หัวข้อ: ช่วยด้วย! ผมได้แฟน***ไอ้เด็กช่างยนต์ By ที...60 ฟ้าหลังฝน หน้า 143 (01/28/61)

[myall]

55 อ่านรวดเดียวเลย ก็ลุ้นๆอยู่ในที่สุดก็ดีกันจนได้

รออ่านตอนต่อไปนะคะ

[Nichdia]

สปอยล์ทิ้งไว้ซะอยากอ่านต่อเลยอ่ะ

[cavalli]

 


อย่ายอม ง่ายๆๆ น่ะ ที

เอา ไห้ สำนึก และ ตระหนัก ไห้ได้ เรยย


 

[yunjaejoong]

ขอบคุณมากๆครับที่ต่อได้น่ารัก น่ารักแบบทำงัยได้ใช่ม่ะ นายที ก้อมันรักไปแล้วนี้จะให้ปล่อยประล่ะเลยก้อคงทำไม่ได้ใช่มั่ยล่ะ นายปอก้อเหมือนกันอย่าเห็นว่าทียกโทษให้แล้วอย่าเหลิงน่ะ ถ้ามีอีกครั้งมันต้อง       เอ้..เบาไปหรือเปล่าเนี้ย ไม่หน่ะ

[IZE]

ดีกันแล้วเหรอ

ไม่นะยังไม่เคลียร์

อย่ายอมง่ายๆเอาให้เข้ด  ต้องกำราบให้อยู่ในโอวาส

[kitty]

 

[m_pop91]

ดีใจครับที่ดีกันแล้ว
รักกันอย่างนี้ตลอดไปนะครับ

[dahlia]

เรื่องที่ผ่านมา ปอ คงได้บทเรียนแล้วละมั้งเนี่ย  แต่ปอนี่ดูเป็นคนที่ซื่อๆ ตรงๆ ดีนะ

[โมโม่ที่รัก]

ในที่สุดก็ดีกันแล้ว
 

[tagloveX-Mark]

ใจนึงก็แค้นแทนทีนะ ทำกันได้ ถึงจะบอกว่าไม่มีอะไรก็เหอะ แต่ก็ยอมให้เค้าทำแบบนั้น นึกแล้วแค้นแทน
แต่ก็เข้าใจนะถ้าเป็นที คงเห็นปอสภาพนั้นแล้วก็ต้องใจอ่อนอ่ะ อดเป็นห่วงไม่ได้ เป็นซะขนาดนั้น
กลับมาคืนดีกันก็ดีละ แต่ทีอย่าเผลอทำผิดอีกละกัน ถ้ามีอีกทีนี่ ปอตัดหางปล่อยวัดแ่น่ ๆ อิอิ
ชอบคับ ชอบ ๆ รออ่านอีกนะค้าบ ^^

[tawan]

น่ารักอะ

ชอบแบบสมหวัง

ขอให้สมหวัง

[u-only-one]

ให้อภัยน่ะดีแล้ว รักกันก็ให้อภัยกันไปค่ะน้องที
แต่ปอต้องจริงใจนะ เท่าที่ดูปอคงรู้สึกแย่เอามากๆ
เพราะคงรู้ว่ารักทีมากขนาดนี้เชียว ขาดแล้วรู้สึกเสียศูนย์เลย
จากนี้เวลามีอะไรก็ต้องพูดคุยกันให้เคลียร์ ก่อนที่มันจะเกิดเรื่องแบบซ้ำๆเดิมๆอีก

แต่ว่า..คู่นี้หยอกกันน่ารักดีนะ ออกจะห่ามๆ ห้าวๆ หวานนิดๆ
รักกันรักกัน 

[gumrai3]

    กลัวด้วยทรยศเเทนจังอ่ะ ไม่สนุกเลยถ้าโดนหักหลังมันเจ็บมากๆ ไงก้อสู้ๆค่ะ

[bbyuqin]

เอิ่ม...น้องปอกลับตัวเป็นคนดีจากหน้ามือเป็นหลัง...................มือเลยทีเดียว
เนี่ยะอหล่ะความผิดมัติดเป็นชะนักอยู่ที่หลัง ต้องทำดีเข้าไว้...

แต่ก็ยินดีด้วยจ้าที่ดีกัน....สนับสนุนให้คนรักกันค่าาา

[nigiri]

 ดีใจจังที่กลับมารักกันอีก 

[silverspoon]

  ดีกันแว้ว

[MIkz_hotaru]

คนรักกันก็ต้องให้อภัยและให้โอกาสกัน

แต่ขออย่าให้มีครั้งที่สองเลย เนอะๆ

“มึงพูดทีไรกูต้องมาหารร้อยทุกที ” ขำอ่ะ

พี่ทีรถชน?? เป็นไรมากมั้ยเนี่ย

ลุ้นๆตอนหน้า

[Solar cell]

ตอนหน้าไอ่ปอไม่รอดแน่

[jokirito]

ไอ้ปอมันสลดได้แป๊ปเดียวเองจริงๆ   

[Ak@tsuKII]

เขียนสนุกมากค่ะ  ชอบภาษาที่เขียน ลักษณะที่เล่า อ่านเพลินเลย ชอบที่สุดคือปอ ชอบนิสัย ความเป็นเด็ก  

[darling]

+1 เป็นกำลังใจ คืนดีกันแล้ว แต่เร็วไปนิด น่าจะนานกว่านี้อีกสักหน่อย ปอจะได้สำนึกเยอะๆ มันน่า

[jaylayjay]

 

[Dee^daY]

อยากอ่านอีก..น้องสัตว์(แรด.ชะนี)ทั้งหลาย

[nutto]

น่ารักจังแล้วจะมารออ่านต่อไปนะครับ

[jimmyjimmy]

ดีกัน  แล้ว..555

ทรมานม่ะ 3 อาทิตย์เชียว

ว่าแต่...คืน นี้ ไอ้ปอ นะไม่ได้นอนแน่ๆ แต่ไม่รู้เรื่องอะไร อ่านหนังสือ  หรือว่า  กันแน่

+1 ให้ถ้าเป็นอย่างหลัง 5 5 5

[DexTunG]

+1 ให้นะครับ  แล้วมารอตอนต่อไปนะ





 

[[Final_Aeon]]

ตอนที่ ปอ เมา เชื่อง เหมือนลูกหมา เลยอะ น่าร๊ากกกก 


แต่ก็ยังดีกว่าตอนที่เมา แล้ว ข่มขืน ที ยังกะเสือ แหนะ ฮ่า ๆ
 ขย้ำ ทีซะ ......... เย้ !!

[LEO]

ช่วยด้วย ! ผมได้แฟนเหี้ย  ไอ้เด็กช่างยนต์ตอนที่ 14  ......บทลงโทษปอ

                คงจำกันได้ใช่ไหมครับ ที่ไอ้ปอเคยคิดบทลงโทษผม (มันช่างทุเรศมาก...แต่คนยอมทำทุเรศกว่า) มาถึงตอนนี้ไอ้ปอทำผิด ผมก็คิดบทลงโทษมันเหมือนกันครับ (แต่เป็นความประสงค์ดีล้วนๆ)ในเมื่อถึงเวลาใกล้สอบแล้ว อีกอย่างมันเป็นคนที่ไม่ชอบอ่านหนังสือ จุดนี้ทำให้ผมคิดบทลงโทษขึ้นมา  เข้าเรื่องเลยครับ
หลังจากเล่นบอลในวันนั้นเสร็จ ไอ้ปอไปส่งผมกลับบ้านตามเคย
“ปอ  รีบไปอาบน้ำ แล้วเจอกัน 4 ทุ่ม ให้เวลา 1 ชั่วโมงพอไหม ”  ผมถามด้วยสีหน้าปกติ
 “จะไปไหนเหรอ ” (ไอ้นี่  ทำเป็นจำไม่ได้)
“มึงไม่รู้เหรอที่บ้านกูเปิดติว คอร์สก่อนสอบ ”   ผมพูดทีเล่น ฟื้นความจำมัน
“..เฮือก..”    ไอ้ปอกลืนน้ำลาย  เอามือปาดเหงื่อหน้าตัวเอง
“มึงไม่ต้องตกใจ  กูไม่เคยได้ยินว่าใครอ่านหนังสือแล้วตาย ”  ผมเอามือตบบ่ามันเบาๆ
“ไว้ชีวิตผมด้วยเถิด ที่ผมพูดปดต่อหน้าท่าน  ” มันเอามือมาจับบ่าผมทั้งสองข้าง พร้อมทำสีหน้าอ้อนวอน
“ไม่ทันแล้วไอ้ปอเอ๋ย…ศาลฏีกาตัดสินเรียบร้อยแล้ว ”    ผมพูดยิ้มๆ
“สิ่งที่จะทำได้ตอนนี้คือ มึงรีบกลับบ้าน อาบน้ำกินข้าว พร้อมตารางสอบมึง และหนังสือเรียนมาที่บ้านกูภายใน 1 ชั่วโมง ”  มันขับรถออกไป ต้องทำตามผมบอกสิครับ เพราะความผิดที่แล้วยังไม่ได้ลงโทษมัน
ผมยังไม่ได้ให้อภัยมันหมดหรอกนะครับ  คิดขึ้นมาทีไรก็เจ็บใจทุกที (เอาน๊า  อย่างน้อยมันจะได้จดจำผมไว้  แต่ สิ่งที่ดีๆ)ผมพูดกับตัวเองเสมอ...ตอนนี้มันยังเด็ก มันอาจจะมองไม่เห็นถึงความสำคัญของการเรียน แต่ผมก็จะพยายามทำให้มันดีขึ้นทั้งเรื่องเรียน และนิสัยที่ชอบหุนหันพลันแล่นของมัน   วันนี้มันอาจ จะไม่ชอบผมในสิ่งที่ทำ แต่ในอนาคตมันน่าจะคิดได้ หากเราต้องเลิกกันไป มันก็คงจะคิดว่าผมเป็นเพื่อนที่ดีของมันได้ และหวังดีกับมันเสมอ
ผมก็ทำภารกิจ  กินข้าว อาบน้ำ หยิบหนังสือมาอ่าน...อ่านไปอ่านมาเลยเวลานัดมาแล้ว 30 นาที (มึงจะผิดสัญญาอีกแล้วใช่ไหม)...สักพักหลังจากที่ผมคิด   ผมก็ได้ยินเสียรถหน้าบ้าน
“ก๊อกๆๆ”    มันเคาะประตูเบากว่าทุกครั้งพร้อมกับเปิดประตูเข้ามา  สงสัยรู้ตัวว่าผิดอีกแล้ว  ผมกัดริมฝีปาก ขมวดคิ้ว(ไม่ได้โกรธมันนะ ) ผมกำลังอ่านหนังสือ  ถ้าไม่เข้าใจก็จะทำหน้าประมาณนั้น(ไม่เกี่ยวกับไอ้ปอมาช้า)  แต่ไอ้ปอคงคิดว่าผมโกรธมั้ง รีบยื่นถุงให้ผมดู สาธยายใหญ่เลย
“มึงดูๆนี่ที  กูแวะเซเว่นก่อน  เลยช้าหน่อย กูซื้อแป๊ปซี่ น้ำแข็ง ขนม ลูกชิ้น....”    มันรีบพูดต่างๆนานา
“มึงเห็นบ้านกูเป็นสนามรบรึไง กูบอกแล้วว่าไม่ต้องซื้อ อ่านหนังสือมันไม่ตายหรอก ”    
“ก็กูกลัวว่าจะหิว เดี๋ยวก็ออกไปซื้ออีกนั่นแหละ ”    เหมือนรู้งาน ไอ้ปอเดินลงมาข้างล่างเอากระติกข้ำแข็ง แก้วขึ้นมา
“มา.. เริ่ม”    ผมพูดขยับตัวจากหัวเตียงมายังกองหนังสือที่มันวางไว้ปลายเตียง
“เดี๋ยวกูแก้ผ้าก่อน”    มันพูดยิ้มๆ
“ทะลึ่งกับกูอีกแล้ว”    
“กูหมายถึงกูปวดเยี่ยว  ขอกูเข้าห้องน้ำก่อน ถ้าไม่ให้แก้ รึมึงจะให้กูเยี่ยวรดตรงนี้ ”  
“มึงอย่ามาเรื่องมากไอ้ปอ  ลีลามากนะมึง รีบๆไป ”    
“กูลีลามากก็ด่า  ไม่มีลีลาก็ด่า ”    พูดยิ้มพลางเดินเข้าห้องน้ำ
“มึงจะพูดอะไรก็พูดเหอะ  ก่อนที่มึงจะไม่มีโอกาสได้พูด” เชิงขู่เล็กน้อย สักพักมันเดินออกมาจากในห้องน้ำ
“ พร้อม...สู้โว้ย ”  
“ไอ้บ้า  อ่านหนังสือสอบเฉยๆ ”    
“ก็กูเรียกกำลังใจให้ตัวเอง ... ผิดอีกเหรอ ”    ผมดูตารางสอบของมัน และผมก็ทำตารางอ่านหนังสือคร่าวๆ
“เห้ย  ขนาดนี้เชียวเหรอว่ะต้น ... กูตายพอดี ”    
“ไม่ต้องห่วงปอ กูจะจัดงานศพให้มึงเอง ถ้ามึงตายเพราะอ่านหนังสือ ”    
เริ่มเข้าสู่บทเรียน  ผมก็อ่านหนังสือของผม  ไอ้ปอก็อ่านหนังสือของตัวเอง  ถ้าจบบทแล้วผมให้พักเบรกได้ 10 นาที กินน้ำกินท่า  กินขนมที่มันหอบมาได้ แล้วผมก็จะเอาหนังสือที่มันอ่านจบบทนั้น  ขึ้นมาถาม  ไอ้ปอตอบได้เป็นส่วนน้อยครับ (น้อยถึงน้อยมาก) บางบทไม่ได้เลยสักข้อ  แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะมันเป็นการอ่านครั้งแรก ครั้งที่สองต้องดีขึ้น
ไอ้ปอเริ่มอ่านบทที่ 3 เริ่มที่จะยื่นอุทธรณ์แล้วครับ (บทนึงไม่เยอะนะครับ ไม่ถึง 50 หน้าด้วยซ้ำ)
“ที  ตากูจะปิดแล้ว กูขอนอนก่อน 10 นาที ”   คงง่วงมากน้ำเสียงแผ่วเบา
“ไปล้างหน้า ” เชิงออกคำสั่ง
“ล้างหน้าก็ไม่หาย ”  
“มันก็ไม่หายหรอก แต่มันจะดีกว่านั่งเฉยๆ ”   ผมก็ง่วงแต่จะทำให้มันเห็นว่าผมก็ทนได้(อวดดีนั่นเอง) สมัยเรียนอดนอนกันประจำครับ  ยิ่งสัปดาห์ก่อนสอบ แต่ละคนยังกะศพเดินได้  ผู้หญิงก็ไม่ได้สนใจแต่งตัว เอาเป็นว่ามีชีวิตรอดมาสอบได้ก็บุญแล้ว...คุณๆก็คงเหมือนกัน
“ ห้าว ”    ไอ้ปออ้าปากกว้าง หาวเสียงดัง  
“กูก็สงสารมึงนะ สงสารตัวกูด้วย แต่เรื่องเรียนมันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ไม่ใช่แค่ผ่านๆ มึงต้องจำ และต้องทำให้ได้ มึงจะสบายทีหลัง  เมื่อมึงไปทำงาน ”    
“เออๆ ”    มันก้มหน้าไปทับหนังสือ
“กูบอกให้ไปล้างหน้า ”    
“กุไม่มีแรงแทบจะลุกแล้ว ” ผมเลยเดินไปเอาผ้าเช็ดตัวบิดน้ำหมาดๆ มาเช็ดหน้า  เช็ดตัวให้มัน
“อืม มึงไปนอนบนเตียงซะไป ”   ดู สภาพแล้วมันไม่ไหวจริงๆครับ (แค่เที่ยงคืนเอง ทีไปนั่งกินเบียร์คนเดียวกลับตั้งตี 2 )บ่นในใจเล็กน้อย มันคงได้ยินผมพูดเหมือนเสียงสวรรค์มั้ง ไม่พูดอะไร ยิ้มๆคลานไปนอนบนเตียง
ไอ้ปอนอนอยู่บนเตียง   หา รู้ไม่ว่าในการอ่านแต่ละบทของมันผมจับเวลาไว้ทั้งหมด ผมเอาเวลาทั้งหมดที่มันอ่านต่อจำนวนหน้าทั้งหมด เฉลี่ยเป็นเวลาที่อ่านต่อ 1 หน้า แล้วผมก็เอาจำนวนหน้าหนังสือทั้งหมด 7 วิชา มาคำนวณกับเวลาที่เหลืออยู่ (ก็เหลือ เสาร์-อาทิตย์ กับวันสอบที่มันไม่มีสอบ....ตัดเวลาเรียน ทำงาน เล่นบอล ภารกิจส่วนตัว ออก) แล้วนำมาทำเป็นตารางอ่านหนังสือใหม่(ละเอียดกว่าเดิม) จากการคำนวณ  จะสามารถอ่านได้วิชาละ 2 ครั้ง มีบางวิชา 3 ครั้ง ผมเลือกวิชาที่คิดว่ายากอ่าน 3 ครั้ง  โดยอ่านตามลำดับเวลาสอบ (จะเลือกวิชาที่สอบวันไกลๆมาอ่านก่อนรอบนึง จากนั้นก็ไล่มาเรื่อยๆ จนถึงใกล้ที่สุด  เสร็จวิชาละรอบ   ก็อ่านรอบสอง  จะเริ่มอ่านทวนใกล้-ไกล ดังนั้นก็จะพอดีกับในการอ่านที่ วันนี้อ่าน พรุ่งนี้สอบ  เป็นการทวนรอบสุดท้าย) จะมีแบบทดสอบ ก่อน-หลัง จากการอ่าน  และ เกือบ 100 เปอร์เซ็นต์ หลังอ่านต้องได้เยอะกว่า เพราะผมออกคำถามในหนังสือทั้งหมด ไม่ได้พลิกแพลง(เพราะไม่สามารถทำได้...ผู้ออกยังไม่ค่อยรู้เรื่องเลย55+) เอาคะแนนมาทำแผนภูมิแท่งประจารทุกบท แต่มีกฏคือ ต้องเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ  ถามแต่ละครั้ง คำถามก็จะไม่ซ้ำกับคำถามเดิม  จะ ได้กระจายความรู้(ผมโหดไปไหมเนี้ย) ช่วงผมเรียนผมก็ทำแบบนี้นะ สมัยก่อนก็โง่มากไม่ค่อยต่างจากไอ้ปอเท่าไหร่ (สมัยนี้ก็โง่พอประมาณ)  เพราะฉะนั้นมันจึงไม่สามารถที่จะโหกผมได้ว่าอ่านถ้ามันไม่อ่าน  ผม รู้ทุกการเคลื่อนไหว(มากไปป่าว)ว่าเวลานี้น่าจะอ่านถึงตรงไหน จะมาเปิดหน้าหนังสือ แล้วบอกมั่วๆไม่ได้ (ก็ไม่ได้แป๊ะมากหรอกครับ ก็มี +  ได้ไม่เกิน 10 หน้า)
มันนอนหลับอย่างมีความสุข(คืนนี้ได้นอนมีความสุข  แล้ววันหน้ามึงจะมีความทุกข์)  ผม กลับต้องเดินไปหยิบเทปบันทึกเสียงออกมา หลังจากที่ไม่ได้ใช้นาน (ช่วงเรียนก็จะใช้บ่อย มันก็ช่วยได้นะ แต่ไม่มากเท่าไหร่ ก็ดีกว่าไม่ใช้) ผมเดินไปที่โต๊ะอ่านหนังสือ ปิดไฟในห้อง เปิดไฟที่โต๊ะ   ผมเริ่มบันทึกเสียง อ่านหนังสือของไอ้ปอทั้ง 4 บท (อ่านไปก็มีงงไปด้วยแหละครับ ไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้)
อ่านเสร็จผมก็มาร่างสัญญาเพื่อที่จะบังคับมัน
สัญญาสร้างควายให้เป็นคน
คำชี้แจง :  ง่ายๆ แค่ทำเครื่องหมาย(..ถูก..)ลงในช่องว่าง
- ตัดสินให้ดีก่อนที่จะทำเครื่องหมาย (..ถูก..)
- คิดให้รอบคอบหากท่านไม่ทำเครื่องหมาย (..ถูก..) ในทุกข้อ (ไม่ได้บังคับ)
(......)  1. ข้าพเจ้าได้ดูตารางอ่านหนังสือ เตรียมสอบเรียบร้อยแล้ว  (ตามที่ได้แนบมา) และยินดีที่จะทำตามทุกข้อ
(......)  2.ข้าพเจ้าจะไม่มีข้อโต้แย้งใดๆทั้งสิ้น
(......)  3.คุณทีต้องถูกเสมอ (ห้ามเถียง)
(......)  4.หากข้าพเจ้าผิดสัญญา  ข้าพเจ้ายินดีทำต่อไปจนกว่าจะครบ 1 เดือน
สัญญานี้มีกำหนด 7 วัน เริ่มตั้งแต่ 26 กันยายน 2552 – 2  ตุลาคม 2552
จึงเรียนมาเพื่อโปรดทราบและโปรดพิจารณา
                                                                                                   ลงชื่อ.........ไอ้ปอ........ผู้ขออุมัติ
                                                                                                   ลงชื่อ...........ไอ้ที.........ผู้อนุมัติ
 
 
 
คืนนั้นกว่าจะได้นอนก็เกือบๆตี 5 แล้ว (หลับสบายเลยนะมึง  กูไปสอบกับมึงด้วยป่าววะเนี้ย)
ตอนเช้าไอ้ปอตื่นแต่เช้าครับ เพราะมันต้องไปทำงาน ผมก็ตื่นปกติครับ
“ปอมึงเอานี่ไปด้วย ”    ผมยื่นเทปที่อัดกับสมอทอล์กให้มัน มันทำหน้างง
“มึงเอาไปฟัง ถ้าตอนไหนไม่มีงาน แต่อย่าฟังตอนทำงานนะมึง ”    
“เห้ย  มีงี้ด้วยเหรอว่ะ  กูเพิ่งเคยเห็น  ก็กับมึงนี่แหละ ” มันทำหน้าเบื่อโลก
“ยังไม่หมด...เอานี่ไปด้วย ”  ผมยื่นสัญญาให้มันดู
“เห้ย..”  ไอ้ปอร้องด้วยสีหน้าตกใจกว่าเดิม
 “รึมึงจะไม่ทำ”
“ทำก็ได้วะ ” ตอบเสียงอ่อยๆ
“อย่าลืมไปทำให้ปะหน้ามาด้วยนะ กูคิดว่ากูเคยทำให้มึงดูแล้วนะ ... เออแล้วสัญญาน่ะต้องเขียนเป็นลายมือมึงเท่านั้น” ผมร่างพิมพ์เมื่อคืนครับแต่สัญญาจริงจะให้มันเขียน
“เออๆ  เรื่องมากว่ะ ”
“กูไม่ได้บังคับมึง มึงทำ มึงก็ได้ จริงอยู่ที่เกรดอย่างเดียวมันไม่ได้ช่วยให้ทำงานดีๆ ได้  แต่อย่างน้อยมันก็เป็นใบเบิกทางให้มีง  เวลาไปสมัครงาน  และมันก็เป็นส่วนสำคัญที่จะยืนยันมึงได้ดีว่ามึงมีความรู้.... ”    ผมอธิบายคร่าวๆให้มันฟัง  
“เออๆ .... กูได้เมียครู โว้ยยย..”    มันพูดประชดผมแล้วกำลังจะเดินออกจากห้อง
“ปากดีนะมึง  แล้วเจอกันตอนเย็น ไอ้ปอ ”  
“ตอนเย็นมึงฟังได้กี่บทมาบอกกูด้วย  กูจะได้ออกข้อสอบให้ตรงกับเรื่อง ”   ผมยักคิ้วให้มันก่อนที่มันจะเดินออกไป
ผมทำกับมันแบบนี้ทุกวัน จนถึงวันสอบ(แค่ 2 วัน เสาร์ –อาทิตย์ ) แต่ผมดีใจ วันแรกมันมีสอบในตอนเช้า  สอบเสร็จก็มาหาผม
“เห้ยทีๆๆ กูทำข้อสอบได้ว่ะ ไอ้เหี้ย ออกในหนังสือเด๊ะเลย ”    ท่าทางดีใจเหมือนไม่เคยทำข้อสอบได้
“มึงด่ากูเหรอ...อาจารย์เค้าจะเอาจากที่ไหนมาออกว่ะ ถ้าไม่อิงจากหนังสือ ”    
“  กูดีใจ  ครั้งแรกในชีวิตกูที่กูอ่านข้อสอบแล้วทำหมดทุกข้อ ”    
“อ้าวแล้วทุกครั้งมึงไม่อ่านเหรอ ”    
“ ข้อแรกๆกูก็อ่าน แต่มันทำไม่ได้ กูเลยมั่วทุกข้อ ”    
“อ้าวไอ้เวร ”    
“มึงอย่าว่าแต่กูเลย  เป็นกันทั้งหมดแหละเพื่อนกู  คนอื่นๆก็เป็น ไอ้เหี้ย...บางคนแมร่งเก๊ก ทำเป็นได้ ”  
“เค้าอาจจะทำได้ก็ได้มั้ง ”    
“ได้อะไร  ผลออกทีไรได้น้อยกว่ากูก็มี  555+ สะใจกู กูร้องประกาศว่ากูทำได้ตั้งแต่ออกห้องสอบ ”    
“มึงกล้ามากเลยนะ ผลสอบยังไม่ออก ”    
“กูสอบถามคนอื่นแล้ว  มันทำไม่ได้กัน 555+ ”    มันเดินมาหอมแก้มผม 2-3 ครั้ง
“มึงอย่าเวอร์ไอ้ปอ  มึงรีบมาอ่านวิชาต่อไป ”    มันกูรีกูจอมากกว่าเดิมครับ สงสัยมันเริ่มเห็นผลดีที่มันทำข้อสอบได้
ถ้ามันสอบเช้า ตอนบ่ายว่างก็ต้องมาติวกันอีก  ถ้ามีสอบบ่าย ก็เริ่มตั้งแต่เช้า ภายใน 1 อาทิตย์  มันคงทรมานน่าดู  แต่ก็ดีขึ้นกว่าเดิม  สถาบันที่ไอ้ปอเรียนรู้สึกว่าเค้าจะตัดเกรดอิงกลุ่มมั้งครับ เพราะทุกครั้งมันมั่วมันยังผ่านมาได้ อีกอย่างอาจารย์คงหยวนๆให้มันด้วย
หลังอาทิตย์สอบผ่านไปดูมันจะสุขใจมากๆ เกรดมันออก มันรีบโทรหาผมใหญ่เลย
“ทีเกรดกูออกแล้ว  555+ ”    พูดไปหัวเราะไป (กูจะรู้เรื่องไหมเนี้ย)
“กูได้ 3.74 โว้ย ...กูตื่นเต้นมาก  อาจารย์ยังไม่เชื่อกูเลย 555+ ”    
“ห๊า ”    ผมตกใจมากกว่ามันอีกครับ ปกติ เกรดมันได้ 1 ปลายๆครับ มีเทอมนึงได้ 2.4  เทอมนั้นก็โม้ได้ตลอดเทอม (มันเล่าให้ฟัง...เทอมนี้สงสัยโม้ข้ามชาติแน่)
ผมก็ดีใจที่ทำให้มันได้ดีขึ้น  แต่ดูๆแล้วมันไม่น่าจะได้เยอะขนาดนี้หรอกครับ (สงสัยอาจารย์ปล่อยเกรดแน่ๆ)ไม่อยากกล่าวถึงสถาบัน  เย็น วันนั้นมันก็ไปเลี้ยงผมโดยปริยาย..... พร้อมกับความทรงจำดีๆของผมที่สร้างควายให้เป็นคน (โม้เกินไปไหมเนี้ย)555+ ไปกินหมูกะทะตามเคย แถวๆบ้านไอ้ปอ หลังจากกินเสร็จ ผมไปคุยกันเล่นที่บ้านมัน เที่ยงคืนได้ผมก็จะกลับบ้าน
“เดี๋ยวไปส่ง ” ไอ้ปอลุกขึ้นใส่เสื้อแขนยาว
“ไม่ต้อง ส่งกันไป ส่งกันมา ไม่ได้นอนกันพอดี ”
“มึงไม่นอนบ้านกูวะ”
“ไม่ดีกว่า  กูไม่ชิน ”
“มึงไม่นอนสักครั้ง มันจะชินได้ไง ”
“เออ กูกลับก่อนแล้วกัน  เจอกับพรุ่งนี้ ” ผมยกมือให้มัน แล้วเดินออกจากห้อง
ที่ผมไม่เคยค้างบ้านมัน ผมเกรงใจพ่อ-แม่มันครับ แต่มันมาค้างบ้านผมมันคิดว่ามันเป็นส่วนนึงของบ้านผม(อืมๆ..คิดต่างกัน มันก็ทำให้การกระทำต่างกันมาก)
ผมขับรถกลับ  รถน้อยขับเร็วกว่าทุกวันได้นิดหน่อย  มาได้สักระยะมาตกใจก็ตอนที่มีเสียงมอ-ไซต์ กระหึ่มท้องถนน ผมหันไปมองข้างหลัง (โอ้แม่เจ้า ไอ้พวกเด็กเวร  เอ้ ย..เด็กแว้น ปิดเทอมได้วันเดียวมึงจับกลุ่มกันแข่งรถเลยเหรอ) รถมอ-ไซต์น่าจะเกือบ ร้อยคันได้(กะด้วยสายตา) เป็นปรากฏการณ์ที่เพิ่งเคยเจอจริงๆกับตังเองเป็นครั้งแรก หลังจากได้ดูในทีวีมานาน   ผม ขับช้าๆ ชิดๆขอบถนน อยากดูด้วยแหละ รถบางคันมองไม่เห็นสภาพเดิมเลยครับ สงสารพ่อแม่มันสงสัยต้องโดนพวกนี้ข่มขู่เอาเงินมาแต่งรถแน่เลย  สักพักรถคันสุดท้ายก็ผ่านพ้นผมไป(ช่วงที่ขับอยู่ในกลุ่มนี้ ใจผมก็กล้าๆกลัวๆอยู่นะครับ)
ผม ขับมาเรื่อยๆ สักพักเห็นเด็กผู้ชาย 2 คน กำลังเดินจูงรถ (สงสัยน้ำมันหมด)ด้วยความพื้นฐานที่เป็นคนดีของผม(ห้ามอ้วกนะ)ผมก็ขับเข้าไป ใกล้ๆ แล้วถามว่า
“รถเป็นอะไรครับน้อง” (ถ้ากูเดาไม่ผิด กูน่าจะเป็นพี่มึงนะ น่าจะเป็นเด็กม.ต้นมั้ง ตัวเล็กๆแต่แต่งตัวจี๊ดมาก)
“น้ำมันหมดครับ”
“อีกนานกว่าจะถึงปั๊มเดี๋ยวพี่ไปซื้อน้ำมันให้”
“ครับ” เด็กคนจูงรถตอบ  (มันคงเหนื่อย)ผมเห็น 2 คนมองหน้ากันแล้วยิ้มๆ ด้วยความที่ผมเป็นคนดีอีกนั่นแหละผมก็เข้าใจว่า(อืม..มันคงจะดีใจที่เราช่วย)
ผมก็ไปซื้อน้ำมันมาให้  ในระหว่างที่มันเอาไปเติมนั้น ผมก็ชวนคุย
“เมื้อกี้  เห็นกลุ่มเด็กแว้นป่าว” มันมองหน้ากัน แล้วยิ้มอีกครั้ง
“ทำไมจะไม่เห็นล่ะพี่”
“เออ.. คนตั้งเยอะแยะ ก็น่าจะมีสักคนที่มีความคิดที่จะช่วยกันหน่อย คนชลเหมือนกันแท้ๆ 55+ มีความเป็นคนรึป่าวไม่รู้”  ผมพูดเชิงเล่นๆ  เด็ก(น้อย)สองคนมองมาที่ผม (กูพูดไรผิด)
“ผมก็อยู่ในกลุ่มนั้นแหละพี่  เพิ่งเข้ากลุ่ม ขี่เป็นคันสุดท้าย เลยไม่มีใครเห็นว่ารถผมน้ำมันหมด” (อ้าว งานกูเข้า)
“เหรอ    อืม ขี่เป็นกลุ่มก็น่าจะสนุกดีเนอะ”  กลับลำแทบไม่ทัน มันเติมน้ำมันเสร็จเดินเข้ามาหาผมทั้ง 2 คน
“พี่มีเงินเท่าไหร่  ขอผมใช้หน่อยดิ” มันพูดเบาๆ  (นี่เข้าเรียกว่าปล้นใช่ไหม)ถ้าผมคิดจะสู้นะ สู้ได้สบายๆเลย ไอ้เด็กตัวกระเปี๊ยก แต่ผมก็ตกใจเล็กน้อย ที่มันกล้าพูด
“....” ผมเงียบ ขมวดคิ้ว  งง เล็กน้อยว่ามันใจกล้า
“ผมจะเอาเงินไปแต่งรถ  น๊า ขอหน่อยนะ” อีกคนพูดเสียงสั่นๆหน่อย(ไอ้โจรฝึกหัด)สงสัยเพิ่งจะเคยปล้นเป็นครั้งแรก ดูแล้วไม่น่าจะเป็นโจรมืออาชีพ ไม่สบตาด้วยเวลามอง ดีนะที่มันพูดดีๆ
ผมล้วงกระเป๋าตังค์ออกมา นับเงินให้ทุกบาททุกสตางค์เลยครับ (กล้าขอ  กูก็กล้าให้)
“ แบมือมา  นี่ 861 บาท เดี๋ยวๆ นี่ 25 สตางค์” ผมพูดธรรมดา อย่างไม่เดือดเนื้อร้อนใจ
“ มีสิทธิ์แลกซื้อเซเว่นด้วย  เอาไหม๊” ผมถาม พลางยื่นให้มัน ผมซื้อของเซเว่นบ่อยๆครับ เก็บสิทธิ์ทุกครั้งเอาไว้เป็นส่วนลดต่อไป  มันทำหน้างงๆ
“ไม่ต้องงง  นี่เอาไป สามารถซื้อของ 2 ชิ้นได้ในราคาพิเศษ.......” ผมอธิบายอย่างละเอียดแล้วยกตังอย่างให้ฟัง มันยิ่งทำหน้างงไปกันใหญ่
“มีเซเว่นอยู่ข้างหน้าในปั๊ม ลองไปซื้อดู  รึจะให้พี่พาไปซื้อ” ผมถามนิ่งๆ  ทำตาโต เหมือนรอคำตอบ
“ไม่เป็นไรหรอกพี่”  ตอบด้วยเสียงเบามาก
“พี่ว่าเราสองคนยังเด็ก  อย่าไปทำแบบนี้กับคนอื่นนะ  ไปเจอคนอื่น เค้าคงไม่ยอม เกิดเรื่องราวใหญ่โตถึงตำรวจได้ แล้วเราจะเดือดร้อน    และ ถ้าทำไปนานๆมันจะติดเป็นนิสัย โตขึ้นก็จะเป็นอันธพาล เข้าคุกเข้าตารางเสียอนาคตได้” ผมกล้าที่จะพูดเพราะเห็นสีหน้าเด็ก 2 คนซีดๆ คงรู้ตัวเองว่าผิดด้วยแหละ อีกอย่างเพิ่งเข้ากลุ่มเด็กแว้น คงยังไม่ติดสันดานพวกนั้นเท่าไหร่มั้ง
เด็ก 2 คนคืนเงินให้ผม พร้องทั้งบิลล์เซเว่น
“ขอโทษครับ” เด็กทั้งสองพูดพร้อมยกมือไหว้  ผมรับเงินคืน
“ อ่ะพี่ให้  ลองไปซื้อตามที่พี่บอกนะ”  ผมเอาเงินให้เด็กสองคนร้อยนึง พร้อมบิลล์เซเว่น
“ขอบคุณครับ”
 ผมก็ขี่รถไป  เรื่อยๆ เด็กทั้งสองก็ขี่ตามหลังมาไม่ห่างมากนัก เมื่อถึงปั๊มผมเห็นเด็กทั้งสองแวะเข้าไป คงไปซื้อตามที่ผมบอกมั้ง  เป็นครั้งแรกที่ผมถูกปล้น 555+
                กว่าจะถึงบ้านก็ตี 1 กว่าๆแล้ว (ว้า..ช่วงนี้นอนดึกทุกวันเลย  ตั้งแต่คุมนักโทษ ปอ)
 
       *******************************************************************
                อีกประสบการณ์หนึ่งที่ผมไม่เคยเจอ  เอามาเล่าสู่กันฟัง  แล้วตอนหน้าผมไปหาเพื่อนอีกแล้วครับ แล้วไอ้ปอจะหาว่าผมมีชู้อีกหรือป่าวเนี้ย  และเมื่อฝนตกอย่างหนัก ผมต้องหลบฝนอยู่ในศาลา ซึ่งมีตำรวจหนุ่ม 2 นาย อยู่ด้วย  เกิดอารมณ์ไม่ใช่น้อย (555+) แล้วมาดูกันว่าผมจะทำยังไง ดูเหมือนตำรวจก็จะรับรู้และตอบสนองอารมณ์นั้นของผมด้วยนะ(คิดลึกๆเข้าไว้)  ผมจะเลว(รึป่าว)ก็บัดนี้แหละครับ

[thananuluk]

รอตอนต่ิอครับ


ลุ้นๆๆๆ

[โมโม่ที่รัก]

สปอยตอนหน้าเกิดอารมณ์อะไร
ไม่เคลียร์นะเนี่ย