หัวข้อ: ช่วยด้วย! ผมได้แฟน***ไอ้เด็กช่างยนต์ By ที...60 ฟ้าหลังฝน หน้า 143 (01/28/61)

[u-only-one]

ตอนนี้จะฮาไปไหน กว่าจะได้ทำบุญ

อ่านไปขำซะปวดท้อง โอ่ย....คู่รัก คู่ฮาจริง


    

[Fill]

เข้ามารอ

 

[ltahset]

เข้ามาแอบอ่านด้วยคน
พึ่งจะเริ่มอ่านค่ะ
ไว้ตามอ่านทันแล้วจะมาเม้นใหม่นะคะ

^^

[j4c9y]

เอาอีกๆ

[CanonDNattari]

อ่านแล้ว โครตตตตตจะเอ็นดูนายปอจริง ๆ เหมือนเพิ่งจะเคยเข้าวัดเป็นครั้งแรก  

ไม่ไหวแล้ว มีการเชิญพระมานี่ด้วย = = "  ต้องใช้นิมน สิ น้อง

รออ่านตอนต่อไป  

[LEO]

ผมลืมตาตื่นขึ้นมา ในเช้าวันหยุดยาว เวลา 6โมงเช้า (นาฬิกาชีวภาพกูทำไมมันตรงจังวะ  จะเลทให้กูตื่นสายหน่อยก็ไม่ได้)  วันนี้ผมก็อยากนอนตื่นสายอยู่นะ   แต่มันข่มตาหลับไม่ลงอีกแล้ว ก็เลยได้แต่ลืมตามองดูเพดานห้อง  ผมมองไอ้ปอมันก็ยังคงนอนแน่นิ่งอยู่ (เวลามึงนอน สงบปาก สงบคำ เหมือนจะไร้เดียงสาก็น่ารักดีอยู่นะเว้ย…เออ วันนี้วันที่13 วันเกิดมึงนี่หว่า  กูจะเอาอะไรให้มึงดีล่ะ)  ผมยังคิดไม่ออกเลยว่าจะให้ไรมันดี (เอาเค้ก 7-11 ป่าววะ 59 บาท 55+) ผมลุกขึ้นนั่งเดินไปเปิดทีวีเบาๆ เป็นช่องข่าว นักข่าวกำลังพูดเกี่ยวกับการเมือง เสื้อแดง และการบาดเจ็บ  ได้ยินแค่นั้นแหละผมปิดทันที (กูเบื่ออออ การเมืองงงงงงง ) แทนที่สงกรานต์จะเป็นข่าวดีประเทศไทย ต่างชาติมาเที่ยว เงินสะพัด คนไทยกลับต้องมาตีกันเอง  เผาผลาญเงินของชาติ  เจริญกันจริงๆ
ผมเดินมาที่เตียงมองดูไอ้ปอ(ไอ้นี่นอนรึตายวะ  กูลุกจากเตียงมึงยังไม่มีวี่แววว่าจะกระดิกตัวเตียงก็เล็กนิดเดียว...หลับให้สบายเถอะนะปอ555+)ผมเดินเข้าไปอาบน้ำ กลับออกมาก็เห็นไอ้ปอนอนตะแคงลืมตามองผมอยู่บนเตียง
“วันนี้วันไรวะที”มันถามผมเบาๆ
“วันอังคาร” ผมตอบ
“กูรู้แล้ว วันอังคาร แต่มันเป็นวันอะไร”
“วันสงกรานต์”
“ไม่ใช่ วันนี้วันเกิดกู”
“อ้าวมึงเพิ่งเกิดเหรอ”
“โธ่เอ้ย  ไอ้ทีลืมวันเกิดกู  มันไม่สำคัญใช่ป่าว”
“อย่าว่ายังงั้นดิปอ  วันนี้วันสำคัญดิ ใครบอกว่าไม่สำคัญ” ไอ้ปอยิ้มๆ ผมเลยพูดต่อ
“ถึงมึงไม่เกิดวันนี้ วันนี้ก็เป็นวันสงกรานต์ วันขึ้นปีใหม่ไทยอยู่แล้ว รัฐบาลประกาศหยุดเลยนะเว้ย ไม่สำคัญได้ไง  มึงเกิดก็ธรรมดาแต่มึงมาเกิดตรงวันสำคัญเฉยๆ55+”
“มึงอย่าเลยไอ้ทีมึงจำวัดเกิดกูไม่ได้ก็ว่ามาเหอะ”
“โห้ไอ้ปอ  กูคงจำไม่ได้อยู่หรอกเนอะ เมื่อวานมึงพูดไปกี่รอบ ทวงของขวัญกูยิกๆ”
“กูพูดเล่นเฉยๆหรอกที กูไม่เอาหรอกเมื่อคืนกูได้แล้ว55+”
“ให้มันจริงเถอะปอ”
“วันนี้มึงจะไปเล่นสงกรานต์ที่ไหน” ไอ้ปอถามผม
“ไม่ไป”
“อ้าวไม่ไปได้ไง  เพื่อนกูโทรมานัดจะไปเล่นสงกรานต์กัน กูบอกว่ากูไม่ไป  กูจะไปกับมึง”
“เคยปรึกษากูก่อนไหม”
“โห้ย  กูอุสาห์เลี่ยงไม่ให้มึงเจอกับพวกมันแล้วนะเว้ย”
“ปอ กูไม่เคยโดนน้ำสงกรานต์มานานแล้วนะเว้ย”
“ทำไม  มึงไม่ชอบเล่นเหรอ”
“เออ  กูไม่ชอบเล่น  กูนั่งดูทีวี ดูเค้าเล่นกันดีกว่า”
“กูเพิ่งเคยเห็นว่ามีคนไม่อยากเล่นน้ำสงกรานต์”
“แปลกเหรอ ไม่เห็นแปลกเลย  มึงก็ไปกับเพื่อนมึงเถอะ”
“แล้วมึงจะไปไหนอ่ะ”
“ไม่ไปไหนอยู่บ้านเฉยๆ”
“ทำตัวเป็นคนแก่ไปได้”
“ก็กูแก่แล้วหนิปอ  กู 23 แล้วนะไม่ใช่วัยรุ่นแล้ว”
“ห๊า  ไม่ใช่วัยรุ่นแล้วมึงเป็นวัยไรวะ”
“วัยทำงานตอนต้น55+”
“มึงหนิทำตัวไม่สมวัยเลยเนอะ  ตัวยังกะเด็กมัธยม แต่คิดยังกะรุ่นปู่กู”
“เห็นกูเป็นรุ่นปู่มึง  ไหว้กูซะสิ”
“อย่าพูดมาก หยิบโทรศัพท์มาให้กู  ด่วน  อยู่หลังทีวี”
“อ้าวใช้กูเฉยเลยเว้ย”
“ใครบอกมึงไม่ไปกับกู  กูจะโทรไปบอกพวกไอ้กันมารับกูด้วย” ผมเดินไปหยิบให้มัน ไอ้ปอลุกขึ้นนั่ง มันโทรไปบอกเพื่อนมัน  ให้มารับไปเล่นสงกรานต์ (มึงจะไปกับเค้า  ยังให้เค้ามารับเนอะ) หลังจากมันคุยกับเพื่อนมันเสร็จ  มันก็หันมาพูดกับผม
“พ่อ-แม่มึงคงดีใจเนอะที่มีลูกอย่างมึงกับพี่มึง”
“อ้าวไอ้นี่ พูดแปลกๆ”
“กูว่าพ่อ แม่คงไม่ต้องห่วงอะไรเลย  ”(มึงพูดประชดกูป่าววะ)
“ก็ไม่หรอกปอ”
“ขนาดกูยังดีใจเลย  กูไม่ต้องห่วงอะไรมึง”(เดี๋ยวๆ พูดแบบนี้เหมือนกูเป็นภาระให้กับมึงยังไงไม่รู้)
“เหรอปอออออ  ไอ้ตัวไหนโทรตามยิกๆ ตอนกูว่าจะไม่มาเสาร์อาทิตย์ แบบนี้มันเรียกอะไรวะ”
“กูหวงเว้ย  ไม่ได้ห่วง มึงมีเหตุผลของมึงกูก็รู้  ถ้ามึงไม่มา กูก็ไปแค่นั้นจบ”
“เออดี  มีปัญญาแต่ไม่นำพา....แล้วมึงไปเล่นแถวไหนกัน”
 “บางแสนมั้ง”
“อย่าเมานะเว้ย”
“เป็นห่วงกูเหรอ  มาให้กูหอมแก้มทีนึงดิ”มันพูดยิ้มๆ(มันเกี่ยวกันตรงไหนฟ่ะ)
“เย็นๆกูจะไปเดินกาชาด ไปป่าว ถ้าไปก็กลับให้ทัน”
“ไปกี่โมง”
“5โมงมั้ง”
“ไปกะใคร”
“ไม่รู้เหมือนกัน  ถ้าไม่มีใครไปกูก็ไปเดินเล่นคนเดียว”
“ไปคนเดียวก็เป็นด้วย”
“โห้ปอ เรื่องแค่นี้  ไปไหนมาไหนคนเดียวยิ่งสบาย”
“เออ  เดี๋ยวกูจะกลับมาให้ทัน”
หลังจากนั้นไอ้ปอก็ไปอาบน้ำ ลงไปกินข้าว แล้วไปนั่งหน้าบ้านรอเพื่อนมารับ ผมก็นั่งเล่นเป็นเพื่อนมัน
ในขณะที่ทุกคนเล่นน้ำสงกรานต์อย่างสุกสนาน(รวมทั้งไอ้ปอด้วย)  ผมก็มีความสุขนะตามแบบของผม ได้อยู่กับบ้าน ผมก็ทำงานสวนที่ผมค้างไว้ตั้งแต่สาม สี่เดือนที่แล้ว นั่งตัดหญ้าอยู่ริมรั้ว มองออกมาข้างนอกก็เห็นเด็กๆ ในซอยเอาถังมาตั้งเล่นสาดน้ำกัน คงสนุกกัน  ผมคงไม่มีโอกาสรับรู้รสชาติความสนุกการเล่นน้ำสงกรานต์หรอก เพราะผมไม่เคยเล่น
ประมาณ4โมงกว่าๆเกือบห้าโมง  ผมเห็นไอ้ปอกลับมาในสภาพเป็นศพ เสื้อผ้าหน้าผมเลอะไปด้วยแป้ง+ ดินสอพอง  มันใส่เสื้อยืดสีขวาไป กลับมามีทั้งสีแดง สีน้ำตาล(มันยังน้ำสีกันอีกเหรอวะ)  มันแอบเนียนครับ ถอดเสื้อออก พาดบ่าก่อนเข้าบ้าน(แต่กูเห็นมึงตั้งแต่กลางซอยแล้วล่ะ) ไอ้ปอมองไปที่ห้องผม  สงสัยนึกว่าผมอยู่บนห้อง กลัวผมจะรู้ (พลาดแล้วล่ะ  กูนั่งอยู่ข้างรั้ว)
“หยุดปอ  หยุดอยู่ตรงนั้น อย่าเข้ามาในบ้านกู”
“กูเละเลย” ไอ้ปอพูดยิ้มเห็นฟัน (รู้ตัวเอง)
“เสื้อเมื่อเช้าสีอะไร” ผมถามอย่างหาเรื่อง
“สีขาว” ไอ้ปอตอบยิ้มเหมือนเดิม
“แล้วกลับมามันสีอะไร”
“มึงมองให้มันเป็นศิลปะดิ”  (อ้าว มีมาบอกกูให้มองเป็นศิลปะอีก)
“ศิลปะสวยไหม  กูมองไม่ค่อยออกวะ”
“สวยดิ  โธ่ ดูศิลปะไม่เป็นก็ไม่บอก” ดูมันหาทางไป
“ เสื้อตัวนี้มันเป็นเสื้อที่มึงใส่ข้างในช๊อปไม่ใช่เหรอ”
“เออ”
“งั้นมึงก็อยู่กับศิลปะสวยๆของมึงไปจนกว่ามันจะขาด” (มึงอยากอ้างนัก)
“โหดไปมั้ง” ไอ้ปอฉีกยิ้มกว้าง
“ไม่โหด  กำลังพอดี…แล้วที่ใส่ห้อยคอน่ะ  มึงแน่ใจนะว่ามันเป็นสร้อย” ช่วงที่มันออกไปไม่ได้มอง มันเอาไว้ข้างในเสื้อ (สร้อยเงินรึสเตนเลสรึท่อเหล็กไม่รู้ ใหญ่มาก)
“ห้อยคอ เค้าจะเรียกอะไรล่ะ  ก็สร้อยดิ”
“แต่กูเรียกมันว่าโซ่” มันอันใหญ่มากๆ (มึงจะแสดงความเถื่อน ไร้สกุลรุนชาติไปถึงไหน)
“กูถามหน่อยมึงไปเล่นสงกรานต์ รึ ไปคล้องช้าง”
“55+ ไอ้เหี้ย”
“มึงยังอยากจะใส่อีกไหม ถ้าใส่ก็ใส่ธรรมดาเหมือนชาวบ้านใส่กันก็พอ   ถ้ามึงยังใส่อันนี้อยู่อีก  กูจะเอาโซ่หมามาหล่ามมึง”
“มันแพงนะเว้ยต้น”
“ใครบอกให้มึงซื้อล่ะ…แล้วกินเหล้ามาป่าว  ทำไมหน้ามึงแดง”
“เห้ย กินนิดเดียว  แดดมันร้อนม้างงง”
“มึงพาร่างกายมึงเดินอ้อมไปหลังบ้าน  เอาเสื้อไปแช่  ล้างตัวตรงลานซักผ้าแล้วค่อยเข้ามา” ผมสั่งมัน(กูก็จะเดินไปสำรวจไอ้ปอน้อยสิว่ามันมีคราบแป้งรึป่าว  ถ้ามีติดแสดงว่ามึงจงใจให้เค้าล้วงโดยไม่มีการปกป้องสิทธิ์ตัวเอง)  พูดเล่นเดินไปดูเฉยๆว่ามันทำตามไหม  เผื่อมันแอบเข้าไปในบ้าน  แล้วมันจะได้กลับมาเช็ดทีหลัง
ไอ้ปอมันก็ถอดเสื้อผ้าออกหมดเหลือแต่กางเกงใน ก้มหัวเอาน้ำจากสายยางฉีดล้างตามหัวตามตัว
“ปอทำไมมึงกลับบมาเร็วจังวะ”
“อ้าว ก็กูบอกว่าจะไปกับมึง”
“แล้วรถมันไม่ติดเหรอ  ปกติมันจะติดแทบจะไม่ขยับ”
“ติดดิ  กูเดินยังจะเร็วกว่า กูเลิกเล่นตั้งแต่บ่าย กูก็นั่งสองแถวมา”
“เค้ายังกล้าจอดรับมึงอีกเนอะ”
“ใครว่ามันรับล่ะ  กูก็เดินขึ้นเลยต่างหาก รถมันติด555+”
“เวรกรรมรถเค้า”
“มันไม่เลอะเพราะกูหรอกที  ทุกคนก็เหมือนกูนี่แหละ รถยิ่งติดมันยิ่งขึ้นมาเล่นบนรถเลย”
“จริงดิ”
“กูออกมาบ่าย  กูเพิ่งมาถึงนี่แหละ  โคตรติด”
“แล้วเพื่อนมึงล่ะ”
“มันก็เล่นกันต่อดิ  ทุ่มสองทุ่มโน้นแหละกว่ามันจะกลับ”
“พอแล้วๆ สลัดขนสองสามทีแล้วรีบวิ่งไปใส่เสื้อผ้าไป”
“55+ ไอ้เหี้ยกูไม่ใช่หมานะเว้ย”
“อ้าวเหรอ  เห็นทีแรกนึกว่าใช่ซะอีก55+” ไอ้ปอรีบเดินขึ้นห้อง ผมก็ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเหมือนกัน ผมใส่กางเกงวอร์มขายาวสีน้ำเงิน เสื้อยืดคอปก รองเท้าผ้าใบ (ชุดกีฬาสีสมัยเรียนมัธยม)
“มึงจะไปวิ่งเหรอ” ไอ้ปอถามผม (จริงๆมันก็เหมือนจริงๆแหละ)
“ไอ้บ้า  กูเตรียมพร้อมเว้ย  มันต้องเดินทั้งงาน มันก็ไม่ต่างกับไปออกกำลังกายหรอก”
“เดี๋ยวมึงก็เปียกหรอก กางเกงขายาวมันจะอมน้ำ  มันจะหนัก”
“ไม่มั้ง  มันไม่สาดหรอกมั้ง”
“ไม่เชื่อกูอีก”
ผมกับไอ้ปอเดินลงมาหน้าบ้าน ไอ้ปอมันใส่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้น รองเท้าแตะ (ทำไมมันต่างกันจังวะ  เหมือนแต่งตัวไม่ปรึกษากัน)
“ถ้ามึงไม่อยากเปียกมึงก็เอารถยนต์ไป” ไอ้ปอบอกผม
“ไม่เอาไปหรอกหาที่จอดลำบาก” ผมพูด ไอ้ปอก็เดินไปที่รถมัน “ไม่ต้องเอามอไซต์ไปหรอกปอ จอดไว้เดี๋ยวมันหาย  ชลบุรียิ่งโจรเยอะหายแทบทุกวัน งานใหญ่ๆแบบนี้มีเหรอมันจะพลาด”
“แล้วจะไปยังไงล่ะ” ไอ้ปอถาม
“รถสองแถว” เราสองก็เลยเดินมาหน้าปากซอยขึ้นรถสองแถว  ผมกับไอ้ปอก็ยืนท้ายรถเช่นเคย
“มึงเข้าไปนั่งสิ” ไอ้ปอบอกผม
“ไม่เอาอ่ะ  เดี๋ยวก็มีคนมานั่ง กูยืนดีกว่า” (กูคิดผิดป่าววะมารถสองแถว  สภาพรถทำไมมันเละขนาดนี้ ตามเบาะนั่งเปียกน้ำ  ตามพื้นมีแต่แป้ง) ผมจึงวางแผนเลือกยืนด้านขวา เพราะด้านซ้ายมันจะอยู่ติดกับฟุตบาท คนเล่นน้ำสงกรานต์ก็น่าจะเล่นริมถนน เวลาสาดน้ำจะได้โดนคนที่ยืนด้านขวาก่อน 55 ความคิดอันชั่วร้ายของผม จะให้คนอื่นเป็นกำบัง   เป็นไปตามแผนครับ ผมก็โดนแค่สะเก็ดน้ำเล็กน้อย555(หัวเราะสะใจ)  รถวิ่งได้ประมาณ 200 เมตร มาติดไฟแดง สองแถวที่ผมขึ้นติดคันแรกผมก็เฉยๆ  แต่เมื่อคันที่สองมาเริ่มใจไม่ดี เพราะมันเป็นรถพวกที่เล่นสงกรานต์ มาจอดข้างๆ  รถคันนั้นก็มีแต่วัยรุ่นผู้ชาย ทั้งเปิดเพลงทั้งเต้น  รถคันที่สาม สี่ ห้า ก็เป็นพวกที่เล่นน้ำ (ตายล่ะหว่า กูอยู่ทามกลางสงครามน้ำ) ไอ้รถคันแรกสาดน้ำเข้ามาในรถสองแถวพร้อมเสียงหัวเราะสะใจของคนสาด  ขณะที่คนในรถร้องตกใจ(ดีที่ไม่โดนกู  กูอยู่ท้ายรถ) กำลังคิดเข้าข้างตัวเองเพลินๆ ก็มีไอ้คันข้างหลังหิ้วถังน้ำลงมาจากรถ มาท้ายรถสองแถว (ไฟแดงนานจังวะ  รีบๆไปดิ) ครั้งนี้กูโดนแน่ๆ ทันทีที่ผมเห็นเค้ากำลังจะสาด
“อย่าสาดนะครับ  ผมจะไปธุระ” ผมพยายามพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม(ธุระคืองานกาชาด)
“ไม่มีธุระหรอกครับ เค้าปิดกันหมดแล้ว” (อ้าวรู้อีก)
“มึงเข้าไปข้างใน” ไอ้ปอกระซิบบอกผม
“ข้างในกูก็คงโดนเหมือนกันแหละ ไอ้คันข้างๆจ้องจะสาดอยู่โน่น” (กูทำใจแล้วล่ะตั้งแต่รถติดไฟแดงแล้วเห็นคันข้างๆ   กูต้อองโดนน้ำสงกรานต์แน่) ไอ้คนนั้นก็สาดเข้ามาเป้าหมายเน้นที่ผมเลยมั้ง ไอ้ปอก็รีบเอาตัวมาบังไว้ ผมก็เปียกเล็กน้อย (กะสาดให้ตายเลยเหรอวะ)ก็มันสาดเข้ามาแรงมาก  ยังไม่ทันจะได้มอง ไอ้คันข้างๆมันลุกขึ้นเทน้ำมาจากข้างบนเจาะจง ลงมาตัวผม   มันคงคิดว่า(เหลือมึงคนเดียวในรถที่ยังไม่เปียก แถมบอกกูไม่ให้สาดด้วย )  เหมือนมันแก้แค้นยังไงไม่รู้น้ำเย็นซะด้วย  น้ำได้แทรกซึมผ่านชั้นผิวหนัง เย็นไปถึงตับ (เวอร์ไป) น้ำเย็นจริงๆนะ  น้ำไหลไปตามตัว Kผมก็หดได้ที่เลยทีเดียว(กูเปียกจนได้) เป็นไปตามที่ไอ้ปอบอกเลยครับ กางเกงเริ่มหนัก เดินลำบากอีกต่างหาก เพราะรองเท้าผ้าใบมันก็เปียกเหมือนกัน
“ปอ  ชุดกูเหมือนมาเล่นสงกรานต์เหรอวะ” ผมถามไอ้ปอ
“วันนี้มึงมาชุดไหนก็เปียกหมดแหละ” ไอ้ปอตอบพร้อมสีหน้าหัวเราะเยาะ
มาถึงกาชาดผมเริ่มไม่อยากเดินแล้วสิ (มันเปียกไปทั้งตัว)แต่มาถึงแล้วก็เดินดูซะหน่อย  ผมลงแถวๆที่จับสลากกาชาดพอดี ก็เลยเข้าไปตรงนั้นก่อน ไม่ได้หวังรางวัลหรอกนะเว้ย  มาทุกครั้งก็ต้องจับเหมือนเป็นประเพณี  ช่วยกาชาดด้วย
“ปอ มึงเอากี่ใบ”
“ใบเดียว”
“ไอ้บ้า  ช่วยกาชาดหน่อย”
“เอาเยอะไปทำไมวะ  ได้มาม่าอยู่ดี”
“เออน่า  คนละห้าใบ คนละร้อย” ผมเดินไปซื้อคูปอง แล้วเดินไปตักสลาก
“ปอ มึงเคยมาตักป่าว” ผมถามไอ้ปอขณะตัก
“เคย”
“ได้อะไรใหญ่สุด”
“น้ำปลา55”
“กูก็น้ำปลา55” (ปีนี้ก็คงเหมือนทุกๆปี) ผมเอาสลากไปให้เจ้าหน้าที่เปิด  เปิดไปได้สามอันก็เป็นไปตามคาด ไม่ ก  ก็  ข (อักษรย่อ น้ำปลา มาม่า ซันไลต์  แก้วตามเคย)
“เอ๊ะ อันนี้หมุนออกยากๆ ได้รางวัลใหญ่ล่ะมั้ง” เจ้าหน้าที่แซว
“สงสัยน้ำปลาสองขวดล่ะมั้งครับ” ผมพูดยิ้มๆ
“ หม้อหุงข้าวไฟฟ้า” เจ้าหน้าที่พูด ผมแทบไม่เชื่อหูตัวเอง เจ้าหน้าที่ยื่นให้ผมดู
“จริงๆด้วย หม้อหุงข้าวไฟฟ้า  ปอออ กูได้หม้อหุ้งข้าว55” ผมหัวเราะดังลั่น  ไม่ได้ดีใจที่ได้หม้อหุงข้าว  แต่ดีใจที่ตัวเองได้รางวัลนอกเหนือจาก ก  ข  สรุป ผมได้ ผงซักฟอกห่อเล็กๆ มาม่า2ห่อ น้ำปลาขวดเล็กๆ(ขวด6บาท)ขวดนึง กับหม้อหุงข้าวใบใหญ่ ใบนึง (มันมีหลายขนาดแต่ผมได้ใบใหญ่เลยนะเฟ้ยย)
เสร็จของผมก็เปิดของไอ้ปอ เปิดใบแรก
“เอ๊ะอันนี้ก็หมุนยากๆ สงสัยได้รางวัลใหญ่อีกล่ะมั้ง” เจ้าหน้าที่แซว ยิ้มๆ (เหมือนเดิมเลยนะ)
“จักรยาน…โชคดีจังเลยอ่ะ” เจ้าหน้าที่เปิดอ่านแล้วส่งให้ดู
“55 ปอมึงได้จักรยานเหรอ” มันเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อดีวะ ไอ้ปอยิ้มๆ เจ้าหน้าที่เปิดอันที่2 3 4 5 ก็เป็นอักษร เหมือนผมแหละครับ สรุปไอ้ปอได้ น้ำปลา  แก้ว  น้ำตาล มาม่า กะจักรยาน (แต่จักรยานมันท่าจะแพงวะ  มันเป็นเสือภูเขา  มีเกียร์ด้วย ตั้งเด่น โชว์อยู่บนเวที)  โดนไอ้ปอสอยซะแล้ว เจ้าหน้าที่เอาสมุดมาให้ลงชื่อ ที่อยู่รับของขวัญ
“เดี๋ยวขึ้นเวทีหน่อยนะค่ะ  สัมภาษณ์  ถ่ายรูปตอนมอบ”
“ได้ครับ” ผมตอบ (ต้องมอบบนเวทีเลยเหรอวะ)
“มึงขึ้นไปน่ะ  ไปรับทั้งสองแหละ  กูให้มึงกูไม่เอา”
“ไม่เอา  รับของใครของมัน”
“ไม่เอา  มึงขึ้นไปแหละ  กูอาย คนมันเยอะ”
“โห้  แค่นี้ทำเป็นอาย” เจ้าหน้าที่เลยพาผมขึ้นไปบนเวที  พิธีกรก็ซักใหญ่เลย  คำถามพื้นฐาน ชื่อ ที่อยู่ ฯลฯ และแล้วก็มาเจอคำถามที่ไม่คิดว่าจะถาม
 “มีครอบครับรึยังครับ” (กูจะตอบยังไงดีล่ะ  พิธีกรต้องการถามอะไร)
“อ้อมีแล้วครับ  เกิดมาผมก็มีพ่อแม่ มีครอบครัวตั้งแต่เกิดแล้วครับ” ผมตอบแบบขำๆ พูดกว้างๆไว้  (เผื่อมาเจอเนื้อคู่ใหม่แถวๆนี้55)
“55 ผมก็ถามแบบกำปั้นทุบดินจริงๆนะครับ  งั้นขอถามใหม่ ตอนนี้มีแฟนรึยังเอ่ย” (กูอุตสาห์เลี่ยงแล้วนะเนี้ย…เอายังไงดีล่ะ จะตอบว่าไม่มี มองลงไปก็เห็นไอ้ปอยืนเหมือนรอคำตอบเหมือนกัน  ถ้าตอบว่ามี  แล้วเนื้อคู่แถวนี้กูล่ะ555)
“ก็มีคนที่พูดคุยกันอยู่ครับ ขอคุยไปก่อน ถ้าต่างคนต่างยังมั่นคงในเรื่องที่ดีๆและพัฒนาส่วนที่เสีย ก็คงไปด้วยกันได้ต่อไปครับ” พูดกลางๆไว้ก่อนแล้วกัน (มึงไม่ต้องยิ้มไอ้ปอ กูไม่ได้หมายถึงมึง กูหมายถึงคนข้างหลังมึง55)
“ดีครับ  ทางกาชาดจังหวัดชลบุรีก็มีความดีใจที่มีเยาวชนดีๆเป็นคนจังหวัดเรา..(จังหวัดอื่นเค้าก็มีคร๊าบบบ) ลำดับต่อไปก็ขอเชิญภริยาผู้ว่า แม่งานของกาดชาดครั้งนี้มอบของรางวัลให้กับผู้โชคดีครับ”  งานนี้ผมก็เลยได้รับทั้งสองรางวัล  ผมเดินลงมาไอ้ปอก็ไปรับขนลงมา
“เอาไงดีล่ะที่นี้  งานก็ยังไม่ได้เดิน จะแบกหม้อหุงข้าวกับจักรยานเดินก็ลำบาก”ผมพูดกับไอ้ปอ 
“ก็ไม่ต้องเดิน  กลับดิ วันใหม่ค่อยมาเดิน”
“เดี๋ยวกูโทรบอกพ่อ ให้มาเอารางวัลกลับ” (รางวัลเป็นภาระอีก) ผมกับไอ้ปอเดินออกจากซุ้มกาชาด ไอ้ปออุ้มกล่องหม้อหุงข้าว ผมเดินจูงจักรยาน รู้สึกว่าจะเป็นจุดเด่นเลยทีเดียว
“โชคดีจังนะครับ/ค่ะ” ผู้คนส่วนใหญ่ก็จะเข้ามาทัก
“ครับ”ผมก็จะตอบแบบยิ้มๆ
“เนียนเลยนะมึง จูงจักรยานกู   ให้กูอุ้มหม้อหุงข้าวมึง ของใครกันแน่วะ”
“พูดยังงี้มันก็ไม่ถูก  กูขึ้นไปรับคนเค้าก็คิดว่าของกู  ถ้ามึงจูงเค้าจะหาว่ามึงขโมยกูไป55  แบกไปเหอะหม้อหุงข้าวมึงอ่ะ”
“กูให้มึงนั้นแหละ” ไอ้ปอมันไม่เอาของรางวัล
“ไม่เอาหรอก  กูไม่ได้ใช้ทั้งหม้อหุงข้าวทั้งจักรยาน หม้อหุงข้าวบ้านมึงใกล้พังยัง เอาไปดิ”
“ยังใหม่อยู่เลย กูก็ไม่ได้ใช้ เอาไว้บ้านมึงแหละ เผื่อไปซื้อของหน้าปากซอยจะได้ปั่นไป”
สรุปแล้ววันนั้น พ่อผมก็มารับของรางวัลไป และเอารองเท้าแตะกับกางเกงขาสั้นมาให้ผมเปลี่ยน  ผมกับไอ้ปอก็เดินกันต่อ ผมซื้อของขวัญให้ไอ้ปอด้วย  รองเท้าผ้าใบนั้นเอง เห็นมันเยินมาเป็นชาติแล้ว  ได้ใหม่ซะที  ไอ้ปอได้ดีใจใหญ่เลย(ไม่คิดว่ากูจะซื้อให้เหรอ   กูไม่ได้งกขนาดนั้นนะ)   หลังวันสงกรานต์ก็เป็นวันไหลบางแสน   ไอ้ปอมันคงอยากให้ผมมีวันสงกรานต์กับเค้าบ้างมั้ง  มันเลยเอารถยนต์พ่อมันมา  พาผมขับรถเข้าไปดูเค้าเล่นสงกรานต์   สายสุขุมวิท  ถนนลงหาดบางแสน  รถแทบไม่ขยับจริงๆ  ผมกับไอ้ปอก็ไปเพิ่มประชากรรถให้ติดมากขึ้นแต่ก็สนุกดีเห็นเค้าเล่น  เค้ากิน  เค้าเต้น  เหมือนในผับบนถนนดีๆนี่เอง   บางคนก็ขึ้นมาเต้นบนหลังรถเรา   บางคนก็ใช้แป้งมาเขียนข้อความบอกรักบนกระจก(ทำไปได้)  มาเคาะกระจกให้เปิดก็มี  เปิดก็ตายสิ  จะได้เปียกหมด
(ขอบใจนะปอ  ที่มึงก็พยายามทำให้กูมีรอยยิ้ม   หลังจากที่สร้างความปวดหัวให้กูเป็นปี555)

[CYPINUS]

ดวงดีทั้งสองคนเลย 

[aeecd]

พี่ทีคิดเหมือนกันเลยอะไม่อยากไปเล่นน้ำ
แต่อยากดูเค้าเล่นมากกว่าทั้งที่อายุเท่าๆกะปอแท้ๆ
งานกาชาดที่ชลฯเป็นมาม่า น้ำปลา
ที่บ้าน(อุบล)เป็นวุ้นเส้น ปักกิ่ง ขัน 555+

[CaroL]

ในที่สุดก็อ่านทัน แถมมีมาต่อตอนใหม่ด้วย
ตอนแรกที่อ่านถึงตอนจบนึกว่าจะไม่มาต่ออีก เสียใจอยู่
ดีใจมากที่จะมาต่อให้อ่านอีก
อยากขอให้เขียนต่อไปเถอะครับ
เหมือนบันทึกประจำวันก็ได้
เรื่องราวเหล่านี้ทำให้ผมมีความสุข ที่ได้อ่าน ขำ ฮา น้ำตาไหล เศร้า
มันเหมือนได้รู้จัก และเข้าใจอะไร มากขึ้น เพราะทำให้คิด อะไรได้เยอะ
อยากบอกว่า
ขอบคุณ
ขอบคุณทีและน้องปอมากนะครับ สำหรับเรื่องราวในชีวิตของคุณทั้งสอง
ขอบคุณที่เล่าประสบการณ์เรื่องราวในชีวิตของคุณ
ผมก็อยากจะบอกนะครับว่าเป็นอีกคนหนึ่ง
ที่อ่านเรื่องของคุณแล้วรู้สึกมีกำลังใจ 
อยากบอกว่าเรื่องเรียบง่ายของคุณสองคน เวลาคุยกัน
มันน่ารักมากๆ
ไม่จำเป็นว่าต้องพูดเพราะ
มันทำให้รู้สึกว่าจริงใจและเป็นตัวเองดีจังครับ
บางเรื่องที่เป็นความทุกข์เรื่องเศร้าๆมันก็ทำให้ผมได้รู้และเข้าใจมากขึ้นเช่นกัน
สรุปว่า
ชอบมาก
มีทั้งสุขและทุกข์ รวมมันเป็นชีวิต
อีกอย่างผมชอบเวลาคุณทีเล่า มันเป็นตัวคุณ ที่แบบว่า คนอ่านได้อ่านเรื่องที่คนถ่ายทอดแล้ว
รู้สึกดีมากๆครับ
ขอบคุณครับ
มาต่อเรื่อยๆนะครับ
ผมดีใจและยินดีที่ได้รู้จักนะครับ
ถ้าขอร้องได้อยากให้เขียนต่อไป
เวลาผมเหงาๆ
ผมอ่านเรื่องคุณ เรื่องที่ไม่จำเป็นว่าทุกตอนต้องมีความสุข
มันก็ทำให้ผมรู้สึกหายเหงาได้นะครับ
ขอบคุณจริงๆ
ขอบคุณที่ทำให้ผมได้อ่านเรื่องของคุณครับ
ปล.บ้านผมอยู่ชลบุรี

[knightofbabylon]

เราตามอ่านมาแต่ต้นจนถึงตอนนี้
ไม่มีอะไรจะบอกแล้ว
นอกจาก ขอให้คุณทีกับปอรักกันนานๆ ค่ะ


สงกรานต์ ถ้าคิดจะไปข้างนอก ต้องทำใจอย่างเดียว
เพราะเปียกแน่ๆ เปียกชนิดเลี่ยงไม่ได้เลย
ฮ่าๆๆๆๆ

ปล. ของรางวัลงานกาชาด ทั้่งคุณทีและปอโชคดีมากกก
ได้หม้อหุงข้าว จักรยาน

[CanonDNattari]

คิดถึงวันไหล บางแสนเหมือนกัน จำได้ว่าไปครั้งแรก คิดแค่ว่า เจอกันครั้งเดียวพอ คนเยอะไหลจริง ๆ สมชื่องาน 

จับฉลากกาชาดทีไร ได้แต่ ลูกอม น้ำปลายังไม่เคยได้เลย    คุณทีกับคุณปอ โชคดีจริง ๆ

[scouser]

คิดถึงบางแสนจัง
เดี๋ยวไปเล่นดีกว่า
คุณที อัยปอ พาเค้าเที่ยวหน่อยดิ

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

ชอบจัง อ่านทีไรยิ้มได้ทุกที 

สงกรานต์ยังไงก็เปียกค่ะ มากน้อยแล้วแต่ที่ที่เราไปล่ะนะ ไอก็ไม่ค่อยชอบเล่นเหมือนกัน เพราะมันร้อนมั้ง บางทีก็แล้วแต่ฟิลลิ่งค่ะ

งานกาชาดนี่ไอก็ไม่ได้ไปนานแล๊ะ ไปทีไรต้องซื้อสลากด้วย อย่างนั่นแหละค่ะ ช่วยๆกัน งานจังหวัดเราเองนี่เนอะ 

จำไม่ได้ว่าเคยได้อะไรมั่ง แต่ที่แน่ๆ ไม่เคยได้รางวัลใหญ่ แบบนี้พอคบกันแปลว่าดวงเสริมกันนะเนี่ยยย โชคดีเลยมาหา (ใช่ป๊ะ มั่วแหลกได้อีก อิอิ)

Love & Miss you 

เป็นกำลังใจให้ค่ะ 

ปล.อยากไปเที่ยวชลฯเหมือนกันนะ อ่านแล้วก็คิดถึงเนอะ แต่ก็ร้อนเกิ๊นนนนนทำเอาไม่อยากไป 

[MIkz_hotaru]

นอกจากเลอะในห้องน้ำ แล้วยังเปียกในรถกันอีกนะ 
ฮาตอนไปวัดมาก ไอ้ปอยังคงความกวนได้แม้กระทั่งกับพระกับเณร
สงกรานต์นี้พี่ทีก็ได้เล่นน้ำ??สมใจ(ไอ้ปอ) 555
มีหวานตอนท้ายๆด้วย 
แล้วมาอีกนะพี่ที คิดถึงที่สุดดดดด

[NUTTYZERO]

ฮ่าๆๆ  น่าสนุกดีนะครับ สงกรานต์ของทีกับปอ

แต่ที่ฮาสุดๆก็ตอนไปวัดนั่นแหละครับ  อ่านไปหัวเราะไป ท้องแข็งหมดละ

[j4c9y]

ปอน่ารักมาเลยครับ ตอนนี้

เหมือนคอยเป็นห่วงความรู้สึกของทีมากๆเลย

[anajulia]

คู่นี้น่ารักอ้ะ ดีๆมีตอนพิเศษมาเรื่อยๆนะคะ อ่านไปๆรู้สึกปอจะโตขึ้นเรื่อยๆ ^o^

[kannooh]

พี่ทีน่ารักอ่ะ

[โมโม่ที่รัก]

สนุกกันนะซิเนี่ย
สงกรานต์ก็ไม่ได้ไปเล่นน้ำเลยเหมือนกันอยู่บ้าน
555+
 

[kunkai]

 

[u-only-one]

น่าเอ็นดูนะสองคนนี้ 
 
เห็นพัฒนาการขอปอแล้วรู้สึกว่าการที่ได้อยู่กับทีเรื่อยๆทำให้เค้าอารมณ์ดี ใจเย็นขั้น เพราะทีเป็นคนมีอารมณ์ขัน
เป็นคนที่มองโลกในแง่ดีนะ เมื่อทีให้ปอมาตลอด เค้าก็ได้เรียนรู้จากตรงนี้ และค่อยๆซึมซับ...

ทีมีอารมณ์ขันเยอะมาก แต่ละตอนมุขมาจนทำเอาอ่านไปขำไปตลอด 
สุดท้าย..ปอน่ารักเนอะ พาทีเที่ยวสงกรานต์แบบไม่ให้เปียกด้วย   

[pazon]

ตามอ่านทันแล้วครับเรื่องนี้ หลายอารมณ์ดี อิอิ บางทีก็นั่งอมยิ้มคนเดียว บ้างก็นั่งขอบตาร้อนผ่าวๆ บางทีก็นั่งขำหงึกๆที่คอมจนคนที่บ้านสงสัย แต่เราก็ไม่สน อิอิ ขอบคุณครับที่นำเรื่องดีๆมาให้อ่าน ขอให้ความรักยั่งยืนไปนานๆๆๆๆ แล้วเอามาให้อ่านต่อนะครับ

[pay-it-forward]

คู่นี้ทำไมน่ารักอย่างนี้
เถื่อนๆ ปากหมาๆ แต่ก็แอบหวานกันด้วยนะ
อ่านแล้วรู้สึกถึงความรักของทั้งคู่เลย
รักกันไปนานๆนะจ้ะ
 

[wickedwoman]

น่ารักจังเลยค่า
อ่านแล้วยิ้มทุกทีเลย
ขำพี่ทีอ่ะ มีการคิดว่าจะไม่เปียกด้วย
แต่น้องเราทำได้นะ เดินไปเดินมาผ่านที่เค้าตั้งด่านสาดน้ำแล้วไม่เปียก
มันทำหน้าโหดๆ แบบไม่รับแขกเลยไม่มีใครกล้าสาด ฮ่าๆ
อาศัยหน้าคำพูดไม่ต้อง

[Dak_hat yai]

 

ยังน่ารักเหมือนเดิม

 


แล้วเจอกันอีกนะ

[bbyuqin]

โชคดีมากมายอ่ะ จับกาชาดได้ทั้งจักรยานกับหม้อหุงข้าว
ตังแต่เด็กยันป่านนี้ได้มันตั้งแต่ แฟ้บ สก็อตไบรท์ น้ำปลา มาม่า ยาสีฟัน..555 เซ็งแต่ก็ขำๆ

จริงๆอ่ะทีโชคดีตั้งแต่ด้ปอเป็นแฟนแล้วม้างงง ส่วนปอไม่ต้องพูดถึงมีทีเป็นแฟนเหมือนถูกรางวัลที่หนึ่ง คึคึ

คิดถึงๆๆ น่ารักจริงๆคู่นี้...แล้วมาอีกน๊าาาาา

[tagloveX-Mark]

เลอะเปรอะเปื้อนแบบนี้นี่เอง อิอิ

[gatgat]

เรื่องนี้สนุกมากคับ ให้รอยยิ้มได้ตลอด อ่านแล้วมีความสุขจริงๆ

ขอบคุณผู้แต่งนะครับ

[fakelove]

ปอน่ารัก กก

ที+ปอ
Forever

[QUE1]

อ่านเรื่องนี้แล้วชอบจัง อ่านไปยิ้มไป อ่านไปหัวเราะไป
อ่า..โชคดีจังค่ะ มาคนเดียวอาจจะได้ ของอย่างเดิมกลับบ้านก็ได้
แต่ปีนี้ ได้โชคใหญ่ตั้ง 2 อย่าง หม้อหุงข้าวกับจักรยาน ฮ่าๆๆ


แล้วกลับมาต่ออีกนะค่ะ