ขอโทษนะ
ไม่มีอะไรจะแก้ตัว
แค่งานมันเยอะจริงๆๆ
ไงก็ขอบคุณสำหรับคนที่ติดตาม
เป็นกำลังใจให้ลงต่อไป
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 62 คนที่รัก คนที่แคร์ คนที่เป็นทุกๆ อย่าง
“ไม่เป็นไรครับ ผมต้องขอโทษพี่โชว์ด้วย มายุ่งกับแฟนพี่”
“รู้ตัวก็ดี”
“โชว์” ผมเรียกชื่อ ปรามมัน มันก็หงอยๆ
“งั้นกลับเดี๋ยวไปส่งที่บ้าน” มันบอกน้องวิน
“ครับ ขอบคุณครับ” ไอ้โชว์เดินนำพวกผมไปที่รถ
“พี่โชว์ ครับเป็นพี่ชายของผมอีกคนได้ไหมครับ” อยู่ๆ ไอ้น้องวินก็พูดขึ้นทำลายความเงียบ ผมตกใจที่น้องวินกล้าพูดออกมา ไอ้โชว์ยังนิ่งเงียบ
“เป็นเมียอีกคนมั้ยล่ะ” แล้วพูดออกมาอย่างไม่สบอารมณ์
“ไอ้โชว์” ผมเรียกชื่อแล้วส่งสายตาปรามๆ
“ทำไม หึงหรอ ไม่ดีหรือไงให้เป็นเมียอีกคน จะได้เป็นทั้งพี่ทั้งน้องเลยไง” ผมสังเกตเห็นหน้าไอ้น้องวินมีสีแดง
“เปล่าใครหึง ก็เอาสิ สำหรับน้องชายคนนี้กูให้ได้หมดแหละ” ผมพูดเสียงเรียบ สีหน้าหงุดหงิดเมื่อคำตอบไม่ตรงกับใจ
“พี่ตุลย์อย่าพูดแบบนี้สิครับ” ไอ้น้องวินพูดขึ้น
“ทำไมล่ะวิน น่ารักดีออก สามคน แบ่งกันใช้” ผมส่งสายตาให้น้องวิน เชิงขอความร่วมมือ น้องวินพยักหน้าเข้าใจ
“ก็ได้ครับผมเป็นเมียพี่โชว์อีกคนนึงก็ได้ครับ” ไอ้น้องวินสวมรับบทบาทได้เป็นอย่างดี
“ตามนั้นนะโชว์” ผมบอกมันน้ำเสียงจริงจัง แล้วหันไปยิ้มกับน้องวินที่นั่งเบาะหลัง น้องวินก็ยิ้มกลับ
“เอ่อๆ เอาจริงๆ หรอ” มันทำน้ำเสียงติดๆ ขัดๆ ดูท่าทางลังเล แหมจะไม่ให้ลังเลได้ไง ไอ้น้องวินมันก็น่ารักเหมือนกัน เผลอๆน่ารักกว่าผมอีก แต่ผมคงไม่ยอมหรอกครับ
“อืมเอาดิ” ใจจริงอยากจะพูดออกไปว่า มึงลองเอาดูสิ?
“พี่โชว์ พี่ตุลย์น่ารักดีเนอะ ใจง่ายดี ผมชอบ” สรุปนี้มึงกับลังชมหรือด่าไอ้โชว์ว่ะ น้องวิน
“ใครใจง่ายไม่ทราบ” ไอ้โชว์ทำเสียงโมโห
“อย่าว่าเมียสิครับ ไม่ดีเลยนะพี่โชว์” เอ่อ น้องวินจะสมบทบาทเกินไปแล้วมั้ง
“ใครเป็นผัวมึงเนี้ยะ กูมีเมียคนเดียว”
“อ้าว ไม่เอาผมแล้วหรอ”
“ไม่เอา กูรักตุลย์แค่คนเดียว” ผมก็ได้แต่ยิ้มๆ แต่น้องวินหัวเราะออกมา ทำให้ผมหัวเราไปด้วย
“นี่แกล้งกันเล่นใช้ไหม”
“ก็ใช่อะสิ ลองมึงตอบว่า เอาดูสิ กูเอามึงตายแน่” ผมแกล้งทำเสียงเหี้ยม
“มึงไม่มีทางได้เอากูหรอก เพราะกูจะเป็นฝ่ายเอามึงคนเดียวไปตลอด” นี้มึงพูดเหมือนไม่มีน้องวินในรถอะครับ ผมก็เขินดิครับ เพราะไอ้น้องวินมันก็ฟังผมคุยกันอยู่
“คอยดูละกัน” ผมตอบไปแบบนั้นแหละครับ
“ผมรู้พี่โชว์รักพี่ตุลย์มาก ไม่มีทางตอบตกลงหรอก แล้วผมก็รู้ว่าพี่ตุลย์ก็รักพี่โชว์มากด้วยเหมือนกัน รักกันนานๆ นะพี่” ใช่ผมรักโชว์มาก แล้วผมก็รู้ว่าโชว์ก็รักผมมากเช่นกัน
“ขอบใจนะ พี่ก็รักวินนะ ตั้งใจเรียนล่ะ จะได้สอบเข้ามหาวิทยาลัยดีๆ”
“ครับ ผมจะตามพี่ตุลย์ พี่โชว์ไปนะครับ”
“โอเค กูจำใจเป็นพี่มึงอีกคนก็ได้ นี้กูเห็นแกไอ้ตุลย์นะ” ไอ้โชว์โพลงขึ้น
“โหถึงขนาดจำใจเลยหรอพี่โชว์”
“เออดิ”
“ครับได้ สักวันผมจะทำให้พี่โชว์เอ็นดูผมอย่างที่พี่ตุลย์เอ็นดูผมให้ได้” ไอ้น้องวินพูดเสียงมุ่งมั่น
“เออๆ เอาเถอะ” ไอ้โชว์บอกตัดบท
“โชว์กูหิวข้าวว่ะ แล้วมึงจะขับรถมาไกลๆเพื่ออะไรเนี้ยะ” ผมรู้สึกหิวขึ้นมา
“ก็เพื่อการเนี้ยะแหละ มันจะไม่ได้ริ่มาจีบแฟนคนอื่นอีก” ไอ้น้องวินน่าเจื่อนๆ
“พอเหอะ แวะกินข้าวก่อน เลี้ยงข้าวน้องด้วยนะมึง”
“น้องมึงอยากเลี้ยงก็เลี้ยงเองดิ” เราแวะกันที่ร้านอาหารข้างทางแถวนั้น ผมจำได้เคยมากินกับเพื่อนอร่อยดี คนเยอะมาก สั่งอาหารเต็มโต๊ะเลยครับ หิวมาก
“กินเต็มที่เลยนะวิน เดี๋ยวพี่โชว์เค้าจ่ายเอง” ผมเสมองไปทางไอ้โชว์ยิ้ม มันก็ทำเฉยๆ กินไม่สนใจอะไร
“อะนี่ กินเยอะๆ” ผมตักไก่ให้ไอ้น้องวิน
“ขอบคุณครับ” ไอ้โชว์เสมองมาทางผม ผมรู้ครับว่ามันต้องการให้ผมตักให้มันบ้าง ผมก็เลยตักให้วมัน มันก็ตักให้ผม วันนั้นก็กินกันอิ่มเลยครับ
“เดี๋ยวพี่ไปส่งบ้านนะ”
“ครับ” ผมจึงพาน้องวินมาส่งที่บ้าน
“อย่าทะเลาะกันบ่อยนะครับ เดี๋ยวพี่ตุลย์หมดรักไม่รู้ด้วย” แล้วมันก็เปิดประตูรถลงไปเลย แล้วทำมือบายๆ ส่งมา ไอ้โชว์ก็ออกรถไปครับ
“กวนตีน” ไอ้โชว์บ่นเบาๆ แต่ผมได้ยิน
“ว่าอะไรนะ”
“เปล่า ไม่มีอะไร” แหมๆ ได้ยินชัดๆ ว่าว่าน้องวิน กวนตีน
“จริงหรอ”
“อืม” ผมก็ได้แต่ยิ้มๆ
“แล้วไป นึกว่า ว่าน้องวินกวนตีนซะอีก” ไอ้โชว์ ก็ทำหน้านิ่งไม่รู้เรื่อง กลับมาถึงบ้านผมก็เย็นแล้วครับ แม่กำลังเก็บร้านอยู่ ผมจึงไปช่วยแม่ ไอ้โชว์ก็ช่วย
“ตุลย์ พาโชว์ไปพักในบ้านเถอะลูก” แม่พูดเสียงดูเหนื่อยๆ
“แม่ไม่สบายรึเปล่า ไปพักก่อนเหอะ” ผมถามแม่อย่างเป็นห่วง
ไม่เป็นไรหรอกลูก เหนื่อยนิดหน่อย”
“อีกนิดเดียวนะแม่ ตุลย์จะรีบเรียนจบหางานทำ แล้วกลับมาดูแลแม่นะ แม่รอตุลย์นะ” ผมบอกแม่ แม่ยิ้มแล้วเอามือลูบหัวผม
“จ๊ะ แม่รอ แม่จะอยู่กับตุลย์ไปอีกนาน” ผมก็ยิ้มแล้วกอดแม่
“แม่ตุลย์กลับกรุงเทพพรุ่งนี้นะ” ผมบอกแม่ ตอนนี้เราสามคนนั่งกินอาหารเย็น อยู่ที่โต๊ะ
“อืม นี้กลับพร้อมโชว์เลยหรอ”
“ครับ” ไอ้โชว์ตอบแทนผม
“โชว์ งั้นเดี๋ยวก่อนนอนไปหาแม่ในห้องก่อนนะ”
“มีอะไรหรอแม่”
“แม่คิดถึงบ้างไม่ได้รรึไง”
“อ่อ แบบนี้เอง” ผมยิ้มให้แม่
“โชว์ นอนก่อนก็ได้นะ” ผมพูดก่อนจะไปหาแม่
“รอได้”
“โชว์ มึงจะว่าอะไรกูมั้ย ถ้ากูจะขอนอนกะแม่คืนนี้” ผมบอกไป คืนนี้ผมอยากนอนกับแม่ อยากกอดแม่ ไม่รู้ทำไม
“อืม เอาสิ” ทำไมง่ายจังว่ะ
“ขอบคุณนะที่เข้าใจ” ผมจับมือมันเอาไว้ มันก็บีบมือผม อุ่นจากมือที่สื่ออะไรหลายๆ อย่างมาถึงผม
“โชว์ งั้นมึงนอนก่อนเหอะ เดี๋ยวกูให้มึงหลับก่อนเดี๋ยวค่อยไป” ผมบอกกับมัน
“ไม่เป็นไรกูนอนคนเดียวได้ มึงไปเหอะ เหมือนแม่มึงมีอะไรจะคุยกะมึงนะ มึงยังมีแม่ให้นอนกอดนะ” มันพูดน้ำเสียงเรียบ แต่แฝงแววตาดูเศร้า
“โชว์”
“ไม่เป็นไร ไปเหอะ” มันจับมือผมแล้วบอกผม
“โอเค งั้นฝันดีนะ มีไรไปเรียกได้ที่ห้องแม่นะ”
“อืม ฝันดี” ผมก้มลงให้หอมแก้มมันหนึ่งที่ แต่มันกลับประกบปากผม อย่างแผ่วเบา แค่แป๊บเดียวแต่ผมรับรู้สึกความรักและความอบอุ่นที่มอบมาให้
“ไปได้แล้ว เดี๋ยวแม่รอ ถ้าช้าจะจับกดไม่ให้ไปไหนเลย” ผมรีบเลยครับ
“ไปแระๆๆ ฝันดี” ผมรีบวิ่งออกมาเลยครับ ไม่คิดไม่ฝันว่าชีวิตของผมจะต้องมาทำอะไรแบบนี้ มีความสุขกับแฟนที่เป็นผู้ชาย มันเป็นโชคดีของผมแล้วใช่ไหม โชว์ขอบคุณนะที่อยู่ข้างกู ขอบคุณที่ให้อะไรกูหลายๆ อย่าง กูรักมึง ผมเปิดประตูห้องนอน พร้อมกับร้อยยิ้มของผู้เป็นแม่รอผมอยู่ แม่ที่ดูแลผมมาตั้งแต่เด็ก แม่ที่เป็นผู้เข้มแข็ง เป็นทุกอย่างของผม
“มีไรแม่” ผมลงไปนอนหนุนตักแม่
“โตแล้วนะตุลย์ ทำไรเป็นเด็กๆ”
“ตุลย์ก็เป็นเด็กสำหรับแม่ตลอดนั้นแหละ”
“อืม ว่าแต่โชว์ละลูก”
“นอนแล้วแหละ วันนี้ตุลย์จะมานอนกับแม่” ผมบอกแม่ ยังไม่ยอมลุกจากตักแม่
“ไม่เป็นไรหรอก ไปนอนกับโชว์เหอะลูก แม่คุยแป๊บเดียว” แม่มีไรจะคุยนะ
“มีอะไรละแม่ พูดมาได้เลย” ผมมองหน้าตั้งใจจะฟังในสิ่งที่แม่จะพูด
“แม่รักตุลย์ ตุลย์จะเป็นอะไรแม่ไม่ว่าหรอก” ผมถึงกับอึ้ง แม่รู้ ผมทำอะไรไม่ถูกเลย ได้แต่มองหน้าแม่นิ่ง
“แม่ตุลย์ขอโทษ” ผมตัดสินใจพูดออกไป
“ตุลย์ไม่ผิดหรอก สิ่งที่ลูกเลือก สิ่งที่ลูกเป็นแล้วมีความสุขแม่ก็ไม่ว่าอะไร ลูกแม่มีความสุข แม่ก็มีความสุข” แม่พูดพร้อม เอามือลูบหัวผม อย่างที่เคยทำ
“แม่ ตุลย์ขอโทษ” ผมไม่รู้จะพุดอะไร ได้แต่จับมือแม่ไว้
“เขารักลูกของแม่มากมั้ย” ผมรู้ว่าแม่หมายถึงโชว์
“ตุลย์ไม่รู้ แต่ตุลย์รักเขามากอะแม่ แม่อย่าโกรธตุลย์นะ ที่ตุลย์ไม่ได้เป็นอย่างที่แม่หวัง ตุลย์ขอโทษ” น้ำตาของผมเริ่มไหลออกมา แต่แม่รีบเอามือมาเช็ดออกให้ผม
“แค่ตุลย์เป็นคนดี แม่ก็ดีใจแล้ว”
“ขอบคุณนะแม่ งั้นคืนนี้ตุลย์ขอนอนด้วยนะ”
“อืม ได้สิ มาแม่จะกล่อมให้เหมือนตอนเด็ก” คืนนั้นผมก็นอนกับแม่แหละครับ ตื่นเช้ามากลับเป้นอีกคนมานอนกอด
“มานอนนี้ได้ไง” มองจ้องอีกคนที่นอนกอดผมจ้องผมอยุ่
“ก็แม่มึงฝากให้กูดูแลมึงแล้วนะ” มันพูดยิ้มๆ แม่คงพูดอะไรกับมันแล้วแน่เลย
“หรอ กูดูแลตัวเองได้”
“ไม่กูจะดูแลมึงเองนะตุลย์ กูรักมึงนะ” มันโน้มใกล้เข้ามา ผมรีบเอามือปิดปากมันแล้วดันออก
“ห้องแม่นะ ฟันก็ยังไม่ได้แปรง” มันเอาลิ้นออกมาเลียมือผม เลยต้องเอามืออก
“ล็อคห้องแล้ว” มันยิ้มกรุ้มกริ่ม หน้าหื่นได้อีก
“ไม่เอาโชว์ ไม่เล่น”
“นอนเฉยๆ เดี๋ยว เอาเอง” เชี่ยเอ้ย
“ทะลึ่ง” ผมพูดด่ามัน แต่ก้ไม่ได้ขัดขืน มันประกบปากผม
“อืม” ลิ้นของผมและมันเกี่ยวกระหวัดกันจนเหมือนเป็นอวัยวะชิ้นเดียวกัน
“อือ” เสียงผมครางในลำคอ มือของผมและมันลูบไล้ไปทั่วร่างกายของกันและกัน มือใหญ่ค่อยๆลวงเข้ามาสัมผัสกับส่วนกลางลำตัว ที่ตื่นตัวรอรับสัมผัสอย่างเต็มที่
“ซีดดด อ่า” ผมครางออกมาด้วยความเสียว รับรู้ถึงของเหลวใสที่ออกมาจากปลายส่วนกลาง เป็นอาทิตย์กว่าทีผมไม่ได้รับสัมผัสเช่นนี้ ไม่มีอีกแล้ว ไม่มีอะไรต้องกังวลอีกแล้ว
“อ่า” มันผละปากออก ผมรีบหายใจเข้าไป ลิ้นอันชำนาญโลมไล้ไปทั่วซอกคอ ใบหู และจุดกระสันทำให้ผมต้องคร่างออกมาด้วยความเสียว
“ซีดดด อ่า” ไม่มีอีกแล้ว ไม่มีอะไรที่มีความสุขไปกว่าผมได้อยู่กับมันอีกแล้ว นิ้วใหญ่ลูบไล้ไปทั่วปลายทางรับสัมผัส แล้วค่อยๆสอดเข้าไป ร่างกายของผมชินและรับสัมผัสกับผู้ชายคนนี้ได้เป็นอย่างดี จากหนึ่งเป็น สอง เป็นสามตามลำดับ ปลายนิ้วสัมผัสกับผนังด้านใน นำความเสียวซ่านผลุ้งพล่านไปทั่วร่างกายผม
“อืม โชว์เอาเข้ามาเหอะ ไม่ไหวแล้ว” ผมเรียกร้องร่างกายของโชว์ให้เข้ามาในร่างกายผม
“น่ารักจริงๆเลย รู้ไหมตุลย์ทำหน้าแบบนี้น่ารักขนาดไหน จนโชว์อดใจไม่ไหวแล้ว”
“อืม โชว์อย่าแกล้งดิ ไม่ไหวแล้ว ขอร้องเหอะ” ผมเรียกร้องร่างกายของอีกฝ่ายอย่างลืมอาย
“ครับ” มันค่อยๆ สอดสิ่งที่ผมต้องการเข้ามาในร่างกายผม
“อ่า อืม” ผมร้องออกมาด้วยความรู้สึกดี แก่นกายค่อยๆ สอดเข้าออกช้าๆ
“ซีดดดดด”
“อืมมมม”
“โชว์ กูไม่ไหวแล้วอ่า” ผมบอกมันเสียงกระเซ่า มันเร่งจังหวะมากขึ้น
“อืมมม ไม่ไหวแล้ว”
“ซีดดด อ่า” แก่นกายของโชว์กระตุกอยู่ในร่างกายผม พร้อมกับของผมที่พวยพุ่งออกมาโดยที่ไม่ได้แตะแม้แต่น้อย
“กูรักมึงนะ” มันก้มลงมากระซิบที่ข้างกูผม
“กูก็รักมึงนะ ขอบคุณนะ”
*****************************************
To Be Continued
หัวข้อ: โทษที..ทำไงได้ก็กูรักมึงไปแล้ว ตอน พิเศษ (ความในใจผู้ชายชื่อโป้ง) น.122 06/05 (อ่าน 1193222 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก