หัวข้อ: ผู้มาเยือนยามวิกาล ภาค๒ เรื่องราวของหมู

[dahlia]

หมู อยากจะเริ่มใหม่อีกครั้งมะ หรือจะเป็นแบบมองอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ

[zandwizz]

หมูหัน เอ๊ย หมูหึง

อิอิ.......

[sasa]

ตามติด ติดตาม 

[Poes]

หรือว่าหมูไม่กล้าจะรักน้องน้ำคนนี้ 

[kongkilmania]

มาให้กำลังใจน้องตั้มจ้า 

อ่านตอนที่4แล้วคิดถึงน้ำหยดจนน้ำตาซึมเลยอ่ะ T__T

บุคลิคของน้ำหยดกะน้องน้ำคล้ายๆกันเนาะ นอกเหนือไปจากชื่อและหน้าตาที่เหมือนกันมาก

แต่ชีวิตน้ำหยดอาภัพอ่ะ เป็นหยดน้ำที่ให้ชีวิตใหม่แก่พี่ต้นแล้วต้องมาจากไปแบบนั้น (ช๊านนนนน......รับไม่ได้ //ยังอินอยู่นะ)

น้ำหยดนี่เป็นหนึ่งในจำนวนนายเอกไม่กี่คนที่รักมากๆ

เพราะปกติมักไปหลงกะหน้าหล่อๆ หุ่นล่ำๆของพระเอกซะมากกว่า 

ยังไงน้องตั้มอย่าใจร้ายกะน้องน้ำคนใหม่นี่มากนะตัวเอง

ส่วนจะเขียนให้หมูเป็นยังไง จะน่าสงสารไม๊ ก็แล้วแต่ใจน้องตั้มนะจ๊ะ

น้องตั้มสู้ๆ 

[THIP]

สมน้ำหน้า  ตาหมูอยู่เงียบๆให้ตลอดนะ (อย่าว่านะ เค้าอินมาตั้งแต่ภาคแรก) 

[กิมตี๋หัดขับ]

ไอหมูเป็นโรคซึมเศร้า     ต่อไปคงอกแตกตายเพราะรักน้องน้ำ  และอาจเป็นฆาตกรต่อเนื่อง 

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

+1 ให้คุณบุหรงอิอิ
ไม่มีใครแทนใครได้หรอกหมู
บางครั้งอาจดูเหมือนจะใช่อแต่เราก็ต้องจำยอมว่ามันไม่ใช่อย่างที่เราคิดเสมอไป
จงทำใจยอบรับ และเปิดรับสิ่งใหม่ๆ แล้วจะรออ่านต่อน๊า่
นิว(ยิ้มๆ)

[LittleFoetus]

เฮ้อ....คิดถึงน้ำหยด
เเละ สงสารน้ำที่มีใจให้หมู 
เเต่ไอ้หมูบ้ายังสับสนมึงงงกับตัวเองอยู่ เลยไม่รู้จะทำอะไรกับหัวใจดี

เเต่ก็ขอภาวนาให้น้ำเรื่องนี้มีความสุขบ้าง

[thaitanoi]

หมูคงยังไม่กล้ารักใครอยู่ละมั้ง รออ่านต่อนะครับ

[ToRMoR]

ท่าทางน้ำจะเหนื่อยนะภาคนี้........ หมูคงกลัว...

....อ่านแล้วสบายใจบอกไม่ถูก อาจเพราะคำพูดบางคำของคุณบุหรงก้ได้มั้งที่ทำให้ความรู้สึกอีดอัดกับภาคแรกลดลง

แต่ยังอึดอัดอยู่บ้างเพราะถึงอย่างไรน้ำหยดก็ยังเป็นผู้ให้เสมอมาในภาคนี้จะเป็นไงมั่งน่่ะ

ตอนแรกลังเลเหมือนกันจะอ่านดีไหมกลัวจะเป็นแบบตอนอ่านภาคแรก เพราะช๊อคไปหลายอาทิตย์(-- --'') กินอะไรแทบไม่ลงเลย(T-T)


ไปทำงานต่อล่ะครับอิอิแว๊บมาอ่านนิยายสักแป๊ป 

[บุหรง]

บทที่ ๖

   แต่งตัวเสร็จแล้ว ก็หันไปมองคนที่กำลังหลับไหลอยู่บนเตียงอีกหลังหนึ่ง ร่างที่นอนตะแคงหันหน้าออกมายังคงหลับสนิท น้ำมองดูใบหน้าขาวๆแล้วอมยิ้ม นึกขันกับรอยขมวดมุ่นของคิ้วดกหนา
   “ฝันร้ายอยู่เหรอพี่”
น้ำพูดเบาๆกับตัวเอง แล้วหัวเราะในลำคอ เดินไปหยิบกระเป๋าที่ใส่อุปกรณ์สำหรับการเรียน มาคล้องสะพายไว้กับตัว หยิบพวงกุญแจ เดินไปหยิบรองเท้า เปิดประตูอย่างแผ่วเบา แล้วออกจากห้องไป ไม่ลืมเลื่อนปิดประตูช้าๆ ไขกุญแจลอคห้องไว้ แล้วเดินไปที่บันไดอย่างอารมณ์ดี

ผ่านวันที่วุ่นวายไปอีกวันหนึ่ง น้ำยืดตัวบิดขี้เกียจหลังจากนั่งเขียนงานอยู่พักใหญ่ หันหน้ามองออกไปนอกหน้าต่าง มองดูฝนที่กำลังเริ่มซาลง หลังจากตกหนักอยู่พักใหญ่ ริมฝีปากบางเผยอยิ้มออกมา เมื่อนึกถึงชต ดูเหมือนวันนี้จะวุ่นวายกับตัวเขาเสียเหลือเกิน
   ... ต่อไปเวลาไปกินข้าวเที่ยง หรือเปลี่ยนตึกเรียน ก็ไปกับเรา ... เมื่อตอนเที่ยง ชตพูดพลางดึงตัวน้ำให้ซ้อนรถจักรยานของเขา
   ... ทำไมอะ ... น้ำส่งเสียงเหมือนไม่ยอม แต่ก็นั่งลงไปบนเบาะหลัง
   ... ไม่ดีเหรอไง มีสารถีส่วนตัว ... ชตตอบพร้อมกับออกตัวถีบรถจักรยานออกจากบริเวณตึก พร้อมกับเพื่อนๆที่ขี่จักรยานตามกันมาเป็นกลุ่ม
   น้ำสลัดศรีษะเบาเหมือนสลัดความคิดนั้นออกไป เปลี่ยนความสนใจมาอยู่กับหนังสือที่ต้องอ่าน และสมุดงานบนโต๊ะ ตั้งใจทำงานที่ค้างอยู่ต่อไปจนเสร็จ จัดของใส่ลงไปในกระเป๋า หันไปดูนาฬิกาบนโต๊ะ บอกเวลาเกือบสี่ทุ่ม แต่คงเป็นเพราะอากาศที่เย็นลงจากการที่มีฝนตก  ทำให้รู้สึกง่วงก่อนเวลาที่เคย จึงเดินไปปิดไปแล้วเดินไปล้มตัวนอนลงบนเตียง มือควานหาผ้าแพรข้างหมอน พอพบแล้วก็คลื่ผืนผ้าออกคลุมตัว ไม่นานก็หลับไป

   เวลาผ่านไปเท่าไรไม่รู้ น้ำรู้สึกเหมือนห้องสว่างขึ้น จึงลืมตาขึ้นมาช้าๆ แล้วก็ต้องยกมื้อขยี้ตาเพราะรู้สึกแสบตาจากแสงสว่างจ้าภายในห้อง
   “อ้าว น้องเลยตื่นเลย ขอโทษด้วยนะ”
   เสียงนุ่มๆเหมือนจะแผ่วเบา แต่ชัดเจนดังขึ้นมาทางเตียงอีกหลังหนึ่ง น้ำยันตัวลุกขึ้นนั่ง หันไปมองก็เห็นมีคนแต่งตัวด้วยชุดขาวทั้งชุด นั่งอยู่ขอบเตียงฝั่งตรงข้าม หันหน้าไปทางหมูที่นอนหงายหลับตา ซึ่งคงจะหลับอยู่ มือหนึ่งของคนที่นั่งอยู่กุมมือของหมูไว้ อีกมือปัดปอยผมบนหน้าผากของหมู กิริยานั้นอ่อนโยนจนน้ำแปลกใจ
   “นอนต่อเถอะนะครับ เดี๋ยวพี่ปิดไฟให้”
   “ครับ”
   น้ำรับคำอย่างไม่รู้ตัว ล้มตัวลงนอน แต่สายตายังเหลือบมองตามคนที่ลุกขึ้นยืน เดินไปปิดสวิชต์ไฟจนห้องมืดมิด แล้วน้ำก็หลับไปอีกครั้งหนึ่ง
................................................................................
.........................................
   น้ำเดินไปตามทางเดินระหว่างหอพักชาย ที่ร่มรื่นไปด้วยร่มเงาต้นหูกวาง ระหว่างที่เดินก็อดคิดไปถึงเรื่องเมื่อตอนกลางดึกไม่ได้ คนคนนั้นเป็นใครกัน แล้วทำไมถึงมาอยู่ในห้องได้ หรือว่าเข้ามาพร้อมกับหมู แล้วพอหมูหลับแล้วจึงออกไปจากห้อง ดูจากท่าทางแล้วคงไม่ใช่เพื่อนกันธรรมดาแน่ คงจะเป็นคนที่มีความสัมพันธ์กันมากกว่าเพื่อน แล้วน้ำก็คิดถึงประโยคหนึ่งที่หมูเคยพูดกับเขาไว้
   ... ความรักของพี่น่ะให้คนคนนึงไปหมดแล้ว ...
   น้ำชะงักฝีเท้า หยุดยืนนิ่ง แล้วรู้สึกเหมือนเจ็บจิ๊ดๆอยู่ในอก
................................................................................
.........................................
   “เป็นอะไรวะ วันนี้ดูหงอยๆ” ชตพูดแล้วเอามือไปแตะหน้าผากน้ำ “ไข้ก็ไม่มีนี่หว่า”
   “ไม่ได้เป็นไรนี่ ก็ปรกติ” น้ำตอบ พยายามยิ้มกว้างๆ
   “หรือมีเรื่องกับรูมเมท” จินกับเจนพูดขึ้นมาพร้อมกัน สมกับเป็นฝาแผด
   “นั่นดิ เห็นว่ารูมเมทไม่ทำหน้าที่นี่” เยาว์สนับสนุน
   “รูมเมทมีหน้าที่ด้วยหรอ” น้ำทำหน้าเหรอหรา เลิกคิ้วถาม ดวงตากลมโตยิ่งดูโตขึ้น
   “อ้าว รูมเมทนายน่ะปี ๓ ไม่ใช่เหรอวะ ก็ต้องมีหน้าที่ดูแล แนะนำ ให้คำปรึกษากับน้องที่มาอยู่ใหม่ นายเคยเล่าว่า แค่คุยด้วยเค้ายังไม่คุยเลยนี่” โรจน์ขยายความ
   “ก็พี่เค้ากลับดึก ตื่นสาย เวลามันไม่ตรงกัน ก็เลยไม่ค่อยได้คุยกัน” น้ำตอบอ้อมแอ้ม ก้มหน้าหลบสายตาเพื่อนๆ
   ทุกคนทำท่าสงสัย ชตกำลังจะอ้าปากถามอะไรอีก แต่ก็มีเสียงเรียกขัดขึ้นมา
   “น้องน้ำ พอดีเลย พี่ฝากหนังสือไปให้ไอ้หมูมันหน่อย พอดีพี่จะเข้าเมือง จะได้ออกไปเลยไม่ต้องแวะที่หอ” ต้อยเดินเข้ามาหากลุ่มของน้ำ ที่นั่งจับกลุ่มกันอยู่ในโรงอาหาร แล้วยื่นหนังสือให้น้ำ
   “ไม่รู้จะเจอรึเปล่าน่ะสิพี่” น้ำรับหนังสือมาแล้วยิ้มให้ต้อย
   “วางไว้บนโต๊ะมันแล้วกัน พอมันเห็นก็คงรู้ เดี๋ยวกลับมาพี่ซื้อขนมมาฝากนะ” น้ำเสียงตอนท้ายฟังดูอ่อนโยน ก่อนจะหันหลังเดินจากไป ยังส่งยิ้มกับสายตาประหลาดให้อีก จน ๓ สาวหันมองหน้ากัน
   “เฮ๊ยไอ้น้ำ แกจะเอาหนังสือไปวางที่โต๊ะนายพี่หมูได้ยังไงวะ แกไปห้องเค้าบ่อยเหรอไง” โรจน์ถามแล้วจ้องหน้าน้ำเขม็ง
   “แหะๆ” น้ำหัวเราะแห้งๆ “คือ ...”
   “คืออะไร บอกมานะไอ้น้ำ” ชตคาดคั้น
   “พี่หมูเค้าเป็นรูมเมทเราน่ะ” ตอบไปแล้วก็ต้องยิ้มเจื่อนๆ เพราะทุกคนมองเขาด้วยสายตาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

[LifeTime]

 
สั้นจังเลยยย ... ชายในชุดขาว รึว่าจะเป็น น้ำหยด ????
ภาคนี้น้ำหยดคือผู้มาเยือนรึนี่ 

[BeeRY]

กำลังอ่านภาค 1 อยู่ง่ะ  
แต่อ่านจากรีพลายแล้ว มาอ่านภาคนี้เลยดีมั้ย 55+
(เดี๋ยวคืนนี้ได้มาอ่านภาคนี้แน่ๆนอนเลยคร้า เพราะหนังสือสอบไม่อ่านแล้ว ขี้เกียจ )

[M@nfaNG]

ชายในชุดขาวมาแล้ว 

[lune]

ชอบภาคแรกเป็นทุนเดิม
เพราะชอบแนวนี้
ภาคนี้ดูท่าจะไปได้ดีกว่าภาคแรก
มาเร็วด้วย 

 

[sasa]

มีให้ลุ้นได้ตลอด ชายชุดขาว=น้ำหยด หรือเปล่าหนอ

[PAnppyJunJii]

น้องน้ำหยดมาหาหมูใช่มั้ยเนี่ย


สั้นจังเลยอ่าค่ะพี่บุหรง
รีบมาต่อเน้ออ

[Poes]

น้ำหยดเป็นเทวดาไปแระ  แล้วไม่ไปหาพี่ต้นไม้หรอ แอร๊ยยส์น้ำหยดมาหาหมูทำไม งง
หรือจะมาปลดปล่อยหมูให้มีความสุขกะน้องน้ำรูมเมท

[jasmin]

ชายชุดขาวใครล่ะ ??? น้ำหยดหรอ
หรือว่าจะมาส่งมอบพี่หมูให้น้องน้ำ

[jannie]

มาแล้วผู้มาเยือน...

[THIP]

ผู้มาเยือนยามวิกาล 

[queenhyun]

ชายชุดขาวนั้นคือคราย

อยากรุ

ต่อน๊ารอ.....

[กิมตี๋หัดขับ]

หวังว่าน้ำหยดคงไม่แอบหื่นเหมือนพี่ต้นไม้น่ะ 

แล้วไอ้หมูมันจะรู้ป่าวนิ ว่าน้องน้ำแอบปลื้มไปถึงไหนแล้ว 

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

บางเวลาหน้าต่างของการมองเห็นของคนแต่ละคนก็มีไม่เท่ากัน
แต่อาจมองให้มันเหมือนกันได้เพียงแค่ลองขยับที่ยืนสักเล็กน้อย
แล้วอะไรที่มันไม่เคยเข้าใจ อะไรที่ไม่เคยยอมรับจะดีและง่ายขึ้นเอง
หมู อาจดูเหมือนแย่ในสายตาเพื่อนน้ำ แต่กับคนที่เข้าใจเค้าแล้วคงไม่อยากพูดอะไร
นิว(ยิ้มๆ)

[ToRMoR]

น้ำหยดคงไม่โกรธหมูหรอกมั้ง เพราะถึงอย่างไรน้ำหยดก็รู้ว่าหมูยังรักและคิดถึงตนเองอยู่
ยังไงก็น้ำหยดก็เป็นห่วงหมูอยู่เหมือนเดิม  ถ้าวิญญาณดวงนั้นเป็นน้ำหยดจริง  ตอนนี้ก็คงไปไหนไม่ได้
เพราะห่วงและวนเวียนคอยดูแลหมูอยู่ไม่ห่าง.....

แล้วพี่ต้นล่ะ.... เป็นไงบ้างน่ะ 

[Ryze]

อาห์.....~  ลุ้น มัน

วะฮ่าๆๆๆๆๆ
หมูเปี๊ยนไป๋

ฉากหมูเกือบคุมอารมณ์ไม่อยู่ ให้อารมณ์พี่ต้นกับน้ำหยดเลย เอิ้ก ชอบบบ

[zandwizz]

สั้นได้ใจเรย!!!!!!!!!!!!!!

[kongkilmania]

ทำไมรู้สึกว่าอ่านแป๊บเดียวก็จบตอนแระ

มานสั้นๆ หดๆรึป่าวเนี่ย

หมายถึงความยาวของแต่ละตอนน้า แหะๆๆ


อยากให้น้ำหยดหมดห่วงอ่ะ ตอนยังมีชีวิตอยู่ก็ทำเพื่อคนอื่นตลอดๆ

แว๊กกกกซซซซซ  ...สงสารน้ำหยด

[numtan]

งื้อ...ทำไมเราอ่านแล้วยังมีความรู้สึกไม่ชอบหมูอยู่เลยอะ (มันเป็นความรู้สึกส่วนตัวน้อ)
อินจากภาคแรกอย่างแรง(เสียน้ำตาไปกับพี่ต้นไม้กับน้ำไปหลายปีป) พอมาอ่านภาคของหมูต่อ...ก็ยังรู้สึกไม่ชอบหมูอยู่ดีอะ
ถึงจะไม่ค่อยชอบหมู แต่ชอบคนแต่งอะคะ เพราะงั้นยังไง๊ยังไงก็จะติดตามอ่านต่อไป ^^