0
ตอนนี้สั้นนิดนึง
เปิดเทอมมางานเข้าเลยครับ
ไม่รู้จะรีบไปไหน
เฮอออ
เหนื่อยใจครับ
ไปอ่านกันนะครับ
ขอบคุณที่ยังติดตามกันอยู่
ยังไงทักทายกันได้นะครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 60 น้องชายคนใหม่
“หวัดดีครับพี่ตุลย์ พี่โป้ง” ไอ้น้องวิน น้องเต้ย สวัสดีผม
“หวัดดี ไงโตขึ้นเร็วจัง” ไอ้น้องวินหน้าใส และสูงขึ้นมาก ไอ้น้องเต้ยก็เช่นกัน เป็นเด็กนี้มันก็ดูน่ารักยังงี้แหละเนอะ
“แหมพี่ก็น่ารักขึ้นนะครับ” ไอ้น้องวินแซวผม
“เหอะๆๆ” ผมก็ได้แต่ขำในลำคอ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าความลับ ที่ไอ้ป่านมันจะบอกคือเรื่องอะไร
“พี่ตุลย์มานี้แป็บดิ” ไอ้ป่านเรียกผม ผมก็ลุกไป ไอ้โป้งทำท่าจะลุกตาม
“พี่โป้งนั่งอยู่นี้แหละ” ผมก็เดินไปกับมัน มันพาผมเข้ามาในห้องของมันครับ
“มีอะไรว่ามาป่าน ทำตัวลับลมคมใน” ผมเร่งมัน อยากรู้ในสิ่งที่มันบอก
“พี่ตุลย์ผมรู้ว่าพี่เป็นเกย์” ผมเอียงคอสงสัย
“พี่ไม่ต้องรู้หรอกว่าผมรู้ได้ไง ผมจะบอกว่าไอ้วินมันชอบพี่” ผมก็อึ้งสิครับ ไม่ทันตั้งตัวเลยครับ
“จะบ้าหรือป่าน พี่ไม่ได้เป็น”
“ไม่ต้องพูดอะไรพี่ พี่คุยกะมันดีกว่า” มันตัดบทผม แล้วเดินเปิดประตูออกไป แล้วไอ้วินก็เข้ามาในห้อง ตอนนี้ผมอยู่กับไอ้น้องวินสองคน ผมกับมันนิ่งไปสักพัก
“พี่ตุลย์ครับ ผมไม่รู้ทำไม เวลาผมเห็นพี่ ตั้งแต่ที่ครั้งนั้นและอีกหลายครั้งผมชอบพี่ครับ พี่ตุลย์” แล้วมันก็พูดออกมา
“เอ่อ วิน พี่ไม่ได้เป็นเกย์” ผมพูดไปก่อน น้องมันจะได้ตัดใจ
“พี่ตุลย์โกหกผมไม่ได้หรอก ผมรู้ว่าพี่ต้องมีอะไรกับพี่โป้งแน่ ผมไม่รู้นะ ผมชอบพี่ เข้าใจมั้ยครับ” ผมยิ่งอึ้งไปใหญ่ ทำไมน้องเค้ารู้
“วินพี่ขอโทษ พี่คิดกับวินแบบน้องชายนะ” ผมพูดเสียงเรียบ
“พี่ตุลย์ ให้โอกาสผมนะ ให้ผมได้พิสูจน์ว่าผมรักพี่จริงๆ นะครับ” มันจับมือผมไว้ ผมไม่ได้ว่าอะไร
“วินครับ มันเป็นไปไม่ได้ พี่มีแฟนแล้ว วินเข้าใจพี่นะ” ผมจำต้องพูดความจริงออกมา ไม่อยากให้มันเกินเลยไปกว่านี้
“ทำไมละครับ ผมไม่ดีตรงไหน ผมรอพี่มานานแล้ว ผมแอบดูพี่ วันนี้ผมพร้อมบอกแล้ว ทำไมครับ” ผมสังเกตเห็นขอบตาน้องวินมีน้ำตาปริ่มๆ แต่เหมือนวินพยายามกลั้นไว้
“วินฟังพี่นะ พี่เห็นเราเป็นน้องคนนึง พี่มีแฟนแล้ว จะให้พี่เลิกกับคนที่พี่รักมีคบกับวินหรอ มันจะง่ายขนาดนั้นเลยหรอวิน พี่รู้ว่ามันตัดใจยาก แต่พี่เชื่อว่าสักวันวินจะทำได้ ตัดใจจากพี่นะ” ผมไม่อยากให้น้องหวังอะไรจากผม
“มันยากมากเลยนะครับ แต่ผมจะพยายาม” แล้วมันก็มาสวมกอดผม ผมไม่ได้ว่าอะไร ผมรู้สึกถึงน้ำที่เปียกที่ไหล่ผม ใช้แล้วครับน้องวินมันร้องไห้ ผมค่อยดันมันออกแล้วเอามือไปเช็ดน้ำตาให้มัน
“พี่ขอโทษนะ วินยังเด็กยังมีโอกาสเจอคนที่ดีอีกเยอะนะ พี่เชื่อว่าน้องของพี่คนนี้ทำได้นะ” ผมจับมือทั้งสองข้างน้องเอาไว้
“ครับพี่ ผมรักพี่นะครับ” มันบอกรักผมอีกครั้ง
“อืม พี่ก็รักวินนะไอ้น้องชาย มีอะไรปรึกษาพี่ได้” ผมเอ็นดูมันเหมือนน้องชายคนหนึ่ง ผมกับมันออกมาจากห้องไอ้ป่าน อย่างปกติที่สุด
“ป่านดูแลวินด้วยนะ” ผมรู้ว่ายังไง เพื่อนกันมันต้องรู้เรื่องอยู่แล้ว
“ครับพี่ตุลย์” เฮออ ชีวิตกูมันต้องเป็นเกย์ให้ได้เลยใช่ไหม กูไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นเกย์โว้ย
....................................................................................
“ตุลย์มึงความลับอะไรกับพวกไอ้ป่านว่ะ” ไอ้โป้งถามผม ตอนนี้ผมกำลังจะนอนครับ
“อ้าว ถ้าบอกเค้าจะเรียกว่าความลับหรอว่ะ” ใครจะบอก
“เอ่อ บอกหน่อยดิ กูอยากรู้” มันเล่าหรือผม
“ไม่ได้ จริงๆโป้ง” ผมทำเสียงจริงจัง
“เออ ไม่บอกก็ไม่บอก” มันทำท่างอน แล้วนอนหันหลังให้ผม ผมเดินไปปิดไฟแล้วกลับมานอน
“โป้ง หลับแล้วหรอ” มันไม่ตอบคงหลับแล้วแหละ ผมเลยปล่อยไป สักพักมันก็มากอดผม ผมก็ให้มันกอดแหละครับ
“ตุลย์กูคิดถึงมึง”
“อืมกูก็คิดถึงมึง” มันไม่ได้พูดอะไรต่อ ผมกับมันก็หลับกันไปแหละครับ ผมตื่นมาเพราะเสียงโทรศัพท์ผมดัง
“ตื่นรึยังที่รัก” ไอ้โชว์ครับ โทรมาปลุกผมแต่เช้าเลย
“ยังเลยอ่า” ผมคุยโทรศัพท์กับแฟน ในอ้อมกอดของผู้ชายอีกคน นี้ผมกำลังทำอะไรอยู่
“อื่ม ตื่นได้แล้ว เดี๋ยวโชว์ไปทำงานแล้วนะ” โทรมาเพื่อบอกว่าจะไปทำงาน ไอ้นี้นะ
“โชว์ กินข้าวเช้าด้วยนะ” มันไม่ค่อยได้กินข้าวเช้า เพราะมันไม่ค่อยตื่น อิอิ
“อืมๆ ตุลย์ด้วยนะ แล้วยังไง โชว์จะรีบไปหานะ”
“อืม ถ้ามาก็โทรบอกด้วยนะ ไม่ชอบเซอร์ไพร์”
“ไม่บอก”
“ตามใจ ไปทำงานได้แล้วเดี๋ยวสาย”
“ครับ รักนะ”
“รักเหมือนกัน” แล้วมันก็วางสายไป
“โชว์หรอ” ไอ้โป้งถามผม ยังไม่คลายอ้อมกอด
“อืม”
“รักกันดีเนอะ” ผมก็นิ่งไม่ได้ตอบอะไร นอนต่อไปอีกสักพัก กำลังสบาย
“พี่โ ป้ง พี่ตุลย์ ตื่นได้แล้ว” เสียงเรียกของไอ้ป่านปลุกผมอีกครั้ง ผมลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู
“ลงไปกินข้าวเช้ากันครับ” คนหน้าห้องไม่ใช่ไอ้ป่านครับ แต่เป็นไอ้วิน ที่ตอนนี้ดูยิ้มแย้ม บอกแล้วว่ายังเด็กตัดใจง่ายจะตาย
“เดี๋ยวพี่ขออาบน้ำก่อนนะ แล้วเดี๋ยวจะตามลงไป”
“ให้ผมช่วยอาบป่ะ จะได้เร็วๆ” เอาแล้วไงไอ้น้องวิน
“ไม่เอาเว้ย เดี๋ยวแกจะตกใจ” ผมพูดขำขำ
“โห จะขนาดไหนเชียว ตกใจเพราะหาไม่เจอรึป่าวพี่” แรงอ่ะ น้องวินพูดงี้เดี๋ยวลากเข้าห้องน้ำไปให้ดูเองเลย
“เหอะๆๆ เอาเป็นว่าเดี๋ยวพี่ตามลงไป แป๊บเดียว” ผมบอกแล้วจะปิดประตู แต่มันเอามือดันไว้ก่อน ผมมองมันอย่างสงสัย
“พี่ตุลย์ รู้ตัวมั้ยพี่ตุลย์ไม่ว่าเวลาไหนก็น่ารักที่สุดเลยนะครับ” มันพูดแค่นั้นมันก็ปิดประตูให้ผมเลย ผมยืน งง สักพักก็กลับไปปลุกไอ้โป้ง แล้วก็เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ แล้วก็ลงมากินข้าวเช้ากัน ไอ้วินก็หยอดไม่เลิกครับ มันก็น่ารักดีครับผมไม่เคยมีน้องชายด้วย ทำให้ผมอยากมีน้องชายเข้าไปใหญ่ วิน เป็นน้องพี่ก็แล้วกันนะ อิอิ ตอนบ่ายๆ ไอ้โป้งก็มาส่งผมครับ
“ตุลย์ กลับกรุงเทพเมื่อไหร่ กลับพร้อมกูมั้ย” มันถามตอนใกล้จะถึงบ้าน
“ยังไม่รู้เลย ไว้ไงเดี๋ยวโทรบอกล่ะกัน”
“ไม่เป็นไร ไอ้โชว์มารับใช่ไหมละ” มันพูดเสียงเรียบ แววตาดูเศร้า
“อืม น่าจะ” ผมไม่ได้อยากจะโกหกอะไร
“อืม” แล้วจากนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรอีกจนถึงบ้าน มันส่งผมแค่นั้นแล้วมันก็กลับไป
“สวัสดีครับ” ผมรับโทรศัพท์เบอร์แปลก
“หวัดดีครับพี่ตุลย์ วินเองนะ” ไอ้น้องวินครับ นี้ยังจากกันมาไม่ถึงครึ่งวัน
“อืม ว่าไงวิน”
“ไม่มีไรคิดถึงพี่ตุลย์ไม่ได้หรอ”
“ได้สิไอ้น้องชาย”
“น้องชายก็น้องชาย” มันพูดเสียงนอยด์ๆๆ
“อืม วินเป็นน้องชายพี่ละกัน พี่ไม่เคยมีน้อง”
“ครับ” มันตอบเสียงเศร้า
“วินเดี๋ยวพี่ไปช่วยแม่ก่อนนะ แล้วไว้คุยกันนะ” ผมสลับสายไปอีสายที่ซ้อนเข้ามา
“หวัดดีโชว์”
“ดี ทำไรอยู่หรอ”
“อ่อ ช่วยแม่อ่า นี่ว่างหรอ”
“อืม พักอ่า เหนื่อยมากเลย เดี๋ยวอาทิตย์หน้าไปรับกลับนะ คิดถึงมากอ่า นอนกอดหมอนข้างไม่เหมือนกอดมึงเลย” ช่างกล้าพูด ขนลุกว่ะ 55
“พักหรืออู้งานว่ะ”
“พักดิ คิดถึงใครบางคนเลยโทรหา”
“ใครหรอ”
“ไม่รู้ หมาตัวไหนพูดสายอยู่”
“เลิกพูดงั้น แค่นี้นะ” แกล้งงอนครับ
“ขอโทษครับ หมาตัวนี้ล้อเล่นครับ”
“ไอ้ปัญญาอ่อน”
“ว่าใคร เดี๋ยวได้เจ็บตัว”
“ไอ้กร่างเอ้ย” มันไม่เคยรู้เลยครับ จนถึงทุกวันนี้ว่าผมเรียกมันว่าไอ้กร่าง
“ใครกร่าง อะไร”
“ไม่มีไร แค่นี้แหละ จะช่วยแม่ แล้วไว้โทรมาใหม่นะ”
“ครับ” แล้วก็วางสายไปครับ
..............................................................................
“ตุลย์ ลูกตื่นได้แล้ว โชว์มาลูก บอกว่ามารับกลับกรุงเทพ” แม่มาปลุกผม ผมนอนกลางวันอยู่ที่หน้าทีวีครับ ผมลุกเลยครับ บอกว่าให้โทรบอกก่อน ไหงงั้นว่ะ
“ทำไมไม่โทรบอก”
“ไม่รู้ อยากมาก็มา ไปเก็บของไป กลับกรุงเทพกัน”
“โห ยังไม่อยากกลับเลย อีกตั้งเกือบอาทิตย์ถึงเปิดเทอม”
“ไม่ลงทะเบียนรึไง”
“ให้ให้ข้าวลงให้อ่า ไม่รู้เรื่อง”
“ซะงั้นอ่า”
“งั้นโชว์ค้างที่นี้พรุ่งนี้ค่อยกลับนะ”
“เอางั้นก็ได้ ไงก็ได้นอนกอดเหมือนกัน อิอิ คืนนี้สนุกแน่” มันทำหน้าเจ้าเลห์ แล้วโน้มลงมาใกล้ผม แล้วเสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขัดจังหวะ หน้าจอแสดงชี่อน้องวิน ผมยังไม่รับ
“รับดิ ใครอ่าน้องวิน”
“เพื่อนของน้องเพื่อนอ่า” ผมตอบตามความจริง แต่ไม่ทั้งหมด ถ้าทั้งหมดมีหวังตายแน่อ่ะ หยิบโทรศัพท์มารับ ไม่ให้พิรุธ
“หวัดครับน้องวิน” ผมตอบรับปลายสาย
“ทำไมรับช้าจังอ่าพี่ตุลย์” พักนี้ไอ้น้องวินโทรหาผมแทบจะทุกวัน วันละหลายรอบ มันก็คุยสนุกดีครับ แต่ผมไม่ได้คิดอะไรจริงๆนะครับ
“ครับ ว่าแต่มีไรหรอ” ผมหาคำถามที่ทำให้ไอ้กร่างข้างๆ ไม่สงสัย
“โหพี่ตุลย์ ฟังดูห่างเหิน ผมก็โทรมาคุยกะพี่ทุกวัน ต้องมีอะไรด้วยหรอ”
“อืมเนอะ” ผมพยายามพูดให้น้อยที่สุด
“พี่ตุลย์เป็นอะไรรึป่าวครับ” มันคงเห็นผมไม่ค่อยพูดอะไร
“ป่าวครับ งั้นแค่นี้ก่อนนะวิน พี่มีธุระ” แล้วผมก็กดตัดสายไป
“น้องโทรมาทำไมหรอ”
“ถามอะไรนิดหน่อยอ่า” มันก็ไม่ได้สงสัยอะไร ตอนนี้ผมนอนหนุนตักมันครับ แล้วหลับไปอีกครั้ง เดี๋ยวนี้ไม่รู้เป็นไร ง่วงตลอด
“ตุลย์ ลุกก่อนดิ แล้วอธิบายมาว่านี้คืออะไร”
***************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
หัวข้อ: โทษที..ทำไงได้ก็กูรักมึงไปแล้ว ตอน พิเศษ (ความในใจผู้ชายชื่อโป้ง) น.122 06/05 (อ่าน 1198203 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก