มาแล้วค่ะ ตอนนี้คนเขียนแอบช้า เหตุผลหนึ่งคือเวิร์ลดคัพ
ส่วนอีกเหตุผลคือ.........ตอนนี้มีกลอนเยอะ เยอะจริงๆนะคะ
แบบว่า หาเรื่องใส่ตัวจริงๆ แต่ๆๆๆในเมื่อสำเร็จจนได้
ก็มาฉลองให้เยอรมันที่ฟอร์มดีเวอร์กับอาร์เจนที่ต่อลูกกันได้น่ากราบ
แถมด้วยทีมลมเพลมพัดแบบอิตาลีที่ในที่สุดก็ตีเสมอปารากวัยจนได้กันด้วยการอ่านตอนนี้กันเลยนะคะ
............................
............................
ตอนที่๔๓ หนึ่งสัปดาห์มีเจ็ดวัน
-ตัวป่วนครับ การ์ดมีเจ็ดใบ เปิดเรียงกันไปวันละใบนะ-.................................
สี่วันแล้วที่พี่อากาศกลับไปกรุงเทพ เป็นครั้งแรกตั้งแต่รู้จักกันมาที่ไอ้หนูป่วนมันต้องห่างกับคุณแฟนตัวโตนานขนาดนี้
แต่ตัวป่วนมันก็คิดนะ ว่านี่คือการเตรียมพร้อม เป็นการฝึกหัดให้เคยชินกับอนาคตที่ยังมาไม่ถึง เมื่อไหร่ที่พี่อากาศเรียนจบ เมื่อไหร่ที่พี่เขาได้ไปทำงานแบบที่ต้องการ ไอ้การไม่ได้เห็นหน้ากันแค่หนึ่งสัปดาห์นี่มันก็คงเป็นแค่เรื่องเล็กๆเท่านั้นเอง
พอพี่อากาศแกกลับไปกรุงเทพ กิจวัตรประจำเช้าทุกเช้าของไอ้หนูป่วนเลยเป็นการตื่นขึ้นช้าที่สุดในบ้าน จากนั้นก็กระวีกระวาดคว้าการ์ดที่ถูกม้วนแล้วพันทับไว้ด้วยริบบิ้นสีฟ้าอ่อนมาแกะออกอ่าน
วันแรกๆก็อ่านมันบนที่นอนนั่นแหละ ก็นะ คนมันอยากรู้นี่ว่าคุณแฟนตัวโตทิ้งอะไรไว้ให้แก้คิดถึง
พอวันนี้วันที่สี่แล้วความรุ่มร้อนกระวนกระวายมันก็ลดลง จากที่วันแรกๆลืมตาตื่นปุ๊บคว้าการ์ดประจำวันที่หัวเตียงมาเปิดปั๊บ
เลยเปลี่ยนเป็นคว้ามาได้ก็ค่อยๆเดินไปยืนทักทายนกน้อยที่มาเกาะอยู่ตามกิ่งชมพู่ ก่อนจะเปิดการ์ดออกอ่านไปด้วย
สี่ห้องหับในหัวใจให้เจ้าหมด รักที่มีไม่เคยลดนะจอมขวัญ
ต่อให้ต้องห่างกายสักกี่วัน ใจพี่นั้นยังใกล้เจ้าไม่เปลี่ยนแปลงตัวป่วนมันอ่านการ์ดมาตั้งแต่เช้าวันแรก มันก็ยังไม่รู้หรอกว่าพี่อากาศแกตั้งใจให้เป็นการ์ดชุดนับเลขแต่พออ่านมาจนถึงวันที่สาม มันก็เริ่มลุ้นแล้วว่าวันที่สี่ คุณแฟนที่ขยันทำหวานจะมีมุขอะไรมาเขียนกลอนต่ออีก
ก็นะ ใครจะไปรู้ล่ะ ว่ายืนปล่อยอารมณ์ข้างหน้าต่างอยู่ดีๆ วันนี้พี่สาวสุดที่รักจะย่องเข้ามาตามถึงที่
“ตัวเล็กกกกกกกก ตื่นๆๆๆๆ ......อ้าวตื่นแล้วเหรอ?”
“พี่ปิ่น!!”ดูสิ ก็คนมันกำลังตกอยู่ในภวังค์ ใจลอยถึงคนไกล ทั้งๆที่พี่ปิ่นส่งเสียงเรียกมาก่อนตัวก็เลยมัวแต่เงอะๆงะๆ จะซ่อนการ์ดแผ่นน้อยก็ไม่ทันเสียแล้ว
“ซ่อนอะไรไว้ข้างหลัง?”
“.....................”
“เอาออกมาให้พี่ดูเลยนะตัวเล็ก”
“เปล่านะ ไม่มีอะไรสักหน่อย”
“มีค่ะพี่ปิ่น ป่วน แกจะอายอะไรเล่า ให้พี่ปิ่นดูไปเฮอะ”
ไอ้บ้านุ่น แกนี่นะ แค่ทุกวันนี้ที่ไอ้หนูป่วนมันให้แกอ่านด้วยทุกครั้งมันก็เก็บความเขินไว้แทบไม่อยู่
แล้วนี่แกยังจะยุยงส่งเสริมให้พี่ปิ่นมารู้เพิ่มอีก กร้ากกกกกกส์ เดี๋ยวก็ได้เป็นสักขีพยานความรักกันทั้งบ้านหรอก
พี่ปิ่นคนงามเห็นว่ามีกองหนุน เลยยิ่งขยับตัวเข้าไปใกล้ไอ้น้องชายคนเล็ก แล้วยื่นมือแบออกไปตรงหน้า
“...........................”
“ตัวเล็กอ้ะ ไม่รักพี่ ขนาดพี่ท้องนะ ยังไม่ยอมตามใจเลย กล้าขัดใจกระทั่งคนท้อง บาปหนักรู้มั้ยตัวเล็ก”
กรรมของเวร เอากะแกสิพี่ปิ่น เพิ่งรู้ว่าขัดใจคนท้องนี่บาปหนักก็คราวนี้เอง
“ห้ามขำป่วนนะ......”
ไอ้นี่ก็น่าสงสารจริงวุ้ย หน้าตาซีดสลับแดงอย่างกับจะจับไข้ มือที่ยื่นการ์ดที่อุตส่าห์เอาไปแอบไว้ข้างหลังก็สั่นซะ
“อั๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย หวานมากกกกกกกกกก”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ เนอะพี่ปิ่นเนอะ พี่ฟ้าแกหวานจนน้ำตาลอายไปเลย”
วิจารณ์กันไปสิผู้หญิงสองคน ไอ้ผู้ชายคนเดียวในห้องอายจนหน้าร้อนแทบระเบิดแล้ว
แล้วนั่นอะไร ไอ้สายตาจับผิดนั่นมันอะไรกันพี่ปิ่น
คนท้องไม่ต้องมีงานอดิเรกเป็นการจับผิดน้องตัวเองไม่ใช่เหรอ แล้วนั่นมาแบมืออะไรอีก???
“อะไรพี่ปิ่น?”
“หนึ่ง สอง สาม ล่ะ อยู่ไหน?”
“เฮ้ย!!”“มีจริงๆด้วยสินะ ขอพี่อ่านหน่อยนะตัวเล็ก นะๆๆๆ ถือว่าเป็นกำลังใจให้คนท้องไง นะๆ”
เจอคนท้องอ้อนเข้าไป ไอ้หนูป่วนเลยได้แต่ทำตามคำขอทั้งที่ถอนใจอยู่เฮือกๆ น่าสงสารจริงๆตัวป่วนเอ๊ย....
“ตายๆๆ ฟ้านี่น่ารักจังเลยเนอะ พ่อ.... แม่ก็อยากได้แบบนี้บ้างนะ” อ้าวๆ ซวยแล้วไง พ่อจะทำไงได้ล่ะนอกจากชิ่งอย่างด่วน
“ไปแล้วๆ พ่อไปทำงานดีกว่า สายแล้วเนี่ย”
ว่าแล้วก็รีบชิ่งเดินออกประตูหน้าบ้านไปอย่างด่วน ในใจก็คิด บ้าไปแล้วภรรยาที่เคารพ อยู่กันมาสามสิบกว่าปี เพิ่งจะมาเรียกร้องเอาอะไรแบบนี้ เขินเว้ยยยย
“ไหนๆ อ่านให้แม่ฟังอีกรอบซินุ่น เอาตั้งแต่หนึ่งเลยนะ”
“หนึ่งนาทีที่ห่างน้องยังใจโหวง หนึ่งชั่วโมงทรมานเจียนทานไหว
หนึ่งชั่ววันอยากไปหายอดดวงใจ หนึ่งสัปดาห์คงอกไหม้ทั้งเจ็ดวัน”“เฮ้อ.......ปิ่นก็อยากได้บ้างนะแม่ แต่ถ้าบอกพี่เทพนะ สงสัยจะได้ก็แต่แบบไปก๊อปปี้เค้ามาแน่ๆ”
“นุ่นอ่านต่อลูก แม่กำลังเคลิ้ม โฮะๆๆๆๆ”
“บทนี้เขินนะคะแม่ ติดเรทด้วย แม่กับพี่ปิ่นลองฟังดีๆสิคะ
สองมือเคยกอดน้องไว้แนบแน่น อีกสองแขนเคยโอบอุ้มเจ้าเนื้อหอม
สองแก้มอุ่นแสนละมุนเมื่อดมดอม สองถนอมกล่อมรักไม่เว้นวาย” “อ๊ายยยยยยยย ตายๆๆๆ เขินอ้ะ ลูกเขยแม่ทำไมเปิดเผยขนาดนี้เนี่ย...”
“นี่ยังน้อยนะคะแม่ ตอนพี่ฟ้ามาจีบไอ้ป่วนสิ โอ๊ย.......นุ่นนะอยากจะกรี๊ด”
นั่นไง ไอ้เพื่อนนุ่น ปากเนี่ยนะ แกจะเปิดเผยไปไหน ทีเรื่องในใจตัวเองทำเงียบ แล้วนี่เรื่องไอ้หนูป่วนมันนะ...อย่าพูดไปสิ จุ๊ๆๆๆๆ
แล้วพลาดเสียที่ไหน ตอนนี้สายตาทั้งของแม่ของพี่สาวมองจับมาที่หน้าแดงๆของไอ้หนูป่วนเป็นตาเดียวแล้ว
“ก็ตอนนั้นนะคะ พี่ฟ้าเขาส่งของมาพร้อมการ์ดแบบนี้แหละ แต่ไม่ยอมลงชื่อ แล้วก็ใช้วิธีฝากคนอื่นมาส่ง พวกเราก็เดาไปมากมาย ไม่รู้ว่าเจ้าของดอกไม้เป็นใคร ฮึๆๆ ดูบทที่สามสิคะ น้ำเน้าน้ำเน่า แฟนใครว้า......
สามพยางค์ที่อยากบอกทุกเช้าค่ำ คือถ้อยคำที่เฝ้าพร่ำกับโฉมฉาย
สามคำนั้นที่ขอย้ำจนชีพวาย ไม่มีหน่ายย้ำวจี ‘พี่รักเธอ’ ”
ไอ้บ้านุ่นยังคงอินกับกลอนซีรีส์นับวันรอของพี่อากาศต่อไป ไม่ได้สนใจว่าตอนนี้สายตาของทั้งแม่และพี่จะทะลุทะลวงไอ้หนูป่วนมันแค่ไหนแล้ว
“เอ่อ.....ป่วนไปอาบน้ำก่อนนะ.......”
ชิ่งสิ สถานการณ์แบบนี้ทำได้แค่ชิ่งเท่านั้นแหละ แต่......คิดเหรอว่าจะรอดก็น่ะ
“นุ่นๆ ไหนเล่าซิ ฟ้ามาจีบป่วนมันยังไง?”
..........................
..........................
12.01 น.
###ตื๊ดดดดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดดดดดดด###//ว่าไงครับ?//
“เพราะพี่ฟ้าคนเดียวเลยรู้มั้ย”
//หา?!?//
“ก็.......พี่ฟ้าอ้ะ....เดี๋ยวนะ ตอบมาก่อนว่ากินข้าวแล้วรึยัง? แล้วผมจะเล่าให้ฟัง”
//ยังครับ นี่พี่กำลังเดินไปซื้อเลย//
“งืมๆๆ ก็เมื่อเช้าอะ ผมกำลังอ่านการ์ดอยู่....”
กรรม เกิดเขินขึ้นมากะทันหันอีก จะเล่าก็เล่าไปสิไอ้ตัวป่วน อย่าเพิ่งเขิน
//แล้ว?.......//
“ก็....แล้วพี่ปิ่นก็มาเห็นน่ะสิ ทีนี้เลยมาอ้อนขอดู”
//ตัวป่วนของพี่ก็ใจดี ยอมให้พี่ปิ่นดูใช่มั้ย?//
“ก็นะ ทีนี้ไม่ใช่แค่คนเดียวสิ แม่ก็มานั่งดูด้วย ไอ้นุ่นนะตัวดีเลย นั่งอ่านออกเสียงแล้ววิจารณ์กันใหญ่ นี่ดีนะพี่ฟ้า ที่พี่ปุ่นกลับโรงบาลไปแล้ว ไม่งั้นคงล้อป่วนไม่เลิกแน่”
นั่น แกหลุดอะไรไปรู้ตัวรึเปล่าไอ้หนูป่วน แต่ถึงแกจะไม่รู้
แต่อีกฟากของเครื่องรับโทรศัพท์ที่เพิ่งรับสัญญาณเสียงประโยคเมื่อกี้ไปเขาถึงกับยิ้มกว้างขวางจนแม่ค้าข้าวแกงตกใจเลยนะ
สงสัยป่านนี้คงนึกว่าผู้ชายคนนี้บ้า อยู่ดีๆก็ยิ้มให้ สงสัยนึกว่าดีใจที่ตักหมูให้เยอะมั้งนั่น
//ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ครับ ตัวป่วนเป็นคนรับนะ ไม่เห็นต้องอายเลย พี่สิสมควรจะต้องอายมากกว่า เพราะพี่ฟ้าเป็นคนเขียนส่งให้นี่นา//
“อืม.....จะคิดแบบนั้นมันก็จริงอะเนอะ ก็ป่วนไม่ได้เป็นคนทำ พี่ฟ้าต่างหากที่เป็นคนทำ ฮึๆๆๆ”
//ดีจังเลยที่พี่ปิ่นมาขอดู.....//
“หืม? ดีตรงไหนกัน?”
//ก็เพราะพี่ปิ่นมาขอดูใช่มั้ยล่ะ ตัวป่วนถึงโทรมาโวยวายกับพี่ ตัวป่วนน่ะใจร้ายอนุญาตให้พี่โทรหาแค่วันละครั้งเอง ไม่คิดถึงพี่เลยเหรอ?//
“ใครบอกว่าไม่คิดถึงเล่า.........”
//ถ้างั้นทำไมล่ะครับ?//
“ก็ผมอยากจะฝึกให้ชินนี่นา ครั้งนี้แค่เจ็ดวันนะพี่ฟ้า ถ้าพี่ฟ้าเรียนจบ เวลาที่เราต้องห่างกันจะไม่นานกว่านี้เหรอ”
//พี่ขอโทษนะ ที่ไม่เคยบอกป่วนเรื่องนี้เลย พี่เห็นแก่ตัว.....ชีวิตแบบไม่ต้องติดอยู่กับที่ก็อยากได้ไว้ พร้อมๆกับไม่ต้องการจะเสียตัวป่วนไปด้วย.... พี่ไม่อยากให้ตัวป่วนรู้ถึงข้อเสียของพี่ พี่ฟ้าขอโทษนะครับ//
“เบื่อพี่ฟ้าแล้ว.......”
//เฮ้ย!! เบื่อพี่ทำไมอ้ะ?//
“ก็พี่ฟ้าเจ้าเล่ห์เกินไป คิดโน่นคิดนี่วางแผนมากเกินไป นี่ก็แผนใช่มั้ย? ที่ไม่บอกผมก่อนเลยเรื่องต้องไปทำงานไกลๆครั้งละนานๆนี่น่ะ กลัวว่าถ้าผมรู้ก่อน จะไม่ยอมรักพี่ฟ้างั้นสิ”
//อืม.....ก็พี่อยากให้ตัวป่วนรักนี่ครับ อย่าเบื่อพี่ฟ้าเลยนะ//
“ซื้อข้าวเสร็จยัง?”
//เสร็จแล้วครับ นี่พี่เดินกลับจะถึงห้องพักแล้ว แล้วตัวป่วนล่ะครับ ตกลงว่าไม่เบื่อพี่หรอกเนอะ เมื่อกี้แค่ล้อเล่นเนอะ//
“อื้ม.....จะเบื่อได้ไงเล่า แค่สี่วันนี่ก็คิดถึงจะแย่แล้ว ไหนบอกแผนที่วางไว้มาซิ ถ้ากลับมาถึงบ้านแล้วเจอผมจะทำอะไรเป็นอย่างแรก?”
//จูงมือไปในที่ที่มีแค่เราสองคน แล้วกอดแน่นๆนานๆ แล้วก็ขออนุญาตจุ๊บๆด้วย หลายๆทีเลย จากนั้นก็แกล้งทำเป็นว่าลืมสายชาร์จโทรศัพท์ไว้ที่นี่ เลยต้องรีบเข้าเมืองไปซื้อใหม่ ไม่งั้นเผื่ออาจารย์ที่ปรึกษามีเรื่องด่วนจะติดต่อไม่ได้ แล้ว......//
“หึๆๆๆ แล้ว?”
//แล้วพี่ก็ล่อลวง จับคุณแฟนไปเป็นเพื่อน แต่แทนที่จะไปซื้อที่ชาร์จก็เลี้ยวรถเข้าโรงแรมหรือไม่ก็เกสท์เฮาส์ข้างทางที่แรกที่เจอ......//“พอเลยพี่ฟ้า ไม่เห็นต้องทำขนาดนั้นเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
//โห....ไม่ให้ทำขนาดนี้ แล้วพี่อยากกอดตัวป่วนแทบแย่แล้ว จะทำยังไงล่ะคร้าบบบบบ? ถ้าบอกกับพ่อแม่ตรงๆว่าขอเวลาส่วนตัว ขออนุญาตพาลูกชายคนเล็กไปเข้าหอ พี่ฟ้าคงถูกลูกปืนของพ่อตาจัดการเอาแน่ๆเลยนะ//
“พี่ฟ้า บ้าจริงๆ.......”
อายสิ เขินจนม้วนไปม้วนมาอยู่ในสวนหลังบ้านนั่นแหละไอ้หนูป่วนเอ๊ย นี่ถ้าไม่เกรงใจว่าพื้นแข็งคงลงไปม้วนหน้าม้วนหลัง แถมลังกาล้อเกวียนด้วยแล้วมั้ง
//ไม่สงสารพี่เหรอ.......เราไม่ได้กอดกันตั้งหลายวันแล้วนะครับ นี่ถ้านับรวมตั้งแต่วันแรกที่ไปถึงบ้านพ่อกับแม่ตัวป่วน กว่าพี่จะกลับไปหาก็ตั้งสิบวันแน่ะ พี่ฟ้าคิดถึงตัวป่วนนี่//
อ้อนเข้าพี่อากาศ อ้อนเข้าไปอีก นี่มั่นใจมากเลยนะเนี่ยว่าไอ้หนูป่วนมันก็คิดถึงตัวเองจะแย่เหมือนกันน่ะ
“ก็......ที่บอกว่าไม่ต้องทำขนาดนั้นคือไม่ต้องมาล่อลวงป่วนหรอก แค่บอกมาตรงๆป่วนก็ยอมไปด้วยดีๆแล้ว”//..............................//
“...............................”
//.........ดีใจจังเลย พูดจริงนะครับ ขอความมั่นใจอีกนิดได้มั้ย?//
“พอเลย ไปกินข้าวได้แล้ว แล้วคืนนี้โทรมาด้วยนะพี่ฟ้า”
###ตื๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดดดดดดดดด###“ไงไอ้ป่วน?”
“แผน ทำไมมาถึงเร็วอย่างนี้เนี่ย? ออกตั้งแต่กี่โมง?”
“ออกจากบ้านตีสี่ ฮ่าๆๆๆ ให้พ่อขับรถออกมาส่งที่ตลาดริมเมยอ้ะ”
“หึๆๆ ใจร้อนอะไรนักหนา ไหนขากลับเข้าบ้านบอกว่าเปลืองไง”
“ก็....ไม่มีอะไร”
“อย่ามา......กลัวไอ้นุ่นมันไปปลื้มพี่ปุ่นล่ะสิ”
“ไม่ได้กลัวเว้ย แต่กันไว้ดีกว่าแก้ พี่ปุ่นโทรไปไซโคซะขนาดนั้น....”
“โทรไปเมื่อไหร่?”
“เมื่อคืน.......”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ โดนหลอกเต็มๆเลยดิ พี่ปุ่นขึ้นเครื่องที่เชียงใหม่กลับไปตั้งแต่เมื่อเย็นแล้ว”
“เออ เพิ่งรู้ตอนมาถึงบ้านแล้วนี่แหละ”
อ้ะนะ จะอายที่รีบมาเก้อบ้างหรือจะเขินที่เสียมาดนิ่งๆบ้างก็ได้นี่แผน ไม่เห็นต้องทำหน้านิ่งตลอดเวลาขนาดนี้เลย
“แล้วนี่เจอมันยัง?”
“เจอแล้ว วิ่งไปรับถึงหน้ารั้ว..........” อมยิ้มอะไร จะอมยิ้มปลาบปลื้มใจอะไรขนาดนั้น
“นี่มันก็สั่งให้มาตามแกไปกินข้าวกลางวันได้แล้วเนี่ย เห็นมันว่าอย่ามัวเขิน ทำไม โดนมันแกล้งอะไรไว้?”
“ก็มันอะ ปูดเรื่องการ์ดกับกลอนของพี่ฟ้าหมดเลยอะดิ”
“ฮ่าๆๆๆ เล่าให้ใครฟังบ้างล่ะ?”
“แม่กับพี่ปิ่น” โอ๋ๆๆๆไม่ต้องทำหน้านิ่วคิ้วขมวดนะตัวป่วนนะ เดี๋ยวเหี่ยวก่อนวัยหรอก
“มันไม่ได้ปูดหรอก อย่างมันอ้ะ มีแต่ตั้งใจจะแกล้งแกมากกว่า คงสนุกที่แกอายเต็มที่เลยมั้งนั่น ฮ่าๆๆๆ”
แหมๆๆ รู้จิตรู้ใจกันดีเหลือเกิน หมั่นไส้อีกคู่แล้วเว้ย
เจออย่างนี้ไอ้หนูป่วนมันจะทำอะไรได้ ไอ้เพื่อนรักเพื่อนเลิฟมันตั้งท่าเข้าข้างกันเองเต็มที่แบบนี้
ก็ได้แต่ปล่อยมันไป คิดตามแบบที่พี่อากาศคุณแฟนแสนดีบอกก็ได้นี่นา
คนที่สมควรอายต้องเป็นพี่อากาศสิไม่ใช่ตัวมันเสียหน่อย...........
............................
............................
คงไม่ต้องอธิบายแล้วมั้งว่าวันต่อๆมา ทุกๆเช้าของไอ้หนูป่วนมันจะเป็นยังไง
พอมันอ่านการ์ดน้อยของคุณแฟนจบ ก็จะมีผู้หญิงสามคนที่ถึงจะมีจำนวนสามเท่ากับผู้ชายในตอนนี้
แต่ก็กลับแสดงความเป็นใหญ่ในบ้านออกมาได้อย่างชัดเจนมาเกาะประตูรอน่ะสิ
“ห้าราตรีที่ผ่านผันพี่ยังเพ้อ เฝ้าละเมอว่ากอดน้องในความฝัน
ห้าทิวาอาทิตย์เคลื่อนไร้เงาจันทร์ พี่โศกศัลย์ด้วยแลหาแต่หน้านวล”
“หกขีดบนปฏิทินรอวันกลับ ตั้งตานับถอยหลังเพื่อไปหา
อดใจรออีกชั่ววันนะขวัญตา สุริยาข้ามแผ่นฟ้าจักพบกัน”ในที่สุดก็ถึงวันครบหนึ่งสัปดาห์จนได้ วันนี้ไอ้หนูป่วนมันตื่นแต่เช้า สิ่งแรกที่ทำคือควานมือออกไปคว้าการ์ดแผ่นสุดท้ายที่หัวเตียงมา
ขณะที่มืออีกข้างก็ยกขึ้นเตรียมขยี้ตา แต่กลับถูกรั้งเอาไว้ด้วยสัมผัสจากมือใหญ่ๆที่คุ้นเคยของอีกคน
จนต้องเงยหน้าขึ้นมอง เพื่อจะยืนยันว่าใช่คนที่คิดถึงมาตลอดทั้งเจ็ดวันจริงๆ
“พี่ฟ้า...........”แค่ได้เห็นหน้าพี่ฟ้าของมัน ตัวป่วนมันก็ตาสว่างขึ้นทันที แล้วไม่ใช่แค่นั้น การ์ดแผ่นที่เจ็ดที่อยู่ในมือก็ถูกทิ้งลงกับพื้นที่นอนทันที
บอกไม่ได้ด้วยซ้ำว่าระหว่างโถมทั้งตัวเข้าไปกอดพี่เขาเอาไว้กับกระดาษแผ่นน้อยหลุดจากมือ สิ่งไหนที่เกิดขึ้นก่อนกัน
“อ้าว แล้วทำไมขี้แยอวดพี่อย่างนี้ล่ะ”
อ้าว แล้วทำไมไม่ใช้มือเช็ดน้ำตาไอ้ตัวเล็กมันล่ะพี่ พี่จะใช้ปากซับทำไม
ตัวป่วนแกก็เคลิ้มไปกับพี่เขาง่ายจังนะ เงยหน้าให้พี่เขาซับน้ำตาเสร็จก็ส่งยิ้มหวานเยิ้มไปให้พี่อากาศแกอีก
ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าทั้งบ้านไม่ได้มีแค่สองคน เลยตั้งท่าจะยันตัวออกห่างจากอกที่ซุกอยู่
“กลัวอะไร พี่ลงกลอนเรียบร้อยแล้ว”
ให้ความมั่นใจไอ้ตัวเพิ่งตื่นยังเรียกสติมาไม่เต็มร้อย แล้วยังลืมตามาเจอกับคนที่ทำให้ใจแกว่งได้มากที่สุดเข้าไปอีกเลยได้แต่ยิ้มเขินๆส่งให้
เสร็จแล้วพี่อากาศคนใส่ใจทุกรายละเอียดของคุณแฟนก็เอื้อมมือข้างหนึ่งหยิบแก้วที่บรรจุน้ำเปล่าอยู่เกือบเต็มยื่นไปจ่อให้ถึงปาก
ไอ้หนูป่วนเผยอปากรับน้ำจากมือพี่อากาศแกโดยดี ดื่มไปได้สองสามอึกมันก็ยกมือขึ้นมาปิดปากแก้วไว้
พี่อากาศแกถึงได้วางแก้วลงบนโต๊ะข้างเตียงอีกครั้ง
“มาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่? นี่แสดงว่าขับรถมาตลอดคืนเลยใช่มั้ย?”
“มาถึงเกือบชั่วโมงแล้ว พี่ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วง ตัวป่วนอย่าโกรธพี่นะครับ”
แค่สายตากับน้ำเสียงที่ส่งมาเมื่อกี้พี่อากาศแกก็อ่านขาดไปทั้งใจคุณแฟนของแกแล้ว แถมส่งลูกอ้อนขอให้ไม่โกรธเสียทันทีเลยด้วย
“ไม่ได้โกรธ แต่เป็นห่วงมาก แล้วก็กลัวด้วย ขับรถมาทั้งคืน พี่ฟ้าได้พักบ้างรึเปล่า?”
มือน้อยๆของมันเลยยกขึ้นมาลูบไปตามแก้มเซียวๆของพี่อากาศตัวโตอย่างไม่รู้ตัว ก็คนมันห่วงนี่นา
“พักสิครับ พี่ออกตั้งแต่ห้าโมงเย็นเมื่อวาน ห้าทุ่มยังพักกินข้าวต้มมื้อดึกที่นครสวรรค์เลย”
“ทีหลังห้ามขับรถทางไกลกลางคืนคนเดียวอย่างนี้นะครับ สัญญามาก่อนเลย”
“ครับผม พี่สัญญา”
เออนะ บ้านไหนเขาสัญญาประกอบจูบหว่า เขามีแต่ยกมือมาโชว์ฝ่ามือ ไม่ก็ชูสามนิ้วแบบลูกเสือ หรือไม่ก็จับมือ เกี่ยวก้อยสัญญา
แล้วคู่นี้มันอะไรกันหว่าจูบปากสัญญากันเสียอย่างนั้น
“อืม....พอ......แล้ว”
ได้ยินเสียงประท้วงพี่อากาศแกก็ผ่อนแรงกดที่ท้ายทอยของคุณแฟน ที่เริ่มเลื้อยจนหากไม่ประคองไว้คงได้กลับลงไปนอนอีกรอบแล้วแน่ๆ
แล้วตัวเองก็ทรุดนั่งลงข้างเตียง ก่อนจะรั้งให้ไอ้หนูป่วนมันลงมานั่งซ้อนบนตัก มืออีกข้างก็เอื้อมไปคว้าการ์ดแทนตัว
ที่พอไอ้หนูป่วนมันได้พี่ฟ้าของมันตัวเป็นๆจับต้องได้มาอยู่ข้างๆมันก็เลิกให้ความสนใจเสียโดยสิ้นเชิง
“ยังอยากอ่านอยู่รึเปล่า หืม?”
ได้ยินเสียงกระซิบถามที่ริมหู ไอ้หนูป่วนมันก็เอียงหน้าไปยื่นปากจุ๊บเบาๆที่ปลายคางของเจ้าของตักเสียหนึ่งครั้ง ก่อนจะกระซิบตอบไปเบาๆไม่ต่างกัน
“ป่วนอยากให้พี่ฟ้าอ่านให้ฟัง......”
“เจ็ดแสงสีทอดยาวข้ามฟ้ากว้าง ณ ปลายทางคงเป็นแดนเทียมสวรรค์
เราจะจับมือก้าวไปด้วยกัน จนถึงวันสุดท้ายใต้ฟ้าพราว”...........................
...........................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
หัวข้อ: เรื่องรัก..ไม่กล้าบอก: แจ้งเลขที่พัสดุลงทะเบียนที่หน้า78 ค่ะ ^o^ (อ่าน 854967 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก