หัวข้อ: :::: คดีรัก ภาค 2 ครึ่ง "บทที่ 39 บทส่งท้าย 2 The End" (UP 5/10/2010)

[wowhaha]

เออ....เอาเข้าไป ช่างสับสนกับความรู้สึกของอาวุธเหลือเกิน

[วิหคท่องนภา]

แล้วเมื่อไหร่อาวุธกะนนท์จะได้(เจอ)กัน

555555555  ถูกใจค่ะ

[railay]

 

[nuttykung]

แหม นานๆจะเห็นอาวุธแอบหวานนะครับเนี่ย

[zazoi]

สงสารโจ้อ่ะ ฮือๆๆๆ รีบๆรักวินเซนเถอะ เพราะยังไงวุธก็ต้องคู่นนท์อ่ะนะ 5555

[4life]

เฮ๊อะ เฮียวุธเดี๋ยวพอรู้ตัวว่าชอบโจ้อาจสายเกินไป

[Zepher]

คชานนท์ o13สมกับเป็นนักวางแผนจริง ๆ

[^ - ^A s A v I n * o *]

ไม่เอาๆๆๆ เราเชียร์ วุธ กับ โจ้

เมื่อไร อาวุธจะรู้หัวใจตัวเองซักทีนะ

[amito]

ถ้าเรื่องกลัวว่าธงรบจะมาเอาโจ้คืนละไม่มีทางหรอก แต่เรื่องจะจูนยังไงกันติดนี่ซิท่าจะลำบาก คชานนท์คนเก่งบินมาช่วยเร็ว

[naiin]

กลัวคนที่ชักใยอยู่เบื้องหลัง จะติดใยตัวเองจนดิ้นไม่หลุดจัง

[rantoke]

สวัสดีค่า พอดี เพิ่งได้อ่านครบบบบ ทั้งภาคหนึ่ง ภาคสอง และไล่มาจนภาคนี้ โอ๊ย ชอบมากเลยค่า  


สารวัตรอธิคมน่ารักกกก  สารวัตรอาวุธก็นิ่งง เชียร์สารวัตรกับคชานนนท์เลยเจ้า


ปล. อ่านหน้าแรกๆ มีรวมเล่มด้วยเหรอคะ ถ้ามี สนใจ นะคะ แล้วต้อง พีเ็อ็มไปหาเหรอคะ หรือยังไง พอดี เพิ่งสมัครมาโพสเรื่องนี้เรื่องแรกเลย ฝากตัวด้วยน้าา  

[~มือวางอันดับ1~]

เกมจะโอเวอร์ก็ต่อเมื่อ พี่วุธ กด    :z2:จะรอน่ะ

[MIkz_hotaru]

ตามมาอ่านทันแล้ว

รักได้สิ พี่วุธ เด็กแล้วไง โธ่เอ๊ย
แต่ เชียร์ วุธนนท์ หรือ นนท์วุธ
อยากให้พี่คมทรมานใจเล่นๆ ขำๆ 

[Ak@tsuKII]

สวัสดีค่า พอดี เพิ่งได้อ่านครบบบบ ทั้งภาคหนึ่ง ภาคสอง และไล่มาจนภาคนี้ โอ๊ย ชอบมากเลยค่า  


สารวัตรอธิคมน่ารักกกก  สารวัตรอาวุธก็นิ่งง เชียร์สารวัตรกับคชานนนท์เลยเจ้า


ปล. อ่านหน้าแรกๆ มีรวมเล่มด้วยเหรอคะ ถ้ามี สนใจ นะคะ แล้วต้อง พีเ็อ็มไปหาเหรอคะ หรือยังไง พอดี เพิ่งสมัครมาโพสเรื่องนี้เรื่องแรกเลย ฝากตัวด้วยน้าา  

อิอิ เจาะไข่  

มาเข้ามารอค่า

อาวุธคะ คุณแม่เริ่มจะไม่ปลื้มแล้วนะคะ ปั๊ดเดี๊ยะ ไม่ยกลูกชายให้ซะเลย ฮึ่มๆ

[arjinn]

คุณคฑาฯ

ตกลงเรื่องนี้คชานนท์แต่งปะคะ แลยาก ซับซ้อน ม้วนหน้าม้วนหลังหลายตลบมาก
เอ หรือแต่งให้ไม่มีคู่ปะนี่ หมายถึงทั้งอาวุธและคชานนท์ ... !?!?!?!
กลุ้ม กลุ้ม เดาไม่ถูก  

[va_yu]

เรื่องงานเก่งจัง... เรื่องรัก...คิดมากไปเปล่าเฮียวุธ
น้องโจ้ออกตอนไหน แม่ยกก็ปลื้มค่ะ น่าร้ากกกกกก

[katawoot]

Awoot Chapter 23

วินเซนต์บอกตัวเองว่าต้องใจเย็น หลังจากกดกริ่งประตูห้องพักของอาวุธเขาก็ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อโค้ทและยืนรอเวลาที่จะเผชิญหน้ากับนายตำรวจคนรักเก่าของนที พี่ชายต่างมารดา วินเซนต์รู้ว่าอาวุธยังรักนทีอยู่และรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่ปกป้องคนรักไม่ได้ สายตาของอาวุธเมื่อมองเขาขณะที่คุยกันที่ลานสเก็ตน้ำแข็งคืืนนั้นยังติดตาเขาไม่ลืม
และสายตาของภาณุวัฒน์ที่มองมายังเขากับอาวุธก็ติดตาเขาไม่ลืมเช่นกัน
อาวุธบอกเขาว่าตัวเองเสียใจที่ปกป้องนทีไม่ได้ เขาตอบกลับด้วยเสียงเย็นชาว่าไม่เคยคิดว่าจะได้ยินคำขอโทษ ตอนนั้นเขาไม่รู้ว่าทำแบบนั้นทำไม
แต่ตอนนี้เขารู้แล้ว!
เขาต้องการตอกย้ำให้อาวุธจมอยู่อดีตต่อไปเพื่อที่จะเอาชนะอาวุธ
เห็นสายตาของภาณุวัฒน์ตอนนั้นแล้วเขาก็พูดกับอาวุธแบบนั้นโดยไม่รู้สึกตัว

ความคิดของวินเซนต์หยุดลงเมื่อประตูห้องชุดเปิดออก อาวุธยืนหน้านิ่งแล้วดึงประตูออกให้กว้าง ก้าวถอยหลังเล็กน้อยเพื่อเปิดทางให้วินเซนต์เดินเข้าไปในห้อง
“คุณไม่อยู่ คุณทิ้งให้ภาณุวัฒน์อยู่กับคุณย่าจักราวุธเพื่อรับตัวภาณุวัฒน์ไปอยู่ด้วย...ทำไม” อาวุธพูดขึ้นเบาๆ ขณะเดินตามหลังวินเซนต์
“ผมไม่รู้ ผมกำลังสืบอยู่” วินเซนต์ตอบสายตามองไปยังประตูห้องนอนของภาณุวัฒน์
“คุณรักภาณุวัฒน์หรือเปล่า วินเซนต์”
“ผมต้องตอบคุณหรือครับ” วินเซนต์หันมามองตาอาวุธ “คุณห่วงโจ้ขราดที่คุณกังวลว่าโจ้จะเป็นยังไงถ้าไปอยู่กับผม ผมต่างหากควรจะถามคำถามคุณ”
“ผมรู้ว่าโจ้จะเป็นยังไงถ้า ไม่ อยู่กับคุณ” อาวุธลงเสียงหนักที่คำว่า ไม่
“ว่าไงครับ” วินเซนต์เลิกคิ้ว ต้องการคำตอบจากอาวุธให้ได้
“ไม่” อาวุธตอบเสียงเข้ม
“คุณยังรักนที คุณเลยรักใครไม่ได้” วินเซนต์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้อาวุธ พูดสรุปเองด้วยเสียงต่ำอย่างชัดเจน “เพราะฉะนั้น คุณอย่าลากใครเข้าไปทรมานกับคุณด้วยเลย ผมไม่มีอดีต ผมมีแต่ปัจจุบันและอนาคต”
“อนาคตแบบไหน”
“ผมทำงานให้ซีไอเอก็จริง แต่ก็ไม่ได้เป็นงานภาคสนามเต็มรูปแบบ งานผมไม่ได้น่ากลัวจนห้ามไม่ให้มีแฟนหรอก”
“คุณเลยดูแลภาณุวัฒน์ได้” อาวุธเลิกคิ้ว
“จักราวุธก็แค่โผล่มา ไม่ใช่เรื่องใหญ่” วินเซนต์ทำเสียงหงุดหงิด “โจ้ไม่ได้ถูกปองร้าย เรื่องนี้ไม่ใช่ประเด็นที่คุณต้องเอามาพูดเพื่อไม่ให้โจ้ย้ายไปอยู่กับผม” 
“ถ้าโจ้อยากไป ผมก็ห้ามไม่ได้หรอก” อาวุธตอบ
“ถึงโจ้ไม่อยากไป” วินเซนต์ลดเสียงลง จ้องตาอาวุธ “แต่ก็ควรไป โจ้อยู่กับผมจะมีความสุขกว่าอยู่กับคุณ ผมไม่ใช่คนเลว ผม ปกป้อง โจ้ ได้ ผมทำให้โจ้หัวเราะได้ และผมก็จะทำให้โจ้อยากอยู่กับผม และผมก็มั่นใจว่าทำได้”
“แจ๊คกับนทีเกี่ยวข้องกันยังไงวินเซนต์” อาวุธเปลี่ยนเรื่อง “ทำไมคุณย่าของคุณบอกว่ามันเป็นเรื่องเศร้า”
“คุณไม่รู้จะดีกว่า มันไม่สำคัญแล้วล่ะ”
“หรือใครต้องการให้ประวัติศาสตร์ซ้ำร้อย” อาวุธเอียงหน้า หรี่ตามองวินเซนต์
“คุณไม่ต้องมาปกป้องโจ้ ไม่มีใครมาทำอะไรโจ้ทั้งนั้น” วินเซนต์พูดเสียงหนักแน่น “โอเค มันแปลกที่จู่ๆ จักราวุธก้โผบ่ไปที่บ้านคุณย่าและจะเอาตัวภาณุวัฒน์ไป”
“แปลกมากๆ”
“ผมบอกแล้วไงว่าผมกำลังสืบ” วินเซนต์กระชากเสียง
“ตอนนี้คุณเลยต้องมาพาภาณุวัฒน์ไป” อาวุธพูดเสียงเย็นชา “รอจนกว่าทุกอย่างจะเคลียร์ไม่ดีกว่าหรือ นี่ไม่น่าจะใช่กลวิธีแบบที่คนอย่างเราจะทำ คุณก็น่าจะรู้” 
“ผมต้องพาโจ้ไปอยู่ในที่ดีๆ บ้านของคุณย่าผมเหมาะที่สุด จักราวุธไปที่นั่นก็จริงแต่เขาไม่กล้าทำอะไรหรอก ผมรู้”
“ที่นี่คือเซฟเฮาส์ของภาณุวัฒน์”
“คุณคิดว่าจักราวุธมาที่นี่ไม่ได้ยังงั้นหรือ” วินเซนต์ท้าทาย
“ถ้ามาผมจะจับ” อาวุธพูดเสียงเข้ม  ตาลุกวาว
“คุณอยู่กับโจ้ตลอดเวลาไม่ได้ เหมือนกับผมนั่นล่ะ แต่ผมก็ดูแลโจ้ได้ ไม่ใช่คุณคนเดียวซักหน่อย” วินเซนต์ตอบโต้ “จักราวุธไม่ใช่จะให้ใครจับตัวง่ายๆ ที่จริง ผมก็ไม่เห็นว่าทำไมต้องจับตัวเขาส่งกลับเมืองไทย เขาลี้ภัยทางการเมือง มันก็ควรจะ...”
“โดยมีพวกแก๊งค์ผิวดำที่ค้ายาเสพติดให้การคุ้มครอง” อาวุธสวนกลับ
“ผิดแล้ว” วินเซนต์ยักไหล่ “ข่าวกรองของคุณถึงเวลาที่ต้องเปลี่ยนฟิลเตอร์แล้วล่ะ”
อาวุธกำลังจะโต้กลับแต่ประตูห้องนอนของภาณุวัฒน์เปิดออก ชายหนุ่มยืนนิ่ง มองมายังอาวุธกับวินเซนต์ด้วยสายตาว้าวุ่นใจ”
“โจโจ้ ผมมารับ” วินเซนต์ยิ้มกว้างให้ภาณุวัฒน์ ใบหน้าเคร่งเครียดเมื่อครู่เปลี่ยนไปทันที
“ผม...” ภาณุวัฒน์เผยอปากพึมพำค่อยๆ จนแม้ตัวเองก็แทบจะไม่ได้ยินเสียงของตัวเอง
“จัดกระเป๋าเสร็จหรือยัง เดี๋ยววินเซนต์รอนาน” อาวุธพูดขึ้นแล้วเดินเข้าไปหาภาณุวัฒน์ สายตาจับอยู่ที่ใบหน้าขาวสะอาดของชายหนุ่ม
“ยังครับ” ภาณุวัฒน์ตอบเสียงค่อย
“รีบๆ ซะ” อาวุธพูดขึ้นพร้อมกับที่ภาณุวัฒน์พูดต่อว่า “ไม่ได้จัดครับ”
ภาณุวัฒน์มองตามอาวุธที่เดินเลยไปยังห้องครัวพลางหันไปมองวินเซนต์แวบหนึ่ง เขาเห็นสายตาผิดหวังของวินเซนต์แต่ฝ่ายนั้นก็ปรับเปลี่ยนสีหน้าทันใด
“ผมขอโทษที่ติดต่อไม่ได้” วินเซนต์เดินเข้ามาหาภาณุวัฒน์และพูดเสียงอ่อนโยน
“ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจว่าคุณต้องทำงาน”
“งอนหรือ” วินเซนต์ยิ้มมุมปากบางๆ ส่งสายตาอ่อนโยนให้ภาณุวัฒน์
“เปล่า”
“ผมอยู่ที่โคลอมเบีย กลางป่าเลยล่ะ แล้วก็ต้องเข้าอุโมงค์ใต้ดิน อยากจะโทรมาใจจะขาดแต่หาโอกาสไม่ได้ ผมห่วงคุณนะ กลัวว่าจะอึดอัดเพราะคุยกับคนในบ้านไม่รู้เรื่อง” วินเซนต์อธิบาย “แต่ผมก็ไม่เคยคิดว่าจักราวุธจะโผล่ไปที่บ้านและทำแบบนั้น มันไม่มีเหตุผลอะไรเลย แต่คุณไม่ต้องห่วง เรื่องนี้ผมจะสืบให้ได้ ถ้าต้องให้ถึงกับตามไปเจอตัวเขาผมก็จะทำ อย่ากลัวนะโจโจ้ จักราวุธไม่กล้าทำอะไรคุณหรอก อยู่กับผมรับรองว่าปลอดภัย”
“ครับ” ภาณุวัฒน์พยักหน้าแล้วอดปรายตาไปมองห้องครัวไม่ได้
“ใส่เสื้อคริสต์มาสที่ผมซื้อให้หรือเปล่า” วินเซนต์ยื่นมือไปตบอกของภาณุวัฒน์เบาๆ
“ใส่ครับ”
“ไหนดูซิ”
“ตอนนี้ไม่ได้ใส่” ภาณุวัฒน์ถอยหลัง ยอกมือขึ้นกุมคอเสื้อกันหนาวสีน้ำเงินเข้มของตัวเองเอาไว้เพราะวินเซนต์ทำท่าจะถอดเสื้อเขา
“ก็ไหนบอกว่าใส่” วินเซนต์หัวเราะเบาๆ
“ก็ใส่ตอนอื่น แต่ตอนนี้ไม่ได้ใส่ครับ” ภาณุวัฒน์ส่ายหน้า “ขืนใส่สามตัวก็ร้อนตายพอดี”
“ใส่ตัวไหนบ่อยกว่ากัน ระหว่างเสื้อสีเขียวของผมกับเสื้อตัวยักษ์ใหญ่ตัวนั้น”
“ทำไมหรือครับ”
“ผมหึง”
“บ้าแล้ว”
“คุณรู้ไหม” วินเซนต์หันไปมองห้องครัวแวบหนึ่งแล้วหันมาจ้องตาภาณุวัฒน์ “ว่าเสื้อตัวนั้นไม่ใช่เสื้อของคุณพี่ชายหน้าดุ เขาให้คุณใส่เพราะเขาอยากเห็นคนใส่เสื้อ”
“จริงหรือครับ” ภาณุวัฒน์ทำหน้าสงสัย “คุณรู้ได้ยังไง”
“คุณลองถามเขาสิว่าทำไม”
“แต่ว่า...”
“ไม่กล้าและกลัวใช่ไหมล่ะ คุณกลัวเขาโกรธ คุณกลัวเขาดุ” วินเซนต์มองภาณุวัฒน์ด้วยสายตาครุ่นคิดผสมอ่อนโยน พร้อมกับยกมือทั้งสองข้างขึ้นจับไหล่ของชายหนุ่มแล้วพูดเสียงจริงจังว่า “คุณอยู่แบบนี้ไม่ได้หรอกโจโจ้ ไปอยู่กับผมเถอะ ผมจะทำให้คุณหัวเราะทุกวัน วันละหลายๆ ครั้ง ผมจะทำให้คุณมีความสุข”
“วินเซนต์”
“เพราะคุณทำให้ผมมีความสุข เราสองคนจะมีความสุดที่ได้อยู่ด้วยกน ปล่อยคุณพี่ชายของคุณให้อยู่ในโลกของเขา คุณก้าวเข้าไปในโลกของเขาไม่ได้หรอก จริงไหมครับ เชื่อผมเถอะ คิดอย่างที่ผมคิดไหม คุณรู้สึกหรือเปล่าว่าคุณเข้าไม่ถึงผู้ชายคนนั้น เพราะฉะนั้น ตัดสินใจเถอะครับ ผมต่่างหากที่เปิดประตูรอคุณอยู่ คุณแค่เดินเข้ามาเท่านั้น”
วินเซนต์บอกตัวเองว่าจำเป็นต้องทำแบบนี้ เขารู้ดีว่าภาณุวัฒน์เอนเอียงไปทางอาวุธมากและเขาต้องพยายามดึงให้โน้มมาหาตัวเอง
...แต่หากภาณุวัฒน์ไปอยู่กับเขาแล้วอาวุธไปตามกลับมาเหมือนแบบที่เขากำลังทำอยู่นี่ ภาณุวัฒน์จะว่ายังไง และเขาจะทำยังไง...
...แต่เขาต้องใจแข็ง!...
...มันควรจะเป็นแบบนั้นไม่ใช่หรือ ท้ายที่สุด อาวุธควรจะไปตามภาณุวัฒน์...
...แต่เขาไม่อยากให้ภาณุวัฒน์ไป...
...ทั้งที่รู้ว่าไม่ควร แต่เขาก็บังคับใจตัวเองไม่ได้ เมื่ออยู่กับภาณุวัฒน์ เขารู้สึกมีความสุขแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน...
...ยอมไม่ได้ เขายอมไม่ได้ ใครก็จะมาเอาภาณุวัฒน์ไปจากไปจากเขาไม่ได้ ใครจะมาบังคับเขาไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ชายเจ้าเล่ห์คนนั้น...
...ไม่ได้...

คชานนท์ทิ้งตัวลงบนโซฟาสีขาวแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ ยกมือขึ้นปิดหน้าพร้อมกับส่งเสียงร้องครางโอดโอยออกมาเบาๆ ก่อนจะทิ้งแขนตกลงข้างตัวและแหงนหน้าขึ้นมองเพดานพร้อมกับบ่นว่า
“ผมไม่เข้าใจพี่วุธจริงๆ เลย ทำไมดื้ออย่างนี้นะ นึกว่าพี่คมดื้อที่สุดแล้ว พี่วุธนี่ทั้งดื้อทั้งหัวแข็งกว่าหลายเท่า อะไรนักหนาก็ไม่รู้”
“มาถึงบอสตั้นเพื่อบ่นเรื่องนี้หรือนนท์” พันเอกชัยชนะอมยิ้ิมและนั่งลงตรงข้ามคชานนท์ “เราอยากไปยุ่งกับเขาเอง มาบ่นทำไม”
“พี่นะ เชื่อไหม จนป่านนี้พี่วุธยังไม่รู้จะเอายังไง กษิดิษฐ์ก็เปิดแนบกลับเมืองไทยไปแล้ว ภาณุวัฒน์กลับมาอยู่ด้วยกัน  นึกว่าจะดีขึ้น ที่ไหนได้ ปล่อยให้วินเซนต์มาเอาไปอีก”
“วินเซนต์ควรจะจบไปแล้วไม่ใช่หรือ” ชัยชนะเลิกคิ้ว
“นี่ล่ะตัวปัญหา วินเซนต์กำลังนอกบท ไม่ทำตามข้อตกลง” คชานนท์หน้ามุ่ย
“นนท์กำลังจะบอกว่าวินเซนต์เกิดชอบภาณุวัฒน์จริงๆ”
“ท่าทางจะเป็นอย่างนั้น” คชานนท์หรี่ตาลงอย่างครุ่นคิด “แบบนี้ เอาไว้ไม่ได้”
“อะไรอีกล่ะพ่อคุณ คิดวางแผนอะไรอีก”
“พอเอาภาณุวัฒน์ไปไว้ที่บ้านย่าแล้วตัวเองหายไปทำงาน มันก็ต้องพอแค่นั้น พี่วุธไปรับภาณุวัฒนืกลับคืนเพราะกลัวถูกจักราวุธคุกคาม กษิดิษฐ์เห็นพี่วุธพาภาณุวัฒน์กลับมาก็สติแตกหนีกลับเมืองไทยไป จักราวุธมาตามภาณุวัฒน์ที่อพาร์ตเมนต์ตอนที่พี่วุธไปทำงาน ตอนนี้พี่วุธจะต้องตกใจและห่วงภาณุวัฒน์มากกว่าเดิม นี่ แผนผมเป็นแบบนี้ วินเซนต์กลับโผล่กลับเข้ามาอีกแล้วเอาภาณุวัฒน์ไป ผมกำลังจะให้ตัวละครอีกสองตัวเข้ามาพอดี เสียแผนหมด” คชานนท์ส่ายหน้า
“ซับซ้อนมาก ระวังนะจะพลาด” ชัยชนะพูดยิ้มๆ
“ถ้าพี่ช่วยผม ไม่แน่ว่า...” คชานนท์พูดขึ้น
“อ๊ะๆ ไม่ๆ พี่ไม่อยากเสียผู้ใหญ่ ที่โกหกเรื่องจักราวุธและเอาเอกสารเรื่องงานที่มีการแก้ไขรายละเอียดสำคัญนิดหน่อยให้วุธพี่ก็รู้สึกผิดมากพอแล้ว” พันเอกชัยชนะปฏิเสธ
“พี่นะอย่าลืมสิครับว่า รมต. กลาโหมเป็นพวกผม แล้วนายพลใหญ่ๆ หลายคนก็เป็นลูกหนี้ผมด้วย พี่เชื่อหรือเปล่าว่าผมสามารถสร้างคลื่นในกองทัพไทยให้กระเพื่อมไหวไปกระทบใครๆ ได้สบาย เวลาทำโผโยกย้ายท่านยังเคยมาถามผมเลยด้วยซ้ำ เท่ซะไม่มี”
“กำลังขู่พี่หรือเปล่า นนท์นี่เป็นตัวอันตรายมากเลยนะ ก.อ.ร.ม.น. น่าจะจับตามองเป็นพิเศษ” พันเอกชัยชนะชี้หน้าคชานนท์ “แต่พี่นึกไม่ออกว่า รมต. กลาโหมมาเป็นลูกหนี้นนท์ได้ยังไง”
“แมลงเม่าชอบบินเข้ากองไฟ รู้ทั้งรู้ว่ามันร้อนแต่ก็ไม่เคยกลัว ตลาดหุ้นเหมือนกองไฟดีๆ นี่เองครับ ท่านวีรพนธ์ไม่กลัวกองไฟ อยางลอง เลยเล่นซะหนัก ผมเตือนแล้วก็ไม่เชื่อ เลยเทหุ้นข้ายซะหมดหน้าตัก พอดี๊พอดีตลาดหุ้นปั่นป่วน หุ้นตกฮวบฮาบ ท่านรมต. เลยเดี๊ยง ผมก็เลยเข้าไปช่วย คราวนี้ไม่เข็ด เอาอีก มุ่งตลาดน้ำมันเพราะความเสี่ยงน้อย แต่ก็อย่างว่า อยากได้เงินก้อนใหญ่ อะไรๆ มันก็ต้องเสี่ยง คราวนี้ผมต้องเข้าไปอุ้มท่านกับธุรกิจของท่านอีก ไม่งั้นท่านไม่เหลือซักบาทหรอก เรื่องราวก็เป็นด้วยประการฉะนี้ล่ะครับ”
“ไอ้ที่ว่า พอดี๊พอดีหุ้นตกฮวบฮาบนี่นนท์คงรู้มาก่อนมันตกใช่หรือเปล่า” ชัยชนะถาม
“พี่กำลังหาว่าผมโกงเงิน รมต. กลาโหมงั้นหรือ”
“ระวังนะ ทหารจะลงขันกันจ้างมือปืนมาเก็บ” ชัยชนะอมยิ้ม
“ค่่าหัวผมเท่าไหร่ อยากรู้นัก” คชานนท์หัวเราะเบาๆ “พี่นะครับ ผมมีแต่คนรัก ไม่มีคนเกลียด ผมทำแต่สิ่งที่ทำให้คนมีความสุข ใครจะมาฆ่าผมได้ลงคอ ผมยื่นมือเข้าไปช่วยคนนั้นคนนี้ ใครเขาก็ชอบทั้งนั้น”
“ผลักเขาตกน้ำ ตัวเองก็ถือห่วงยางเอาไว้แล้วรีบวิ่งมายืนริมตลิ่ง” ชัยชนะส่ายหน้า “ฉลาดไม่มีใครเกินล่ะ”
“พี่มองผมแง่ลบ”
“แต่ระวังอาวุธนะ รายนั้นไม่ใช่จะหลอกได้ง่ายๆ”
“ผมไม่ได้หลอกพี่วุธ ความจริงผมเปิดเผยไปแล้วว่าตั้งใจจับคู่ให้พี่เค้า พี่วุธเองก็มองออกว่าผมกำลังทำอะไร เพียงแต่่ว่าตอนนี้ยังดูชั้นเชิงกันอยู่ แต่ขณะที่พี่วุธกำลังเต้นฟุตเวิร์กไปรอบๆ เวทีมวยนี่ล่ะ ผมจะฮุ้คขวาแล้วตามด้วยอัปเปอร์คัท” คชานนท์ออกท่าทางประกอบ
“ทำไมเมื่อกี้บอกว่าอ่อนอกอ่อนใจอาวุธ” ชัยชนะสงสัย
“ความจริงผมมีแผนบี แต่ตอนนี้ยังไม่จำเป็นต้องใช้ ขอจัดการอีตาวินเซนต์นี่ก่อน ตัวละครสองตัวสุดท้ายของผมจะได้ออกฉากเสียที”
“ใคร”
“พี่ไม่ช่วยผม พี่ก็ไม่ต้องรู้” คชานนท์เบ้ปาก ส่ายหน้า
“ไม่กลัวพี่จะไปบอกวุธหรือว่านนท์ทำอะไรบ้าง” ชัยชนะเลิกคิ้ว
“พี่ไม่ทำหรอก ผมรู้ว่าพี่ไม่ทำ” คชานนท์มองตาชัยชนะ
“เก่งนักนะไอ้ตัวเล็ก” ชัยชนะทำหน้าตาขึงขัง “ไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือไอ้ตัวเล็กที่โดนพี่ชายวิ่งไล่เตะประจำ แล้วก็ไม่อยากจะนึกว่า พอนนท์อายุมากกว่านี้ ช่ำชองในวงการธุรกิจมากกว่านี้ มันจะน่ากลัวขนาดไหนสำหรับประเทศไทย”
“ถ้าผมอยากจะทำจริงๆ ผมว่าไม่ถึงสิบปีผมจะคุมรัฐบาลทั้งคณะได้” คชานนท์พูดด้วยความมั่นใจ “ลองคิดดูนะพี่ ถ้าผมหาแหล่งเงินให้ ส.ส. อย่างน้อยซักครึ่งสภา ผมก็มีราคาต่อรองแล้วใช่ไหม ผมมีคอนเนคชั่นกับสถาบันการเงินต่างประเทศใหญ่ๆ ตั้งหลายที่ พวกเมกะโปรเจ็คต่างๆ ต้องใช้เงินเยอะ ถ้ามีผมล๊อบบี้ให้ อืม...”
“คิดการใหญ่จริงๆ เลย ไม่เป็นนายกฯ ซะเลยล่ะ” ชัยชนะส่ายหน้า
“ไม่เอา กลัวถูกปฏิวัติ” คชานนท์หัวเราะ “อยู่แบบนี้ดีแล้ว เป็นคชานนท์ตัวเล็กๆ ที่คนใหญ่ๆ ต้องเกรงใจ เท่ซะมากมาย”
“แล้วมาบอสตั้น ไม่กลัววุธรู้หรือ”
“พี่กลัวต่างหาก ไม่ใช่ผม” คชานนท์ยักไหล่ “สบายใจได้ครับ พี่วุธสะกดรอยตามผมไม่ได้หรอก พี่ไม่ต้องห่วง ไม่ต้องกลัวว่าพี่วุธจะรู้ว่าผมมาหาพี่”
“พี่จะกลัวทำไม”
“แต่ความจริง พี่วุธรู้แล้วล่ะว่าพี่ให้ความร่วมมือกับผมเล็กน้อย”
“รู้ได้ยังไง” ชัยชนะถามด้วยใบหน้านิ่งเรียบ
“พี่ลองนึกดูสิ พี่รู้ว่าพี่วุธเอาภาณุวัฒน์ไปดูแลตั้งแต่ตอนโน้น พี่วุธก็ต้องนึกแล้วว่าเป็นผมแน่นอนที่ปูดข่าวเรื่องนั้นให้พี่รู้ พี่หลุดเอง พี่วุธสงสัยพี่แน่นอน ใช่ไหมล่ะ แล้วก็ที่เด็ดกว่าก็คือ แผนการของผม พี่เป็นผู้รับฟัง พี่รู้ทุกขั้นตอน จะหาว่าพี่ไม่เกี่ยวก็ไม่ได้ เรียกได้ว่าพี่รู้เห็นด้วยก็พูดได้”
“นี่กำลังจะตะล่อมให้พี่ร่วมมือให้ได้ใช่ไหมนนท์”
“เปล่า ผมแค่พูดๆ ไปยังงั้นเอง” คชานนท์ยักไหล่ “ผมไม่อยากให้พี่เสียผู้ใหญ่ พี่เป็นผู้ใหญ่กว่าทุกคน พี่ก็ควรเป็นผู้ใหญ่ที่ให้คำแนะนำแก่คนที่ต้องการคำแนะนำ”
“คนที่ต้องการคำแนะนำคือใคร”
“ก็มีอยู่แค่คนเดียวนั่นล่ะ” คชานนท์ตอบแล้วพูดต่อ “แต่อย่าลืมนะครับ งานนี้ผมมีแบ๊คอัพเป็นพ่อพี่วุธกับพ่อพี่คม ซึ่งก็เป็นพ่อผมเอง” คชานนท์หัวเราะ “ไม่งั้นผมจะได้ข้อมูลของน้องชายคนละแม่ของนทีมาให้พี่ได้ยังไง เพราะฉะนั้น เรื่องเสียผู้ใหญ่หรือไม่เสียนี่มันไม่ใช่ประเด็น ไม่ต้องคิดมันให้ยาก เก็บสมองมาคิดถึงประเด็นที่ว่า มันเป็นการสมรู้ร่วมคิดหรือให้ความร่วมมือหรือไม่จะดีกว่า”
“กำลังขู่พี่ใช่หรือเปล่า ว่าหากพี่ไม่ให้ความร่วมมือแล้วล่ะก็ นนท์จะบอกวุธเรื่องข้อมูลของวินเซนต์ที่ให้ไป”
“เปล่าครับ” คชานนท์โบกมือปฏิเสธ “ใครจะไปกล้าขู่ฑูตทหารพิเศษด้านข่าวกรองของประเทศไทยประจำภาคพื้นแอตแลนติก”
“ไม่ใช่ตำแหน่งพี่ซะหน่อย”
“ประจำภาคพื้นตะวันออกของสหรัฐฯ” คชานนท์พูด
“ความจริงพี่อยากย้ายไปประจำอยู่ที่ยูเอ็น”
“ผมคุยกับท่านวีรพนธ์ได้นะครับ ถ้าคุยตอนนี้ก็อาจทันโผโยกย้ายนายทหารประจำการนอกประเทศประจำทศวรรษ” คชานนท์พูดยิ้มๆ
“อีกนานนะนนท์” ชัยชนะเบ้ปากแล้วหัวเราะในลำคอเบาๆ มองคชานนท์ด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อ เขารู้จักคชานนท์ตั้งแต่เด็กๆ และรู้ตั้งแต่ตอนนั้นว่าเป็นคนฉลาดเกินตัว แต่ไม่นึกว่าจะเก่งกาจได้ถึงชนาดนี้ทั้งที่อายุยังไม่ถึงสามสิบปี
“พี่นะ พี่ไม่ต้องทำอะไรเลย เพียงแต่เป็นที่ปรึกษาให้พี่วุธ” คชานนท์โน้มตัวมาข้างหน้าใกล้ชัยชนะและพูดเสียงหนักแน่น
“ตามที่นนท์บอกบท” ชัยชนะเลิกคิ้ว
“ก็ไม่เชิง” คชานนท์ยักไหล่ ลุกขึ้นเดินไปที่แพนทรี่ หยิบแก้วมาถือไว้สองใบและเดินไปที่ตู้เย็น
“หนาวขนาดนี้ยังจะดื่มน้ำเย็นหรือนนท์ ของพี่ขอน้ำอุ่น”
“ผมชอบเล่นกับน้ำเย็น” คชานนท์ผายมือออก “เย็นชาเป็นน้ำแข็งอย่างพี่วุธนี่ล่ะท้าทายที่สุด ผมจะทำให้พี่วุธร้อนเป็นไฟจนทนไม่ได้เพราะโดนไฟรักสุมอก จากนั้นผมจะราดกองไฟดื้อๆ กองนี้ด้วยน้ำเย็นให้ดู”
“ระวังจะโดนไฟเผาเสียก่อน”
“ไม่มีทาง” คชานนท์ยักไหล่อีกครั้งด้วยความเคยชิน “ยี่ห้อคชานนท์คนเก่งซะอย่าง ไม่มีคำว่า พลาด อยู่ในสโลแกนของผม”

*** End of chapter 23 ***

[reneisance]

จิ้ม ๆๆๆๆๆๆ

[reneisance]

เอ่อ กอ.รมน. เขียนแบบนี้หรือเปล่าครับ

[4life]

รู้สึกเหม็นขี้หน้าคชานนท์นิดๆ เเล้วล่ะ

[i3igM]

เอิ่มของทำโจทย์ของน้องนนท์ก่อนนะ

H0: พี่วุธ รัก โจโจ้          
H1: พี่วุธ ไม่รัก โจโจ้      
.
.
.
เอ้ตงลงมันจะ Reject หรือ Accept ดีน้า

ปล.จะวังจะเจอ Type two error ละกันนะพี่นาย  
==============================================
ถ้าประเทศไทยมีคชานนท์สักสิบคนถ้าจะดีเนอะ
แต่มีพี่นายคนเดียวก็น่าจะพอและเพราะพี่นายสร้างและควบคุมคชานนท์ได้
ปล.แล้วมันก็เกิด Type two error  จนได้
ทั้งๆที่รักแต่ก็ต้องปฎิเสธเค้าไป

สงสารโจโจ้อีกแล้ว

[everytime]

แหม น้องนนท์คิดจะเล่นกับไฟระวังนะจ๊ะ จะโดนไฟคอกเอา

[Little Devil]

ยิ่งอ่าน ยิ่งลุ้น
มาให้กำลังใจน้องโจ้ สารวัตร
+1 กำลังใจให้คุณนาย

[meduza]

 
เข้ามากอดน้องโจ้แน่นๆถึงใครเค้าไม่รักน้องโจ้พี่สาวรักเอง
รออ่านตอนต่อไปกั๊บ

[วิหคท่องนภา]

สรุปว่า  ทุกคนเป็ฯพวกของนนท์ 


ชอบตอนนี้มาก  ฮ่าๆๆๆ มั่นใจมากไปแล้วนนท์





 

  กดlike ให้พี่นายสิบที

[K2KARN]

อาวุธช่วยกระชากความมั่นใจของคชานนท์ลงมาหน่อยสิ
Mr.Perfect! ชักหมั่นไส้ล่ะ แต่แลว่าเหมือนถ้าเป็นแบบนี้
นนท์ก็แลเหมือนไม่มีใจให้อาวุธนอกจากพี่ชายเลยนะ
แล้วจะลงเอยยังงัยล่ะ หรือไม่ได้คู่กัน ไม่เอาน๊า~

[boofuu]

น้องโจ้ทำไมใจง่ายแบบน้านนนนนน

[arjinn]

ข้าพเจ้ามึน ... หาความน่าจะเป็นไม่เจอ ... 

[minchy]

สรุปว่าเรื่องที่อาวุธจะต้องมา เมกา  และเรื่องราวทั้งหมด  เพื่อมาโดนจับคู่นี่นะ


เกินไปหรือป่าวคะคุณพ่อๆ เพื่อนๆ น้องๆ

[morrian]

รอติดตาม น้องนนท์ จัดตั้งรัฐบาลผสม อิอิ