ตอนที่ 6
“โหล”
“ออมสุดหล่อพูดครับ”เสียงสดใสของปลายสาย ทำให้แบ้งค์อดยิ้มไม่ได้
“พี่แบ้งค์นะครับ…..จะกลับหรือยังเอ่ย”นึกดีใจที่เพื่อนรักทั้งสามคนไม่ได้อยู่ด้วยตอนนี้ ไม่งั้นคงหัวเราะตัวงอกับไอ้คำพูดเสี่ยวๆของตัวเอง
“พี่แบ้งรอออมอยู่หน้าคณะนะครับเดี๋ยวออมออกไปหา”เสียงสดใสบอก
“รับทราบครับ”แบ้งค์รับคำแล้วขับรถมาจอดรอที่หน้าคณะของออม สายตาจับจ้องอยู่ที่หน้าตึก สอดส่องหาคนหน้าหวานแล้วรอยยิ้มก็ปรากฏบนใบหน้าของหนุ่มหล่อ เมื่อเห็นออมเดินมาไม่รีรอรีบเปิดประตูโบกมือให้ทันที
แต่แล้วก็ต้องโบกค้างอยู่อย่างนั้น เมื่อเห็นเด็กหนุ่มหน้าตาดีคนนึงวิ่งมากอดคอคนออมอย่างสนิทสนม เห็นดังนั้น
แบ้งค์ไม่รีช้ารีบวิ่งเข้าไปหาทันที
“อะแฮ่ม”เสียงกระแอมทำให้ออมหันมามองว่าใคร
“อ่าวพี่แบ้งค์นั่นเอง”ออมพูด ไอ้หนุ่มที่กอดคอออมอยู่ก็ยังไม่ยอมปล่อย แบ้งค์เริ่มหงุดหงิด
“ปล่อยกูได้แล้วนี่พี่แบ้งค์เพื่อนพี่ชายกู”ออมแนะนำ แต่มันไม่ใช่คำพูดที่แบ้งค์อยากให้ออมพูด ใจจริงแบ้งค์แทบอยากจะแนะนำตัวเองแทนด้วยซ้ำว่า “กูชื่อแบ้งค์เป็นว่าที่สามีของออม”แต่มันก็เป็นได้เพียงความคิดเท่านั้น
“พี่แบ้งค์นี่ไอ้สันเพื่อนออมครับ”แบ้งค์พยักหน้ารับรู้
‘ชื่อสันเหรอ เดี๋ยวกูเปลี่ยนชื่อใหม่ให้มึงใหม่ดีกว่าเป็น “สันดาน”แล้วกัน เสือกมายุ่งกับว่าที่เมียกูวอนหาที่ตายซะแล้ว’แบ้งค์คิดแล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย
“ว่าแต่ออมจะกลับเลยมั้ยครับ”แบ้งค์หันไปถามออม
“ครับ เฮ้ยไอ้สันไปด้วยกันมั้ยว่ะ”ออมหันไปถามสันแต่
“เอ่อ น้องออมครับพอดีพี่ต้องแวะไปทำธุระต่อด้วยสิครับ อาจจะไม่สะดวก”แบ้งค์รีบหาข้ออ้างเพื่อจำกัดมารหัวใจ
ที่จะมาขัดขวางเวลาแห่งความสุขของตนอย่างรวดเร็ว แค่อาร์มคนเดียวก็แย่พออยู่แล้ว ขอเวลาให้ได้อยู่สองต่อสองหน่อยเถอะ
“ไม่เป็นไรออม พอดีเราก็ต้องรีบกลับเหมือนกัน ถ้าไงเจอกันพรุ่งนี้ที่เดิมนะ งั้นผมไปแล้วนะครับพี่แบ้งค์ สวัสดีครับ”แล้วสันก็เดินออกไปทันที
‘มึงควรจะไปได้ตั้งนานแล้วไอ้สัยดาน’
“งั้นเราไปกันเถอะนะครับน้องออม”แบ้งค์หันไปบอก ก่อนจะแย่งหนังสือเรียนของออมมาถือไว้
“หาอะไรกินกันก่อนดีไหม”แบ้งค์หันไปถามคนหน้าหวานที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ครับ แล้วแต่พี่แบ้งค์ครับ”ดีมากครับน้องออมหัดเชื่อฟังว่าที่สามีไว้ สามีจะได้รักได้หลง แค่คิดก็มีความสุขแล้ว
“อาหารร้านนี้อร่อยมากกินเยอะๆนะครับ”พร้อมกับตักกับข้าวให้ออมจนจะล้นจานอยู่แล้ว
“พี่แบ้งค์ออมตักเองได้ครับ ดูสิแทบไม่เหลือที่จะวางแล้ว”ออมท้วง
“ก็พี่กลัวออมไม่อิ่มนี่ครับ”แบ้งค์พูด
“กินหมดนี่ออมก็ท้องแตกตายกันพอดี”ออมยังไม่ยอมแพ้
‘เค้าก็อยากให้ออมกินเยอะๆ อยากให้แต่สิ่งดีๆกับคนที่เค้ารักมันผิดตรงไหน น้องออมนะน้องออมไม่เห็นความดีของกันบ้างเลย น่าน้อยในซะมัด คอยดูนะได้เป็นภรรยาแล้วจะลงโทษซะให้เข็ด จะได้ไม่กล้าหือ’แบ้งค์คิดแล้วยิ้ม
“พี่แบ้งค์อิ่มแล้วเหรอครับ”ออมอดสงสัยไม่ได้เมื่อเห็นว่าแบ้งค์หยุดกินแล้วนั่งนิ่งๆ โดยไม่รู้สักนิดเลยว่าอาการนี้เป็นอาการที่เรียกว่า “งอน” แต่อาจจะเป็นเพราะโดยส่วนมากออมจะเป็นคนงอนเองซะมากกว่าเลยไม่รู้ว่าคนตัวโตข้างหน้ากำลังอยู่ในอารมณ์ “งอน”
“แล้วที่ว่าพี่แบ้งจะทำธุระนี่ที่ไหนครับ”ออมถามคำถามที่แบ้งค์ลืมไปสนิท
“อ๋อ ไม่ต้องแล้วครับ เมื่อเค้าโทรมาบอกพี่ว่าขอเลื่อนเป็นพรุ่งนี้แทนหน่ะครับ”แบ้งค์โกหกหน้าตาย
แบ้งค์กับออมกลับเข้ามาคอนโดเกือบสองทุ่ม
“พี่แบ้งค์จะเข้าไปข้างในก่อนไหม หรือจะกลับไปห้องเลยครับ”ออมหันไปถาม
“ออมไม่อยากให้พี่เข้าไปเหรอครับ”แบ้งค์พูดแล้วทำหน้างอ
“เปล่าซะหน่อยออมไม่ได้คิดแบบนั้น”ออมรีบแก้ตัว
“งั้นพี่ไปก็ได้ครับ”ผีขี้น้อยใจเข้าสิงร่างของแบ้งค์ รีบเดินออกมา โดยไม่สนใจว่าออมจะว่ายังไง ในใจแอบมีหวัง
นิดว่าออมจะรีบมาง้อและรั้งเค้าไว้ แต่สิ่งที่ได้คือ
“แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะครับ”พร้อมกับประตูปิดลง แบ้งค์เดินต่ออย่างน้อยใจ แบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวิต ไม่เคย
มีสักครั้งที่อยากให้ใครมาง้อเท่าตอนนี้และจากคนๆนั้น
“พี่แบ้งค์ครับ”เสียงที่ดังมาจากด้านหลังดังน้ำทิพย์ที่รินลดหัวใจที่เหี่ยวเฉาเมื่อกี้ กลับชุ่มฉ่ำอีกครั้ง เห็นไหมว่ายังไงออมก็ต้องมาง้อเค้า
แต่
“พี่อาร์มโดนต่อยครับ”แล้วหัวใจเค้าก็กลับมาเหี่ยวเฉาเหมือนเดิม
‘ที่แท้เพราะไอ้อาร์มโดนต่อย หาไอ้อาร์มโดนต่อย’นึกได้ดังนั้นแบ้งค์รีบเดินตามออมเข้ามาในห้อง หันไปมองหน้าเพื่อนรัก เห็นแล้วก็อดหัวเราะไม่ได้
“เละเลยมึง ไปทำอี้ท่าไหนว่ะ”แบ้งค์รู้อยู่แล้วว่าใครที่ทำให้สภาพเพื่อนของตนเป็นแบบนี้
“ก็ไม่ทำอีท่าไหน ท้าต่อย”อาร์มตอบ
“ห๋า ท้าต่อย มึงนี่ถ้าจะบ้า ไหนว่าจะทำให้มันมาเป็นของมึงไม่ใช่เหรอ”แบ้งค์ถามอย่างสงสัย
“ก็ใช่ แต่มันไม่เกี่ยวกัน”อาร์มเถียง
“เออ เรื่องของมึง แล้วไงต่อ”แบ้งค์ถามต่อ
“แฟร์ๆ คนละสามหมัด”อาร์มตอบพร้อมกับรอยยิ้มเมื่อหวนคิดถึงจูบกับรสหวานของเลือดไอ้หน้าหวานนั้น
“เฮ้ย ถูกชกจนบ้าไปแล้วเหรอมึง”แบ้งค์พูดเมื่อเห็นว่าอาร์มกำลังยิ้มอย่างมีความสุข
“ก็คงจะอย่างนั้นมั้ง”อาร์มตอบ
“เอ่อ แต่ก็แมนๆดีว่ะ คนละสามหมัด”แบ้งค์พูด
“ใครบอกว่าคนละสามหมัด”อาร์มหันไปถาม
“อ่าวก็มึงบอก”แบ้งค์เถียงชักงงๆกับอาร์ม
“แล้วมันเป็นยังไงกันแน่ มึงเล่ามาทีเดียวให้หมดเลย กูขี้เกียจถาม”แบ้งค์พูด
“ใช่ข้อตกลงมันคนละสามหมัด แต่กูต่อยมันสองหมัด”
“เฮ้ยได้ไง มึงก็เสียเปรียบสิวะ”แบ้งค์พูดขัด
“ใครบอก กูยังพูดไม่จบ กูจะบอกมึงว่า กูต่อยมันไปสองหมัดกับอีกสองจูบว่ะ”อาร์มตอบยิ้มๆ
“เอ่อ ว่ะกำไร แล้วนี่มันไม่แทบฆ่ามึงเลยหรือว่ะ”แบ้งค์ถาม
“อืม มันก็คงงั้น แต่แล้วไงว่ะ มันก็ไม่เห็นจะทำไรกู สงสัยติดใจรสจูบของกูว่ะ”แววตาเจ้าเล่ห์สายเด่นชัดในแววตาของอาร์ม เหมือนกับว่ากำลังสนุก หรือไม่ก็กำลังถูกใจอะไรซักอย่าง
“อ้วก แล้วมึงจะเอาไงกับมันต่อว่ะ”แบ้งค์ถามอย่างอยากรู้
“ก็รุกต่อสิว่ะ”อาร์มตอบพร้อมกับแววตาเจ้าเล่ห์ฉายออกมาอีกครั้งหนึ่ง
“มึงน่ากลัวว่ะเอี่ยอาร์ม”แบ้งค์พูด
“แล้วนี่ทำไมกลับดึกว่ะ พาน้องกูไปทำมิดีมิร้ายที่ไหนมาหรือเปล่า”แล้วหันมาจับผิดแบ้งค์
“เปล่า ได้ทำที่ไหน ทั้งที่อยากทำแบบขาดใจ”แบ้งค์ฝืนส่งยิ้มไปให้อาร์ม
“ดี อย่าให้กูรู้นะว่ามึงทำไรน้องกู ก่อนได้รับอนุญาตจากกู”อาร์มหันไปส่งสายตาพิฆาตไปยังแบ้งค์
“ไม่กล้าครับพ่อ”
“สัดหวงยิ่งกว่าพ่ออีกนะมึง”แบ้งค์บ่น
“กูนี่แค่เบาะๆนะมึง แต่ถ้าเป็นพ่อกู กูว่ามึงคงต้องจ้องศาลาไว้รอได้เลยว่ะ เพราะไอ้ออมหน่ะ มันดวงใจของครอบครัวมึงรู้เอาไว้”อาร์มบอกเพื่อนรัก
“งั้นรักของกูก็ต้องมีอุปสรรค ถูกพ่อตา แม่ยาย และครอบครัวกีดกัน เส้นทางรักของกูช่างน่าสงสารเสียนี่กระไร มึงว่าไม”เงียบ เงียบ แล้วความจริงก็คือ
“อ่าว สัดดอาร์ม”แบ้งค์บ่นเมื่อรู้ว่าถูกปล่อยให้พูดอยู่คนเดียว
“น้ำเน่าซะมัด”อาร์มด่าเพื่อนทันทีเมื่ออกจากห้องน้ำ
“ใครบอกน้ำเน่า เนี่ยะชีวิตจริงโว้ย”แบ้งค์ยังเคืองไม่หาย
“แล้วไอ้สองผัวเมียอยู่เปล่าว่ะ”อาร์มถามถึงเพื่อนอีกสองคน
“ไม่ว่ะ เห็นมันว่าจะไปดูหนังกันว่ะ”แบ้งค์ตอบ
“ไม่มีชวนกันเลย”อาร์มบ่น
“กูขอไปด้วยแล้วมันว่าไงรู้ไหม มันด่ากู... เสือก....กูจะไปสวีทกันสองคน อย่าทำตัวเป็นก้าง”แบ้งค์พูดตามที่แม็คพูดกับตัวเอง
“กูขอทาย สัดดแม็คพูด”อาร์มทาย
“ถูก”แบ้งค์ตอบ
“ว่าแต่มึงมาทำแผลให้กูหน่อยสิว่ะ”อาร์มหันไปบอกเพื่อน
“อ่าว แล้วไม่ให้ออมทำให้ว่ะ”แบ้งค์ถาม
“ก็เห็นมันบอกจะทำให้ แต่เห็นเพื่อนมันที่ชื่อสันโทรมา มันก็เข้าไปคุยในห้องนอน ตั้งนานแล้วยังไม่ออกมาเลยว่ะ”อาร์มบอก
“นานแล้วเหรอว่ะ แม่งคุยไรกันนักหนาว่ะ ที่มหาลัยก็คุยกันแล้ว วอนซะแล้วไอ้สันดานนี่”แบ้งค์พูดอย่างหงุดหงิด
“เฮ้ย เพื่อนมัน มึงนี่ก็หึงไม่เข้าเรื่องสัด”อาร์มด่าเพื่อนที่พาลหึงไปซะทุกคนที่เข้าใกล้ออม
“กูว่ามันไม่น่าไว้วางใจ”แบ้งค์พูด
“แล้วแบบไหนที่น่าไว้วางใจว่ะ อย่าบอกนะว่าอย่างมึง”อาร์มหันไปถามเพื่อน
“อย่างกูนี่แหละที่เหมาะจะเป็นน้องเขยมึงที่สุด”แบ้งค์ตอบ
“ที่กูบอกว่าไม่น่าไว้ใจก็เพราะสายตามันที่มองออม มันเหมือนสายตาของกูที่มองออมหน่ะสิว่ะ”แบ้งค์พูด
“ป้าบ”เสียงฝ่ามือกระทบหัว
“โอ้ย ตบหัวกูไม”แบ้งค์ร้อง
“ตบให้มึงได้สติไง ไอ้บ้าออมมันก็ต้องมีสังคมของมันเหมือนกันนะโว้ย มึงจะไปห้ามไม่ให้มันมีเพื่อเลย มันเป็นไปไม่ได้”อาร์มบอกเพื่อน
“อืม กูจะพยายามแล้วกัน”แบ้งค์ตอบ
หัวข้อ: ลบลาย...นายคาสโนว่า ภาค.เจ้าชู้ดีนัก..รักซะให้เข็ด ตอนที่ 26 จบภาคแรก 27/8/53 (อ่าน 202110 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก