หัวข้อ: ช่วยด้วย! ผมได้แฟน***ไอ้เด็กช่างยนต์ By ที...60 ฟ้าหลังฝน หน้า 143 (01/28/61)

[jedi2543]

อ่านตอนนี้ก็ดีใจค่ะที่พี่สาวเข้าใจ

[aotkung]

มารอด้วยคนครับ

[icyblue]

ปอได้ backup ดีนะเนี่ย เป็นถึงพี่สาวที

อย่างนี้ต้องเอาใจพี่ดีๆ นะ เค้าจะได้เอ็นดูเยอะๆ 

[NUTTYZERO]

เย้ๆๆ...ได้อ่านต่อซักที

ตอนต่อไปคงชื่อตอน เปิดใจกับพ่อแม่ อ่ะดิ

ขอบคุณครับและเป็นกำลังใจให้เสมอครับ^^!

[Ultramann]

     รักคู่นี้จัง

[เจ้าชายรองเท้าแตะ]

ใช้เวลาหนึ่งวันเต็มๆ ในที่สุดก็ตามอ่านทันแล้วค่ะ
อยากบอกว่าสนุกมาก พี่ทีใช้ภาษาคล่องดี อ่านแล้วลื่นไหล ชวนให้ติดตาม

เรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าของสองคนจริงๆ เพราะตัวเอกมีแค่พี่ทีกับพี่ปอกันสองคน
บางทีอ่านแล้วก็นึกว่าตัวเองกำลังอยู่ในห้องแนะแนว ไม่ก็คาบโฮมรูม หรือไม่ก็คาบจริยธรรม
คาดว่าคำสอนของพี่ทีมันน่าจะซึมเข้ากระแสเลือดของปอไม่บ้างก็น้อย เพราะอ่านไปนานๆแล้วรู้สึกว่าปอมีพัฒนาการที่ดีขึ้น
ปอเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด(?) แต่มันก็ยังคงความกวนตีนไว้ได้อย่างเหนียวแน่น
ว่าแต่ไอ้คอสสร้างควายให้เป็นคนเนี่ย...พี่ทีคิดได้ไง? แบบว่าภาษาโดนกรั่กๆ

บางทีก็คิดว่าพี่ทีปากจัดใช้ได้เลยนะ เวลาพี่ทีด่าใครนี่เจ็บแสบสะท้านไปถึงทรวง
แต่พอย้อนกลับมาดูตัวเอง เราก็หาได้ต่างจากพี่ทีไม่
แต่อาการแบบนี้จะเป็นเฉพาะกับคนที่เราสนิทด้วย ซึ่งถ้าไม่สนิทกันแล้วอย่าหวังเลยว่าจะร่วมสนทนา
จะฮาแต่กับเพื่อนเท่านั้น คือเหมือนเป็นคนหยิ่ง (= =\\\)
แต่ความจริงเป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูง ชอบอยู่เงียบๆ ติดบ้าน ชอบเข้าวัดอะไรประมาณนั้น
แต่ใครจะรู้ว่าตรูเนี่ยแหล่ะหัวโจกของเพื่อนเชียวหล่ะ หุหุ

เอาเป็นว่าประทับใจในความรักของพี่ทีกับปอ ไม่รู้ว่าจะให้เกรดอะไรดี
เอาเป็นว่าตัดเกรดให้พี่ที 3.74 ก็แล้วกัน 

เป็นกำลังใจให้พี่ทีกับนายปอนะคะ รอคอยที่จะอ่านเรื่องของพี่เสมอ

พีเอส ว่าแต่นายปอรู้รึเปล่าว่าพี่ทีเอาเรื่องมาลงมาในบอร์ด? อยากเห็นนายปอถูกทำเซอร์ไพร์จังอ่ะ หมอนั่นคงหน้านบานเป็นปีกกระหังแบบหุบไม่อยู่ อิอิ
แล้วก็อยากให้นายปอเขียนเรื่องให้อ่านด้วย มันคง...เป็นอะไรที่ซับซ้อนน่าดู 
อีกเรื่องคือ พี่ทีเกิดวันพฤหัสบดีใช่ป่ะ?

[thehackzzi]

เข้ามาบันทึกและเซฟไปอ่านที่คอมแล้วนะครับ

ขอบคุณนะครับ

[Izeo]

นึกว่าตอนแรกจะจบแล้ว เพราะจากที่อ่าน ๆ มาเหมือนพี่ต้นจะไม่เขียนต่อ ไป ๆ มา ๆเขียนต่อซะงั้น
ปลื้มคู่นี้จริง ๆ


^^




อร๊ายยยยยย >O<"

[aotkung]

เมื่อไหร่จะมาต่อให้อ่านกันอีกน๊า

[eyerabbit]

อ่านมาได้ถึงตอนที่27ไม่ไหวละ ไปนอนก่อน ไว้มาอ่านต่อทีหลัง

[leogemini]

ยินดีด้วยเป็นที่สุดครับ!

[u-only-one]

มาทักทาย แอบแฝงด้วยการรอคอย 

[8X]

คู่นี้มีความต่างในหลายๆ เรื่องเลยอะ
แต่ทำไมช่างเป็นอะไรที่ลงตัวงี้นะ 
...คงเพราะความรักละมั้ง 

[Izeo]

เห้ออออ

พี่ต้นอ้ะ รอ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ สงสัยช่วงนี้งานยุ่ง ^^


ไปหาที่ชลบุรีเลยดีกว่า ๕๕

[ppmklmmm]

มีพี่เป็นสาววายก็ไม่บอก 

[ไข่หอมคับ]

ตามมาจากบอร์ดนู้นนนน

ปูเสื่อนั่งรอที่นี่อีกคน

ว่างแล้วก็มานะพี่


รออยู่ ๆ ๆ

[papirunya]

น่าัรักทั้งคู่ 555 กวนกันไปกวนกันมา

ชอบครับ มากๆด้วย

[jpkoko]

สนุกมากๆเลย อ่านไปขำไป 

[beautyless]

อ่านไปอ่านมาก็รู้ว่าคุณที มีอะไรมากกว่าที่คิดเยอะเลย ความรู้ ความคิด ความเด็ดเดี่ยว
ทักษะเข้าสังคม ความรับผิดชอบ ผู้นำ สภาพจิตใจ หน้าตา น้ำใจ และความพร้อมสำหรับความรัก
ผมไม่รู้ว่าเยอะขนาดไหน แต่เชื่อเหลือเกินว่าไม่น้อย (หมายถึงเยอะกว่าคนส่วนใหญ่)

ฉะนั้นผมว่าคุณทีน่าจะเอานายป้ออยู่นะครับ ลักษณะที่ให้ผลดีต่อการอยู่ด้วยกันคือการใจกว้าง ให้อภัย
ผมคิดว่าพวกคุณคงมีปัญหาที่ต้องการการแก้ไขปัญหาด้วยวิธีนี้มาให้เจอเรื่อยๆ
เพราะข้อเสียคือคุณป้อเป็นคนหล่อ และชอบทั้งผู้ชายและผู้หญิง (จากสถิติแล้วผู้หญิงเยอะซะด้วย)
ดังนั้นคุณที ต้องเอาความน่ารัก ความคิดดีๆ ผสมรวมกับความใส่ใจ ให้เขาไปนะครับ
ผมอยากให้คุณทีทำเพื่อเขาให้มากขึ้นน่ะครับ

ผมอยากให้คุณทีเต็มที่กับป้อให้มากขึ้นน่ะครับ เพราะความคิดความอ่านของคุณทีดีอยู่แล้ว
เหมือนอย่างที่พี่คุณบอกในรถ
 “ทีไม่เคยทำให้พี่เสียใจสักครั้ง  ทีฟังพี่นะ ทีเป็นคนมีความคิดเป็นของตัวเอง  และเป็นความคิดที่ดีตลอด
  และเรื่องนี้มันเป็นเรื่องที่ทีคิดและตัดสินใจ พี่ก็เชื่อว่ามันต้องออกมาดี”

ผมรู้ว่ามันไม่สามารถกำหนดอนาคตของใครได้ อะไรจะเกิดก็ต้องให้มันเกิด แต่ผมอยากให้คุณทำให้ดีที่สุด
ช่วยเป็นอีกคู่ที่จะอยู่ด้วยกันยืดยาวไปตลอดให้หน่อยนะครับ มันคงทำให้ผมรู้สึกดี และมาส่งข่าวเรื่อยๆ นะครับ

ปล.
I ดีใจที่คุณมาลงเรื่องของคุณอย่างต่อเนื่อง (แถมช่วงนี้มีแต่ข่าวดีทั้งนั้น ยิ่ง Happy ^.^)
II อย่าลืมเข้าหาทางครอบครัวป้อบ้างนะครับ คู่คุณเป็นคู่ที่ผมรู้สึกลุ้นความก้าวหน้าที่สุดเลยครับ
   เพราะคุณมีดีพอให้ลุ้น ถ้าพื้นฐานครอบครัวดี ก็มีชัยไปกว่าครึ่งครับ ช่วยรักษาปัญหาลิ้นกับฟัน
III เราอายุเท่ากันเลยนะครับ แต่ผมไม่มีอะไรเทียบคุณได้เลยสักอย่าง แต่การได้อ่านเรื่องของคุณ
    ทำให้ผมมีกำลังใจขึ้นด้วยครับ ในหลายเรื่อง
IV I'll always pray for yours love to be long lasting or forever.

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวชีวิตดีๆ ครับ

[qq_oo]

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[Little Devil]

แวะมาดู เผื่อน้องทีจะมา

[หมอนข้างเดียวดาย]

 o13อ่านไปขำไป   มีเรื่องให้หัวเราะได้ทุกตอน

[Gasil[+]]

อ่านรวดเดียวจบ


ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆครับ

[LEO]

ช่วยด้วย! ผมได้แฟนเหี้ยไอ้เด็กช่างยนต์39…เสียตัวเพราะแพ้บอลโลก
บ่นนำ
เมื่อสามสี่วันที่แล้วไปแสดงความยินดี กับปริญญาน้องรหัสมา พลางนั่งคิดถึงตัวเอง(ของขวัญที่ไอ้ปอให้มา…เอาตัวเองผูกโบว์ ของขวัญไรวะยิ่งนับวันยิ่งปวดหัว) เหมือนเพิ่งจะเล่าเรื่องรับปริญญาตัวเองไปหยกๆ  1ปีเร็วเหมือนกันนะเนี้ย  ใครอยากทำอะไรก็รีบทำซะนะ  จะได้ไม่เสียใจตอนที่หมดแรงจะทำ(บอกตัวเองด้วย)  และก็เป็นกำลังใจให้เพื่อนพ้อง น้องพี่ ที่เรียนด้วยนะครับ รู้ว่าการเรียนมันลำบากยากเย็นเนอะ แต่เมื่อจบแล้ววันรับปริญญานี่แหละมันภูมิใจ หลายคนยิ้มให้เรา แสดงความยินดีกับเรา ดีใจไปกับเรา ก็มีความสุขดีนะ จบออกไปทำงานก็จะได้สบาย(มั้ง) อย่างน้อยก็คงไม่ได้ตากแดด ตรากตรำ (ยกเว้นไอ้ปอ ยิ่งเรียนยิ่งเลอะมอมแมม)
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ตอน39…เสียตัวเพราะแพ้บอลโลก
เย็นวันพุธผมนั่งรถกลับบ้าน  ผมไม่ว่างทั้งเจ็ดวัน แต่ผมต้องหาเวลากลับอาทิตย์ละสองครั้งเหมือนเดิม…ข้อตกลงของผมกับไอ้ปอ  วันนี้แปลกเว้ย ไม่ยักเห็นหน้าไอ้ปอมารับมันคงมีธุระของมันแหละมั้ง  ผมเดินไปขึ้นรถสองแถว  สักพักก็มีมือมาสัมผัสกะโหลกผมเบาๆ
   “นี่ทีนึง  ไม่รอกูอยู่กับที่” ผมมองไปตามเสียง  ไอ้เหี้ยปอ
   “โห้  ใครจะไปรู้ล่ะว่าจะมา นึกว่าตายไปแล้ว  ทุกทีเดินลงจากรถก็เห็นมึงทำหน้าลิงใส่ซะแล้ว”
   “แม่งคำแรกก็ทักกูเป็นมงคลเลยนะ”
   “เอาอีกไหมล่ะ กูจะได้สวดให้พรมึงต่อ”
   “พอๆ กูไม่อยากได้บุญมากกว่านี้ล่ะ…ต่อไปมึงมาถึง   ถ้ากูยังไม่มาให้มึงยืนรอนะ เข้าใจไหม”
   “ไม่เข้าใจ ทำไมกูต้องยืนรอด้วย”
   “ก็เผื่อกูซวย ติดไฟแดงทุกแยก”
   “แล้วถ้ามึงมีธุระล่ะ”
   “ไม่มี  ถ้ามีก็จะมา  มีไรไหม”
   “กวนกูได้อีก…”
   “กูหิวข้าวอ่ะ...ยังไม่กินข้าวเที่ยงเลย”
   “ทำไมไม่กินล่ะ”
   “กูกินก๋วยเตี๋ยวอิ่มนะเส่” ไอ้เวรปอกูอุส่าห์ถามด้วยความเป็นห่วง
   “ก๋วยเตี๋ยวเป็นคาร์โบไฮเดรตกินแล้วย่อยเร็ว กูว่ามึงกินโปรตีนนนนน ลงไปเพิ่มดีกว่ามั้ง” (กวนส้นตีนกู)
   “555+ พูดซะกูอิ่มเลย”
   “เออ งั้นก็แวะซื้อกับข้าวเข้าไปเลย” ผมกับไอ้ปอมุ่งหน้าไปที่ร้านอาหารตามสั่ง
   “ปอกินไร”ผมถาม
   “แล้วแต่มึง”  อีกล่ะ  กูล่ะเบื่อคำนี้เพราะกูคิดไม่ออกเหมือนกัน ผมนั่งที่โต๊ะเอามือค้ำคาง มองเมนูที่ติดผนัง
   “เอายำทะเล 1” ผมพูด พนักงานร้านจด ไอ้ปอมองหน้าผม จนผมสงสัย
   “มองทำไม ไม่กินทะเลรึไง”
   “555ยำทะเล   มองหน้าแล้วน่าจะสั่งยำปลากระป๋องกิน”  กูโดนไอ้ปอกัดไปแล้ว1ดอก
   “หน้ากูมันโบร่ำโบราณขนาดนั้นเลยเหรอวะ”
   “เออ” (เต็มสองรูหูกูเลย  เออ ได้ฟังชัดจริงๆ)  ผมขมวดคิ้ว
   “มึงพูดเองนะเว้ย กูไม่ได้พูด 555น่ารักขนาดนี้กูจะว่ามึงลงได้ยังงายยยย” มันพูดพลางเอามือมาจับแก้มผม
   “อย่ามาเน่า  ตบหัวแล้วลูบหลังกูหนี่หว่า”
   “555” หมาปอหัวเราะเสียงดัง
   “ไม่ดูหน้าตัวเอง  หน้ายังกะปลาไหลถูกไฟรน”
   “มันเป็นยังไงวะ  กูยังไม่เคยเห็นเลย” (อย่าถามให้มันมากนัก  กูก็ไม่รู้)
   “เร็วๆรีบสั่ง”
   “อืมมม  เอาไรดีล่ะ  กูอยากกินผัดกระเพรา  เอากระเพราหมูกรอบ เอ้ย!ไม่เอา เอากระเพราหมูสับดีกว่า” คิดตั้งนานสุดท้ายก็กระเพรา
   “กูถึงว่าคิดนาน แล้วไม่กินหมูกรอบ ที่แท้ก็กลัวฟันปลอมหลุด 555เลยกินหมูสับแทน”  กูกัดคืนบ้างนะปอ  เด็กร้านจดอยู่แอบหลุดขำ
   “เออ กูขี้เกียจถอดล้างวะ เห้ย ไม่ใช่ กูยังไม่ได้ใส่ฟันปลอมเว้ย  ของแท้ล้วนๆ พ่อให้มา  ฟันแข็งดี ไม่มีหักกลางลำ  ลองดูไหมล่ะ” 
   “ทำไม ฟังดู….   มันไม่เหมือนมึงพูดถึงฟันเลยวะ”
   “พูดถึงฟันสิ  ฟันอย่างเดียว  ฟันแท้ๆ แน่นอน ฟัน ฟัน ฟัน แล้วก็ฟัน” ไอ้เหี้ยมึงจะย้ำไรหนักหนา เดี๋ยวพนักงานเค้าจะเข้าใจถูก  เอ้ย!ผิด
   “เออ ฟันก็ฟัน”  (ไอ้บ้ากาม)  ได้ยำทะเล  ต้มยำปลา  ไข่เจียวหมูสับ  และกระเพราหมูสับ แล้วออกจากร้าน ไปต่อที่ร้านผลไม้
   ผมเห็นเงาะที่ปักป้ายไว้ โลละ 40  เอ้ยมันแพงขนาดนี้เลยเหรอวะ  จำได้ครั้งล่าสุดยังซื้อโล10บาทอยู่เลย 
   “เงาะ โลเท่าไหล่ครับ” ผมถามเพื่อความชัวร์  แม่ค้าคงคิดในใจ (มึงก็แหกตาดูสิวะ)
   “40 จ๊ะ”  แม่ค้าตอบเสียงนิ่มๆ
   “แพงวะปอ” ผมกระซิบไอ้ปอเบาๆ
   “เจ๊  เพื่อนผมบอกว่าแพงไป  ลดลงหน่อยได้ป่าว  อยากกินแต่มันแพงอ่ะ” ไอ้ปอพูดเสียงดังฟังชัด  ผมมองหน้าไอ้ปออย่างรวดเร็ว มันอมยิ้มที่มุมปาก (ประจารว่ากูงกได้อีก)
   “ลดสุดๆแล้วจ๊ะ เงาะมีมาน้อย”
   “เจ๊บอกลดไม่ได้  ทีมึงจะซื้อไหม”ไอ้ปอหันหน้ามาถามผม ผมยังลังเลคิดอยู่
   “เจ๊มันมีเงินเยอะนะ คิดดูเหอะ40บาทมันยังไม่กล้าซื้อ”  มึงไม่ต้องแหกปากย้ำก็ได้  กูได้ยินชัด  กูก็อายคนด้วยเริ่มมองแล้ว ผมยิ้มเจือนๆหลบหน้าแม่ค้านิดๆ
   “ซื้อจิปอ” ผมพูดกับไอ้ปอเบาๆ  อยากออกจากตรงนั้นให้เร็วมากกว่า
   “เออ  เป็นบุญเงาะเจ๊ที่ได้ตังค์ไอ้ที”  (ไอ้หน้าปลาไหลมึงจะพูดทำไม  กูอายยยย)
   “เงาะโรงเรียนเหรอครับ”  ผมพูดยิ้มๆ (ก็รู้อยู่นะ ว่าเงาะโรงเรียน) แต่พูดแก้เขิน  ถ้าอยู่นิ่งยิ่งจะทำไรไม่ถูก
   “จ๊ะ เงาะโรงเรียน” แม่ค้าตอบยิ้มๆ
   “อ๋อ  ไอ้เราก็นึกว่าเป็นเงาะแม่ค้า   ที่แท้ก็เงาะโรงเรียนฝากมาขาย” ไอ้ปอปล่อยมุก ผมกับแม่ค้าอดไม่ได้ที่จะไม่หัวเหราะ (แม่งเอ้ย  ทำหน้านิ่งได้อีก)
   “มึงอย่าพูดมากปอ เร็วๆ ฝนกำลังจะตก”  ผมเร่งไอ้ปอ  เมื่อเห็นฝนปรอยๆ
   หลังจากซื้อเงาะกับแม่ค้าเราก็เดินขี่รถกลับบ้านอย่างรวดเร็ว  พ่อ แม่ ผม ไอ้ปอ นั่งกินข้าวร่วมกัน  ผม คิดถึงพี่ผมเหมือนกัน  นานๆจะได้กลับบ้านครั้ง  ไปใช้ทุนก็ได้ไปไกลๆ บางครั้งเทศกาลหยุดยาวก็ติดเวร(ป่านนี้พี่กูกินข้าวยังวะ  แล้วจะกินข้าวกับอะไร อร่อยรึป่าว)  แต่ไอ้ปอนี่สิ ทำไมมันเนียนมากๆ ยักกะเป็นครอบครัวเดียวกัน  มันไม่มีความเขินอายกับครอบครัวผมเลย  ผมไปบ้านมันเกร็งจนหำหด ไม่กล้าแม้กระทั้งจะไปนั่งกินร่วมโต๊ะกับพ่อแม่มัน
   “ปอ  กลับบ้านตัวเองบ้างป่าว” ผมถามในห้อง หลังจากที่กินข้าวเสร็จ 
   “ก็กลับอยู่นะ” มันตอบเบาๆ
   “กลับอยู่นะ  งั้นก็แสดงว่ากลับไม่บ่อยอ่ะดิ”
   “ก็เรื่อยๆ”
   “ต่อไปกลับทุกวันนะ”
   “ทำไม  ไม่อยากให้กูอยู่บ้านมึงเหรอ”  (ไอ้นี่  มีงอนๆ)
   “ป่าว  ไม่ใช่ยังงั้น  แค่อยากให้พ่อแม่มึงภูมิใจในตัวมึงเหมือนกัน ลูกชายคนโตทำงานเต็มตัวแล้วนี่” ไอ้ปอมันจบปวส.แล้วนะ  มันไม่เรียนต่อครับ  ผมก็ไม่บังคับมันหรอก  มันตัดสินใจเอง  ผมเห็นมันตั้งใจทำงานก็โอเคแล้วครับ  (ไม่ขยันได้ไงล่ะ รถเป็นส่วนนึงในชีวิตมันเลยล่ะ …เผลอๆรักมากกว่าผมอีก)
   “กลับ ไม่กลับ พ่อแม่กูก็รู้ว่ากูอยู่นี่  ก็ไม่ว่าอะไรหนิ”
   “กูรู้ว่าเค้าจะว่ารึไม่ว่ามึงก็มา แต่กูก็อยากให้มึงกลับบ้านบ้าง  ทำดีกับพ่อแม่มึงให้มากกว่าทำดีกับพ่อแม่กูนะ  เพราะพ่อแม่มึงเลี้ยงมึงมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย  แต่พ่อแม่กูเพิ่งเห็นมึงตอนที่มึงเท่าฝาหอยปั๊มเซล”
   “555 คร๊าบบบบ เมียที  ทราบแล้วคร๊าบบบบ”
   “ไอ้ปอ” ผมทำเสียงดุ
   “ว่างๆมึงก็ทำตัวเลวให้กูเห็นมั้งดิ กูอยากเห็นว่ามึงจะเลวเป็นไหม”
   “อ้าววว  ไอ้นี่ กูด่ามึงอยู่ทุกวันนี้ กูยังไม่เลวอีกเหรอ”
   “ยัง ยังไม่เพียงพอ  ยังไม่ครึ่งนึงของกูเลย”
   “55 ไอ้ปอ มึงก็รู้เนอะว่ามึงทำตัวเลว  ก็ยังโอเค ยังมีความรู้สึกนึกคิด  ถึงจะไม่มีความละอายก็เหอะ”
   “มึงด่ารึมึงชมกูวะ…มานี่มาดูบอลกันดีกว่า พนันกับกูไหมว่าทีมไหนจะชนะ”
   “กูเพิ่งจะชมว่ามึงระลึกความชั่วมึงได้  มึงก็ชวนกูเล่นพนันเลยเนอะ”
   “เออหน่า  เร็วๆ   แพ้ก็ไม่เสียไรมากหรอก  แค่เสียตัว เอิ๊กๆ” (มึงอ้าปากกูก็เห็นไปถึงกระเพาะมึงแล้วปอ)
   “กูอยากดูอยู่นะ  แต่กูต้องไปทำงานเช้าอ่ะดิ  กูอาบน้ำคงนอนเลย”  ผมเลี่ยงๆ พูดเสียงเบาๆ
   “ มันยังไม่ดึกเลย มาเร็วๆ ถ้ากูแพ้ กูจะยอมเสียตัว บีบนวดให้มึงจนกว่ามึงจะพอใจ เรียกบริการกูได้ตลอด24ชั่วโมง”  (อืมน่าสนใจมึงไอ้ปออย่าได้นอนเลย  อยากจะบอกว่าการนวดของไอ้ปอขั้นเซียนนะโว้ย  มันนวดให้ผมบ่อย ซึ่งการนวดแต่ละครั้งก็อย่างว่า  มีข้อแลกเปลี่ยนเป็นธรรมดา… อย่ารู้เลย)
   “แล้วถ้ากูแพ้ละ”  จะคิดเอาแต่เอาแต่ได้อย่างเดียวไม่ได้ มันยื่นข้อเสนอมาจุใจขนาดนี้มันก็คงต้องการเยอะเหมือนกัน
   “ถ้ามึงแพ้ มึงก็เสียตัวบริการกู ตลอด24ชั่วโมงเหมือนกัน เห็นไหมเท่าเทียมกันจะตาย”
“เวลาน่ะเท่าเทียม  แต่ประเด็นหลักกูว่ามันน่าจะอยู่ที่กิจกรรมบริการมากกว่ามั้ง”  ผมมองไอ้ปอด้วยหางตา  ไอ้ปอยิ้มก่อนจะตอบว่า
“ก็แค่ตื่นทุกครั้งที่กูสะกิด เห็นไหมไม่ได้ทำอะไรเลย”
“ส้นตีนนนนน  กูไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันพอดี”
“กูไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอกที  กูก็จะปล่อยให้มึงพักอยู่หรอก”
“ไม่เอากูไม่รับข้อเสนอ แม่งเสียมือมานวดให้กู ถ้ากูหลับไปก็ไม่รู้แล้วว่ามึงนวดรึไม่นวด  แล้วจะให้กูเสียตูด ทั้งคืน มีหวังกูนั่งไม่ลงแน่”
“555  อ่ะๆเห็นว่าเป็นผัวเมียกัน คนกันเอง กูลดให้มึง  ถ้ากูชนะ จะเตะเข้ากี่ประตูก็ช่าง  กูขอมึง2ประตู แต่ถ้ากูแพ้ กูบริการมึงเหมือนเดิม เอาป่าว” ข้อเสนอครั้งนี้ก็น่าสนนะ  (ปกติกูก็เสียให้มึงครั้งนึง  ถ้าแพ้ก็โดนอีกครั้ง คงไม่เสียหายมั้งเนอะ …แต่ถ้ากูชนะขึ้นมา มึงอย่าหวังว่าจะได้นอนเลยไอ้ปอ  กูจะให้มึงนวดจนถึงสว่าง ให้เลิกคิดเรื่องการพนันอีกไปเลย)
“ตกลง เอาตามนี้” ผมยักคิ้วให้ไอ้ปอ (มีทีมโปรดในใจอยู่แล้ว)
 “กูใจดี ให้มึงเลือกก่อนเลย”  (เข้าทางกู)  รอบ8ทีมสุดท้าย  แต่สถิติเท่าที่ดูบอลโลกปีนี้มา  ส่วนใหญ่พลิกล๊อคตลอด  อย่างว่าเอาแน่เอานอนไม่ได้   (คิดไปคิดมาเริ่มสับสน...แต่กูก็มั่นใจในบราซิลสุดๆ)
   “บราซิล” ผมตอบอย่างมั่นใจ (เอาเส่ ไอ้ปอ มึงจะมาต้านทานความแข็งแกร่ง แชมป์5สมัยของกูได้ไง)
   “โห้ ยังงี้ต้องต่อลูกให้กูหน่อยล่ะมั้ง” ไอ้ปอเสียงอ้อนวอน
   “ไม่มีทาง” ผมตอบอย่างเย็นชา
   “แน่ใจ” ดูมันเสียงเข้มๆพิลึก
   “มาก”  กูก็ตอบซะอย่างมั่นใจเหมือนเดิม
   “ดี ให้มันได้อย่างงี้สิว่ะ”  (มึงก็พูดซะมั่นใจเลยเนอะ  ข่มขวัญกูเหรอ  ไม่มีทาง  กูมั่นใจทีมบราซิลสุดรักของกู   ลูกพ่ออย่าทำให้พ่อต้องผิดหวังนะ)
   “หัดสเช้ยยยย” เสียงผมจามเองครับ ออกเสียงตัวs ด้วยนะ(นี่แหละฝรั่งจาม) สงสัยโดนฝนตอนขี่รถกลับจากตลาด
   “อ่อนวะ  โดนแค่เสี้ยนฝนก็ไม่สบายซะแล้ว  …คู่ต่อสู้กูจะรอดไหมเนี้ย”
   “เสี้ยนฝนมันคืออะไรวะ  ภาษาวัยรุ่นเหรอ กูไม่รู้จัก”
   “มึงเคยเห็นเสี้ยนไม้ไหม  มันคือส่วนเล็กมากๆของไม้   เสี้ยนฝนมันก็คือส่วนเล็กๆของฝน”  (อ๋อ เป็นอย่างนี้นี่เอง…มีมึงคิดได้คนเดียว)
   “ไอ้บ้า  กูไม่ได้มีภูมิต้านทานสัตว์เท้ากีบ เหมือนมึงนี่ ที่จะทนฝนทนร้อน”
   “555 ภูมิต้านทานสัตว์เท้ากีบ  อะไรวะ หมูเหรอ”
   “ทำเป็นไม่รู้เรื่อง  ควายน่ะชัดไหม  ปีที่แล้วยังเห็นวิ่งแข่งอยู่เลย ลืมชาติกำเนิดไอ้นี่”
   “น่านนน  นั่งคุยกันท่าจะไม่รู้เรื่อง  นอนให้น้องชายกูคุยดีกว่ามั้ง” ไอ้ปอแกล้ง(รึมันจะทำจริงๆวะ) ผลักผมนอนลงแล้ว ขึงมือผมไว้
   “เห้ยๆ ปอ ยังไม่รู้แพ้รู้ชนะเลยยยย”
   “แต่กูรู้แล้ว”  มันพูดยิ้มๆ
   “กูยังไม่อาบน้ำ  อาบน้ำก่อน” (หวังว่ากูอาบน้ำเสร็จบอลคงมาพอดี)
   “จ๊วบบบ” ไอ้ปอหอมแก้มผมฟอดใหญ่
   “อาบเร็วๆนะ” (ฝันค้างเหอะมึง  กูกะเวลาไว้แล้ว  อาบน้ำเสร็จปั๊บดูบอล บอลจบมึงก็นวดกูทั้งคืน 555สะใจ) ไอ้ปอลุกออกจากตัวผม แล้วดึงมือผมลุกขึ้นด้วย ผมยักคิ้วให้มันแล้วยิ้มมุมปากข้างเดียว เดินเข้าห้องน้ำ  ผมอาบน้ำเล่นๆในห้องน้ำอยู่สักพัก
   “ทีอาบน้ำอยู่  รอแปปนึง” เสียงไอ้ปอตะโกนแถวๆระเบียง(มันบอกใครวะ)
   “ทีไม่รู้ใครมาหามึงวะ  มันรอตากฝนอยู่หน้าบ้าน”  (มึงไม่รู้ว่าใครแล้วกูจะรู้ไหมเนี้ย)
   “ปอ มึงก็ไปเปิดประตูบ้านให้เค้าสิ  ไอ้นี่ก็รู้ว่าเค้ายืนตากฝนยังบอกให้เค้ารออีก”
   “ไม่เอาอ่ะ  กูไม่รู้ว่าเป็นใคร  อ้างว่าเป็นเพื่อน เผื่อเป็นโจรล่ะ” 
   “บ้าน่ะปอ โจรมันก็กลัวเปียกฝนนะโว้ย  มันไม่แกล้งหรอก  รีบไปเปิดให้เค้าหน่อย”
   “กูว่าทางที่ดี  มึงรีบออกมาดูดีกว่า  ว่าใช่ไหมแล้วกูจะไปเปิดให้”
   “เออๆ” ผมเร่งไม่ถึงนาทีก็นุ่งผ้าเช็ดตัวเดินออกมา
   “ไหนๆ” ผมรีบเดินไปที่ระเบียง (ไหนวะ ไม่เห็นมีใครเลย) 
   “ไหนวะปอ” ผมถามย้ำมองมาที่ไอ้ปอ เห็นมันยืนอมยิ้มเอามือคล้ำประตู
   “กูนี่ไง   เป็นไงล่ะแผนสูงนักนะ  คิดจะแช่ตัวอยู่ในห้องน้ำ ไม่ออกมาจนกว่าบอลจะมาน่ะดิ” (เห้ย…รู้ความลับกูได้ไงวะ)  คนอ่านคนไหนบอกมัน บอกมาซะดีๆ
   “เห้ย ทุกวันนี้ไอ้ปอแสนรู้จังเว้ย” ผมฉีกยิ้ม (รู้ทางกูหมดเลย)
   “กูรู้ตั้งแต่มึงยิ้มยักคิ้วให้กูแล้ว  มีพิรุธผิดสังเกต” มันเดินมาที่ผม อุ้มผม แบกขึ้นบ่า
   “เสื้อผ้าไม่ต้องใส่กันแล้ว โทษฐานหลอกกู” ไอ้ปอวางตัวผมไว้ที่เตียง  มือนึงดึงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวของผมออก  มันนั่งทับที่ต้นขาผมไว้  พลางถอดเสื้อตัวเองออก  มันโน้มตัวลงมาดูดปาก มือทั้งสองก็จับที่มือผมไว้  (บรรยายแค่นี้ก็พอเนอะ …เอาเป็นว่าบอลยังไม่เริ่มเลย ผมก็เสียประตูให้มันซะแล้ว)
   หลังจากเสร็จกิจกาม ไอ้ปอก็นอนกอดผมดูบอล
   “แม่งเอ้ย  ไอ้บราซิลอย่าทำให้กูเสียประตูอีกครั้งนะ” ผมพูดหลังจากที่เห็นลูกทีม (ทำยังกะเป็นผู้จัดการทีมเลยวะ) เล่นเริ่มให้เค้าบุกหนักขึ้น
   “อะไรที อะไร  ถ้าทีมมึงแพ้จะเสียอีกครั้งได้ไง  สองครั้งตามตกลงนะเว้ย”
   “ไอ้ปออย่าเบี้ยว  ข้อตกลงสองครั้งนะเว้ย” (ก็ผ่านมาแล้วครั้งนึง ก็เหลือครั้งนึงดิ..ถ้ากูแพ้แต่ถ้าชนะมึงต้องชดใช้)
   “ก็สองครั้งไง  แต่เมื่อกี้ มันเป็นหน้าที่มึงประจำอยู่แล้ว  ไม่นับรวม” (อ๊างงงงงงงง  ไอ้ปอเพิ่งรู้กูมีหน้าที่นี้ )
   “จริงเหรอ  กูตกลงยังงั้นเหรอ…ใครบัญญัติหน้าที่ให้กูวะ” 
   “เออ”
   “ทุกวันนี้มีละเอียดในคำพูด  ทีหลังจะพูดอะไรกับมึงกูต้องระวังแล้วว่ะ”
   “ได้มาจากใครล่ะ” มันประชดผม (แม่งเอ้ย  อย่าแพ้นะลูก  กูไม่อยากเสียสามประตูในคืนเดียววววว  ถ้ากูชนะขึ้นมามึงหนาวแน่ๆ)
   ทุกนาทีมีค่ายิงนัก กูลุ้นจนตัวโก่ง จนมาถึงวินาทีที่ผมช๊อค
   “ไอ้เหี้ยยยยย ไอ้โล้น  ไอ้เมโล่ ทำงี้ได้ไงวะ  โอ้ยยย มึงก็กลัวชนะเหรอวะ ถึงได้โม่งเข้าประตูตัวเอง โอ้ยย กรรม” (แม่งเอ้ย นำเข้าอยู่ดีๆให้กูดีใจเล่น)
   “55 มันกลัวชนะขาดวะ  ขอบใจๆ ต่อไปเนเธอร์แลนด์กูเอาจริงแล้วนะ”
   “ถุยยย  ทีมกูไม่เตะเข้าประตูตัวเอง ไข่มึงก็ยังไม่แตกหรอกปอ”
   “ไข่เนเนเธอร์แลนด์ที  ไม่ใช่ไข่กู  เจี๊ยวววว” ไอ้ปอพูดพลางหดคอเอามือกุมไข่ตัวเอง
   หลังจากได้เสมอเนเธอร์แลนด์คงได้ใจ แม่งรุกฉิบหาย ไอ้บราซิลกูก็ท่าจะแย่ ไม่ท่าจะแย่หรอก มันแย่แล้ว เมื่อเนเธอร์แลนด์ตอกย้ำไปอีกดอก  2:1
   “แม่งเอ้ย   ไอ้อ่อน กูลงเล่นยังจะดีกว่า” ผมบ่นมองหน้าไอ้ปอ เห็นมันยิ้มทำลอยหน้าลอยตา รู้ตัวทันที(กูพลาดดดดแล้ว)
   แค่นั้นยังไม่หน่ำใจ  บราซิลไปย่ำเค้าอีก โดนใบแดงไล่ออกจากสนาม (อืมมมม  กูว่ากูเลือกบราซิลนะ ไมมันยังกะเบนซิลสารก่อมะเร็งวะ  เนื้อร้ายชัดๆ) จบเกมส์เป็นไปตามคาด (ไอ้ปอคาด) บราซิล+ผม แพ้อย่างขายหน้า  ผมทำหน้าเศร้ามองหน้าไอ้ปอ (ปอ สัญญาทีพูดเล่นนะครับ  ให้อภัยคนปากพล่อยๆอย่างทีเถอะ) คิดอ้อนวอนมัน เผื่อมันเห็นใจ
   “เอาอีกคู่ไหมล่ะ”  ไอ้ปอมีเยาะ ไอ้นี่กูขอความเมตตา ยังจะมาซ้ำเติมกูอีก  คิดเหรอว่ากูไม่กล้า…จะเอาดีรึป่าววะกู เอาก็เอาวะทุ่มสุดตัว…แต่กูจะไปเชื่อใครได้บราซิลทำกูแสบ(ตูด)นัก
   “ได้ ไม่มีปัญหา  กูเลือกทีมก่อน” (อะไรทำให้กูมั่นใจตอบไปอีกแล้ว  พล่อยอีกแล้วนะไอ้ที)
   “ได้  แต่เกมส์นี้จ่ายกูก่อนแล้วกัน  กูไม่อยากให้ใครค้างหนี้วะ” (ภายในไม่กี่ชั่วโมงมึงจะเอากูสามครั้งเลยเหรอ  โหดไปมั้ง)
   “เห้ย  อย่าเพิ่งสิ  เกมส์ยังไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหาร  เอาเป็นคืนๆไปดิ  คืนนี้สองคู่กูก็เล่นสองคู่ จบแล้วค่อยว่ากัน”   ตายเป็นตายวะ  เกิดมาชาติเดียว…กูว่าแล้วบอลโลกปีนี้เป็นไปตามสถิติ บอลรองเป็นต่อ งั้นกูเลือกกานา (กานาจ๋า  ชำระแค้นให้พ่อที  อยากทำให้ขายหน้าอีกนะเว้ย  จะได้หายกันกับไอ้ปอ…)
   “ว่าแต่รวบยอดทีเดียว ไหวเหรอ 4ครั้งติดเลยน๊า”  เสียงเยาะอีกครั้งของไอ้ปอ
   “จะ4ครั้งรึหายกันได้รู้คืนนี้ล่ะปอ  เอ๊ะ รึรอบนี้จะพิเศษเพิ่มขึ้นวะ”  (กูมั่นในในกานากูสุดๆ(อีกแล้ว)…เพราะเมื่อกี้ตั้งใจยังพลาดได้ รอบนี้มั่วๆน่าจะได้)
   “แล้วแต่ ว่ามา”
   “ได้พูดง่ายๆอย่างงี้สิ …ถ้ากูแพ้เกมส์นี้(ทำยังกะตัวเองลงไปเล่นด้วย) กูจะให้มึงเพิ่มเป็นสาม  ถ้ากูชนะ การเสียประตูหายกัน  และมึงต้องเป็นทาสกูสองวัน กูใช้มึงได้ทุกอย่าง 48 ชั่วโมง ไม่ใช่แค่นวดเท่านั้น”
   “แสดงว่าถ้าเกมส์นี้กูชนะอีก  รวมเป็นห้า”
   “อืมม  แต่ถ้าแพ้ 48 ชั่วโมง  กูเก็บเป็นชั่วโมงนะ  กูคิดเฉพาะเวลาที่กูลืมตาเจอมึง”
   “ยังไง”
   “ก็กูไม่ได้อยู่บ้านตลอดสองวันเพราะไม่มีวันหยุด  ดังนั้นกูจะคิดเป็นวันไม่ได้ กูเก็บเป็นรายวันชั่วโมง ถ้ากูเจอมึงตอน6โมงที่มึงไปรับ  สิ้นสุดที่กูหลับตานอนตอนสี่ทุ่ม แสดงว่ามึงเก็บไปแล้ว4ชั่วโมง  กูตื่นอีกทีตี5 มึงไปส่งกูตอน 6โมง มึงเก็บไปอีก1ชั่วโมง แสดงว่า กูมาแต่ละครั้งมึงเก็บเวลาได้5ชั่วโมง  กูก็มีสิทธิ์ใช้มึงทั้ง5ชั่วโมง”
   “ไอ้เหี้ย  โหดไปมั้ง เล่นนับชั่วโมงเลยเหรอ กูนึกว่าสองวันก็สองครั้งที่มึงมา”
   “โหดไร ทีจะเอากู5ครั้งติด ในคืนเดียว มันไม่โหดเลยใช่ไหม …ตกลงจะเอาไม่เอา”
   “กูต้องเป็นทาสมึงเกือบ10วันเลยเหรอ”
   “ใช่ 9วันกับอีก3ชั่วโมง ที่กูเดินทางมาชลบุรี555”
   “ได้ ก็ได้ มึงจะใช้กูทั้งวี่ทั้งวันเลยรึไงวะ…อย่างน้อยมึงนอน กูก็นอน กูก็เร่งให้มึงนอนตั้งแต่สองทุ่มก็ได้วะ555”
   “กูนอนเร็วเวลาวันก็ยืดออกนะเว้ย  เก็บเป็นชั่วโมง”
   “เออๆ ก็ได้ เอาไรว่ามา”
   “กานา ดูสรีระแล้วใช้ได้ สีผิวบ่งบอกถึงความแข็งแกร่ง” เชียร์อย่างออกนอกหน้า  ว่าไปฝีตีนสองคู่นี้ก็พอๆกัน แต่ดูรูปร่างแล้วกานาดำกว่า(เกี่ยวไหมเนี้ย) ช่างเหอะดูน่าจะฟิตกว่าแล้วกัน
   “กูอุรุกวัยก็ได้  มึงรู้จักอุรุกวัยน้อยไป” เอ๊ะทำไมมันถึงมั่นใจ
   “ฟลุ๊คเข้ามาล่ะสิ  ทีนี้ล่ะจะได้เจอของจริง  ปล่อยให้หลงเข้ามานานแล้ว”
   “ขี้โม้ว่ะ แพ้ขึ้นมาหรอก กูจะจับเอา5ครั้งติดไม่ให้หายใจเลย”
   “ไอ้ไม่เจียมบอดี้ ดูทีมตัวเองก่อนเหอะ เคยเป็นแชมป์ป่าวอ่ะ เอ๊ รึว่าเป็นเยอะจัดจนนับนิ้วไม่ถูก555 อ่ะกูให้ยืมมือนับ” ผมกางมือต่อหน้าไอ้ปอ (กานากูก็ไม่เคยเป็นแชมป์นี่หว่า)
   “หยามจริงๆ  เดี๋ยวกูสั่งอุรุกวัยถล่มแบบไม่ได้เลี้ยงเลย”
   “55 เอาดิ บอกเบอร์มาเดี๋ยวกูกดให้ …กูพูดมากเริ่มหิวน้ำแล้ววะ  ทดลองใช้มึงได้ป่าว”
   “น้ำมีน่ะมีเยอะด้วย เอาอีกไหมล่ะ เก็บหนี้นัดที่แล้วดีกว่ามั้ง”
   “เตรียมไว้เยอะๆแล้วกันปอ  กูอยากกินน้ำมึงมากเลยนะ กลัวแต่จะไม่มีโอกาสนะสิ บอลมึงเป็นรองเยอะ”  (เก่งไม่เก่งอีกเรื่อง ขอกูโม้ไว้ก่อนแล้วกัน) ผมลุกจากเตียง เดินมากินน้ำที่โต๊ะ แล้วเดินไปใส่กางเกง(นอนคุยกันยังไม่ใส่เสื้อผ้าเลย) 
   “ใส่ไปก็เท่านั้น  เดี๋ยวก็ได้ถอด” ไอ้นี่ก็ปากดี
   “รออยู่” ผมยิ้มเยาะไอ้ปอ  ผมกลับไปนอนที่เดิม ไอ้ปอเขยิบตัวมาโอบกอดผมไว้ ผมกับมันหลับไปด้วยความเพลีย  มารู้สึกตัวอีกครั้งก็เสียงนาฬิกาที่ไอ้ปอตั้งปลุกไว้ตีหนึ่งครึ่ง  ผมได้ยินแต่ก็ยังหลับตา ไอ้ปอปิดนาฬิกา เดินไปเปิดทีวี แล้วกลับมานอนที่เดิม
   “ทีๆ บอลมาแล้ว” ไอ้ปอปลุกผมเบาๆ
   “เออๆ กูดูไม่ไหว” ผมพูดงัวเงีย
   “เดี๋ยวมึงก็หาว่ากูโกง”
   “ไม่ว่าหรอก พรุ่งนี้กูเปิดเน็ตดูผลแต่เช้าก็ได้” ผมยังงัวเงียเหมือนเดิม
   “ไม่ทันแล้วมั้ง  จบเกมส์กูทวงสิทธิ์กูเลยนะ” (มึงจะเงี่ยนอะไรหนักหนาวะ)
   “อืม ๆ กูไม่ลืมตา แต่กูได้ยิน ดูไปเหอะ” ผมพูดเลี่ยงๆก็คนง่วงนอน
   ไอ้ปอมันก็ดูไปสักพัก เสียงมันก็ลุ้นเป็นช่วงๆ เชียร์คนเดียวมึงยังพูดอีกเนอะ (ไปเชียร์ไกลๆหูกูหน่อยก็ไม่ได้) มันก็พยายามจะเบาอยู่หรอกแต่บางครั้งมันคงลืมตัว (เสียงทีวีเนอะกูหลับได้อยู่หรอก แต่เสียงมึงนี่สิ บ้างครั้งกูก็สะดุ้ง) ผมก็เลยค่อยๆหรี่ตาขึ้นดู  ไอ้ปอหอมแก้มผม
   “ดีมาก ดูเป็นเพื่อนกัน กูจะได้มีเพื่อนคุย”  ผมกับไอ้ปอก็ต่างคุยโม้ทีมตัวเองใหญ่เลย ( บางทีไอ้อุรุกวัยก็ทำกูเสียวๆหลายครั้งเหมือนกัน)
   จนมาถึงวินาทีที่ผมดีใจเมื่อทั้งสองทีมมีแต้ม1:1 แต่กานาได้ยิงจุดโทษในช่วงท้ายเกมส์
   “ในที่สุด สวรรค์ก็มีตา มิอาจทนเห็นกูโดนข่มขืนได้555ไอ้ปอ มึงเตรียมตัวตาย ..3…2…1” ผมให้จังหวะลูกทีมตั้งสมาธิแล้วเตะ
   “ไอ้เหี้ยเอ้ยยยยย” (กูดีใจยังไม่ถึง5วิ มันก็มีความรู้สึกเหมือนมีคนโยนกูลงทะเลอาร์คติก) ไอ้กียานเตะไม่เข้า(มัวแต่ยานอยู่นั้นแหละ) มาลุ้นอีกทีเตะลูกโทษ  4:2 ไม่อยากบรรยายมาก (ไอ้กานาตัวดีได้2)
   “555 ไปว่ามัน ทีมกานามึง มันก็พยายามเต็มที่แล้วล่ะ”  ไอ้ปอพูดความขุ่นเคืองกานาเริ่มเกิด (เล่นไรกันวะเนี้ย)  ไอ้ปอมันยิ้มเหล่มาทางผม
   “รู้ผลแล้วเริ่มท่าไหนดีวะ”
   “ปอ กูว่าเรานอนต่อเหอะ ควรนอนวันละ6-8ชั่วโมงนะ สุขภาพจะได้ดี” ผมยิ้มเจือนๆ
   “น่านนนน ไม่มีทีอย่ามาเบี้ยว อย่ากูมันต้องเอาอย่างน้อยวันละ6-8ครั้ง สุขภาพจะได้ดี” มันยิ้มมุมปาก
   “ไอ้บ้า 6-8ครั้งขนาดนั้น มึงก็ไม่ต้องทำไรกินกันพอดีเฉลี่ย 3ชั่วโมงครั้ง”
   “อ้าว ลองดูไหมล่ะ กูทำลายสถิติได้ด้วย” ไอ้ปอไปปิดทีวี เดินมาที่เตียงเริ่มเอาลิ้นมาวนเวียนหลังใบหูแล้วสิ จะไม่ให้มันก็กลัวจะผิดสัญญา  จะให้มันก็เยอะเกินไป
   “ปอออ  กูว่าทยอยจ่ายก็ได้เนอะ  มึงว่าไหม” อ้อนวอนมันไว้ก่อน
   “ได้ไม่มีปัญหา แต่กูเก็บดอกแพงนะ” (ไอ้เหี้ย  มีดอกอีก)
   “ว่าไป คนกันเองแท้ๆ  ดอกเดิกอะไรเหล่า  น๊านะหยวนๆกันหน่อย”
   “ดูก่อนแล้วกันว่าครั้งนี้จะทำให้กูพอใจได้แค่ไหน ครั้งนี้ก็อยากเพิ่มท่าซะด้วยสิ” (อ๊างงงง ไม่เฉพาะเสียตูดแต่ต้องทำให้มันพอใจด้วยเหรอวะ  …กูแพ้บอลรึกูติดหนี้มันสิบล้านวะเนี้ย…ตกลงกูต้องบริการมึงอย่างดีใช่ไหม)
   “แหมปอ  มึงน่ารักจะตาย กูว่ามึงต้องเป็นคนใจดีด้วย จริงไหม” อ้อนๆมันเข้าไว้ (ไอ้เอาเข้เอ้ย ทำไมกูต้องมาพูดดีกับมึงด้วยวะ)
   “เออ ให้ได้อย่างงี้สิ  พูดเพราะๆ หวานๆกับกู  บอกไรก็ทำตามเดี๋ยวยืดเวลาใช้ให้” มันพูดระยะประชิดปลายจมูกมันชนปลายจมูกผม ก่อนที่มันจะสอดลิ้นเข้าไปในปาก
   “จ๊วบบบๆ”  พอๆแค่นี้ไม่บรรยายมาก  เด็กใจแตกหมด
 และแล้วเช้ามืดก่อนสว่างคืนนั้นผมก็ต้องเสียประตูไปอีกสองครั้ง (เท่ากับกานาเตะโทษได้จากอุรุกวัย) คางเหลืองเลยกู นับรวมหัวค่ำด้วยโดนสามเด้ง เป็นประวัติการณ์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน  ผมต้องนอนกอดผ้าห่มร้องไห้(เวอร์ไป) ยังไม่ได้หลับไม่ได้นอน ก็ต้องลุกขึ้นอาบน้ำ แต่งตัว ให้ไอ้เหี้ยปอมาส่งขึ้นรถ6โมง (หน้ากูคงเยินๆพอๆกับตูดเลยมั้ง อดหลับอดนอน  ไอ้นี่ได้ทีก็ไม่ถนอมกูหรอก)ไอ้ปอมันยืนส่งผมหน้าประตูรถทัวร์
“รีบๆกลับมานะครับ รอเก็บหนี้อยู่  อย่าหนีหนี้ล่ะ ไล่ฟันถึงกรุงเทพเลยนะคร๊าบบบบ” มันทวงหนี้ผมในขณะที่ผมก้าวขาขึ้นรถ ไอ้คนข้างหลังต่อขึ้นอีก4-5คนมองเป็นตาเดียวกัน (ไอ้เหี้ย มึงอย่ามาทวงหนี้กูตอนนี้ดิวะ คนเค้าจะหาว่ากูไม่มีอันจะกิน ไปยืมเงินนอกระบบกับพวกแก๊งค์ทวงหนี้โหด)
“อย่าให้ถึงทีกูนะมึง” ผมชี้นิ้วชี้กับนิ้วกลางติดกัน ยิงไปที่มัน คนก็ยิ่งมอง สังสัยคิดกันอยู่หรอกว่าเราโหด เล่นจะฟันกันจะยิงกันเลย (เสียภาพลักษณ์หมดกู)
ผมขึ้นรถ นั่งเบาะอย่างช้าๆ(เจ็บหนิเว้ย) บรรจงนั่งลงเบาะหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน
“ก๊อกๆๆๆ” เสียงคนข้างนอกเคาะกระจกหน้าต่าง ผมมองออกไป เห็นไอ้ปอยืนหัวเราะอยู่ข้างนอก(หน๊อยยยย ไอ้หมาปอ อย่าให้ถึงทีกูมั้ง  วันพระไม่ได้มีหนเดียวโว้ยยย) ผมทำสีหน้าดุใส่มัน (ฝากไว้ก่อนเถอะมึง)

ปล. การพนันเป็นสิ่งไม่ดี  อย่าเล่นกันเลยนะครับ ไม่งั้นจะเสียตัวเหมือนไอ้ที  T_T

[silverspoon]

 :oo1:น่ารักอ่ะ คราวหน้าพนันอีกนะ เชียร์ให้น้องปอชนะ 

[knightofbabylon]

แอร๊ยยยยยยยยย..ย
น่ารักกันจริงๆเลย   
แต่..งานนี้อยู่ข้างปอล่ะ 55+
(วันนั้นเชียร์ฮอลแลนด์เฉพาะกิจ เนื่องจากไม่เชียร์บราซิล 55+)




   คิดถึงเรื่องนี้จัีง

[kuankao]

มาต่อแล้ว

อ่านแล้วก็สนุกดี

แปปเดียวก็ปีหนึ่งแล้ว

ขอให้รักกันนานๆนะ

[InKMoNsTeR]

น่าจะมีอีกหลายๆคู่เนอะ เหลือคู่เดียวแล้วอ่า

ว้าาาา...เสียดายแทนนายปอจังครับ

ปล*คุณทีเรียนมหิดลรึป่าวครับ...ผมก็เพิ่งไปงานปริญญารุ่นน้อง (มัธยม)มา...

[TANYAjip]

มาต่อแว้วว   รอคอยมาแสนนาน 
ยังคงเอกลักษณ์ความเป็นปอกับทีได้อย่างเหนียวแน่นจริงๆ
รออ่านตอนต่อไปนะคะ

[aeecd]

ทีกะปอน่ารักเหมือนเดิมไว้มีไรมาเล่าอีกนะ