บุพเพวายร้าย
45.
พี่วุฒิจอดรถตรงลานกว้างๆ มีป้ายติด ‘สำหรับจอดรถ LL เท่านั้น’ พี่ชนะและพี่แบงค์ยืนรออยู่ก่อนแล้ว จากนั้นพวกผมก็เดินและก็ข้ามถนนไปอีกฝั่ง พี่ชนะบอกว่าไม่ได้โทรมาบอกพี่เจ้าของร้านก่อน ก็เลยต้องมาจอดที่นี่ เพราะที่จอดรถข้างผับคงเต็มหมด
ตลอดทางที่เดินมา คนมองพวกผมกันเป็นตาเดียวเลยครับ ก็พวกพี่เขาหน้าตาหล่อกันทุกคน คงไม่แปลกที่จะเป็นจุดสนใจ(พี่แบงค์ใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีม่วงตอนนี้พับแขนเสื้อขึ้นมาจนถึงศอก ส่วนพี่ชนะใส่เสื้อคล้ายๆกันแต่พี่ชนะเป็นสายตารางเล็กๆสีขาวดำ)
พอเข้าไปข้างในคนไม่เยอะอย่างที่คิดไว้แต่ก็เยอะพอดู
“ วุฒิ ไม่เจอซ่ะนาน” ผู้ชายผมสกินเฮดคนหนึ่งทักพี่วุฒิ พี่วุฒิไม่ตอบแต่พยักหน้ารับ แล้วดึงจูงมือผมเดินต่อเข้าไปในร้าน มีหลายคนที่เข้ามาทักพี่วุฒิ พี่ชนะ และพี่แบงค์ แต่พี่วุฒิไม่พูดกับใครเลย ส่วนมากจะเป็นพี่ชนะที่พูดตอบออกไป พีแบงค์ก็ทักกลับบ้าง
“ อ้าวน้องวุฒิ มาไม่โทรบอกก่อน พี่จะจองโต๊ะให้” ผู้ชายน่าจะ 30 แล้วเดินมาหาพวกผม ท่าทางเหมือนประจบ
“ แล้วมีโต๊ะไหม?” พี่วุฒิถาม มองหาโต๊ะว่าง แต่มีหลายโต๊ะอยู่เหมือนกันที่ไม่มีคนนั่ง
“ มีมี ชั้น 2 มีทำเลดีๆอยู่” พี่คนนั้นบอก แล้วพี่วุฒิก็เดินตามขึ้นบันได้เกลียวแบบโลหะขึ้นไป ทำเลที่ว่านี้เป็นโต๊ะริมชั้น 2 ที่ทำเหมือนลอยขึ้นมาจากชั้นหนึ่ง ทำให้มองเป็นชั้นล่างได้เกือบหมด พี่วุฒิให้ผมเดินเข้าไปนั่งก่อน แบ้วพี่วุฒินั่งด้านนอกของโต๊ข้างที่พวกผมนั่ง
“ เอาไรดี เดี๋ยวพี่สั่งให้” พี่คนนั้นบอกดูท่าทางเหมือนผู้จัดการร้านครับ พี่ชนะเป็นคนสั่งคนเดียว ดูก็รู้ว่าสั่งให้พี่วุฒิและพี่แบงค์ด้วย แล้วก็หันมาถามผม
“ จุมเอาอะไร?”
“เอาโค้กครับ” พี่คนนั้นดูแปลกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ก่อนที่จะเดินหายไป
“ ว้าว ไอ้แบงค์มรึงดูนั่นเอานมมาทั้งฟาร์ม” พี่ชนะว่าพลางเอาหน้าเอามือไปพาดราวกระจกมองลงไปข้างล่าง
“ นั่นๆมองขึ้นมาหากรูแล้ว เป็นไงความหล่อกรูมันไปกระแทกน้องเขา กรูชักอยากกินนมจากฟาร์ม...”
“ ชนะ มรึงจะนอกใจปราง?” พี่แบงค์ว่า พอดีกับเครื่องดื่ม กับกับแกล้มที่เหมือนบิลกิตชิ้นเล็กๆวางลงบนโต๊ะแก้ว(ขาโต๊ะเป็นอลูมิเนียมเงามากๆ)
“ เปล๊ากรูแค่ดู แต่ถ้าไอ้กรูก็เอา” พี่ชนะหันกลับมาเอาแก้วที่ใส่น้ำสีน้ำเงินไปกิน ส่วนพี่แบงค์และพี่วุฒิเอาแก้วน้ำสีเหลือง ของผมก็น้ำสีดำครับ
“ นั่นแหละเขาเรียกนอกใจ” พี่แบงค์พูด ผมหันไปพอดี เลยสบตากันับพี่แบงค์โดยไม่ได้ตั้งใจ
พี่แบงค์ไม่หลบหรือหันหน้าไป ?
“ ....................................” ผมลืมเปลือกตาบนเหมือนถามว่าอะไรหรือเปล่าครับ?จ้องหน้าผมทำไม?
“ ....................” พี่แบงค์หันหน้าไปอีกทาง แล้วลุกขึ้นเดินไปอีกโต๊ะ
“ ว่าแต่กรู มรึงก็ทิ้งลายซ่ะเมื่อไร” พี่ชนะพูดแล้วเดินตามพี่ชนะไป โต๊ะที่พี่แบงค์เดินไป เป็นโต๊ะที่ผู้หญิงสวยๆ 4 คนนั่งอยู่ครับ
“ มองทำไมอยากไปกับเขาหรือไง?” พี่วุฒิถาม ผมส่ายหน้าตอบว่าไม่อยากไป ผมแค่อยากรู้เฉยๆ ตอนนี้โต๊ะที่พี่แบงค์และพี่ชนะไปนั่งด้วยกำลังหัวเราะเสียงดัง เหมือนกำลังมีเรื่องสนุกกัน
“ ขอโทษนะครับ นั่งด้วยคนได้ไหม?” ผู้ชาย 2 คนหน้าตาตี๋ถามผมกับพี่วุฒิ
“ ไม่ได้!” พี่วุฒิบอกเสียงห้วย แล้วเรียกบอยให้เอาเหล้ามาอีกแก้วก่อนที่กินเหล้าในมือจนหมด
“ ทำไมล่ะครับ” ตี๋เกาหลีคนเตี้ยกว่าอีกคนถามพี่วุฒิ
“ .................” พี่วุฒิไม่ตอบครับ ผมเลยคิดว่าตอบแทนดีกว่า
“ ตรงนี้มีคนนั่งแล้วครับ” ผมบอก
“ แล้วเขาไปไหนล่ะครับ?” ตี๋สูงถามบ้าง ผมเลยหันซ้ายไปมองโต๊ะที่กำลังหัวเราะกันคิกคัก
“ ถ้างั้นถ้าเพื่อนน้องมาแล้วพี่ค่อยไป” พูดแล้วแล้วนั่งลงเอาดื้อๆทั้ง 2 คนเลยครับ 0.0
หมับ! พี่วุฒิลุกขึ้นคว้าคอเสื้อตี๋สูงที่นั่งตรงข้ามผม ไม่ใช่คนที่นั่งตรงข้ามพี่วุฒิ
“อยากมีเรื่องเรอะ?!!” “ พี่วุฒิ ครับ!” ผมพูดพลางดึงมือพี่วุฒิออกจากเสื้อตี๋สูงแต่พี่วุฒิไม่ยอมปล่อย อีกฝ่ายก็ดูตกใจเหมือนกันครับ
“ วุฒิ!” เสียงพี่แบงค์ร้องมาพร้อมตัว “ มีเรื่องอะไร?”
“ พี่เขาขอมานั่งด้วยครับ” ผมบอกดึงมือพี่วุฒิกลับมาได้ที่สุด พี่แบงค์หันไปมอง 2 ตี๋
“ ขอโทษนะครับ แต่ช่วยลุกไปด้วย ตรงนี้ผมกับเพื่อนนั่งอยู่” พี่แบงค์บอก 2 คนนั้นก็ลุกขึ้นเดินออกไปโดยดีครับ
“วุฒิ ช่วยใจเย็นหน่อยเถอะ มรึงก็รู้ว่าการเดินมาขอนั่งด้วยเป็นเรื่องปกติ ...มรึงก็โดนอยู่บ่อยๆไม่ใช่หรือไง” พี่แบงค์พูดนั่งลง
“ มันจะจีบจุม” พี่วุฒิพูด O.0 ผมว่าไม่ใช่หรอกครับ พี่วุฒิคงเข้าใจผิดแล้ว
“ ก็คงใช่” ไหงพี่แบงค์เห็นดีเห็นงามด้วยล่ะครับ “ แต่คนที่นั่งตรงข้ามมรึง เขาสนใจมรึงด้วย” พี่แบงค์บอก
“ กรูรู้” จริงหรือครับ ผมไม่เห็นรู้เรื่องเลย
“ .............................” (ผม)
“ แล้วไมมรึงไม่กระชากคอเสื้อมันอีกคนล่ะ?” พี่ชนะเดินกลับมาถาม แต่ยังไม่ได้นั่ง พอถามเสร็จก็หันหน้าไปโบกมือให้สาวโต๊เมื่อกี้ก่อนที่หันกับมาอีกครั้ง
“ริจะมาจีบเมียกรูเอาตรีนกรูไปกินแล้วกัน! และกรูจะไม่แค่กระชากคอเสื้อมัน แต่กรูอยากต่อยมันด้วย” พี่วุฒิพูด ผมอายปนรู้สึกแปลกๆครับ พี่วุฒิมักจะพูดว่าผมเป็นเมียพี่เขาบ่อยๆ แต่ผมกลับไม่รู้เรื่องนั้นเลย มันเลยเหมือนงงๆ คล้ายๆคนแปลกหน้ามาบอกว่า ‘ผมเป็นสามีคุณครับ’ แล้วยังมีหลักฐานมายืนยันอีก
“ ...............” ผมไม่รู้จะพูดอะไร ยกแก้วโค้กกินอึกๆหมดแก้ว
หมับ? พี่วุฒิจับมือผมที่กำลังวางแก้ว
“ เมื่อกี้ไม่ได้ไปชายตาให้มันใช่ไหม มันถึงได้มาขอนั่งด้วย”
“ ไม่เลยครับ!” ผมบอกส่ายหน้าซ้ายขวาเร็วๆบอกพี่วุฒิ ผมยังไม่เคยเจอหน้า 2 คนเมื่อกี้ด้วยซ้ำ
“ อย่าให้พี่รู้ ว่าไปโปรยเสน่ห์ใคร”
“ ....................” ผมส่ายหน้าอีกว่าไม่เคยคิด ไม่เคยทำด้วย พี่วุฒิเลยยอมมือผมให้วางแก้วลงได้ ถึงแม้แก้วเย็นๆจะมีกระดาษพันก็ตาม มือผมมันก็เย็นครับ มือเลยชานิดหน่อย
“ ไอ้ขี้หึง!” พี่ชนะว่า “ มรึงไม่ดูอย่างกรูกับปราง กรูเชื่อใจเขา เขาเชื่อใจกรู กรูไม่เห็นว่ากรูกับเขาจะนอกใจกันตรงไหน?”
“ แล้วเมื่อกี้มรึงทำอะไร?”(พี่วุฒิ)
“ แค่เล่นๆเว้ย!”
“ มรึงหยุดพูดเถอะชนะ ยิ่งพูดมรึงก็ยิ่งบ้าไม่ต่างกันจากไอ้วุฒิ” พี่แบงค์ว่าพี่ชนะเลยยิ้มเห็นฟันสีขาว ก่อนจะบอกว่าจะไปห้องน้ำ
“ ผมไปด้วยครับ” ผมบอกเพราะรู้สึกจะปวดฉี่ สงสัยกินโค้กเยอะไปมั้งครับหรือไม่ อาการคืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่ตอนนี้(ความจริงก็ไม่ได้ปวดมากหรอกครับแต่พี่วุฒิเอาแตต่จ้องผมแบบหาเรื่อง ผมก็ไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้พี่เขาไม่พอใจ)
“ .......................ยินดีครับผม” พี่ชนะว่า ผมลุกเดินผ่านพี่วุฒิออกมา(ผมนั่งติดราวกระจก พี่วุฒินั่งด้านนอก)
แล้วผมก็เดินตามพี่ชนะผ่านคนที่เริ่มเยอะขึ้นไปห้องน้ำ ซึ่งจะอยู่ข้างในเป็นทางแคบเข้าไป แล้วก็
“ ...............0.0.......” คนครับคน ไม่แค่คู่เดียว แต่มีถึง 2 คู่ที่นัวเนียจูบกันไม่อายใครที่เดินผ่านไปผ่านมา แต่คนที่เดินเข้าออกห้องน้ำก็ไม่มีใครสนใจครับ พอมาเจอแบบนี้ผมทำตัวไม่ถูกครับ
อายแทน เขินแทน
“ ไปจ้องเขาทำไม หรือยากทำบ้าง” พี่ชนะว่าพร้อมดึงแขนผม(ที่หยุดเดิน)ให้เดินตาม
“ ..............................”
“ ไม่ต้องสนใจหรอกมันมีเรื่องปกติ” พี่ชนะบอก
“ เขาไม่อายหรือครับ” ผมถาม
“ อายมั้ง แต่อารมณ์มันพาไป และพอมีแอลกอฮอล์ในเลือดแล้วมันก็ไม่ค่อยอายหรอก” พี่ชนะพูดยิ้มๆ สายตามีเลสนัยย์ผมแอบคิดว่าพี่ชนะต้องเคยทำแน่ๆแต่คิดอีกทีไม่เคยดีกว่าครับ
“ .......................” ผมเดินเข้าห้องน้ำตามหลังพี่ชนะไปติดๆ
ผมเดินไปจะฉี่แต่พี่ชนะเดินตาม ผมหันไปมองพี่ชนะครับ
“ ............?...........”
“ ..................” (พี่ชนะยิ้มยังยืนอยู่ข้างๆผม)
“ ..............มีอะไรหรือเปล่าครับ?” ผมถาม
“ ขอดูหน่อย” o.O+! พี่ชนะบอก พอผมมองก็ฉีกยิ้มครับ
“ พี่ชอบแกล้งผม!” ผมว่าตัดสินใจเดินเข้าห้องน้ำครับ ไม่ได้โกรธอะไร แต่อายมากกว่า....
ผมทำธุระเสร็จแล้วก็ออกมา แต่ไม่เจอพี่ชนะแล้ว
“ จุม” เสียงมาจากผู้ชายที่น่าจะอายุเท่าๆกับผมเรียกชื่อผม แต่เป็นคนที่ผมไม่รู้จักครับ แต่ก็ไม่แน่ อาจจะเป็นคนที่ผมรู้จักใน 8 เดือนที่ความทรงจำหายไป
“ .......................” แล้วเป็นใครล่ะครับ
“ ไหนว่าไม่สบาย แต่ไหงมาเที่ยวกลางคืน อย่าบอกว่าป่วยการเมือง” อีกฝ่ายพูดเดินมาหาผม
“ ขอโทษนะว่าแต่ว่านายชื่ออะไร?” อีกฝ่ายขมวดคิ้วเข้มๆอย่างสงสัย
“ อย่าบอกว่าลืมกันไปแล้ว เราเรียนห้องเดียวกัน เจอหน้ากันจันทร์ถึงศุกร์เลยนะ” เรียนห้องเดียวกันกับผม คงจะเป็นโรงเรียนใหม่
“ ขอโทษนะ เราจำไม่ได้” ผมบอก ตาก็มองหน้าพี่ชนะไปพลาง หรือว่าพี่ชนะจะไปรอหน้าห้องน้ำ
“...............”
“เราความจำเสื่อม”
“ จริงดิ” เหมือนผมเห็นรอยยิ้มจากริมฝีปากเขา
“ จริง แต่ว่าตอนนี้เราขอตัวนะพี่รออยู่” ผมบอกจะเดินออกไป แต่เขาดึงแขนผมไว้
“ เราชื่อชิด เรียนห้องเดียวกับจุมไง” ชิดบอก ผมดึงแขนตัวเองกลับมา
“ งั้นไว้เจอกันจันทร์นะ” ผมบอกจะเดินออกมาแต่ชิดเดินมาขว้างหน้าผมไว้
“ !?....” ผมถอยหลัง
“ ขอเบอร์หน่อยดิ ในห้องไม่มีใครมีเบอร์จุมเลย พวกไอ้จักรก็เป็นห่วงจุมมากแต่จะโทรหาก็ไม่ได้”
“ ...............” ผมรู้สึกไม่ไว้ใจ
“ มีอะไรจุม?” พี่ชนะเดินเข้ามา ผมรีบเดินไปหาพี่ชนะครับ “ พี่รออยู่หน้าห้องน้ำเห็นนานเลยมาตาม”
“ ............เจอเพื่อน.ครับ”ผมบอกทั้งที่ไม่แน่ใจว่าเขาเป็นเพื่อนผมไหม
“ หวัดดีครับพี่ ผมชิดเป็นเพื่อนร่วมห้องกับจุม” ชิดไหว้พี่ชนะ
“ ดีดี แต่ถ้าคิดจะเป็นมากกว่าเพื่อนร่วมห้อง พี่ว่าอย่าดีกว่า” พี่ชนะพูด
“ พี่เก่งนะเนี่ย เดาใจผมถูก”
“ พี่ไม่เก่งแค่เดาใจ...............................นะ” พี่ชนะเดินไปหาชิดอีกก้าวหนึ่ง ชิดยักไหล่เดินเลี่ยงออกมา
“ ..........แต่โทษทีผมไม่อยากรู้...” ชิดพูดแล้วเดินเลี่ยงออกมามองผม(พี่ชนะยืนบังผมอยู่)
“ น้องพี่มีเจ้าของแล้ว และเจ้าของก็ดุยิ่งกว่าเสือกินยาบ้า น้องอย่าหาเรื่องใส่ตัวดีกว่า” พี่ชนะพูด
“ จุม เจอกันวันจันทร์นะ” ชิดบอกก่อนที่เดินออกไป ผมพยักหน้า
“ จุม แน่ใจนะว่าเป็นเพื่อนเราจริงๆ”
“ ไม่แน่ใจครับ” ผมบอกเพราะผมจำไม่ได้ แต่คิดว่าไปโรงเรียนวันจันทร์คงจะรู้ว่าโกหกไหม?
“ ช่างเถอะ ..............แต่ถ้าเป็นเพื่อนกันจริงๆก็อย่าไปให้ความหวังเขาล่ะ”
“ยังไงครับ?” ผมถาม เดินออกพร้อมๆพี่ชนะ
“ พี่ว่าน้องเขาคิดชอบจุม” พี่ชนะพูด0.0 ผมไม่คิดอย่างงั้นเลย ผมไม่ได้หล่อลากอย่างพี่วุฒิ ไม่ได้หล่อคมอย่างพี่แบงค์ และไม่ได้เท่อย่างพี่ชนะสักหน่อย เมื่อกี้ตอนนั่งอยู่โต๊ะก็ทีหนึ่งแล้วที่พี่วุฒิหาว่าตี๋สูงชอบผม
“ ผมว่าไม่หรอกครับ” ผมบอกพี่ชนะ
“ พี่ฟันธง”
“ แต่ผมว่า...”
“ จุมน่ารัก น่ากอด ดูอ่อนต่อโลกทำให้น่าแกล้งแต่อยากถนุถนอมในคราวเดียว เหตุผลแค่นี้พอไหม?” พี่ชนะพูดหยุดเดินหันมาจ้องผม
“ .........................” ผมจนด้วยคำพูดเดี๋ยวเข้าตัวเลยเงียบ ผมเงียบจนไปถึงโต๊ะเลยครับ
“ ชนะไปนานมีอะไรหรือเปล่า?” พี่แบงค์ถาม
“ จุมเจอเพื่อน” พี่ชนะบอก พี่หันควับมาหาผม
“ เพื่อนที่ไหน?” พี่วุฒิถามเสียงแข็ง
“เพื่อนที่โรงเรียนครับ แต่ผมจำไม่ได้เขาเลยแนพนำตัว” ผมบอก มองแก้วตัวเองเห็นว่าแก้วที่มีโค้กเต็มแก้ว คงเป็นแก้วใหม่ไม่ใช่แก้วเดิม
“ แล้วรู้ได้ไงว่าเขาเป็นเพื่อน”
“ ชิดเขาบอก”
“ ถ้าใครมาบอกว่าเป็นผัวก็จะเชื่อเขาใช่ไหม!”
“ ..............”
“ ไม่มีหรอกวุฒิ มีมรึงคนเดียว” พี่ชนะว่ากลับไปนั่งเก้าอี้แล้วเรียบร้อย แล้งมองลงไปข้างล่าง
“ ไอ้วุฒิมานี่” พี่ชนะควักมือเรียกพี่วุฒิ แต่พี่วุฒิยังนั่งจ้องผมอยู่ครับ ผมเลยก้มลง
“ เจอตัวเหี้ยแล้ว”(พี่ชนะ)
“ ........................อะไร!” พี่วุฒิพูดเสียงหงุดหงิด
“ ก็ไอ้หัวโจ้ก กับลิ่วล้อ ที่มันกวนตรีนรึงกับกรูวันที่มรึงไปทำงานร้านอากรูไง” พี่ชนะบอก พี่วุฒิก็ลุกไปดูทันที
“ เซี้ย วันนี้มันได้กินมากกว่าตรีนกรูแน่” พี่วุฒิหันกลับมาแล้วคงจะเดินไปข้างล่าง แต่ผมดึงแขนไว้เห็นท่าไม่ดีครับ
“ พี่จะไปไหนครับ?” ผมถาม
“ อย่ายุ่ง!” พี่วุฒิสลัดมือผมออก คราวนี้พี่แบงค์เป็นคนมาจับไหล่พี่วุฒิไว้
“ วุฒิอย่ามีเรื่อง เดี๋ยวจุมจะโดนลูกหลง” ก่อนที่จะหันไปหาพี่ชนะ
“ ชนะมรึงก็หาเรื่องได้ตลอด!”
“ ก็กรูอยากอัดมัน วันนี้มันใช้กรูยังหมา เอาน้ำแดงสาดหน้ากรูแล้วยังบอกว่าหลุดมืออีก” พี่ชนะบอก พี่วุฒิสะบัดไหล่แล้วเดินเร็วๆไป ผมวิ่งตามครับ
“ พี่วุฒิ พี่วุฒิ”
พี่วุฒิหันกลับมาตะคอกผม
“ ไม่ต้องตามมา” “ ไอ้วุฒิอย่ามีเรื่อง มรึงก็เห็นว่าเขามีกันทั้ง 7 แปดคนเรามีแค่ 3 ไม่ไหวหรอก” พี่แบงค์บอกยืนอยู่ข้างหลังผมคงเดินตามมาตั้งแต่ต้น
“ กรูไหว แม่งวันนั้นทำกรูแสบ กรูจะเอาให้มันลืมชื่อตัวเองไปเลย” พี่วุฒิพูด จะเดินลงบันได้ แต่ผมดึงแขนเอาไว้อีกครับ ถ้าอีกฝ่ายมี 8แปดคน พี่วุฒิไม่ไหวแน่ต้องกลายเป็นกระสอบทรายให้พวกนั้นซ้อมเล่น ถึงจะไม่รู้ก็ตามว่าพี่วุฒิเจ็บแค้นอะไรพวกข้างล่างนั้นก็ตาม
“พี่ครับ”
“ ปล่อยจุม”
“ พี่ครับ อย่ามีเรื่องกันเลย” ผมบอกมองไปยังพี่แบงค์ว่าจะเอายังไงดี แต่ทว่าพี่ชนะกลับวิ่งลงไปแล้ว
“ชนะ!” พี่แบงค์ร้องเรียก แล้ววิ่งลงบันไดตามลงไป เช่นกันพี่วุฒิสะบัดมือผมแล้ววิ่งตามลงไปโดยมีผมวิ่งตามไปติดๆ
ผมวิ่งตามลงไป พี่ชนะและพี่แบงค์ยืนอยู่ในวงล้อมกลายๆของคน 8 คน
“ นึกว่าใครที่ไหน ที่แท้ก็บ๋อยร้านกาแฟนี่เอง” คนหนึ่งในนั้นพูด คนนี้ย้อมผมสีทอง ใส่ต่างหูสีเงินทั้งช้ายและขวาเขาเป็นหน้าตาดีคนหนึ่งครับ พอพี่วุฒิวิ่งไป เขาหันมาจ้องพี่วุฒิ กลุ่มคนที่กำลังเต้นอยู่พากันหยุดจนหมดในที่สุดและเริ่มถอยห่างออกไปมากขึ้นเรื่อยๆ
“ บ๋อย มาอีกคนแล้ว” คราวนี้ผมทองเสียงดังกว่าเดิม
“ ปากดี โดยต่อยไปคราวที่แล้วแล้วท่าจะไม่พอ” พี่วุฒิว่าเดินเข้าในวงที่พี่แบงค์และพี่ชนะอยู่ตรงกลาง ด้วยความเป็นห่วงผมเดินตามเข้าไปครับ
“ วุฒิพาจุมเข้ามาทำไม?” พี่แบงค์พูดบีบเสียงหวังจะให้ได้ยินแค่พวกผม แต่มันเป็นไม่ได้หรอกครับผมว่า
“ ตามมาทำไม” พี่วุฒิมาถามผม เหมือนไม่รู้ว่าผมตามลงมา
“ ผมเป็นห่วงพวกพี่” ผมบอก
“ คุยกันพอหรือยัง!!” ผู้ชายผมทองคนเดิมพูดหันมาทางผม ตอนแรกผมก็มองหน้า แต่มองนานไปผมไม่กล้าสู้หน้าครับ ไม่รู้ว่าผมเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร ก่อนที่ผมจะก้มลงผมเห็นรอยยิ้มตรงมุมปากเขา
ผมรู้สึกกลัว.......................
“ แน่จริงอย่าเล่นหมาหมู มันไม่ลูกผู้ชาย” พี่แบงค์พูด
“ พวกมรึงก็พูดทำเท่ไปอย่างงั้นแหละ ก็ในเมื่อพวกมรึงคนน้อยกว่า” ผมทองบอก
“ คนเยอะกว่าก็แค่นั้น พวกสวะไร้สมอง” พี่วุฒิว่า พวกที่รอบพี่วุฒิอยู่ๆสีหน้าเปลี่ยนไป ไม่มียิ้มหัวเราะเหมือนเมื่อกี้ครับ คงเพราะถูกพี่วุฒิดูถูก
“ อยากจะรู้เหมือนกันว่าใครมันจะเป็นสวะไปนอนกับพื้น!” คนหัวทองพูดพร้อมเดินเข้ามาจะชกพี่วุฒิ แต่พี่วุฒิหลบได้เลยเหวี่ยงหมัดกลับ แต่แค่เฉียดๆหน้า เพราะอีกฝ่ายก็คงเตรียมพร้อมแล้วเหมือนกัน และนั่นคือจุดกำเนิดให้พวกที่เหลือกรูกันเข้ามา
ผมรู้สึกว่าเห็นพี่ชนะโดนชกครับ ผมตกใจมากทำอะไรไม่ถูกเลย เพราะตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยไปท้าตีท้าต่อยกับใคร ถึงธีจะมีเรื่องบ่อยๆ แต่ไม่ถึงผมกับบันบันเลยครับอาจจะเป็นธีถนัดเรื่องแบบนี้ และธีก็ไม่เคยถูกรุมเหมือนตอนนี้
หมับ!
คอเสื้อผมถูกกระชากพร้อมกับหมัดที่สวนมาหน้าผม แต่ตัวผมกลับโดนดึงจากด้านหลังจนเซทำให้กำปั้นไม่โดนผม แล้วคนที่จะชกผมก็โดนชกกลับไป
“ อย่ายุ่งกับจุม!” พี่แบงค์เป็นชกคนนั้นครับ แล้วมาบังตัวผมเอาไว้ จากไอ้คนเมื่อกี้ที่พอมันโดนชกมันก็หน้าแดงด้วยความโกรธอย่างเกรี้ยวกาจ
“จุมหลบไปก่อน” พี่แบงค์หันมาบอกผมที่ยืนอยู่ด้านหลัง ผมที่มองกลับเห็นไอ้คนเดิมมันยกเก้าอี้ขึ้นมาครับ
“พี่ครับระวัง!” ผมร้อง! พี่แบงค์หันกลับไปมันเอายกโต๊ะฟาดลงมา พี่แบงค์เอียงตัวหลบทันแบบเฉียดฉินแล้วถีบตัวมันกลับไปเต็มฝ่าเท้า จนมันล้มลงไปทั้งมือยังจับเก้าอี้อยู่ ไปกระแทกกับโต๊ะกลมด้านหลัง พร้อมๆกับเสียงหวีดร้องของผู้หญิงครับ
“ เร็วหลบไปก่อน!” พี่แบงค์บอก ผมก็ไม่รู้ว่าจะหลบไปไหนครับจะไม่ทางไหนก็มีแต่พวกมัน ทว่าร่างกายมันถอยหลังอัตโนมัติ
“ จะไปไหน!!” เสียงถามพร้อมกับมือแข็งจับที่ต้นแขน ผมหันไป
ผลั่ก! เจอต่อยเข้าเต็มหน้า แต่ผมไม่ล้มเพราะต้นแขนโดนจับไว้
เจ็บ!? ได้กลิ่นเลือดในปาก ขาก็ยืนไม่ไหวทั้งที่แค่โดนชกแค่ครั้งเดียว
“ ..............ช่วย...” ผมพูดไม่ออก ร่างกายหนาวเหน็บ แต่ก็ยังรู้สติดีทุกอย่าง มือที่จับต้นแขนผมถูกกระชากออกไป
“ เหี้ย ต่อยเมียกรู!!” พี่วุฒิชกไอ้คนเมื่อกี้เต็มแรงจนมันล้มลงไป และพี่วุฒิไปรอช้าเอาเท้าไปกระทืบท้องมันไปหลายครั้งถึงแม้มันพยายามเอามือบังท้องไว้ แต่พี่วุฒิกระกระทืบจนมันตัวง้อ
“ พี่ครับ เดี๋ยวเขาตาย” ผมบอกเพราะมันกระอักเลือดแล้ว
“ตายสิดี!” พี่วุฒิพูดเสียงดัง ผมกำลังจะเข้าไปห้ามก็ถูกล็อกตัวจากด้านหลัง พี่วุฒิก็ด้วย
“ หยุด!! นี่มันอะไรครับ!!” คนที่พาพวกผมไปที่โต๊ะในตอนแรกเข้ามาห้าม ทุกคนก็หยุด แต่แค่หยุดฟัง ผมกับพี่วุฒิไม่ได้ถูกปล่อยตัว
“ อย่าเสือก!” พี่วุฒิบอก ทุกอย่างที่หยุดไปเมื่อกี้เริ่มใหม่
พอพี่วุฒิโดนล็อกตัวแบบนี้คนหัวทองก็ชกเข้าที่ท้องพี่วุฒิอย่างแรงจนพี่วุฒิหน้านิ่วด้วยความเจ็บปวด แต่ก็พยามดิ้นจากคนที่ล็อกตัว
“ พี่ครับ!” ผมร้องพยายามจะดิ้นให้หลุดจะเข้าไปช่วยพี่วุฒิแต่ดิ้นเท่าไรก็ดิ้นไม่หลุด พวกนั้นอีกคนเดินหน้าช้ำๆมาหาผม ผมเอาเท้ายันไม่เข้ามาถึงตัวผม ไหล่ก็พยายามขยับเผื่อว่าจะหลุดจากแขนแข็งๆที่ล็อกตัว
“ ตัวมันบ๊างบาง น่าเอาวะ” ไอ้คนที่ล็อกตัวผมมันพูด ไอ้คนที่เดินจะเข้ามาหาผมยิ้มครับ
กลัว
ผมหันไปมองพี่วุฒิ พอดีกับพี่วุฒิหันมา
“ ช่วยผมด้วย” ผมบอกขอบตาร้อน มีน้ำไหลลงมา
“เซี่ย!!” พี่วุฒิสถบเสียงดัง สะบัดคนที่ล็อกตัวออกได้ตามด้วยกระทุ้งศอก ก็คว้าเก้าอี้ฟาดซ้ำ และจับเก้าอี้ตัวเดิมฟาดลงไปไอ้คนผมสีทองที่น่าจะมีเรื่องกับพี่วุฒิก่อนหน้านี้ แต่มันเอาแขนมาเป็นการ์ด แต่ก็ล้มลงไปอยู่ดี
“ ตำรวจมา!!” เสียงตะโกน ทำให้ทุกอย่างหยุดนิ่ง
“ ตำรวจเว้ย!
พ่อมาแล้วเว้ย!!” เสียงตะโกนครั้งที่2 ทำให้ทุกอย่างที่หยุดนิ่งเมื่อกี้เคลี่ยนไหวรวดเร็วจนกลายเป็นโกลาหล แม้แต่พวกไทยมุ้งเมื่อครู่ก็ตาม ทั้งพวกที่อยู่ชั้น 2 ก็วิ่งลงมาทั้งที่บันไดก็ไม่ได้กว้าง มีหลายคนที่แทบตกบันได และผู้หญิงหลายคนล้มกับพื้นทั้งที่แต่งตัวสวยมากแต่ดูไม่ได้เลย
แม้แต่คนที่ล็อกตัวผมก็ปล่ยอและวิ่งหายไปไหนก็ไม่รู้ ผมไม่เข้าใจว่าครับว่าทำไมพวกเขาบางคนต้องตกใจลัวิ่งกันแบบนี้ทั้งที่คนที่ต้องก่อเรื่องคือพวกผม
“ จุม!” พี่วุฒิเรียกผม พร้อมทั้งดึงแขนผมไปด้านหลังของร้าน ตาผมก็มองหาพี่แบงค์กับพี่ชนะไปด้วย แต่ไม่เจอ
“ พี่แบงค์ พี่ชนะล่ะครับ!?” ผมถามแล้ววิ่งผ่าผู้คนที่วิ่งตามออกมา และบางคนที่วิ่งไม่ไร้ทิศทางคงเพราะตกใจ
“ ไม่ต้องห่วงพวกมันเอาตัวรอดได้” พี่วุฒิบอก พาผมไปวิ่งไปเรื่อยแล้วมาโผล่ด้านหลังร้านที่เป็นตรอกเล็กๆก่อนที่จะเดินออกไปถนน และตามด้วยวิ่งข้ามถนนขณะนั้นรถติดไฟแดงอยู่สัก 10 คันได้ รู้สึกพี่วุฒิจะรู้เส้นทางดีครับ แต่ก็ไม่ใช่มีแค่ผมกับพี่วุฒิ 2 คนนะครับที่ใช้ทางนี้ มีอยู่หลายคน
ผมเดินตามพี่วุฒิที่เลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาและข้ามถนนอีกครั้งพี่วุฒิก็เรียกแท็กซี่แล้วบอกไปส่งคอนโด
ตอนแรกผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงไม่เรียกแท็กซี่ตั้งแรก พี่วุฒิบอกว่ามันใกล้เกินไป และอีกอย่างแท้กซี่พอเห็นรถตำรวจ และพวกเราวิ่งขึ้นรถมักไม่ค่อยรับเสียเวลาเปล่าๆเลยต้อมาใกล้หน่อย และต้องขึ้นเท็กซี่ที่ไม่ต้องยูเทริ์นกลับไปทางนั้นอีก
ส่วนรถพี่วุฒิจะให้พ่อจัดการ
“ เจ็บไหม?” พี่วุฒิถามผมหลังจากที่แท็กซี่ขับไปได้สักพัก
“ ครับ” ผมบอกพี่วุฒิเอามือจับหน้าผมแล้วเอานิ้วแตะตรงมุมปากเจ็บจิ๊ดๆบนหน้าผมด้วย ผมมองหน้าหน้าพี่วุฒิก็โดนเหมือนกันครับ และยังโดนต่อยท้องอีก
“ แล้วพี่ละครับ?” ผมถาม
“ เจ็บดิ” พี่วุฒิพูด เอามือไปจับหน้าตัวเองบ้าง
“ เดี๋ยวกลับไปถึงคอนโดผมทายาให้นะครับ”
“ ทาให้ตัวเองก่อนเถอะ” พี่วุฒิบอกเอามือมาจับหน้าผมอีก
“ ครับ แล้วก็ทาให้พี่ด้วย” ผมบอก ตอนแรกหน้าพี่วุฒิก็นิ่งๆครับ แต่แล้วก็ยิ้ม...
“ ........ก็ต้องเป็นอย่างงั้น” พี่วุฒิพูดแล้วเลื่อนมือมากุมมือผมแทน แต่ก็ยังจ้องหน้าผมอยู่ ผมก็เริ่มเขินแล้วด้วย
“ .............................” (ผม)
“ ..........เมียไม่ทาให้แล้วใครจะทา...........” พี่วุฒิพูดเสียงเบาพอแค่ได้ยินกันแค่ 2 คนแค่ผมกับพี่วุฒิ
“..................” หัวใจผมเต้นแรงมากเลยครับ เต้นแรงเหมือนจะกระเด็นออกมา
“ จุม”
“ครับ” ผมหันไปหน้าไปหาพี่วุฒิ
“ หน้าแดง คงเมาโค้ก” พี่วุฒิว่า แล้วยิ้มเจ้าเหล์ให้ผม ผมรู้ครับว่าพี่วุฒิรู้ว่าผมเขินแต่ก็ยังถาม
“ ................................”
รู้แล้วจะถามทำไม...........จะให้ผมอายจนหน้าลุกเป็นไฟเลยหรือไง
พี่วุฒิ
...........................................................พี่วุฒิ
.
.
.
...บ้า!
* * * * *
ฉลองครบ 1 เดือน
V
< < จุดพุ - - - - - - - - - - - - - - - - > > >
ตูมตาม < <
< <
^ 
หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673 (อ่าน 4745944 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก