มาแล้วนะคะ ตอนต่อไปมาเสิร์ฟแล้วเจ้าข้าเอ๊ยยยยยย
โฮะๆๆๆๆๆ อะไรก็เกิดขึ้นได้ในเวิร์ลดคัพ หวังว่าคืนนี้บราซิลกับไอวอรี โคสต์ จะได้ดูเกมที่สนุกนะคะ
ใครยังไม่นอนเชิญมาอ่านตอนต่อไปกันเลยค่ะ :กอด1:นักอ่านที่น่ารักทุกท่านนะคะ
..............................
..............................
ตอนที่๔๔ ข่าวจากบางกอก
“ฟ้า มีเรื่องว่ะ”
“......?.....”
“เรื่องของนายกับไอ้น้องป่วน ลือกันทั้งคณะเลยว่ะ” .......................................
“สรุปว่ามีใครก็ไม่รู้แอบถ่ายรูปพี่กับไอ้ป่วน แล้วเอารูปไปใส่ในล็อคเกอร์พี่เค้ก พี่เค้กเจอรูปก็บอกเลิกพี่ภพ แต่สองคนนั้นตอนนี้เข้าใจกันแล้ว เพราะพี่ภพยืนยันได้ว่าคนในรูปไม่ใช่พี่แก แต่คนอื่นในคณะยังลือเรื่องไอ้ป่วนแอบคบกับพี่ภพอยู่ อย่างนั้นใช่มั้ยพี่ฟ้า?”
“ใช่แล้วแผน”
พี่อากาศตอบรับว่าความเข้าใจของไอ้คุณแผนถูกไป ตาก็คอยจับสีหน้าของไอ้หนูป่วนมันไป
ตัวเองน่ะไม่เป็นไรอยู่แล้ว ใครจะเข้าใจอย่างไรก็ไม่สะเทือนสักนิด
แต่ไอ้ตัวเล็กนี่สิ แถมเหตุยังเกิดที่คณะ ที่คุณแฟนที่นั่งหน้าซีดหน้าเซียวอยู่ข้างๆยังต้องเรียนอีกตั้งสามปีเต็มๆ
“รู้ตัวคนทำมั้ยคะ?”
“ยังไม่รู้เลยครับน้องนุ่น แล้วอีกอย่างชมพูมันก็ไม่ได้สืบหาด้วย เพราะมันกลัวว่ายิ่งไปทำสนใจมาก เหมือนกับให้ความสำคัญ เรื่องที่ลือๆกันมันจะยิ่งไปกันใหญ่ พี่ก็เห็นด้วยนะว่าปล่อยให้มันเงียบๆไปเองดีกว่า”
“แล้วแกว่าไงป่วน แกโอเคมั้ย?”
เพื่อนนุ่นมันก็หมดความสนใจกับคนสร้างเรื่อง แล้วหันไปให้ความสนใจกับความรู้สึกของเพื่อนแทนได้ทันทีทันใดเหมือนกัน
พี่อากาศเองก็เพิ่มแรงบีบกระชับกับฝ่ามือน้อยๆที่ยึดมากุมไว้ตั้งแต่เริ่มเล่าเรื่องที่พี่ชมพูแกบอกต่อมาอีกทีมากขึ้นไปอีก
ไอ้หนูป่วนทั้งๆที่หน้าซีดแบบนั้นเลยหันมาส่งยิ้มให้คุณแฟนทีหนึ่ง ก่อนจะค่อยๆตอบคำถามไอ้เพื่อนนุ่นช้าๆ
“คนอื่นจะว่าไงก็ปล่อยไปแล้วกัน แต่ชั้นคงรู้สึกแย่นิดหน่อยมั้งถ้ากลับไปคณะแล้วเพื่อนๆมันมองแปลกๆ”“ถ้าแค่เพื่อนรุ่นเราคงไม่เป็นไรหรอก ยิ่งไอ้พวกภาคเรามันก็รู้กันอยู่แล้วว่าแกมีพี่ฟ้า”
“ฮะ? ว่าไงนะนุ่น”
“ชั้นบอกว่าพวกเพื่อนภาคเรารู้กันอยู่แล้วว่าแกกับพี่ฟ้าคนเนี้ย คบกันอยู่”
ไม่พูดเปล่า ไอ้นุ่นมันยังบุ้ยปากไปที่พี่อากาศประกอบคำอธิบายด้วย
พอไอ้หนูป่วนมันทำตาโตหันไปมองหน้าไอ้เพื่อนแผนขอความมั่นใจอีกคน เพื่อนแผนมันก็ค่อยพยักหน้าช้าๆยืนยันคำพูดไอ้นุ่นเพื่อนรัก
“เฮ้ย......แล้วพวกมันรู้ได้ไง แล้ว......แล้วแกรู้ได้ไงว่าพวกมันรู้?”
“โห.......ใครเดาไม่ออกมันคงทั้งตาบอดทั้งโง่อ้ะป่วน ก็พี่ฟ้าของแกเช้าถึงเย็นถึงมากี่เดือนแล้วล่ะ ไอ้พวกนั้นมันคงเริ่มสงสัยมาตั้งแต่แกเริ่มได้รับของพร้อมการ์ดแล้ว แถมพอผ่านไปไม่นานพี่ฟ้ายังโผล่มาแสดงตัวให้เห็นเป็นประจำขนาดนั้น อีกอย่างนะ หน้าอย่างแกกับพี่ฟ้า ต่อให้บอกว่าเป็นพี่น้องคลานตามกันมาก็ไม่มีใครเขาเชื่อ เพราะงั้น........”
“เออๆ เข้าใจแล้ว แล้ว....เอ่อ.....แกรู้รึเปล่าว่าพวกเพื่อนๆมันคิดยังไง?”
“ยังไงของแกนี่หมายถึงอะไร รังเกียจมั้ยอย่างงั้นใช่ป้ะ?”
“อืม......พวกแกผู้หญิงอ้ะชอบไปเม้าท์กันในห้องน้ำ ได้ยินอะไรมาบ้างไหนแกเล่ามาให้หมดซิ”
“โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ เอาทั้งหมดจริงอ้ะ?”
“นุ่น!” น่าน........สมน้ำหน้า พ่อดุเลยเป็นไงล่ะไอ้นุ่น
ไอ้นุ่นหันไปกระพริบตาปริบๆอ้อนตีนไอ้คุณแผนที่ยืนเอนทิ้งน้ำหนักตัวลงกับต้นมะพร้าวที่ปิดปากเงียบได้จนนึกว่ามันไม่ได้นั่งร่วมวงสนทนาอยู่ด้วยสองที
ไอ้คุณแผนมันถึงกระตุกมุมปากโค้งขึ้นให้นิดนึง.....นิดเดียวจริงๆ ดีนะที่ลูกกะตามันไม่ดุแล้ว
ก่อนจะก้าวยาวๆเข้ามาก้มตัวลงกระซิบกระซาบพอให้ไอ้นุ่นมันได้ยินคนเดียว แถมด้วยส่งสายตาวิบวับกะให้ไอ้ผู้หญิงบ้ามันใจสั่นเล่น
“แกล้งป่วนมันมากนัก เดี๋ยวจะโดนแกล้งบ้างรู้มั้ยจ๊ะ?”
แต่มีหรือ อย่างไอ้นุ่นมันจะกลัว ไอ้ใจสั่นมันก็สั่นอยู่หรอกนะ แต่ไอ้นิสัยขี้แกล้งเนี่ย มันห้ามไม่ได้เอาจริงๆ
เพราะอย่างนั้น ทั้งๆที่เขินจนเริ่มจะวางหน้าไม่ถูก จากที่นั่งบนแคร่ไม้ไผ่บริหารกรามด้วยการเคี้ยวมะม่วงน้ำปลาหวานไม่ได้หยุดปาก
มันเลยจัดการย้ายถาดใส่มะม่วงเปรี้ยวฝานบางๆกับถ้วยน้ำปลาหวาน ที่มีกุ้งแห้งตัวเบ้งและหอมซอยทอดกรอบลอยเต็มหน้าไปวางไว้โคนต้นมะพร้าว
แล้วกลับไปดึงมือไอ้คนดีแต่ขู่ให้มาทรุดตัวนั่งลงข้างกันแบบไหล่พิงไหล่
และด้วยยึดคติเริ่มก่อนมีสิทธิ์ก่อน ไอ้คุณนุ่นมันก็เลยเลิกแกล้งไอ้ตัวป่วน แต่เปลี่ยนเป้าหมายมาแกล้งไอ้คุณแผนแทน
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอกป่วน พวกนั้นมันก็ได้แต่อิจฉาแกน่ะสิ ท่าทางคันปากอยากถามกันจะแย่แล้วมั้งว่าแกไปเก็บพี่ฟ้ามาได้จากไหน ทั้งหล่อทั้งแสนดี ช่างเอาอกเอาใจสารพัด .....พวกมันอยากได้บ้าง”ได้ยินคำตอบแบบนี้ไอ้หนูป่วนก็เลยยิ้มออกมาได้หน่อยนึง แล้วหันไปกระซิบกระซาบกับพี่อากาศที่นั่งทำหน้านิ่งแต่ตาวาววับอยู่ข้างๆ
“เสน่ห์ดีเกินไปแล้ว น่าหมั่นไส้จริงๆ”
“อ้าว พี่ไม่ผิดนะ พี่ไม่ได้อยากให้คนอื่นมาเห็นสักหน่อย เสน่ห์ของพี่....อยากให้ตัวป่วนมาหลงคนเดียวนะครับ”เอ่อ......พี่อากาศ นี่ต่อหน้าต่อตาอีกสองชีวิตนะ เก็บอาการนิดนึง ก้มหน้ากระซิบเสียชิดริมหูไอ้หนูป่วนมันเลย นี่ถ้ามันไม่เอียงหน้าหนีพี่คงกินหูมันไปแล้วมั้ง
ส่วนไอ้เพื่อนนุ่นปากมันตอบไอ้หนูป่วนไป มือมันก็จัดการหยิบมะม่วง
เลือกที่ชิ้นหนาๆจะได้เปรี้ยวจัดๆ แล้วช้อนตักน้ำปลาหวานแค่ติดปลายช้อนชามาแต้มลงบนเนื้อมะม่วง ก่อนจะยื่นไปจ่อให้ถึงปากไอ้คุณแผน
แผนมันเห็นตลอดแหละแถมรู้ทันอีกด้วยว่าไอ้นุ่นตั้งใจแกล้งมันเต็มที่ มันเลยเบี่ยงหน้าหนี
แต่มีหรือไอ้นุ่นมันจะยอม มันก็เอื้อมมือตามไปจ่อตลอด
จนในที่สุดไอ้แผนมันก็ยอมแพ้ ยอมเผยอปากรับมะม่วงหนาๆแต้มน้ำปลาหวานนิดเดียว แถมคงเริ่มเค็มขี้มือไอ้นุ่นเพราะมันต้องถืออยู่นาน
“แผนนี่เด็กไม่ดีเลยนะ ของกินเนี่ยใส่ปากแล้วก็ต้องเคี้ยวสิ อมไว้อย่างนั้นอย่างกับเด็กน้อยอมข้าว แย่ๆ”
น้ำเสียงถูกปั้นให้เหมือนกับแม่แก่ดุเด็กตัวเล็กๆ หน้าก็นิ่งเลียนแบบไอ้คนข้างตัวไม่ผิดเพี้ยน
จะมีก็แต่ร่องรอยขี้เล่นในแววตาเท่านั้นแหละที่ทำให้คนคุ้นเคยรับรู้ได้ ว่าตอนนี้ไอ้เพื่อนรักมันกำลังสนุกแค่ไหน
กลั้นใจเคี้ยวลงไปคำแรกก็แทบจะคายทิ้ง เพราะมะม่วงที่ไอ้นุ่นมันเลือกมาเองปลอกเองฝานเองนี่มันเปรี้ยวเข็ดฟันจนลิ้นแทบชา
ไม่น่าแปลกใจที่มะม่วงทั้งถาด มันนั่งกินเล่นของมันอยู่คนเดียว ไม่มีใครกินด้วยได้สักคน
ไอ้หนูป่วนที่นั่งจับตามองไอ้เพื่อนรักเพื่อนเลิฟทั้งสองเห็นสีหน้าของเพื่อนที่ชอบทำตัวเหมือนพี่ชายอีกคนแล้วถึงกับปล่อยหัวเราะพรืดออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่
ส่วนพี่อากาศที่เก็บอาการเก่งกว่าก็อมยิ้ม แถมพอเห็นคุณแฟนที่เมื่อกี้นี้ยังหน้าซีดหน้าเซียวเพราะกังวลกับข่าวจากกรุงเทพหัวเราะออกมาได้สดใสขนาดนี้
เลยเปลี่ยนเป็นยิ้มกว้างขวางจนลักยิ้มที่แก้มซ้ายบุ๋มลงไปชัดเชียว
“อร่อยใช่มั้ยล่ะ น้ำปลาหวานนี่ฝีมือนุ่นนะจ๊ะ แม่เพิ่งสอนทำเมื่อเช้านี้เอง”
ดูมัน ส่งเสียงอ่อนเสียงหวานถามไอ้แผน แต่สีหน้าสีตานี่สะใจมาก
ไอ้คุณแผนก็อดทนเหลือหลาย ค่อยๆเคี้ยวแล้วกลืนมะม่วงแสนอร่อยของไอ้นุ่นมันลงคอไปจนได้
พอจะอ้าปากขอน้ำเปล่ามากลั้วคอ ไอ้นุ่นที่ตั้งท่าพร้อมรออยู่ก่อนแล้วก็จัดการเสือกมะม่วงหยดน้ำปลาหวานสองหยดใส่ปากมันไปอีกชิ้น
สีหน้าของไอ้คุณแผนตอนนี้บรรยายไม่ถูกเลยจริงๆ
“แล้วไงต่อนุ่น พวกเพื่อนๆมันว่าไงอีก นอกจากอยากได้บ้างแล้วอ้ะ?”
นี่ไอ้หนูป่วนมันถาม ตั้งใจจะช่วยเพื่อนแผนนะเนี่ย กะว่าไอ้เพื่อนนุ่นจะได้เอาสมาธิมาสนใจตอบคำถาม ไม่มัวแต่แกล้งไอ้แผนมันอยู่
“ไอ้พวกผู้หญิงมันฝากถามพี่ฟ้า ว่าพี่มีเพื่อนหรือพี่ชายน้องชายมั้ยอ้ะค่ะ แบบว่า....พวกมันอยากสมัครเป็นเพื่อนสะใภ้ ไม่ก็พี่น้องสะใภ้.....”
ประโยคนี้ไอ้คุณนุ่นมันหันมาตอบกับพี่อากาศโดยตรง
ส่วนความพยายามจะช่วยเพื่อนของไอ้หนูป่วนนั่นก็ไม่เป็นผล
เพราะไอ้คุณนุ่นยังคงสามารถป้อนไอ้คุณแผนไป คะยั้นคะยอให้เคี้ยวแล้วกลืนต่อไปได้อย่างต่อเนื่อง
“แผน....โห เก่งจัง แป๊บเดียวกินได้ตั้งห้าชิ้นแล้ว ไหนบอกไม่ชอบอะไรเปรี้ยวๆไง เอ๊ะ......แล้วสีหน้านี่อะไร จะสาธิตสีหน้าว่าแบบนี้แหละที่เรียกว่า ‘กลืนไม่เข้าคายไม่ออก’ งั้นเหรอจ๊ะ?”
น่านนนนน มันพูดเสียดังเลย แซวมันเข้าไปไอ้แผนน่ะ รู้ตัวบ้างสิไอ้นุ่นเอ๊ย....ตอนนี้ไอ้คุณแผนมันคิดแผนเอาคืนได้เป็นสิบแบบแล้วนะ
“หึๆๆๆๆ งั้นแสดงว่าเรื่องเพื่อนในรุ่นนี่ตัวป่วนไม่จำเป็นต้องกังวลแล้วสินะครับ”
อดไม่ไหว ต้องขำออกมาจนได้นะพี่อากาศ ถึงจะเป็นหัวเราะเบาๆในลำคอก็เถอะ สงสารไอ้แผนมันบ้าง มันอายจะแย่แล้ว
พอจะลุกหนีก็ถูกไอ้หัวเข่าขวาที่นั่งขัดสมาธิอยู่ข้างๆยกขึ้นมาทับอยู่บนหน้าตักเสียอีก
“ค่ะพี่ฟ้า ป่วน ถ้าแกจะคิดมากเรื่องเพื่อนก็ตัดไปได้เลยนะ ชั้นรับรองไม่มีเพื่อนเราคนไหนรังเกียจแกแน่นอน”
“ชมพูบอกว่าเรื่องเกิดวันเรียนวันสุดท้าย ตอนนั้นมีแต่ปีสี่กับปีสามอยู่ที่คณะ ปีหนึ่งปีสองเรียนเสร็จสอบเสร็จกันหมดแล้ว วันนั้นปีสามที่มาก็มารับใบส่งตัวออกไปฝึกงานตอนซัมเมอร์”
“จะว่าดีก็ดี เพราะคนรู้น้อย แต่จะว่าแย่ก็ได้ เพราะพอเรื่องมันเกิดวันสุดท้าย เลยไม่มีเวลาได้แก้ต่างให้ตัวเอง”ไอ้คุณแผนเพิ่งจะได้พักจากการกินมะม่วงน้ำปลาหวานแบบต่อเนื่อง แล้วพูดแสดงความเห็นออกมาเป็นประโยคแรก
แถมไอ้นุ่นมันยังใจดี ส่งขันน้ำที่ละลายน้ำยาอุทัยไว้จนหอมชื่นใจส่งให้อีกด้วย
“เฮ้อ.....อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด แค่รู้ว่าเพื่อนๆมันไม่มีอาการต่อต้านชั้นก็โอเคแล้วว่ะ”
ไอ้หนูป่วนมันนั่งไปนานๆชักขี้เกียจออกแรงทรงตัวเอง พอสบายใจขึ้นร่างกายที่เครียดเกร็งในตอนแรกก็พลอยผ่อนคลายตามไปด้วย มันเลยเริ่มเลื้อยไปพิงพี่อากาศ
พี่อากาศก็ดีใจหาย คุณแฟนพิงเข้ามาพี่แกก็ถือโอกาสขยับตัวเข้าซ้อนด้านหลังแล้วโอบแขนซ้ายอ้อมมากุมมือซ้ายของไอ้หนูป่วนที่วางอยู่บนตักไว้
ในขณะที่มือขวาทำหน้าที่ปัดผมที่ตกลงมาระใบหน้าของคุณแฟนตัวเล็กไปทัดไว้หลังใบหู
ไอ้หนูป่วนมันเลยหันมาให้ความสนใจกับคนข้างตัว กระซิบกระซาบกันหงุงหงิง
“อืม....ผมเริ่มยาวแล้วอ้ะพี่ฟ้า ป่วนขี้เกียจเข้าร้านตัดผม ไม่ได้ตัดมาสามเดือนได้แล้วมั้ง”
“ความจริงผมแบบนี้กำลังน่ารักเลย ผมป่วนนิ่มดี....พี่ชอบ แต่ถ้าตัวป่วนรำคาญเดี๋ยวเราเข้าเมืองไปตัดกันเนอะ พี่ฟ้าไปนั่งตัดเป็นเพื่อนดีมั้ยครับ?”
“อื้ม....”
ไอ้หนูป่วนเงยหน้าขึ้นพยักหน้าหงึกหงักแล้วส่งยิ้มขอบคุณให้พี่ฟ้าของมัน
ในขณะที่ไอ้คุณแผนที่เพิ่งวางขันน้ำลงต้องครางซี้ดออกมาจากรอยเล็บของไอ้นุ่นที่เกาแกรกๆลงบนท่อนแขนด้านซ้าย
ทั้งๆที่สายตาของมันยังจับจ้องอยู่ที่คู่รักที่หวานใส่กันไม่เกรงใจสายตาชาวบ้านบนแคร่ไม้ไผ่
“นุ่นจ๋า ยังไม่ต้องเกาให้แผนก็ได้ แผนยังไม่คัน”
แหมๆๆ ยังจะจ๊ะจ๋ากับมันไหวอีกเนอะแผนเนอะ นี่ไอ้นุ่นมันทำร้ายร่างกายแกอยู่นะ
“อุ้ย นุ่นขอโทษจ้ะ เจ็บมั้ย? ก็มันเขินนี่”
ดูมันสองคน คู่นู้นเขากระซิบกระซาบกระหนุงกระหนิงกัน แกสองคนกะจะไม่ให้น้อยหน้าเลยใช่มั้ย
“เจ็บนิดเดียว ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ”
ไอ้คุณแผนส่งยิ้มให้ไอ้นุ่นเพื่อนรัก แล้วยิ่งต้องยิ้มมากขึ้นพอพูดจบคำไปว่าเจ็บนิดเดียว ไอ้นุ่นมันก็ใช้สองมือที่ทำให้เจ็บเมื่อกี้มาลูบเบาๆไปตามรอยเล็บแดงๆที่มันเป็นคนฝากไว้
“เออนุ่น แล้วตกลงนุ่นตอบพวกนั้นมันไปว่าไงเรื่องพี่น้องของพี่ฟ้าอ้ะ?”
ยังไม่จบเรื่อง ไอ้หนูป่วนมันยังสะกิดใจกับคำตอบนี้ของไอ้เพื่อนนุ่นอยู่
“ก็บอกไปว่าเสียใจด้วย แฟนไอ้ป่วนมันมีน้องชายคนเดียว แถมไม่โสดแล้วอีกต่างหากน่ะสิ”
“อืม......ดีแล้ว งั้นเอาไว้กลับไปคณะดูท่าทีก่อนแล้วกันเนอะว่าจะมีปัญหาอะไรตามมารึเปล่า ตอนนี้ก็ปล่อยๆมันไปแล้วกัน”
ได้ยินตัวป่วนมันพูดออกมาพร้อมถอนใจเฮือกยาวอย่างนี้พี่อากาศก็ลุกขึ้นแล้วเลยดึงให้คุณแฟนของแกลุกขึ้นยืนตามด้วย
“น้องนุ่น น้องแผนจะเอาอะไรมั้ย? พี่กับตัวป่วนจะเข้าเมืองไปตัดผม”
“นุ่นปะ....”
ยังๆ ยังไม่ทันได้พูดจนจบประโยค มือขวาที่ว่างอยู่ของไอ้คุณแผนก็ตะปบเข้าปิดปากไอ้คุณนุ่นไว้ทันที สายตาที่มองสบกับแฟนเพื่อนมีแววเข้าใจอะไรบางอย่าง
“ไม่เอาอะไรหรอกพี่ ของกินก็เต็มบ้านขนาดนี้ พี่ฟ้าขับรถดีๆแล้วกัน”
ไอ้คุณแผนมันตอบเผื่อไอ้นุ่นเรียบร้อย ในขณะที่ไอ้นุ่นได้แต่พยายามบิดคางให้พ้นจากฝ่ามือใหญ่ๆที่ปิดทั้งปากทั้งจมูกจนแทบหายใจไม่ออก
พอจะเลื่อนศีรษะถอยไปด้านหลังไอ้แผนมันก็ออกแรงที่มือดันให้หัวไอ้นุ่นมันมาพิงกับหัวไหล่ซ้ายของตัวเอง ตัดทางหนีเสียอย่างนั้น
“งั้นพี่ฝากแผนบอกแม่ด้วยนะ แต่คงกลับมาถึงก่อนพ่อเลิกงาน”
พี่อากาศพยักหน้าให้หนึ่งหงึก แล้วฉวยโอกาสจูงมือพาคุณแฟนเดินขึ้นบ้านไปหยิบกุญแจรถและกระเป๋าเงิน
แล้วพอตัวเองและคุณแฟนที่ว่าง่ายที่สุดประจำที่นั่งเรียบร้อย พี่อากาศก็ขับรถออกจากบ้านไปทันที
ส่วนไอ้เพื่อนรักเพื่อนเลิฟสองชีวิตของไอ้หนูป่วนน่ะเหรอ พอพี่อากาศแกจูงมือแฟนแกขึ้นบ้านไปปุ๊บ ไอ้คุณแผนมันก็คลายมือออกจากปากไอ้คุณนุ่นทันที
ไอ้นุ่นมันสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่แล้วคว้ามือที่ปิดปากมันเมื่อกี้มางับลงไปบริเวณหว่างนิ้วโป้งกับนิ้วชี้ทันที
“โอ๊ยยยยย!!”
“แผนบ้า นุ่นเกือบหายใจไม่ออกแล้วรู้มั้ย”
“แผนขอโทษนะ ก็กลัวจะห้ามนุ่นไม่ทันนี่จ๊ะ”
“แล้วจะห้ามทำไมล่ะจ๊ะ รถพี่ฟ้าออกจะกว้าง เราสองคนไปด้วยก็ไม่เห็นเป็นไรนี่?”
“นุ่น....คืออย่างนี้นะ คือว่า นุ่นรู้รึเปล่าว่าพี่ฟ้าจะพาไอ้ป่วนไปทำอะไร?”
“ก็ไปตัดผม.....เอ๊ะ!! หรือว่ามีอะไรมากกว่านั้น?”
“อื้ม.....ก็ อย่างนั้นแหละจ้ะ”
“บ้าแล้วแผน แผนทะลึ่งไปเอง........มั้ง....มั้ย?”จบประโยคแสดงความไม่มั่นใจของไอ้คุณนุ่นพร้อมด้วยหน้าดำๆที่เริ่มจะกลายเป็นแดงๆ
ไอ้คุณแผนก็พยักหน้าย้ำความมั่นใจให้ไอ้ผู้หญิงที่มักจะอายกับเรื่องของคนอื่นเชื่อในสิ่งที่คิดอีกครั้ง
...............................
...............................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
บวกก่อน
v
v
v
v
หัวข้อ: เรื่องรัก..ไม่กล้าบอก: แจ้งเลขที่พัสดุลงทะเบียนที่หน้า78 ค่ะ ^o^ (อ่าน 854454 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก