เพิ่งตื่นนอนมาลงครับ
วันนี้เรียนเหนื่อยมากเลย
ไม่แน่ใจว่าพรุ่งนี้จะได้ลงป่าว
เหมือนจะมีนัด
อิอิ
ไงก็จะมาลงเรื่อยๆ นะครับ
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามมาตลอด
ไปอ่านดีกว่า
ขอให้สนุกนะครับ
5
4
3
2
1
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 45 แฟนใครน่ารัก
“เสร็จยัง” มันตะโกนเข้ามา
“เออๆ เสร็จแล้ว” แล้วมันก็เปิดประตูเข้ามา
“รอแป็บนะ เดี๋ยวไปเอาข้าวก่อน ตกลงไปเรียนป่าวเนี้ยะ ไม่ต้องไปหรอก พักก่อนวันนึง” แล้วมันก็เดินออกไป อะไรของมึงเนี้ยะ ถามเองตอบเองสรุปเองตลอด ไม่เคยฟังอะไรก่อนเลยนะมึง
“มาแล้วๆ กำลังร้อนๆเลย มะกูป้อน” ไม่นานมันก็กลับมา
“ไม่เอากูกินเองได้” ทำไมต้องป้อนด้วย
“อย่าดื้อได้ป่ะ บอกว่าป้อนก็ป้อนดิ” มันทำท่าจริงจัง
“ก็ได้ว่ะ ทำไมต้องดุด้วย” ชอบทำท่าหน้ากลัว แล้วกูเป็นอะไรต้องกลัวมึงเนี้ยะ
“วันนั้นไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าใช่ไหม ปอดชื้นป่าวเนี้ยะ ไปหาหมอดีกว่า”
“โอ้ย ไม่ต้องขนาดนั้นหรอก” ชอบทำเป็นเรื่องใหญ่
“ตามใจ เดี๋ยวกูดูแลเองก็ได้ แฟนกูทั้งคน ไม่ต้องห่วงหรอก” มันพูดยิ้มๆ
“แล้วเมื่อไหร่จะป้อน”
“อ้าปาก” มันเป็นโจ๊กครับ ใส่ขิงด้วยไม่ชอบเลย
“อร่อยมั้ย”
“กูเกลียดขิง อย่าตักมาดิ”
“ครับคุณแฟน” แล้วมันก็ป้อนผมจนหมด พร้อมทั้งยา
“จะนอนอีกป่ะ” มันถาม
“โอ้ย นอนทั้งวันแล้ว ไม่นอนแล้ว”
“แล้วจะทำอะไรละ เล่นผีผ้าห่มกันมั้ย” มันทำหน้าหื่นๆ
“ทะลึงแล้วมึง ไม่เอาไม่เล่น” เพราะตอนนี้มันกำลังใกล้ผมเข้ามาแล้ว
“ไม่เล่นก็ไม่เล่นว่ะ”
“โชว์ หยิบโน๊ตบุ๊คให้หน่อยดิ จะทำงาน”
“งานไรอ่า”
“พิมพ์งานนิดหน่อยอ่า”
“ให้ช่วยมั้ย”
“ได้เดี๋ยวกูบอกมึงพิมพ์นะ”
“ครับคุณแฟน” อีกแระ
“โอ้ยไม่ต้องย้ำมากก็ได้”
“ก็แฟนกูมันน่ารักนี่หว่า”
“มันแน่อยู่แล้ว กูมันหล่อขั้นเทพ” ไม่เคยกระดากปากตัวเองเลยครับ 555
“จริงด้วย น่ารักที่สุด”
“เอะกูบอกว่าหล่อ ไม่ใช่น่ารัก” ใช้คำว่าน่ารักมันดูแปลกๆ
“ครับ หล่อมากๆๆๆๆๆ เลย”
“ดีมาก”
“อะเปิดแล้วให้พิมพ์อะไร” แล้วผมก็บอกๆ ให้มันพิมพ์ พิมพ์เร็วกว่ากูอีก แป็บเดีบยวมันก็พิมพ์เสร็จ
“เสร็จแระ ไหนเอามาดูดิ” ผมก็เอามาตรวจดู พิมพ์ไม่ผิดซักคำ เป็นผมนะแก้แล้วแก้อีก ก็เลื่อนไปเรื่อยๆ จนหน้าสุดท้าย
“กูรักมึงนะตุลย์ รักกว่าชีวิตกูเองอีก” นี้คือข้อความหน้าสุดท้าย ผมก็ทำหน้าเฉยๆ แต่ข้างในเป็นไงไม่บอก อิอิ
“เฮ้ย มึงพิมพ์เกินอ่ะ ไม่ได้สั่งอันนี้เลย ลบนะ” ผมแกล้งมันแต่กดเซฟไปแล้วครับ มันก็ทำหน้าจ๋อย
“ช่างมันเหอะ กูพิมพ์เล่นๆ ไม่มีไรหรอก” ดูก็รู้ว่ามึงงอน แล้วกูง้อใครเป็นที่ไหนล่ะ
“หายงอนเหอะ กูเชื่อที่มึงพิมพ์” ผมก็เอามันตรงๆ นี่แหละครับ มันยังนิ่งครับ
“เฮ้ยกูง้อใครไม่เป็นนะเว้ย” ยังนิ่ง
“โชว์” ผมเรียกมันแล้วหอมแก้มมันไปทีนึง ไม่หายก็เรื่องของมึงแระ กูทุ่มสุดตัวแล้ว
“ตุลย์” มันเรียกผมยิ้ม แต่ผมก็ยังทำหน้าเฉย
“อือ” มันประกบปากผมเลยครับ มันสอดลิ้นเข้ามาในปากผม ผมดันไหลมันเบาๆ สักพักมันก็ปล่อยผม
“กูรักมึงนะ” ทำตาซึ้งเลยนะมึง
“เออ กูรู้แล้ว” อายโว้ย ไปเข้าห้องน้ำดีกว่า ผมลุกไปข้าวของน้ำเลยครับ
“ตุลย์ มึงโกรธกูหรอ” มันเรียกผมอยู่หน้าห้องน้ำ
“ป่าว กูปวดขี้จบป่ะ” ผมไม่รู้จะตอบอะไร แต่ไม่ได้โกรธ ผมไม่รู้ว่ารู้สึกดีกับมันตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ผมแสดงออกได้แค่นั้น ไม่รู้ทำไม
“อืม อย่านานนะคิดถึง”
“เออ กูไม่ตายในห้องน้ำหรอกหน่า” ทำอย่างกะว่าจะๆไม่ออกไปงั้นแหละ สักพักผมก็ออกมามันก็นอนอยู่ที่เตียง หลับด้วย สงสัยเหนื่อย เมื่อคืนมันดูแลผมทั้งคืน ไม่รู้ได้นอนรึป่าว ไอโชว์เอ้ย นอนเหมือนเด็กน้อยเลย ผมเข้าไปนั่งข้างๆ แล้วเอามือลูบผมมัน กูเพิ่งสังเกตหน้ามึงใกล้ๆ หน้าใสสาสส
“เฮ้ยย!!” มันดึงผมลงไปอยู่ในอ้อมกอด
“แอบแต๊ะอั๋งกูหรอ ทำไมไม่ขอดีๆ” จะมากอดกูทำไมเนี้ยะ
“สำคัญตัวผิดไปรึป่าว แล้วมากอดไม่เนี้ยะ กูเป็นไข้เดี๋ยวมึงก็ติดไข้หรอก”
“เป็นห่วงกูหรอ” มันถามยิ้มๆ
“ป่าว ขี้เกียจดูแล”
“งั้นหรอ แสดงว่ากูไม่สบายมึงจะดูแลกูหรอ” โอ้ยมึงจะตอนกูไปถึงไหน กูหาทางออกไม่ได้แล้ว
“งั้นตามใจมึง จะทำไรก็เรื่องของมึง”
“จริงหรอ งั้นเรามา” สัสสไม่หน้าเปิดทางให้มึงเลย
“พอเลย นอนเฉยๆ ไปเลย” ให้กอดก็บุญแล้วมึง แล้วผมก็หลับไปอีกครั้ง ในอ้อมกอดมันนั้นแหละ
***********************************************
“ได้ข่าวรีเทิร์นหรอว่ะ” มาถึงมหาลัยก็โดนไอ้พวกเพื่อนแซวเลยครับ
“เออ”
“อีท่าไหนว่ะ” ไอ้เชี่ยคิวกวนตีนตลอด
“มังจะเอาท่าไหนละ”
“โอ้โหหลายท่าหรอว่ะ”
“ป่าว กูถามว่าจะให้ถีบมึงท่าไหนดี” สัสส ทะลึ่งตลอด
“ตุลย์ มึงโทรหาโป้งยัง มันบอกโทรหามึงไม่ติดเลย” ไอ้เจ๋งครับ นั่งจู๋จี๋กับไอ้ข้าวตั้งนานเพิ่งบอกกู
“ยังอ่ะ มือถือไม่ได้ใช้เลย” มือถือผมปิดวางทิ้งไว้ เพิ่งหยิบมาใช้เนี้ยะ ไม่ได้ดูมิสคอลด้วย
“เออ โทรหามันด้วย มันบอกมีไรจะคุยด้วย” คุยไรว่ะ
“เออ เดี๋ยวโทร ว่าแต่มึงกับไอ้ข้าวเหอะ เมื่อไหร่จะมีหลานให้กูว่ะ” ขอกัดนิดนึงพอเป็นกระสัย
“ก็ไอ้ข้าวอะมันให้ใส่ถุงเลยไม่ท้อง” ไอ้เจ๋งไม่มีอายนะมึง รู้แต่ไอ้ข้าวแดงไปยันหูแล้ว แล้วกระตุกมือปรามไอ้เจ๋ง
“สาสส มึงเมียมึงอายจนจะซุกแผนดินแล้ว” สรุปมึงเป็นผัวเมียกันแล้วจริงๆ ชอบอาย ชอบปฏิเสธตลอด
“มึงๆ ไปเที่ยวกันป่ะ คืนนี้” ไอ้พจน์ครับสร้างสรรค์ตลอด
“ไปดิ” ไอ้นี้ลูกคู่
“ที่ไหนอ่ะ” ไอ้เจ๋งถาม
“ที่เดิม ฉลองคู่รักรีเทิร์น ชวนแฟนมึงด้วยนะตุลย์” อะไรพวกมึงเนี้ยะ ไปก็ไปว่ะ เบื่อๆ พอดี
“เฮ้ย โทรชวยเลย” ไอ้คิวเร่ง กูรู้มึงคิดอะไร หาเจ้ามือดิสาส ผมก็เลยโทรหามัน
“ว่าไงที่รัก” เอาซะหวานเชียว
“เออ กูกับเพื่อนกูจะไปเที่ยวกันคืนนี้ เลยโทรมาชวนมึง จะไปไหม”
“ถ้าไม่ไปมึงจะไปไหม”
“ไปดิ ไปกับเพื่อนกู”
“งั้นกูไป ต้องไปเฝ้าแฟน ยิ่งน่ารักๆ อยู่” แค่นั้นแหละ
“อืแล้วเจอกัน”
“อืมเดี๋ยวไปรับนะ”
“อืมๆ” แล้วมันก็วางไป เราก็นัดกันเสร็จสรรพ
ตอนนี้สามทุ่มแล้วครับ พวกไอ้คิวไปรอที่ร้านแล้ว
“มึงมาถึงยังว่ะ”
“เออ เพิ่งลงทางด่วนจะถึงแล้ว” ตอนนี้ผมนั่งรถมากับไอ้โชว์ พวกมันรออยู่ที่โน้นแล้ว
“เออ รีบมานะ เปิดรอแล้ว” งั้นให้ว่องเลยอิอิ
“เนื่องในโอกาสไรกันเนี้ยะ” ไอ้โชว์ถามผม
“ไม่รู้พวกมัน อยากเที่ยวมั้ง”
“อืม ขอบใจนะ ที่ยังชวน” อารมณ์ไหนเนี้ยะ
“ป่าว พวกนั้นให้ชวน” ก็อยากชวนด้วยแหละ
“อืม หรอ” เริ่มพูดน้อยอีกแระ เข้าขั้นโคม่าตลอด
“เออ อยากให้มาด้วยแหละ” ขี้งอนว่ะ ผู้ชายบ้าไรว่ะ
“จริงหรอ ดีมาก อย่างนี้ต้องสมนาคุณ” อะไรว่ะ สมนาคุณของมึง สักพักก็มาถึง
“เฮ้ย อยู่ตรงไหนว่ะ กูถึงแล้ว” ผมโทรหาไอ้คิว
“เออ เดี๋ยวกูมารอข้างหน้า เดินเข้ามาเลย” ผมเดินเข้ามามันรอผมอยู่แล้ว สนุกแน่คืนนี้
“มาช้านะพี่ มัวทำไรกันอยู่ ถ่านไฟเก่าก็งี้แหละ” ไอ้เจ๋งปากหมา ผมก็เริ่มดริ้งไปเรื่อยแล้วครับ สักพักเริ่มมึนๆ แล้วครับ ผมนะหรอ ไม่เกินห้าแก้ว มึนแล้ว ปวดฉี่ไปเข้าห้องน้ำดีกว่า ผมก็เดินไปเข้าห้องน้ำไม่ได้ชวนใครครับ เห็นสนุกกันอยู่ ผมก็ทำธุระเสร็จเรียบร้อย จะกลับโต๊ะ
“โป้ง” ผมเจอกับโป้งหน้าห้องน้ำ
“ทำไมไม่รับโทรศัพท์กู”
“กูไม่ได้พกเลย”
“หรอ ขอคุยไรด้วยหน่อยสิ”
“มีไรละ” ผมนั่งลงหน้าห้องน้ำ
“เพราะไอ้โชว์ใช่ไหมมึงถึง กลับมาคบกูไม่ได้ มึงรักมันใช่ไหม”
“ไม่ใช่อย่างงั้นโป้ง กูเคยบอกมึงไปแล้ว ว่าเป็นเพื่อนกันดีแล้ว”
“กูไม่เชื่อ กูรักมึงทำไมกูจะไม่รู้ ว่ามึงรักมัน”
“โป้งมึงเมาแล้วนะ อย่าเพิ่งคุยกันดีกว่า” ผมลุกขึ้นจะเดินไป มันดึงมือผมไว้
“ตุลย์กูรักมึง กลับมาหากูนะ” โป้งมึงอย่าทำให้กูลำบากใจได้ไหม
“โป้งไว้เราค่อยคุยกันได้ไหม”
“ไม่” มันดึงผมเข้าไปประกบปาก ไอ้สัส หน้าห้องน้ำ ดีนะคนไม่ค่อยมี ผมผลักมันออก
“โป้ง” ผมมอง มันตาเรื่อไปด้วยน้ำตา
“กูขอโทษ”
“มึงไม่ผิดหรอกโป้ง กูผิดเอง กูทำร้ายมึง ขอโทษนะ” ผมจะเดินออกไป มันดึงผมเข้าไปกอด ผมกอดมันกลับ เพื่อนคนนี้จะอยู่ข้างๆมึง
“ไอ้โชว์” ผมค่อยๆ ดันโป้งออก
“โป้งไว้ค่อยคุยกันนะ” อืม แล้วผมก็เดินออกมา ไอ้โชว์ก็เดินตามมา ผมไม่รู้ว่าโป้งจะเป็นยังไง ผมกลับมาที่โต๊ะยกแก้งเหล้าใครไม่รู้กระดกจนหมด
“พี่จัดการแล้วนะ เดี๋ยวพี่กลับก่อน” ไอ้โชว์หันไปบอกไอ้คิว แล้วฉุดมือผมออกมาจากร้าน
“โอ้ย!! เจ็ยนะเว้ย” มันโยนผมเข้าไปในรถ
“ทำไม มึงรักมันมากหรอ ถึงต้องไปกอดกันถึงขนาดนั้น มึงหลอกอะไรกูอีกละ”
“มันไม่ใช่อย่างนั้น”
“ไม่ใช่เชี่ยอะไร กอดกันแน่นขนาดนั้น มึงใจร้ายมากนะตุลย์” เสียงมันโมโห และน่ากลัวมาก ผมเลือกที่จะเงียบไม่พูดอะไรแล้ว
“เงียบ คงจริงใช่ไหม มึงนี้มันโกหกได้ตลอดเวลาเลยนะ กูเจ็บมึงเข้าใจไหม” เสียงมันดังมาก มันยังไม่ได้ขับรถออกมา สักพักมันถึงขับรถออกมา ขับเร็วชะมัด กูกลัวโว้ย
*******************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
หัวข้อ: โทษที..ทำไงได้ก็กูรักมึงไปแล้ว ตอน พิเศษ (ความในใจผู้ชายชื่อโป้ง) น.122 06/05 (อ่าน 1194802 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก