สอบเสร็จแล้วครับ
แต่ก็ยังคงไม่ว่างอยู่ดี
เพราะติดค่าย 2 ค่ายแหนะ
แต่ไงก็จะมาลงให้นะครับ
อิอิ
ขอโทษให้รอนาน
ขอบคุณที่ยังรอกัน
ไปอ่านดีกว่า
อิอิ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 54 เมื่อรักเก่าหวนกลับมา
“ไม่เอา งั้นกูไปอาบก่อนละกัน” ผมบอกมันมันกอดผมแน่นไม่ยอมปล่อย
“ปล่อยดิ”
“ไม่ ตอบคำถามกูก่อน”
“อะไรถามมาดิ”
“มึงรักกูตอนไหน” มันถามไม่ยอมปล่อยตัวผม เออ กูรักมึงตอนไหนว่ะ
“ไม่รู้” ผมตอบไปห้วนๆ
“ทำไมไม่รู้” มันถามเสียงแข็ง แล้วกอดแน่นกว่าเดิม
“รู้แต่ว่ารักไปแล้วเว้ย จบป่ะ” ผมตอบ เขิลว่ะ รักมันตอนไหนก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าขาดมึงไม่ได้
“หรอ รักจริงป่ะ” มันถามผม ที่ข้างหู สยิวครับ
“อืม” ผมตอบในลำคอ
“งั้นไปอาบน้ำกัน”
“เฮ้ยย!!” ผมร้องตกใจ เพราะมันอุ้มผมเข้าห้องน้ำมาแล้ว
“อาบน้ำด้วยกันนะ” มันวางผมลง
“ออกไปเลย ตอบคำถามก็ตอบแล้วนะ”
“อือ” มันประกบปากผม แล้วเสียงครางก็ดังไปทั่วห้องน้ำ ตามเกมรักของผมและมัน ไอ้เชี่ยเอาซะกูอ่วมเลย นี้แค่เริ่มรักนะเนี่ยะ ต่อไปกูจะเป็นยังไงเนี้ยะ
.................................................................................................
“สวัสดีครับ” ผมรับโทรศัพท์เบอร์แปลก
“ขอสายตุลย์ครับ” ผู้ชายด้วย ใครว่ะ
“อืม พูดอยู่ครับ”
“อ่อนี้กูเองพอส”
“อ่อ พอสว่าไง” พอสเพื่อนที่ค่ายครับ แลกเบอร์กันไว้
“คือกูกับมิกซ์มาแถวมอมึงอ่ะ มาหาไรแดกกันชวนพวกเพื่อนมึงมาด้วย ตอนเย็นนะ”
“มึงจะแดกอะไร”
“อะไรที่มันแดกแล้วเมาล่ะ” มึงจะชวนกูแดกเหล้าว่างั้น
“มึงมากันแค่สองคนหรอ”
“เออดิ นึกขึ้นได้เลยโทรหามึง มาสานความสัมพันธ์กันต่อ ไอ้มิกซ์ชอบบ่นถึงมึง” อะไรของมึงเนี้ยะ
“กวนตีน เออเย็นๆกูโทรหา เดี๋ยวกูโทรชวนเพื่อนก่อน” ผมบอกมัน
“เออ เจอกัน” แล้วมันก็วางสายไป ผมก็นัดเพื่อน ไอ้พจน์กับไอ้คิวไม่ว่างเหลือก็แต่ไอ้ข้าวกับไอ้เจ๋งที่ว่างเสมอ ก็นัดกับมันเรียบร้อย นั่งร้านแถวหน้ามอนี้แหละขี้เกียจไปไกล จะได้เมาเต็มที่ ปัญหาก็อยู่ที่ไอ้โชว์แหละครับต้องลากมันไปด้วยชัวร์
“โชว์ คือว่าเย็นนี้จะออกไปกินกับเพื่อนอ่ะ” ผมบอกอย่างประหม่า ตอนมันกลับเข้ามาในห้อง คือมันไปเอาข้าวที่บ้านมันมาครับ
“ไปไหนกับใคร เพื่อนที่ไหน ไปกินอะไร” โอ้โหเป็นชุด กูจะตอบอันไหนก่อนดีเนี้ยะ
“เพื่อนที่ค่าย ไปกินแถวมอนี่แหละ”
“ผู้หญิง ผู้ชาย”
“ผู้ชาย แล้วก็พวกไอ้เจ๋งด้วย” ผมแจ้งเสร็จสรรพ สัส กูขอแม่กูยังไม่ต้องรายงานละเอียดขนาดนี้เลย
“ไม่ให้ไป” อ้าวไอ้เชี่ย
“ทำไมอ่ะ”
“ก็ไม่ให้ไป จบป่ะ” มันตอบกวนตีนนั่งกินข้าวไม่ชวนผม ไม่มองผม
“กูจะไป”
“ก็ลองดู”
“แต่กูนัดกันแล้ว มึงจะให้กูทำไง”
“ก็โทรไปบอกเลิกดิ อยากเที่ยวมากรึไง”
“เออดิ ไอ้เที่ยวอ่ะไม่อยากหรอก แต่กูแคร์ความรู้สึกเพื่อน”
“แล้วแคร์กูบ้างป่ะ” เริ่มงอแงอีกแระ
“มันคนละประเด็นไอ้โชว์ เอาแต่ใจกูไม่ไปก็ได้ว่ะ อยู่แมร่งนี้แหละไม่ต้องไปไหน” ผมโมโหมาก ไม่อยากต่อเถียงกับมันอีก
“ตุลย์ มึงเคยพูดดีดีกับกูไหมว่ะ แค่คำว่าพี่มึงยังไม่เคยเรียกกูเลย” มันพูดเหมือนตั้งใจให้ผมง้อ ผมเงียบไม่พูด
“มึงจะไปไหนก็ไปเหอะกูไม่ห้ามแระ” มันพูดเสียงอ่อนๆ นี้มึงงอนกูใช่ม่ะ
“โชว์เอางี้ มึงก็ไปกับกูก็สิ้นเรื่อง”
“เอางั้นหรอ ไหนเรียกพี่โชว์ดิ” ผีเข้ามึงหรอว่ะเนี้ยะ
“เหอะๆๆ ไม่เอาอ่ะ กระดากปาก”
“แค่นี้มึงทำให้กูไม่ได้หรอว่ะ” เอาอีกแระทำเสียงแบบนี้อีกแระ
“พี่โชว์ พอใจยัง” ผมเรียกมันไป
“เอาดีดีสิ น้องตุลย์” มันเล่นกลับมา
“พี่โชว์ครับ เย็นนี้ไปเป็นเพื่อนผมนะ” โอ้ยย กระดากปากเรียกไปได้ไงเนี้ยะ ไม่ชินเอาเสียเลย
“ได้สิครับ น้องตุลย์ มากินข้าวเร็วเดี๋ยวพี่ป้อน” มันยังเล่นไม่เลิก ผมก็บ้าเล่นไปกับมัน ไปนั่งให้มันป้อนข้าว สรุปเย็นนี้เราก็ไปด้วยกัน แล้วกูกับมึงจะทะเลาะกันเพื่อให้ได้อะไรเนี้ยะ กูกับมึงต้องทะเลาะกันทุกวันเลยใช่ไหมเนี้ยะ เป็นปกตินิสัยไปแระ เฮอออ
“เออ กำลังออกไป” ผมรับสายไอ้เจ๋งครับ มันบอกว่าทุกคนรอมึงคนเดียว
“เร็วๆ นะกูต่อให้มึงแล้ว” สัสส ดูถูกกู
“มึงมากับเฮียหรอ”
“เออ ไปกับพี่มึงแหละ”
“เออ พี่กูแต่ผัวมึงอ่ะนะ” ไอ้เชี่ยนี้มึงกลัวคนเค้าไม่รู้รึไง
“สัสส เดี๋ยวกูถึง” ก็ตัดสายกันไป สักพักผมก็ไปถึงที่ร้าน ก็นั่งกันครับ ผม ไอ้โชว์ ไอ้ข้าว ไอ้เจ๋ง อ้พอส และมิกซ์
“นี้ พอสกับมิกซ์ เพื่อนที่ค่าย และนี่โชว์พี่กู” ผมแนะนำให้ทั้งสามรู้จักกัน ไอ้มิกซ์ยกมือไหว้ แต่ผมสังเกตไอ้พอสไม่ไหว้ แล้วสองคนก็ทำท่าเหมือนเคยรู้จักกัน
“สบายดีไหม” ไอ้โชว์ถามพอส กูว่าแระต้องรู้จักกัน
“อืมสบายดี โชว์อ่ะ”
“เราก็สบายดี” สัส ที่งี้แมร่งเสือกพูดเพราะ
“รู้จักกันหรอ” ผมถามไอ้โชว์
“อืม จบมาจากโรงเรียนเดียวกันอ่ะ” ไอ้โชว์บอก แต่เอ๊ะ ไอ้พอสมันปีเดียวกับกูนี่หว่า
“คือกูซิ่วไปปีนึงอ่ะ” มันคงเห็นพวกผมทำหน้า งง
“สัสส งี้ก็ต้องพี่พอสสิว่ะ” ไอ้เจ๋งกวนตีน
“ไม่ต้องเลยมึง เรียกเหมือนเดิมอ่ะดีแล้ว” ไอ้พอสรีบบอก
“พี่โชว์ กับตุลย์เป็นแฟนกันหรอ” มิกซ์ถามผม ผมก็พยักหน้า ผมสังเกตหน้าพอสแปลกๆ
“แล้วนี้มิกซ์กับพอสเป็นแฟนกันหรอ” ไอ้โชว์ถาม
“ป่าวพี่ ไอ้พอสนี้นะผมไม่เอาหรอก” ไอ้มิกซ์บอก ผมสังเกตเห็นไอ้พอสเงียบๆ ไม่ค่อยพูดอะไรเหมือนที่เป็น ได้แต่ยิ้มๆ
“นี่ถ้าตุลย์ไม่มีแฟนผมจีบไปแระ” ไอ้เชี่ยนี้มึงจะตรงไปไหนว่ะ
“อย่าเลยน้องคนนี้พี่ห่วง” มันเอามือมาโอบผม
“แล้วทำไมพอสถึงซิ่วอ่ะ” ไอ้โชว์ถาม
“คือ ตอนปีหนึ่งเราเรียนไม่รู้เรื่องอ่ะ มีไรให้คิดเยอะ เลยไม่เรียนไปปีนึง” ดีจังเนอะ ไม่อยากเรียนก็ไม่เรียน
“อย่างพอสนี่นะ เรียนไม่รู้เรื่อง เรียนเก่งจะตาย” ตอนนี้มันคุยกันอยู่สองคนครับ ไอ้ข้าวกับไอ้เจ๋งก็อะไรก็ไม่รู้ ผมจึงต้องไปคุยกะมิกซ์ แต่ก็ยังแอบฟังไอ้โชว์กับพอสคุยกัน
“ไม่รู้สิ เรายังไม่พร้อมจะเรียน” มีคนอย่างงี้ด้วยรึว่ะ
“เพราะเรารึป่าวพอส ทำไมถึงไม่ติดต่อมาเลย” บทสนทนาของสองคนเริ่มซีเรียสแล้วครับ สรุปมันเรื่องอะไรกัน แล้วนี่โลกมันไม่กลมไปหน่อยหรอว่ะ เสือกรู้จักกัน
“อืม เพราะโชว์นั้นแหละ เราลืมโชว์ไม่ได้” ตกลงสองคนนี้เป็นไรกัน ตอนนี้ทั้งโต๊ะเงียบ แล้วหันไปสนใจสองคนนั้น
“ตุลย์ เดี๋ยวกูมานะ พอสออกไปคุยกับเราข้างนอกหน่อย” ผมก็พยักหน้า สองคนนี้คงมีอะไรต้องคุยกัน
“เฮ้ย มีไรกันว่ะ” ไอ้เจ๋งถาม
“กูก็ไม่รู้ มิกซ์พอจะรู้มั้ย” ผมหันไปถามมิกซ์
“ไม่รู้ดิ ก็คงเป็นเพื่อนกันมั้ง” เพื่อนหรอ ทำไมต้องลืมกันด้วย ผมเริ่มสงสัย
“มิกซ์ ตอนคบกับพอสมันเคยเล่าเรื่องแฟนเก่ามันให้ฟังไหม” ไอ้ข้าวถาม
“ไม่อ่ะ รู้แต่ว่าเป็นผู้ชายคบกันตั้งแต่ม.ปลาย” ขออย่าให้เรื่องทุกอย่างเป็นไปอย่างที่ผมคิดเลย
“สัสส กูว่าไอ้พอสกับพี่โชว์ต้องเคยเป็นแฟนกันแน่เลย” ไอ้เจ๋งออกความคิดเห็นตรงกับความคิดของผม ไอ้ข้าวรีบห้ามแล้วมองหน้าผมอย่างเจือนๆ ผมก็ยิ้มๆ
“แล้วถ้าเป็นอย่างงั้นจริงๆ อ่ะตุลย์” มิกซ์ถามผม ใช่ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ กูจะทำยังไง
“ไม่รู้ว่ะ รู้แต่ว่าตอนนี้โชว์เป็นแฟนกู” ผมคิดว่าทั้งคู่คงไม่ทำให้ผมเสียใจ เพราะถ้าเป็นอย่างงั้นผมคงรับไม่ได้ คนหนึ่งคือเพื่อน ซึ่งก็เป็นแฟนเก่าของแฟนเรา ผมไม่อยากคิดอะไรแล้ว กระดกเหล้าเข้าปากอย่างเดียวครับ จะเหลือหรอครับ เมาดิครับ แบบว่าไม่รู้ตัวเลย รู้ตัวอีกทีก็เช้าแล้ว สงสัยไอ้โชว์แบกผมกลับมา แต่ที่บ้านมันนะ แต่ประเด็นคือ กูนอนอยู่บนเตียงมันคนเดียว แล้วมันไปไหน ผมก็ลุกหนักๆหัวเหมือนกันครับ เข้าไปล้างหน้า แล้วลงไปข้างล่าง
“อ้าว ตุลย์ตื่นแล้วหรอ เมื่อคืนเมามากเลยนะ” มิกซ์ทักผมครับ ตอนนี้ทั้งสามคนนั่งกินข้าวเช้ากันอยู่
“นิดหน่อยอ่ะ” นี้ขนาดนิดหน่อยของกูนะ
“ตุลย์ มานั่งนี้มากินข้าว” ไอ้โชว์เรียกผม ผมก็ไปนั่งข้างๆ มัน
“เออตุลย์ เรื่องเมื่อคืน” เหมือนพอสจะพูดอะไร
“เอาแบบนี้คือพอสกับโชว์เค้าเคยเป็นแฟนกัน แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรแล้ว” มิกซ์รีบเล่า
“สบายใจได้นะตุลย์ กูไม่ได้คิดอะไรแล้ว กับโชว์เราก็กลับมาเป็นเพื่อนกัน”
“อืม ไม่หรอก” ในขณะที่คนอื่นเค้าอธิบาย ไอ้โชว์มึงจะไม่พูดไม่ช่วยอธิบายสักคำใช่ไหม มันน่าน้อยใจชะมัด
“เอ่อพอสมิกซ์ เดี๋ยวกินเสร็จแล้วไปส่ง” ที่นี้อะเสือกพูด
“ไม่เป็นไรเรากลับเองได้” พอสรีบบอก
“ได้ไงล่ะ เออ บอกว่าไปส่งก็ไปส่งดิ ตุลย์ไปอาบน้ำไป” มันไล่ผมไปอาบน้ำ
“มึงไปส่งเหอะ กูไม่ไป ขี้เกียจออกไปข้างนอก เดี๋ยวกลับห้องก่อน” ผมลุกจะเดินกลับห้องครับ
“ไหนบอกว่าไม่เป็นไรไง” โชว์ดึงมือผมแล้วถาม
“ไม่เป็นไรก็คือไม่เป็นไรไง แล้วไม่ไปก็คือไม่ไป ไม่เข้าใจรึไง” ไม่รู้อารมณ์ผมมันเป็นอะไร เค้าเรียกหึงรึป่าว
“งั้นเดี๋ยวกลับมาแล้วไปหาที่ห้องนะ” มันปล่อยมือ นี้มึงไม่คิดจะง้อกูหรอ ผมก็เลยเดินกลับห้องมาด้วยจิตใจที่ว้าวุ่น ใจนึงก็คิดไปว่าไม่มีอะไรหรอกเพื่อนกัน อีกใจนึงก็คิดว่าเค้าเคยเป็นแฟนกันนะอยู่ใกล้กันมันจะไม่หวั่นไหวหรอ โอ้ยเบื่อโว้ยไม่อยากคิดไรแล้ว เซ็งโว้ยย อาบน้ำดีกว่า นี้มันบ่ายโมงแล้วนะ ไปส่งกันถึงไหนว่ะ โอ้ยไม่ลงไม่รอแมร่งแล้ว ไปหาไรกินดีกว่า
“โป้ง เลี้ยงข้าวหน่อยดิ” ผมโทรหาโป้งหลังจากที่วันนั้น ไม่ได้คุยกันอีกเลย
“คิดอะไรเนี้ยะ ทะเลาะกับมันรึป่าวถึงโทรมาได้” มันคงประหลาดใจเลยถามผมแบบนี้
“ป่าว ทำไมกูอยากจะเจอเพื่อน ให้เพื่อนเลี้ยงข้าวบ้างไม่ได้หรือไง”
“ป่าวๆๆ ได้ๆๆ อยู่ห้องใช่ป่ะ เดี๋ยวไปรับ” แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง ไม่ถึงสิบห้านาทีมันก็มารับผมครับ
“เร็วจังว่ะ” ผมถามมันเมื่อขึ้นรถมันมา
“ก็ซิ่งมาไง” ผมหันไปมองหน้ามัน
“อินเลิฟอะดิ หน้าตาดูผองใสแระ” ก่อนหน้านี้หน้ายตามันซีดเซียวมาก แต่วันนี้ดูดี แถมดีกว่าเดิมด้วย
“ป่าวซะหน่อย” มันพูดยิ้มๆ
“กับขวัญเป็นไง”
“ก็ดี เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม”
“จริงอ่ะ ไม่ใช่ขวัญแล้วอินเลิฟกับใครหว่า” ผมแซวมัน แต่แอบซะใจอีขวัญเล็กน้อย มึงก็เป็นได้แค่เพื่อนละว่ะ สัสสเอ้ย สะใจโว้ยยย
“ป่าว ไม่มีเว้ย”
“แล้วทำไมต้องหน้าแดง เขินหรอ”
“ไม่มีจริงๆ รอมึงคนเดียว” ผมเงียบเลยครับ ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ มึงยังตัดใจจากกูไม่ได้หรอว่ะ
“กูขอโทษ กูล้อเล่น” มันคงเห็นผมเงียบ คงคิดว่าผมจะโกรธ
“สรุปตอนนี้มึงคบกับใครอยู่” ผมถามมันจริงจัง
“เด็กมหาลัยมึงนั้นแหละ คือช่วงแรกที่กูเลิกกับมึง กูไปแอบดูมึงทุกวัน จนได้เจอกับมันนี้แหละ” โอ้โห พรหมลิขิตแท้ๆ
“ฉะนั้นวันนี้มึงต้องเลี้ยงข้าวกูเลย เพราะกูมึงถึงได้แฟนใหม่” ผมพูดขำๆๆ มันคงตัดใจจากผมได้แล้วแหละ
***************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
หัวข้อ: โทษที..ทำไงได้ก็กูรักมึงไปแล้ว ตอน พิเศษ (ความในใจผู้ชายชื่อโป้ง) น.122 06/05 (อ่าน 1297482 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก