รัก..........ไม่ต้องการเวลา
ภาพตรงหน้าเล่นเอาผมหน้าแดง ผิวแก้มร้อนวูบวาบเมื่อนึกขึ้นได้
ภาพตรงหน้ามีสาเหตุมาจากตัวเอง
บนโซฟาตัวนั้น มีแผ่นหลังหนาและกว้างของผู้ชายคนหนึ่งบังอยู่
เสียงบางอย่างที่เล็ดลอดออกมาทำให้รู้ว่าแผ่นหลังที่ผมเห็นอยู่นั้น
ไม่ได้นั่งอยู่คนเดียว และร่างที่อยู่หลังแผ่นหลังที่บังจนมิดนั้นกำลังสั่นเทิ้ม
ไม่ต้องเห็นจะจะ ผมก็รู้ว่าเค้าทั้งคู่กำลังจูบกันอยู่
.
.
.
.
.
“ อืม”
“อูย”
“ อ่ะ อา อืออออออ ซี๊ดดดดดด”
“หนังสด” ตรงหน้ามีแผ่นหลังกว้างเป็นเซ็นเซอร์ภาพกิจกรรมส่วนตัว
แต่เสียงที่ดังออกมาทำเอาใบหน้าร้อนผ่าว เลือดทุกหยดที่ไหลวนเป็นระเบียบในร่างกาย เหมือนมันจะเดือดพล่านไหลย้อนผิดทางเสียอย่างนั้น
ไม่รู้มาก่อนเลยว่า เวลาคนรักเค้าสื่อภาษาทางร่างกายจะทำให้คนมองแล้วเขิลจนเกร็งไปทั้งตัวได้ขนาดนี้
ปลายเท้าที่จิกพื้นจนเกร็งไปหมดทั้งขา เหมือนจะยิ่งลงแรงมากขึ้นกว่าเดิม เมื่อร่างทั้งสองร่างเริ่มเคลื่อนไหวไปมา และเสียงอืออาเรียบเรื่อย เปลี่ยนเป็นโทนเสียงที่ปลุกเร้าอารมณ์ให้พุ่งสูงขึ้น
ทำไมดูหนังโป๊ที่ไอ้ฉานโหลดมาไม่เห็นจะรู้สึกเขินแบบนี้เลยวะ
หรือเป็นเพราะว่า พระเอกนายเอกที่แสดงหนังสดให้ดูนั้นเป็นคนที่เรารู้จักดี
ไม่สิ.......ที่เขิลเนี่ย เพราะเสียงชวนวูบวาบตามแนวสันหลังนั่นมากกว่า
ไม่รู้เพราะแรงที่ดึงรั้งชายเสื้อจนยับย่นหรือเพราะเหงื่อที่ซึมไปโดนไอ้ฉานกันแน่
มันถึงได้หันมาสนใจคนที่เขิลได้ตุ๊ดที่สุดในสามโลกเพราะหนังสดตรงหน้า
มุมปากที่เหยียดยิ้มและคิ้วที่ยกขึ้นข้างเดียวนั้นหมายความว่าไง
ล้อเลียน ยั่วเย้า หรือว่า มันจะชวนผมไปเล่นหรรษากันในห้องน้ำอีกรอบ
แค่คิดก็เสียววาบไปทั้งบั้นท้ายจนลามมาถึงท้องน้อยเลยเถอะ
ถ้ามี CCTV ติดที่มุมห้องเพื่อดูอาการผู้ป่วย ไม่ซวยเลยเหรอวะ
ทั้งหมอทั้งพยาบาลคงได้งุ่นง่านกันทั้งตึกแน่ๆ
ผมกับไอ้ฉานนี่ไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าเป็นไอ้คู่ตรงหน้านี่หละ คงเป็นพระเอกนายเอกหนังเอ็กซ์กันแบบไม่รู้ตัวแน่ๆ
“คิดอะไรอยู่”
น้ำเสียงมึงจะอ่อนโยนไปไหนห๊ะฉาน แล้วนิ้วชี้มึงมาหมุนวนอะไรอยู่ที่หน้าผากกู จากที่กลัวมึงจะฟังเสียงสดไม่ไหวชวนกูไปหลั่นล้ากันในห้องน้ำอีกรอบ เจอมึงโหมดอนาทรเข้าไป เกรงว่าจะกลายเป็นกูที่เข่าอ่อนยอมให้มึงกดกูเน้นๆเข่งกับไอ้คู่ตรงหน้าซะดีมั้ย
“ชิส์”
ไม่ได้โกรธที่มันมาวุ่นวายกับตัวผมนะ แต่ขัดใจที่มันส่งเสียงขัดจังหวะต่างหาก
แค่ก แค่ก!!!
ปาท่องโก๋แยกออกจากกันเหมือนโดนจับฉีก เพราะไอ้ฉาน!!!!
ข่าวว่ามึงโดนยิงมานะ แต่ไอยังกับเป็นวัณโรค
ไอ้หมาบ้า แม่งขัดจังหวะโครตจะไม่เนียนเลยเหอะ!
“โทษทีนะ ไม่ได้ตั้งใจขัดจังหวะ”
ส่งรอยยิ้มแห้งๆเสียงหัวเราะ แหะ แหะ เพื่อไถ่โทษ
ขัดจังหวะความสุขคนอื่นนี่บาปหนักขนาดไหนวะ
แล้วแบบนี้ เกิดชาติหน้ากูจะหล่อได้เท่าชาตินี้มั้ย!!!
พี่เมฆขออนุญาตเครียดตั้งแต่ยังไม่ตายเลยแล้วกัน
“ขอโทษ ที่ขัดจังหวะมึงไงไม้ กูกับไอ้ฉานไม่ได้ตั้งใจนะ”
อยากจะบอกมันว่า จุ๊บๆ ด้วย แต่ก็ละอายปาก มันดูสาวแตกมากไปหน่อย
“ขัดจังหวะ!!!”
นอกจากไอ้ไม้มันจะย้อนคำพูดผมแล้ว มันยังสามัคคีขมวดคิ้วจนหน้าผากยับย่นกับไอ้เมียเด็กข้างบ้านมันด้วยนะ
กูไม่เคลียร์ คู่รักข้าวใหม่ปลามันอย่างพวกมึงเลยสงสัยว่างั้น
ก็ได้ๆ เล่นแบบนี้กับพี่เมฆก็ได้ ในเมื่อกูอ้อมค้อมพวกมึงไม่เคลียร์
กูก็ซัดตรงๆ แบบไม่คิกลูกไซร้โค้งรักษาหน้ามึงเลยแล้วกัน
“ก็ขอโทษที่มาขัดจังหวะมึงกินลิ้นเด็กข้างบ้านมึงไง ชัดมั้ย”
ผมว่าเสียงผมน่าจะดังไปถึง nurse station เลยมั้ง แต่ไอ้สองผัวเมียตรงหน้าดูท่าจะยังไม่เคลียร์
“ที่มึงเข้าห้องน้ำไปนานขนาดนั้น มึงไปเอาหัวโขกชักโครกมาเหรอวะ ใครกินลิ้นใคร อะไรของมึงเนี่ย”
แหม!! ไอ้ไม้มันทำตัวน่าหมั่นไส้จริงๆ ตั้งแต่ฟาดเด็กมัธยมเข้าไป ดูมันจะไร้เดียงสาหน้าด้านๆ
“ก็มึงกับน้องข้างบ้านมึงบ๊วบปากกันอยู่ไม่ใช่รึไง”
“ไอ้เชี่ยฉาน มึงดูสันดานเมียมึงนะ ใครจะเป็นเหมือนมึงครับควาย ปลื้มมันเป็นร้อนในกูเลยเอายาป้ายปากให้มันอยู่เนี่ย”
“อ้าว เหรอ ใครจะไปรู้วะ กูได้ยินเสียงอื้ออ้า ซี๊ดซ๊าดกันใหญ่ ใครจะไปรู้ว่ามึงป้ายปากร้อนในกันอยู่”
“เพราะมึงคิดอกุศลไงเมฆ มึงถึงตีความไปแบบนั้น”
“ยั้ย ยั้ย ยั้ยยยย มึงถึงตีความไปแบบนั้น ”
ไม่ใช่ภาษาต่างดาวที่ไหนนะครับ ผมกำลังทวนคำพูดไอ้ไม้ล้อเลียนมันอยู่
“โธ่ ไม้ มึงอย่ามาเป็นพระเอกแถวนี้ น้องมันยังเด็กแล้วไง มึงจะบอกกูว่า มึงยังไม่ได้งาบน้องมันงั้นดิ มึงอมปารากวัยทั้งประเทศมายืนยันกูยังไม่เชื่อเลย”
“พอๆ มึงจะเถียงกันชิงโล่ห์อะไรวะเนี่ย มึงสองตัวไม่อาย ก็สงสารน้องที่นั่งมองตาดำๆ ตรงนั้นบ้างคุยเจาะดีเทลกันขนาดนี้น้องมันจะอายมั้ย”
“ไม่อายครับ คุยได้ เวลาพี่ไม้เถียงกับพี่เมฆ เพลินดี”
อ้าวไอ้น้องปลื้ม ใครเป็นคนพาน้องทัวร์ผับเกย์น้องลืมไปแล้วหรือไง ทำไมอยู่ดีๆมาทรยศพี่เมฆแบบนี้ละเนี่ย
“ชิส์ เห็นสามีดีกว่าพี่แบบนี้เหรอวะ”
“แล้วมันแปลกตรงไหน หรือมึงจะบอกว่ามึงแคร์กูมากกว่าไอ้ฉานหละครับเพื่อนเมฆที่รัก”
“เรื่องดิ กูจะแคร์มึงมากกว่าไอ้ฉานได้ไง ไอ้ฉานมันแฟน มึงอะแค่เพื่อน เข้าใจมั้ย Just a friend you knowww!!
สำเนียงให้ใจรักเลยนะเนี่ย ว่าแต่แอบพูดผิดบ้างมั้ยวะ อายเด็กตายห่าเลยพี่เมฆ
“กูถึงบอกว่ามันไม่แปลกไง ที่ปลื้มจะเข้าข้างกู”
“อ๋ออออ!! ประเด็นคือมึงจะบอกว่าน้องปลื้มเป็นแฟนมึงว่างั้น”
“เออทำไม มึงยังมีได้เลย กูหล่อจะตายทำไมจะมีบ้างไม่ได้”
“กูก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็ไม่รู้ใครบอกกูว่ารักแบบน้องข้างบ้านเฉยๆ”
“พี่ไม้บอกพี่เมฆแบบนั้นเหรอครับ ตอนไหน”
ประโยคแรกน้องปลื้มถามผมจริงครับ แต่ประโยคสุดท้าย น้องปลื้มหันไปถามไอ้ไม้ตาเขียวปั๊ด
อุ๊ย!!! ชายตามาขอความช่วยเหลือจากท่านฉาน มันเล่นส่งสายตาเดียวกันกับน้องมาให้ผม
จ๋อยสนิทเลยกู กะจะแซวเล่นๆ กลายเป็นทำครอบครัวเค้าร้าวฉานแล้วมั้ยหละ
“ต้องให้ปลื้มบอกมั้ยว่าเราได้เสียกันตอนไหน” น้องมันเค้นเสียงถามไอ้ไม้ ชิงเป็นช้างเท้าหน้าเห็นๆ
“ แล้วพี่ไม้พูดแบบนั้นกับพี่เมฆตอนไหนครับ” อูยย..พี่ไม่รู้ครับ พี่จำอะไรไม่ได้
“โปรดอย่ามองฉันด้วยแววตาอย่างนั้น รู้บ้างไหมมันทรมาน โว ฮู โววว” คิดในใจไม่ได้ร้องออกไปนะ
“น้องปลื้มแร๊งงงงงง ชัดทั่วไทย พี่เมฆไม่ได้ตั้งใจ พี่เมฆขอโทษ
“พี่แซวเล่นเฉยๆ ไอ้ไม้มันไม่เคยพูดอะไรแบบนั้นหรอก ไม่เคยพูดเลย”
ขนาดมันแอบเก็บกินน้องเอาไว้ พวกพี่ยังมารู้กันตอนมันเข้าโรงบาลตอนนั้นเลย
คิดดูว่าไอ้ไม้มันสุภาพบุรุษขนาดไหน มันกินในที่ลับมันก็เก็บเอาไว้ ไม่มีเล่าไม่มีคายถ้าเด็กมันไม่ใช่ผู้ชายนะ กว่าพวกผมจะรู้อีกทีก็คงจะเป็นตอนที่เมียมันอุ้มลูกมาเฝ้าไข้มันเลยละมั้ง
“ว่าแต่มึงเถอะเมฆ เข้าห้องน้ำไปตัดโมเดลกันอยู่รึไง กาวยู้ฮูถึงได้ติดเกรอะกรังเต็มเสื้อ”
วืดดดดดดด!! รู้สึกเหมือนของเหลววิ่งมารวมตัวกันอยู่ที่หน้า วูบๆร้อนๆชาๆ คาดว่าพี่เมฆกำลังอายครับ
“น๊านนนน หน้าแดงๆ นี่กูยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ แซวแค่นี้ร้อนตัว มึงอีกคนนะฉาน เจ็บจะตายอยู่แล้วมึงยังไม่วาย โอ้ย มึงสองตัวนัวกันมากี่ปีแล้ววะ ไม่เบื่อกันบ้างหรือไง”
ไม่มีคำตอบจากหมายเลขที่ท่านต้องการคุย กูไม่มีคำตอบให้ กูอาย เว้ยย ให้แซวคนอื่นพี่เมฆหน้าหนาอยู่หรอกนะ แต่ถ้าวกมาเข้าตัวเมื่อไหร่ เรียนตามตรงว่าอายเหมือนกันครับ
มันก็จริงอย่างที่ไอ้ไม้พูด ผมกับไอ้ฉานคบกันมานานแค่ไหนแล้ว ถ้าไม่นับเวลาที่เราตกลงเป็นแฟนกัน ก่อนหน้านั้นมันก็เสมอต้นเสมอปลาย ดูแลผมยังไง ก็ดูแลแบบนั้น บงการชีวิตผมแบบไหนมันก็ยังคงคอนเซปบังคับต่อไปแบบนั้น พอเป็นแฟนกันมันหื่นกับผมยังไงมันก็ยังหื่นแบบไม่สนอะไรทั้งนั้นเหมือนเดิม นี่ขนาดมันถูกยิงปางตาย จะเดินไปห้องน้ำยังได้ยินเสียงร้องครวญครางไปตลอดทาง มันยังไม่วายแทะโลมจับผมกินจนได้ มันออกแรงไม่ไหวก็ยังออดอ้อนให้ผมออกแทนเลยคิดดู
“รัก......ไม่ต้องการเวลา”
ไม่มีใครบอกได้ว่ารักจะเกิดขึ้นตอนไหน ต้องใช้เวลาเท่าไหร่ถึงจะรัก
ห้าปี สิบปี หรือครึ่งชีวิต กว่าจะรู้ว่ารัก แต่บางคนอย่างเช่นไอ้ไม้ มันเห็นไอ้เด็กแสบข้างบ้านมานานแล้วก็จริง แต่ไม่ได้สนิทผูกพันแบบผมกับไอ้ฉาน ถ้านับจริงๆมันใช้เวลาไม่นานที่จะเรียนรู้ว่านั่นคือ “รัก”
เวลาไม่ใช่คำตอบของทุกสิ่งเสมอไปหรอกนะครับ และเราก็กำหนดเวลาแห่งความรักไม่ได้
แสดงออกทางการกระทำเท่านั้น ถึงจะรักษาความรักเอาไว้
ต่อหน้าใครๆ อาจจะเห็นแค่ไอ้ฉานดูแลเอาใจใส่ผม เรียกง่ายๆว่าหวานใส่นั่นแหละ
ส่วนผม ฝันไปเถอะว่าจะเห็นพี่เมฆโหมดอ้อนอ่อนหวานต่อหน้าใครๆ มันไม่แมนครับ
ท่ามกลางสาธารณชน คอนเซปพี่เมฆคือวางฟอร์มเท่านั้น....ไม่ได้เก๊กนะครับ
แต่ไม่ได้หมายความว่าเวลาอยู่ด้วยกันสองต่อสองผมต้องเป็นแบบนั้น
หลายๆเหตุการณ์ที่ผ่านมาทำให้ผมเรียนรู้ที่จะเอาใจใส่ซึ่งกันและกัน
ผมเรียนรู้ที่จะหันหน้าเข้าหาไอ้ฉานมากขึ้น รู้ว่ามันชอบอะไรก็จัดให้มัน ถ้าทำได้
เรื่องในห้องน้ำที่ไอ้ไม้มันจับได้ (เพราะฟลุคไม่ใช่เพราะเสียงอย่างที่ตกใจ) ผมก็ไม่ได้ฝืนใจนะที่ทำ
มันมาจากความเต็มใจ ถึงจะแซวไอ้ฉานว่ามันหื่นไม่ดูเวล่ำเวลาและสถานการณ์
แต่พอเอาเข้าจริงผมก็บริการมันซะก้นลอยไม่ติดพื้นเลยเหมือนกัน
อะไรที่เติมเต็มให้สองคนรักกลายเป็นคู่ชีวิตได้ ผมก็จะทำ
ทำในแบบฉบับขาดๆล้นๆของผมนี่แหละ
ส่วนไอ้ฉาน ถ้าวันข้างหน้าคนที่มันเรียกว่า “คู่ชีวิต” ยังเป็นผม
ผมคิดว่ามันไม่ต้องพยายามทำอะไรแล้วหละ แค่มันเป็นมัน เป็นดวงตะวันดวงเดิม
ผมก็ยังยืนยันว่า ไม่ว่าตอนไหน “เมื่อแหงนมองจันทร์ผม(ก็)เห็น(แต่)ตะวัน” เหมือนเดิม สวัสดีค่ะ ขอจบเรื่องพี่เมฆและท่านฉานไว้แต่เพียงเท่านี้นะค่ะ ขอบคุณสำหรับการติดตามของทุกคนๆส่วนเรื่องรวมเล่ม ยอดจองเหนือความคาดหมายมาก ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะค่ะ จะบอกว่าใครที่สั่งหนังสือจะพบกับพี่เมฆท่านฉานเวอร์ชั่นปรับปรุงสำนวนใหม่อย่างใหญ่หลวงเนื่องจากต้นฉบับใช้คำเปลืองมากกก ในเล่มเนื้อหาจะกระชับขึ้นนะค่ะ หวังว่านะ T_T สำหรับใครที่จองแล้วเมลล์ตีกลับ ช่วยตรวจสอบด้วยนะค่ะ ว่าเมลล์ถูกต้องมั้ย Hotmail.co.th นะ ไม่ใช่ .com พี่ฮอทเค้าเปลี่ยนไป หรือถ้าไม่แน่ใจจริงๆ PM หาน้องเซมากูเตะได้ค่ะ ส่วน วันปิดจองและปิดโอนเงินนั้น เป็นวันที่ 10 พฤศจิกายน ศกนี้ นะค่ะ ใครที่จองมาก่อนได้รับ Code แล้วถ้าไม่สะดวกค่อยโอนได้ค่ะ แต่ภายในวันที่ 10 พ.ย. นะค่ะ หลังจากนั้นจะเคลียร์ยอดแล้วสั่งพิมพ์เลยค่ะ เพราะไฟล์เตรียมไว้แล้ว ขอเวลาตรวจสอบม็อคอัพจากโรงพิมพ์ ถ้าถูกต้องแล้วก็พิมพ์จริงเลยนะคะ เมื่อปกผ้าและหนังสือเรียบร้อยแล้วจัดส่งทันทีค่ะ คาดว่าปกผ้าและหนังสือจะเสร็จพร้อมๆกันนะคะ สำหรับการจัดส่ง จะใส่ซองพลาสติกก่อนแล้วห่อบับเบิ้ลถึงจะใส่กล่องส่งค่ะปล สำหรับคนที่ไม่ได้อุดหนุนหนังสือชุดนี้ไม่ต้องน้อยใจนะค่ะ เดียวจะมีเรื่องใหม่ให้อ่าน ส่วนเรื่องคุณคนเดียวแต่เราสองคนขอสงวนสิทธิ์ให้คนที่อุดหนุนนะค่ะ เพราะตอนพิเศษลงในเล้าครบทุกตอนแล้ว.......ถ้าเข้ามาในห้องนิยายแล้วไม่เจอพี่เมฆท่านฉาน ติดตามได้ที่ห้องนิยายจบแล้วนะค่ะ 
เมลอันที่ถูก
=========================
สำหรับผู้ต้องการสั่งจองหนังสือนะคะ ถ้าส่งเมลแล้วไม่ผ่าน PM หาเซได้นะ แต่ว่า แจ้งเมลเซด้วยจะได้เมลกลับไปถูกคนนะจ๊ะ
อ๋อ อย่าพิมพ์เมลมาเป็นเป็นพรืดนะ เล้าล๊อคเมล ตรงคำว่า @ ให้ใส่เป็น [at] แบบนี้มานะคะ ไม่งั้นมองไม่เห้นเมลค่ะ
ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ทำเมลผิดหลายรอบมาก
หัวข้อ: เมื่อแหงนมองจันทร์ ผมเห็น “ตะวัน” By TRomance "อัพเดทกล่อง+หนังสือตัวอย่าง P.81" (อ่าน 845729 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก