1/3
หลังจากที่ผม บันบัน จักร และซีซี่ดูหนังกันแล้วก็มาที่บ้านผมต่อ เพราะจักรบอกมีเรื่องอยากให้เพื่อนทุกคนออกความเห็น
“ คิดว่าไง?” จักรถามเมื่อเล่าจบ จักรกำลังสงสัยว่าพี่ชนะกำลังนอกใจ
“ เป็นมาเกือบเดือนแล้วใช่ป่ะ?” บันบันว่าทำสีหน้าครุ่นคิด
“ อืม ช่วงนี้ก็กลับบ้านดึกประจำ ชอบอ้างว่าพาลูกค้าไปเอนตะเทรน แต่คิดว่าไม่ใช่ อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่ พาไปเลี้ยงได้ทุกวี่ทุกวัน!” จักรว่าเชื่อปักใจไปแล้วว่าพี่ชนะนอกใจจริงๆ
“ คิดมาก คนเราก็ต้องการมีเวลาเป็นส่วนตัวบ้าง”ซีซี่ว่า ผมก็เห็นด้วย เพราะถึงพี่ชนะจะเคยนอกใจแต่พี่เขาก็รับปากแล้วว่าจะไม่ทำอีก คนเราไม่ควรเอาแต่เรื่องในอดีตมาตัดสินปัจจุบัน
“ จุมว่าไง?” จักรหันมาถามผม
“ พี่ชนะคงไม่คิดทำแบบนั้นหรอก … ช่วงนี้พี่วุฒิก็งานยุ่งไม่ค่อยกลับบ้านเหมือนกัน” ผมว่าไม่อยากให้จักรคิดเองเออเอง
กริ๊งๆ กริ๊งๆ
โทรศัพท์มือถือผมส่งเสียง คิดว่าคงเป็นพี่วุฒิโทรมา และก็เป็นอย่างที่คิด
“ ฮัลโหลครับพี่” ผมว่า
“จุม วันนี้พี่จะกลับดึกไม่ต้องรอนะ” พี่วุฒิบอก
“อะ ครับ” ผมว่าพยักหน้าแอบเศร้า แต่ผมแล้วผมรอพี่วุฒิได้เสมอ ถ้าพี่วุฒิกลับดึกไม่จำเป็นต้องกลับที่บ้านผมก็ได้ พี่เขาจะค้างที่ทำงานหรือกลับบ้านที่อยู่ใกล้กว่าจะดีกว่าที่ต้องไปกลับบ้านผม แต่พี่เขาเคยบอกว่าถ้ามาได้จะมาเพราะพี่เขาอยากอยู่กับผม นั่นเป็นกำลังใจให้ผมมาโดยตลอด
“ พี่ครับ…………. อย่าหักโหมนะครับ” ผมบอกด้วยความเป็นห่วงเพราะตอนนี้พี่วุฒิเป็นบ้างานไปแล้ว พอผมพูดจบก็ได้ยินเสียงวิ้ดวิ้วจากด้านหลัง
“ พี่จะทำเท่าที่ทำได้ พี่อยากเจอจุมนะ”
“ครับ ผมก็เหมือนกัน” ผมบอกก่อนที่วางสาย
“ เอ้ย!?” ผมตกใจที่จักรเอาหน้ามาใกล้ผมจนแทบจะติดกัน ตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้
“จักรทำไร?” ผมว่าถอยออกมาตกใจ
“ อิจฉาวะ รักกันเหลือเกิน ในหมู่พวกเราเนี่ย ก็คงมีแต่จุมที่จะไม่โดนนอกใจ ก็เห็นๆกันอยู่ว่าพี่วุฒิโคตรรักจุม” จักรว่าก่อนที่จะนั่งลงเตียงผมแบบคนหมดแรง
“ กรูก็ด้วย ลองธีนอกใจกรูดิ จะกัดให้ขาดคาปากคอยดูดิ” บันบันว่าไม่เหมาะกับหน้าตาน่ารักเลยสักนิด
“ เอาน่า อย่าเพิ่งตีตนไม่ก่อนไข้เลยจักร พวกเราก็ยังไม่รู้ว่าว่าพี่ชนะมีคนอื่นหรือเปล่า ใจเย็นๆก่อน” ซีซี่บอกผมก็เห็นด้วย
กิ่ง กิ่ง
คราวนี้เป็นเสียงข้อความเข้าโทรศัพท์ของจักร
“ มาดูนี่ดิ” จักรเม้มปากยื่นโทรศัพท์ให้พวกผมมุงดู
‘คืนนี้พี่มีเลี้ยงลูกค้าจนดึก พี่จะค้างที่บ้าน ฝันดีนะครับคนดี
พี่ชนะ’
“ ก็เห็นๆกันอยู่ มันแตกต่างจากพี่วุฒิยังไง ไม่รู้แหละยังไงคืนนี้จะจับให้ได้คาหนังคาเขา พวกนายก็ต้องไปเป็นเพื่อนเราด้วย!” จักรประกาศกร้าวเสียงดัง ผมกับบันบัน และซีซี่สบตากันหวั่นใจว่าคืนนี้ต้องมีเรื่องบางเรื่องเกิดขึ้นแน่
ครั้นจะบอกจักรให้ใจเย็นๆก็คงไม่ทันแล้ว เพราะตอนนี้จักรกำลังโทรศัพท์ไปหาพี่แบงค์
“ ครับพี่ จักรเพิ่งได้ข้อความ นี่มันหลายครั้งแล้วนะครับ ไม่รู้แหละยังไงคืนนี้จักรก็จะไปให้เห็นกับตา”
“ ไม่ยงไม่เย็นแล้วครับ…!”
“ ผมไม่รอให้พี่จัดการหรอก! ผมจะจัดการเอง ถ้าคืนนี้พี่ไม่ว่างก็ไม่เป็นไร แค่นี้นะครับ!” จักรกดวางไปทันทีที่พูดจบ สงสัยพี่แบงค์ก็คงได้รับผลกระทบไปด้วย
“ พวกเราจะไปกันแค่นี้แหละ พี่แบงค์ไม่ว่าง!?” จักรว่างอนอย่างเห็นได้ชัด ก็คงต้องเป็นไปตามนั้นครับ อย่างน้อยๆเมื่อจักรไปให้เห็นกับตาว่าพี่ชนะไปเลี้ยงรับรองลูกค้าจริงๆจักรจะได้สบายใจขึ้น
“ แล้วจะเริ่มจากตรงไหน?” บันบันถาม
“ เริ่มจากตรงไหนเหรอ?” จักรว่าแล้วยิ้มน่ากลัว ผมรู้สึกใจคอไม่ดีเลยครับ
“………..”
ผม จักร บันบัน ซีซีและยูที่จักรเพิ่งไปตามมาด้วยเหตุผลว่ามีอะไรจะได้ช่วยกัน ตอนนี้นั่งแออัดอยู่ในรถแท็กซี่ และกำลังตามรถพี่ชนะไปติดๆ ตั้งแต่ที่ทำงาน พี่ชนะกว่าจะเลิกงานก็ 2 ทุ่มครึ่ง ผมคิดว่าพี่เขาไม่เหมือนคนที่จะนอกใจเลยครับ นอกจากผู้ชายที่ตั้งใจทำงานเท่านั้น
“ อย่าเบียดดิ” บันบันพูดกับซี่ซี่ (จักรนั่งข้างหน้า ที่เหลือนั่งเบาะหลัง)
“ ก็ ยูมันเบียดมา” ซีซี่ว่า
“ ไม่ได้เบียดอะไรเลย นี่ก็ติดก็แน่นจนติดไปกับรถแล้ว” ยูบอก
“ จักร เดี๋ยวจอดรถเพิ่มอีกคันดีกว่า” ผมบอก เพราะไม่รู้ว่าจะตามพี่ชนะไปอีกนานแค่ไหน ผู้ชายสี่คนนั่งเบาะหลังนี่ในแน่นจริงๆครับ
“ เออ แต่เดี๋ยวๆ พี่ชนะเลี้ยวแล้ว ตามไปเลยพี่ ตามไปเลย”จักรบอกคนขับด้วยความตื่นเต้น พวกผมก็พลอยเป็นไปด้วย
รถพี่ชนะเข้าไปจอดในลานผับแห่งหนึ่ง ดูจากภายนอกแล้วภายในคงจะหรูหรา และกว้างขว้างมาก และยังมีหลายชั้น
‘Rate Seven’
“………………….” ผมหันไปมองจักรที่นิ่งเงียบมาสักพักแล้ว
“ โคโยตี้ผับนี่หว่า” เสียงซีซี่ทำให้พวกผมทั้งหมดหันไปจ้องคนพูด
“ อย่าบอกว่าไม่รู้จัก ผับนี้ดังที่สุดในย่านนี้ โคโยตี้ก็สวยและแรงได้ใจ PRก็สวยๆทั้งนั้น” ซีซี่อธิบาย ตอนนี้ไม่มีใครสงสัยว่าซีซี่รู้จักที่นี่ได้ยังไง เพราะเอาแต่คิดว่า พี่ชนะมาที่นี่ทำไม????????
“ หนอย! ไอ้ชนะมีอยู่แล้ว2 ยังไม่พออีกนะแก!?” จักรว่าเปิดประตูรถออกไป ทุกคนเลยพากันตามออกไปห้ามทัพไว้ก่อน ส่วนผมออกจากรถเป็นคนสุดท้าย เพราะต้องจ่ายค่าแท็กซี่ด้วย
“ เอาไปเลยครับ ไม่ต้องทอน ขอบคุณมากนะครับพี่” ผมบอก และวิ่งตามไป
“ จักร อย่าเพิ่ง อย่าเพิ่ง เดี๋ยวใจเย็นๆ” ผมบอก
“ เย็นไม่ไหวแล้ว จับได้คาหนังคาเขาขนาดนี้!” จักรบอก
“ พี่เขาอาจอจมาเรื่องงานก็ได้” ผมบอก พยายามปราบให้จักรใจเย็นกว่านี้ แม้ในใจจะคิดไปแล้วว่าพี่ชนะคงมาเที่ยวที่นี่
“ จุมจะเข้าข้างพี่ชนะไปถึงไหน ใช่สิจุมก็พูดได้! พี่วุฒิรักจุมไม่มักมากเหมือนพี่ชนะ กี่ครั้งแล้วที่เรากับพี่แบงค์จับได้และก็ให้อภัยพี่ชนะมาตลอด แต่จุมดู ดูสิพี่ชนะก็ไม่วายทำอีก รู้ไหมมันทั้งเจ็บทั้งแค้นที่ไปรักคนแบบนี้!”
“ จักรตั้งสติก่อน”ยูบอกเขย่าไหล่จักร
“ เป็นยูจะใจเย็นไหวไหม?!”
“ พี่เขาก็บอกไม่ใช่เรอะว่ามาเลี้ยงลูกค้า เพราะฉะนั้นอย่าเพิ่งเข้าไปเจอตอนนี้เผื่อว่าเข้าเข้าไปตอนนี้แล้วพี่เขาอยู่กับลูกค้าจริงๆพี่เขาจะเสีย คอยดูท่าทีไปก่อนนะ” ยูบอกเสียงหนักแน่น
“ เห็นด้วย” บันบันว่ายิ้มเจ้าเหล์
“………………….” พวกผมเลยเข้าไปใน Rate Seven ในฐานะลูกค้า ด้านในหรูหราอย่างที่คิดไว้จริงๆครับ
“ สวัสดีค่ะ ไม่ค่อยคุ้นหน้าเลยนะคะ เพิ่งมาครั้งแรกหรือเปล่าคะ?” ผู้หญิงสวยแต่แต่งหน้าจัด อายุไม่น่าจะมากกว่าพวกผมเท่าไรถาม
“ ครับ” ยูตอบ ขณะนั้นจักรก็มองหาพี่ชนะ เห็นว่าว่าพี่เขากำลังเข้าไปในห้องด้านในเลยสะกิดแขนให้ผมดู และกำลังจะเดินตามไป ผมรีบดึงแขนไว้ให้ใจเย็นๆเพราะเรายังไม่รู้ว่าในห้องนั้นมีใครบ้าง
“ ค่ะ เดี๋ยวแบมแนะนำน้องๆให้นะคะ”แบมบอก พาพวกผมไปที่เป็นเคาร์เตอร์ยาวๆมีสาวสวยนั่งยาวตามเคาร์เตอร์และกำลังส่งยิ้มให้พวกผม
“ แจ่มๆทั้งนั้นเลย” เสียงยูทำให้พวกผมหันไปมองเป็นตาเดียว ก่อนที่เจ้าตาจะรีบหุบยิ้ม
“ เลือกน้องๆได้ตามชอบเลยนะคะ ชอบแบบไหนบอกได้ค่ะ” แบมบอกยิ้มหวานมาก ผมถอยออกมาก่อนที่บอกคนอื่นๆว่าจะเอายังไงดี เพราะเขาจะให้เรียกผู้หญิงมานั่งด้วยแล้ว
“ เอ่อน่าไหนๆก็มาแล้วลองดูไม่เสียชาติเกิด” ยูบอก ที่เหลือมองคากันปริบๆ แต่ไม่ทันแล้วยูเดินตัวปลิวออกไปแล้ว
“ ผมขอเป็นน้องคนโน่น” ยูบอกแบมเลือกสาวหมวยหน้าอกใหญ่
“ ส่วนเพื่อนผมที่เหลือ แบมเลือกให้เลยแต่ขอดาวเท่านั้นนะครับ” ยูว่ายิ้ม
“ค่ะ ค่ะ จะนั่งในห้อง หรือจะเป็นด้านนอกคะ” แบมชี้ชุดโชฟานับ10 ที่มีเวลาเป็นรูปหยดน้ำ ฉายไฟสีรุ้งวนเป็นวง ตอนนี้มีแขกคนอื่นนั่งๆกันเกินครึ่งของโต๊ะแล้วครับ
“ ถ้าเป็นห้อง vip ก็มีค่าห้องด้วยนิดหน่อยค่ะ แต่แบมอยากให้ทำเมมเมอร์ไว้เลย ตอนนี้มีโปรโมทชั่น 58,000 ได้เหล้า 11 ขวด และฟรีค่าห้องvip 3 คืนไม่จำกัดเวลา ถ้าโอเคยังไงใช้ห้องได้เลยค่ะ” แบมบอกคล่องแคล่ว
“ แล้วข้างนอกละครับ?” ผมถาม เพราะคิดว่านั่งข้างนอกดีกว่า เข้าไปในห้องยิ่งจะไม่รู้ว่าใครเข้าออกห้องพี่ชนะบ้าง
“ ค่ะ ข้างนอกก็เลือกโต๊ะได้เลย อย่างที่เห็นนะค่ะว่าจะมีนักร้องมาร้องเพลงเพราะๆให้ฟัง และจะมีโชว์จากน้องโคโยตี้ 3 รอบ เวลา…..และ…ค่ะ”
“ งั้นพวกผมลองเป็นโต๊ะด้านนอกดูโชว์ก่อนดีกว่าครับ” ผมบอกเลือกโต๊ะด้านติดกับทางเดินซึ่งไกลจากเวทีพอสมควรแต่มองเห็นประตูห้องพี่ชนะได้
สาวๆPR มานั่งกับพวกผมสวยดีครับ และก็คุยเก่งด้วย และดื่มเหล้าเก่งจนผมคิดว่านี่กินน้ำหรือกินเหล้า
“ นี่อายุเท่าไรกันแล้วคะ เห็นยังเด็กๆอยู่เลนะคะ?” PRที่นั่งกับผมถาม และยกแก้วเหล้าป้อนผมด้วย ผมรู้สึกอึดอัดบอกไม่ถูก
“ 21 ครับ ขอโทษนะครับ ผมดื่มไม่เก่ง” ผมบอกมองห้องพี่ชนะเป็นครั้งคราว เห็นว่าพี่เขาออกมาต้อนรับผู้ชายใส่สูทกลุ่มใหญ่ก่อนจะพาเข้าไปในห้อง พี่ชนะคงมาเลี้ยงรับรองลูกค้าจริงๆ ผมค่อยสบายหน่อย
“ เหรอค่ะ ดื่มไม่เก่งไม่เป็นไร รัสผสมอ่อนๆเอง” (PR ที่นั่งกับผมชื่อ รัส ครับ)
“ เอ่อ ครับ” ผมจำใจดื่ม ขมแทบสำลักเลยครับ
“ จักร พี่ชนะมาเลี้ยงรับรองลูกค้าจริงๆ เอายังไงต่อ” ผมถาม ตอนนี้จักรเริ่มหน้าแดงเพราะเห็นดื่มไปหลายแก้ว
“เออ ก็อยู่ไปเรื่อยๆ พี่ชนะกลับเราค่อยกลับ เผื่อพี่ชนะมีไปต่อ” จักรบอกดื่มรวดเดียวหมดแก้ว ผมหันไปหาแนวร่วมว่ากันกลับดีกว่า แต่บันบันกับยูจ้องโคโยตี้ตาไม่กระพริบ ยูนี่ผมไม่สงสัยหรอกครับ แต่บันบันกับซีซี่นี่แหละครับแปลกเพราะสองคนนี้เขาชอบผู้ชาย
“……………”
เกือบเที่ยงคืนห้องพี่ชนะก็เปิดออก พร้อมกับพี่ชนะและลูกค้าออกมา พี่ชนะเดินหายไปหน้าร้านคิดว่าคงจะกลับแล้วพวกผมจะได้กลับกันสักที แต่พี่เขากลับเข้ามาอีกคนเดียว ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจว่าเข้ามาอีกทำไม จนเกือบครึ่งชั่วโมงพี่ชนะก็ยังไม่ออกมา ถ้าลืมของก็น่าจะออกมาแล้ว
“ จักร?!” ผมว่า เพราะอยู่ดีๆจักรลุกขึ้นพรวดไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
“ ลูกค้ากลับไปแล้ว นั่งต่อทำซาก ?!” จักรว่า เดินเข้าไปด้านใน พวกผมตามไปเป็นพรวน จักรไม่ฟังเสียงใครผลักประตูห้องที่พี่ชนะอยู่ด้านใน
“………………………”
ในห้อง พี่ชนะนอนอยู่บนโชฟา และมีPR นั่งอยู่บนตัวพี่ชนะ และกำลังแลกลิ้นกันนัวเนีย (โทรทัศน์จอแบนติดผนังยังเปิดอยู่ โต๊ะสนุกอีกด้านของห้องมีPR 3 4 คนน่าจะกำลังเล่นกันอยู่จนเมื่อพวกผมเข้าไป)
“ พี่ชะนะ ?!” จักรตะโกน พี่ชนะผลักPRบนตัวจนแทบร่วงจากเก้าอี้ พี่เขามองจักรหน้าเหวอเหมือนเห็นผี
“ งานเข้า” ยูว่า ในขณะที่หลายคนกำลังงงันว่าเกิดอะไรขึ้น จักรก็โดนจ้ำอ้าวไปหาพี่ชนะที่ยืนนิ่งเป็นหิน
“ จักร คือว่านะ…”
ผวักะ ?! จักรชกหน้าพี่ชนะเต็มแรง
“จักร ?!” ผมว่าท่ามกลามเสียงร้องของPR ที่กำลังตกใจ
“ พอกันที ?!” จักรว่าก่อนที่จะวิ่งออกจากห้องไป พี่ชนะวิ่งตามหายออกไปด้วยกัน พวกผมกำลังจะตามออกไป แต่โดนเรียกไว้ เพราะ…
“ ทั้งหมดตามบิลนี้เลยนะคะ 31,900 บาทค่ะ”แบมบอกค่าใช้จ่ายเฉพาะโต๊ะของผม และบอกให้พวกผมนั่งรอที่เคาร์เตอร์บาร์ (พวกผมปฏิเสธที่จะกลับไปนั่งรอที่โต๊ะเดิม)
“ แพงซิ-บหาย มาเกิน 3 ครั้งได้กินแกลบ” ยูบ่น ขณะที่ผมกำลังโทรหาจักร แต่ติดต่อจักรไมได้เลย แต่ก็ยังโทรหาจักรเรื่อยๆด้วยความเป็นห่วง
“ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกจุม พี่ชนะก็ตามไปอยู่ ผัวเมียทะเลาะกันงี้แหละ” ซีซี่ว่าเหมือนเป็นเรื่องปกติ
“แม่-งพี่ชนะเจ้าชู้ มีจักรและพี่แบงค์แล้วยังมาหาเศษหาเลยอีก” บันบันว่าโกรธแทน
ไม่รู้ว่าจักรจะเจ็บปวดแค่ไหน? และยังพี่แบงค์อีก…
“ นั่น เหมือนพี่วุฒิป่ะ?” ยูชี้ไปยังด้านใน ผมหันควับตาม
หัวใจเต้นแรงมากจนมันกระตุกเป็นพักๆ
“…………………..” พี่วุฒิ ?!
พี่วุฒิ………..
“ พี่วุฒิคงมาเลี้ยงลูกค้าแห๋งๆ ว่าป่ะ ฮ่า ฮ่า” บันบันว่า หัวเราะแข็งๆ มีมาบางอย่างมาจุกที่คอผมจนผมพูดไม่ออก ลำคอแห้งแต่ไม่หิวน้ำ
พี่วุฒิไม่เหมือนพี่ชนะ พี่วุฒิรักผม ผมต้องไม่คิดในแง่ร้ายว่าพี่วุฒิจะนอกใจ หรือไปมีคนอื่น
“ จุม จุม” บันบันว่าเขย่าแขนผม
“ กลับเถอะ” ผมว่าเช็นต์จ่ายผ่านบัตรก่อนที่เดินออกมา
ผมคิดมาตลอดว่าพี่วุฒิไม่มีวันนอกใจผม เพราะใครๆต่างก็บอกว่าพี่วุฒิรักผม พี่วุฒิก็ทำให้ผมเชื่ออย่างงั้นมาตลอด ผมคิดว่าหากสักวันหนึ่งพี่วุฒิไปมีคนอื่น เลิกกับผมเพราะหมดรักผมแล้วผมก็พร้อมที่จะให้พี่วุฒิไปมีความสุข แต่ทำไมตอนนี้แค่เห็นพี่วุฒิอยู่ที่นี่ผมก็เหมือนจะไม่แรงเดินแล้ว…
“ จุม มรึงอย่าคิดมาก มรึงสงสัยอะไรก็ตามพี่เขาไปเลย กรูเชื่อว่าพี่เขาต้องมีเหตุผลแน่”บันบันบอกเพื่อเป็นการให้กำลังใจผ ผมพยักหน้าแต่ใจผมหวั่นไหวเหลือเกิน
เชื่อใจ ผมเชื่อใจพี่วุฒิ
พี่วุฒิบอกว่ารักผม
ผมรักพี่วุฒิผมก็ต้องเชื่อใจพี่วุฒิ ผมต้องทำให้ได้
“ จุม จุม ?!” เสียงพี่วุฒิ ผมหันไปเห็นว่าพี่เขากำลังวิ่งมา
“…………….” ผมไม่กล้ามองหน้าพี่วุฒิ ผมไม่อยากเห็นใบหน้าที่เคยมองผมด้วยความรักว่าตอนนี้เปลี่ยนไปยังไงแล้ว
“ จุมนี่มันเรื่องอะไรกัน?” พี่วุฒิว่าคิ้วขมวด ผมพูดไม่ออกรู้สึกสับสน
เรื่องอะไรกัน ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้
“ จุมงั้นพวกเรากลับก่อนนะ” ยูบอกดึงแขนบันบันกับซี่ซี่ให้ตามไป
“จุม มานี่
!” พี่วุฒิว่าลากแขนผมไปที่รถก่อนที่ผลักผมเข้าไปในรถ
“ พูดมา พี่จะฟัง” พี่วุฒิว่าเสียงแข็ง
“………………………….” ขอบตาผมร้อนไปหมด เหมือนน้ำตาจะไหล
“ จุม ?!” พี่วุฒิเรียกผมเสียงดัง ผมสะดุ้งน้ำตาไหลออกมาทั้งที่พยายามกลั้นไว้แล้ว ไม่ไหวแล้ว ผมจะผลักประตูรถอกมา แต่โดนพี่วุฒิกระชากกลับมา
“ จุม ร้องทำไม” พี่วุฒิโอบตัวเข้าไปกอด
“ พี่ขอโทษที่ตะคอกจุม พี่แค่อยากรู้ว่าจุมมาที่นี่ทำไม?” พี่วุฒิว่า ผมค่อยๆเงยหน้ามองหน้าพี่วุฒิ เห็นความกังวลในดวงตาและใบหน้าพี่เขาชัดเจน
พี่วุฒิ…..
“ …….”
“ ยังไม่พูดตอนนี้ไม่เป็นไร เดี๋ยวเรากลับไปคุยกันที่บ้าน” พี่วุฒิบอก ผมพยักหน้าเปื้อนน้ำตาบนไหล่พี่วุฒิพร้อมทั้งกอดพี่วุฒิแน่น
พี่มาที่นี่เพราะเรื่องงานใช่ไหมครับ?
มาถึงบ้านผมสงบสติอารมณ์ได้บ้างแล้ว ผมเลยเล่าว่าทำไมผมถึงไป Rate Seven พี่วุฒินั่งเงียบฟังผมเล่าตั้งแต่ต้นจนจบโดยไม่ถามอะไรเลย พอผมเล่าจบห้องทั้งห้องจึงเงียบกริบ เงียบจนได้ยินเสียงลมหายใจของตัวเอง
“…………………………………………”
“…..”
ผมอยากถามพี่วุฒิว่า พี่วุฒิไปที่ Rate Seven ทำไม? แต่ถ้าผมถามก็เหมือนกับว่าผมไม่เชื่อใจพี่เขา แต่ผมก็อยากรู้เหลือเกิน..
“ พี่ครับ พี่ไปที่…. นั่นทำไม?”
“…………………………………………” พี่วุฒิยังคงเงียบ หรือว่าจะโกรธผม?
“ พี่ครับ ผมรู้ว่าผมควรเชื่อใจพี่ แต่ผมก็อยากรู้ว่าพี่ไปที่นั่นทำไม? ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงอยากรู้นัก …แต่ผมไม่สบายใจ แต่ผม แต่ผม…..”
จุ๊บ?! พี่วุฒิหอมแก้มผมเบาๆก่อนที่คลี่ยิ้ม
“ พี่นึกว่าจุมจะไม่ถามว่าพี่ไปทำอะไรที่Rate Seven” พี่วุฒิว่า พอผมถูกมองด้วยสายตาหวานเยิ้มแบบนี้ก็ไม่กล้าสบตาพี่วุฒิตรงๆจนต้องก้มหน้าลง
“…..ครับ?”
“ จุมจำเอส เพื่อนพี่ได้ไหม?”
“ครับ” ผมพยักหน้าจำได้ (พี่เอสเป็นเพื่อนพี่วุฒิตั้งแต่มัธยม)
“ วันนี้บริษัทเอสมีเลี้ยงลูกค้าญี่ปุ่น ที่มีบริษัทลูกในประเทศไทยหลายแห่งและจะมีโครงการสัมมนาทุกปี และกำลังหาโรงแรมที่จัดงาน เอสก็ชวนพี่มาคุยๆดู แต่เนื่องจากเอสโทรมาเมื่อตอนเย็นเชลล์ไม่มีใครว่างพี่ก็เลยมาเองเท่านั้นเอง”
“ครับ” ผมว่าทั้งโล่งใจและสลายใจ ตอนนี้ปากมันจะยิ้มซะให้ได้
“ ทำไมหรือคิดว่าพี่ไปเที่ยว”
“…..” ผมก้มหน้าลงไปอีก เพราะอดที่จะคิดแบบนั้นไม่ได้จริงๆ
“ จุมคิดแบบนี้พี่ไม่ชอบนะรู้ไหม จุมก็รู้ว่าพี่งานยุ่งแค่ไหน ถ้าพี่ว่างขนาดนั้นพี่กลับมาหาจุมไม่ดีกว่าเหรอ?”
“ขอโทษครับ”
“ จุมไม่เชื่อใจพี่?”
“ไม่ใช่นะครับ?! แต่ว่า….แต่ว่า……ผมไม่ใช่ไม่เชื่อใจ แต่บางทีผมก็กลัวกลัวว่าพี่จะไม่รักผมแล้ว ผม…….”
“ พี่ไม่เคยรักใครนอกจากจุมและไม่คิดว่าจะรักใครได้อีกนอกจากจุม ที่พี่ทำทุกอย่างยังไม่พอให้จุมคิดใช่ไหมว่าพี่รักจุม” พี่วุฒิบอกเสียงเศร้า นั่นยิ่งทำให้ผมรู้สึกผิด
“ พี่ครับ ผมขอโทษ ผมขอโทษ ตอนนี้ผมมีความสุขมาก ผมเลยกลัวที่จะเสียพี่ไป ผมไม่อยากเสียพี่ไป ผมรักพี่นะครับ รักมาตลอด”
หมับ?! พี่วุฒิกอดผมแน่น ผมกอดตอบพี่วุฒิรวดเร็ว ผมกลัวว่าจะไม่มีอ้อมแขนนี้อีกแล้ว ผมมันขี้ขลาด
“ พี่รู้ …… พี่รู้ว่าจุมรักพี่แค่ไหนไม่งั้นจุมคงไม่ให้อภัยในสิ่งที่พี่ทำ…และโอกาสพี่ได้อยู่กับจุมแบบนี้ จุมดีขนาดนี้พี่จะไปรักใครได้อีก”
“…..” ผมไม่น่าสงสัยในตัวพี่วุฒิเลย ทุกสิ่งทุกอย่างทุกกระทำและทุกคำพูดผมน่าจะเข้าใจว่าพี่วุฒิรักผมทั้งตอนนี้และอนาคต
“ ครับ” ผมเงยน้ามองพี่เขา สายตาอบอุ่นที่มองมาค่อยเปลี่ยนเป็นหวานเยิ้มแต่เร้าร้อน แขนพี่วุฒิกำลังโอบไหล่ผมอยู่
“ พี่….” พี่วุฒิบรรจุไซร้ซอกคอผมอย่างนุ่มนวล โดยที่มือของพี่เขาก็ลูบไหล้ทั่วแผ่นหลังของผม และมือนั้นก็ค่อยๆเลื้อยต่ำลงมา หัวใจผมเต้นระรัวได้แต่ยอมเป็นผู้ถูกกระทำฝ่ายเดียว
ผมอยากให้พี่กอด..จูบ..ผม
“……….” พี่วุฒิจูบไซลำคอผมพร้อมกระซิบให้ผมแกะกระดุมเสื้อพี่เขา ผมเก้ๆกังๆปลดกระดุมเสื้อพี่วุฒิจนเสร็จ ก่อนที่พี่เขาจะค่อยๆเอาบรรจงมาจับที่ใบหน้าของผมและยิ้มเล็กน้อย ใบหน้าผมร้อนวูบวาบจนรู้สึกมันลามไปทั้งตัว มื่อพี่วุฒิประกบริมฝีปากผม ลิ้นของพี่วุฒิสอดเข้ามาในปากและเกี่ยวพันลิ้นของผมอย่างช่ำชอง
………….ผมรู้สึกร้อน…รุ่ม
ยิ่งเมื่อผมกำลังจ้องมองอยู่ใบหน้าหล่อเหลาของพี่เขาแล้ว สายตาพี่วุฒิที่กำลังมองผมเช่นกัน ยิ่งทำให้ผมรู้สึกเหมือนร่างกายมีอย่างอย่างที่ล้นปรี่และพร้อมจะพรั่งพรูออกมาเมื่อเวลา
สายตาพี่วุฒิที่มองมาทำให้อารมรณ์ผมเตลิดไปไกล…..
“………?…” พี่วุฒิก็ผลักผมนอนราบไปกับเตียง ปลดกระดุมเสื้อผมออกทีละเม็ด จนเผยให้เห็นเนินอกผมพี่เขาโลมเลียไปทั่วแผ่นอกและโดนเฉพาะยอดอกที่เหมือนจะตั้งชันรับลิ้นร้อนที่โลมเลีย..ผมหลับตาลงเคลิบเคลิ้ม
มือพี่วุฒิเลื่อนมือลงมาถอดกางเกงผมออกไม่เหลือแม้แต่กางเกงในสีขาว พี่วุฒิเอามือสัมผัส จุดอ่อนไหวที่ปราศจากกางเกงในจนมันตั้งสู้มือพี่เขา ขณะที่ปากพี่วุฒิกำลังโลมเลียไปทั่วร่างของผม
ผมสะท้านไปตัว ยิ่งเมื่อพี่วุฒิสอดนิ้วเข้ามาผมสะท้านจนเผลอครางออกมา
“ คนดี… หน้าเราทำให้พี่ไม่ไหวแล้ว” พี่วุฒิกระซิบข้างหู พร้อมกับแทะเล็มใบหูไปด้วย ผมมองส่วนล่างพี่วุฒิที่ยังใส่กางเกงอยู่ มันตุงอย่างเห็นได้ชัด
“ ครับ” ผมว่าอายๆ “ เข้ามาเลยครับ”
“……………………ครับผม” พี่วุฒิว่าเหมือนล้อเลียนผมก่อนที่จะถอดกางเกงออกและสวมถุงยางฯแล้วกลับมาหาผม… พี่เขาค่อยๆรุกล้ำเข้ามาในตัวผมอย่างไม่รีบร้อนแต่ผมก็ยังรู้สึกอึดอัดจนต้องผ่อนลมหายใจไม่ให้ร่างกายเกร็งจนรู้สึกเจ็บ
“ จุม พี่รักจุม รักพี่ไหม?” พี่วุฒิบอกก้มลงมาจูบไซร้ลำคอผมสลับกับยอดอกของผมเพื่อให้ผมผ่อนคลายจนพี่วุฒิแทรกร่างกายเข้ามาจนมิด..
“ อะ อา …รักครับ ผมรักพี่ ” ผมว่า พร้อมครางในลำคอเบาๆ
พี่วุฒิเริ่มจากค่อยๆขยับเข้าออกช้าๆ แล้วค่อยๆแรงขึ้น เร็วขึ้น ผมยังคงเสียวซ่านไปทั้งกาย พี่วุฒิจับขวาผมพากไหล่พี่เขาพร้อมกับขยับเข้าออกแรงขึ้น เร็วขึ้นกว่าเดิม
“อะ อา……อ๊า……….ซ” ผมครางไม่ได้ซับผสานกับเสียงร่างกายผมและพี่วุฒิสอดประสานกัน.. …..
“ อะ อา อา” อกแน่นพี่วุฒิมีเหงื่อซึมออกมาตามผิวสีขาวทั้งที่ในห้องเปิดเย็นขนาดนี้ ผมจะไม่ไหวแล้ว
“ พะพี่ ผมจะไป ..อา อา” ผมบอก พี่วุฒิประกบจูบผมหนักหน่วงทันทั้งดูดดื่มและเร่าร้อนในคราวเดียว ร่างกายผมโอนแอ่นรับสัมผัสที่บดเบียดเข้ามาด้วยความปรารถนา ……………………………..... .. ..…จนผมและพี่วุฒิปลดเปลื้องออกมาพร้อมกัน… ..
ผมนอนซกไหล่พี่วุฒิยังไม่หลับแม้จะเกือบตี3แล้ว ดีที่พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ไม่งั้นผมต้องถ่างตาไปเรียน (วันเสาร์อาทิตย์พี่วุฒิก็หยุดครับ)
“ จุม หลับหรือยังหืม?”
“ ยังครับ” ผมรีบบอกเงยหน้ามองพี่เขาให้เห็นว่าผมยังไม่หลับ
“ มองแบบนี้อยากได้อีกรอบ?”
“ พอแล้วครับ ผมเหนื่อยแล้ว” ผมว่ายิ้มเขิน พี่วุฒิเอามือมาปิดตาผมไว้ ก่อนที่ผมจะสัมผัสว่าผมกำลังโดนจูบ และริมฝีปากนั้นก็ห่างออกไปพร้อมฝามือที่เปิดตาผม
“ ถ้าพี่ไปเที่ยว Rate Seven จริงๆ จุมจะโกรธพี่ไหม?” พี่วุฒิถาม ผมก้มลงก่อนตอบ
“ ไม่รู้ครับ แต่คงเสียใจ” ผมบอกรู้สึกอย่างงั้นจริงๆ
“ เด็กโง่ ใครจะไป …. แต่ถ้าพี่จะไปพี่จะกับจุม ดีไหม?”
“ ผมไม่ไปครับ!” ผมตอบทันที และพี่วุฒิก็หัวเราะขำในลำคอ
“ พี่ก็ไม่ไป พี่บอกแล้วไงถ้าพี่จะไปเที่ยวแบบนั้น พี่กลับมาหาจุมดีกว่า”
“ ครับ” ผมว่าอดที่จะภูมิใจไม่ได้ที่พี่วุฒิรักผมขนาดนี้ ผมรู้สึกอยากหอมแก้มพี่วุฒิขึ้นเลยทำตามที่ตัวเองรู้จัก พี่วุฒิเปิดตาขึ้นมาอีกครั้ง
“นี่ยั่วพี่เหรอ?”
“ เปล่าครับ” ผมบอกผมยิ้มและรู้สึกอายขึ้นมาเลยรีบนอนลงเหมือนเดิม
“ เดี๋ยวนี้หัดยั่วพี่นะ” พี่วุฒิว่ากอดเอวผมหลอมๆ
“ เปล่าครับ ผมแค่หอมพี่เฉยๆ” ผมบอกไม่ได้คิดจะยั่วพี่วุฒิเลย แถมตอนนี้ก็ง่วงแล้วด้วย
“ นอนกันดีครับ” ผมบอกดึงผ้าห่มขึ้นถึงคอและไม่ลืมห่มให้พี่วุฒิด้วย ผมหันไปมองพี่วุฒิหลับตาลงไปแล้ว
“…..”
ผมคิดว่าความสุขในตอนนี้จะต้องอยู่กับผมต่ออีกนานแสนนาน
*******
มี 3 ตอนเจ้าค่ะ 2/3เป็นเรื่องครอบครัวพี่ชนะ 
หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673 (อ่าน 4911997 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก