าอย่าดื่มเหล้าก็ไม่เชื่อ ปกติไม่ดื่ม ทำไมวันนี้ดื่มเอา ดื่มเอา”
“อือ...” อาวุธครางเบาๆ แล้วขยัยพลิกตัวนอนตะแคงหันหน้าเข้าหาเบาะโซฟา
“โอย จะนอนตรงนี้ได้ยังไง” คชานนท์ถอนหายใจ
“เดี๋ยวพี่ลุกไปเอง” อาวุธพึมพำ “นนท์ไปนอนเถอะ”
“ผมจะไปนอนได้ยังไง พี่ยังนอนอยู่ตรงนี้ พอผมเข้าห้อง พี่ก็คงยิึดโซฟาเป็นเตียง น้ำก็ไม่อาบ”
“พี่ไม่ใช่อธิคมหรือธงรบนะนนท์” อาวุธตอบ
“พี่ก็เข้าห้องนอนพี่ก่อน” คชานนท์ยืนกราน
“พี่นอนพักเฉยๆ อีกหน่อยก็ไป”
“จริงนะ” คชานนท์ย้ำ
“นนท์ พี่ไม่ใช่เด็ก”
“ผมรู้ว่าพี่เป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่รู้หรือเปล่า บางเรื่องพี่ก็ยังทำตัวเป็นเด็ก” คชานนท์ทำเสียงเหนื่อยหน่าย
“เช่น” อาวุธพลิกตัวนอนหงาย ลืมตาขึ้นมามองคชานนท์ตาปรือ
“เช่น พอฉลองเค้กวันเกิดเสร็จก็นอนบนโซฟาเลย น้ำก็ไม่อาบ หน้าก็ไม่ล้า ฟันก็ไม่แปรง เสื้อผ้าก็ไม่เปลี่ยน” คชานนท์ส่ายหน้า
“ทำไมนนท์จะมายุ่งกับพี่นัก เป็นพ่อพี่หรือก็ไม่ใช่”
“เป็นน้องที่ห่วงพี่”
“เลิกชอบจัดการกับชีวิตคนอื่นซะที”
“เป็นห่วงหรอก” คชานนท์เบ้ปาก “อย่ามองผมในแง่ลงยังงั้นสิ”
“เลิกช่วนคุยเถอะ พี่ง่วง” อาวุธหาวแล้วหลับตาลง
“พี่วุธ ไหนว่าจะนอนพักเล่น นี่ง่วงก็แสดงว่าพี่จะนอตตรงนี้เลยแน่ๆ ห้องสูทนี่มีห้องนอนตั้งสามห้อง พี่แข็งใจลุกขึ้นมาหน่อย เดินไม่กี่ก้าวก็ถึงแล้ว” คชานนท์จับข้อมือของอาวุธดึงให้ลุกขึ้น แต่คนที่นอนอยู่สะบัดแขน แล้วนอนกอดอกนิ่ง ไม่สนใจคชานนท์ แสดงให้เห็นว่าต้องการหลับพักผ่อนเป็นอย่างยิ่ง
“พี่วุธ...พี่วุธ” คชานนท์เรียก แต่คนที่นอนอยู่บนโซฟาไม่ตอบ คชานนท์เรียกอยู่อีกไม่กี่ครั้งก็เลิกล้มความตั้งใจ
“ดื้อจริงๆ เลย ดื้อเรื่องรักไม่พอ ยังดื้อเรื่องนอนอีก” คชานนท์เดินหนีพร้อมกับบ่นพึมพำ
อาวุธลืมตาขึ้นช้าๆ มองตามร่างของคชานนท์ที่เดินไปเดินมาเพื่อเก็บของในห้้องให้เข้าที่ก่อนจะเดินเข้าห้องนอนไป

วินเซนต์มองภาณุวัฒน์ที่กำลังคลุมผ้าคลุมไหล่ให้คุณย่าของเขาก่อนจะถอนหายใจเบาๆ ภาณุวัฒน์ทำตัวสดชื่นและชวนเขากับคุณย่าออกมาเที่ยว เขารู้ว่าภาณุวัฒน์กำลังทำใจเรื่องอาวุธ
ยิ่งรู้ว่าภาณุวัฒนฝืนตัวเองให้สดใสเขาก็ยิ่งรู้สึกแย่
“คุณย่าอยากได้คาปูชิโน่ คุณจะเอาด้วยไหมครับ” ภาณุวัฒน์วิ่งโขยกเขยกเข้ามาหาวินเซนต์และถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง
“แน่ใจนะ” วินเซนต์เลิกคิ้ว
“ผมฟังคุณย่ารู้เรื่องหรอก ภาษาอังกฤษผมเก่งจึ้น”
“ล้อเล้นน่าโจโจ้ ไม่ต้องทำหน้าดุอย่่างนั้น” วินเซนต์หัวเราะ “หน้าตาแบบนี้น่ากลัวจริงๆ แต่ว่าให้ผมไปซื้อให้ไหม คุณอยู่เป็นเพื่อนกับย่า”
“ผมไปเองก็ได้ครับ จะได้ฝึกภาษาอังกฤษกับคนขายกาแฟ” ภาณุวัฒน์ยิ้มกว้างแล้วรีบจากไป วินเซนต์มองตามอยู่นาน จากนั้นเดินเข้าไปหาคุณย่าช้าๆ แล้วนั่งลงข้างๆหญิงชรา
“ถ้ารักก็อย่ารอนะโชม่อนซัง ยิ่งนนก็ยิ่งยาก” คุณย่ายื่นมือมาแตะแก้มของหลานชายและพูดเสียงอ่อนโยนเป็นภาษาญี่ปุ่น
“เขาไม่ได้รักผม เขารักคนอื่น” วินเซนต์พูดเสียงเศร้า สายตาจับอยู่ที่ผ้าพันคอสีฟ้าของคุณย่า
“แต่เขาเลือกอยู่กับโชม่อนซัง”
“ซักวันเขาก็ต้องไป”
“แล้วจะปล่อยเขาไปทำไม ถ้ารักก็อย่ารอ แน่ใจตัวเองหรือยัง”
วินเซนต์นิ่งไปครู่หนึ่งแล้วพยักหน้าช้าๆ ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดว่า “มันไม่ได้ง่ายยังงั้นสิครับย่า บอกตามตรง ผมไม่แน่ใจว่าเขารักโจโจ้หรือเปล่า เรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องของคนแค่สองคน มันมีมากกว่านั้น”
“ไม่ต้องห่วง ทุกอย่างจะเรียบร้อย ถ้าเพียงแต่โซม่อนซังยืนยันความรู้สึกตัวเอง ทุกอย่างจะเรียบร้อย คุณตำรวจคนนั้นเขาจะต้องเข้าใจ”
“คุณย่าหมายความว่ายังไง” วินเซนต์เงยหน้าสบตากับคุณย่่า
“เขาบอกย่า เขาบอกว่าไม่เป็นไร ไม่เป็นไรครับคุณย่า” หญิงชราทวนคำพูดของอาวุธเป็นภาษาอังกฤษ
“ผมไม่เข้าใจอยู่ดี”
“เขาเสียสละให้โชม่อนซัง ย่าบอกเขาว่าหลานของย่ารักโจโจ้ เขามองตาย่าแล้วพูดว่า ไม่เป็นไรครับคุณย่า ไม่เป็นไร”
“คุณย่า...”
“โชม่อนซังก็รู้ว่าย่าอ่านตาคนเก่ง” หญิงชราส่งยิ้มอ่อนโยนให้หลานชาย “ไม่ใช่หรอกหรือที่รู้เป็นคนแรกว่าแจ๊ครักเนท แค่มองตาม ย่าก็รู้ ดวงตามันปิดบังกันไม่ได้หรอกโชม่อนซัง”
“แล้วตาของโจ้โจ้ซังล่ะครับย่า” วินเซนต์พูดเสียงแผ่ว “มีอะไรอยู่ในดวงตาของโจโจ้ซัง”
“ถ้าหลานรักโจโจ้ซังจริงและไม่รอช้า สายตาของโจโจ้ซังก็จะเปลี่ยน โจโจ้ซังคงจะรักหลานย่าได้ไม่ยาก โชม่อนซังเป็นคนน่ารัก ใครอยู่ใกล้ก็รัก” หญิงชราดึงหลานชายเข้ามาใกล้แล้วโอบกอดอย่างรักใคร่”
“แล้วทำไมผมเพิ่งจะมีความรักตอนนี้ล่ะครับย่า ทำไม”
“เรื่องแบบนี้เราบอกล่วงหน้าไม่ได้หรอก” หญิงชราตอบเสียงเบา
“ทำไมครั้งแรกของผมจะต้องเป็นแบบนี้” วินเซนต์พึมพำ
“เราไม่รุ้หรอก” หญิงชราตอบ “เราไม่รู้ แต่โชม่อนซังต้องเชื่อหัวใจของตัวเอง”
“เขาเสียสละให้ผมยังงั้นหรือ” วินเซนต์พึมพำ ยกแขนแข็งแรงโอบกอดย่าของตัวเอง ในใจอดนึกกังวลไม่ได้ถึงเรื่องที่อาจจะเกิดตามมา คุณย่าเข้าใจว่าเรื่องรักหนักใจที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องของคนสามคน นั้นก็คือ ภาณุวัฒน์ เขา และอาวุธ แต่ความจริงไม่ได้เป็นเช่นนั้น จริงอยู่ เรื่องรักๆ เรื่องนี้เป็นเรื่องราวระหว่างคนสามคน แต่มีคนหนึ่งที่ยื่นมือเข้ามายุ่ง นันก็คือคชานนท์คนเจ้าเล่ห์
...เขาจะทำยังไงดี หากคชานนท์ใช้ไม้ตายเปิดโปงให้ภาณุวัฒน์รู้ว่าวางแผนให้เขาเข้ามาจีบเพื่อแลกกับข้อมูลลับที่เกี่ยวข้องกับงานที่เขาทำอยู่ ภาณุวัฒน์อาจจะโกรธและผิดหวังในตัวเขาก็ได้...

โทรศัพท์ข้างเตียงแผดเสียงดังเป็นเวลานานจนคชานนท์ต้องเอื้อมมือไปยกหูออกจากแป้น แต่ไม่นานโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้นมา คชานนท์พยายามซุกหน้าเข้ากับหมอนประหนึ่งหวังว่าจะช่วยให้ไม่ต้องได้ยินเสียงอันน่่ารำคาญ แต่เสียงโทรศัพท์ก็ดังไม่หยุด ในที่สุดคชานนท์จึงจำต้องรับสาย
“นนท์ แกเป็นยังไงบ้าง” เสียงของอธิคมดังฟังดูร้อนรน
“ผมจะเป็นยังไง ผมก็ง่วงนะสิ พี่โทรมาปลุกผมทำไม” คชานนท์งัวเงีย
“เอ๊ะไอ้นี่ คนรึอุตส่าห์เป็นห่วง วอนโดนเตะแต่เช้า” อธิคมกระชากเสียง
“ผมไปกวนอะไรพี่” คชานนท์อ้าปากหาว “พี่คม แค่นี้นะ ผมจะนอน”
“ทำไมแกง่วงมาก เมื่อคืนไม่ได้นอนหรือไง”
“นอน” คชานนท์ตอบเสียงเนือยๆ “นอนดึก หมดแรง คนฉลองวันเกิดนะพี่ เหนื่อย พี่คม ผมจะนอนแล้ว”
“เฮ้ย นี่มันจะบ่ายโมงแล้ว” อธิคมเสียงดัง
“บ่ายโมงก็จะนอน”
“นนท์ แกบอกพี่มาก่อนว่าแกไม่เป็นอะไร”
“เอ๊ะพี่คม ผมจะเป็นอะไร ผมก็นอนของผมอยู่บนเตียง กวนอยู่ได้ ไปจู๋จี๋กับคุณนุซะไป๊” คชานนท์พูดเสร็จก็วางสายทันทีแล้วดึงผ้าหุ่มคลุมโปง แต่ไม่กี่วินาทีโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก
“จานอนนน” คชานนท์ครางเสียงอืออาเมื่อรับสาย
“ไอ้วุธอยู่ไหนนนท์ มันยังอยู่หรือเปล่า” อธิคมเจ้าเก่าพูดเสียงห้วน
“พี่นี่อะไรนักหนากับพี่วุธ” คชานนท์ตอบทั้งที่หลับตา น้ำเสียงเอือมระอาพี่ชาย
“แกไม่เป็นไรแน่นะ”
“ฮื่อ” คชานนท์ทำเสียงในลำคอ ไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น ก่อนจะนิ่งเงียบไปเพราะรู้สึกง่วงอยากจะหลับต่อเต็มทน
“นนท์”
“เย็นนี้เจอกัน บายบาย” คชานนท์รีบพูด “ไม่ต้องโทรมาอีกนะพี่คม ผมจะปิดเครื่องแล้ว”
“นนท์” เสียงอธิคมเรียกน้องชายเพราะต้องการคุยต่อ แต่คนขี้เซาวางสายไปเสียแล้ว
คชานนท์พลิกตัวนอนหงาย ปิดโทรศัพท์แล้วโยนทิ้งลงข้างเตียง ตอนนี้หมดสิ่งที่จะมารบกวนการนอนหลับอย่างมีความสุขของเขาได้แล้ว โทรศัพท์ข้างเตียงก็ยกออกจากแป้นแล้ว โทรศัพท์มือถือก็ปิด ถึงเวลานอนต่อ แต่ทั้งที่ง่วงมาก แวบหนึ่งก็นึกถึงคำพูดของพี่ชาย
...ไอ้วุธอยู่ไหน มันยังอยู่หรือเปล่า แกไม่เป็นไรแน่นะ...
...ทำไมเขาจะต้องเป็นอะไร พี่คมนี่พูดแปลก น้ำเสียงก็ตกอกตกใจ ยังกับกับน้องจะเป็นอะไรยังงั้นล่ะ..ง
...แต่พี่คมรู้ได้ยังไงว่าพี่วุธนอนที่นี่ แล้วทำไมต้องโทรมาอะไรนักหนากับเขานะ..ง
คชานนท์อ้าปากหาวแล้วสอดมือเข้าไปใต้ผ้าห่มเพื่อเกาหลัง พลันก็ต้องสะดุ้งเมื่อมือสัมผัสกับผิดกายอุ่นๆ ของตัวเอง
“เฮ้ย” คชานนท์อุทานแล้วยกผ้าหุ่มขึ้น หลุบตาลงมองตัวเอง จึงเห็นว่าไม่มีเสื้อผ้าติดตัวซักชิ้น
...เขาใส่ชุดนอนเสมอ เสื้อสีขาวกางเกงผ้ายืดสีเขียว ชุดเก่ง เดินทางไปไหนก็เอาไปด้วย แล้วนี่ทำไมนอนเปลือยกาย...
สมองอันชาญฉลาดของคชานนท์ทำงานอย่างรวดเร็ว
...เมื่อคืนพี่วุธดูเมาๆ แล้วท่าทางไม่เป็นตัวของตัวเอง สายตาที่มองเขาก็แปลกๆ แล้วนี่พี่คมก็โทรมาเสียงร้อนรน ถามถึงแต่พี่วุธ...
คชานนท์ลงจากเตียงแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันกายท่อนล่่าง เดินโซเซออกไปนอกห้องนอน
อาวุธไม่ได้อยู่ในห้องโถง ทุกอย่างดูเรียบร้อยซึ่งคชานนท์รู้ดีว่าอาวุธเป็นคนจัดการ เมื่อคืนเขาเก็บของพอให้เข้าที่เข้าทาง แต่ตอนนี้ทุกอย่างเนี้ยบเหมือนทำโดยพนักงานของโรงแรม
คชานนท์เดินไปเปิดดูห้องนอนอีกสองห้องก็ไม่เจออาวุธ ผ้าปูเตียงตึงเรียบ ไม่มีร่องรอยว่าถูกใช้ คชานนท์จึงเดินหาอาวุธทุกที่ในห้องสูทขนาดสามห้องนอนกลับไปเจออาวุธแม้แต่เงา กระเป๋าของอาวุธก็ไม่อยู่ในห้อง
คชานนท์เดินกลับเข้ามาในห้องนอนของตัวเองแล้วนั่งลงบนขอบเตียง กวาดตามองไปรอบๆ จึงเห็นกางเกงขั้นในสีขาววางอยู่บนพื้นใกล้กับเก้าอี้หน้าโต๊ะติดผนัง เขาลุกขึ้นช้าๆ ขมวดคิ้วเพราะรู้ดีว่าไม่ใช่กางเกงชั้นในของตัวเอง
...กางเกงขั้นในของเขาสีดำ!...
...ของพี่วุธเป็นผ้าฝ้ายสีขาวแบบเต็มตัวอย่างที่วางอยู่ตรงนี้ ของพี่คมกับพี่ธงเป็นแบบบิกินี่บางๆ สีขาว แต่ก่อน เวลาไปเที่ยวด้วยกันทั้งสี่คน พี่คมกับพี่ธงชอบทะเลาะกันเรื่องกางเกงชั้นในเหมือนกัน พี่คมชอบบังคับให้พี่ธงเปลี่ยนเป็นสีอื่นจะไม่ได้ไม่เผลอสลับกัน พี่ธงบ่นว่า 'เป็นเพื่อนกัน ใช้กางเกงในสลับกันมันจะเป็นอะไรวะ'  พี่ชายของเขาก็มักจะเถียงว่า 'เป้าลิงน้อยของเอ็งมันเล็กโว้ย มันอึดอัด รัดปืนใหญ่ข้าเจ็บจะตายชัก'...
คชานนท์ก้มลงหยิบกางเกงชั้นในผ้าฝ้ายสีขาวบนพื้น แต่สายตามองเห็นกระดาษแผ่นเล็กๆ วางอยู่บนโต๊ะ ลายมือสงเส้นหนักเป็นระเบียบซึ่งเขารู้ทันทีว่าเป็นของใคร บนกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า
'นนท์ พี่ขอโทษ'
“ขอโทษทำไม เรื่องอะไร แล้วนี้ทำไมต้องทิ้งกางเกงชันในไว้ให้ดูต่างหน้า” คชานนท์พึมพำ
...ทำไมพี่วุธรีบกลับทั้งๆ ที่เขายังไม่ตื่น ไปทั้งๆ ที่ลืมกางเกงในไว้นี่นะ พี่วุธเจ้าระเบียบจะตาย จัดกระเป๋าทีแทบจะนับชิ้นติดบาร์โค้ทเช็คสต๊อคไม่ให้ขาด...
...แล้วทำไมกางเกงในพี่วุธมาอยู่ตรงนี้ แล้วทำไมเรานอนเปลือยกาย แล้วทำไมพี่คมโทรมาเสียงกังวล ถามแต่ว่าเราไม่เป็นอะไรใช่หรือเปล่่า...
...โอย แย่แล้ว หรือว่า...
...ไม่สิ เขาระแวงเกินไป...
...แต่พี่วุธทำให้เขาระแวง ก็คนมันทำอะไรหลายอย่าง พักหลังๆ เขาเลยรู้สึกระแวงไปหมดเหมือนวัวสันหลังหวะ...
...แต่ว่า จะให้เขาคิดยังไงล่ะ ก็มันเห็นชัดเจนอยู่แล้วนี่นา...
คชานนท์เอื้อมมือไปด้านหลังและลูบก้นของตัวเองโดยไม่รู้สึกตัว ในใจยังค้านกับตัวเองอยู่ว่าสิ่งที่ตัวเองสงสัยไม่น่าจะเป็นไปได้เพราะยังรู้สึกปกติ ไม่มีอะไรแปลกไปจากที่เคย แต่ใจหนึ่งก็กังวลเพราะรู้จักตัวเองดีว่าเป็นคนนอนขี้เซา พอหัวถึงหมอนก็หลับเป็นตาย ต่อให้ไฟไหม้ก็ไม่ลุก ตอนเป็นเด็กเขาโดนแกล้งเป็นประจำ พี่ชายตัวดีของเขาเองเคยอุ้มเขาออกไปนอนอยู่หน้าห้องน้ำบ่อยๆ แล้วจัดท่าทางการนอนแบบตลกๆ จนโดนพ่อกับแม่ดุว่าชอบแกล้งน้อง บางทีพี่ชายก็จะพาเขามานั่งหลับอยู่ที่โต๊ะทานอาหาร เอาช้อนซ่อมใส่มือของเขาและจัดท่าให้ ทำทีเป็นรอทานอาหารเช้า เรื่องนี้คนที่บ้านรู้ดี นอกจากนั้นก็มีคนสนิทๆ กันอีกไม่กี่คน
...ที่แน่ๆ คือพี่ธงกับพี่นะ จตุพลรูมเมทของเขา และพี่วุธ...
คชานนท์รีบโทรศัพท์กลับไปหาอธิคมเพื่อถามอะไรบางอย่าง คำตอบที่ได้รับทำให้เขาอึ้งไปทันที

::: end of chapter 34 :::

[วิหคท่องนภา]

 

ฮ่าๆ  มาตรงกับพี่นายลงอีกแล้ว >_<

ไปอ่านก่อนนะค้า

++++++++++++++++++++++++++

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!


ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!

อะจ้ายยยยยยยยย!!!!!!

 

อ่านแล้วเหมือนกับขึ้นสวรรค์  ในที่สุดก็ได้เอาคืนสักที  หมั่นไส้มานานละ555
กด like ตอนนี้สิบล้านรอบบบบบบบบ


อ่านแล้วใจมันเต้นตึ้กตั๊ก   รู้สึกคึกคักขึ้นมาทันที ว่าฮ่าๆๆ  สะจายเป็นที่สุด



ถึงมันอาจจะเป็นแผนการของพี่วุธที่ทิ้งกุงเกงในไว้ให้หนูนนท์คิดหนักก็ตาม

คราวนี้ไม่ต้องไปถึงเคนย่า คิๆๆ

++++

เอะใจตั้งแต่อาวุธนอนเกลือกบนโซฟา  แล้วมองตามนนท์ละ  มันต้องมีแผนนน!! รึเปล่า???

ถ้าไม่ใช่แผนจะดีใจมากกว่า

ตลกคุณคมอ่ะ  ห่วงน้องมาก



ตอนแรกอ่านถึงตอนโจ้  แอบเซ็งนิดๆ  มีนนท์แค่นี้เองเหงอT^T
แต่พอมาอ่านหลังๆนี่แบบว่า  ยิ้ม ปากแทบฉีก   ลืมโจ้ไปเลย 55

กลายเป็นโจโจ้ซัง ไปซะแล้ว

[yellowriver]

  อ๊าๆ
ดีใจมาก จุดพลุ
รอตอนต่อไปอ่ย่างตื่นเต้นสุดๆ

[┗◎┗◎]

กร๊ากกกกกกกกกกก

น้องนนท์

เจ้าคนเจ้าวางแผน

สงสัยจะโดนซ้อนแผนกับตัวซะแล้วมั่งนี่ 

[reneisance]

อืมที่จริงไม่มีอะไรหรอกเพราะว่า เหมือนอาวุธต้องการเหมือนเอาคืนคชานนท์ แต่ไม่น่าจะมีอะไรกันเหมือนการจัดฉาก เพราะว่าอาวุธก็รู้ว่าคชานนท์เป้นคนขี้เซา ก็เรยทามแบบนี้ แล้วก็มันขัดกับนิสัยของอาวุธที่เป็นคนรับผิดชอบ
อยากให้สองคนเป้นคู่กันแต่ไม่ได้ให้เป้นแบบนี้

[morrian]

น้องนนท์ โดนเอาคืนซะละ 

แต่พี่วุธ ไม่ใช่คนฉวยโอกาสแบบนั้นหรอก

นนท์ ก็ลองสำรวจ.. ตัวเอง ให้ละเอียด

อีกทีนึง แล้วกันนะ 

[ลูกหมีน้ำแดง]

อ๊ากกกกกกกกกกกก คชานนท์โดน  ไม่เชื่อเด็ดขาด  อาวุธ ไม่ใช่คนฉวยโอกาสนะ
แต่ แถม กางเกงในสีขาวให้เนี่ย อึ้งสุดๆ

เดาเรื่องไม่ถูกเลยคุณ katawoot รอตอนต่อไปค่ะ

[naiin]

โดนแกล้งเอาคืนซะจ๋อยไปเลย ทำเอาคนชอบยุ่งเรื่องของชาวบ้านหงอยกินเลย สม สม สม        

[หลงไหลในม่านหมอก]

กรี๊ดดดดดดดดดด ถึงกับหาคำตอบเองไม่ได้เลยพ่อคชานนท์คนเก่ง 

[astral]

พี่นายแกล้งกันนี่นาาาา ตอนนี้สั้นนนนนน แถมค้างคา กรีสสสสสสสสสสสสสสสส

[teenza]

 
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
กรีดร้องสุดเสียง
จุดพลุฉลองจะออกนอกหน้าไปไหม
ดีใจได้แปปเดียว ก็ต้องเสียใจ
คุณนายใจร้าย ตัดฉับๆ กลับมาต่อด่วนเลยคับ
แบบว่าอยากรู้ จะเป็นไงต่อไป

มอบบวกที่ 1811 เป็นกำลังใจเผื่อคุณนายใจอ่อน รีบมาต่อ อิอิ

[MrTroy]

ถ้าเอาเท่าอายุคุณ katawoot ผมไม่ได้อ่านมหากาพย์นิยายไตรภาคเลยเหรอคับ หุหุ
อ่าน 2 ตอนหลัง ทำไมผมถึงรู้สึกเหมือนผมอ่านแฮรี่เล่ม 7 เลยอะ
อย่าน้าา พี่นาย อย่าทำให้เป็นแบบนั้นเลย

ปล แต่เท่าอายุพี่นาย คงตัดจบไปตอนที่ 30 แล้วมั้งเนอะ

รออ่านตอนต่อไปคับ

[alterlyx]

โดน   ...... +1

[emmybblood]

ฮิ้ววววววววววววววววววววววววว   

[Zepher]

คชานนท์โดนสารวัตรอาวุธเอาคืนแล้วเหรอ
คุณนายต่อด่วนเลย

[pure_ka]

 

เป็นไงหล่ะพ่อนักวางแผน เจอซ้อนแผนแบบนี้  หงายหลังเลยสิ

ป๋าวุธแน่มากๆเลยค่ะ  เอาคืนได้เจ็บแสบมากๆๆๆ

นนท์ พี่ขอโทษ ที่ซ้อนแผนแรงไปหน่อย 

แน่มากป๋า 5555

[CYPINUS]

คชานนท์ไม่รู้สึกเจ็บก้นบ้างเลยเหรอ
หรือว่าของสารวัตรอาวุธจะเป็นขนาดนาโน  
คชานนท์จะหลงกลแผนของอาวุธมั้ยนะ ลุ้น ลุ้น  

[zazoi]

อร๊ายยยยยยยยยยยยย อยากให้เป็นจริงที่สุดอ่ะ

[arjinn]

"คชานนท์รีบโทรศัพท์กลับไปหาอธิคมเพื่อถามอะไรบางอย่าง คำตอบที่ได้รับทำให้เขาอึ้งไปทันที"
รอมาเฉลยประโยคนี้ว่าอึ้งเพราะอะไร

อยากให้คู่กันจริงๆ นะคุณคฑาฯ 

[cipher]

Oh my god!!
ขอให้เป็นจริงเหอะ

[va_yu]

เอาล่ะสิ.......เสียท่าเฮียอาวุธซะแล้วนนท์

[Ak@tsuKII]

จ๊ากกกก ! สะใจตอนนี้  อ่านไปลุ้นไป

ไอ่เราก็ลุ้นให้อาวุธ จึ๊ก จึ๊ก จริง ๆ 555+ ให้เจ้าน้องนนท์เสียซิงตูด 555+
แต่ไม่เป็นไร โอกาสข้างหน้ายังมี อันนี้เรียกน้ำย่อย
ก่อนเข้าสู่สนามจริง ๆ 

ฮาตอนนนท์เอามือแตะตูดตัวเอง   


แหม อาวุธแผนสูง ไม่คิดว่าจะใช้วิธีนี้นะเนี่ย แถมมีโทรไปหาอธิคมอีก หัวแหลมมาก แอร๊ยยยย

ส่วนอธิคมก็ดิ้นเป็นไส้เดือนโดนน้ำร้อน 555 ที่รู้ว่าเสียน้องชายให้เพื่อน(เคย)สนิท  ว่าแล้วคมหวงน้อง5555 สะใจเป็นที่สุด 

รอดูว่าเจ้านนท์จะทำยังไงต่อไป ส่วนศาลาวัดดดดด สู้ ๆ เอาใจช่วยเต็มที่ สั่งสอนให้เข็ดหลาบ 

+1

[K2KARN]

เหย!!! อะไร อะไร?
อาวุธกลับมาเคลียร์ก่อน อยากรู้!
จะเป็นอย่างที่คิดกันหรือเปล่า ดีใจนะเนี่ย ฮ่าๆ

[amito]

ทำไมคชานนท์ทุ่มทุนสร้างรักใหม่ให้อาวุธอย่างสุดตัวขนาดนี้ มันน่าสงสัยอยู่นา   แล้วที่มันเป็นอยู่คืออะไร เมื่อคืนอาวุธกับคชานนท์  :oo1:ดึ๋ง ดึ๋งกันรึเปล่า

หรือ

การแปลงเพศจะเป็นคำตอบสุดท้ายจริงๆ

[Little Devil]

สารวัตรเล่นแรงเกินนะ

[minchy]

เป็นครั้งแรกที่ อาวุธ ได้ดั่งใจ

ฮ่าฮา