หัวข้อ: :::: คดีรัก ภาค 2 ครึ่ง "บทที่ 39 บทส่งท้าย 2 The End" (UP 5/10/2010)

[fungfung]

ยังไงไม่รู้หลอกว่าใครร้ายใครดี
แต่กลัวตอนจบคนที่เจ็บที่สุดจะเป็นพ่อนักวางแผนคนเก่งนะสิ
อันนี้น่ากลัวที่สุด
เพราะแต่ละคนที่นนท์ยุ้งด้วยร้ายๆ ไม่แพ้กันอันนี้สิน่ากลัว

[i3igM]

นี่พี่วุธเป็นได้แค่เพียงตัวแทนเช่นนั้นฤๅ...
 

[rantoke]

เพิ่งได้เข้ามา เดี๋ยวจะโอนเงินให้นะคะ อิอิ

โถ่ น้องนนท์ วางแผนขนาดนี้ เดี๋ยวจะหลงกลแผนเอง เน้อ

อยากเหนฉากหวีทน้องนนท์กะอาวุธ จะได้เห็นป่ะค่ะ อิอิ

[Zepher]

คชานนท์แผนเยอะเกิ้น
คนอ่านก็ลุ้นจนงง 

[yellowriver]

อยากเหนฉากหวีทน้องนนท์กะอาวุธ จะได้เห็นป่ะค่ะ อิอิ

นั่นสินะ อยากเห็นด้วยคน อ่านไปก็อึนๆ สงสารอาวุธ

[Ak@tsuKII]

ทำไมต้องชอบเล่นกับความรู้สึกของคนอื่น
ไม่คิดว่าถ้าตัวเองถูกทำอย่างนี้จะรู้สึกอย่างไร ....นนท์

เห็นด้วย

[zazoi]

 

[^ - ^A s A v I n * o *]

ยิ่งอ่าน ยิ่งเครียด - -

จะเปงไงเนี่ย

รีบมาต่อนะครับ

ขอบคุณครับ
 

[┗◎┗◎]

ตกลงใครคู่กับใครหนอ เดาไม่ถูกเลย

สงสารภานุวัฒน์ เจ็บทั้งขึ้นทั้งล่อง

[railay]

 

[amito]

เห็นคชานนท์มั่นใจกับบทบาทผู้กำกับเหลือเกินจนเริ่มๆจะหมั่นไส้แระ  :z6:อยากจะแช่งให้โดนใครสักคนปราบสักที  แล้วนี่กำกับยังไง ปล่อยให้โจ้หลุดไปอยู่กับวินเซนต์ (อีกแล้ว) รีบๆหาตัวประกอบมาพลิกเรื่องโดยด่วนนะคะ

[www.maxdevil]

เมื่อไหร่จะมีตกร่องปล่องชิ้นกันซักที  รอลุ้นว่าใครคู่ใคร
แอบหวังว่าอาวุธกับนนท์ อิอิ ชอบคู่นี้มากๆ

รออ่านตอนต่อไปอยู่น่ะครับ  หวังว่าจะได้อ่านเร็วๆนี้
ขอบุคณมาก ๆ ครับ

[oaw_eang]

ไม่ได้เข้ามานาน

รู้สึกว่า นายนนท์นี้ แผนการชักเยอะไปแระส์

[วิหคท่องนภา]

แนะนำวินเซนต์แฉเรื่องนนท์กะอาวุธเลยนะ กรากกกกกกก 

  เห็นด้วยอย่างยิ่ง  มาเอาเรื่องทีหลังไม่ได้หรอก  โดนอาวุธปราบแน่นอน ฮ่าๆๆๆๆ


ว่าแต่  เรื่องผลประโยชน์เนี่ย  นนท์มีมากจังเลยนะ

ระวังคนที่เค้าจะไม่ห่วงผลประโยชน์จะตีตลบหลังเอา

[va_yu]

ทำไมต้องชอบเล่นกับความรู้สึกของคนอื่น
ไม่คิดว่าถ้าตัวเองถูกทำอย่างนี้จะรู้สึกอย่างไร ....นนท์

เห็นด้วยค่ะ +1 จัดไป

[katawoot]

Awoot Chapter 25

พันเอกชัยชนะเปิดประตูห้องชุดของคชานนท์ซึ่งให้อาวุธใช้เป็นที่พักในนิวยอร์คระหว่างทำงานอยู่ในสหรัฐอเมริกาแล้วเดินเข้าไปช้าๆ พยายามปรับสายตาให้เข้ากับความสลัวในห้อง
คชานนท์ให้เขามาก 'ดู' อาวุธเพราะติดต่อไม่ได้เป็นเวลาถึงสามวัน แต่เขารู้ว่าความจริงแล้วคชานนท์ต้องการส่งเขามา 'ดูผลงาน' ของตัวเองมากว่า
...พี่วุธคงช๊อค พี่ไปให้คำปรึกษาเขาหน่อย คชานนท์ 'สั่ง' เขามาอย่างนั้น...
“วุธ” ชัยชนะเรียกเพื่อนรุ่นน้องเบาๆ
“เข้ามาได้ยังไง” เสียงราบเรียบของอาวุธดังขึ้นทันที
“ใช้กุญแจผี” ชัยชนะพูดล้อเล่น “ทำไมอยู่มืดๆ”
ร่างสูงใหญ่ของอาวุธลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานมุมห้องและเดินไปเปิดไฟ นายตำรวจหนุ่มอยู่ในชุดเสื้อยืดแขนยาวสีขาวตัวเดียว ชายเสื้อสอดเข้าใต้กางเกงยีนส์ ผมหวีเรียบ หน้าตาสดชื่น ผิดไปจากที่ชัยชนะคาดเอาไว้
“ทำไม คิดว่าผมจะนอนกอดขวดเหล้าอยู่บนพื้นห้องหรือไง” อาวุธถามเสียงเรียบ “แล้วทำไมคชานนท์ไม่มาดูผลงานของตัวเอง”
“น้องเขาแค่อยากจะช่วยนะวุธ”
“ช่วยให้ผมได้รู้อะไรแบบนี้ในตอนนี้หรือ” อาวุธถาม “นี่ปิดกันไว้นานแค่ไหน”
“วุธ พี่ไม่รู้เรื่อง” ชัยชนะพูดขึ้น “นนท์เองก็คงไม่รู้อะไรมาก”
“นนท์ต้องการจับคู่ให้ผม อยากให้ผมมีแฟน”
“ก็รู้ๆ อยู่ แล้วทำไมยังจะ...”
“ผมจะมีได้ยังไง คนที่ผมชอบก็เป็นของคนอื่นทั้งนั้น ผมไม่เคยโชคดีเรื่องความรัก และก็คงเป็นแบบนี้ตลอดไป”
“เวรกรรม” ชัยชนะอุทานเบาๆ "ทำไมคิดแบบนี้"
“ไม่ใช่เวรกรรมหรอก” อาวุธแย้ง “มันก็แค่โชคที่ไม่ดีที่เกิดขึ้นในชีวิต”
“แล้วนี่จะทำยังไงต่อไป” ชัยชนะถาม
“ผมยังไม่รู้ ผมก็คงคิดต่ออีกซักพัก อีกหน่อยก็คงรู้สึกดีขึ้นมาเอง” อาวุธยกมือขึ้นเสยผมแล้วเดินไปที่ห้องครัวพร้อมกับถามชัยชนะว่าจะดื่มอะไรหรือไม่
“นายนี่ปรับตัวได้เร็วนะ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น”
“จะให้ผมทำยังไงครับ” อาวุธหันมาเลิกคิ้ว ถามเสียงราบเรียบเป็นปกติ “จะให้โวยวาย ตีโพยตีพาย โกรธเกรี้ยว เศร้าซึม หรืออะไรอีก”
“อย่างน้อยก็ตามไปลุยคชานนท์ ตอนนี้นอนยกขาไขว่ห้างกระดิกเท้าเล่นร้องเพลงหงุงหงิงอยู่ที่บ้านพี่”
“ผมจะเก็บคชานนท์ไว้เป็นคนสุดท้าย จัดการแน่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้” อาวุธพูดเสียงเย็น
“แสดงว่่าตอนนี้วุธมีอะไรจะทำ”
“ผมจะจับจักราวุธ ผมจะทำให้ได้ ถ้าผมมุ่งมั่นและทุ่มเวลามากกว่านี้ จักราวุธไปไหนไม่รอดหรอก”
“ถ้าจักราวุธกลับเมืองไทย เขาก็คงไม่รอด”
“หมายความว่าไง” อาวุธถาม
“พี่สันนิษฐานว่ามีคนหมายหัวเขาหลายคนเหมือนกัน” ชัยชนะตอบ มองตาของอาวุธนิ่ง “เหมือนกับนที จำได้ไหมวุธ อยู่ที่อื่นดีกว่ากลับไปเสี่ยงชีวิตที่เมืองไทย”
“เรื่องของนทีซับซ้อนเหลือเกิน ผมไม่อยากจะเชื่อ” อาวุธพึมพำ “ผมไม่อยากจะรู้อะไรเพิ่มอีกแล้ว”
“เรื่องของวุธต่างหากที่ซับซ้อน” ชัยชนะเดินเข้าไปใกล้เพื่อนรุ่นน้องที่กำลังยืนมองออกไปนอกห้อง เขาอยากจะยกมือขึ้นแตะไหล่อาวุธแต่ก็เปลี่ยนใจ ตอนนี้เขาอยากช่วยอาวุธมากและเริ่มจะเข้าใจคชานนท์แล้วว่าทำไมอยากยุ่งเรื่องของอาวุธนัก
“ผมจะกลับเมืองไทยซักอาทิตย์ ผมต้องการข้อมูลของจักราวุธมากกว่านี้” อาวุธพูดขึ้นหลังจากนิ่งเงียบไปชั่วครู่
“ถ้ามีอะไรจะให้ช่วยก็บอก”
“ช่วมคุมคชานนท์ไว้ให้ดีๆ ก็แล้วกัน ผมรู้ว่านี่คงไม่ยอมหยุด จะส่งผมเข้าเรือนหอให้ใด้ ใครจะโผล่มาอีกก็ไม่รู้”
“ไม่แน่ เจ้านนท์อาจจะมีข้อมูลของจักราวุธมากกว่าใคร”
“ผมนึกว่าพี่เป็นคนให้ข้อมูลนนท์ซะอีก” อาวุธหันมามองชัยชนะ
“ก็ใช่” ชัยชนะพยักหน้า “แต่ก็เฉพาะที่เขาถาม นนท์อาจจะเอาไปเติมส่วนที่ตัวเองขาดหรือไปหาเพิ่มเอาเอง”
“สรุปแล้ว พันเอกชัยชนะก็เป็นทีมของคชานนท์” อาวุธพูดเสียงเยือกเย็น
“เปล่า นนท์เขาแค่ถาม พี่ก็ตอบไปเท่าที่รู้ พี่รู้ว่าวุธไม่ชอบให้ยุ่งเรื่องส่วนตัว” ชัยชนะปฏิเสธ
“รู้ไหมครับ” อาวุธจ้องตาของชัยชนะด้วยใบหน้าเคร่งขรึม และพูดต่อด้วยเสียงเนิบนาบแต่หนักแน่นว่า “สามวันที่เก็บตัวเงียบ ผมได้ไตร่ตรองหลายเรื่อง ผมคิดเกี่ยวกับเรื่องของผม เกี่ยวกับเรื่องของคนที่เกี่ยวข้องกับผม เกี่ยวกับนที...ถ้าผมจะต้องมีภาพของนทีติดอยู่กับผมตลอดไปเพราะสลัดทิ้งไม่ได้ ผมก็เลือกที่จะอยู่ภาพนั้นต่อไป เหมือนที่นทีเลือกผมทั้งที่มีภาพของจักราวุธ”
“วุธ” ชัยชนะพึมพำเสียงแผ่วเมื่อได้ยินสิ่งที่อาวุธพูด
“นทีรักผม ผมไม่สงสัยความจริงข้อนี้ ไม่เคยสงสัยเลยแม้แต่นิด ผมรู้สึกได้ด้วยหัวใจ ถึงผมจะเป็นภาพสะท้อนของจักราวุธ ผมก็รู้ว่านทีรักผม และผมก็รักนที”

คชานนท์เดินทอดน่องไปตามทางเดินซึ่งนำไปสู่บ้านทรงอังกฤษหลับใหญ่ซึ่งรายล้อมไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่ที่เหลือแต่กิ่งก้านและขาวโพลนไปด้วยหิมาะ เขาเลือกที่จะจอดรถห่างจากบ้านเพราะอยากจะเดินชมทัศนียภาพรอบข้างและซึมซับเอาความสวยงามเหล่านี้เข้าไปในความทรงจำช้าๆ
วันนี้เขามาพบภาณุวัฒน์ ความจริงยังไม่ควรจะถึงเวลาที่ต้องทำเช่นนี้ แต่คชานนท์คิดว่ารอไม่ได้แล้ว พันเอกชัยชนะไปเยี่ยมสารวัตรอาวุธและกลับไปบอกว่าอาการของเพื่อนพี่ชายของเขานั้นเข้าขั้นโคม่า
เขารู้ดีว่าอาวุธเป็นคนซับซ้อน แต่เขาไม่อยากจะเชื่อว่าอาวุธกำลังสับสน
...เขาต้องทำให้ทุกอย่างชัดเจน ก็เพราะคิดอะไรซับซ้อนแบนี้ไงล่ะมันถึงได้ยุ่งยากจนถึงทุกวันนี้ หากพี่วุธเปิดใจ ให้โอกาสตัวเองบ้างก็อาจจะมีรักครั้งใหม่ได้ ความใกล้ชิด ความห่วงใย ความเข้าใจกันเป็นบ่อเกิดแห่งความรัก...
...หรือจะต้องให้เล่นหนักขนาดเข้าโรงพยาบาลแล้วต้องไปดูใจกัน ทำไมคนชอบมารู้ใจตัวเองและเปิดเผยความในใจเมื่ออีกฝ่ายต้องนอนพะงาบๆ อยู่บนเตียงก็ไม่รู้...

โชคดีที่คนมาเปิดประตูคือภาณุวัฒน์ ชายหนุ่มหน้าอ่อนสวมเสื้อกันหนาวตัวใหญ่หนาซึ่งคชานนท์คิดว่านี่คงเป็นเสื้อของอาวุธที่ให้ยืมใส่
...เสื้อตัวโปรดของนที!...
“คุณนั่นเอง สวัสดีครับ” เมื่อเห็นหน้าของคชานนท์ภาณุวัฒน์ก็อุทานพร้อมยกมือขึ้นไหว้ “ขอบคุณนะครับที่ช่วยผม ถ้าไม่ได้พี่ผมคงแย่ ผมพยายามติดต่อพี่อยู่แต่ก็ติดต่อไม่ได้ โทรไปเท่าไหรก็ไม่ติด”
“ผมเปลี่ยนโทรศัพท์ใหม่” คชานนท์ยิ้มแล้วเดินตามภาณุวัฒน์เข้าไปในบ้าน
“ขี้หนาวนะเนี่ย ในบ้านเปิดฮีทเตอร์แต่ก็สวมเสื้อกันหนาวตัวใหญ่”
“ใช่ครับ” ภาณุวัฒน์พยักหน้าพร้อมกับยิ้มกว้างจนตาหยี “ผมไม่ถูกกับอากาศหนาว คุณย่าบอกว่าผมน่าจะไปเรียนที่ L.A. ไม่ใช่แถบนี้”
“ได้ยินว่าเรื่องเรียนยังไม่เรียบร้อย” คชานนท์พูดขึ้น
“อ๋อ เรื่องนั้นผมก็ไม่รู้จะทำยังไงครับ ติดต่อคนที่ชื่อแจ๊คกี้ยังไงก็ติดต่อไม่ได้ แต่ว่าตอนนี้ไม่เป็นไรแล้วครับ วินเซนต์จัดการให้หมดเลย ผมได้ไปเรียนมหาวิทยาลัยใหม่ แต่ว่าต้องเรียนภาษาอังกฤษก่อน กว่าจะได้เข้าเป็นนักศึกษาจริงก็เทอมฤดูใบไม้ผลิ”
“แล้วนี่ไม่อยู่หรือ” คชานนท์มองไปรอบๆ
“วินเซนต์ไม่อยู่ครับ ไปทำงาน คุณย่ากับเปเป้ไปเล่นไพ่กับเพื่อนๆ ครับ ฟิลลิปเป็นคนขับรถพาไป เปเป้เป็นคนดูแลคุณย่า ฟิลลิปเป็นคนดูแลบ้าน เป็นช่างด้วย เป็นคนขับรถ ทำสารพัดทุกอย่างครับ รู้ไหมครับ บ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ อยู่กันแค่สี่คน”
“วินเซนต์ คุณย่า เปเป้ แล้วก็ฟิลลิป”
“เปล่าครับ ผมเป็นคนที่สี่ วินเซนต์เขาอยู่ที่หอพักในนิวยอร์ค แต่ก็มาอยู่บ่อยๆ แทบทุกวัน”
“โจ้ดูมีความสุที่ได้อยู่ที่นี่ ทุกคนคงดีกับโจ้มาก” คชานนท์ยิ้ม
“ครับ” ภาณุวัฒน์พยักหน้า แต่คชานนท์สังเกตเห็นแววตาหม่นๆ จึงพูดขึ้นว่า
“คงไม่คิดถึงพี่วุธ"
“ก็...” ภาณุวัฒน์อึกอัก พยายามไม่สบตาคชานนท์
“แต่พี่วุธนี่สิ เอาแต่ทำงานหามรุ่งหามค่ำ เดี๋ยวก็ได้เจ็บป่วยพอดี”
“พี่วุธบอกว่าสบายดี วันก่อนผมโทรไปคุย”
“พี่วุธสบายดีตลอดนั่นล่ะ ถูกยิงเจ็บก็บอกว่าสบายดี” คชานนท์ส่ายหน้า แสดงอาการเหนื่อยหน่ายเมื่อพูดถึงอาวุธ
“พี่วุธถูกยิง” ภาณุวัฒน์อุทาน แทบจะกระโดดลุกขึ้นยืนทั้งๆ ที่เพิ่งจะนั่งลงบนโซฟา
“เปล่า ผมหมายถึงเมื่อก่อน ไม่ใช่ตอนนี้” คชานนท์หัวเราะเบาๆ สายตาจับอยู่ที่ใบหน้าของภาณุวัฒน์ตลอดเวลา
“โล่งอก” ภาณุวัฒน์ถอนหายใจเฮือกใหญ่
“แต่ก็ไม่แน่ว่าเมื่อไหร่จะโดนอีก ตำรวจก็เสี่ยงแบบนี้ทุกคน ยังดีที่พี่วุธเป็นตำรวจทำหน้าที่อยู่ต่างประเทศ ไม่ต้องวิ่งไล่จับโจรในเมืองไทย อันนั้นเสี่ยงกว่าเยอะ เฮ้อ พี่วุธนี่จริงๆ เลย”
“ทำไมหรือครับ”
“ก็เฮียแกจะกลับเมืองไทยนะสิ” คชานนท์ส่ายหน้าอีกครั้ง
“จะกลับเมืองไทย” ภาณุวัฒน์ทวนคำเสียงดัง ใบหน้าผิดหวัง แต่เมื่อนึกถึงอะไรบางอย่างได้จึงถามต่อว่า “จะกลับไปชั่วคราว หรือว่า...”
“ท้ายที่สุดเขาก็คงต้องกลับไปประจำการที่เมืองไทย พี่วุธมาทำงานที่อเมริกาแค่ปีสองปีเพราะเป็นภารกิจพิเศษของหน่วยงานพิเศษของกรมตำรวจ”
“ถ้าผมได้เรียนก็คงแค่จบปีหนึ่ง พอขึ้นปีสองพี่วุธก็ไม่อยู่แล้ว กว่าผมจะเรียนจบ... ภาณุวัฒน์พึมพำ
“ไม่ต้องห่วงหรอก โจ้มีวินเซนต์ดูแลอยู่นี่นา เขาทำงานที่นี่ เป็นคนที่นี่ รู้สึกว่าจะถือสัญชาติอเมริกันด้วย อยู่กับโจ้ได้ตลอดไป” คชานนท์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ถ้าเรียนจบแล้วผมคงจะกลับไปอยู่เมืองไทยครับ ผมไม่อยากอยู่อเมริกา ผมไม่ชอบอากาศหนาว ผมชอบเล่นหิมะก็จริงแต่ให้อยู่ตลอดไปไม่ไหวหรอกครับ” ภาณุวัฒน์ตอบ
“จริงด้วย ไม่มีที่ไหนเหมือน...” คชานนท์ชะงัก ยั้งคำพูดว่า 'บ้าน' เอาไว้ได้
“พี่วุธคงโกรธที่ผมย้ายมาอยู่ที่นี่” ภาณุวัฒน์พูดเสียงหม่น
“พี่วุธเข้าใจ โจ้คงไม่อยากเป็นก้างขวางคอพี่เค้ากับคุณกษิดิษฐ์ แต่รู้หรือเปล่า คุณกษิดิษฐ์เขาโบกมืออำลากลับไปหาคนที่เขารักฝังใจแล้ว ความจริง พี่วุธกับคุณกษิดิษฐ์ไม่เคยเป็นอะไรกัน คุณกษิดิษฐ์เขาตามตื้อพี่วุธ”
“กษิดิษฐ์รักทุกคนที่สวมเครื่องแบบ” คชานนท์ใส่ร้ายกษิดิษฐ์ ในใจขอโทษฝ่ายนั้นที่เขาจำเป็นต้องพูด “ไม่แน่นะ ถ้าเห็นวินเซนต์แต่งเครื่องแบบ กษิดิษฐ์อาจปิ๊งวินเซนต์ก็ได้ อย่างวินเซนต์ แต่งเครื่องแบบสีขาวเต็มยศนี่คงเท่ไม่ใช่น้อย”
“วินเซนต์มีเครื่องแบบหรือครับ” ภาณุวัฒน์ถาม
“แล้วโจ้ว่าไง” คชานนท์ย้อนถาม
“ผมไม่ทราบ” ภาณุวัฒน์ส่ายหน้า
“โจ้รู้อะไรเกี่ยวกับวินเซนต์บ้าง” คชานนท์ถามต่อ ยื่นหน้าเข้าไปใกล้เพื่อจ้องตาภาณุวัฒน์ “งานของวินเซนต์ก็ไม่ต่างจากสายลับดีๆ นี่เอง แต่เราจะไปตำหนิเขาไม่ได้เพราะเป็นงานของเขา พวกสายลับเขาฝึกมาแบบนั้น เคยดูหนังไม่ใช่หรือ สายลับบางคนแต่งงานมีลูกมีเมีย ต้องปิดบังสถานภาพที่แท้จริงของตัวเอง จนลูกโตก็ไม่รู้ว่าพ่อของตัวเองที่จริงแล้วเป็นใครมาจากไหน สายลับนั่นน่ะ ไม่ว่จะเป็นซีไอเอหรือเคจีบี พวกนี้เขาแนบเนียนมาก เขาเปลี่ยนชีวิตทั้งชีวิตเพื่องานได้ และเปล่ี่ยนไปเรื่อยๆ เพื่อทำให้งานสำเร็จ จะให้เป็นอะไรก็เป็นได้ พ่อค้าขายเนื้อ พนักงานทำความสะอาด พนักงานบัญชี อาจารย์ ข้าราชการ นักธุรกิจ หรือนักศึกษาก็สามารถสวมบทบาทได้อย่างแนบเนียนไม่มีที่ติ”
“เหมือนในหนังยังไงยังไงเลยหรือครับ”
“ใช่” คชานนท์พยักหน้า
“ผมคงทำแบบนั้นไม่ได้”
“พี่วุธก็ทำแบบนั้นไม่ได้ พี่วุธเป็นตำรวจ ทำงานเปิดเผย แล้วจากที่อยู่กับพี่วุธมาโจ้เคยเห็นเขาโกหกหรือเปล่า พี่วุธเป็นคนตรงไปตรงมา ใช่ไหม” คชานนท์พูดเนิบนาบ ตลอดเวลาไม่ละสายตาจากใบหน้าของภาณุวัฒน์ซึ่งพยักหน้าตาม “ยกเว้นเรื่องเดียว”
“เรื่องอะไรครับ” ภาณุวัฒน์มองคชานนท์ด้วยสายตาสงสัย
“เรื่องของหัวใจ” คชานนท์เอนตัวพิงเบาะโซฟา เปลี่ยนเป็นท่าทีสบายๆ มองไปรอบๆ ห้องรับแขกแล้วพูดขึ้นว่า “พี่วุธน่ะเก่งทุกเรื่อง ชัดเจน ตรงไปตรงมาทุกเรื่อง ชอบทำตัวเป็นอัศวินขี่ม้าขาวไปช่วยคนโน้นคนนี้ แต่มีอยู่เรื่องเดียวที่ไม่เก่ง” คชานนท์หยุดไปชั่วครู่แล้วพูดต่อว่า “พี่วุธชอบควบม้ามาตกม้าตายตอนจะเข้าเส้นชัย”
“พี่วุธไม่ห้ามผมเลยซักนิดตอนผมจะออกมา พี่เค้ายังบอกให้ผมเก็บกระเป๋า พี่เค้าเร่งด้วยว่าเก็บกระเป๋าเสร็จหรือยัง” ภาณุวัฒน์ก้มหน้า น้ำเสียงเหงาหงอย
“เวรกรรม” คชานนท์อุทานเสียงเบา นึกภาพตามก็พอจะมองเห็นว่าอาวุธคงยืนทำหน้าเก๊กหล่อ มาดนิ่ง เยือกเย็น ทำตัวเป็นผู้เสียสละ และแทบจะไปช่วยยกกระเป๋าให้ภาณุวัฒน์ด้วยซ้ำ
“ภาณุวัฒน์ ขอผมถามตรงๆ” คชานนท์ตัดสินใจ 'ยิงธนูปักกลางเป้า' เขาไม่ต้องการกลับบ้านมือเปล่า อุตส่าห์มาถึงที่นี่ อะไรก็ต้องคืบหน้าไปบ้าง ภาณุวัฒน์จะต้องโอนเอียงไปทางอาวุธให้มากกว่านี้ ส่วนเรื่องของวินเซนต์นั้นเขาจะไปจัดการทีหลัง
“รักพี่เค้าหรือเปล่า” คชานนท์ถาม
“ผม...”
“หรือยังรักที่ธง”
“เปล่าครับ" ภาณุวัฒน์ส่ายหน้า
“ถ้าพี่วุธไปรักกับคนอื่น จะทนได้หรือ”
“ผมคงบังคับใจพี่เค้าไม่ได้”
“ถ้ามีใจให้กัน จะรอทำไม”
“พี่วุธนะหรือครับมีใจให้ผม”
“ไม่งั้นเขาจะดูแลเราขนาดนี้หรือ คนแปลกหน้ากันนะโจ้ พี่เขาพาไปพักด้วย ช่วยเหลือ ปกป้องดูแลทุกอย่าง วิ่งมาถึงนี่เพื่อรับตัวโจ้กลับไปเพราะกลัวว่าจักราวุธจะมาทำอะไร รู้ไหม ก่อนหน้านั้นจักราวุธไปโผล่ที่หอพักมหาวิทยาลัยของวินเซนต์ ตอนนั้นพี่วุธก็ไป ถ้าไม่ใช่เพราะเป็นห่วงโจ้แล้ว จะทำยังงั้นทำไม”
“พี่วุธเองหรือครับ” ภาณุวัฒน์พึมพำ “วินเซนต์โกรธที่มีคนใช้กุญแจผีเปิดเข้าไปในห้อง เขาเก่งมาก รู้ได้ยังไงก็ไม่รู้ ผมไม่เห็นมีอะไรในห้องผิดปกติ แต่วินเซนต์รู้”
“เขาเป็นซีไอเอ เขาก็รู้สิ”
“แต่พี่วุธ...”
“พี่วุธก็เก่งไม่แพ้กัน ตำรวจ ENS ระดับพี่วุธเรื่องแค่นี้สบายมาก ถ้าเปรียบเทียบกันพี่วุธเหนือกว่าวินเซนต์เยอะ ไม่ว่าจะเป็นสมอง ความสามารถ อารมณ์ ความสุขุมลุ่มลึก และอะไรต่อมิอะไร วินเซนต์ยังเด็กกว่า ชั่วโมงบินน้อยกว่า อารมณ์ยังขึ้นๆ ลงๆ จริงอยู่ เขาสนุกสนานร่าเริง มีอารมณ์ขัน แต่เขาก็ก้าวร้าว เคร่งเครียดเมื่อควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ค่อยอยู่ พี่วุธมีอยู่อารมณ์เดียว แม้จะดูดุไปบ้างแต่ก็เป็นตัวตนของเขา โจ้เถียงไหมล่ะว่าอารมณ์พี่วุธคงที่ เคยเป็นยังไงก็เป็นยังงั้น ไม่ต้องคาดเดาอะไร” คชานนท์โน้วน้าวใจภาณุวัฒน์และจบลงด้วยประโยคเด็ด “และที่สำคัญ ไม่มีอะไรปิดบังใคร”
“หมายความว่าวินเซนต์...”
“โจ้รู้ได้ยังไงว่าวินเซนต์เป็นซีไอเอ เขาชื่อจริงว่าอะไร รู้ตอนไหน ใครบอก ทั้งหมดนี้รู้มาจากคนอื่นทั้งหมดไม่ใช่หรือ แล้วนี่เขาไปทำงานที่ไหนรู้หรือเปล่า ตอนอยู่กับพี่วุธ ถ้าพี่เค้าไปทำงานที่ไหนก็รู้ใช่ไหม พี่วุธมักจะบอกว่าจะกลับเมื่อไหร่ กี่โมง พี่เค้าก็บอก ไปทำงานพี่เค้าก็คงโทรมาถามมาเช็คว่าเราโอเคหรือเปล่า ลองคิดดูซิ ลองไตร่ตรองดูดีๆ”
ภาณุวัฒน์มองพื้นพรมสีเทาเข้มอย่างครุ่นคิด ถอนหายใจหนักๆ สองสามครั้ง ในใจว้าวุ่นยิ่งนัก สิ่งที่คชานนท์พูดนั้นถูกทั้งหมด
“อยู่กับสารวัตรอาวุธไม่ต้องกลัวอะไรเลย รู้สึกปลอดภัย อบอุ่น พี่วุธเป็นคนที่ทำให้คนอื่นรู้สึกได้ว่าเขาจะดูแลเราทุกอย่าง เขาจะรับผิดชอบเรา เขาจะพาเราเดินไปข้างหน้า คนแบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆ” เสียงของคชานนท์ดังขึ้นแผ่วเบา ขณะที่ภาณุวัฒน์นั่งฟังอย่างนิ่งเงีียบ
***end of chapter 25***

[naiin]

กล่อมโจ้น่ะง่ายๆ แต่พี่วุธแหลมเข้าไปได้เจอดีหรอก

[^ - ^A s A v I n * o *]

คชานนท์กำลังจะทำเรื่องวุ่นอีกแล้วววว

วินเซน มาช่วยโจ้เร็วๆๆๆ 

[amito]

เจอสาริกาลิ้นทองอย่างคชานนท์เข้าไป น้องโจ้แย่แน่ๆ  :m15:ตอนนี้คชานนทชี้นกแล้วบอกว่าโจ้ว่าไม้ โจ้ก้อคงจะเชื่อ  

กระดูกมันคนละเบอร์ สงสารเด็ก

[หลงไหลในม่านหมอก]

เพิ่งเข้ามาอ่านคะ ทันแล้วด้วย แต่ภาค 1 ยังไม่ได้อ่าน คิคิ

ในที่สุดก็เจอตัวละครที่ใช่ซะที

คชานนท์นี่แหละคือผู้ชายในฝัน

การได้กุมชีวิตและหัวใจคนนี่มันช่างเป็นอะไรที่หอมหวานซะจริงๆ หุหุหุหุ

แต่ถ้าได้เห็นคนกุมหัวใจคชานนท์มันจะมีความสุขมากกว่านี้

[CYPINUS]

วินเซนต์เป็นตัวแปรที่ควบคุมยาก
วินเซนต์คงไม่ยอมให้แผนของคชานนท์สำเร็จง่ายๆหรอก
อยากให้อาวุธโกรธจนหน้ามืด แล้วจับคชานนท์ปล้ำจังเลย   

[Zepher]

อยากให้อาวุธโกรธจนหน้ามืด แล้วจับคชานนท์ปล้ำจังเลย   

เห็นด้วย

[va_yu]

โจ้ของพี่......นนท์กล่อมอยู่หมัดแน่งานนี้
พี่เค้าเรื่องมากนักวางยาจับปล้ำไปเลยน้อง พี่เชียร์

[arjinn]

เฮ้อ!!! แล้วมันจะเป็นยังไงต่อไป 

[Y2Y]

ชักเริ่มจะ หมั่นใส่คชานนท์ แระ   อยากเห็นโดนจัดการซะที  จะได้หายซ่าส์ 
อาวุธดูตัวอย่างตอนที่คชานนท์คุยกะวินเซนต์ดิ  คชานนท์ ก็คชานนท์เหอะ ไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว

[emmybblood]

งานนี้จะได้เห็นวินเซนต์กะพี่อาวุธรวมหัวกันจัดการคนบางคนซะละมั้ง 

แต่งานนี้เดายากสุดเห็นจะเป็นนุ้งโจ้นะ  ไปทางนั้นที ทางนี้ที น้องก้อ... 

[meduza]

ไอน้องโจ้อ่ะไม่เท่าไหร่แต่คุณพี่วุธนี้สิปากแข็งยังกับอะไรดี
น้องนนท์นี้เก่งจิงๆโน้มน้าวคนได้สุดยอดมากนับถือๆ
ก็ฝากไปเปิดทางสว่างให้พี่วุธสักนิดนะมืดมนเหลือเกินพี่แกอ่ะ
รักน้องโจ้รักพี่วุธมากๆก๊าบ
+1เป็นกำลังใจให้พี่นายค่า

[Ak@tsuKII]

นนท์นี่ไม่ไหวเลยนะ ชักเอาใหญ่

แล้วเนี่ยการมากล่อมให้ภาณุวัตร ให้ความหวังลม ๆ แล้ง ๆ แบบนี้ มันเป็นการทำร้ายเด็กนะ  กลับไปหาอาวุธก็จะยิ่งเจ็บกว่าเดิมอีก ทำไมถึงเอาความรู้สึกคนมาเล่นเนี่ย 

แล้วรู้เหรอว่าอาวุธคิดยังไงกับภาณุวัตร การที่รับดูแลภาณุวัตรในช่วงระยะเวลาหนึ่งเพราะ ชอบ หรือ เพราะ รับผิดชอบ เด็กหลงทางที่น่าสงสารคนหนึ่ง

กล่อมให้ภาณุวัตรกลับไปอยู่กับอาวุธ แล้วอาวุธต้องการอย่างนั้นไหมนนท์ ? ถึงผลักภาระไปอะ โดยหน้าที่การงานก็ต้องทำ ต้องมาห่วงหน้าพะวงหลัง แล้วทำไมอาวุธถึงยอมให้วินเซนต์รับตัวไปดูแลเสียง่าย ๆ อย่างนั้นล่ะ จะมาบอกว่าทำตัวเป็นพระเอกที่เสียสละก็กระไรอยู่ กรากกกกกกก

แล้ววินเซนท์ไปไหนเนี่ย  สู้ ๆ นะวินเซนต์เชียร์ ๆ หมั่นไส้นนท์

[Ak@tsuKII]

อยากให้อาวุธโกรธจนหน้ามืด แล้วจับคชานนท์ปล้ำจังเลย    

เห็นด้วย

เห็นด้วย จับปล้ำเลย ตบจูบ ๆ 5555

ชักเริ่มจะ หมั่นใส่คชานนท์ แระ   อยากเห็นโดนจัดการซะที  จะได้หายซ่าส์ 
อาวุธดูตัวอย่างตอนที่คชานนท์คุยกะวินเซนต์ดิ  คชานนท์ ก็คชานนท์เหอะ ไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว

เห็นด้วย ขนาดนักเจรจาอย่างนนท์เจอวินเซนต์เข้า ยังเอ๋อไปเลย 5555

ขอบคุณค่ะ +1    รอตอนต่อไปจ้าาาา 

ปล. คิดถึงธงรบอาทิตย์
ปล. คิดถึงตะวานนนนน

[MIkz_hotaru]

อยากให้อาวุธโกรธจนหน้ามืด แล้วจับคชานนท์ปล้ำจังเลย   

เห็นด้วย

เห็นด้วย จับปล้ำเลย ตบจูบ ๆ 5555

ชักเริ่มจะ หมั่นใส่คชานนท์ แระ   อยากเห็นโดนจัดการซะที  จะได้หายซ่าส์ 
อาวุธดูตัวอย่างตอนที่คชานนท์คุยกะวินเซนต์ดิ  คชานนท์ ก็คชานนท์เหอะ ไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว

เห็นด้วย ขนาดนักเจรจาอย่างนนท์เจอวินเซนต์เข้า ยังเอ๋อไปเลย 5555

ขอบคุณค่ะ +1    รอตอนต่อไปจ้าาาา 

ปล. คิดถึงธงรบอาทิตย์
ปล. คิดถึงตะวานนนนน

เห็นด้วยกับข้างบนทุกประการ ละฉะนี้เอย