มาแล้วครับ
สดๆๆ ร้อนๆๆๆๆ
วันนี้เหนื่อยมากเลย
ช่วยแม่
แต่ไงก็ลงให้แล้วนะครับ
ขอบคุณทุกกำลังใจ
ขอบคุณทุก Re นะครับ
พรุ่งนี้ วันเกิดผมนะครับ
มาอวยพรด้วยนะครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 56 กูจะได้รู้ไงว่ามึงรักกูมากแค่ไหน
“รักโชว์มากมั้ย” นี้กูเล่นเกมโชว์ป่าวเนี้ยะ
“คิดถึงตลอดเวลา แบบนี้มากรึป่าว” ก็ตอบไปตามความรู้สึกแหละครับ
“อืม แล้วถ้าวันนึงโชว์ไม่รักมึงแล้วล่ะ”
“คงไม่มีทาง มันรักกูมาก”
“ตุลย์กูขอพูดตรงๆ กูรักโชว์ รักมาก รักมาก่อนมึง” อึ้งสิครับ แรงมาก บาดลึกเลยครับ
“แล้วมันเกี่ยวอะไรด้วย แล้วสรุปนี้มึงต้องการอะไร”
“เลิกยุ่งกับโชว์ซะ” โอ้โห ไอ้พอสกูไม่น่ารู้จักมึงเลยว่ะ
“สัสส มึงพูดงี้ หมามากเลยรู้ป่ะ มึงก็รู้ว่ากูรักมันมากแค่ไหน ทำไม” ผมพูดไม่ออกครับ จะผิดไหนถ้าผมจะลุกไปตะมันหน้ามัน
“ใจเย็นดิ”
“มึงจะให้กูใจเย็นหรอ”
“เออ โอเคมึงรักมันมาก มึงต้องรักกันนานๆ รู้ป่าว อย่าทะเลาะกันเพียงเพราะกู หรือใคร เพราะมันก็รักมึงมาก เข้าใจกันมากๆนะ” เสร็จแล้วมันก็ลุกไป อ้าวนี้มันอะไรกัน ผม งงไปหมด สักพักไอ้โชว์ก็เดินมา ทุกอย่าก็กระจ่างครับ
“นี้มึงเล่นอะไรไอ้โชว์”
“กูจะได้รู้ไงว่ามึงรักกูมากแค่ไหน”
“ตลกมากมั้ย”
“ขอโทษ แต่มันทำให้กูรู้ว่ามึงรักกูมาก แล้วกูก็จะรักมึงให้มากเช่นกัน ส่วนเรื่องพอสมึงคงเข้าใจนะว่ากูกับมันไม่ได้มีอะไรกันแล้ว”
“อืม คราวหลังไม่เล่นแล้วนะ มึงรู้ไหมตอนมันพูดว่าให้กูเลิกยุ่งกับมึง กูเจ็บแค่ไหน”
“ขอโทษครับ เข้าไปข้างในกันดีกว่า เอ๊ะหรือว่าไปห้องน้ำดี” มันทำหน้าทะลึ่ง
“อุบาทว์ ไปข้างในเหอะ เดี๋ยวเพื่อนสงสัย” แล้วก็เข้าไปมันกันข้างในต่อครับ คืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่ผมมีความสุข กับเพื่อนๆ กับคนที่ผมรัก
.............................................................................................
“โชว์ เดี๋ยวไปส่งท่ารถหน่อยดิ” วันนี้ผมจะกลับบ้านครับ
“จะกลับเลยหรอ เดี๋ยวไปส่งบ้าน”
“ไม่เป็นไร เหนื่อยเปล่าๆ”
“แล้วเค้าจะปล่อยให้ที่รักลำบากได้ไงเล่า”
“ลำบากอะไร เดี๋ยวบ้านกูนั่งรถแป็บเดียวก็ถึง ใกล้นิดเดียว” ผมบอก บ้านผมไม่ใช่บ้านนอกนะครับ
“เออหน่า อย่าเรื่องมากบอกว่าจะไปส่งก็ไปส่งดิ จะต้องอะไรนักหนา” เอาอีกแระ ทำเสียวแบบนี้อีกแระ
“ทำไมต้องหงุดหงิดด้วย” ทะเลาะกันวันละนิดจิตแจ่มใส
“ก็ต้องให้พูดเยอะทำไม”
“แล้วไงละ ก็บอกกลับเองได้ๆ”
“พอเหอะ เลิกเถียงสักที เดี๋ยวไปส่ง โอเคจบป่ะ”
“เออ ตามใจมึง เบื่อเถียงกับมึง ยังไงก็ไม่ชนะ คนไรก็ไม่รู้ อยากทำอะไรก็ทำไปคุณชาย” ไอ้กร่างเอ้ย นิสัยนี้ไม่เลิกจริงๆ นี่ขนาดกับกูนะ
“จะไปกี่โมงเนี้ยะ”
“เดี๋ยวอาบน้ำก่อน”
“ทำอย่างอื่นก่อนได้ป่าว” ไอ้สัสนี้ หงุดหงิดหน่อยจับกดๆ จะอารมณ์เยอะไปไหนว่ะ
“ไม่ต้องเลย กูไปอาบน้ำแล้ว” ผมหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำเลยครับ กลัวสิครับ มันตัวใหญ่กว่า ผลักนิดเดียวผมก็ล้มบนเตียงแล้วครับ 555 (เวอร์ไปป่าวเนี้ยะ เอ๊ะหรือกูยอม) อายน้ำเสร็จก็ออกเดินทางครับ
“เช็ดหัวให้หน่อยดิ” ผมยื่นผ้าขนหนูให้มัน แล้วนั่งลง
“ไปค้างด้วยได้ป่ะ”
“ไม่ได้” ที่จริงก็อยากให้ไปค้าด้วยสักคืน สองคืน แต่ขอเล่นตัวนิดนึง (เล่นตัวมากเดี๋ยวโดนหมั่นไส้อีก 555)
“อย่าใจร้ายดิ กูคิดถึงมึงนะเว้ย คนเคยอยู่ด้วยกันทุกวัน” แหมปากหวาน (เอามาชิมสิ อิอิ)
“ก็ได้ แต่แค่คืนเดียวนะ”
“โอเคครับ น้องตุลย์” อะไรเนี้ยะ พูดจา
“อย่าพูดงี้ได้ปะ ฟังไม่เข้าหูสักเท่าไหร่”
“คนไรว่ะ พูดเพราะๆด้วยไม่เอา” เอาอีกแระ หาเรื่องอีกแระ (เอ๊ะรึกูว่ะที่ชอบหาเรื่อง)
“ก็มันไม่ชิน เหมือนคนอื่นพูดด้วย”
“อ่อ มึงชินแบบนี้ว่างั้น”
“เออ กูชิน พอแระ มึงไปอาบน้ำไป เหม็นว่ะ”
“เหม็นแล้วมึงอมทำไม” มึงหมายถึงไรเนี้ยะ
“ไอ้สัสทะลึ่ง กูไม่ได้หมายถึงไอ้นั้นของมึง ไปเลยไป” ผมไล่มันไปอาบน้ำ คนเชี่ยไรทะลึ่งได้ตลอดเวลา กูคบกับมึงได้ไงว่ะเนี้ยะ ได้เวลาออกเดินทางแล้วครับ
“แวะทำบุญก่อนมั้ย” มันชวนผม
“ก็ดีที่ไหนอ่า”
“พระปฐมเจดีย์” อ่อทางผ่าน
“เอาดิ อยากทำบุญ” อยู่กรุงเทพไม่ค่อยได้ทำบุญเลย
“อยากทำบุญกับกูอะดิ”
“เลิกกวนตีนได้ป่ะโชว์”
“ขอโทษคร้าบบบ” นี่กูกับมึงจะต้องกัดกันวันละนิดใช่ไหมเนี้ยะ กูดีเจ็บดี 55 (นี่กูซาดิสหรือป่าวเนี้ยะ) มุ่งหน้าไปทำบุญครับ ก็สบายใจกันไปครับ ตอนนี้ก็บ่ายๆแล้วครับ หิวแล้วด้วย
“โชว์ หิวอ่ะ”
“ไปดิ ไปหาอะไรกินกัน”
“โชว์กูถามหน่อยเถอะ มึงทำไมต้องเลี้ยงกูว่ะ” ผมพยายามช่วยออกเงินค่าข้าวตลอดแต่มันไม่เอา
“กูบอกแล้วไงแฟนคนเดียวกูเลี้ยงได้” กูซึ้ง
“มึงไม่คิดว่ากูหลอกกินมึงหรอ”
“แล้วหลอกป่ะล่ะ”
“หลอก”
“หรอ หลอกให้รัก หลอกให้หลง หลอกอะไรหลอกไปเลย อย่าหลอกหัวใจตัวเองละกัน” ไอ้เชี่ย อารมณ์กวี พ่อมึงเป็นยอดกวีป่าวเนี้ยะ
“เออ ไม่หลอกหรอก กูรักมึงจริงๆ”
“เออ เหมือนกัน” แล้วก็ไปหาข้าวกินกันครับ ก่อนจะกลับบ้าน มาถึงบ้านก็บ่ายสามแล้วครับ แม่กำลังเก็บร้านเลย
“แม่หวัดดี”
“สวัสดีครับ” ไอ้โชว์ไหว้แม่ผม
“อ้าวตุลย์ ทำไมมาไม่บอกแม่ล่ะ”
“เซอร์ไพร์ไงแม่ คิดถึงแม่จัง” ผมกอดแม่ แล้วหอมไปสองฟอดใหญ่
“จ้า กินอะไรมากันรึยัง”
“เรียบร้อยแล้วครับแม่”
“แม่ครับ นี่ของฝาก” ไอ้โชว์ยื่นถุงผลไม้ กับข้าวหลามให้แม่ แวะซื้อมาตอนทำบุญแหละครับ
“ขอบใจจ๊ะ คราวหลังไม่ต้องลำบากนะลูก” แม่บอกอย่างเกรงใจ
“ไม่เป็นไรครับ ผมเต็มใจ”
“แม่ไปพักเถอะครับเดี๋ยวผมเก็บร้านให้เอง”
“ไม่เป็นไรลูก เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว” ผมก็เลยช่วยแม่เก็บร้านครับ
“แม่เดี๋ยววันนี้ตุลย์ไปซื้อกับข้าวเอง เดี๋ยวจะโชว์ฝีมือถูกแม่ค้าด้วย”
“จ้า อะนี้เงิน”
“ไม่เป็นไรครับแม่ ผมมารบกวน” ไอ้โชว์รีบบอก
“เอาไปเถอะลูก มาเที่ยวบ้านแม่ทั้งที มาอยู่กี่วันล่ะ” แม่ถาม ยื่นเงินให้ผม
“อยู่จนถึงเปิดเทอมได้ไหมครับแม่” ผมมองหน้าไอ้โชว์เลยครับ มันก็มองผมแบบกวนตีน
“ได้สิ ตุลย์จะได้มีเพื่อนด้วย” แม่ไปไฟเขียวให้มันทำไม แล้วผมกับมันก็ไปซื้อกับข้าวกัน ไม่ได้ซื้อกับข้าวเองมาตั้งนาน
“มึงใครจะให้มึงอยู่นานขนาดนั้น” ผมพูดกับมันตอนอยู่บนรถกันสองคน
“ไม่รู้กูขอแม่มึงแล้ว” มึงเข้าทางแม่หรอว่ะ
“เรื่องของมึง แต่กูไม่ให้นอนห้องกูหรอก”
“ตุลย์มึงอย่าใจร้ายกับกูดิ นี่กูทำทุกอย่างเพื่อมึงเลยนะ กูอยากอยู่กับมึงทุกวัน อยากตื่นขึ้นมาเจอหน้ามึง อยากนอนกอดมึง” โอ้โห เป็นชุด
“ไม่เบื่อหรอ”
“ไม่เลยสักนิด”
“งั้นก็ตามใจ อย่าบ่นมากด้วย เพราะบ้านกูไม่ได้สบายเหมือนบ้านมึง ไม่ได้มีแอร์”
“อยู่ได้ดิ แค่มีมึงก็พอ”
“พอเหอะ กูจะอ้วก เดี๋ยวมึงจอดตรงนั้นนะ” มาถึงตลาดนัดแล้วครับ ก็ช็อปกันไปครับ
“อยากกินไร เดี๋ยวกูทำให้”
“น้ำพริก ปลาทู ชะอมไข่ทอด” อาหารบ้านมาก
“อืม โอเค” สักพักก็ได้ของครบครับ ก็กลับกัน
“ตุลย์จะทำเองใช่ไหมลูก แม่หุงข้าวไว้แล้วนะ จัดการเลย” แม่บอกผม ผมก็จัดการทำกับข้าวโดยมีไอ้โชวืเป็นลูกมือ (ไม่รู้ลูกมือหรือตัวยุ่งก็ไม่รู้ ทำไรไม่เป็นเลย แค่หันผักยังยากสำหรับมันเลย)
“โชว์ มึงเอาผักไปล้างไป แล้วเด็ดชะอมด้วย” ผมก็สอนมันเด็ด ดีนะที่สอนอะไรง่าย กว่าจะทำเสร็จก็ใช่เวลาพอสมควร
“แม่ครับกินข้าวครับ” ไอ้โชว์เรียกแม่ผม ตั้งโต๊ะเสร็จพอดี
“น่ากินทั้งนั้นเลย” ไอ้โชว์ตักข้าวให้แม่ผม แล้วก็ผม
“ตุลย์ อยู่ที่นู้นเป็นไงบ้าง” แม่ถามไอ้โชว์
“ก็ดีครับ เป็นคนดี ช่วยเพื่อน” ดีมาก ผมยิ้มๆ
“อืม ไงก็ฝากดูแลตุลย์มันด้วยละกัน มันเด็กต่างจังหวัดไม่ค่อยรู้อะไร กลัวไปโดนใครหลอกเอา” แม่นี่ลูกแม่เป็นผู้ชายนะ
“อย่างตุลย์หรอครับแม่ไม่โดนหลอกหรอกครับ กลัวจะไปหลอกคนอื่นมากกว่า” ไอ้เชี่ยนี่แรง บทสนทนาบนโต๊ะก็เป็นไปอย่างสนุก แล้วแม่ก็ขอตัวไปพักผ่อน เพราะแม่ต้องตื่นเช้า
“โชว์ล้างจานเป็นป่ะ” ผมกะจะใช้มันครับ
“ของหมูๆว่ะ ใครๆก็ทำเป็น”
“เออ งั้นมึงทำ” ผมก็ปล่อยให้มันล้างจานไป ผมก็ไปเช็ดโต๊ะ
“เพล้งงงง” กูว่าแล้วไง จานแตกครับ
“มึงล้างจานไงเนี้ยะ”
“ก็มันลื่นอ่ะ”
“ล้างไม่เป็นก็บอก มาทำฟอร์ม ไปเช็ดโต๊ะเลยเดี๋ยวกูล้างจานเอง” ผมไล่มันไปเช็ดโต๊ะแล้วเก็บเศษจาน
“โอ้ย”
“โชว์ เป็นไรมากป่าว” มันยกเท้าขึ้นมาดู ผมลมแทบจับเลยครับ เลือดครับ เศษจานบาดเท้ามันครับ แต่ไม่ลึกเท่าไหร่
“ไม่เป็นไร ไกลหัวใจ”
“มานี่เดี๋ยวทำแผลให้” ผมเอาเก้าอี้มาให้มันนั่งแล้ว ไปเอากล่องยามา
“ตุลย์ ไม่เป็นไรเดี๋ยวกูทำเอง”
“ไม่เป็นไร เอาเท้ามา” ผมก็จัดการทำแผลให้มัน
“กูขอโทษ” มันขอโทษผม
“ขอโทษทำไม”
“เรื่องง่ายๆ แค่นี้กูก็ทำไม่ได้” มันมองหน้าผม
“ไม่เป็นไร กูไม่ได้ว่าอะไรมึงซะหน่อย แล้วแผลอย่าโดนน้ำละ เดี๋ยวหายช้า แล้วไงถ้าเป็นไรมากค่อยไปหาหมอ”
“ขอบใจนะ”
“ไปรอบนห้องก่อนไป เดี๋ยวทำอะไรเสร็จแล้วเดี๋ยวตามขึ้นไป”
“ไม่เป็นไรนั่งรอตรงนี้แหละ ขึ้นพร้อมกัน แล้วอาบน้ำให้ด้วย” ได้ทีเลยนะมึง
***********************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
หัวข้อ: โทษที..ทำไงได้ก็กูรักมึงไปแล้ว ตอน พิเศษ (ความในใจผู้ชายชื่อโป้ง) น.122 06/05 (อ่าน 1194828 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก