หัวข้อ: ผู้มาเยือนยามวิกาล ภาค๒ เรื่องราวของหมู

[kikipanda]

^
^จิ้มคุณบุหรง เหอๆ เรตติ้งพระเอกเราดีมาก จนอยากจะตั้งแฟนขับ(ไล่)โหวตหมูออกจากตำแหน่งพระเอกอยู่แล้วค่ะ 

รอลุ้นอยู่ว่าจะมีเหตุการณ์อะไรที่ทำให้ทั้งหมู น้ำ และวิญญาณน้ำหยดได้หลุดพ้นจากบ่วงอดีตนี้เสียที (พระต้นไม้ท่านพบทางสว่างไปแล้ว...สาธุ)

[Jesale]

หมู อย่าทำให้น้ำหยดเป็นห่วงดิ ให้เค้าไปสงบสุขสักที
มองดีๆ น้ำฝนก็เป็นน้ำฝน เริ่มรักครั้งใหม่ให้ชัดเจนเถอะนะ

[aojroonra]

เศร้าจัง สู้ ๆ น้ำฝน

[kongkilmania]

ไม่ต้องไปหาพระเอกรูปหล่อจากที่ไหนหรอกตั้มจ๋า
ขอส่งพี่โดมรูปหล่อเข้าประกวดได้ป่ะ
ติดใจในความหล่อล่ำ และใจดีมาตั้งแต่ภาคแรกแล้วอ่า 

เรื่องหน้าไม่มีน้ำตา แต่น้ำหมากกระจายแทนได้ไม๊  อิๆๆ

[MrTeddy]

  สงสาร หมู จริงๆ กับความรู้สึกผิดที่เกาะอยู่ในใจ
แถมยังมี น้ำฝน เข้ามาในชีวิตเหมือนกับการตอกย้ำให้ใจมันเจ็บ
เพราะจะรักก็ยังคิดตัดใจจากความรู้สึกเป็นตัวแทนของน้ำหยดไม่ได้
เลยต้องเจ็บปวดใจต่อไป จะรักก็เจ็บ จะเลิกก็เจ็บ

[บุหรง]

ไม่ต้องไปหาพระเอกรูปหล่อจากที่ไหนหรอกตั้มจ๋า
ขอส่งพี่โดมรูปหล่อเข้าประกวดได้ป่ะ
ติดใจในความหล่อล่ำ และใจดีมาตั้งแต่ภาคแรกแล้วอ่า  

เรื่องหน้าไม่มีน้ำตา แต่น้ำหมากกระจายแทนได้ไม๊   อิๆๆ

อ่าใช่ ลืมโดมไปอีกคน  
โดม ในเรื่องเป็นหนุ่มจากแดนตะวันออกเฉียงเหนือ ผิวคล้ำหน้าออกลูกทุ่งนิดๆ แต่เข้มๆ  ตัวจริงนี่ให้นึกถึงเอลวิสนะครับ แต่ผิวออกดำ-แดง แล้วแก้มตอบกว่าเอลวิสนิดนึง อิ อิ

ว่าแต่มีหลายเรื่อง ที่คนเขียนและคนอ่านหารูปมาช่วยประกอบจินตนาการตัวละครในเรื่อง ใครจิ้นไว้แบบไหน เอามาลงหน่อยก็ดีนะครับ เพิ่มสีสรรค์ อิ อิ
ขอบคุณล่วงหน้าเลยนะครับ  

[akihito]

คุณบุหรงค่า
อ่านเรื่องนี้แล้วมันจี๊ดเข้าไปในหัวใจเลยค่ะ
สงสารหมูจริงๆ เพราะเราเคยเป็นคล้ายๆหมู
เพียงแต่คนที่เรารักเค้ายังไม่ตายทีอ่ะค่ะ
อ่านแล้วเจ็บดีแท้ ไงก็พยามเข้านะค่ะ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

หุหุ รออ่านต่อไป

[kongkilmania]

พี่ว่าจิ้นเองเวิร์คกว่านะตั้ม
แบบว่าจะให้หล่อล่ำ กล้ามใหญ่แค่ไหนก็สบายมากอ่ะ
ู  ^
  ^
ไอ้ที่ว่าไปข้างบนก็พูดให้ดูดีไปงั้นอ่ะ
แต่เหตุผลที่แท้จริงครือ........






โพสต์รูปไม่เป็น 
ขนาดจะโพสต์รูปอวาตาร์ของตัวเองยังทำไม่เป็นเลย โลว์เทคอย่างยากจะหาใครเทียม 

[ka[ze]na]

^
^
พอกันนั่นแหละ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ

พี่หมูเอ๊ย....สงสัยคราวนี้หลวงพี่คงต้องช่วยอีกคนละมั้ง????

[dahlia]

หมูนี่เป็นพระเอกที่ทำให้อึดอัดอยากซัดสักหลายๆเปรี้ยงทุกครั้งที่อ่านเลย 
แล้ว ติ๊ก โทรหาน้องน้ำเนี่ย น่าคิดๆๆ

[kongkilmania]

มาเช็คเรทติ้งพระเอกของตั้ม







เรทติ้งกระฉูดจริงๆ
แฟนขับเพียบบบบบบบบบ 

[kongkilmania]

เม้นท์ต้อนรับครึ่งปีหลัง
เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก 
แล้วเราจะไม่แก่ยังไงไหว กรี๊ดดดดดดดดดดด

[บุหรง]

บทที่ ๓๓

   “สวัสดีครับ ขอพูดกับน้ำฝนหน่อยครับ” ติ๊กพูดอย่างอ่อนโยนลงไปในโทรศัพท์มือถือ
   “น้องน้ำฝนทำอะไรอยู่เอ่ย” พูดพลางยิ้มอย่างอารมณ์ดี
   “ทานเรียบร้อยแล้วครับ นี่พี่โทรมาถามดูว่า วันอาทิตย์นี้น้องน้ำฝนไปวัดกับคุณแม่รึเปล่า”
   “ไม่ได้กลับบ้านเหรอครับ” คิ้วทั้งสองขมวดมุ่นเล็กน้อย “งั้นน้องน้ำฝนยังอยู่ที่มหาวิทยาลัย ไม่ได้ไปไหนน่ะสิครับ”
   “แล้วนี่ทำไมถึงได้ไม่สบายล่ะครับ” น้ำเสียงที่พูดออกไป แสดงความห่วงใยอย่างปิดไม่มิด”
   “อ่าฮะ” ติ๊กหัวเราะเบาๆ “เล่นน้ำฝนเป็นเด็กเชียว ยังไงก็หายไวๆนะครับ”
   “งั้นน้องน้ำฝนต้องพักผ่อนมากๆล่ะ กินยาให้ครบตามหมอสั่งด้วยนะ” ติ๊กเจ้ากี้เจ้าการ “วันอาทิตย์นี้พี่จะไปที่วัดเหมือนเดิม น้องน้ำฝนมีอะไรฝากพี่ทำไหมครับ” ติ๊กยิ้มที่มุมปาก
   “งั้นหวัดดีนะครับ”
   “ฮ่าๆๆ” คราวนี้ติ๊กหัวเราะเสียงดัง “กวนจนได้นะเรา เอาเหอะ แล้วเจอกันนะครับ”
   “สวัสดีครับ”
   ติ๊กพูดช้าๆชัดๆ แล้วกดปุ่มวางสายโทรศัพท์ อดยิ้มอีกครั้งหนึ่งไม่ได้ เมื่อนึกถึงคนทางปลายสาย
   “น้ำหยด ... ถ้านายยังอยู่นายคงนึกเหมือนเราแน่เลย ว่าน้องน้ำฝนนี่มันระรื่นดีแท้ ไม่เหมือนกับนายเลยจริงๆ”
   ติ๊กคิดไปถึงขนาดที่ว่า หากให้คนทั้งสองมายืนเคียงกัน ความไม่เหมือนกันหลายๆประการ คงจะยี่งชัดเจนขึ้นกว่าเดิม
................................................
.....................
   “ใครอะ” จินถามด้วยความสนใจ
   “รุ่นพี่น่ะ ว่าแต่ว่า อิ่มกันหมดแล้วนี่ เรียกมาเก็บตังส์เลยนะ” น้ำรีบเปลี่ยนเรื่อง
   “นายยังไม่ได้กินยาเลย” ชตรีบเตือน
   “ลืมเอามาอะ” น้ำหันไปทำแก้มพอง ย่นจมูกใส่ “เดี๋ยวถึงหอแล้วจะรีบกิน”
   เพียงชั่วครู่หนุ่มสาวทั้ง ๖ ก็พากันเดินออกมาจากร้านข้าวต้ม ตรงไปยังรถจักรยานที่จอดอยู่
   “เฮ๊ย ... แวะไปหาดกันหน่อยมะ” โรจน์พูดชวน
   “ดีเหมือนกันนะ ไปเดินเล่นกันนิดนึงก่อน แล้วค่อยกลับไปกินขนมกันต่อที่สาธิต”เยาว์เสนอต่อ
   “แต่น้ำฝนไม่สบายอยู่นะ เดี๋ยวโดนลมก็ไข้กลับขึ้นมาอีกหรอก” ชตท้วง
   “แป๊บเดียวคงไม่เป็นไรมั๊ง เดี๋ยวเรายืนหลบๆหลังต้นมะพร้าว ๒ ต้นนี่ก็ได้ ฮ่าๆๆ” น้ำพูดแล้วก็หัวเราะออกมาเสียงดัง
   “มาเลย” โรจน์พูดยิ้มๆ “ระวังก้านมะพร้าวเหนี่ยวเอาแล้วกัน” โรจน์พูดยิ้มๆ ส่งสายตาล้อเลียนไปยังชต
   แล้วคนทั้ง ๖ พร้อมกับรถจักรยาน ๔ คัน ก็เคลื่อนขบวนไปยังชายหาดอย่างช้าๆ

   “ลมแรงเหมือนกันนะ นายไหวหรือเปล่า” ชตถามเมื่อเห็นน้ำยกมือขึ้นกอดอกแน่น พร้อมกับห่อไหล่เล็กน้อย
   “ก็เย็นๆนะ” น้ำยิ้มจนตาหยีลงเกือบครึ่ง เดินไปบนหาดทรายเรื่อยๆ
   ชตมองดูท่าทางของน้ำ แล้วขยับตัวเข้าไปใกล้ ยกแขนขึ้นโอบไหล่น้ำไว้ เหมือนที่เคยทำเป็นประจำ
   “รอพวกนั้นอยู่แถวนี้มะ อย่าเดินไปไกลเลย” ชตถามเสียงอ่อน
   “อื้อ” น้ำรับคำเบาๆ พลางมองดูเพื่อนๆทั้ง ๔ คนที่หยอกล้อกันพลางเดินห่างออกไป
   “ไปนั่งตรงนั้นกันดีกว่า”
   ชตพูดแล้วพาน้ำเดินไปนั่งลงบนขอนไม้ใหญ่ ใต้เงาสลัวของต้นมะพร้าว
   “ทะเลกลางคืนสวยดีเหมือนกันเน๊อะ”
   น้ำทอดสายตามองปยังทะเลที่มืดมิด มีแสงไฟวิบวับเป็นหย่อมอยู่ลิบๆ ซึ่งน่าจะเป็นแสงจากเรือประมงที่ออกไปหาปลา หรือปลาหมึกในยามค่ำคืน
   ชตมองดูเสี้ยวหน้าด้านข้างที่กำลังแย้มยิ้ม ดวงตาที่เป็นประกายแวววับของคนที่อยู่ข้างๆ อดไม่ได้ที่จะเคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ จนกรทั่งริมฝีปากสัมผัสกับแก้มเนียนใสอย่างแผ่วเบา

   “นี่เหมือนลมมันจะแรงขึ้นนะ เธอว่ารึเปล่า” เยาว์ถามเพื่อนๆ
   “นั่นสิ ฟ้าก็มืดๆด้วย” เจนเงยหน้ามองฟ้า “หรือว่าฝนจะตก”
   “งั้นเรากลับกันก่อนดีมั๊ย น้ำมันไม่สบายอยู่ด้วย เดี๋ยวถ้าฝนตกลงมาจะยิ่งแย่” จินพูดพลางหันหน้าไปมองเพื่อนที่นั่งอยู่ไกลๆ แต่ก็ต้องประหลาดใจ “เอ๊ะ สองคนนั่นทำอะไรน่ะ”
   ทุกคนจึงพากันหันมองตามจิน ภาพที่เห็นคือชตที่พยายามดึงมือของน้ำไว้ แต่น้ำก็สะบัดอย่างแรงจนหลุด แล้ววิ่งข้ามถนนไปทันที จังหวะนั้นเองรถสองแถวที่วิ่งผ่านมา ถูกน้ำโบกเรียก แล้วน้ำก็ขึ้นรถสองแถวคันนั้นไป ปล่อยให้ชตที่วิ่งตามไป ยืนอยู่บนถนนอย่างอารมณ์เสีย
   “น้ำมันเป็นอะไรวะ” โรจน์ถามทันทีที่เดินมาถึงตัวชต
   “ทะเลาะกันนิดหน่อยหว่ะ กูไม่ดีเอง” ชตขมวดคิ้วด้วยความกังวล
   “เอ็งทำอะไรงั้นเหรอ น้ำมันถึงได้หนีกลับไปแบบนั้น” โรจน์คาดคั้น
   “เอ้อ ...” ชตอึกอัก ไม่รู้จะบอกอย่างไร ถ้ามีเพียงโรจน์ ชตอาจจะบอกไปแล้ว และขอความเห็นและคำแนะนำจากเพื่อน เพราะสนิทสนมกันดี และโรจน์รู้ว่าเขารู้สึกอย่างไรกับน้ำ แต่ตอนนี้มีหลายคนอยู่ด้วย เขาไม่รู้เลยว่าบางคนจะคิดอย่างไร
   “นี่ๆ เราว่ารีบกลับกันก่อนเหอะ ฝนทำท่าจะตก เดี๋ยวได้เปียกกันพอดี”
จินตัดบท ทุกคนจึงพากันเดินกลับไปยังบริเวณที่จอดรถจักรยานไว้

[zandwizz]

กำเวร เกิดไรขึ้นกับน้องน้ำ

มาต่อด่วนเลยน๊า.....

[sasa]

ชีวิตน้องน้ำฝนเริ่มยุ่งเหยิงขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว ต่อ ๆ อีกสิจ๊ะ

[jannie]

จะเรียกว่าฉวยโอกาส หรือกล้าดีแบบว่าให้รู้ไปเลยว่าฉันชอบนายนะ...อืม สับสนๆ

[iforgive]

ชตเอ๊ยยยย  ไม่ไหวจะเคลียร์จริง ๆ

คิดถึงหลวงพี่จัง  หายเศร้าหรือยังน๊ออออ

[IIMisssoMII]

ลุยเลย ชต 

[Safina_safe]

 

[Poes]

ทำไมน้องน้ำฝนขายดีเยี่ยงนี้  รอลุ้นต่อไป

[aisen]

โอ้ย..........เหมือนจะซ้ำรอยเดิม นะนี่

[nine-poo]

แอบตกใจประโยคนี้อ่ะ

ทุกคนจึงพากันหันมองตามจิน ภาพที่เห็นคือชตที่พยายามดึงมือของน้ำไว้ แต่น้ำก็สะบัดอย่างแรงจนหลุด แล้ววิ่งข้ามถนนไปทันที จังหวะนั้นเองรถสองแถวที่วิ่งผ่านมา

คิดว่าประวัติศาสตร์มันจะซ้ำรอยซะแล้ว  หึ๋ย.....

[fuku]

เอ่อนะ เพื่อนทำแบบนี้กับน้ำซะงั้น

นี่ต้องเจออะไรอีกค่ะเนี่ย

[ka[ze]na]

ชต.......... หาเรื่องใส่ตัวอีกแล้วล่ะซิ

เฮ้อ.......เหนื่อยแทนน้ำฝน

[konjingjai]

งานเข้าอีกตามเคย

แล้วเมื่อไรจะสงบสักทีนะ

[dahlia]

ติ๊ก ยังเห็นความแตกต่างของ 2 น้ำ นี่เลย แล้วทำไมหมูถึงมองไม่ออกสักที 

[M@nfaNG]

กลับมาอ่านแล้วจ้า ไม่ได้หนีไปไหนแค่ไปติดเกมนิดหน่อย หุหุ ไอ้เราก็ลุ้นให้ลงเอยกันเสียที
คนอื่นเค้าตาสว่างกันหมดแล้ว เหลืออีตาหมูคนเดียวยังตามืดมัวไม่รู้อะไรเล้ย
สงสัยต้องไปหาคนหรือปี๋มาช่วยแล้วมั้ง

[MrTeddy]

น้ำหยด เคยเตือน ชต แล้วนะว่าอย่าทำอะไรเกินเลย เพราะไม่งั้นอาจจะต้องสูญเสียเพื่อนสนิทอย่าง น้ำฝน ไป
แต่ ชต ก็ยังอดใจม่ไหว ดันหอมแก้มแสดงความรู้สึกออกมาแบบนั้น จะเคลียร์กันได้ไหมนะ

[p_phai]

สงสารน้ำฝนอะ