หัวข้อ: โทษที..ทำไงได้ก็กูรักมึงไปแล้ว ตอน พิเศษ (ความในใจผู้ชายชื่อโป้ง) น.122 06/05

[Ak@tsuKII]

^
^

นั่นสิ เหมือนจะแพลม ๆ ออกมาแล้ว 

แต่ยังไงโชว์ก็รักตุลย์อ่านะ คงไม่หันไปซดน้ำพริกถ้วยเก่าหรอก

[ละเมอ]

ตาโชว์

หื่นได้อีก

เอาซะตุลย์เคลิ้มเชียว

อิอิ

ไม่นานคงท้อง

555

[hpsky]

ตอนนี้น่ารักอ่ะ นานๆจะไดหวานๆกันที
แค่คนเก่าของพี่โชว์ อย่ากลับมานะ ไม่ยอมอ่ะ

[rmlab]

ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ กำลังดีขึ้นแล้วนะเนี่ย

[conankungkub]

วันนี้จะมาไหมอ่ะครับ  อยากอ่านมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[OHmeza019]

หว๊านๆ
เเล้วนี้ทำไมตุลย์ยังไม่เกิดอารมณ์เเบบเดิมอีกหรอ
เเต่ก่อนเหนสุดๆๆ อิอิ

อารัยสุดๆว๊า 55

[QUE1]

เพิ่งเข้ามาอ่านจ้า....อิอิ
ตามทันแล้ว
แม้ว่าตุลย์จะรักโป้งก็เถอะ
แต่ทำไมเราไม่ค่อยชอบโป้งเลย
ดูจะเอาแต่ได้เกินไป...พอยอมรับว่ารักกันเอะอะ..ก็ลากขึ้นเตียงลูกเดียว
น้องตุลย์ก็นะ หวงตัวบ้างอะไรบ้างก็ได้มั้งลูก....

ถึงแม้โชว์จะใช้กำลังบังคับหนูมาก็เถอะนะตุลย์
แต่ดูเหมือนว่าอย่างน้อย โชว์ก็ไม่ได้เอาแต่ได้
แม้ตัวจะโตอายุอานามก็คิดได้แล้ว
แต่ความที่เป็นเด็กขาดความอบอุ่นเลยทำให้ไม่รู้ว่าจะ
ต้องแสดงออกยังไงให้คนรัก...การกระทำเลยเป็นคนเอาแต่ใจ

[iChoCoHoLiC]

สงสัยวันนี้ท่าจะมาไม่ปกติ

[gtower]

  ตื่นเช้ามานั่งรออ่านต่อ

[KURU]

เฮียโชว์น่ารักอ่า

[lllEartHlll]

จะพาไปไหนน้า

พี่โชว์

พี่ตุลย์

รักกันๆ

[sala]

วันนี้จะมาต่อมั้ยอ่า

ลุ้นๆๆๆ

[AoBbyBoY]

ติดตามต่อไปอยากรู้จังต่อไปจะทำไง
โชว์เจอแฟนเก่าไหม
แต่อาจจะดีก้อได้ทำให้ตุลย์เข้าใจตัวเองว่ารักโชว์ไง

[ณ ที่เดิม™]

^
^
^
จิ้มเจาะไข่ด้าบบน

แวะมาอ่านขอรับ
ตามทันแล้ว รอตอนต่อไปขอรับ

[bbyuqin]

ตุลย์ก็เริ่มใจอ่อนขึ้นมากแล้วเน้อ..สู้ต่อไปนะโชว์

[iChoCoHoLiC]

 วันนี้ก็ยังไม่มา สงสัยต้องส่งยาสตรีเบนโลให้ Writer อิอิ

[roseen]

 :L1:เริ่มยอมรับบ้างแล้วเหรอ

[Phichchii]

เก็บงานก่อนนะ  แป็บนึง

อิอิ

[ordkrub]

อ่านแล้วสะใจครับ รอลุ้นว่าอย่าให้มีมารผจญนะครับ

[AoBbyBoY]

จะรอนะคับ
มาเปิดดูทุกวัน

ไงก็จะรอ

[หัวเเม่มือ]

โชว์น่ารักอะ

[Phichchii]

ขอโทษที่ให้รออีกครั้ง

ช่วงนี้ขาขึ้นงานเข้าจัง

รายงานนะครับ

อิอิ

ปั่นด่วนอะครับ

จะสอบอีก


หนังสือหนังหาก็ไม่ได้อ่าน

ไปอ่านก่อนละกันนะครับ









โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว












ตอนที่ 48  ทำบุญร่วมกัน





“อืม” สักพัก ก็มาถึงร้าน ก็นั่งกินไปจนสมอยาก อิ่มมากเลยครับ

“เหลือเวลาตั้งเกือบชั่วโมง ไปทำไรดีอ่ะ” มันถามผม

“ไม่รู้ดิ อยากไปไหนก็เรื่องของมึง” ตามใจมันบ้างครับ

“ป่ะ งั้นไป” มันจับมือผมอีกแล้วครับ มันลุกขึ้น

“ไปไหนอ่า เดี๋ยวมาเรียนไม่ทัน” กลัวไม่ทันเข้าเรียนครับ

“ไปเถอะน่า ไหนบอกไปไหนก็เรื่องของกูไง มาเรียนทันเชื่อสิ”

“อืม ก็ได้” แล้วมันก็ขับรถไปเรื่อยๆ แล้วมันก็เลี้ยวเข้าวัด

“มาทำไรเนี้ยะ”

“ถามโง่ๆ มาวัดให้มาทำไรล่ะ” มันด่าผมว่าโง่ครับ

“มึงด่ากูหรอ”

“ป่าว คืออยากมาทำบุญร่วมกับมึงอ่า” เป็นเอามาก

“หรอ บอกดีๆก็ได้ ทำเป็นปิดบัง”

“ไม่เอากลัวบอกแล้วมึงไม่มา มึงเข้าวัดไม่ได้นิ” เอ๊ะยังไง สัสส มึงด่ากูนิ

“เอาอีกแล้วนะ มึงด่ากูอีกแล้วนะ เป็นเชี่ยไรเนี้ยะ” โมโหครับไม่ชอบให้ใครมาด่า แต่ชอบด่าคนอื่น อิอิ

“ขอโทษ เห็นหน้าเครียด ป่ะไปทำบุญกันดีกว่า อย่าทำหน้ามุ่ยอยู่เลย” มันจอดรถ แล้วบอกผม ชิใครจะทำบุญกับมึง ยังเคืองไม่หายเลย

“ลงมาเถอะครับ” มันมาเปิดประตูฝังผม ผมเงียบไม่ลง

“ขอโทษนะ ไม่ว่าแล้ว มึงอะ แค่แกล้งเฉยๆ อย่างอนไปหน่อยเลย ทำตัวเป็นเด็กไปได้” นี่มึงว่ากูอีกแล้วนะ ผมลงจากรถ

“มึงว่ากูอีกแล้วนะ”

“ตุลย์ มึงฟังบ้างได้มั้ยว่ะ ว่าอะไรเรื่องจริง อะไรเรื่องเล่น มีเหตุผลบ้าง ไปทำบุญได้แล้ว” มันจูงมือผมไปเลย ไอ้โชว์มึงอารมณ์ไหนเนี้ยะ

“กูพามึงมาทำเรื่องดีๆ แต่มึงก็อะไรก็ไม่รู้” มันยังบ่นไม่เลิก สรุปนี่กูผิด

“ปล่อย” ผมบอกให้มันปล่อยมือผม มันปล่อยแล้วเดินไปเลย อ้าว ไหงงั้นอ่ะ มึงเป็นไรเนี้ยะ มันเดินไม่หันมามองผมอีก

“โชว์ รอกูด้วยดิ” เออดูผิดก็ได้ว่ะ

“เป็นไร” ผมเดินทันมัน แล้วถาม

“กูแค่อยากมาทำบุญกับคนที่กูรัก แต่ทำไมมึงต้องทำตัวหงุดหงิดอะไรก็ไม่รู้ กูอยากให้มึงมีความสุข แต่มึงก็ทำเหมือนเป็นทุกข์ ทำไมกูทำไม่ดีตรงไหน” มันพูดออกมา โหกูเป็นขนาดนั้นเลยหรอว่ะ

“อะ กูขอโทษ ไปทำบุญกันเหอะ” ผมง้อมันครับ แล้วจูงมือมันไป มันก็เดินตาม

“คราวหลังอย่าทำหน้าแบบนั้นอีกนะ ไม่ชอบเลย”  หน้าแบบไหนว่ะ

“อืม แล้วมึงก็อย่าทำหน้าแบบนั้นด้วย น่ากลัวชะมัด” เวลามันโมโห หน้ามันหน้ากลัวมากครับ

“กลัวหรอ จะได้ทำทุกวัน” สาสส

“ใครกลัว ไม่เคยกลัวมึงหรอก”

“หรอ”

“เออ เลิกเถียงเหอะ รีบทำจะได้ไปเรียน” ผมเร่งมัน เราไปถวายสังฆทาน แล้วก็ปล่อยปลาครับ อิ่มบุญดี ตั้งแต่อยู่กรุงเทพไม่ค่อยได้ทำบุญเลย

“เป็นไง มีความสุขมั้ย” มันหันมาถามผมเมื่อขึ้นรถ

“อืม”

“กูอยากให้มึงมีความสุขทุกวัน กูจะพยายามให้มึงได้มีความสุขทุกวันนะ” มันบอกผมยิ้มๆ

“จริงหรอ ทำได้หรอมึงอ่ะ ทุกข์สิไม่ว่า” ใครที่ไหนจะมีความสุขได้ทุกวันว่ะ กูไม่ใช่นักบวชนะเว้ย

“ไม่รู้ แค่มึงอยู่กับกูทุกวันเดี๋ยวมึงก็รู้เองแหละ” โหกล้าพูด ใครจะไปอยู่กับมึงทุกวัน

“เพ้อเจ้อ”

“ดูเอาเอง เลิกเรียนมารับที่เดิมนะ” ทุกวันนี้เลิกเรียนมันจะมารับผมครับ มันคงเป็นชีวิตประจำวันของผมไปแล้ว หนีมันไม่พ้นแล้วครับ ผมก็ลงไปเรียนปกติ

“สัสสตุลย์เดี๋ยวนี้หน้าตาผ่องใสนะมึง ตั้งแต่คบเฮียโชว์เนี้ยะ” คำทักแรกจากไอ้คิวเมื่อผมเข้าห้องเรียน ยังเหลือเวลาอีกตั้ง 10 นาที ไอ้พวกนี้มาเร็วตลอดแหละครับ ผมนี่สายตลอด

“เชี่ย เบาๆดิ มึงกลัวเค้าไม่รู้หรอว่ากูคบใคร” ผมว่ามันไปเบาๆ ไม่อยากให้ใครรู้จริงๆครับ ว่าผมคบผู้ชาย ห็ผมเป็นผู้ชายนิครับ

“เออ แล้วนี่ทำไมมาเร็ว เฮียโชว์หมดแรงหรอ ถึงมาเร็ว” พวกมึงเมื่อไหร่จะเลิกแซวกูสักที

“จวย เลิกแซวกูสักที ไอ้อ้าวแล้วมึงเป็นไรนั่งเงียบ หน้าบูดเนี้ยะ” ผมหันไปถามไอ้ข้าวที่เงียบตั้งแต่ผมเข้ามาแล้ว

“ดราม่าอ่ะ” ไอ้พจน์บอก

“กับไอ้เจ๋งหรอ” ผมถามกลับ

“อืม” ไอ้พจน์กับไอ้คิวพยักหน้า ตอนนี้ไอ้ข้าวก็ยังซึมๆ ไม่ได้หันมาพูดกับผม

“ไอ้ข้าวมันทำอะไรมึง” ผมถามมัน มันยังนิ่งไม่ตอบ สักพักผมเริ่มเห็นดวงตามันระเรื่อด้วยน้ำตา

“เฮ้ย มึงเป็นไร มึงบอกกูดิ ไหนมึงบอกมีไรจะบอกกูไง” พูดไปแค่นั้นน้ำตามันก็ไหลออกมาเลย มันสวมเข้ากอดผม

“มันไม่รักกูแล้ว” มันพูดไปร้องไห้ไป

“มีอะไรทำไม บอกกูมาให้หมด” ไม่ได้แล้วครับ อาจารย์เข้ามาพอดี ผมเลยลากมันออกมาในห้องน้ำ ไอ้คิวกับไอ้พจน์จะตามมาแต่ผมส่งสายตาเป็นเชิงว่ากูจัดการเอง

“ไหนมีไรบอกกูมา มันทำอะไรมึง” ผมถามตอนนี้มีแค่มันกับผมในห้องน้ำ ห้องน้ำชั้นนี้ไม่ค่อยมีคน

“ก็ไอ้เจ๋งมัน ไม่โทรหากู มันบอกกูเอาแต่ใจ แล้วตอนนี้สามวันแล้วที่ไม่ได้ติดต่อกัน มันทิ้งกูแล้วใช่ไหม” อีท่าไหนล่ะเนี้ยะ

“ยังไง”

“กูผิดเองแหละ กูมันเอาแต่ใจ มันก็เลยทิ้งกู สมควรแล้วแหละ” มันพูดน้ำตายังไหลออกมาเรื่อยๆ

“มึงรักมันมากใช่ไหม” มันนิ่งไปสักพัก แล้วพยักหน้าตอบรับ

“ทำไมมึงถึงรักมัน” ผมถาม

“กูไม่รู้ แต่ตลอดเวลากูรู้ว่ามันจีบกู มันดูแลกูตลอด ถึงแม้ว่ามันจะกวนตีนก็เหอะ แต่มันก็ไม่เคยทิ้งกู แต่พอมันทำไม่ดีกับกู มันหายไปกูคิดถึงมันตุลย์ กูคิดถึงมัน  แต่นี้มันคงโกรธมากจริงๆ มีนคงทิ้งกูแล้วแหละ” มันร้องไห้ไม่หยุด

“แล้วมึงไปทำอะไรให้มันโกรธ” ผมถามอยากรู้ว่าไอ้ข้าวทำอะไร

“กูคุยกับคนอื่น เค้าขอเบอร์กูแล้วโทรมาหากู แต่กูคุยกันแบบเพื่อนคนหนึ่ง แต่กูไม่ได้บอกมัน กูผิดใช่ไหม” คงผิดมั้ง

“มันคงโกรธที่มึงปิดบังมันนั้นแหละ แล้วนี่จะเอายังไง”

“กูไม่รู้ มันไม่รับโทรศัพท์กู ไปหาที่ห้องก็ไม่อยู่ มึงจะให้กูทำยังไงตุลย์ จะให้กูทำยังไง”

“เอางี้มึงเลิกร้องไห้ก่อนได้ป่ะ เดี๋ยวใครมาหาว่ากูรังแกมึง” ไอ้ข้าวมันดูอ่อนแอมากครับ ร้องไห้ตลอด

“เอางี้เดี๋ยวกูคุยให้”

“จริงหรอ”

“เออดิ เพื่อนมีปัญหามึงจะให้ปล่อยได้ไง แล้วอีกอย่างเพื่อนกูทั้งคู่ด้วย”

“ขอบคุณนะตุลย์ กูรักมึงว่ะ”

“สาสส ไม่เอาเดี๋ยวไอ้เจ๋งมันหึง”  ผมแหย่มันเล่น มันขำออกมา เวลามึงหัวเราะ ดูดีกว่าเมื่อกี้เยอะเลยว่ะ

“หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ......” ผมโทรหาไอ้เจ๋งครับ นี้กูโดดเรียนเพราะพวกมึงเลยนะเนี้ยะ เอาไงดีว่ะ อ่อโทรหาไอ้โชว์ละกัน มันอยู่วิศวะเหมือนกัน

“โชว์ เจอไอ้เจ๋งป่ะ” ผมถามเมื่อมันรับสาย

“นี่นั่งหน้าเป็นหมาไม่ได้กินข้าวอยู่เนี้ยะ” โชคดีของกูแท้ๆ อยู่กับไอ้โชว์พอดี

“ขอคุยกับมันหน่อยดิ” สักพักมันก็รับ ได้ยินแว่วๆว่ามันจะไม่รับ

“ไอ้เจ๋งเดี๋ยวนี้ไม่เจอหน้า หายไปไหน” ผมถามไปเล่นๆก่อนยังไม่เข้าเรื่อง เดี๋ยวจะเครียด ฟังดูมีหลักการ

“กูไม่ค่อยว่างอ่ะ”

“หรอ แล้วมึงปิดโทรศัพท์ทำไม”

“กูไม่ได้เอามา”

“มึงมาเจอกูหน่อยป่ะ”

“ตอนนี้หรอ”

“เออ คนละครึ่งทาง ศร.1 นะ ไม่มาเลิกคบอ่ะ” ผมยื่นคำขาด ผมตัดสายไป ดูสิมันจะมามั้ย

“ป่ะข้าว ไปเจอมันกัน” ผมส่งข้อความไปบอกไอ้คิวว่า เดี๋ยวเรียบร้อยแล้วกลับมาเล่าให้ฟัง เดี๋ยวกูโทรหา ผมมารอมันที่นัดหมาย มันยื่นรออยู่แล้ว แล้วพอมันเห็นผมเดินมากับไอ้ข้าวมันก็หันหลังจะเดินหนี ไอ้นี้มันต้องคิดจะทำอะไรอยู่แน่เลย

“เดี๋ยวไอ้เจ๋ง จะไหน” ผมเรียกมันไว้ทัน

“เอ่อๆๆ มึงมีไรรีบว่ามาเลยดีกว่า” มันตะกุกตะกักไม่มองหน้าผมกับไอ้ข้าว ผมลากมันมาคุยกันที่ลับตาคน

“มึงมีปัญหาอะไรกันทำไมไม่คุยกัน มึงรู้มั้ยไอ้ข้าวมันเสียใจแค่ไหน”  มันหันมามองหน้าผม

“มึงรู้ได้ไงว่ากูไม่เสียใจ มันโกหกปิดบังกูคุยกับคนอื่น ทั้งที่กูทำดีกับมันมาก มึงรู้มั้ยมันไม่เคยแม้จะบอกรักกู ทั้งที่กูรักมันมาก” มันพรั่งพรูออกมา ไอ้ข้าวมันก็หน้าสลด

“ไอ้เจ๋งกูรักมึง” มันโผเข้ากอดไอ้เจ๋ง ตอนนี้ไอ้ข้าวร้องไห้ไปด้วย  ไอ้เจ๋งก็กอดกกลับ สัส แค่นี้ก็จบ มึงไม่ยอมพูดกันเอง หนีกันอยู่นั้นแหละ ไอ้แค่คำว่ารักไม่ยอมบอกกัน

“หมดธุระกูแล้วนะ กูไปนะ” ผมบอกมันสองคน

“เดี๋ยว ไอ้ข้าวกูขอบใจนะ ที่ทำให้มันบอกรักกูได้” ไอ้เจ๋งพูด

“กูยังไม่ได้ทำอะไรเลย ความรู้สึกที่แท้จริงของพวกมึงต่างหากที่ทำให้มันดีขึ้น ไอ้ข้าวมึงรู้สึกอะไรก็พูดไปนะ อย่าเก็บเอาไว้ แล้วมันจะเกิดปัญหาแบบนี้อีก”

“กูไรเรียนนะ”

“อ้าวกูก็เรียนเหมือนกัน ไปด้วย” ไอ้ข้าวบอก

“ก็ไปดิ”

“งั้นเดี๋ยวกูเดินไปส่ง” ไอ้เจ๋งบอก

“เชี่ยไร มึงก็ไปเรียนดิ จะตามทำไม เดี๋ยวเลิกเรียนก็เจอกันแล้ว ส่วนไอ้ข้าวเดินไปกับกูไม่เป็นไรหรอก” ผมด่ามัน แหม พอมันบอกรักนะ ก็ตามเลย แล้วไอ้สามวันที่ไม่ติดต่อมึงต้องการพิสูจน์รักแน่เลย กูเชื่อมึงเลย

“อืม งั้นกูไปเรียนก่อนนะ ฝากไอ้ข้าวด้วย อ่อ เฮียโชว์ฝากบอกว่า คิดถึง ตอนเย็นเจอกัน” สาสส

“เออ แล้วไงเจอกัน”

“ไปนะข้าว เย็นนี้เก็บแต้มย้อนหลังนะ” ไอ้เชี่ยนี้ทะลึ่งไม่เลิก ไอ้ข้าวก็เขินตามระเบียบ  แล้วก็แยกย้ายกันไปครับ จบเรื่องครับ แค่มีอะไรเจอกัน คุยกัน มันก็จบแระ แฮปปี้เอ็นดิ้ง กลับมาพวกไอ้คิว ไอ้พจน์มันก็ถาม ผมก็เล่าให้มันฟัง มัน พวกมันก็แซวไอ้ข้าวไปตามระเบียบ ตอนเย็นไอ้เจ๋งก็มารับไอ้ข้าวไปทำกันก็ไม่รู้ ไอ้พจน์ก็ไปกับไอ้คิวเหมือนเดิม ส่วนผมก็รอไอ้โชว์ครับ

“รอนานมั้ย ได้ข่าวไปเป็นกามเทพสื่อรักหรอ” มันแซวผมครับ  ไอ้เจ๋งเล่าชัวร์

“กูไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย”

“แล้วเมื่อไหร่กามเทพจะแผลงศรให้รักเราสุขสมบ้างล่ะ” เพ้อเจ้อตลอด

“โชว์ มึงมีความสุขมั้ยที่อยู่กับกู ทั้งที่กูไม่เคยบอกแม้กระทั้งชอบมึง” ผมถามมัน

“มีความสุขสิ แค่กูได้อยู่กับมึงทุกวัน ตราบใดที่มึงไม่ได้ไล่กู หรือบอกว่าเกลียดกูเหมือนเมื่อก่อน” มันพูดยิ้มๆ

“หรอ แสดงว่าถ้ากูบอกว่าเกลียดมึงก็จะเลิกยุ่งกับกูงั้นสิ”  ผมแกล้งมันเล่น

“คงงั้น”

“อืม งั้นก็ยุ่งต่อไปเพราะตอนนี้กูยังไม่เกลียดมึง แต่เมื่อก่อนเกลียดมาก”  ผมพูดเล่น แต่ตอนนี้หน้ามันดูสลดๆ

“อืม ไม่เป็นไร แค่ตอนนี้มึงไม่เกลียดกูก็พอ” มันชะลอรถแล้วจอดข้างทาง

“จอดทำไม” มันค่อยๆ โน้มตัวมาแล้วจูบลงไปที่หน้าผากผม

“กูรักมึงนะ” มันบอกกับผม ผมรับรู้ถึงความรักที่มันมีให้ผม

“อือ รู้แล้ว ไปเหอะ” เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง ตลอดอะมึงไอ้โชว์

“กลับห้องเลยป่ะ” มันถามผม

“หิวอ่ะ พาไปหาไรกินหน่อยดิ” 

“กินอะไรดีอ่ะ อยากกินไรเดี๋ยวพาไป”

“แล้วแต่มึงเลย คิดไม่ออก”  ผมไปกินข้าวที่ห้างๆหนึ่ง ก็นั่งกินกันไปเรื่อย สักพักผมเหลือบไปเห็นโป้งกับขวัญเดินเข้ามาในร้านที่ผมกำลังนั่งกินพอดี อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้  เมื่อมันเข้ามาสายตาผมกับมันประสานกัน ผมก็ยิ้มให้มัน

“มากินข้าวหรอ” ผมถามมัน ตอนนี้ขวัญทำหน้าเหมือนอารมณ์เสีย  ไม่ต่างจากไอ้ตัวใหญ่ที่นั่งตรงข้ามผม ที่ทำหน้ารู้เลยว่าไม่พอใจ

“เป็นไงขวัญ สมหวังแล้วสินะ” ผมพูดกัดเล็กๆกับขวัญ

“อ่อ เรากับขวัญเพื่อนกันอ่ะ ไม่ได้เป็นไรกัน” ไอ้โป้งบอก  ขวัญหน้าเสียอย่างเห็นได้ชัด

“ตุลย์ งั้นเดี๋ยวเราไปหาไรกินก่อนนะ หิวอ่ะ ไปเหอะโป้ง” ขวัญทำทาคล้องแขนโป้ง

“ไม่กินด้วยกันหรอ ชอบกินข้าวกับเราไม่ใช่หรอ เดี๋ยวนี้ไม่กินด้วยกันเลยนะ” มันคงรู้ความหมายที่ผมส่งไป

“ไม่อ่ะเรามากับโป้ง” เออ มึงจะเอาก็เอาไป กูให้มึงแล้ว แต่เค้าจะเอามึงป่าวไม่รู้ ไอ้โป้งก็ทำหน้าสลดๆอยู่ตลอดเวลา แล้วสองคนนั้น ก็เลือกนั่งฝั่งตรงข้ามกับผม  ขวัญจัดการเองเรียบร้อย

“โป้งขวัญอยากกินนี้อ่ะ ตักให้ขวัญหน่อยดิ” โอ้ย มืออ่อนตักอะไรเองไม่เป็น ผู้หญิงคคนนี้ใครได้ไปเป็นเมียนะ ผมว่าอายยันลูก

“อืม ตุลย์กินเยอะๆ” อ้าวไอ้เชี่ยโชว์ จะไปแข่งกับเค้าทำไม อยู่ดีๆ มันก็ตักกับข้าวใส่จานผม แล้วมันก็หันไปยักคิ้วให้ไอ้โป้ง ไอ้โป้งหน้าเสียเลยครับ มันลุกมาหาผม

“ตุลย์ขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้ป่ะ”  ขวัญก็จะลุกตามมา แต่โป้งห้ามไว้

“อย่าเลยโป้งนี้แฟนกู” ไอ้โชว์รีบบอก

“ไม่เป็นไรหรอกโชว์ กูเพื่อนกัน” ผมบอกมัน คุยๆ ดีกว่า จะได้ไม่ต้องมานั่งลำบากใจ แต่กูว่ากูคุยกับมึงไปเยอะแล้วเหมือนกันนะโป้ง

“แต่กูไม่ให้  พี่ครับเก็บเงินด้วยครับ” มันวางเงินบนโต๊ะ แล้วลากผมออกมาเลย

“อ่อ ส่วนมึงถ้าข้องใจตรงไหน เจอกูตัวต่อตัวที่ลานจอดรถ” ไอ้กร่างมาแล้วครับ ผมพยายามดึงมือมันไว้ แต่มันก็ลากผมมา แต่ที่ไม่อยากให้เกิดขึ้น คือตอนนี้ไอ้โป้งเดินตามมา ผมหันไปบอกมันว่าไม่ต้องตามมา พอมาถึงลานจอดรถมันก็ดันผมเข้ารถ แล้วหันไปประจันหน้ากับไอ้โป้ง ได้ไงละครับ ผมรีบลงรถไปห้ามมัน

“ไอ้สัส มึงจะยุ่งอะไรกับแฟนกู” ไอ้โชว์มันด่าไอ้โป้งครับ

“ผลั๊ก” ไอ้โป้งชกเต็มๆที่หน้าไอ้โชว์

“สัสสมึงพูดหมาๆ ยังงี้ได้ไง” ไอ้โป้งด่า มีหรอคนอย่างไอ้โชว์จะยอม ตอนนี้ฟัดกันแล้วครับ เอาไงดีว่ะ

“กูบอกให้หยุด” ผมห้ามมันก็ไม่หยุดครับ

“มึงสองคนจะทำอะไรก็ทำไปเลย  กูกลับเองแล้ว” ผมบอกแล้วเดินไปเลย ไม่ได้หันกลับไปอีก ผมกลับมาที่ห้องด้วยความเหนื่อย ทำไมทุกคนต้องมาเดือดร้อนด้วยตัวกูด้วยว่ะ ทำไมต้องมีแต่ปัญหา

ก๊อกๆๆ  ไม่ใครก็ใครในสองคนนั้นที่มาเคาะประตู ผมนิ่งไม่ยอมเปิด สักพักก็มีกระดาษสอดมาใต้ประตูชัดเจนเลยครับไอ้โชว์

“เปิดประตู อย่าให้โมโห” นี่มึงขู่กูหรอ จ้างให้กูก็ไม่เปิด

“งั้นกูจะพังเข้าไปนะ แล้วมึงจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น” มันส่งเข้ามาอีกแผ่น











*************************
To Be Con Tinued

[Jimmeiiii*]

อือ!!..ไหงมาตัดจบกันแบบนี้หล่ะ.. ให้ตายซิโรบิ้น
โชว์ลุยโลด กระทืบไอ้โป้งให้ตายไปเลย

[hpsky]

 อ้าว แล้วตกลงว่าเกิดไรขึ้นหล่ะเนี่ยยยยย
ตุลย์เอ้ยยย ไปเป็นพ่อสื่อให้เค้า แต่ตัวเองยังเอาไม่รอด
สงสารพี่โชว์ เชียร์พี่โชว์เสมอจ้า

[bbyuqin]

กรำเวร.ทำท่าจะดี แต่สถานการณ์ไหงมันดูท่าจะเลวร้ายลงอย่างนี้ล่ะเนี่ย

[4life]

ผู้ชายมันไม่เอายังหน้าดานหน้าทนตื้อมันอยู่ได้น้อออ

[DeJavu~ ★]

โอ้ย ตุลย์ จะเล่นตัวไปไหนเนี่ย

โชว์อุสาต์ทำขนาดนี้ยังไม่รีบรักอีก

หรอ ต้องรอให้โชว์มันตายใช่มั้ย

ถึงจะบอก มั่วปากแข็งอยู่นั้นเเหละ

เริ่มเซงแล้วนะเนี่ย แล้วโป้งมามั้ย

เนี่ย เดี่ยวได้เกิดศึกชิงนายอีกหรอก

[ลูกลิงแสดงตัว]

อ้าว แล้วตกลงว่าเกิดไรขึ้นหล่ะเนี่ยยยยย
ตุลย์เอ้ยยย ไปเป็นพ่อสื่อให้เค้า แต่ตัวเองยังเอาไม่รอด
สงสารพี่โชว์ เชียร์พี่โชว์เสมอจ้า

ููู^^^
^^
^
เห็นด้วยค่ะ
โชว์มันน่าสงสารอ่ะ มันก็รักของมัน ถึงมันจะใจร้อนเอาแต่ใจ แต่เวลามันอ้อนมันก็น่ารักสุดๆ
ตุลย์เอ้ย~~ เห็นใจมันเหอะ เปิดประตูให้มันเข้ามาดีๆนะ

[KURU]

โชว์โหดตลอดอ่า

ตุลย์ก็หนีตลอดอ่ะ

เมื่อไหร่จะได้สมหวังสักที

 

[AoBbyBoY]

ตอนนี้อารมณ์ยังค้างอยู่เลย
จะเกิดไรขึ้นเนี้ยอยากรู้จังรีบมาลงนะคับ
จะรอนะครับ