artical 11
ความเดิม
ตุบ...มันวางผมไว้ที่เตียงแล้ว...มองหน้าผม
...
เหมือนมีแรงดึงดูด ปากของไอ้พี่แต่ขยับลงมาเรื่อยๆ(ทำไมกูไม่ขัดขืนวะ แล้วจะจ้องปากมันทำไม)ผมหลับตาลง ไม่กล้าจ้องหน้าไอ้พี่เต้มันตรงๆเมื่อริมฝีปากร้อนๆของมันประทับที่ริมฝีปากผม
“อื้อ...”(ไอ้พี่เต้กรูหายใจไม่ออกโว้ย)ผมผลักทั้งทุบไหล่มัน เพื่อบอกให้มันออกไป ผมจะขาดอากาศหายใจตายอยู่แล้ว
“มีน...”พบมันถอนจูบมันก็เรียกชื่อผม ผมเลยจำใจต้องมองหน้ามัน(ไม่ต้องมองกรูตาเยิ้มเลย กรูไม่หวั่นไหวหรอกโว้ย ) แต่ก่อนที่อะไรมันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้......................................................................................
“ลูกมีน......................ไปเรียกพี่เค้าถึงไหน...ลงมากันได้แล้วลูก”เสียงม๊าผมตะโกนมาจากข้างล่างครับ ผมได้สติทันที เลยรีบผลักมันออกไป แล้วสำรวจตัวเองให้เข้าที่
“มะ...ม๊าเรียกแล้ว ผมไปรอข้างล่างนะ”ผมไม่กล้ามองหน้ามันเลยครับ พอลุกจากเตียงได้ก็รีบออกไปจากห้องเลย เขินจนแทบจะมุดพื้นหนี น่าอายจริงๆจูบแรกของผม เสร็จมันไปแล้ว ทำไมทั้งที่ผมฝันไว้แล้ว ว่าจูบแรกของผมจะมอบให้กับผู้หญิงตัวเล็ก น่ารัก แต่ทำไมมันดันมากลายเป็น ตัวบึ้กๆหน้าหล่อๆได้ก็ไม่รู้(แต่มันน่าเจ็บใจตรงที่กรูเคล้มตามมันนี่แหละ โฮTToTT หรือกรูจะชอบมันเข้าแล้ววะ ไม่น๊าไม่เอา ไม่อยากชอบไอ้ปีศาจนี่)
“ทำอะไรกันอยู่ แล้วทำไมแก้มแดงแบบนั้นล่ะลูก”ม๊าถามผม ทำเอาความทรงจำตอนที่จูบกับไอ้พี่เต้ แว๊บขึ้นมาเลย
“อ๋อ! เล่นกันอยู่ฮะ เดี๋ยวพี่เต้ก็ลงมา”ผมต้องรีบกลบเกลื่อนก่อนเดี๋ยวม๊าจับได้จะยุ่ง
“เดี๋ยวแม่จะออกไปเสริมสวยกับเพื่อนหน่อยนะ อยู่กับพี่เค้าไปก็แล้วกัน”(ไม่น๊า อย่าปล่อยผมไว้กับมันสิ)
“ม๊าอ่ะจะเสริมสวยไปไหน เดี๋ยวมีคนมาจีบทำไง ผมหวงนะ”ผมออดอ้อนครับ 555
“จ๊า พ่อลูกชายยังไงแม่ก็รักป๊าของลูกคนเดียว ไม่ต้องมาอ้อนเลย แม่จะไปแล้ว”และแล้วม๊าผมก็ไปจนได้ ทิ้งผมให้อยู่กับไอ้พี่เต้สองคน (จะว่าไปแล้วกรูแอบหนีไปบ้านไอ้เพลย์ก็ได้นี่หว่า)
คิคิ ผมทำท่ากระหยิ่มยิ้มย่อง แล้วหันไปเจอไอ้พี่เต้ที่ยืนมองผม พร้อมกับทำหน้าเหมือนเหมือนเห็นผมเป็นตัวประหลาด
“เป็นบ้าอะไรของมรึง ทำหน้าตาประหลาด หรือว่าอากาศร้อนจนมรึงบ้าไปแล้ว”(แงมันว่าผมอ่ะ)
“เปล่าไปกินข้าวเหอะ”ผมกลับมาทำหน้าขรึมเหมือนเดิม แล้วชวนมันไปกินข้าว มันจะได้ลืมว่าผมทำหน้าประหลาดๆแบบนั้น (โฮ ภาพพจน์กรูไม่เหลืออีกแล้ว)
“ไปข้างนอกกัน”พอกินข้างเสร็จ มันก็ใช้ผมล้างจาน(นิสัยเหมือนเฮียคลีนเด๊ะ) แล้วมันก็ลากผมออกไปข้างนอก(ใจคอจะไม่ถามความเห็นกันเลยใช่มั้ย) มันพาผมไปที่บ้านหลังนึงครับ ใหญ่มากๆ(มันจะรวยไปไหนกันวะ)แล้วก็มารู้ทีหลังว่าเป็นบ้านพี่ แทนเพื่อนไอ้พี่เต้
“เฮ้ย! มรึงจะปล่อยให้น้องเค้าห่างจากมรึงมั่งก็ได้”พี่แทนแซวทันทีที่เห็นผม มากันไอ้พี่เต้ครับ
“ไม่ได้หรอกกรูคิดถึง”ไอ้พี่เต้ก็ตอบกลับแบบเล่นๆ (จะเล่นทำเพื่อ)
“แหวะกรูจะอ้วก”พี่เกมส์ที่พึ่งลงบันไดมา พูดครับ
“มีน อย่าอยู่ห่างจากพี่นะ พี่คิดถึง”พี่หนึ่งกุมมือพี่เกมส์ไว้แล้วส่งสายตาปิ๊งๆให้พี่เกมส์
“ผมไม่อยู่ห่างจากพี่หรอกครับพี่เต้”ไอ้พี่เกมส์พูดแล้วทำสายตาหวานซึ้งใส่พี่หนึ่ง
“น้องมีน”(พี่หนึ่ง)
“พี่เต้”(พี่เกมส์)
สองคนนั่นโผเข้ากอดกัน เหมือนไม่เจอกันมาซักชาติเศษๆ นี่คิดว่าแสดง Brokeback Mountain กันอยู่รึไงครับเนี่ย ทำไปได้ คิดดูสิครับ ผู้ชายตัวอย่างบัฟ(บัฟฟาโล่)ทำสายตาหวานซึ่งแล้วกอดกัน มันอุบาทว์ขนาดไหน เห็นแล้วขนลุกยิ่งกว่าดูหนังสยองขวัญอีก
“เออ! ล้อกรูกันจริงๆ เดี๋ยวกรูก็แช่งให้พวกมรึงได้กันเองซะหรอก”ไอ้พี่เต้พูด พร้อมขำ พี่เกมส์กับพี่หนึ่งที่ทำหน้าเหวอ กับคำพูดของไอ้พี่เต้
“พอเหอะว่ะเต้ แค่คิดกรูก็สยองพิลึกแล้ว ไอ้พวกนั้นก็เลิกแซวน้องเค้าได้แล้ว ดูดิน้องเค้าแก้มแดงเลย”พี่แทนพูด ยิ้มๆ แล้วจิ้มแก้มผม
“แก้มแฟนกรูแดงอยู่แล้วโว้ย”ไอ้พี่เต้พูดก่อนดึงผมให้ออกห่างจากพี่แทน
“ไอ้เต้แมร่งขี้หวงวะ กรูเตะน้องมีนนิดหน่อยไม่ได้เลยว่ะ”พี่แทนหันไปหาแนวร่วมจากพี่เกมส์แล้วก็พี่หนึ่ง
“มรึงพึ่งรู้เหรอ”พี่หนึ่งทำท่าเหมือนจะบอกว่า ‘มันก็เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว’
“มรึงก็อย่าไปแหย่หนวดเสือสิวะ”ไอ้พี่เกมส์พูดครับ ร่วมมือกันดีเหลือเกิน เข้าข้างกันดีเหลือเกิน
“แล้วพวกพี่มาทำอะไรกันอ่ะครับ”ผมพูดตัดบท ก่อนที่เรื่องราวมันจะไปไกลกว่านี่ แซวกันได้แซวกันดี
“เออ! กรูลืมเลย ไปๆไปซ้อมได้แล้ว”(ขอบคุณที่ตอบผมครับพี่แทน แต่ว่ามันจะไปซ้อมอะไร อย่าบอกนะว่าพวกมันเป็นมาเฟียแล้วกำลังจะซ้อมคนน่ะ{คิดไปได้}) นอกจากจะไม่มีใครตอบผมแล้ว ยังปล่อยให้ผมเอ๋ออยู่คนเดียวอีก
“ไปนั่งเล่นนอกบ้านไป”ส่วนไอ้คนที่มันลากผมมามันก็พูดอย่างไม่ค่อยจะสนใจผม แล้วก็เดินคุยกับเพื่อนสบาย ผมเลยเดินออกไปนั่งเล่นที่เตียงข้างสระว่ายน้ำ อย่าเซ็งๆ แล้วมันจะลากผมมาทำไมก็ไม่รู้ (แต่เตียงนี่ก็สบายจัง แอบหลับดีกว่า) [- o -]ZZZZZZZZZZ
“อื้อ”แต่หลับได้ไม่นาน(มั้ง) ก็รู้สึกว่ามีอะไรมาโดนที่แก้ม จนรำคาญ เลยต้องตื่นขึ้นมาดูครับ จ๊าก!ตกใจหมดเลย(ยื่นหน้าเข้ามาใกล้กรูไมวะ)
“ตื่นแล้วเหรอฮับเจ้าหญิง” (แล้วเด็กนี่มันเป็นใครวะเนี่ย)
“เราเป็นใคร”ผมถามมัน
“ผมชื่อเท็นฮับอายุ 5 ขวบเป็นน้องชายพี่แทน”มันตอบ(จะว่าไปมันหน้าตาดีนะเนี่ย โตขึ้นต้องหล่อแน่ๆ ถ้ามีน้องสาวนี่ผมจับคลุมถุงชนกับเด็กนี่แน่ โฮะ โฮะ หัวเราะอย่างชั่วร้าย)
“แล้วมากวนพี่ทำไม ฮึ”ต้องสอบสวนกันหน่อยแล้ว
“ก็ ก็”มันแก้มแดงใหญ่เลยครับ (จะแดงทำเพื่อ)
“ก็ผมอยากจุ๊บเจ้าหญิงแก้มแดงนิฮะ” (อ้าว! กรูอายเลยดิ ไอ้เด็กแก่แดดเอ๊ย กรูไม่ใช่เจ้าหญิงแก้มแดงโว้ย อย่ากรูต้องเป็นเจ้าชายเท่านั่น {เพ้อ} แต่...ไม่การล่ะ ไอ้เด็กนี่จะเป็นเกย์ไม่ได้ เราต้องเก็บมันไว้ให้น้องสาวเรา{มีกับเค้าด้วยเหรอ})
“พี่เป็นผู้ชายนะ แถมหล่อด้วย ดังนั้นพี่เป็นเจ้าหญิงไม่ได้หรอกนะ”ผมพยายามอธิบายให้ไอ้เด็กนี่เข้าใจแต่ก็ไม่วายชมตัวเองไปด้วย( ฮ่า ฮ่า กรูช่างเก่งและฉลาดจริงๆ)
“ไม่เอาฮับผมจะให้พี่เป็นเจ้าหญิงแก้มของผม”มันพูดแล้วทำแก้มป่อง(คิดว่าน่ารักรึไงวะ)
“คุณหนูคะ คุณหนูเท็น”พอไอ้ตัวเล็กนี่ได้ยินเสียงเรียกตัวเองเท่านั้นแหละ มันก็รีบมุดเข้าเสื้อผมเลยครับ(มุดทำเพื่อ คิดว่าตัวเล็กนักรึไงวะ)
“โทษทีนะคะที่คุณหนูมากวนคุณป้าชื่อเอมนะคะ...คุณหนูไปอาบน้ำได้แล้วค่ะ”ผู้หญิงมีอายุ ท่าทางใจดีบอกผม ก่อนจะเดินเข้ามาจับ ตัวไอ้น้องเท็นไว้แล้วพยายามลากไป แต่มันก็ดิ้นๆๆ ผมเลยทนดูไม่ได้ต้องช่วยจับมัน
“เท็น...ไปอาบน้ำนะครับ”ผมอุ้มไอ้ตัวแสบที่หยุดดิ้นแล้วขึ้นมา (แมร่งไปแด๊กอะไรมาวะ ตัวหนักชิบหาย)ซึ่งไอ้ตัวแสบได้ทีก็ซบผมใหญ่เลยครับ
“ฮับผมจะไปอาบน้ำแต่ เจ้าหญิงแก้มแดงต้องอาบให้ผมนะ นะฮับ”ไอ้ตัวแสบนี่มันออดอ้อนผมอ่ะครับ ผมซึ่งรักเด็กเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว(เหรอ...ตั้งแต่เมื่อไหร่) เลยใจอ่อนเป็นธรรมดา
“ก็ได้”ผมกำลังจะปล่อยไอ้ตัวแสบลง ให้มันเดินเองครับ แต่มันก็เกาะผมไว้แน่น เป็นลิง แล้วงอแงไม่ยอมลง (นี่เห็นกรูเป็นอะไรเนี่ย)
“รบกวนคุณแย่เลยนะคะ”ป้าเอมพูดอย่าเกรงใจผม
“ไม่เป็นไหรอกครับ”ผมกัดฟันพูดครับ
“แก้มเจ้าหญิงหอมจังฮับ แถมนิ่มด้วย” ระหว่างทางที่พามันไปอาบน้ำ ผมก็สึกหรอไป 30% แล้วครับเพราะโดนไอ้ตัวแสบนี่แทะโลม ทั้งหอมแก้ม ทั้งดึงแก้ม(กระซิก กระซิกTToTT)
“เอาลงได้แล้ว”พอมาถึงห้องมัน ผมก็วางมันลง ก่อนให้มันถอดเสื้อผ้า แต่มันก็ยืนบิดอยู่นั่นแหละ
“เจ้าหญิงอย่าจ้องผมสิ ผมอายนะฮับ”มันพูดเเล้วทำกระมิดกระเมี้ยน ยืนบิดไปบิดมา(โถ! ไอ้พ่อหนุ่มใหญ่ อันซักกะจิ๊ดนึง ทำเป็นอาย กรูล่ะหมั่นไส้เหลือเกิน)
“อายทำไมเราก็มีเหมือนกัน”ผมพูดครับ เผื่อมันจะยอมถอดเสื้อผ้า
“เหรอฮับ งั้นเจ้าหญิงก็แก้ผ้าเป็นเพื่อนผมสิฮับ”(จ๊าก! ไอ้เด็กลามก ใครเค้าจะผ้าไปแก้ผ้าด้วย หนอยทำเป็นไร้เดียงสาแต่ตานี่วาววับเลยนะ คิดว่ารู้ไม่ทันเหรอ)
“ไม่เอา ถ้าเท็นไม่แก้ผ้าเร็วๆ พี่จะไม่อาบให้นะ”ผมขู่มันครับ ซึ่งมันก็รีบถอดเสื้อผ้าแทบไม่ทัน(ทีอย่างนี่ไม่อายนะ)
จ๋อม...ในที่สุดมันก็ลงไปแช่น้ำซะที ผมก็เลยถูสบู่ให้มัน แต่ปัญหามันก็ยังไม่หมดครับ
“เจ้าหญิงถูหนอนน้อยให้ผมด้วยสิฮะ”(หนอนน้อยของใครก็ถูเอาเองสิเฟ้ย ไอ้เด็กลามก)
“เท็นก็ถูเองสิครับ นั่นหนอนน้อยของเท็นนะ”ผมบอก
“ไม่เอาฮับ เจ้าหญิงบอกว่าจะอาบน้ำให้ผม เจ้าหญิงก็ต้องอาบให้สะอาดสิฮับ” เออ! มีเหตุผลเว้ย
ในที่สุดผมก็ยอดแพ้ แล้วถูหนอนน้อยให้มัน (ญาติก็ไม่ใช่ น้องก็ไม่เชิง ทำไมกรูต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยวะ) พอมันอาบน้ำเสร็จผมก็ต้องเช็ดตัว ทาแป้ง แล้วก็ใส่เสื้อผ้าให้มันอีก(พี่เลี้ยงเด็กชัดๆเลยกรู) เสร็จแล้วก็ต้องไปเล่นตัวต่อเป็นเพื่อนมันอีก
“เจ้าหญิงแก้มแดงดูนี่สิ ฮับ ปราสาทของเรา”ไอ้เด็กแสบมันยื่น ที่มันบอกว่าเป็นปราสาทให้ผมดู ช่างมีจินตนาการสร้างสรรค์เสียเหลือเกิน แต่ทำไมปราสาทมันบูดๆเบี้ยวๆอย่างนี่ล่ะเนี่ย ผมก็เลยช่วยมันต่อใหม่
“คุณคะคุณแทนเรียกน่ะคะ”ผมเล่นกับไอ้เด็กเเสบนี่สักพัก ป้าเอมเดินเข้ามาเรียกผมครับ
“อ๋อ! ครับ”ผมกำลังจะลุกไปแต่ถูกไอ้ตัวแสบดึงไว้ซะก่อน
“เจ้าหญิงจะทิ้งผมเหรอฮับ”มันทำหน้าหงอยๆ เหมือนจะร้องไห้(เฮ้อ! ให้ตายสิ)
“งั้นก็ไปกับพี่สิ”พอผมพูดจบนะ ไอ้เด็กแสบมันก็หน้าบานเป็นกระด้งเลย
“เจ้าหญิงอุ้มน้องเท็นหน่อยสิฮับ”(พ่อคุณ คิดว่าตัวเบาเป็นปุยนุ่นรึไงเนี่ย แค่อุ้มขึ้นมาอาบน้ำก็แขนชาแล้วนะ)
“คุณหนูคะ”ป้าอิ่มทำหน้าดุไอ้เด็กแสบ ที่กวนผม
“นมอ่ะ...นะฮับ เจ้าหญิงอุ้มผมนะ”ไอ้เด็กแสบมันหันไปค้อนใส่ป้าเอม แล้วมาอ้อนผม จนใจอ่อนยอมอุ้มมัน (กรูแพ้ไอ้เด็กเเสบเเอ๊บเเบ๊วนี่ทุกที)
“อ้าว! เท็นไปกวนพี่เค้าทำไม”พอพี่แทนเห็นผมอุ้มไอ้เด็กแสบมา พี่เค้าก็ดุมัน
“ใครว่าผมกวน นี่เจ้าหญิงแก้มแดงของผม ผมจองไว้แล้ว”(มันมาจองกรูตอนไหนวะ)
“ไอ้เต้ แฟนมรึงโดนแย่งไปแล้วว่ะ คราวนี้มรึงแพ้ราบคาบแน่”พี่หนึ่งพูดครับ ซึ่งไอ้พี่เต้มันก็ทำท่าเฉยๆ
“ไม่หวงแล้วเหรอวะ”พี่เกมส์ถามไอ้พี่เต้
“ไม่ นั่นเด็กนะ กรูมีเหตุผลพอที่จะรู้ว่าอะไรควรไม่ควร”ไอ้ที่เต้มันเก็กทำท่า เป็นผู้ใหญ่
“ไปกินข้าวกันดีกว่า ป่ะ”พี่แทนบอก
ที่โต๊ะกินข้าว
“เจ้าหญิงฮะป้อนไก่ให้ผมหน่อยสิฮะ”ไอ้เด็กแสบมันอ้อนผมให้ป้อน นู่นป้อนนี่ให้มัน แล้วมันก็ป้อนผมบ้าง ส่วนพวกที่เหลือก็นั่งมองกันตาปริบๆ
“มองไรอ่ะ ไม่เคยเห็นคนเค้าสวีทกันเหรอ”ไอ้เด็กแสบบอกพวกพี่เต้ครับ (ไอ้เด็กนี่มันแก่แดดจริงๆเว้ย)
“เจ้าหญิงฮับหอมแก้มผมโชว์พวกนั้นหน่อยสิฮับ”ผมขี้เกียจมากความ เลยหอมแก้มตามรีเควสของไอ้เด็กแสบ แล้วตักข้าวให้มันกินจนหมด (ถ้าไม่ป้อนมันก็ไม่ยอมกินครับ)หลังจากนั้นก็ไปเล่นบอลกับมัน แต่พอตอนเย็นไอ้พี่เต้บอกว่าจะกลับบ้าน เท่านั้นแหละครับ เป็นเรื่อง ไอ้เด็กแสบก็โวยวายใหญ่เลยครับ
“ไม่เอาผมไม่ให้เจ้าหญิงไป”ไอ้เด็กแสบมันเกาะขาผมไว้แน่นเลยครับ
“เท็นพี่มีนเค้าต้องกลับบ้านแล้วนะ มันเย็นแล้ว”พี่แทนพยายามดึงไอ้ตัวแสบ ให้เลิกเกาะขาผมแต่มันก็ไม่ยอมปล่อย
“ไม่เอา”(เด็กนี่มันเอาแต่ใจจริงๆเว้ย)
“เอะอะอะไรกันจ๊ะเนี่ย”ผู้หญิงสวยๆ ที่น่าจะเป็นแม่ของพี่แทนและไอ้เด็กแสบนี่ เดินเข้ามา
“แม่ฮับผมไม่อยากให้เจ้าหญิงแก้มแดงของผมกลับอ่ะครับ”ไอ้เด็กแสบสามารถหันไอ้อ้อนแม่ได้ ทั้งที่ยังกอดขาผมไว้
“ปล่อยพี่เค้าแล้วมาหาแม่มา”แม่ของไอ้ตัวแสบพูด
“ไม่เอาฮับ”ไอ้ตัวแสบซุกหน้ากับขาผม
“เท็นครับพี่ต้องกลับบ้านแล้วนะ”ผมบอก อย่างอ่อนใจ กับความดื้อของมัน
“แต่ผมคิดถึงเจ้าหญิงแก้มแดงนิฮับ”ไอ้ตัวแสบพูดอย่างหงอยๆ
“เท็นครับงั้นวันเสาร์หน้าแม่จะพาไปหาพี่เค้าดีมั้ย”แม่ของไอ้ตัวแสบพูด
“แล้วผมค้างได้มั้ยฮับ”ไอ้ตัวแสบมันปล่อยขาผมแล้วเดินไปหาแม่มัน
“เอ่อ...ให้น้องค้างได้มั้ยจ๊ะ”แม่ของไอ้ตัวแสบมองผมอย่างลำบากใจ
“ได้ครับ”(เอาอีกแล้วชีวิตกรู มีตัวยุ่งเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่ง)
“งั้นตกลงค้างได้ ไปเข้าบ้านได้แล้วลูก”แม่ของไอ้เด็กแสบจูงมือมันเข้าบ้าน แต่มันก็ขืนตัวไว้ก่อน
“ฮับแม่ ผมขอลาเจ้าหญิงแก้มแดงของผมก่อน”มันวิ่งมาหาผม แล้วดึงตัวผมมาหอมแก้ม (นี่เห็นแก้มกรูเป็นอะไรเนี่ย)
“ป่ะกลับ”ไอ้พี่เต้บอกแล้วเดินไปที่รถครับ (ทำไมหน้าไอ้พี่เต้มันดูบึ้งๆวะ) ผมก็เดินตามมันไปเงียบ ขากลับนี่มันขี่รถเร็วมาก(มันจะไปเป็นเด็กแว๊นแข่งกับใครวะ แต่เดี๋ยวก่อน...ถ้ามันเป็นเด็กแว๊นกรูก็ต้องเป็นสก๊อยบอย ทำไงดีวะกรูลีมใส่กางเกง JJ กับทาอุทัยทิพย์{คิดไปนั่น})
“นี่...ถึงบ้านแล้ว”พอถึงบ้านผมไอ้พี่เต้มันก็เรียกผมที่กำลังคิดอะไรเพลิน(อะโด่ ขอเหม่อนิดหน่อยก็ไม่ได้) พอผมลงจากรถและกำลังจะเดินเข้าบ้าน ไอ้พี่เต้มันก็เรียกผมไว้ซะก่อน
“หืม...”ผมหันไปแล้วรอฟังว่ามันจะพูดอะไร
“เป้กรูฝากไว้นี่ก่อนแล้วกัน วันนี้กรูต้องกลับบ้าน”มันพูด
“อือ”(ทำไมมันไม่เอากลับไปเลยวะ อย่าบอกนะว่ามันจะกลับมาอีก)
“เดี๋ยว...”(อะไรนักหนาเนี่ย เรียกอยู่ได้)ผมหันไปหามันอีกรอบ อย่างรำคาญ
“อะไรอีก...อ๊ะ!”มันดึงผมมาหอมแก้ม OoO ก่อนจะลูบแก้มผมเบาๆ ส่วนผมสติหลุดไปไกลแล้ว แต่โดนเรียกกลับมาโดยประโยคสุดท้ายของมัน
“ห้ามให้ไอ้เด็กนั่นหอมแก้มอีกนะ มรึงเป็นของกรูคนเดียว”ไอ้พี่เต้มันบอกแล้วก็ขับรถออกไป โดยที่ผมยังไม่ทันทักท้วงอะไร(อะไรของไอ้พี่เต้มันวะเนี่ย ทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของกรูจัง อย่าบอกนะว่ามันหึงกรูกับไอ้เด็กแสบนั่น รักกันรึก็ไม่ใช่ เป็นแฟนกันก็ไม่เชิง แล้วมันจะมาหึงกรูทำไมวะเนี่ย)ผมเดินเข้าบ้านอย่างมึนๆงงๆ
....
ขอโทษนะครับที่มาต่อช้า
เเต่รู้สึกว่าส่วนมากจะเชียร์ให้มีนถูกไอ้พี่เต้มันกดนะ(ใจร้าย555)
ขอบคุณทุกรีพลายนะครับ

ทุกคนครับ