หัวข้อ: :::: คดีรัก ภาค 2 ครึ่ง "บทที่ 39 บทส่งท้าย 2 The End" (UP 5/10/2010)

[Ak@tsuKII]

เข้ามารอคุณ คทาวุฒิด้วยคนจ้า

[Y2Y]

คิดถึงนนท์
อยากรู้จักนที
สงสารโจ้
รอตอนต่อไปอยู่ค่ะ

[katawoot]

Awoot Chapter 19

คชานนท์ตัดสินใจบุกถึง 'ถ้ำเสือ' เขารู้ว่าอาวุธกำลังสงสัยเขาอย่างมาก เพื่อเป็นการลด 'แรงต้าน' เขาต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อคลายความสงสัยของอาวุธบ้าง
คชานนท์ไม่แน่ใจว่าอาวุธทราบหรือยังว่าภาณุวัฒน์นั้นย้ายไปอยู่ที่บ้านคุณย่าของวินเซนต์แล้วในวันรุ่งขึ้นหลังจากที่อาวุธตามไปที่หอพัก ตั้งแต่วันนั้นเขาก็เก็บตัวเงียบเพราะรู้ว่าอาวุธคงอยากจะ 'เอาเรื่อง' เขาเต็มแก่
อาวุธไม่ได้ไปเท็กซัสช่วงปีใหม่เพราะทราบว่าจักราวุธมาโผล่ที่นิวยอร์ค ก่อนหน้านั้น 'ข่าวกรอง' ของเขาแจ้งว่าจักราวุธจะเดินทางจากดีทรอยด์ไปฮูสตั้นเพราะมีนัดกับนักธุรกิจบ่อน้ำมันคนหนึ่่ง บังเอิญว่าเขารู้จักนักธุรกิจคนนั้นเพราะเคยลงทุนด้วยกัน อะไรก็เลยง่ายเข้า
คชานนท์สูดลมหายใจลึกๆ เพื่อเตรียมพร้อมเผชิญหน้ากับอาวุธ เมื่อประตูเปิด อาวุธยืนทำหน้านิ่งเรียบแล้วถามขึ้นมาว่า 
“หายไปไหนมา”
“ผมไปเที่ยวแคนาดา” คชานนท์ยิ้มบางๆ ท่าทางสบายๆ “อีกไม่กี่วันก็จะไปยุโรป นี่ผมยังเสียดายอยู่เลย วันแรกของปีผมน่่าจะอยู่ที่โนวาสโกเชีย เขาว่ากันว่าถ้าได้ดูพระอาทิตย์ขึ้นที่นี่ในวันแรกของปีก็จะโชคดี เลยอด”
“เลยไม่ได้รับพรแห่งความโชคดีไป” อาวุธพูด เน้นเสียงที่คำว่าโชคดี
“แต่ผมคงไม่โชคร้ายตลอดปีหรอกมั๊ง ความจริงผมเป็นคนโชคดีมาแต่ไหนแต่ไร พี่วุธก็เห็น จับอะไรก็ทำกำไร ไม่งั้นคงไม่รวยขนาดนี้หรอกใช่ไหมครับ ผมถึงอยากให้พี่มาลงทุนกับผมไง ลงทุนกับผม มีแต่ได้ไม่มีเสีย รับรองว่าจัดการผลประโยชน์ของพี่ไม่ให้ขาดตกบกพร่อง” คชานนท์หัวเราะแล้วทำจมูกฟุดฟิด “ หอมจังเลย พี่วุธทำอะไรกินครับ กำลังหิวพอดี”
“พี่ไม่รู้ว่าจะมีแขก เลยไม่ได้ทำเผื่อใคร”
“ใครว่าผมเป็นแขก ผมเป็นน้องชายพี่ต่างหาก คนคุ้นเคยกัน” คชานนท์ยักคิ้ว “ขอกินหน่อยน่า นานแล้วที่ไม่ได้กินอาหารฝีมือพี่ชาย คิดถึงวันเก่าๆ อยากกินอาหารที่พี่วุธทำบ้าง จำไม่ได้หรือครับ พี่เคยทำอะไรอร่อยๆ ให้ผมกิน พี่ยังบังคับให้ผมกินเยอะๆ เพราะกลัวผมจะไม่โต ตอนนี้เป็นไง จากไอ้ตัวเล็ก มาเป็นไอ้ตัวโต”
“ถ้าทานเยอะอย่างอธิคมกับธงรบ คงทำให้ทานไม่ไหว”
“พี่วุธรู้หรือเปล่า ชีวิตผมกินแต่อาหารในร้านอาหาร นานๆ ทีจะได้กลับไปกินที่บ้าน แต่ถึงไปกินที่บ้านก็นั่งกินคนเดียว มีแม่บ้านกับสาวใช้คู่กัดยืนมองกันอยู่สองคน ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นเหมือนไอ้ตูบที่เจ้าของเรียกไปกินข้าวแล้วเจ้าของก็ยืนมองว่ามันจะกินหมดหรือเปล่าว๊า” คชานนท์หัวเราะขำตัวเอง “อร่อยบ้างไม่อร่อยบ้าง แต่ที่แน่ๆ เบื่อจะตายอยู่แล้ว”
“นนท์เป็นคนขี้เบื่อ”
“เปล่า”
“รักง่ายหน่ายเร็ว”
“นั่นก็เปล่า” คชานนท์สั่นศีรษะเร็วๆ ชูนิ้วชี้ขึ้นมาแล้วส่ายไปมาเป็นอาการปฏิเสธ “นั่นมันพี่คม ไม่ใช่ผม”
“คมรักคุณนุไปแล้ว และรักกันมานานหลายไป ไม่น่าจะเข้าข่ายรักง่ายหน่ายเร็วอีกต่อไป”
“พี่ธงก็มีคู่ไปแล้วเหมือนกัน” คชานนท์พยักหน้า “งั้นก็มีแต่เรานี่ละที่ยังลอยไปลอยมาอยู่ จริงหรือเปล่าครับ”
“พี่ไม่ได้ลอยไปลอยมา” อาวุธส่ายหน้า เข้าใจว่าคชานนท์กำลังสื่อสารกับเขาด้วยความหมายแฝงว่า 'เพื่อนพี่ทั้งสองก็มีคู่ไปแล้ว มีแต่พี่นั่นล่ะที่ไม่เอายังไงซักที'
“ผมเพิ่งโดนทิ้ง พี่วุธต้องเข้าใจ ของแบบนี้มันต้องใช้เวลากันบ้าง จะให้มีรักใหม่เลยได้ยังไง ใช่ไหมครับ แต่ผมคงไม่ปล่อยให้มันนานจนขึ้นสนิมหรอกครับ”
“นนท์” อาวุธเรียกเสียงเข้ม
“โอ๊ะ โทษที ผมไม่ได้ตั้งใจหยาบคาย ผมไม่ได้หมายถึงไอ้นั่นขึ้นสนิม ผมหมายถึงหัวใจขึ้นสนิมต่างหาก” คชานนท์ทำหน้าตาตกใจ
“แบบนี้สิถึงได้โดนพี่ชายไล่เตะอยู่บ่อยๆ” อาวุธส่ายหน้ากับความทะลึ่งปนทะเล้นของคชานนท์ ภาพของวันเก่าๆ ผุดขึ้นมาในความคิด แม้คชานนท์ดูเป็นเด็กเรียบร้อย แต่ก็ 'กวน' เอาเรื่องเหมือนกัน และบทจะทะเล้นก็ไม่ใช่ย่อย
“ถึงไม่กวนประสาท พี่คมก็หาเรื่องเตะผมอยู่ดี พี่ก็รู้ พี่คมเป็นคนชอบหาเรื่อง พี่ชายอะไรก็ไม่รู้“คชานนท์ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา
“แต่น้องชายชอบหาเรื่องใส่ตัว”
“นั่นมันพี่ธงต่างหาก รายนั้นขยันหาเรื่องไม่หยุดหย่อน พอมีปัญหาก็ไม่เคยแก้ได้เอง ต้องพึ่งคนอื่นตลอด ผมยังนึกอยู่เลยว่า ถ้าพี่ธงไม่มีผม ไม่มีพี่วุธ ไม่มีพี่คม พี่ธงจะอยู่ยังไง” คชานนท์พูดยิ้มๆ พลางเดินไปที่ห้องครัวโดยมีอาวุธเดินตามไปติดๆ “เราสี่คนเป็นพี่น้องที่สนิทกันมากนะครับ ถ้าแตกคอกันก็คงน่าเศร้า ผมโชคดีที่มีพี่ชายถึงสามคน”
“สองต่างหาก” อาวุธแย้งขึ้นมา
“เออจริงสิ” คชานนท์หัวเราะแล้วก้มลงมองหม้อที่วางอยู่บนเตา “หอมน่ากินจริงๆ เอ๊ะนี่ก็เยอะอยู่นะพี่วุธ พอกินกันสองคน ผมหิวแล้วล่ะ ขอแบ่งกินหน่อยเถอะ”
อาวุธหยิบถ้วยแล้วยื่นให้ แต่เมื่อคชานนท์กำลังจะรับไปก็หดแขนกลับแล้วพูดว่า
“มีคนหนึ่งไม่อยากเป็นพี่ชาย”
“ใช่ พี่คมอยากเป็นพ่อผมมาตลอด” คชานนท์กรอกตาไปมาเมื่อพูดถึงพี่ชายคนเดียวในใจก็คิดว่า
...จะมาไม้ไหนกันเนี่ย วันนี้พี่วุธทำท่าแปลกๆ นึกว่าจะ 'ใส่' เราเรื่องจักราวุธกับเรื่องภาณุวัฒน์ ไหนจะเรื่องจตุพลอีก แต่ทำไมไม่ยักกะพูดถึงเลย ทำไมพูดแต่เรื่องเราอยู่ได้...
“คมเขาบ่นว่านนท์ชอบทำตัวเป็นพ่อคนที่สองมาแต่ไหนแต่ไร”
“ก็จริง” คชานนท์พยักหน้า “นั่นก็เพราะว่าเขาอยากเป็นพ่อผมนะสิครับ แต่พี่คมชอบทำตัวเป็นเด็กกว่าผม แต่ผมฉลาดกว่า พี่คมเลยปกปิดปมด้อยของตัวเองด้วยการว่าผมว่าชอบทำตัวเป็นพ่อคนที่สอง คอยยุ่งกับชีวิตตัวเอง แต่ตัวเองนั่นล่ะมาขอให้ผมจัดการชีวิตให้ พี่จำไม่ได้หรือ สอบเข้านายร้อย ผมยังติวหนังสือให้พี่ชายเลย ถ้าไม่ได้ผม พี่คิดว่าพี่คมจะสอบติดหรือ ตอนนั้นผมยังเรียน ม. ต้นด้วยซ้ำ อ้อ พี่ธงก็เหมือนๆ กัน อะไรนิดอะไรหน่อยก็คชานนท์นี่ล่ะ เรียกใช้ประจำ นนท์ช่วยพี่ด้วย นนท์อย่างนั้น นนท์อย่างนี้ ทำไปไม่เคยได้เงินค่าจ้างซักที”
“นนท์ทำอะไรไม่เคยหวังผลตอบแทนเลยใช่หรือเปล่า” อาวุธถามเสียงราบเรียบแบบคุยกันธรรมดา
“พี่วุธ หิวแล้ว ขอถ้วยเถอะ” คชานนท์ยื่นมือออกมา
“แต่การกระทำทุกอย่างต้องมีผมตามมาเสมอ ทั้งผลดีและผลร้าย กรรมคือการกระทำ วิบากคือผลของการกระทำ”
“เรื่องนั้นผมรู้” คชานนท์ยักไหล่ “ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว คำสอนนี้เป็นสัจธรรมค้ำจุนโลก แต่ว่าผมไม่ได้ทำอะไรไม่ดี ผมก็ไม่ต้องเกรงกลัววิบากด้านลบ ก็เหมือนตลาดหุ้นล่ะครับ ถ้าลงทุนอย่างฉลาด ก็ไม่ต้องกลัวเวลาหุ้นแกว่ง ตลาดผันผวนก็ไม่หวั่น ดัชนีปิดตลาดก็ไม่ต้องกลัวว่าจะอยู่ในแดนลบ”
“แสดงว่านนท์กำลังทำอะไรบางอย่าง”
“ทำอะไรครับ พี่วุธเจาะจงหน่อยได้ไหม คำถามของพี่มันกว้าง” คชานนท์พูดโดยไม่มองอาวุธ มือตักอาหารอย่างระมัดระวังเพราะกลัวจะหกเลอะเทอะ แต่อาวุธรู้ว่าคชานนท์กำลังพยายาม 'ถ่วงเวลา'
“นนท์รู้จักกับนาวาอากาศเอกจักราวุธได้ยังไง” อาวุธเปลี่ยนเรื่อง เขารู้ว่าคชานนท์รอฟังคำถามของเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ และนี่คงเป็นสาเหตุที่ 'พ่อตัวดี' มาที่นี่
...เพื่อหยั่งท่าที...
...ร้ายนักนะคชานนท์ แต่อาวุธก็ไม่ใช่ย่อยเหมือนกันนะน้องชาย...
“ผมรู้จากพี่นะ” คชานนท์ตอบโดยยังไม่มองคนที่ถามคำถามเช่นเคย “นี่มันอะไรเนี่ยพี่วุธ ใส่เนื้อปลาหรือเปล่า พี่ก็รู้ว่าผมไม่กินปลา”
“แล้วพี่รู้หรือเปล่าว่านนท์จะมา”
“จริงสิ” คชานนท์พยักหน้า”
“แต่ก่อนไม่เคยเห็นสนิทกับชัยชนะ” อาวุธพูดเรื่องเดิมต่อ
“หมูหรือไก่เนี่ย ดูไม่ออกเลย” คชานนท์พึมพำ ทำเป็นสนใจกับอาหารตรงหน้า “แล้วนี่กินกับอะไร พี่ได้หุงข้าวด้วยหรือเปล่า ทำไมไม่ได้กลิ่นข้าวหอมมะลิ ผมกินแต่ข้าวหอมมะลินะ ข้าวอย่างอื่นแข็ง กินไม่ลง”
“กัมโบ้” อาวุธบอกชื่ออาหาร “ใส่กุ้ง ชอบทานกุ้งไม่ใช่หรือ”
“กุ้งอะไรหัวหางก็ไม่มี สีก็ซีดๆ” คชานนท์แสดงความเห็นแล้วจึงตอบคำถามของอาวุธ “ก็พี่นะแยกไปเรียน จปร. ผมก็อยู่กับกลุ่มพี่คมกับพี่วุธนี่ไง”
“นนท์สนิทกับชัยชนะขนาดไหน” อาวุธถามต่อ แล้วเน้นเสียงว่า “ตอน นี้”
“ก็ไม่มาก” คชานนท์ส่ายหน้าแล้วหันมาพูดกับอาวุธหลังจากตักอาหารเรียบร้อย “ตักเสร็จแล้ว”
...หลังจากตั้งตัวได้แล้วต่างหาก คชานนท์จงใจตักอาหารช้าๆ เพราะกำลังคิดหาทางหนีทีไล่ ออกนอกเรื่องไปพอเป็นพิธี คราวนี้จะพูดอะไรต่อ...
อาวุธมองคชานนท์ด้วยใบหน้าเคร่งขรึมและพูดขึ้นว่า “พี่ว่ามากเชียวล่ะ ไม่งั้นนนท์ก็คงไม่รู้อะไรดีๆ มากขนาดนี้”
“พี่นะเป็นข่าวกรองที่เก่งมากเลยนะครับ ตอนแรกผมนึกว่าพี่เก่งที่สุด แต่ข้อมูลของพี่นะปึ๊กมากๆ ถ้ารู้อย่างนี้ ผมใช้ประโยชน์จากพี่นะ เอ๊ย ใช้บริการพี่นะมานานแล้ว สำหรับผมที่เป็นนักธุรกิจ เส้นสายและข้อมูลสำคัญมาก เพราะมันทำให้อะไรๆ ง่ายเข้า และที่สำคัญ สร้างรายได้ให้อย่างมหาศาล”
“ตกลงนนท์ทำอะไรบ้าง” อาวุธถามและหันไปหยิบถ้วยอีกหนึ่งใบยื่นให้คชานนท์
“ผมไม่ได้ทำอะไร๊” คชานนท์ลากเสียง “เมื่อไหร่พี่จะเลิกคิดเรื่องผมจับคู่ชู้ชื่นให้ซะที”
“พี่หมายถึงเรื่องธุรกิจ” อาวุธยังคงรักษาโทนเสียงราบเรียบเช่นเดิมไม่เปลี่ยนแปลง “นนท์ทำธุรกิจสินทรัพย์ เป็นนักการเงิน เป็นเจ้าหนี้เงินกู้นอกระบบให้ตำรวจระดับนายพล รวมถึงพวก ส.ส.”
“เกินไปแล้วพี่” คชานนท์หัวเราะ “ที่ผมปล่อยเงินกู้ ทำถูกกฏหมายทุกอย่าง ใครก็กู้เงินจากสถาบันการเงิน มันเป็นอีกตัวเลือกสำหรับพวกที่ไม่ชอบธนาคาร พวกธนาคารหน้าเลือด มีแต่จะเอาเงินลูกค้าท่าเดียว แล้วยังมาตอแหลบอกว่ากำไรหดกำไรหาย”
“เล่นหุ้น ปั่นหุ้น” อาวุธพูดต่อ
...รวมทั้งปั่นหัวคนด้วย...
“อ๋อ” คชานนท์ลากเสียงยาว “พี่ก็ไม่พูดให้เคลียร์ ผมก็ใช้ข้อมูลที่ได้มาช่วยในการตัดสินใจปั่นหุ้นสิครับ”
“พี่นึกว่าใช้ในการปั่นหัวคน” อาวุธอดพูดกระทบกระเทียบไม่ได้
“ก็มีบ้างนะ” คชานนท์พยักหน้ายอมรับหน้าตาเฉย “พวกนักลงทุนนี่บ้าจี้มาก พอมีเรื่องอะไรนิดหน่อยก็ลนลานกัน ตลาดหุ้นมันเลยแกว่งไปแกว่งมาตลอดเวลาอย่างที่เห็นนี่ไงครับ ทีนี้พอผมได้ข้อมูลที่ classified เหนือคนอื่น ผมก็จะมีอำนาจที่เหนือกว่า ผลักให้คนเฮโลกันไปทางนั้น เฮโลกันไปทางนี้ได้ตามใจชอบ จะชักใจใคร อะไร อย่างไร เมื่อไหร่ก็ได้ จากนั้น เงินทองก็ไหลมาเทมา ผลประโยชน์เต็มๆ” คชานนท์อธิบาย ออกท่าออกทาง ทำราวกับว่ากำลังนำเสนอแผนงานธุรกิจในที่ประชุมบริษัทของตัวเอง
“ลงทุนกับผม รับรองว่ามีแต่ได้กับได้ ถ้าพี่วุธยอมให้ผมเป็นผู้จัดการเรื่องการเงิน การันตีว่าไม่ผิดหวัง พี่วุธจะมีความสุขไปตลอดชีวิต ใครจะรู้ใจพี่เท่าผม”
“นนท์รู้หรือว่าพี่ต้องการอะไร ไหนว่าพี่เป็นคนอ่านยาก”
“พี่ก็บอกผมสิครับว่าต้องการอะไร ถ้าพี่ไม่เคลียร์ ทุกอย่่างมันก็จะไม่เคลียร์”
อาวุธหรี่ตามองคชานนท์ เขารู้ว่าคชานนท์มีทักษะในการพูดโน้วน้าวคนอื่นเก่งมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งการสื่อความหมายแฝง ไม่นับรวมถึงการเจรจาต่อรองและเสนอผลประโยชน์หลอกล่อคนอื่นเพื่อแลกกับการให้อีกฝ่ายทำตามที่ตัวเองต้องการ คชานนท์ชอบทำให้คนอื่นรู้สึกว่า 'ได้อะไร' จากตัวเอง แต่ความจริงคชานนท์นั่นล่ะเป็นฝ่าย 'ได้' มากกว่า
...ที่บอกว่า ลงทุนกับผม รับรองว่ามีแต่ได้กับได้ ถ้าพี่วุธยอมให้ผมเป็นผู้จัดการเรื่องการเงิน การันตีว่าไม่ผิดหวัง พี่วุธจะมีความสุขไปตลอดชีวิต คชานนท์กำลังบอกเขาว่า ลืมนทีเสียเถอะ ให้ผมเป็นคนหาแฟนให้พี่ รับรองว่าพี่จะมีความสุขไปตลอดชีวิต...
...ใครล่ะจะทำให้เขามีความสุขตลอดไป ใครที่จะไม่ทำให้เขาต้องอยู่อย่างเหงาๆ แบบนี้ ใครที่จะทำให้เขาได้สัมผัสความรักอีกครั้งหนึ่ง คชานนท์จะเก่งถึงขนาดนั้นเชียวหรือ...
...เขาพลาดจากอนุภาพแล้ว ยังจะมีโอกาสเหลือให้เขาอยู่อีกหรือ...
...อาทิตย์ กษิดิษฐ์ ภาณุวัฒน์...
...เขามองไม่เห็นเลยว่าทั้งสามคนจะมีทางลงเอยกับเขาได้...
...อาทิตย์เป็นของธงรบ กษิดิษฐ์ยังฝังใจกับอธิคมและคงทนเขาไม่ได้เพราะเป็นคนที่มีความเป็นตัวของตัวเองสูงและคงไม่ชอบเป็นผู้ตาม ส่วนภาณุวัฒน์ยังเด็กมาก และยังต้องเจอคนอีกหลายคน และที่สำคัญ เคยเป็นอดีตของธงรบ หากธงรบเลิกกับอาทิตย์ ไม่แน่ อาจจะหวนกลับไปหาภาณุวัฒน์ หรือมาทวงภาณุวัฒน์จากเขา ธงรบอาจจะมาพูดกับเขาว่า ขอภาณุวัฒน์คืนให้เราเถอะวุธ เหมือนกับที่เคยพูดกับเขาว่า ปล่อยอาทิตย์ให้กลับมาหาเราเถอะ..ง
...ถ้าเขาจะรักกับใคร คนนั้นไม่ควรจะมีเจ้าของ ไม่มีคนในอดีต หรือคนในปัจจุบัน...
...มีเพียงอนาคต...

วินเซนต์ดึงผ้าห่มขึ้นคลุมจนถึงต้นคอของภาณุวัฒน์ มองใบหน้าขาวสะอาดของคนที่กำลังหลับสนิทแล้วถอนหายใจเบาๆ บอกตัวเองว่า สิ่งที่กำลังทำอยู่นี้เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ ภาณุวัฒน์บริสุทธิ์มากจนทำให้เขาใกล้จะทนไม่ได้กับความรู้สึกผิด และไม่อยากจะนึกถึง 'ตอนจบ'
เวลาไม่นานที่รู้จักภาณุวัฒน์ทำให้เกิดอะไรบางอย่างขึ้นซึ่งเขาไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้นได้กับตัวเอง เขายอมรับว่าตัวเองค่อนข้างหวั่นไหว!
...แต่เขาจะใจอ่อนไม่ได้ ในเมื่อได้เริ่มแล้ว เขาก็ต้องจบเรื่องนี้ตามแผน เป็นธรรมดาที่ภาณุวัฒน์จะต้องเสียใจ แต่อีกไม่นานก็คงทำใจได้ เรื่องแค่นี้คงไม่ทำให้เสียใจถึงขนาดต้องฆ่าตัวตายหรอกน่า...
วินเซนต์ลุกขึ้นจากเตียง เดินไปหยิบเสื้อกันหนาวตัวใหญ่ที่ภาณุวัฒน์ชอบใส่อยู่เป็นประจำไปแขวนเอาไว้
...ทำไมเขาจะไม่รู้ว่านี่คือเสื้อตัวโปรดของนที อาวุธตัดนทีไม่ขาด และไม่เคยลืมพี่ชายของเขาเลย..
...คนเรารักกันได้ถึงขนาดนี้หรือ เขาไม่เคยคบใครนานเลยไม่รู้ว่าความรักเป็นยังไง ความจริงเขาเคยคิดจะมีความสัมพันธ์กับใครซักคนแบบจริงจัง แต่ข้อจำกัดหลายอย่างทำให้ไม่กล้า ตอนนั้นเขาทำงานภาคสนามเต็มตัวและมีความเสี่ยง หาเขาเป็นอะไรไป คนที่รักเขาคงจะทรมานมาก เขาเห็นตัวอย่างมาแล้ว อย่างน้อยก็สามคน...
...อาวุธ...
...จักราวุธ...
...แล้วก็ นที พี่ชายของเขา!...

คชานนท์หลับตาพริ้มอย่างมีความสุขแล้ววางช้อนลงบนจาน อาหารที่อาวุธทำส่วนมากเขาเป็นคนทาน อาวุธทานน้อยทั้งที่เป็นคนตัวใหญ่
“อืม อิ่มอร่อย พี่วุธนี่เป็นเชฟโรงแรมห้าดวได้เลยนะเนี่ย ไม่น่ามาเป็นตำรวจ”
“พี่หรือเป็นเชฟ” อาวุธเบ้ปาก
“แต่เป็นตำรวจดีแล้วล่ะ คนเก่งๆ อย่างพี่ เป็นศักดิ์เป็นศรี ของตำรวจไทย” คชานนท์พูดเป็นทำนองคล้องจองพร้อมกับเอียงศีรษะไปมาให้เข้าจังหวะ
“อย่าให้พี่ชายนนท์ได้ยินนะ”
“เดี๋ยวได้โดนเตะ” คชานนท์เติมประโยคแล้วหัวเราะ
“พี่อยากให้นนท์ช่วยพี่ตามตัวนาวาอากาศเอกจักราวุธ” อาวุธไม่หัวเราะด้วย แต่กลับเปลี่ยนประเด็นทันใด คชานนท์ชะงัก ขมวดคิ้วแล้วตอบว่า
“พี่วุธคร้าบ ผมเป็นนักธุรกิจ ไม่ใช่เจมส์ บอนด์ 007 จะได้ไปสืบอะไรแบบนั้น อีกอย่าง พี่ก็ถือว่าเป็นมือหนึ่งของกรมตำรวจ”
“เขาเปลี่ยนชื่อแล้ว”
“ช่าง ผมจะเรียกชื่อเดิมนี่ล่ะ ชื่อเดิมนี่ก็ดีอยู่แล้ว เปลี่ยนใหม่ทำไมก็ไม่รู้ เรื่องอื่น น่าเปลี่ยนกลับไม่เปลี่ยน ยึดติดอยู่แต่กับอันเดิม” คชานนท์ถอนหายใจ อาวุธมองคนช่างบ่นด้วยใบหน้าเรียบนิ่งเช่นเคย บอกตัวเองว่าไม่ถือสา 'ปากร้ายๆ' ของน้องชายเพื่อนทั้งที่โดนพูดกระทบ
“พี่ว่านนท์เก่งกว่าตำรวจเสียอีก”
“พี่ชมหรือประชด” คชานนท์เลิกคิ้ว ทำท่าสงสัย แต่อาวุธรู้ว่าคชานนท์แกล้งทำ
...คนอย่างคชานนท์นั่นหรือจะไม่เข้าใจ ฉลาดเป็นกรด และถ่วงเวลาไปเรื่อย ดูซิว่าจะดำน้ำไปทางไหนบ้าง...
“ชม” อาวุธตอบ
“คุณพ่อของพี่เป็นถึงอธิบดีกรมตำรวจ อำนาจก็ล้นฟ้า อีกหน่อยก็ได้เป็น ผบ. ตร. จะมาขอความช่วยเหลือจากเด็กอายุยังไม่ถึง 30 ทำไมคร้าบ”
“ผบ. ตร. เป็นชื่อใหม่ ไหนบอกว่าชอบเรียกชื่อเก่า”
“แหม พูดผิดนิดเดียว พี่นี่ก็ชอบจับผิดผมอยู่เรื่อย” คชานนท์หัวเราะ ท่าทางสบายๆ “คนเรามันก็มีผิดพลาดกันได้”
“อย่าพลาดก็แล้วกัน” อาวุธพึมพำ จงใจให้คชานนท์ได้ยิน
“สี่เท้ายังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลัง แต่คชานนท์คนเก่งคนนี้พลาดยากส์” คชานนท์ยักคิ้ว
“มั่นใจจังเลยนะ”
“ผมจำตัวอย่างมาจากใครพี่วุธก็รู้” คชานนท์ยิ้มทะเล้น “อย่าลืมสิครับ ตอนผมเป็นเด็ก พี่ชายทั้งสามคนคอยแนะนำสั่งสอนผม ตัวอย่างก็มีเห็นๆ ผมก็เรียนจากคนรอบข้างบ้าง แล้วก็เรียนรู้เพิ่มเติมเอาบ้างจากวงการธุรกิจการเงิน”
“คนสอนเรื่องความเจ้าเล่ห์ ธงรบสอนเรื่องความกะล่อน แล้วพี่สอนเรื่องอะไร” อาวุธถาม
“พี่คิดว่าข้อดีของผมคืออะไรล่ะ”
“พี่เป็นคนกล้าทำกล้ารับ” อาวุธตอบเสียงราบเรียบธรรมดา ในใจนึกถึง 'คนรอบข้าง' คชานนท์อีกสามสี่คนซึ่งแต่ละคนต่างก็มีบุคลิกโดดเด่นแตกต่างกัน
คุณอดิศัย พ่อของอธิคมและคชานนท์เป็นคนกล้าได้กล้าเสีย
...ส่วนพ่อของเขา!...
...จริงๆ ด้วย พ่อของเขา!...
...หากคชานนท์ได้ 'ลักษณะเด่น' ของพ่อเขามา ถ้าเช่นนั้น ทุกอย่างก็ต้องใช่อย่างที่เขาสงสัยแน่ๆ...
“ทำกันขนาดนี้เลยหรือนี่” อาวุธพึมพำ หรี่ตามองพื้นโต๊ะ เห็นใบหน้าของคนหลายคนที่คชานนท์ใกล้ชิดสนิทสนมด้วยปรากฎอยู่บนพื้นโต๊ะสีโอ๊คเหมือนเป็นจอภาพดิจิตอล
“อะไรครับ” คชานนท์ถาม
“พี่คิดว่าจักราวุธกำลังทำสงครามจิตวิทยากับพี่” อาวุธเงยหน้าขึ้นมาตอบคชานนท์ “เขาคงคิดว่าพี่ชอบภาณุวัฒน์และภาณุวัฒน์คือจุดอ่อนของพี่ หากเขาทำอะไรภาณุวัฒน์พี่ก็คงจะยุ่งคอยดูแลคนอ่อนแออย่างเด็กคนนั้น ตัวเองก็จะสบายไป จักราวุธนามสกุลเดียวกับวินเซนต์ เป็นญาติกัน สองคนนั้นต้องรู้จักกันแน่ๆ และอาจร่วมมือกัน วินเซนต์มาจีบภาณุวัฒน์ กะจะให้พี่หึง แต่ที่พี่ไม่เข้าใจก็คือ จักราวุธพัวพันกับการตายของนที วินเซนต์เป็นน้องชายของนที ทำไมจะต้องร่วมมือกัน แต่นทีกุมความลับไว้เยอะมาก ไม่มีนทีเสียคน พวกนั้นก็เสวยสุข”
“พวกนั้นคือพวกไหนครับ” คชานนท์ยื่นหน้าเข้ามาถาม
“ทำไมจักราวุธคิดว่าชอบภาณุวัฒน์จนคิดจะใช้ภาณุวัฒน์เป็นเครื่องมือ” อาวุธยังคงพึมพำกับตัวเอง
“แล้วพี่ชอบน้องเขาจริงหรือเปล่าล่ะ” คชานนท์ถามเสียงเบาลง ในใจพูดกับตัวเองว่า
...พี่วุธแกล้งโง่หรือเปล่า จริงอยู่สิ่งที่พี่วุธพูดมาเมื่อกี้มีความจริงปนอยู่ด้วย แต่ข้อสันนิษฐานบางอย่างนั้นก็ไม่ถูก และคนทีี่มีมันสมองอย่างพี่วุธก็ไม่น่าจะวิเคราะห์ออกมาแบบนั้น...
“พี่ยังไม่ยังไม่รู้ ยังไม่แน่ใจ เอาไว้ให้แน่ใจว่าพวกนั้นเป็นใคร นนท์จะได้รู้เป็นคนแรก” อาวุธจงใจไม่ตอบคำถามล่าสุดของคชานนท์ แต่กลับตอบคำถามก่อนหน้านั้น
“ผมไม่ใช่ ผบ. ตร. นะครับ คุณพ่อของพี่ต่างหากที่สิ่งพี่มาทำงานที่อเมริกา ได้เรื่องยังไงพี่ก็ต้องรายงนผู้บังคับบัญชา”
“พี่คิดว่านนท์เป็น ผบ. ตร. ตัวจริง”
“จะบ้าหรือพี่วุธ” คชานนท์หัวเราะ หันไปหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่มช้าๆ จนหมด แล้วมองหาขวดน้ำเพื่อเติม อาวุธจึงเอื้อมมือไปหยิบแล้วยื่นให้ช้าๆ คชานนท์รับขวดไปจากมือของอาวุธและดื่มจนหมด จากนั้นก็ลุกขึ้นเดินไปหยิบอีกขวดออกมาจากตู้เย็น
...เอาอีกแล้ว ถ่วงเวลาอีกแล้ว นี่คงกำลังคิดอยู่สิว่าจะตอบโต้กับเขาแบบไหนดี...
อาวุธคิดและมองตามคชานนท์
...คชานนท์เอ๋ย มาลองสู้กันดูซักหน่อยเถอะ ใครเก่งกว่ากันคราวนี้จะได้รู้กันไปเลย...

***end of chapter 19***

[arjinn]

คุณคฑาฯ

เรื่องมันล้ำลึกมากจริงๆ
สมองน้อยๆ ของข้าพเจ้าตอนนี้เริ่มบวมกับการจับแพะชนแกะแระ...
จะอ่านเฉยๆ ไม่คิดตามก้อไม่ได้ เหอ เหอ...

[วิหคท่องนภา]

 
 :really2:โอย......ตามสองคนนี้ไม่ทันแล้วววววว อะไรจะซับซ้อน ซ่อนความนัยขนาดนั้น

  ที่สุดของที่สุดก็คชานนท์คนเก่งนี่แหละ  เชื่อเขาเลยจริงๆ เนียนซะจริง  

แต่อาวุธก็เริ่มจะจับได้แล้วนะนนท์  ระวังไว้ให้ดีๆ

มีคนหนึ่งไม่อยากเป็นพี่ชาย”

เอ๊ะ.....ยังไงคะคุณพี่วุธ    คนอ่านยังไม่เคลียร์ก็โดนนนท์แถไปได้อีกละ  

...ส่วนพ่อของเขา!...
...จริงๆ ด้วย พ่อของเขา!...
...หากคชานนท์ได้ 'ลักษณะเด่น' ของพ่อเขามา ถ้าเช่นนั้น ทุกอย่างก็ต้องใช่อย่างที่เขาสงสัยแน่ๆ...

“ทำกันขนาดนี้เลยหรือนี่” อาวุธพึมพำ หรี่ตามองพื้นโต๊ะ เห็นใบหน้าของคนหลายคนที่คชานนท์ใกล้ชิดสนิทสนมด้วยปรากฎอยู่บนพื้นโต๊ะสีโอ๊คเหมือนเป็นจอภาพดิจิตอล
“อะไรครับ” คชานนท์ถาม
“พี่คิดว่าจักราวุธกำลังทำสงครามจิตวิทยากับพี่”

เหอๆ......เอาแล้วไงนนท์    ซวยแน่... ท่าทางจะรู้แล้วว่าพ่อตัวเองมีเอี่ยวด้วย  แล้วคงไม่ใช่จักราวุธที่ทำสงครามจิตวิทยากับพี่วุธอย่างที่แกว่าหรอก555  งานนี่แหละ......!!!

“พี่คิดว่านนท์เป็น ผบ. ตร. ตัวจริง”
“จะบ้าหรือพี่วุธ” คชานนท์หัวเราะ

ฮ่าๆ  ผบ. นี่แปลว่า  "ผู้บงการเบื้องหลัง" หรือเปล่าคะคุณวุธ  

เสียงหัวเราะคชานนท์คงตลกน่าดู

...คชานนท์เอ๋ย มาลองสู้กันดูซักหน่อยเถอะ ใครเก่งกว่ากันคราวนี้จะได้รู้กันไปเลย...

คนอ่านก็อยากรู้จะตายอยู่แล้วค่ะคุณวุธ  เอาให้อยู่หมัดเลยนะคะ55  "อย่าปล่อยให้นนท์ลอยนวล"

แต่ความคิดอาวุธนี่ฮาดีอ่ะ  

[CYPINUS]

คชานนท์ลื่นเหมือนปลาไหล  ไม่ยอมถูกไล่ให้จนมุมง่ายๆ แถมยังได้รับลักษณะเด่นของคนหลายๆคนไว้ในตัวอีก อาวุธเหมือนมีตัวคนเดียว จะสู้คชานนท์กับเหล่าผองเพื่อน คุณพ่อเพื่อน คุณพ่อของตัวเอง ที่คอยชักใยอยู่เบื้องหลังอีก ไหวเหรอ 

เอาใจช่วยอาวุธนะครับ 
เอาใจช่วยให้คชานนท์โดนอาวุธลงโทษ 

 

[K2KARN]

จับสองคนนี้รักกันเลยเถอะ คงปวดหัวพิลึกเพราะพูดเลี่ยงไปเลี่ยงกันมา
ฉลาดแกมโกงนะนนท์ ระวังจะโดนอาวุธเล่นงาน 555

[Little Devil]

เป็นกำลังใจให้นายนนท์
ช่วยน้องโจ้ด้วยนะ
+1

[กุหลาบเดียวดาย]

โอ๊ย! ข้าเจ้าเริ่มเมาหัวละ

[minchy]

อ่านแล้วรู้สึกว่าเซลล์ประสาททำงานหนักเหลือเกิน

จะต้องเอาความคิดคนนั้นมาต่อกะคนนี้  เหมือนเล่นจิ๊กซอ


สรุปว่ามึนค่ะ   ว่าแต่พอเรื่องคลี่คลายแล้วช่วยสรุปความให้ท้ายเรื่องด้วยได้มั้ยคะ  สมองน้อยๆ จะได้ทำความเข้าใจง่าย

[wowhaha]

โอ้ยยยยย ปวดตับ 

[fungfung]

โอ้ยมันมึนมันมึน 
แบบเราโง่ไปหรือนนท์กับวุธฉลาดเกินฮะคุยกันที่ล่อเราปวดไปถึงตับเลย
แต่นนท์ถ้าพลาดมางานนี้มีหวังเจ้งกันหลายเจ้าอะ

[railay]

 

[zazoi]

อ่านแล้วยิ่งอยากให้นนท์คู่อาวุธมากๆๆ อยากเห็นนนท์ถูกปราบ และอ้อนอาวุธบ้าง อิอิ


ปล. อ่านแล้วสงสารโจ้เลยอ่ะ ดูท่าทางวินเซนมีจุดหมายอื่นจริงๆแหละ เฮ้อ.....โปรดส่งใครมาให้โจ้ที

[va_yu]

ตอนนี้ทั้งตอน....อ่านแล้วไม่ช่วยให้ความกระจ่างอะไรเลย
คลุมเครือ เล่นเกม เดาใจ...กันอย่างเดียวเลย....
ชัดสุดคือ...น้องโจ้มีซวยรอบสองเป็นแน่...

+1ให้ค่ะ...ตามติดทุกตอนไม่มีขาดค่ะ...

[wan]

สองคนพี่น้องนี่ ทำไมไม่พูดกันตรง ๆ ไปเลย
มัวแต่ใช้สำนวนโวหาร เชือดเฉือน กันไปมา
อ่านตอนนี้แล้วยิ่งสงสาร โจจัง ถูกใช้เป็นตัวหนึ่งในหมากที่เค้ากำลังเล่นกัน
+1 ให้พี่นาย ทำยังไงก็ได้ ให้โจฉลาดและทันคนเสียที

[aekporamai2]

น่าสงสารภานุวัฒน์จัง...เป็นห่วงนะ
ส่วนคนแต่ง...เป็นคนเก่งมากๆๆ..มีวิธีการคิดได้หลายชั้นขนาดนี้ไม่ธรรมดา..ออกจะน่ากลัวนะครับ
ขอบคุณครับ..เรื่องราวน่าติดตามมากๆๆ..แต่อึดอัดมากครับ..มาต่อไวๆนะครับ

[the_pooh9]

งงจังฮับ

[reneisance]

"มีคนหนึ่งไม่อยากเป็นพี่ชาย" อาวุธ พยายามสื่ออะไร หรือมีนัยแอบแฝงอะไรหรือเปล่า ห้าๆๆๆๆๆ

แล้วตอนนี้เหมือนมีโอกาสระหว่างนนท์ กับ อาวุธมากขึ้นส่วน โจ้เองก็น่าสงสารแต่แบบว่า วินเซนต์

คงไม่ลง เพราะตัวเองก็เริ่มตกหลุมรักโจ้ไปทีละนิด และ เหมือนกับว่าพี่นายจะบอกออกมาเป้น นัย ว่า

ระหว่างอาวุธ แล้ว โจ้ หรือ กษิดิษฐ์ ไม่สามารถไปกันได้ ยังไงรอมาเชียร์ ต่อไป

[yellowriver]

ชอบนนท์จอมวางแผนมากเลย ถึงจะอ่านตอนนี้แล้วปวดม้ามด้านซ้ายก็ตาม
เชียร์พี่วุธสุดใจขาดค่ะ

[amito]

เอาละซิคชานนท์คนเก่ง ยอดตำรวจอย่างอาวุธยอมลงเล่เกมส์คุลกวงในด้วยแล้ว อยากรู้จริงๆว่า ผล จะเป็นยังไง

[i3igM]

อ่านแล้วเล่นเอา มันมีแต่ปมเต็มไปหมด

ปล.หนึ่ง พี่วุไม่อยากเป็นพี่ชายแล้วจิงๆ อ๋อ 
ปล.สอง ทำไมไม่สงสงสารน้องโจโจ้หมีน้อยบ้างอ่า จะโดนทำร้ายจิตใจอีกแล้ว 

[Ak@tsuKII]

“นั่นมันพี่ธงต่างหาก รายนั้นขยันหาเรื่องไม่หยุดหย่อน พอมีปัญหาก็ไม่เคย แก้ได้เอง ต้องพึ่งคนอื่นตลอด ผมยังนึกอยู่เลยว่า ถ้าพี่ธงไม่มีผม ไม่มีพี่ วุธ ไม่มีพี่คม พี่ธงจะอยู่ยังไง” คชานนท์พูดยิ้มๆ พลางเดินไปที่ห้องครัว โดยมีอาวุธเดินตามไปติดๆ “เราสี่คนเป็นพี่น้องที่สนิทกันมากนะครับ ถ้าแตกคอ กันก็คงน่าเศร้า ผมโชคดีที่มีพี่ชายถึงสามคน”
“สองต่างหาก” อาวุธแย้ง ขึ้นมา
“เออจริงสิ” คชานนท์หัวเราะแล้วก้มลงมองหม้อที่วางอยู่บนเตา “หอม น่ากินจริงๆ เอ๊ะนี่ก็เยอะอยู่นะพี่วุธ พอกินกันสองคน ผมหิวแล้วล่ะ ขอแบ่ง กินหน่อยเถอะ”
อาวุธหยิบถ้วยแล้วยื่นให้ แต่เมื่อคชานนท์กำลังจะรับไปก็ หดแขนกลับแล้วพูดว่า
“มีคนหนึ่งไม่อยากเป็นพี่ชาย”

>> หืม
“มีคนหนึ่งไม่อยากเป็นพี่ชาย”
“มีคนหนึ่งไม่อยากเป็นพี่ชาย”
“มีคนหนึ่งไม่อยากเป็นพี่ชาย”(เสียงเอคโค่ววว )

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ชวนให้คิดอีกแล้วพี่วุธจะสื่ออะไรกับน้องนนท์ หุหุ  
เหมือนอาวุธจะอยากบอกอะไรกับนนท์กลาย ๆ
ส่วนนนท์ก็เนียนลื่นไหลไปเรื่อย ไม่รู้ว่าเข้าใจสิ่งที่อาวุธสื่อหรือเปล่า หรือเข้าใจแต่ไม่อยากยอมรับ

...แต่เขาจะใจอ่อนไม่ได้ ในเมื่อได้เริ่มแล้ว เขาก็ต้องจบเรื่องนี้ตาม แผน เป็นธรรมดาที่ภาณุวัฒน์จะต้องเสียใจ แต่อีกไม่นานก็คงทำใจได้ เรื่องแค่ นี้คงไม่ทำให้เสียใจถึงขนาดต้องฆ่าตัวตายหรอกน่า...

>> เอาแล้วสิ ที่แท้วินเซนต์ที่มาตีสนิทก็มีแผนนี่เองรอดูว่าท้ายที่สุดใครจะโคม่า แน่นอนว่าเมื่อภาณุวัตรรู้ความจริงว่าตัวเองเป็นเรื่องเครื่องมือใครบางคน แล้วทุกอย่างที่ผ่านมาคือการหลอกลวงต้องเสียใจมากแน่ ๆ แต่ไป ๆ มา ๆ ตัวเองหรือเปล่าวินเซนต์ที่จะเสียใจที่สุด  เพราะเริ่มรักภาณุวัตรไปแล้วหนิ
ยิ่งนับวันเค้าก็จะมีผลต่อหัวใจตัวเอง แล้วคนที่เจ็บมากที่สุดก็จะเป็นวินเซนต์เองน่ะแหละ
ในเมื่อต้องทำตามแผนที่วางให้บรรลุ  

สุดท้ายต้องแลกและต้องสูญเสียอะไรไปบ้าง



...คชานนท์เอ๋ย มาลองสู้กันดูซักหน่อยเถอะ ใครเก่งกว่ากันคราวนี้จะได้รู้ กันไปเลย...
>> โฮะ ๆๆๆ เอาพี่วุธ คนอ่านเชียร์เต็มที่พี่ จัดการเจ้าน้องนนท์ให้อยู่หมัดด  อิอิ
หมั่นไส้พ่อคนมั่นเต็มที ชอบจับคู่คนอื่น อย่างงี้ต้องให้โดนเอง อิอิ  

+ 1 ค่า รอตอนต่อไป (รอเรื่องนี้ทุกวันเลย )

[^ - ^A s A v I n * o *]

น่าติดตามมากๆ เรื่องซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ

สงสารโจ้เจงๆเลย - -
 

[mayamay]

สองคนนี้เหมาะกันที่สุดแล้วค่ะ ทันกันดี
ชีวิตมีรสชาติแน่ๆ

[Ak@tsuKII]

พี่วุธ สู้ ๆ

ดัน ๆ อิอิ รอจ้า

[naiin]

ลูกล่อลูกชนแพรวพราวกินกันไม่ลง พลาดเพียงกระพริบตาเสร็จ

[InKMoNsTeR]

อ่านแล้วยิ่งอยากให้นนท์คู่อาวุธมากๆๆ อยากเห็นนนท์ถูกปราบ และอ้อนอาวุธบ้าง อิอิ


ปล. อ่านแล้วสงสารโจ้เลยอ่ะ ดูท่าทางวินเซนมีจุดหมายอื่นจริงๆแหละ เฮ้อ.....โปรดส่งใครมาให้โจ้ที

รักคนตอบเม้นท์นี้จังเลยคร้าบบบบบ 

[Y2Y]

งานนี้มีเฮ   

อยากเห็นคชานนท์คนเก่งจนมุม โดนตำรวจที่เป็นศักดิ์เป็นศรีของไทยจับกดจริงๆวุ้ย

[วิหคท่องนภา]

 

เข้ามารอพี่นาย   อยากดูไหวพริบของนนท์จริงๆเลย  โดนอาวุธตัดสินใจ"จับ"ให้ได้แบบนี้ จะไปได้ไกลแค่ไหนเชียว

หุๆๆ  ไม่ต้องกลัว  พี่วุธเป็นคนกล้าทำกล้ารับ