หัวข้อ: Valentine Love เมื่อไหร่จะรักผมสักที ประกาศจอง P.1 (12/11/13)

[kengumm]

เพื่อนสาวคะ โดนใจดิฉันมากมายค่ะ

[kanda53]

ความไม่มั่นใจเพียงเศษเสี้ยว.....
ก็สามารถสร้างความทุกข์ทรมานได้มากมาย...
พี่เซฟรู้แล้ว....คงต้องมีความละเอียดอ่อนมากกว่านี้....
จิตใจของน้องเลิฟเลิฟเปราะบางเหลือเกิน....

  น้อง Mercy ค่ะ

[Mercy]

เพื่อนสาวคะ โดนใจดิฉันมากมายค่ะ

ตรงไหมคะคุณเพื่อน...


++++++++++++++


ทุกคนคะ...มาอ่านเม้นท์ของพี่ๆ น้องๆ เพื่อนๆ ทุกคนแล้ว

อยากบอกว่า...ขอบคุณมากๆ เลยนะคะที่เป็นห่วงสุขภาพของ Mercy...


ดีใจมากๆ ค่ะ ที่อย่างน้อย ตรงนี้ก็เป็นเหมือนบ้าน เหมือนมีเพื่อน มีพี่มีน้อง คอยพูดคุยกันอยู่ คอยเป็นห่วงกัน
ขอบคุณนะคะ ทุกคนไม่ใช่แค่รีดเดอร์ หรือนักอ่านอย่างเดียว แต่ทุกคนเป็นเพื่อน เป็นพี่เป็นน้องจริงๆ ค่ะ

บางคนแอบดุแอบเตือนด้วย...อิอิ ดีใจค่ะ ขอบคุณนะคะ ถ้าคราวหน้า Mercy ดื้ออีก สัญญาว่าจะให้ตีสามที


ตอนนี้ Mercy กลับมาแข็งแรงแล้วค่ะ เอาเป็นว่าตอนนี้ 95% แล้วจ้า วันนี้ไปลุยงานแล้ว...

ไปถึงออฟฟิศ เจองานที่นายส่งมาทางเมลแล้วอยากจะกลับไปป่วยต่อ...



เห็นหลายๆ คนก็บ่นว่าป่วยเหมือนกัน...รักษาสุขภาพด้วยนะคะ อากาศแย่ๆ เนอะ ดูบอลดึกๆ ก็ห่มผ้าหนาๆ ด้วยนะคะ



ส่วนตอนพิเศษ เซย์&แชมป์ Mercy อาจจะลงให้ถัดจากตอนต่อไป หรือว่า อาจจะลงเป็นตอนต่อไปเลย
เดี๋ยวขอดูอีกทีนะคะ...ไม่อยากให้หลายคนอารมณ์ค้าง นอยด์ๆ กับน้องเลิฟอยู่น่ะ
(แต่แอบกลัวว่าตอนหน้าก็จะไม่หายนอยด์...ฮ่าๆๆ ไม่ได้แอบสปอยล์เน้อตัวเอง)


เอาเป็นว่า แม่ยกไอ้ลูกหมาเซย์ รอก่อนนะคะ ตอนที่ผ่านมาก็ฉกตัวมาให้เชยชมกันเล็กน้อย แบบงัวเงียๆ เนอะ


มาคุยซะยาวเลย...ทดแทน ไม่ได้ตอบเม้นท์มาสองตอน
อยากคุยกะทุกๆ คนนะคะ อยากมาเม้นท์คุยด้วยบ่อยๆ แต่ว่างานการก็หนักหนาเหลือเกินค่ะ...



รักทุกคนค่า 

[♠DekDoy♠]

ุู^
^
งานเยอะก้ทนกันไปนะคะ รักษาร่างกายอย่าป่วย เพราะไม่งั้นงานจะกองท่วมหัวทันที

[K2KARN]

+1 นะคะ ,,

เข้าใจแล้วนะเลิฟ อย่าคิดมากๆ

[Yunatsu]

เลิฟฟฟฟ
ไม่เปนไร ไม่ต้องร้องไห้น้าาาาาาาาา

ยังไงพี่เซฟก้รักกกกกกกก

[a_tapha]

 :L2:สำหรับน้องเลิฟ

[anajulia]

ดีใจมากๆ ค่ะ ที่อย่างน้อย ตรงนี้ก็เป็นเหมือนบ้าน เหมือนมีเพื่อน มีพี่มีน้อง คอยพูดคุยกันอยู่ คอยเป็นห่วงกัน
ขอบคุณนะคะ ทุกคนไม่ใช่แค่รีดเดอร์ หรือนักอ่านอย่างเดียว แต่ทุกคนเป็นเพื่อน เป็นพี่เป็นน้องจริงๆ ค่ะ

บางคนแอบดุแอบเตือนด้วย...อิอิ ดีใจค่ะ ขอบคุณนะคะ ถ้าคราวหน้า Mercy ดื้ออีก สัญญาว่าจะให้ตีสามที


ส่วนตอนพิเศษ เซย์&แชมป์ Mercy อาจจะลงให้ถัดจากตอนต่อไป หรือว่า อาจจะลงเป็นตอนต่อไปเลย
เอาเป็นว่า แม่ยกไอ้ลูกหมาเซย์ รอก่อนนะคะ ตอนที่ผ่านมาก็ฉกตัวมาให้เชยชมกันเล็กน้อย แบบงัวเงียๆ เนอะ


มาคุยซะยาวเลย...ทดแทน ไม่ได้ตอบเม้นท์มาสองตอน
อยากคุยกะทุกๆ คนนะคะ อยากมาเม้นท์คุยด้วยบ่อยๆ แต่ว่างานการก็หนักหนาเหลือเกินค่ะ...

รักทุกคนค่า  

อะไรๆก็ไม่เตะตาเท่ากับที่บอกจะให้ตีสามที กร้ากกกกกกกกกกกกกกกส์
คุณไนท์ จับพาดตักแล้วตีก้นแปะๆๆสามแปะเลยนะคร้า

ปล.เรามีวิธีที่จะทำให้มีความสุขกับการทำงานมากขึ้น เพียงคุณจินตนาการว่าบอสเป็นควีนเท่านั้น คุณจะยิ้มกับงานที่บอสควีนส่งมาให้ได้ทุกครั้งเลยเชียว 555555555

[Mercy]

ดีค่าทุกคน...

วันนี้ Mercy กลับมาพร้อมกับร่างกายที่สมบูรณ์ 100% แล้วจ้า...
ขอบคุณทุกคนที่เป็นห่วงนะคะ...


จากตอนที่แล้ว หลายๆ คนก็ยังคงรู้สึกว่ามันยังป่วงๆ หน่วงๆ ในใจอยู่เนอะ...
คือบางคนอาจจะคิดว่า ทำไมน้องเลิฟมันดูเปราะบาง ขี้น้อยใจจัง
แต่อยากให้ลองนึกย้อนดูนะคะ...ตั้งแต่ต้น น้องมันเป็นคนเริ่มรักพี่เซฟก่อน
เป็นคนต่อสู้ด้วยตัวเองมาเพื่อให้ได้รักของตัวเอง...
น้องมันเคยโดนปฏิเสธจากพี่เซฟมาก่อนด้วย

เพราะฉะนั้น สิ่งเหล่านี้ที่น้องเคยเจอ มันเป็นรากเล็กๆ ที่ยังคงฝังอยู่ในใจให้เก็บมาคอยระแวงได้ตลอดแหละค่ะ
คนเรามันเคยมีเรื่องฝังใจอะไรมาก่อน ถ้าเกิดเหตุอะไรนิดๆ หน่อยๆ ให้มาสะกิด ก็พร้อมที่จะระแวงไปต่างๆ นานาค่ะ

พี่เซฟเองมันก็ลืมคิดถึงข้อนี้นะคะ มันคิดว่าตอนนี้มันรักน้องแล้วก็คือมันรักนั่นแหละค่ะ
มันไม่ได้รับรู้ถึงวิบากกรรมที่น้องมันเคยเจอสมัยตอนที่จีบตัวเองอยู่นี่คะ...

สองคนก็มัวแต่สนุก สุขใจอยู่กับความรักของตัวเองจนพยายามเก็บๆ บางอย่างที่มันรบกวนใจให้ออกไปก่อน
แต่มันไม่ได้ถูกกำจัดออกไปนี่คะ มันแค่แอบๆ เอาไว้เท่านั้น รอวันที่จะโผล่มาให้คิดมากกันได้เสมอ

หลายคนไม่อยากกินมาม่า...ฮ่าๆๆ
เอาเป็นว่าบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปกันซองสองซองก็อร่อยแปลกลิ้นดีนะคะ

แต่รับรองค่ะจบแฮปปี้ น้องกลับมาลัลล้าเหมือนเดิมแน่จ้า...

ตอนนี้ขอแบ่งนะคะ คือพึ่งจะปั่นไปได้ครึ่งเดียวเอง แหะๆ แต่อยากเอามาลงให้ก่อนจ้า
เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาต่อที่เหลือให้จ้า...

ขอบคุณสำหรับทุกเม้นท์และทุกคนที่แวะเวียนกันเข้ามาอ่านนะคะ...


++++++++++++++++++++++++++++++++



ตอนที่ 43.1 ความจริงในใจ 50%




ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เราทะเลาะ และมีปากเสียงกันแรงที่สุดครับ...


ตั้งแต่ที่ผมกับเลิฟคบกันมา ถึงแม้มันจะไม่นาน แต่เราก็ไม่เคยมีเรื่องอะไรกันถึงขั้นมีปากมีเสียงขนาดนี้...อาจจะเป็นเพราะเลิฟเป็นคนยอมอ่อนลงให้ผมเสมอ น้องยอมหยวนๆ หลายๆ อย่าง บางอย่างผมว่าเลิฟก็คงอยากพูด อยากงอแง อยากดื้อดึงบ้าง แต่น้องก็เลือกจะไม่ทำ เพราะเลิฟคงแคร์ผมมาก ผมเองซะอีกที่กลายเป็นคนที่โดนสปอยล์จนได้ใจ ทำอะไรบางทีก็คิดแต่ว่า ถ้าน้องไม่ได้พูด ไม่ได้ว่าอะไร แสดงว่าน้องไม่มีปัญหา


แต่เปล่าเลยครับ สิ่งที่ไม่ได้พูดออกมากลายเป็นสิ่งที่คิดอยู่ในใจ มันไม่ได้อัดแน่น แต่มันฝังลึก และสะสม...


เรื่องของพี่อุ๊ เป็นอีกเรื่องที่ผมคิดน้อยในบางเหตุผล และคิดมากในบางเหตุผลเช่นกัน ผมคิดมากที่ไม่กล้าบอกเลิฟ เพราะกลัวเลิฟจะคิดมาก ไม่สบายใจ ไม่เข้าใจ แต่ผมดันคิดน้อยที่คิดว่าถ้าผมเลือกที่จะไม่บอกซะ มันก็คงจะดี และไม่มีอะไรเกิดขึ้น...แต่ที่ผมคิดมาทั้งหมดมันผิด


เมื่อกี้ที่เลิฟร้องไห้ ตะโกนใส่ผมอย่างน้อยใจ และเสียใจ ผมเองก็ตกใจมากครับ เพราะคิดแค่ว่าตัวเองบอกแค่เป็นเพื่อน เลิฟจะได้ไม่ต้องคิดอะไรมากนัก แต่กลายเป็นเลิฟคิดมากกว่าเดิม ผมผิดเองด้วยที่ปากบอกว่าไม่มีอะไร แต่การกระทำหลายๆ อย่างมันก็คงจะชวนให้สงสัย แต่ผมยังคงยืนยันว่า ผมไม่มีอะไรกับพี่อุ๊แล้วจริงๆ ครับ


ไม่มีครั้งไหนที่ผมเห็นเลิฟร้องไห้ แล้วผมอยากจะร้องตามเท่าครั้งนี้มาก่อน ผมรู้สึกโทษตัวเองที่ทำให้เลิฟต้องจมจ่อมอยู่ในวังวนของความคิดที่เป็นทุกข์ของตัวเอง...ผมทำได้เพียงดึงน้องเข้ามากอดปลอบแน่นๆ ลูบประโลม พร่ำปากบอกขอโทษ...เลิฟเจ็บผมรู้ ผมเองที่รักเลิฟมากก็เจ็บไม่แพ้กันหรอกครับ


ภายในรถผมเล่าเรื่องราวต่างๆ ของพี่อุ๊ให้เลิฟฟัง เลิฟมีสีหน้าผ่อนคลายมากขึ้น แต่ยังนิ่งอยู่ นิ่งจนผมกลัว...ปกติเลิฟเป็นคนโผงผาง มีอะไรก็พูด ก็คุยออกมา และแสดงออกจนอ่านได้ง่าย แต่ไม่ใช่นิ่งเงียบขนาดนี้ ผมใจไม่ดีเลย ครั้งนี้ผมไม่รู้ว่าน้องคิดอะไรอยู่


ผมเอื้อมมือไปจับมือเรียวที่บีบประสานเข้าหากันบนตัก จับมือนุ่มมากุมกระชับไว้บนขาตัวเอง...ถ่ายทอดความมั่นใจ ให้เลิฟได้แน่ใจ ว่าผมรักเค้าแค่คนเดียวเท่านั้น


“เลิฟ...เชื่อใจพี่ไหม” ผมถามทำลายความเงียบเมื่อรถจอดติดไฟแดงจากสี่แยกพ่วงด้วยรถไฟที่กำลังจะแล่นตัดผ่าน ทำให้เวลาของเรามีเพิ่มมากขึ้น


“เลิฟ...ควรจะเชื่อใจพี่...ได้ใช่ไหมฮะ” นี่ผมทำร้ายความไว้ใจของคนที่ผมรักมากถึงขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ผู้ชายที่มั่นคงในตัวผม เชื่อมั่นใจตัวผม ภูมิใจในตัวผม และรักในตัวผมที่เป็นผมมาตลอด จนกระทั่งคำพูดเมื่อกี้ที่หลุดออกมา เป็นคำพูดที่ทำให้ผมรับรู้ได้ว่า คนพูดกำลังสั่นคลอนในความคิดและหัวใจเป็นอย่างมาก


“พี่อุ๊คืออดีต อดีตที่สวยงามของพี่ แต่เค้าไม่ใช่คนที่เป็นปัจจุบัน เค้าไม่ใช่คนที่พี่จะอยู่เคียงข้าง ไม่ใช่คนที่พี่จะใช้เวลาทุกๆ อย่างของพี่ไปกับเค้า และเค้าจะไม่กลายมาเป็นอนาคตของพี่แน่นอน”


“...ตอนนี้คนที่เป็นปัจจุบันของพี่ คนที่พี่ลืมตาตื่นก็อยากจะเห็นหน้าเป็นคนแรก คนที่ก่อนนอนก็อยากจะก้มลงหอมแก้ม บอกรักและราตรีสวัสดิ คนที่อยู่ในความคิดพี่ตลอดเวลา ตอนนี้คนนั้นคือเลิฟเท่านั้นนะครับ...เชื่อใจพี่...เหมือนเดิมได้ไหม” ผมจับมือของเลิฟขึ้นมาแนบแก้ม มืออีกข้างของผมก็เอื้อมไปลูบแก้มนิ่มของอีกฝ่าย ลูบไปลูบมาเบาๆ จากแก้มนิ่มๆ ก็ชื้นขึ้นจากหยาดน้ำที่หยดลงมาจากตาคนตรงหน้า


“ฮะ...เลิฟเชื่อพี่เซฟ เลิฟขอโทษที่เลิฟไม่มั่นคง เลิฟขอโทษที่คิดมากนะ เลิฟขอโทษจริงๆ นะ” แล้วจากหยาดน้ำตาก็กลายเป็นธารน้ำตาที่พรั่งพรูออกมาหยดแล้วหยดเล่า


“ชู่ๆ ไม่เอาไม่ร้องไห้นะ เงียบก่อนๆ พี่ต่างหากต้องเป็นคนขอโทษ...ต่อไปนี้พี่สัญญา ไม่สิ เรามาสัญญากันดีกว่า...ต่อไปนี้ ถ้ามีอะไรเราจะต้องมาเปิดใจพูดกันทุกเรื่องดีไหม ถ้าหากมีอะไรสงสัย ไม่สบายใจ ให้ถามกันและกันนะ อย่าเก็บไว้ และคิดเองนะครับ...พี่เองก็จะไม่ปิดบังอะไรอีกแล้วครับ ต่อไปนี้จะรายงานความประพฤติทุกฝีก้าวเลยดีไหม” ผมชูสองนิ้วประกอบ ยิ้มกว้างให้คนขี้แยตรงหน้า ลดบรรยากาศตึงเครียดของเราทั้งคู่ลงไปได้


“ไม่ต้องถึงขนาดนั้นก็ได้ฮะ แค่เล่าให้ฟังบ้าง ไม่ต้องถึงกับรายงานหรอกฮะ...”


“พี่เซฟ...เลิฟรักพี่นะ” นี่แหละครับความน่ารักของเลิฟ บอกรักผมเสร็จ ก็ชะโงกตัวมาหอมแก้มผมไปฟอดใหญ่ ก่อนที่รถไฟโบกี้สุดท้ายจะแล่นผ่านหน้าเราไป พร้อมกับไฟเขียวที่เร่งให้ผมต้องออกตัวรถ ผมขับไปยิ้มไป ความสุข และหัวใจของผม กลับมาเต้นเป็นจังหวะเดิมอีกครั้ง


แต่ผมยังคงอดกังวลอยู่นิดๆ ไม่ได้ว่า สภาพหัวใจของน้องจะกลับมาร้อยเปอร์เซ็นต์เหมือนเดิมจริงๆ รึเปล่า เรื่องแบบนี้มันก็เหมือนเราเป็นแผล มันคงจะไม่แห้งหายสนิทไปภายในวันสองวัน...แต่มันคงต้องใช้เวลา ผมยอมครับ ผมยอมที่จะค่อยๆ เยียวยาให้แผลในใจของเลิฟสมานกันจนไม่เหลือร่องรอยความเจ็บอะไรอีกต่อไป...





ก๊อก ก๊อก ก๊อก


ผมเคาะประตูห้องพักพิเศษในโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งที่พี่อุ๊รักษาตัวอยู่ ก่อนจะค่อยๆ หมุนลูกบิดเปิดประตูออกกว้าง และหันไปพยักหน้าและยิ้มน้อยๆ ให้เจ้าของมือที่ผมจูงอยู่


“พี่อุ๊ ตื่นนานแล้วเหรอฮะ...ผมพาแฟนมาเยี่ยม” จริงๆ เมื่อก่อนผมจะแทนตัวเองกับพี่อุ๊ว่าเซฟ แต่เพื่อความสบายใจ และสถานะที่เปลี่ยนไป ผมว่าผมแทนตัวเองว่าผมดีกว่า


“ตื่นนานแล้วจ้า...ไหนๆ เอาแฟนมาโชว์ใกล้ๆ เลย...คนนี้เองเหรอน้องเลิฟ...น่ารักจังเลยค่ะ...น่ารักแบบนี้นี่เองเซฟถึงรักมากหวงมาก ไม่ยอมเอามาโชว์สักทีนะเนี่ย...ตายลืมแนะนำตัวเลย...พี่ชื่อพี่อุ๊นะคะ...ส่วนเจ้าตัวเล็กในท้องตอนนี้ยังไม่มีชื่อ แต่เป็นเด็กที่แข็งแรงมากเลยค่ะ เป็นกำลังใจของแม่เลยทีเดียว”


“สวัสดีครับ...เออ ขอเลิฟจับได้ไหมฮะ” เลิฟของผมตอนแรกก็ยังทำตัวเก้ๆ กังๆ ทำหน้าไม่ถูก เคอะๆ เขินๆ อยู่เลย ตอนนี้มาขอจับท้องเขาซะแล้ว


เลิฟเอื้อมมือค่อยๆ ไปสัมผัสกับหน้าท้องที่นูนขึ้นมาเล็กน้อยของพี่อุ๊เบาๆ ก่อนจะลูบช้าๆ และพูดว่า


“สวัสดีตัวเล็ก...น้าเลิฟนะครับ...ตัวเล็กต้องเป็นเด็กดีนะครับ...แข็งแรงนะ...คุณแม่เค้ารักหนูมาก คุณแม่คงอยากเห็นหน้าหนูใจจะขาดแล้ว อีกไม่นานก็จะได้ออกมาเจอกันแล้วนะครับ...แล้วน้าเลิฟจะรอเจอหนูนะ” แล้วแบบนี้จะไม่ให้ผมรักผู้ชายคนนี้ได้ยังไงครับ บอกผมทีเถอะถ้าเป็นคุณ คุณจะอดใจรักคนน่ารักแบบนี้ไหวไหมครับ สีหน้าแววตา คำพูดคำจาที่อ่อนโยน กริยาที่แสดงออกอย่างเป็นธรรมชาติ ทำให้ผมมองเพลินแบบไม่เบื่อ เผลอยิ้มแบบหุบไม่อยู่ไปนานเชียวครับ ถ้าคุณพยาบาลไม่เดินเข้ามาวัดไข้ซะก่อน ผมคงขากรรไกรข้างแน่ๆ


“เอาไว้ถ้าคลอดแล้ว พี่จะให้น้องเลิฟกับเซฟเป็นคนตั้งชื่อเล่นให้เจ้าตัวน้อยแล้วกันนะคะ”

“จะดีเหรอฮะ ให้คุณแม่เป็นคนตั้งให้ดีกว่านะครับ...ชื่อที่มาจากพ่อแม่ เป็นชื่อที่ดีและเพราะที่สุดสำหรับลูกอยู่แล้วครับ” ตอนนี้เลิฟเดินเข้าไปนั่งตรงเก้าอี้ข้างๆ เตียงของพี่อุ๊แล้วครับ ผมเองก็เลยเดินเข้าไปลูบผมน้องเบาๆ อย่างเอ็นดู...


“เป็นชื่อที่มาจากคนที่พี่ ‘รัก’ ยังไงก็ดีเหมือนกับพี่ตั้งแหละจ่ะ...เอ่อ เซฟพี่รบกวนหน่อยสิ พี่อยากกินโดนัท อยากกินมากๆ เซฟนั่งรถไฟฟ้าไปซื้อให้พี่หน่อยได้ไหม รู้สึกจะมีที่สยามนะ คนท้องก็แบบนี้แหละ อยากกินนู่นนี่ พอไม่ได้กินมันก็รู้สึกหงุดหงิดแปลกๆ นะ น้า นะจ๊ะ ไปซื้อให้พี่อุ๊หน่อยนะ...ทิ้งน้องเลิฟไว้นี่แหละ เอาไว้เป็นเพื่อนคุยพี่ก่อนดีกว่า เดี๋ยวพี่จะได้แอบเผาวีรกรรมของเซฟให้ฟังไง”


ผมก้มไปมองหน้าน้องเพื่อขอความเห็น...เลิฟพยักหน้าให้เบาๆ เป็นเชิงอนุญาต ผมเลยรับปากพี่อุ๊ว่าจะไปซื้อมาให้ ถามไถ่ชนิดของโดนัทที่ต้องการแล้วก็ออกปากฝากฝังเลิฟไว้กับพี่อุ๊ ก่อนที่จะก้มลงหอมแก้มนุ่ม...


“เดี๋ยวพี่มานะครับ...เดี๋ยวซื้อมัฟฟิ่นบานาน่าช็อคชิพมาฝากนะ” น้องพยักหน้ายิ้มอย่างถูกใจ


ปล่อยให้แฟนเก่ากับแฟนใหม่คุยกันจะดีไหมนะ...นี่คือความคิดแวบนึงขณะที่ผมรอลิฟต์อยู่


แต่คงไม่มีอะไรมั้ง...พี่อุ๊ก็เป็นคนที่นิสัยดี คุยเก่ง และก็น่ารัก แฟนผมยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย ถ้าอะไรที่เคลียร์แล้วผมว่าเลิฟก็คงจะไม่คิดอะไรมากหรอกฮะ เห็นจากเมื่อกี้ก็คุยกับพี่อุ๊เรื่องเจ้าตัวเล็กในท้องอย่างสนุกสนาน...



บางที พี่อุ๊อาจจะทำให้เลิฟเคลียร์ความสัมพันธ์ของผมกับพี่เค้า และมั่นใจในตัวผมมากขึ้นก็ได้...




หวังว่าจะเป็นอย่างนั้นนะครับ...

[-N-]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ดีใจมาต่อแล้ว
เอ่อ ทิ้งท้ายไว้อย่างงี้ มันออกแนวเนกาทีฟมั้ยเนี่ยยยย
อิพี่เซฟ เดี๋ยวเหอะ หลายรอบแล้วนะ หลายรอบ
อย่าทำให้น้องเสียใจอีกนะะะะะะะะะะะ


ขอบคุณมากค่าที่มาต่อ ^^

[-N-]

(นี่ กระซิบบอกว่า คอมเม้นต์เลย 2000 แล้วนะ ทวงเซย์แชมป์ซะเลย อิอิ)

[cherrycream]

เกลียดการเว้นวรรคเรื่งแบบนี้ที่สุด 

[N.T.❁]

เอ่อ...มีใครหิวรอบดึกป่าวคะ?
ทำไมรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงแกะซองมาม่าแว่วๆ...

ลางไม่ค่อยดีเลยอ่าา..
ประโยคนั้นของคุณพี่อุ๊มันแปลกๆ...คนที่พี่ 'รัก' เหรอ?...เหอๆ
ไม่ใช่จะมาใส่ไฟให้น้องเลิฟไขว้เขวเพื่อจะหาคุณพ่อเลี้ยงให้ลูกนะจ๊ะ (ตอนนี้มองโลกในแง่ร้ายไปแล้วอ่าค่าาา)

พี่ไนท์ตัดตอนได้ชวนคิดมากมายเลยอะค่าาา

[PeeYaR]

แล้วถ้ามันไม่เป็นอย่างนั้นล่ะ พี่เซฟจะทำยังไง?
พี่จะปกป้องดูแลน้องเลิฟได้จริงเหรอ?

ยังคงนอยด์อิพี่เซฟอยู่อย่างต่อเนื่อง เหอๆ
ถ้าพี่ทำให้เลิฟกลับมาร่าเริงสดใสได้เมื่อไหร่ เมื่อนั้นแหละเค้าจะเลิกนอยด์พี่

ปล. ตอนนี้ก็ยังคงอินกับเลิฟอยู่ เหอๆ

[Little Devil]

writer ใจร้ายนะ

[didi]

marcy ใจร้าย 
ไม่ต่อให้จบ
จะรออีก 50% ค่ะ
 
 

[BeeRY]

ต้องขอบคุณพี่ Mercy ที่แอบสปอยล์ล่วงหน้า เพราะจะได้มีเวลาทำใจ
ทิ้งท้ายเอาไว้แบบนี้ แอบเสียวปานกลางถึงมากที่สุด...
ถ้าเกิดมีเรื่องอะไรกันอีก จะยุเลิฟให้เลิกกะพี่เซฟแล้วนะ ชิส์
แต่คุณพี่อุ๊ จะเป็นคนไม่ดี(อย่างที่แอบคิด)จริงเหรอ ?
ไม่ไหวจะเคลียร์ เอาน้องเซย์มาปลอบใจหน่อยค่ะ พี่ Mercy

[JJHJJH]

+ ให้จ้า
ดูท่าจะพายุเข้า
ผู้หญิงท้องที่ฮอร์โมนเปลี่ยน มักจะมารยามาก 555 (ไปนู่นนนน)

[PEENAT1972]

อุปสรรค คือ บททดสอบความรัก ถ้าคิดในแง่ดีๆ สาธุ

[iczie]

อิพี่อุ๊ชักยังไงเนี่ย??? เริ่มไม่ไหวใจเลย กังวลว่าจะเกิดเรื่องร้ายอีก

[honeymic]

เอ่อ........ไงล่ะเนี๊ย ตัดไว้ให้คิดสองแง่เลยนะนี่
แล้วโดยส่วนตัวเป็นพวกชอบคิดลบซะด้วย 

[fuku]

สยองกะวงเล็บ (รัก)
ทำให้เสียวสันหลังวาบๆ  หวังว่าอดีตกะปัจจุบันคงไม่มีเรื่องอะไรกันนะ

ค้าง คา เครียด
มากๆ ค่ะ (-____-" )

[fkjj]

หวังว่าพี่อุ๊คงไม่ทำเรื่อง

[kengumm]

เพื่อนสาวคะ ไปกิน Bapple กันค่ะ 555

ปล. อย่ามาไทรโศก ให้ยัยอุ๊ชั้นเป็นนังอุษานะคะ ชั้นมีเคืองหล่อนแน่นอน

[the_pupae]

"เป้นชื่อจากคนที่พี่รัก .....". ประโยคนี่เราคิดมากไปป่าวหว่า

ว่างานจะเข้าอีกรอบ

[pikkiz]

ตอนนี้แตกออกเป็น สองประเด็น

พี่อุ๊ ไม่เป็นแม่พระ ปรับความเข้าใจกัน ก้อ ต้องเกิดเรื่องชิงรักหักสวาท!!!!   แต่อยากได้อย่างหลัง แล้วหักมุมอย่างแรงให้ พี่เซฟ กะน้องเลิฟ กลับมารักกันเยอะๆๆ เหมือเดิมอ่ะ

ดูซับซ้อน แต่แรง!!! ตามประสา writer และ น้องเลิฟอ่ะ

ว่าแล้วก้อไปรอพรุ่งนี้ดีกว่า  อิอิ

ปล. ยังไม่ได้แนะนำตัวเลย "ปิ๊ค (ที่ดีดกีตาร์) นะคร้าบบบ" เข้ามาอ่านเรื่องนี้หลังจากอกหักได้ไม่เกิน 2 วัน  แบบว่า บางเหตุการณ์ ตรงเป๊ะคับพี่น้อง คิดมากไง เราคิดว่า ไม่คู่ควร สุดท้ายก้อ ไปกันไม่ได้ด้วยความไม่เข้าใจกัน แต่ ก้อเป็นบทเรียนนะคับ เรื่องการหันหน้าเข้าหากัน คุยกันไปเถอะ บอกกันมาให้หมด แล้วมันจะดีเอง
สรุปใจความอ่านมา 4 วัน (แถมแอบอ่านเวลาทำงานด้วย แร๊ง!!! จิงๆ  )  รักพี่เซฟ รักน้องเลิฟ รักไอ้แชมป์ รักเด็กดื้อ(เจ้า เซย์) แอบชอบ น้องโรสกะพี่คิว และ  ทีนึงให้กับ writer คร้าบบบบบ

[EunJin]

หวังว่า ทั้งสองคนที่คุยกัน
มันจะไม่มีปัญหาอะไรเนอะคะ
ฮุ้ววว

[KM137]

หวังว่าคงไม่มีเร่ืองอะไรตามมาอีกนะ...

[little_munoi]

โฮกกก
โคดค้างงงงง
พี่อุ๊จะดีจิงอย่างที่พี่เซฟคิดไม๊อ่ะ
เลิฟจะเป็นไรไม๊อ่ะ
โอ๊ยยย
อยากรู้ๆๆๆ ต่อไปจะเป็นไง
ความคดของผู้หญิง
บางทีมันอาจจะร้ายกาดกว่าที่แสดงออกก้ได้นะ

[กระต่ายชมจันทร์]

แอบแวบมาตอนนั่งหางานให้พี่สาว

น่ารักมากค่า ><