หัวข้อ: :::: คดีรัก ภาค 2 ครึ่ง "บทที่ 39 บทส่งท้าย 2 The End" (UP 5/10/2010)

[zazoi]

ยิ่งอ่านยิ่งอยากให้นนท์คู่วุธ และโจ้คู่วินเซนมากๆเลยอ่ะ กรี๊ดๆๆๆๆๆ

[yellowriver]

คิดเหมือนความเห็นข้างบนเป๊ะๆ เลยค่ะ

[CYPINUS]

น้องโจ้ก็หวั่นไหวไปตามแรงลม เดาใจไม่ถูกเลย  
อยากเห็นคชานนท์โดนอาวุธลงโทษนะครับ   
 

[fungfung]

ถ้าวุธกับนนท์คู่กันก็ต้อง  กันหน่อย
แบบใครจะปราบนนท์ได้ถ้าไม่ใช่วุธจริงปะละ
แต่แอบอยากให้วุธลงโทษนนท์เหมือนกันอะ

[va_yu]

2 ตอนรวด.....เอาไงดี..สับสนวุ่นวายกันดีแท้
น้องโจ้ของพี่...จะเจอรักแท้ไหมหนอ พี่ล่ะห่วงจริงๆ(เดาใจคนแต่งลำบากเหลือเกิน)

[amito]

ทำไมเราไม่เคยคิดถึง นนท์คนเก่งกับอาวุธเลยนะ สมกับสุดๆ ใครจะทันกันเท่าคู่นี้

[reneisance]

เหมือนบางครั้งติดตามเรื่องของคุณ นาย มาตั้งนานตั้งแต่ภาคแรก รุสึกว่า เหมือน ภาพพจน์ลักษณะตัวละครของ คชานนท์ ยังออกมาไม่เต็มที่ เพราะว่า ออกมาแบบ แวบๆๆ ซึ่งเดาไม่ออกว่า ควรจะเป็น รับ หรือ รุก แม้ว่าจะมีการบอกว่า หน้าตาคล้ายอธิคม แต่ว่า บางเรื่องบางรายละเอียดบางลักษณะ ของคชานนท์ ก็เหมือนรับที่ดีเหมือนกัน ไว้ รอคุณนายมาเฉลยนะครับ

[Ak@tsuKII]

“พี่จะเลือกของพี่เอง นนท์ไม่ต้องมาช่วยหรอก และถ้าห่วงว่าพี่จะลืมนทีไม่ลง...” อาวุธขยับเข้ามาใกล้ น้ำเสียงเยือกเย็น หยุดพูดไปชั่วครู่ ก่อนจะลดเสียงให้เบาลง แต่พูดอย่างหนักแน่นว่า “เลิกคิดได้แล้ว นทีคืออดีต สิ่งที่ผ่านมาก็ต้องผ่านไป ตอนนี้ พี่คิดว่าพี่เจอคนที่จะมาแทนนทีได้แล้ว”
>>>
กรี๊ดดดดดดดดดดด  เค้าเป็นใครค้าาาพี่วุธ  บอกมานะ ๆ หุหุ
 ใช่พ่อสื่อไหม กรากกกกกกก
ปกติอาวุฒิจะทื่อ ๆ นะแบบเงียบ ๆ เถรตรง แต่อิิท่าทีแบบนี้อ่านแล้วมัน
แอร๊ยยย เจ้าเล่ห์เหมือนกันนะเนี่ยพี่วุธ มีมาดแบบนี้ด้วย กรี๊ดดดด

ส่วนวินเซนต์ก็ดีเหมือนกันนะ บางทีสิ่งที่ได้รับรู้มาก่อนหน้านั้นก็อาจจะไม่เป็นแบบนั้นก็ำได้
ดูวินเซนต์ใส่ใจภาณุวัตรมากพอสมควรนะแถมยังให้ภาณุวัตรไปอยู่กับคุณย่าอีกเพื่อความสบายใจ จะเป็นเพราะรักภาณุวัตรจริง ๆ หรือเปล่า รอลุ้น ถ้ารักภาณุวัตรจริง ๆ ก็น่าจะไว้ใจให้เป็นคนดูแลภาณุวัตรได้ หน้าตาดี+เก่ง (แต่แอบหื่นเหมือนกันนะเนี่ย วินเซนต์55 ปากว่า มือก็ึถึงด้วย)

ส่วนจตุพล 555 + เห็นแก่ของล่อจริง ๆ นนท์เอาอะไรมาล่อก็ทำตามหมด 555555  

[meduza]

ขอให้น้องโจ้เจอคนที่ดีแล้วก็รักน้องจิงๆสะที่ก็พอใจแล้วค่ะ
พี่สาวรักน้องโจ้มากๆค๊าบ

[katawoot]

Awoot Chapter 18

หลังจากจบการสนทนากับจตุพลจอมโวยวาย คชานนท์ก็โทรศัพท์ไปรายงานความคืบหน้าให้ 'ผู้ชักใยอยู่เบื้องหลัง' อีกคนได้รับทราบ
“ผมเก่งไหมป๋า ทำให้นาวาอากาศเอกจักราวุธปรากฎตัวที่หอพักมหาวิทยาลัยนิวยอร์คได้” คชานนท์หัวเราะ “เงินนี่มันมีอำนาจยิ่งใหญ่จริงๆ เลย แค่เสนอผลประโยชน์ให้ ยังจับต้องไม่ได้ด้วยซ้ำ ก็ทำตามที่ผมบอกซะแล้ว”
“เออ เอ็งเก่ง” ปลายสายที่อยู่กรุงเทพฯ ตอบเสียงประชดประชัด
“แต่พอเรื่องนี้เสร็จ พ่ออย่าลืมสัญญาก็แล้วกัน”
“เออๆ พ่อรู้ว่าแกรัดกุม ถึงกับอัดเสียงพูดพ่อเอาไว้” ผู้เป็นบิดากระแทกเสียง
“แล้วพ่อก็รายงานนายใหญ่ด้วยนะครับว่า งานนี้ไม่พลาดแน่”
“ให้พ่อเตือนท่านนายใหญ่เรื่องที่สัญญากับแกด้วยหรือเปล่านนท์” อดิศัยประชดลูกชายคนเล็ก
“อืม เตือนหน่อยก็ดีครับ ถึงผมไม่ได้อัดเสียงเอาไว้เพราะไม่นึกว่าจะโดนโกง แต่เตือนความจำไว้หน่อยก็ดี”
“ไอ้นนท์ เอ็งบังอาจมาว่าพ่อแบบนี้หรือ” อดิศัยโวย
“ผมว่าอะไร” คชานนท์ถามย้อนแบบที่เคยทำบ่อยๆ
“แกว่าพ่อขี้โกง”
“พ่อได้ยินผมพูดยังงั้นหรือ ผมพูดที่ไหนพ่อ” คชานนท์แย้ง “พ่อพูดเอง เออเอง คิดมากไปเอง”
“กวนประสาท ใครเลี้ยงแกมาให้เป็นแบบนี้วะ” ผู้เป็นพ่อบ่น
“ผมฉลาดของผมเอง” คชานนท์หัวเราะชอบใจ
“กวนประสาทโว้ย ไม่ใช่ฉลาด”
“อ้อ ถ้างั้นก็คงเป็นเพราะผมเรียนรู้มาจากครอบครัวล่ะครับ ไม่เคยได้ยินหรือพ่อ เดินตามผู้ใหญ่หมาไม่เกิด เอ๊ย ไม่ใช่ ผมจำสุภาษิตผิดอัน” คชานนท์ทำเสียงจริงจัง “ลูกไม้ หล่นไม่ไกลต้น”
“ไอ้...” อดิศัยนึกหาคำจะว่าลูกชายแต่นึกไม่ออก
“แต่เรื่องหาเงิน ผมเรียนรู้เอง”
“ไอ้ลูกหน้าเลือด” คราวนี้ผู้เป็นพ่อนึกคำออกทันใด
“พ่อเลิกว่าผมได้แล้ว”
“ไม่ได้ว่าโว้ย” อดิศัยแทบจะตะโกน “ด่า พ่อไม่ได้ว่า พ่อด่าแก”
“ลูกดีๆ อย่างนี้หาได้ที่ไหนครับคุณพ่อ”
“แกทำให้สำเร็จก็แล้วกัน อย่าให้พลาด ถ้าเรื่องไอ้วุธไม่จบพ่อก็ไม่ได้อยู่อย่างสงบสุข ไอ้คุณพ่อมันก็ถามทู๊กวัน กลัวลูกจะขึ้นคาน อะไรนักหนากับเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ส่วนไอ้คุณลูกก็ไม่ลืมแฟนเก่าเสียที ลืมคนๆ เดียวนี่มันยากเย็นขนาดไหนวะ” อดิศัยบ่น
“นั่นสิ” ลูกชายคนเก่งตอบทันที
“นนท์ แกไม่ต้องมาประชด”
“ผมประชดอะไร”
“แกประชดว่าพ่อไม่ลืมแม่”
“พ่อได้ยินผมพูดยังงั้นหรือ เอาอีกแล๊ว พูดเองเออเองอีกแล้ว” คชานนท์โวย “พอแค่นี้ก่อนนะครับพ่อ ผมมีเรื่องอื่นที่สำคัญจะต้องโทรไปคุยกับคนนั้นคนนี้” คชานนท์ตัดบท “อ้อ บอกพี่ชายผมด้วยว่่าทำตัวดีๆ อย่าเพิ่งยกกำลังเข้าตีกองทัพบก ทหารเขามีรถถัง ลำพังตำรวจกับปืนพกสู้เขาไม่ไหวหรอก แล้วก็อย่าสร้างปัญหาเหมือนพี่ธง ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาอีกคราวนี้ คชานนท์ไม่่ช่วยอีกแล้ว”
คชานนท์อมยิ้มแล้ววางสาย แต่ก็ทันได้ยินเสียงอู้อี้ของผู้เป็นพ่อโวยวายดังออกมาจากเครื่องโ่ทรศัพท์ว่า
“แกว่าเรื่องคุยกับพ่อไม่สำคัญหรือไงวะ ไอ้นี่กวน วอนโดนเตะซะแล้ว”

“ผู้ชายอะไรน่ากลัวฉิบหาย นี่มันความซวยหรือกรรมเวรอะไรของไอ้จตุพลวะ เจอแต่คนน่ากลัว ท่านสารวัตรกับอีตาวินเซนต์ไม่พอ มาเจอทหารอากาศหน้าดุเข้าอีก เพราะไอ้เจ้านนท์คนเก่งคนเดียว มันคิดจะเป็นหัวหน้าทีม Mission Impossible หรือไงวะ แล้วภาณุวัฒน์นี่มาเกี่ยวอะไรด้วย เด็กเขาอยากอยู่ที่นี่ จะให้ไปอยู่กับเราได้ยังไง คุณดาร์ลิ่งเราก็ยิ่งดุ ซวย ซวยจริงๆ เจอแต่คนดุๆ” จตุพลเดินบ่นพึมพำมาที่รถของตัวเองหลังจากผ่านประสบการณ์ที่เจ้าตัวเรียกว่า 'เฉียดตาย' มาเมื่อครู่ใหญ่ที่ผ่านมา “เกิดมาเพิ่งเคยเห็นปืนใกล้ๆ แบบนี้ นี่แค่ขู่นะ ถ้าโดนยิงจริงๆ คงฉี่ราด” จตุพลยังคนบ่นต่อ แต่ก็ต้องอ้าปากค้างเมื่อเดินถึงรถแล้วเห็นว่ามีใครคนหนึ่งยืนกอดอกพิงรถของเขาอยู่
“ท่าน...” จตุพลเรียกอีกฝ่ายเสียงแผ่วก่อนจะรีบพูดออกมาว่า “ผมทำตามคำสั่งคชานนท์นะครับท่านสารวัตร แต่ภาณุวัฒน์ไม่ยอมไปกับผม คือว่าพอดีมีคน...” จตุพลตอบอย่างรวดเร็ว แต่วินาทีถัดมาก็อยากจะตบปากตัวเองนักเพราะความจริงเขาต้องพูดว่า ไม่เจอภาณุวัฒน์ แต่เจอคนอื่น ท่าทางไม่น่าไว้ใจ 
“มีใคร” อาวุธถามเสียงเข้ม
“มีคนมาพาตัวไป” ความกลัวอาวุธทำให้เขาพูดผิดๆ ถูกๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเจอกับอาวุธโดยไม่คาดคิดเช่นนี้ คำพูดที่เคยเตรียมเอาไว้ตามบทที่คชานนท์บอกมาเลยเพี๊ยนไปบ้าง
“พาตัวไป” อาวุธอุทาน “ใคร ชื่ออะไร”
“ผมก็ไม่รู้ เอ๊ย ไม่ทราบเหมือนกันครับ วินเซนต์บอกว่าเป็นญาติ จะพาไปอยู่กับย่าของเขาที่นิวซิตี้” จตุพลรีบตอบ และอีกครั้งก็อยากจะกัดลิ้นตัวเองเพราะจำบทผิด ความจริงเขาควรจะพูดว่า ผู้ชายคนนั้นบอกว่าเป็นญาติของวินเซนต์
“ไปทำไม”
“ผมก็เพิ่งบอกว่าไปอยู่กับย่า” จตุพลพูดเสียงเบา ทำเป็นใจดีสู้เสือทั้งที่รู้ว่าตัวเองไม่ควรพูดจายอกย้อน แววตาของอาวุธแข็งกร้าวขึ้นทันที จตุพลจึงรีบพูดต่อให้จบเพราะกลัวว่าจะลืมบท “อ้อ ชื่อเขาเหมือนๆ ท่านสารวัตรนี่ล่ะครับ ท่าทางเป็นตำรวจเหมือนกันเสียด้วย”
“จักราวุธ” อาวุธพึมพำ
“ใช่ๆ ครับ จักราวุธ ตัวสูงพอๆ กับท่านสารวัตรนี่ล่ะครับ แต่ผมว่าท่านสารวัตรสง่าผ่าเผยกว่า หุ่นดีกว่า หนุ่มกว่า” จตุพลรีบตอบพร้อมกับชมอาวุธ “แต่ไม่ใจดีเหมือนสารวัตร คนอะไรดุเหมือนเสือ ผมคุยด้วยดีๆ พี่แกเล่นชักปืนออกมาขู่เลยครับผม”
อาวุธผละจากจตุพลและเร่งเดินตรงไปยังประตูทางเข้าหอพักนักศึกษาอย่างรวดเร็ว จตุพลได้โอกาสรีบกระโดดขึ้นรถและขับออกไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน
“พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกด้วย ลูกเพิ่งโกหกตำรวจมือหนึ่งของ DSI ไป ถ้าโดนจับได้ลูกอาจจะไม่รอด” จตุพลขับรถไปพึมพำไปแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อรายงาน 'ผู้สั่งการ'
เมื่อคชานนท์รับสายโทรศัพท์ก็รีบพูดขึ้นทันทีว่าสารวัตรอาวุธเพิ่งคุยกับตัวเองเมื่อครู่ ขณะนี้กำลังเดินทางไปที่หอพักมหาวิทยาลัย แต่จตุพลโวยวายว่าไม่ทันการเสียแล้วเพราะอาวุธเพิ่งแยกกับเขาเมื่อครู่
“เอ๊ะ ทำไมไวปานติดจรวด เพิ่งคุยกันเมื่อกี้ แสดงว่าพี่วุธโกหก” คชานนท์พูด
“แกบอกให้ท่านสารวัตรมาที่นี่หรือนนท์ แกคิดจะสังเวยท่านด้วยหัวของไอ้แจ๊คกี้คนนี้หรือไงวะ” จตุพลโวยวาย
“เปล่า” คชานนท์ปฏิเสธ “พี่วุธกำลังตามคดีนาวาอากาศเอกจักราวุธอยู่”
“”อ้าว” จตุพลเสียงลั่น กำลังจะอ้าปากโวยวายต่อแต่คชานนท์รีบพูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน
“แล้วพูดตามบทหรือเปล่า”
“พูดสิวะ ทุกอย่างที่แกเสี้ยมสอน ไม่มีขาดตกบกพร่อง”
“ก็เพิ่งบอกไป ทำไมจำได้หมดเร็วนัก แน่ใจนะว่าไม่พลาด พูดต่อหน้าพี่วุธกับโทรศัพท์ไปบอกนี่มันมีระดับความตื่นเต้นต่างกัน” คชานนท์ทำเสียงสงสัย
“แกอย่าลืมสัญญาก็แล้วกัน” จตุพลรีบทวงเพราะกลัวไม่ได้รับค่าตอบแทน “อุตส่าห์เสี่ยงตายขนาดนี้ แกรู้หรือเปล่า คุณพี่ทหาอากาศหน้าดุคนนั้นไม่ใช่ย่อยนะโว้ย อารมณ์รุนแรง พูดด้วยดีๆ พี่ยกปืนขึ้นมาขู่เฉยเลย ฉี่แทบราด”
“ปากนายพูดไม่เข้าหูเขานะสิ” คชานนท์ไม่เชื่อ
“แล้วจะให้พูดยังไงวะ ก็พี่แกเล่นมาโผล่แบบไม่ให้ตั้งตัว นี่ไม่ได้เตรียมบทพูดมา ต้องแต่งสดๆ จะให้เข้าหูทุกประโยคได้ยังไง ว่าแต่ว่า นี่ยังสงสัยอยู่ว่ามาทำไม เกี่ยวอะไรด้วยกับต้องมารับตัวภาณุวัฒน์ ดุขนาดนั้น สงสารน้อง เห็นอยู่กับท่านสารวัตรอาวุธที่ดุแบบนิ่มๆ ก็ดูหงอจะแย่ มาเจอคนนี้ สงสัยต้อง...”
“ฉี่ราดเหมือนจตุพล” คชานนท์หัวเราะลั่น
“ไอ้นนท์ ยังมาทำเป็นอารมณ์ดี นี่เพื่อนโดนปืนขู่เลยนะโว้ย เห็นปืนเต็มๆ ห่างไม่ถึงสองเมตร” จตุพลโวยวาย “ทำไมจะไม่ตื่นเต้น ปืนนะโว้ยนนท์ ปืน ไม่ใช่สากกะเบือ”
“อ๋อ นี่ถ้าเป็นสากกะเบือกแล้วคงอ้าปากคอยเพราะชอบใช่ไหม” คชานนท์หัวเราะไม่หยุด
“ไอ้...”
“ลืมไปแล้วหรือว่าคชานนท์เป็นน้องชายตำรวจบ้าเลือด เห็นปืนมาตั้งแต่เด็ก เพื่อนพี่ชายก็ตำรวจทั้งนั้น เอาเถอะ แล้วจะปลอบใจด้วย membership ของ Stanley Club ซักปี”
“แกนี่ชอบติดสินบนจริงๆ เลย” จตุพลหยุดโวยวายเมื่อรู้ว่าจะได้ 'ของแถม'
“และนายก็รับทุกครั้ง” คชานนท์ยังคงพูดไปหัวเราะไป “คนหน้าเงิน”
“ใครบอก” จตุพลกระแทกเสียง “ที่ทำอยู่นี่เพราะกลัวท่านสารวัตรฆ่าทิ้งต่างหาก นี่คุณพี่แกจะหมายหัวจตุพลหรือเปล่าก็ไม่รู้”

อาวุธเข้ามายืนอยู่กลางห้องพักของวินเซนต์และกวาดสายตามองไปรอบๆ อย่างพิจารณา ประตูหอพักของมหาวิทยาลัยไม่แน่นหนาทำให้เขาสามารถใช้ความสามารถเฉพาะตัวที่ฝึกฝนมาเปิดเข้ามาได้โดยง่าย ไม่มีใครอยู่ในห้องแม้แต่คนเดียว กระเป๋าเดินทางและสิ่งของสวนตัวของภาณุวัฒน์วางอยู่อย่างเป็นระเบียบแสดงให้เห็นว่าภาณุวัฒน์ยังคงพักอยู่ที่นี่ อาวุธเดินเข้าไปในห้องครัวและห้องน้ำเพื่อตรวจดูทุกอย่าง ทำให้เขาสันนิษฐานได้ว่าเจ้าของห้องได้ออกจากห้องไปแล้วอย่างน้อยก็เกินหนึ่งชั่วโมง
...จตุพลโกหกเขาทำไม ท่าทางก็กลัวเขาอยู่ไม่ใช่น้อยแต่กลับกล้าที่จะโกหก...
...หรือว่า...
...คชานนท์ นี่จะเป็นแผนของคชานนท์หรือเปล่า นี่คชานนท์คงคิดว่า พอเขารู้ว่าภาณุวัฒน์อาจจะมีภัยเขาก็รีบมา ต้องใช้แน่ๆ ตอนนี้เขาติดกับของคชานนท์เข้าไปแล้ว ป่านนี้พ่อตัวดีคงนั่งอมยิ้มอยู่ที่ไหนซักแห่ง...
อาวุธเดินออกจากห้องพักของวินเซนต์เพื่อลงมายังล๊อบบี้ของหอพัก เขาแสดงรูปภาพของจักราวุธและสอบถามนักศึกษาห้าคนที่นั่งอยู่ที่ล๊อบบี้เกี่ยวกับการปรากฎตัวของนาวาอากาศเอกจักราวุธ คำตอบที่ได้รับทำให้เขาแปลกใจ จักราวุธมาที่นี่จริง อย่างน้อย จตุพลก็พูดความจริงบ้างจักราวุธเป็นที่สังเกตุได้ง่าย นักศึกษาสาวสามคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าจักราวุธเป็นผู้ชายที่มีหน้าตาและบุคลิกดึงดูดความสนใจ นักศึกษาคนที่สี่บอกว่าท่่าทางน่าเกรงขรามคล้ายกับเขาด้วยซ้ำ 
...คชานนท์อีกแล้วหรือ แต่คชานนท์จะทำแบบนี้ทำไม เกี่ยวอะไรกับการเป็นกามเทพที่คชานนท์กำลังเล่นบทบาทอยู่ตอนนี้ คชานนท์ไปรู้จักจักราวุธได้ยังไง...
...จริงสิ คชานนท์รู้จักกับชัยชนะ แต่คชานนท์จะมีความสามารถในการตามตัวจักราวุธได้เชียวหรือ ถ้าทำได้ก็เรียกว่าคชานนท์เก่งกว่าตำรวจไทยทั้งกรม...
อาวุธเก็บรูปภาพของจักราวุธเข้ากระเป๋าเสื้อและเดินไปที่รถช้าๆ ตอนนี้เขาต้องคิดหนักว่าจักราวุธ วินเซนต์ และนทีเกี่ยวข้องกับอย่างไร
...และคชานนท์มีจุดประสงค์อะไรที่ 'จัดการ' ให้จักราวุธมาหาวินเซนต์ที่นี่ ทั้งที่ชัยชนะเองก็บอกว่าวินเซนต์กำลังตามเรื่องจักราวุธอยู่เหมือนกัน...
...แต่ก็ไม่แน่ สองคนนั่นอาจร่วมมือกัน วินเซนต์เป็นซีไอเอ ไม่เช่นนั้นจักราวุธคงไม่สามารถหลบอยู่ในสหรัฐอเมริกาได้นานถึงขนาดนี้ วินเซนต์อาจทำเป็นว่ากำลังตามเรื่องของจักราวุธแต่ความจริงแล้วให้ความช่วยเหลือ...

ภาณุวัฒน์ลงจากรถของวินเซนต์ช้าๆ และแหงนหน้ามองบ้านทรงธีโอดอร์สีขาวหลังใหญ่อย่างไม่เชื่อสายตา วินเซนต์เดินมายืนอยู่ข้างหลัง มือแตะไหล่ทั้งสองข้างของภาณุวัฒน์และพูดขึ้นเบาๆ ว่า
“อยู่ที่นี่ซักพักจนกว่าจะเปิดเรียน”
“เปิดเรียน” ภาณุวัฒน์หันมามองวินเซนต์
“ผมเพิ่งลงเรียนภาษาอังกฤษคอร์สพิเศษให้คุณ” วินเซนต์ยิ้มบางๆ “เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันนี่ล่ะ คุณพักอยู่ที่หอพักกับผม ไม่ต้องไปไหน ลืมเรื่องมหาวิทยาลัยของคุณไปเลย NYU ดีกว่าเยอะ”
“แต่ว่า...”
“เรียนภาษาอังกฤษให้เก่งแล้วสอบ TOEFL อีกที เอาให้ได้คะแนนผ่านเกณฑ์ เปิดเทอม Fall รับรองว่าได้เรียนแน่ เอกสารทุกอย่างผมจะให้เขาส่งมาจากเมืองไทย”
“ส่งมาจากเมืองไทย” ภาณุวัฒน์ทวน “คุณจะทำได้ยังไง ผมให้เอกสารคนชื่อแจ๊กกี้ไปหมดแล้ว”
“ลืมไปแล้วหรือว่าผมทำงานอะไร เอกสารพวกนี้ขอให้ออกใหม่ได้ทั้งนั้น เรื่องขี้ผง รู้หรือเปล่า คำขวัญของหน่วยผมคือ impossibility is not the question” วินเซนต์พูดแล้วหัวเราะเบาๆ
“หมายความว่ายังไงครับ” ภาณุวัฒน์ไม่เข้าใจ
“อย่าเพิ่งรู้เลย”
“ผมอยากรู้นี่ครับ”
“เดี่ยวก็รู้เองน่า”
“คุณชอบทำตัวลึกลับ ไหนบอกว่าเป็นคนตรงไปตรงมา” ภาณุวัฒน์เบ้ปาก ทำหน้าไม่พอใจเล็กน้อย แต่วินเซนต์กลับเห็นว่าน่ารัก
“ผมพูดตรงๆ แล้วไงว่าอย่าเพิ่งรู้เลย” วินเซนต์ห่อไหล่พร้อมกับแบะแขนออกทั้งสองข้าง ทำท่าทางเหมือนคนอเมริกัน “เอาไว้เรียนภาษาอังกฤษให้เก่งๆ เดี๋ยวก็เข้าใจได้เอง”
“แล้วมหาวิทยาลัยจะรับผมหรือครับ มีเวลาไม่มาก” ภาณุวัฒน์ถอนหายใจ เปลี่ยนเป็นสีหน้ากังวล
“อย่าห่วงไปเลยน่า ผมรู้จัก Admission Director ดี รับรองว่าได้เรียนแน่ แต่อย่างน้อย ภาษาอังกฤษต้องดีกว่านี้”
“ใครหรือครับ”
“Admission Director ผู้อำนวยการแผนกรับนักศึกษา”
“คุณไปรู้จักเขาได้ยังไงครับ แล้วคนขนาดผู้อำนวยการเขาจะยอมฟังคุณหรือครับ”
“ผมมีเส้นสาย บอกแล้วไงว่า impossibility is not the question”
“ถึงบอกแล้วผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี คุณไม่ได้แปลให้ฟังด้วยนี่นา” ภาณุวัฒน์ทำปากยื่น
“ทำปากเหมือนนกกระจอกเทศ” วินเซนต์ยิ้มกว้างจนตาหยี “แต่ก็น่ารักดี อ้าว ตอนนี้เปลี่ยนมาทำหน้าเป็นหมีโคล่าซิ คุณย่าผมชอบตุ๊กตาหมี คุณทำตัวน่ารักเข้าไว้นะ คุณย่าชอบเด็กเรียบร้อย ไม่แน่นะ คุณยาอาจเก็บคุณไว้นี่ ไม่ยอมให้ไปไหน”
“หยุดล้อผมเป็นหมีได้แล้ว”
“อ้อ เสื้อตัวนี้” วินเซนต์ตบหน้าอกของภาณุวัฒน์เบาๆ “เลิกใส่ได้แล้ว มันตัวใหญ่เกินไป หาที่พอดีตัว จะได้ไม่โดนล้อว่าเป็นหมีโคล่า”
“เดี๋ยวคุณก็ล้อผมเป็นอย่างอื่นอยู่ดี”
“ก็น่าล้อนี่นา” วินเซนต์หัวเราะแล้วจูงมือภาณุวัฒน์ขึ้นบันไดหน้าบ้าน แต่เมื่อหยุดยืนหนาประตูจึงก้มหน้าลงพูดกับอีกฝ่ายว่า “อ้อ คุณย่ายังไม่รู้ว่าหลานตัวเองมีรสนิยมชอบของแปลก เพราะฉะนั้น ต้องวางมาดกันหน่อย ต่อหน้าคุณย่า เราคงสวีทกันไม่ได้นะครับโจโจ้ ห้องก็คงต้องนอนกันคนละห้อง แต่ไม่ต้องกลัวเหงา ดึกๆ ผมจะย่องไปหา”
“บ้า สวีทที่ไหน” ภาณุวัฒน์พึมพำ ตามองประตูนิ่ง รู้สึกใจเต้นตึกตักขึ้นมาทันใด ส่วนวินเซนต์เอาแต่หัวเราะในลำคอเบาๆ แล้วฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีขณะที่เอื้อมมือไปกดกริ่ง

::: End of Chapter 18 :::

[i3igM]

น่าร๊าาาาาาก ที่ซู๊ดดดดดดดดดดดดดดดด

[va_yu]

มองไปมองมาอีตาวินเซนต์ก็อารมณ์ขันเยอะดีนะ
เด็กขี้เหงาอย่างภานุอยู่กับคนแบบนี้ถึงจะดี...เริ่มชอบวินเซนต์ตรงหยอดเก่ง
และหยอดตรงจุดไม่มีอ้อม...อ่านแล้วขำดี...ชอบ

[minchy]

สารวัตร  เริ่มจับทางนนท์ได้แล้ว  สารวัตรสู้ๆ

[วิหคท่องนภา]

ฮ่าๆ วินเซนต์น่ารักอ่ะ

[astral]

ตัวละครเริ่มพัวพันกันรุงนัง งง 55

แต่อยากจะบอกพี่นายว่า สารวัตรอาวุธเหมาะกะนนท์ม๊ากมาก 

[emmybblood]

นนนี่ของป้า ใกล้จะโดนจับได้ละ    เห็นทีจะโดนจัดนัก 

[arjinn]

โอ๊ย!!! คุณคฑาฯ

ใครเป็นใคร ใครผูกกะใคร ใครชักใย ใคร...ใคร เยอะมาก
งง นะ

[meduza]

ชอบจังเวลาน้องโจ้งอลแบบน่ารักๆเนี้ยวินเซนต์นี้ก็น่ารักนะทำให้น้องโจ้มีอารมได้หลากหลายขึ้นอิอิ
วินเซนต์ถ้ารักน้องโจ้จิงห้ามทำน้องเสียใจนะไม่งั้นจะให้พี่วุธจัดการ
พี่สาวรักน้องโจ้ที่สุดเลยก๊าบบบ

[boofuu]

พี่นายร้ายมาก วางเรื่องได้แยบยลดี 

[zazoi]

วินเซน กับ โจ้   

นนท์ กับ อาวุธ 

[morrian]

ไม่รู้จะเชียร์ใครกะใครดี ตามแต่พี่นายละกัน 

อาวุธ จะมีรักครั้งใหม่ทั้งที ก็หาคนที่คล้ายกับนทีมากที่สุด

..... น่าสงสารคนใหม่ที่อาวุธเลือกซะจริงๆ

[Ak@tsuKII]

น้องนนท์ไปรอดแน่ ๆ พี่วุธจับไต๋ได้แล้ว  

สวรรค์รอลงทัณฑ์ท่าน(น้องนนท์)อยู่  

อยากจะเห็นหน้าอิตาคม กะ อิตาธง  มาก ๆ เลย ตอนที่ได้รู้เรื่องนี้

หมั่นไส้หนุ่มมั่น  ต้องให้ลองพลาดดูบ้าง55555555555

พ่อของนนท์+อธิคมก็ฮาดี 555+ เปรี้ยวซะ  ดูเป็นคุณพ่อที่สนิทกับลูก ๆ ดีจัง55+
รู้แล้วว่าลูกเหมือนใคร เชื้อมันแรงนี่เอง 555+  

ส่วนวินเซนต์ น่ารักดีอะ ภาณุวัตรเริ่มมีปฏิกิริยากับวินเซนต์แล้วววว 555

ทั้งนิสัยที่ทำให้ภาณุวัตรผ่อนคลาย แสดงอารมณ์หลากหลาย เหมือนเด็กหนุ่มวัยใสตามวัย
อาจจะด้วยวัยที่ใกล้กันด้วยมั้ง ภาณุวัตรเลยไม่เกร็ง
ทั้งเป็นคนที่เก่งอีกด้วย น่าจะดูแลภาณุวัตรได้ดีเลยทีเดียว  ไม่มีไรน่าเป็นห่วง  

+1 ขอบคุณที่มาต่อค่ะ

[fungfung]

นนท์ถ้าพลาดขึ้นมาไม่อยากจะคิดเลยอะว่าจะรอดจากพี่วุธได้ไง เสียวแทนเลยอะ
แต่วินเซนต์น่ารักดีนะส่วนโจ้ก็ยังทำตัวงงๆ เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง 

[Little Devil]

เชียรพี่วุธ น้องโจ้
+1

[amito]

วินเซนต์รุกแบบไม่ให้โจ้ตั้งตัวเลย

[Ak@tsuKII]

นนท์ถ้าพลาดขึ้นมาไม่อยากจะคิดเลยอะว่าจะรอดจากพี่วุธได้ไง เสียวแทนเลยอะ

เสียวแทน ๆ  

ดิท

สังเกตอาุวุธนี่ดูพูดเยอะขึ้นตอนอยู่กับนนท์อะ มีต่อปากต่อคำ ปกติขรึมจะตาย แอร๊ยยยย 

รอค่าาา

[va_yu]

แวะมาสืบข่าวน้องโจ้...ว่าไปถึงไหนแล้ว 555

[pimkihae]

เดาใจไม่ถูกอ่ะค่ะ
เพราะใจคือเชียร์พี่วุธกับน้องโจ้
แต่ถ้าไม่ใช่ คงต้องกลับไปตั้งหลักใหม่ แหะๆ
รอลุ้นอ่านตอนต่อไปดีกว่า
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์นะค่ะ

[K2KARN]

+1 พี่นายค่า : )


แบบว่า เค้าก็อยากรู้ว่าอาวุธเจอใครกันอ่ะ
โจ้เหรอ? แต่ก็อาจใช่ พลิกผันมากๆ จับไปคู่กับคชานนท์เลย คู่นี้คงสมน้ำสมเนื้อกันดี ฮ่าๆ

[วิหคท่องนภา]

 

พี่นายจงมา พี่นายจงลง จงลง จงลง