เอาตอนต่อไปมาเสิร์ฟแล้วนะคะ
อิอิ เขียนเองก็เขินเองต่อไปไม่มีหยุด ท่านไหนรออยู่เชิญมาอ่านต่อได้เลยนะคะ ^o^
..........................
..........................
ตอนที่๓๓ ข้าวใหม่ปลามัน“เช้านี้พี่ฟ้ามีจูบรสกาแฟ......”ดูเหมือนประโยคบอกเล่าลอยๆกลั้วหัวเราะของไอ้หนูป่วนจะไปกระตุ้นต่อมหื่นของผู้ใหญ่บางคนเข้า ที่กำลังหันกลับไปทางส่วนครัวเลยเปลี่ยนเป็นกระโจนพรวดเดียวขึ้นมาคร่อมไอ้ตัวปากดีแต่เช้าอยู่บนโซฟา
“เฮ้ย!!”ปล่อยเสียงอุทานหลุดออกมาได้สั้นๆแค่นั้นแหละไอ้หนูป่วนน่ะ เพราะพี่อากาศแกจัดการป้อนจูบรสกาแฟให้อย่างต่อเนื่อง
จูบย้ำๆซ้ำๆภายนอกก่อนจะเปลี่ยนเป็นรุกล้ำเข้าไปในโพรงปาก จนเรียกเสียงครางแผ่วเครือจากไอ้ตัวเล็กที่ลุกขึ้นมาวิจารณ์รสจูบได้แล้ว พี่อากาศแกก็ปล่อยให้ปากของมันเป็นอิสระ เปลี่ยนเป้าหมายใหม่มาที่ลำคอขาวๆที่ยังมีร่องรอยแสดงความเป็นเจ้าของอยู่นับไม่ถ้วน
ตัวป่วนเองมันก็เผลอไผลไปกับการรุกไล่ของพี่อากาศ แหงนหน้าขึ้นเปิดทางให้พี่เขาซุกไซ้ได้เต็มที่โดยไม่มีการปิดป้อง สองมือที่ยันอกพี่อากาศไว้ในตอนแรกก็เปลี่ยนเป็นเลื้อยมาโอบอยู่รอบลำคอหนา ตาโตๆหรี่ปรือแล้วยังแลบลิ้นออกมาไล้เลียริมฝีปากตัวเองจนชุ่ม
พี่อากาศที่เงยหน้ามาเห็นท่าทางที่แสดงออกมาโดยไม่ตั้งใจของคุณแฟนถึงกับตาค้าง แล้วจู่ๆพี่แกก็หยุดการเคลื่อนไหวทุกอย่างลงดื้อๆ สองแขนเท้าลงกับเบาะโซฟายันร่างกายท่อนบนขึ้น มองดูสีหน้าแดงจัดของไอ้ตัวเล็กที่ตอนนี้ตัวอ่อนเป็นขี้ผึ้งลนไฟ แล้วเลยหมั่นไส้จนต้องก้มหน้าลงเม้มปากหนักๆงับลงตรงปลายจมูกแหลมๆนั่นไปหนึ่งที
“อ๊อยยยยย!!”
ได้ผล ไอ้หนูป่วนที่กำลังเคลิ้มมีสติสมบูรณ์ขึ้นมาทันที
พอรับรู้ว่าตัวเองอยู่ในสภาพไหน จากที่ตอนแรกจะโวยวายเอาคืนกับคนแกล้งงับจมูกให้เจ็บ เลยเปลี่ยนเป็นพยายามหดขาถดตัวหนี ก้มหน้างุดหลบสายตาวิบวับล้อเลียนหลังกรอบแว่นที่มองตรงมา
แต่ก็ยังรู้สึกอยู่ดีว่าเขิน.... เขินพี่อากาศจนหน้าร้อนวูบวาบเหมือนเอาไฟมานาบเชียวล่ะ
“ตัวป่วนของพี่น่ารักจังเลย น่ารักมากที่สุดเลยรู้ตัวมั้ยครับ” ไม่ใช่แค่พูด แต่จากที่นอนพังพาบทับไอ้หนูป่วนอยู่ พี่อากาศก็เปลี่ยนเป็นนั่งขัดสมาธิบนโซฟา แล้วรั้งตัวไอ้ตัวเล็กที่กำลังเขินมากจนหน้าแดงหูแดงนั่นเข้ามากอด กดหัวทุยๆให้ซบลงกับอกแล้วก็ก้มลงกดจูบหนักๆแบบหมั่นเขี้ยวไปทั่วทั้งหัวทั้งหู เหมือนเล่นกับลูกหมายังไงยังงั้น
ตัวป่วนมันก็จั๊กกะจี้หัวเราะคิกคัก แล้วเลยได้แต่ดิ้นดุ๊กดิ๊กจะหนียักษ์ตัวโตที่กดจูบมาถี่จนหน้าที่รู้สึกร้อนอยู่แล้วยิ่งร้อนขึ้นไปอีก พอรู้ตัวว่าดิ้นไปก็ไม่มีทางรอดจากอ้อมแขนที่กอดไว้แน่นนี่อยู่ดี มันก็เลยเปลี่ยนใจถือโอกาสซุกตัวเข้าหาเสียเลย แล้วเลยส่งเสียงพูดหงุงหงิงอยู่กับอกพี่อากาศของมันนั่นแหละ
“ถ้าเห็นว่าน่ารักมาก ก็ต้องรู้สึกรักให้มากๆด้วยนะ.....”
“หึๆๆ มากแค่ไหนดีล่ะ แค่นี้พี่ก็รักเท่าฟ้าแล้วนะ” ได้ยินอย่างนี้ไอ้หนูป่วนเลยปีนขึ้นไปอยู่บนตัก โอบสองแขนไปรอบคอของพี่อากาศ แล้วยืดตัวขึ้นแตะจูบลงที่หน้าผากของผู้ใหญ่ตัวโตเบาๆ ส่งยิ้มเขินให้อีกครั้งก่อนสำทับไปว่า
“ดีมาก......รักให้หมดทั้งฟ้าเลยด้วย ห้ามไปแบ่งใครอีกนะครับ”“คร้าบบบบบบบบ ว่าแต่....ปีนขึ้นมานั่งตักพี่อย่างนี้ ตกลงว่าจะกินอาหารเช้า หรือว่าอยากจะให้พี่กินแทนครับ?”
พี่อากาศจอมเจ้าเล่ห์คืนฟอร์มชัดๆ แล้วลูกกะตาวิบวับนั่นมันอะไรกันพี่ เห็นแล้วขนลุก
“กะ..กินมื้อเช้าสิ ผมหิวจะแย่แล้ว พี่ฟ้ามัวมาทำอย่างนี้ไอ้ที่ทอดๆไว้เย็นหมดแล้วมั้ง”
พูดแล้วมันก็รีบปีนลงจากตัก แต่มีหรือพี่อากาศแกจะยอม เห็นท่าจะหนีกันดื้อๆอย่างนั้นเลยยิ่งรั้งไว้ไม่ยอมปล่อย
“อืม.....กินมื้อเช้าก่อน แล้วหลังจากมื้อเช้าก็กินตัวป่วนได้เลยสิเนอะ”
อยู่กันแค่สองคน ไม่ต้องถึงกับกระซิบที่ข้างหูก็ได้ม้างอิพี่อากาศ แกพูดธรรมดาน้องมันก็จะละลายกลายเป็นของเหลวแล้ว
“เหอะ ไม่อนุญาตหรอก พี่ฟ้าอ้ะร้าย”
หดหัวหดหูย่นคอหนีลมหายใจร้อนๆที่พุ่งเป้ามาที่กกหูแล้วก็ส่ายหน้าตอบจนผมยุ่งๆฟูๆยิ่งกระจายเชียวไอ้หนูป่วน
“ร้าย? ร้ายตรงไหนกัน?”
“ก็.....เมื่อกี้อยู่ๆก็มาทำแบบนั้น ไม่ปล่อยให้ตั้งตัวบ้างเลย”
“แต่พี่เห็นว่าตัวป่วนชอบนะ”
ไอ้พี่อากาศบ้านี่ก็แหย่หนูป่วนมันอยู่ได้ สนุกมากเลยใช่มั้ยล้อมันเล่นอย่างนี้น่ะ แล้วดูไอ้หนูป่วน นี่ถ้าคนเราหน้าร้อนจนระเบิดได้ ตัวป่วนมันคงระเบิดไปหลายรอบแล้วแน่ๆ
“ไม่เอาแล้วพี่ฟ้า ถ้าพี่ฟ้าไม่ไปทำของกินต่อ ผมจะไปทำเองแล้วนะ เดี๋ยวปล่อยให้ผมหิวมากผมจะสวมวิญญาณก่องข้าวน้อยฆ่าแฟนให้ดู”
“โอเคครับ งั้นตัวป่วนนั่งดูทีวีรอเดี๋ยวเดียวนะ รับรองได้กินทันใจแน่ๆ”
พี่อากาศผู้ตกหลุมหลงแฟนเด็กแบบเต็มใจคลายอ้อมแขนออกอย่างแสนเสียดาย แล้วลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเดินไปวุ่นวายในครัวต่อยังอุตส่าห์ก้มหน้าลงมาฉกจูบที่แก้มของไอ้หนูป่วนอีกครั้ง
“จุ๊บเพิ่มพลังงาน หึๆๆ”
พูดอย่างนั้นแล้วก็หันไปคว้ารีโมททั้งเครื่องเสียง ทั้งโทรทัศน์ มายัดใส่มือไอ้หนูป่วนที่พูดตอบโต้ไม่ออกไปแล้ว
....................................
....................................
“เชิญคร้าบบบบบบบ”
“ทำไมของพี่ฟ้าฟองเดียวเองล่ะ? อึ๋ย นมของผมก็หวานจังเลย หวานขนาดนี้ไม่ไหวนะพี่ฟ้า ใส่น้ำตาลไปกี่ช้อนเนี่ย ไหนเอาของพี่ฟ้ามาชิมซิ”
“..............”
“ทำไมของพี่ฟ้าเป็นนมจืดไม่หวานแบบแก้วผมล่ะ?”
ไอ้นี่ก็บ่นไปสงสัยไป แต่ปากก็เคี้ยวไปเรื่อยๆ จนรอเท่าไหร่ก็ไม่ได้ยินเสียงตอบสักทีนั่นแหละ ถึงเงยหน้าขึ้นจากกองอาหารมื้อแรกของวันขึ้นมามองพี่อากาศตัวโตที่นั่งอยู่ตรงข้ามกะจะคาดคั้นเสียหน่อย
“ก็ ถ้าเพิ่มๆอีกนิดก็ดี.....”
“หืม?”
สงสัยก็สงสัย หิวก็หิว ตัวป่วนมันก็เลยส่งสายตาปริบๆถามพร้อมกับคิ้วที่เริ่มขมวดนิดๆ แต่แก้มยังตุ่ยอยู่นั่นแหละ
“พี่หมายถึง เพิ่มน้ำหนักอีกสักนิด เวลากอดจะได้เต็มไม้เต็มมือขึ้นไง”
พี่อากาศนี่ก็ตอบได้หน้าตาเฉย ปากเคี้ยวไปนิ่งๆแต่แววตาที่มันวิบวับสะท้อนเลนส์แว่นออกมามันซ่อนไม่ได้นะ ชอบเหลือเกิน ไอ้การทำหน้านิ่งๆเหมือนไม่มีอะไรแต่ตาเนี่ยบอกหมดแล้วว่าคิดอะไรอยู่
ตัวป่วนมันเห็นสายตาแบบนั้นก็เข้าใจ ทีนี้เลยเขิน ยิ่งเขินก็ยิ่งกิน แถมคราวนี้ไม่กินคนเดียวด้วย แต่จิ้มไส้กรอกดุ้นเบ้อเริ่มในจานตัวเองยัดพรวดเข้าปากพี่อากาศของมันไปซะเลย
ปิดปากเสีย...จะได้ไม่ต้องมีคำพูดหลุดออกมาให้ต้องอายอีก
แต่เห็นนะไอ้หนูป่วน พอพี่เขาบอกว่าอยากให้เพิ่มอีกนิด ไอ้เจ้าไข่ดาวที่ถูกยัดเยียดมาให้สองฟองนั่น แล้วยังนมที่แกบ่นๆว่าหวานเกินไปนั่น แกก็กินได้หมดทุกอย่างเลยนี่ แถมยังไม่มีบ่นอีกต่างหาก
เขามีแต่โคแก่ต้องเอาใจหญ้าอ่อน แล้วไอ้หญ้าอ่อนกำนี้นี่มันยังไงหว่า
ตามใจโคแก่ของแกมากไปมั้ยไอ้หนูป่วน.....
ไม่ต้องกลัวพี่เขาไม่รักหรอกน่า แค่นี้เขาก็หลงแกจะแย่แล้ว
“อิ่มแล้วเหรอ เอาเพิ่มอีกมั้ยครับ เดี๋ยวพี่ไปทอดมาเพิ่ม?”
พี่อากาศตัวโตออกปากถามเมื่อเห็นไอ้หนูป่วนมันกินทุกอย่างที่ตักมาให้จนหมดได้อย่างรวดเร็ว
“อิ่มแล้ว.....ดูดิพุงออกแล้วเนี่ย”
ไม่พูดเฉยๆตัวป่วนมันยังลูบพุงประกอบไปด้วย พี่อากาศของมันก็อมยิ้มแก้มจะแตก
“งั้นเดี๋ยวพี่เอาของหวานมาให้ นั่งรอแป๊บนะครับ”
“ฮะ!! ยังจะมีของหวานอีกเหรอ?”
ไม่อยู่ให้ทักท้วงแล้ว พี่อากาศเดินไปทางครัวอีกครั้ง แล้วคราวนี้ตอนเดินกลับมาในมือก็ถือจานเปลสแตนเลสแวววาวที่ด้านบนมีฝาครอบปิดสนิทมาด้วย
เดินมาถึงก็ตั้งลงตรงหน้าตัวป่วนมัน ส่วนพี่อากาศเองแกก็อ้อมกลับไปนั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเหมือนเดิม ตัวป่วนมันเงยหน้าหมางงสบตากับพี่ฟ้าของมัน พี่เขาก็บุ้ยปากให้มันเปิดครอบออกดูของที่อยู่ในจานเอง
ตัวป่วนมันก็เด็กว่าง่าย ให้ทำอะไรก็ทำ พอเปิดฝาครอบออกดูเลยพบกับกระดาษสาม้วนเอาไว้ แต่แทนที่จะมีริบบิ้นสีฟ้าผูกมาเหมือนเคย สิ่งที่ทำให้ม้วนกระดาษเล็กๆนั่นอยู่ในสภาพม้วนอยู่ไม่กางแผ่ออกได้กลับเป็นแหวน......แหวนทองคำขาวเรียบๆไม่มีลวดลายหรือแม้แต่พลอยประดับสักเม็ดเดียว
พอคลี่ม้วนกระดาษนั้นออกมาก็ได้พบข้อความสัญญาที่ทำให้ตัวป่วนมันรุ้สึกเหมือนห้องนี้เต็มไปด้วยดอกไม้บานเสียอย่างนั้น
“ต่อแต่นี้พี่จะขออยู่เคียงข้าง ไม่ยอมร้างห่างเจ้าไปข้างไหน
ต่อแต่นี้จะมอบรักทั้งดวงใจ โปรดเก็บไว้ข้างใจเจ้าอย่าหมางเมิน
แหวนวงน้อยด้อยราคาที่พี่ให้ เพื่อมั่นใจรักของพี่ใช่ผิวเผิน
จะกอดน้องประคองรักร่วมทางเดิน ถึงนานเนิ่นอีกกี่ปีจะมีเรา”“ตอนแรกพี่กะจะให้ตัวป่วนตั้งแต่เมื่อวาน แต่...มัวแต่ดีใจกับของขวัญที่เตรียมมาให้พี่....”
ไอ้หนูป่วนมันอยู่นิ่งๆรอฟังซะที่ไหน เปิดกระดาษแผ่นน้อยอ่านจบปุ๊บก็โน่น วิ่งดุ๊กๆไปรื้อกระเป๋าที่ยังถูกทิ้งอยู่หน้าโซฟาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว
รื้ออยู่สักครู่มันก็เดินหน้าแดงๆกลับมา
“พี่ฟ้า ขอมือหน่อย”“เอาสองมือเลยรึเปล่า?”
“เอาข้างเดียวก็พอ.....”
พี่อากาศที่ตอนนี้ยิ้มกว้างเสียจนลักยิ้มข้างแก้มซ้ายกดบุ๋มชัดเจนแล้วยื่นมือขวาไปให้ตามคำขอ
ไอ้หนูป่วนก็จัดการเขียนอะไรยุกยิกลงไปกลางฝ่ามือใหญ่ๆนั่น พยายามทำหน้าตาเฉยๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เสร็จแล้วก็วางปากกาลงกับโต๊ะอาหารแล้วยกมือข้างนั้นแหละขึ้นมาจูบเบาๆลงไปกลางฝ่ามือ แล้วยังพลิกหลังมือนั้นขึ้นมากดจูบหนักๆลงไปอีก
“ขอจูบตรงนี้ด้วยไม่ได้เหรอ?” ตรงนี้ของพี่อากาศน่ะอย่าได้สงสัยเชียวว่าตรงไหน ก็ไอ้หนูป่วนมันยังไม่สงสัยเลยเพราะพี่แกเล่นเอามือของมันนั่นแหละไปแปะอยู่ตรงริมฝีปากร้อนของพี่แกแล้ว
ไอ้หนูป่วนมันก็ไม่ตอบ แต่กลับเอื้อมมือคว้าเอาแหวนวงนั้นมาใส่นิ้วนางข้างขวาของตัวเองง่ายๆ
“อ้าว ไม่ให้พี่สวมให้ล่ะครับ?”
“หึ....ไม่เอาหรอก ใครสวมคนนั้นก็มีสิทธิ์ถอด นี่ผมสวมเอง ถึงต่อไปพี่ฟ้าจะอยากถอดคืนแค่ไหนก็ไม่มีสิทธิ์แล้วนะ”“ไม่มีทางจะอยากถอดคืนหรอกครับ ก็หัวใจของพี่ฟ้าก็ไม่ต่างกันเสียหน่อย ยกใส่มือตัวป่วนไปก่อนตั้งนานแล้วด้วยซ้ำ”
คราวนี้พี่อากาศเลยได้รางวัลเป็นจูบเด็กน้อยที่ริมฝีปากตามต้องการ พอไอ้หนูป่วนมันแตะปากลงปุ๊บ มันก็ถอนหน้าออกมานิดนึง แล้วกระซิบบอกพี่ฟ้าของมัน
“ความจริงผมไม่ชอบกินกาแฟเลย แต่ถ้าเป็นกาแฟรสพี่ฟ้า ผมจะชอบกินก็ได้.....”..โปรดติดตามตอนต่อไป..
อรั๊ยยยยยยยย อยากจะรักใครได้แบบนี้บ้าง
หัวข้อ: เรื่องรัก..ไม่กล้าบอก: แจ้งเลขที่พัสดุลงทะเบียนที่หน้า78 ค่ะ ^o^ (อ่าน 854772 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก