บุพเพวายร้าย[2.5]20/1-2.................................หน้า631 ------- > (อาทิตย์ที่ 29 พฤษภาคม 2554)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=13917.18900
21.
ชิดชนก
ผมไม่เข้าใจ ว่าทำไมจุมจะต้องให้อภัยพี่วุฒิครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้งที่พี่วุฒิก็ไม่เคยปรับปรุงตัวเองได้สักที เหมือนกับทึ่พี่วุฒิทำร้ายร่างกายและจิตใจจุมครั้งแล้วครั้งเล่าแต่จุมก็ยังคงรักแค่พี่วุฒิคนเดียว ทั้งที่มีคนที่ดีกว่าคนนี้ทั้งคน
ผมไม่ได้บอกว่าตัวเองเป็นคนดี แต่ผมก็บอกได้ว่า ผมไม่ทำร้ายจุมอย่างพี่วุฒิทำ แต่คนอย่างผมไม่เคยได้รับโอกาสนั้นเลย ผิดกับพี่วุฒิ…
ตอนนี้จุมกับไปรักกับพี่วุฒิอีกครั้ง ผมทรมานแทบขาดใจ รู้ได้ว่าอีกไม่นานคงต้องอีหรอบเดิม พี่วุฒิไม่มีวันเปลี่ยนแปลงได้ นิสัยแก้ได้ แต่สันดานไม่ใช่!
ทำไมต้องเป็นพี่วุฒิ….แทนที่จะเป็น
ผม ผมที่รักจริงไม่แพ้ใคร
แต่จุมก็ไม่เอา….
ผมทนไม่ได้ที่จุมจะต้องไปทรมานเหมือนเมื่อก่อนอีก
จุมนะจุมเจ็บแล้วไม่จำ คำว่า ‘รัก’ คำเดียวไม่อาจจะเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งได้ จุมเข้าใจไหม? ชิดรู้ว่าจุมเชื่อมั่นในตัวพี่วุฒิ แต่
แต่
แต่
ชิดไม่เชื่อ
!!? ไม่เชื่อเด็ดขาด!
จุมคอยดู!?
ชิดจะทำให้จุมเห็นว่าพี่วุฒิไม่คู่ควรกับจุมเลยสักนิด
= = =
“ ชิด จะทำอะไรไม่ทำวะ นอนแช่กล้วยอยู่บนเตียงได้เป็น2 3วันเดี๋ยวก็เป็นหง่อย” พี่อิงว่า และเช่นเคยพี่ผมเปิดประตูเข้ามาโดยไม่เคาะประตู
“ หัดเคาะซะบ้างดิ มารยาทนะมีไหม?” ผมว่านอนหันหลังให้ ตั้งแต่กลับมาจากน้ำตก ผมก็เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้อง เพื่อให้เวลาตัวเองได้ตอบคำถามที่อยู่ในใจ
“ มารยาทไม่รู้จักโทษทีวะ” พี่ว่า ดึงแขนผมให้ลุกขึ้น ผมขี้เกียจจะรำคาญก็ลุกขึ้นนั่ง
“ มีอะไรจะเล่าให้พี่ชายที่เจนโลกฟังไหม?”
“เจนโลกจริงหาแฟนให้ได้ก่อนเถอะ” ผมว่ามันไส้มันทำเป็นรู้ดี ทีตัวเองอกหักครั้งเดียวก็ไม่กล้าไปรักใครอีก
“ เออน่า เนื้อคู่กรูยังไม่เกิด” พี่ผมว่า
“………………………..”( ผม)
“……………………มีเรื่องอะไรเกี่ยวกับจุมใช่ไหม?”
“อืม” (ผม)
“ ทำไม เขาไม่รักซะทีเลยถอดใจ รักจริงก็ต้องอดทนดิวะ”
“ หมาคาบไปแดกแล้ว” ผมว่าเจ็บใจ ที่สุดท้ายจุมก็ยังเลือกพี่วุฒิ แทนที่จะเป็นผม แต่ความรักห้ามกันไมได้ผมต้องยอมรับ
“ ใคร?”
“ คนเดิม”
“………………
…ไอ้วุฒิ ?! ” พี่ผมทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ ผมพยักหน้า
“ ไหนว่ามันความจำเสื่อม จำจุมไม่ได้!?”
“ ก็ยังจำไม่ได้ แต่พี่วุฒิก็มาวนเวียนๆจีบจุม”
“ จุมเลยใจอ่อนว่างั้นเถอะ”
“ เสื่อมยังไง จุมก็รักพี่วุฒิอยู่” ผมว่า ท้อแท้ ก่อนที่จะเล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่ฟัง
“ อืม” พี่ทำท่าคิด เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ “ หมายความว่าจุมจะให้โอกาสไอ้วุฒิอีกครั้งว่างั้นเถอะ แต่ก็ไม่ได้เล่าเรื่องอดีตให้ฟัง เหมือนอยากเริ่มต้นใหม่”
“ คงงั้นแหละ ใครจะอยากไปรื้อฟื้นอดีตแบบนั้น” ผมนึกถึงหน้าจุมตอนที่จะผมโดนข่มขืนไม่ได้ จุมกลัวลนลานร้องขอให้ผมหยุด แต่กลับไม่ขัดขืนอะไรเลย ในท้องผมรู้สึกโหวงเวง แม้ว่าผมตอนนั้นผมจะเมาแต่ก็จำทุกอย่างได้ดี ผมไม่อยากให้จุมต้องอยู่ในสภาพนั้นอีกแล้ว
ถึงจุมไม่เลือกผม แต่ก็ขออย่าให้จุมต้องอยู่กับพี่วุฒิ!?
พี่วุฒิเปลี่ยนไม่ได้ ไม่วันไหนก็วันหนึ่งที่จุมทำให้พี่วุฒิไม่พอใจ วันนั้นจุมต้องเสียใจแน่ที่หวนกลับไปหาพี่วุฒิอีก
“ น้องกรูก็เลยต้องเก็บตัวเงียบเหมือนเด็กมีปัญหาว่างั้นเถอะ”
“ ก็จุมไม่เลือกผม จะให้ผมทำยังไง ผมอยากให้เป็นแบบนี้ที่ไหน!?” ผมพูดประชด พี่พูดเหมือนว่าผมจะทำอะไรได้
“ ก็สู้สิวะ?!”
“จะเอาอะไรไปสู้ เขาไม่มีใจสู้ไปก็แพ้!” ผมว่า สงสารตัวเองขึ้นมา ไม่ว่าจำทำยังไงจุมก็ไม่เคยหันมอง
ใจจุมอยู่กับพี่วุฒิคนเดียว
“ ก็ตอนนี้หัวใจจุมอยู่ไอ้วุฒิ ถ้าใจจุมว่างพี่ชายคนนี้รับประกัน จุมต้องรักมรึงแน่”
“ พูดแล้วได้อะไรขึ้นมา?” พี่ก็พูดได้ ก็ในเมื่อจุมรักพี่วุฒิ หัวใจจุมว่างที่ไหน?
“ น้องกรูนี่โง่ดักดาน ก็หาวิธีสิวะที่จะทำให้จุมเลิกรักไอ้วุฒิ ให้เกลียดไปเลยยิ่งดี”
“ พูดนะพูดง่าย แต่จะทำยังไง พี่ลองคิดดูดิถ้าเป็นคนอื่นโดนทำขนาดนี้ ป่านนี้คงเลิกรักเลิกยุ่งกับพี่วุฒิไปนานแล้ว แต่จุมไม่ใช่” ผมก็คิดอยากจะทำแบบนั้นอยู่เหมือนกันกำลังวิธีอยู่
“ ก็เพราะจุมคิดว่าไอ้วุฒิมันมีดีอยู่บ้างไง?”
“…………?…….”(ผม)
“ ทำให้จุมเห็นไปเลยว่าไอ้วุฒิมันขุดไม่ขึ้น เลวเสมอต้นเสมอปลาย ยิ่งทำให้แม่จุมเห็นว่าว่าที่ลูกเขยโคตรจะเลวยิ่งดี จุมรักแม่มาก ถ้าลองแม่บอกให้เลิกจุมเลิกแน่!”
“………………………….” ผมก็เห็นด้วย แต่ว่าหากผมทำแบบนั้น จุมต้องโกรธผมแน่
“ หรือว่ากลัวว่าว่าทำแบบนี้แล้วจะกลายเป็นตัวร้าย แต่คิดผิด แต่เป็นพระเอกขี่ม้าขาวไปช่วยนางเอกจากไอ้ซาตาน ถึงจุมจะเสียใจตอนนี้ แต่ในอนาคตจุมต้องขอบใจแน่นอน”
“ ผมไม่สนหรอกว่าจะเป็น ตัวร้ายตัวโกงยังไง ขอให้ผมช่วยจุมจากไอ้บ้าชอบใช้กำลังทำร้ายร่างกายจิตใจจุมก็พอ”
“ ดีมากน้องรัก ภารกิจมีแต่ชิดชนกน้องพี่คนเดียวเท่านั้นที่ทำได้”
“ อย่าเวอร์ได้ป่ะ?!”
“ และพอที่ข้างๆจุมว่าง น้องพี่ก็เสียบแทนซ่ะเลย ยิ่งปืนนัดเดียวได้นก3ตัว หนึ่งคือกำจัดศัตรูหัวใจ สองคือได้จุมมาครอง สามคือได้แก้แค้นให้พี่ชายคนนี้”
“……………………” ผมหันไปมองพี่ ที่กำลังยิ้มย่องเหมือนผู้ร้ายในหนัง
บทร้าย สงสัยผมต้องจำยอมรับ
ผู้ร้ายก็ผู้ร้าย แต่ผู้ร้ายคนนี้จะช่วยนางเอก เพราะรักนางเอกจะผิดไหม?
แล้วนางเอกจะสนใจขึ้นมาบ้างไหม?
ไม่รู้ไม่มีคำตอบ แต่จะเดา..
และ ถ้านางเอกเข้าใจ ก็ขอให้เห็นใจและเปิดโอกาสให้ผู้ร้ายกลายเป็นพระเอกด้วยเถอะ
“ ……………………”
จุม
ถ้าจุมหันมามองชิดบ้าง….ยิ้มให้ชิด ให้ชิดได้โอบกอดจุมบ้าง ชิดจะถนอมจุมที่สุด
ชิดอยากให้คนที่ขืนข้างๆชิดเป็นจุม ให้ชิดได้ลืมตาเห็นจุมนอนแนบร่างกาย ทักทายด้วยถ้อยคำธรรมดา ชิดคงเป็นผู้ชายที่มีความสุขที่สุดในโลก
“ ชิด มรึงยิ้มบ้าอะไรอยู่คนเดียว!?”
“ แล้วจะทำไม? ไปออกไปได้แล้ว ผมจะนอน”
“ จะนอนตอนบ่ายโมงเนี่ยนะ?!”
“ก็คนมันง่วงมีปัญหารึไง?!”
“ ยิ้มแบบนี้ ฝันกลางฝันอ่ะดิ”
เกลียดจริงๆมีพี่ชายรู้ทัน
“ เออ อยากมีเมียจะทำไม?” ผมก็ตอบไอ้พี่ชายตรงๆ
“ ไอ้หน้าไม่อาย 55+”
อายกว่านี้ยอม ถ้า ฝันเป็นจริง
ชิดคิดอะไรออกแล้วนะรู้ไหม? เรื่องที่จะทำให้จุม เข้าใจว่าคนอย่างพี่วุฒิไม่คู่ควรกับความรักที่จุมมีให้
แม้แต่โอกาสก็ไม่ควรจะได้รับ
“ พี่ ช่วยหน่อยดิ” ผมหันไปหาพี่ที่กำลังนอนลงข้างๆผม
“ อะไร?”
“ ถ้าเป็นพี่ จุมไม่ปฏิเสธแน่”
“…………….?...............” พี่ผมทำหน้าสงสัย
= = =
เป็นอย่างที่คิดจริงๆ พอพี่ผมโทรไปหาจุมว่าอยากเจอ เพราะไม่ได้เจอนานนับตั้งแต่ที่พี่วุฒิตามตัวเจอและพากลับมา พอชวนจุมมากินข้าวจุมก็ตกปากรับคำทันที
นัดก็คือวันนี้ หลังจากที่จุมเรียนเสร็จ4โมงเย็นผมอาสาไปรับไปที่ร้านตามนัด
“ …………………..” 4โมง10 นาที ผมขับรถมาถึงตึกคณะจุม จุมยืนรอผมด้านหน้าของตึก ผมจอดรถให้จุมขึ้นมา
“ พี่อิง พี่ฟ้ารอที่ร้านแล้ว เพิ่งโทรมาถามว่าอยากกินอะไรเดี๋ยวสั่งไว้รอ” ผมบอก ดีใจครับที่ได้อยู่กับจุมสองต่อสอง
“ งั้นจุมโทรหาพี่อิงว่ากำลัง ชิดล่ะจะสั่งอะไรไหม?” ผมทำท่าคิด แต่ไม่ได้คิดหรอกครับ
“จุมสั่งอะไร ชิดกินได้หมดแหละ” แต่ที่ชิดอยากกินมากที่สุด คงไม่พ้น ..จุม..
“ มีงี้ด้วย เดี๋ยวสั่งพริกน้ำปลาให้กินกับข้าว” จุมว่า
“ อ่ะ กล้าสั่งก็กล้ากิน” ผมตอบ ถ้าจุมสั่งให้จริงๆผมก็กินจริงๆไม่ได้แค่พูดเล่น
“งั้นเดี๋ยวสั่งให้”
ผมรู้สึกว่า จุมสดใสขึ้นมากว่าเมื่อก่อน คิดถึงสาเหตุแล้วคงเป็นเพราะพี่วุฒิ ผมก็หงุดหงิดไม่พอใจแต่ระงับไว้ไม่แสดงออก
“ กล้าเรอะ” ผมว่า
“ ไม่สั่งให้หรอกน่า” พูดทั้งยิ้มพร้อมกดโทรศัพท์ยกขึ้นโทร
“…………………………” รถกำลังติดไฟแดง ผมหันไปมองจุม
“……………………” จุมหันหน้ามา สงสัยว่าผมมองหน้าทำไม ผมส่ายหน้าว่าไม่มีอะไร
แค่อยากมอง .. .. ….
“สวัสดีครับพี่อิง”
“ ครับ ตอนนี้อยู่บนรถกับชิด ครับกำลังไป”
“ สักครึ่งชั่วโมงได้ครับ” จุมเบิกตากว้างถามความเห็นว่าที่จุมบอกพี่อิงนั้นถูกต้อง ผมพยักหน้า
“ ครับ ๆ”
“ พี่ว่าไง?” ผมถามขับรถเลี้ยวขวา
“ พี่อิงบอกให้รีบไป ไปถึงช้ากว่าครึ่งชั่วโมงจ่ายเอง”
“…………………………” ผมยักไหล่ยังไงผมไม่ยอมจ่ายแน่ๆเพราะไอ้พี่บ้าบอกว่าจะเลี้ยง
กริ้งๆ
กริ้งๆ
เสียงโทรศัพท์จุมที่เพิ่งวางไป พี่ผมโทรมาอะไรอีกล่ะ?
“ ครับ ยังไม่เลิก สัก3ทุ่ม” ฟังจากเสียงที่จุมพูด คงไม่ใช่พี่ผม
“ ไม่ต้องมารับ ผมกลับเองได้” เสียงจุมลำบากใจและมีแววว่ากำลังกังวล
ผมรู้ได้ด้วยตัวเองว่าจุมกำลังคุยกับพี่วุฒิ
ผมลอบยิ้ม…
“ รุ่นพี่ไม่ให้กลับก่อน ต้องทำกิจกรรมเอกอีกครับ”
“ ครับ ถ้าเลิกก่อนผมจะโทรบอกพี่” แม้ว่าจะวางโทรศัพท์ไปแล้ว แต่จุมก็ยังมีสีหน้าวิตกกังวล
“ นี่พี่วุฒิไม่รู้ว่าจุมมากินข้าว กับชิดกับพี่อิงเหรอ?”
“ ไม่รู้”
เข้าทางผมอย่างไม่น่าเชื่อ นี่ถ้าพี่วุฒิจุมมากินข้าวกับพวกผมจะทำหน้ายังไง?
และถ้าจะให้ดีต้องให้คิดว่ามากินกับผมแค่2คน
“ พี่เขามารู้ที่หลังจะดีเหรอจุม? จุมทำไมไม่บอกไปตรงๆ”
“ ถ้าบอกพี่วุฒิคงไม่ให้มา”
“ เพราะมีชิดใช่ไหม?” ผมทำหน้ารู้สึกผิดเต็มที่ ยังไงก็ต้องทำให้คนที่เลวมีคนเดียวคือ พี่วุฒิ
“ ไม่ใช่หรอก” จุมตอบแต่สีหน้ากลับตอบว่า ‘ใช่’
“ ชิดยอมรับว่ายังตัดใจจากจุมไม่ได้ แต่ถ้าจุมบอกว่าชิดเป็นเพื่อนก็เป็นอย่างอื่นไม่ได้” ผมว่า ความลิงโลดเมื่อกี้ลดฮวบเพราะ สิ่งที่ตัวเองพูดออกไป
เป็นเพื่อนเท่านั้น
ต้องปลอบตัวเองว่า………………….ก็แค่ตอนนี้แหละวะ อีกหน่อยไม่แน่!
“…………… …… …” (จุม)
“ แล้วแบบนี้จุมจะไปไหนมาไหนได้ ถ้าพี่วุฒิยังคอบระแวงอยู่แบบนี้” ผมพูดพร้อมสังเกตสีหน้าจุมไปด้วย
จุมเองก็คงกังวลเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน
“ พี่วุฒิไม่เหมือนคนอื่น จะให้พี่วุฒิเข้าใจต้องใช้เวลา” จุมแก้ตัวให้พี่วุฒิ
วันที่พี่วุฒิเข้าใจ คงไม่มีวันนั้นหรอกจุม
“ ถ้าจุมอยากระบายอะไร ให้ใครฟัง เป็นชิดก็ได้นะ”
“ ไม่มี ตอนนี้จุมมีความสุข ถึงแม้ว่า….” จุมเลือกที่จะไม่พูดต่อ แต่ผมพอจะเข้าใจ
แม้ว่า…พี่วุฒิ……
เพราะพี่วุฒิใช่ไหมที่ทำให้ความสุขลดลง
“…………………………” ผมทำเป็นปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไป
มาถึงร้าน พี่ผมกับพี่อิงสวาปามกันไปเรียบร้อย
“ กินรอขนาดนี้ คราวหน้าไม่ต้องชวนพวกผมแล้วมั้ง” ผมว่านั่งลง จุมนั่งลงตามติดๆหลังจากสวัสดีทักทายพี่กับพี่อิงแล้ว
“ นี่แค่เริ่มต้น จุมสั่งเลยวันนี้พี่อิงเลี้ยง” พี่ฟ้าบอก
พี่ฟ้าเป็นคนที่กินเหมือนยัดเพราะกินเยอะมากไม่รู้ว่าไปยัดไว้ตรงไหน ตัวก็ผอมกินเท่าไรก็ไม่ได้ไปสะสมในร่างกายสักนิด
จุมถามหาพี่ป๋องแฟนพี่ฟ้าว่าไม่มาด้วยกัน? พี่ฟ้าตอบหน้าตายว่า วันนี้จะมาหากิ๊กให้ได้สักคนสองคน เลยทิ้งพี่ป๋องไว้ที่บ้าน
พี่ผมฮาลั่น บอกว่าพี่ฟ้าไม่กล้าหรอกเพราะถ้าพี่ป๋องรู้เอาพี่ฟ้าตายแน่
“ จุมเรื่องเรียนเป็นไงบ้าง?” พี่ผมถามจุม
“ เรื่องเรียนพอได้ครับ ส่วนเรื่อรับน้องดูจะหนักกว่าเรียนอีก แต่ก็สนุกดี ”
“ ก็ดี แต่พี่กังวลว่าชิดมันจะจบพร้อมจุมเนี่ยดิ่”
“ เฮ้ย พี่ชายกรูแช่งกันซ่ะงั้น” ผมว่า แอบมองจุม ข้าวในจานมันไม่น่ากินเท่าจุมตอนนี้เลย
เวลาจุมนี้ดีที่สุดเลยครับ ใจผมจะละลาย (ตอนนี้จุมกำลังเคี้ยวหมูทอดในปากยังน่ารักเลยคร้าบบบบบบบ)
“………………………” ผมส่งสัญญาณทางสายตาให้พี่ ว่าตามแผน พี่ผมพยักหน้าเข้าใจ
“…………………..” พี่ผมทำท่าจะจับแก้วน้ำแดงแต่กลับปัดแก้วจนล้ม น้ำสีแดงในแก้วไหลไปโดนจุมที่นั่งอยู่ข้างๆ(โต๊ะสี่เหลี่ยมจัตรัสแบบสี่ที่พอดี)
“ จุมระวัง
!? ” ผมว่าพร้อมๆกับที่จุมก็ลุกขึ้น น้ำแดงไม่โดนเสื้อจุมไม่เยอะอย่างที่คิดแต่ไม่เป็นไรแผนยังคงดำเนินต่อไป
“ จุมไม่เป็นไรใช่ไหม?” ผมถามเอาผ้าเช็ดหน้าจากกระเป๋าตัวเองเช็ดเสื้อสีขาวที่เปียกน้ำให้จุม
“ ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร” จุมบอก
“ ไปล้างในห้องน้ำไหม” พี่ฟ้าแนะนำ
“ครับ ” จุมพยักหน้า ก้มมองเสื้อตัวเอง ผมแตะไหล่จุมพาจุมไป
“………………………” แขนผมโอบไหล่จุม โดยที่อีกฝ่ายไม่รู้ตัวว่ามากเกินไป เพราะมั่วแต่สนใจเสื้อที่เปื้อน
จากนั้นพี่อิงก็จะถ่ายรูปผมกับจุม ส่งให้พี่วุฒิตามระเบียบ…ง่ายดายกว่าที่คิด
โทรศัพท์จุมก็วางที่โต๊ะอย่างที่คิด พี่อิงก็เอาเบอร์พี่วุฒิจากโทรศัพท์จุมนั่นแหละ ทว่าตอนนี้มีแผนเพิ่มมาอีกเพราะจุมบอกพี่วุฒิว่ากำลังทิจกกรรมรับน้องที่มหาลัย คงจะดีไม่น้อยถ้าพี่วุฒิเห็นด้วยตาว่าจุมอยู่ผมและแค่2 คน…ไม่ได้อยู่ที่มหาลัยอย่างที่จุมบอก
พี่วุฒิไม่ชอบขี้หน้าผม ทั้งยังระแวงผมกับจุม เรื่องราวคราวนี้ต้องใหญ่โตแน่นอน
ห้องน้ำด้านใน ผมมองจุมในกระจก
“……………….” จุมกำลังชุปผ้าเช็ดหน้าแล้วมาเช็ดเสื้อ
“ จุมเดี๋ยวชิดไปรอข้างนอก”
“ อืม” จุมพยักหน้า ผมเดินออกมากดโทรศัพท์หาพี่ทันที
พี่ผมรับทันใจเพราะรออยู่แล้ว
“ โอเคไหม?” ผมถามเรื่องรูปที่ถ่ายได้
“ โอเคไอ้น้อง ด้วยฝีมือตากล้องเทวดา รูปที่ถ่ายออกมาดูยังไงมรึงก็กำลังโอบจุมอย่างสนิทชิดเชื้อม๊ากมาก และตอนนี้ก็ได้เบอร์ไอ้วุฒิแล้ว กำลังส่งรูปไป” พี่บอก
“ เดี๋ยวพี่ส่งที่อยู่ร้านไปให้ด้วย…” และผมก็ผมเล่าแผนใหม่ จากที่คิดว่าจะยุแยงให้จุมกับพี่วุฒิมีปัญหาจนจุมทนไม่ไหว เปลี่ยนเป็นให้แตกหักกันไปเลยยิ่งดี
“ ได้ๆเดี๋ยวพอมรึงกับจุมออกมา กรูกับไอ้ฟ้าจะมีธุระสำคัญทันที! ว่าแต่ถ้าไอ้วุฒิมารับมือไหวนะ?”
“ ไหว” ผมตอบมั่นใจ ยิ่งผมรับมือไม่ได้มากเท่าไร พี่วุฒิก็ยิ่งดูเลวไม่ใช่หรือไง
.. คนอย่างพี่วุฒิต้องมาที่ร้านนี้แน่นอนโดยไม่ต้องสงสัย ผมต้องกินข้าวถ่วงเวลาให้พี่วุฒิสักหน่อยแล้ว
“……………….”
ถึงจะสงสารจุม….แต่ก็เพื่อตัวจุมเอง
จุมคงเสียใจ ร้องไห้ แต่ผมจะปลอบและเช็ดน้ำตาให้จุมเอง
“ เหม่ออะไร?” จุมเดินออกมาถาม
“ กำลังคิดอะไรเพลินๆ” ผมว่า มองหน้าจุมก่อนที่มองเสื้อจุมที่เปียกกว่าเดิมอีก แต่สีแดงที่เปื้อนเสื้อจางจนมองแทบไม่เห็น
“ คิดอะไร?” จุมถามต่อ ผมกำโทรศัพท์ในมือ ใจเต้นระรัว
ขอให้ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี
“ คิดว่า-----ไม่บอกดีกว่า” ผมว่าเดินนำก่อน
“……………….” ผมหันหน้ากลับไป จุมฉีกยิ้มริมฝีปากปิดสนิท
“………………………”
จุม
ขอโทษที่ชิดทำแบบนี้
เพราะชิดเป็นห่วงจุม หวังดีกับจุม
‘ขอโทษนะ จุม ’
= = =
วันอาทิตย์นายชิดอีกตอนเน้อเจ้าค่ะ
ปล.หลับฝันดีกันทุกๆท่าน
หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673 (อ่าน 4746348 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก