อ่านมาทั้งตอนแซดมาตลอด แต่มาตายอนาจจริงๆตรงที่ว่า
"โค้งสุดท้าย" เนี่ยแหละค่ะ
สุดท้ายแล้วจริงๆหรอคะ ของแฮปปี้นะคะ แต่เพราะภาคนี้มันคือ 2.5 เลขไม่ลงตัว ไม่งามค่ะไม่งาม เพราะฉะนั้นขอบุพเพฯ 3,4,5,... ต่อละกันค่ะ 555
อยากให้เรื่องของพี่วุฒิกับน้องจุมแฮปปี้จริงๆ คือแบบ...อยู่ด้วยกันมาตั้งนาน ต่างฝ่ายต่างรัก ถ้าจะลงเอยกันไม่ได้ก็น่าเศร้าก็ไปหน่อย
อย่างน้อยๆนี่ก็นิยายนะคะ!! ชีวิตจริงเราเจอเรื่องน่าเศร้ามามากพอแล้ว ที่สำคัญ ทานมาม่ามากๆมันไม่ดีต่อสุขภาพเอาน่ะค่ะ
สุดท้ายท้ายสุดไม่อยากนั่งซดน้ำซุปหมี่สำเร็จรูปหรอกนะคะ
จุม โง่มาก ชัดเจนค่ะ แบบ...โอ่ยยยยยยยย แต่ก็รักนะ คนนี้ รู้สึกว่าเป็นคนที่เหมาะกับพี่วุฒิได้อย่างไม่มีใครเกินแล้วล่ะค่ะ
พี่วุฒิ น่าสงสาร คือทำตัวเองอ่ะ จริงๆทุกอย่างมันอยู่ที่ใจ แค่ปรับมุมในการมองโลกก็จะกลายเป็นคนที่มีความสุขไปได้เลยอ่ะ แต่แอบใจกระตุกนิดนึงตอนที่เฮียแกถามจุมว่า "แล้วถามหรือยัง?" โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แค่ลองจินตนาการถึงน้ำเสียงที่พี่เค้าจะใช้ อารมณ์แบบแผ่วเบา หวิวๆแต่เต็มไปด้วยความรวดร้าว ก็แทบร้องไห้เลยล่ะค่ะ จุมเอ๊ยยยยย พี่วุฒิทำร้ายหนูมามากก็จริง แต่ความนี้หนูเองนะจ๊ะ ที่เป็นฝ่ายทำร้ายพี่เค้าน่ะ
ชิด น่าสงสารเช่นกัน เฮ่ออออ รักคนที่เค้าไม่รักเนี่ย เจ็บเนาะ...เข้าใจค่ะ ตัดใจเหอะหนู ชีวิตยังอีกยาวไกล คอยอยู่ช่วยจุมก็ดีแล้ว แค่นี้จุมก็ลำบากแล้ว อย่าสร้างความลำบากใจให้จุมอีกเลย แต่เดิมชิดก็เป็นคนนอกที่เข้าไปแทรกกลางคนที่รักกันมาก 2 คนอยู่แล้วอ่ะเนาะ กลั้นใจเจ็บแค่ตอนนี้แหละ
รักเจ้าหญิงงงงง รอต่อนะคะ