หัวข้อ: Valentine Love เมื่อไหร่จะรักผมสักที ประกาศจอง P.1 (12/11/13)

[myall]

เคืองพี่เซฟทำเลิฟเสียน้ำตา ชิชิ

ผู้หญิงคนนั้นเป็นแค่เพื่อนแน่เหรอ

[loveooo]

ไอพี่เซฟ ถ้ามีอะไรขี้นมานะแก

เดี๋ยวจะรู้สึก!!!

 

[n2]

อ๊าย :serius2:สายตาไม่ดีทำไมมองไม่เห็นว่ามาลงตอน 40 แล้ว
พลาดไปตั้งสองวันเพิ่งจะมาเห็น

สงสัยเพื่อนพี่เซฟคือคนที่ให้คำปรึกษา
เรื่องที่พี่เซฟจะบอกพ่อกับแม่ว่าตัวเองชอบผู้ชายละมัง

[uknowvry]

สถาณการณ์แบบนี้ ทำเอาคนทะเลาะกันมานักต่อนักละคับ
เพื่อนกับแฟน
แฟนเก่ากับแฟน
ต้องมีการจัดการที่ดีในชีวิต
ตั้งกะเกิดมา เพิ่งเคยเจอคนเดียว
555

[RAKDEK_KA]

พี่เซฟคะ ขอเคลียร์ด่วนเลยนะเนี่ย 

[Mercy]

ดีค่า...
วันนี้ Mercy มาดึกมาก (รึเช้าตรู่หว่า)

แอบเห็นหลายคนมาเม้นท์กันหลายที่...เพื่อน้องเซย์กะพี่แชมป์

เอาเป็นว่า เดี๋ยวหลังจากเคลียร์ปัญหาของคู่หลัก (ปัญหาแรก) เสร็จแล้วจะมาลงตอนพิเศษให้ค่ะ

ตอนนี้มาแบบสั้นๆ แต่น่าจะขยายความได้ดีนะคะ...

ขอบคุณทุกๆ เม้นท์จริงๆ ค่ะ จากใจเลย
ขอบคุณทุกๆ คนที่เข้ามาอ่านด้วยค่ะ

เม้นท์บ้างอะไรบ้าง เพื่อกำลังใจของนักเขียนนะคะ จ๊วบบบบบบ  

ปล.ฝนตกหนัก เมื่อเช้าถึงออฟฟิศเกือบเที่ยง...ดีที่เจ้านายก็สายเหมือนกัน ฮ่าๆๆๆ
ปปล. ยกยอดตอบเม้นท์ไปก่อนนะคะ  

+++++++++++++++++++++++++++++++




ตอนที่ 41 รักเก่าๆ หนทางใหม่ๆ



ให้ตายเถอะ!!!


เมื่อกี๊ผมไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหม...?


ผมเห็นดวงตาสุขใสของคนรักของผม วาวเลื่อมเคลือบไปด้วยหยาดน้ำที่พร้อมจะเอ่อไหลเต็มที แต่เพียงชั่ววินาที น้องก็หลับตาลงสนิท หันหน้าเอียงคอแนบแก้มลงกับหมอน...


ผมรู้ ว่าน้องคงรู้สึกแย่ ที่ค่ำคืนที่คิดว่าจะใช้เวลาอยู่ด้วยกันจนรุ่งสาง กลับกลายเป็นเพียงชั่วค่อนคืนเท่านั้นเอง...ผมเองก็แย่ไม่ต่างจากเลิฟเท่าไหร่ ผมรู้สึกแย่ เหมือนกับผมมาหาที่ระบายความใคร่ เสร็จสมอารมณ์หมายแล้วก็ไป...


แต่เปล่าเลยนะครับ...ผมไม่ได้อยากปล่อยมือจากคนตัวนิ่มของผมไปเลย ถ้าผมไม่จำเป็นจริงๆ...


หลายคนคงสงสัยกันเต็มแก่แล้วว่าเพื่อนผมที่มาจากอเมริกาเป็นใคร ผมว่าเลิฟเองก็คงสงสัยไม่แพ้พวกคุณหรอกครับ...เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟัง


เพื่อนผมที่มาจากอเมริกา เธอชื่ออุ๊ ครับ จริงๆ แล้วเธอแก่กว่าผมหลายปี ผมเรียกเธอว่าพี่อุ๊...ผมรู้จักกับพี่อุ๊ที่อเมริกา สมัยตอนผมเรียนอยู่ปี 2 ผมไปโครงการ Work & Travel…พี่อุ๊ เป็นสาวไทยที่ไปโครงการคล้ายๆ ของผม แต่ของเธอเป็นโครงการที่ต้องไปเป็นพี่เลี้ยงเด็กหนึ่งปี เธอเรียนจบหางานเก็บเงินอยู่ปีกว่า ก็ได้มาสมัครกับโครงการนี้ และเธอก็อยู่จนครบหนึ่งปีแล้วด้วย ช่วงที่ผมเจอเธอ เป็นช่วงหนึ่งเดือนฟรีไทม์ของเธอครับ คนที่มากับโครงการแบบนี้ พอครบกำหนดเวลาแล้ว เราจะได้มีสิทธิ์ได้อยู่เที่ยวต่ออีกหนึ่งเดือน...


พี่อุ๊เธอกะจะอยู่ยาวครับ เธอขอโฮสออกมาอยู่ตัวคนเดียวในช่วงหนึ่งเดือนที่เหลือ เธอหางานทำ เพื่อนของเธอแนะนำว่าสามารถอยู่ต่อได้ อาจจะลำบากซักหน่อยเพราะต้องคอยหลบๆ ซ่อนๆ ถ้าถูกจับได้ ส่งกลับสถานเดียวแถมติดแบล็คลิสต์อีกต่างหาก...แต่พี่อุ๊เธอขอเสี่ยงครับ ด้วยฐานะทางครอบครัวที่ไม่สู้จะดีนักของเธอ แม่ของเธอป่วยเป็นโรคไต ต้องฟอกไตทุกๆ อาทิตย์ ทางบ้านของเธอไม่ได้ร่ำรวยอะไรเป็นเกษตรกร มีพื้นที่นาอยู่ไม่มากนัก มีเงินเก็บเจียดพอที่จะส่งเธอเรียนจนจบ แต่เธอก็ต้องทำงานหนัก ส่งตัวเองด้วยส่วนหนึ่ง...


การมาปากกัดตีนทีบที่อเมริกา ถึงมันจะเสี่ยง แต่มันทำให้เธอสามารถมีเงินเหลือพอที่จะส่งกลับไปให้แม่เธอได้ฟอกไต และรักษาตัว ครอบครัวพี่อุ๊ เหลือแค่แม่กับพี่อุ๊เท่านั้นครับ นอกนั้นเสียชีวิตหมดแล้ว ทั้งพ่อและน้อง จากอุบัติเหตุทางรถ เพราะพ่อต้องรีบไปรับน้องที่โรงเรียน แล้วรีบกลับมาหาแม่ที่กำลังป่วยอยู่ที่บ้าน ฝนตก ถนนหนทางต่างจังหวัดไม่ได้ดีนัก ทำให้รถแหกโค้งเสียหลักพุ่งลงเหว...


ผมเจอกับพี่อุ๊ที่ร้านอาหารไทยที่พี่อุ๊ทำงานอยู่ เผอิญร้านขายไอศครีมที่ผมทำงาน อยู่ติดกับร้านอาหารไทยร้านนี้ พี่อุ๊เคยมาซื้อไอศครีมร้านผม และพอรู้ว่าผมเป็นคนไทย พี่อุ๊ก็ใจดีเอาข้าวและกับข้าวจากที่ร้านในส่วนของเธอแบ่งมาให้ผมได้ทานบ้าง เราเจอกันเกือบทุกวันครับ มีเวลาว่าง พี่อุ๊ก็จะชวนผมไปเดินเล่นในพาร์คบ้าง ไปมิวเซียมบ้าง พาผมทัวร์รอบๆ เมืองบ้าง ผมสบายใจเวลาได้อยู่กับพี่อุ๊


พี่อุ๊เป็นผู้หญิงที่สวยสะดุดตา และมีลักษณะที่ทำให้คนที่คุยด้วยสะดุดใจครับ นอกจากสวยแล้วยังมีเสน่ห์มากๆ เสน่ห์ของพี่อุ๊อยู่ตรงที่ความมีน้ำใจ จริงใจ กตัญญู และมองโลกในแง่ดีครับ...ผมรู้จักกับพี่อุ๊สองอาทิตย์ ผมก็ตกหลุมรักเธอ...และพี่อุ๊ก็เช่นเดียวกัน เราตกหลุมรักซึ่งกันและกัน...


ผมย้ายเข้าไปอยู่กับพี่อุ๊ พี่อุ๊เป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมมีอะไรด้วย และด้วยความรักและเต็มใจ ไม่ใช่ความใคร่หรือเหงา...พี่อุ๊ดูแลผมดีทุกอย่าง เราคบกัน อยู่ด้วยกัน เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขและเต็มไปด้วยห่วงแห่งความรัก...แต่ทุกอย่างมันไม่ได้ราบรื่นโรยด้วยกลีบกุหลาบเหมือนหนังไทย...ครบกำหนดสามเดือนผมจะต้องเดินทางกลับประเทศ จริงๆ แล้วก่อนหน้านี้ผมก็หาข้อมูลของการขอทุนเรียนที่อเมริกา ผมยอมหากผมต้องมาเริ่มเรียนใหม่ที่นี่ ผมเองมั่นใจว่าผมเรียนเก่งพอที่จะมีลุ้นทุนอยู่บ้าง...


ผมเอาเรื่องนี้มาปรึกษาพี่อุ๊...พี่อุ๊ไม่เห็นด้วย และบอกให้ผมกลับไปเรียนต่อให้จบ กลับไปอยู่ดูแลพ่อกับแม่ เพราะพี่เค้าเองไม่ได้ทำหน้าที่นี้เลย เค้ารู้ว่าแม่คิดถึงเค้าแค่ไหน อยู่ที่นี่มันไม่ได้สบายเหมือนอยู่บ้านเรา


‘เซฟกลับไปเถอะ...กลับไปทำหน้าที่ของเซฟให้ดี ไปดูแลคุณพ่อกับคุณแม่ กลับไปเป็นความหวังของท่าน ไม่มีที่ไหนสุขใจเท่าบ้านเราหรอกนะ’


‘แต่ผมรักพี่...ผมอยากอยู่กับพี่ ผมอยากดูแลพี่ ไม่งั้นพี่กลับไปกับผมไหม กลับไปอยู่ด้วยกัน ไปหางานทำ ผมจะตั้งใจเรียน เก็บเงิน แล้วผมจะดูแลพี่เอง นะครับ’


‘เซฟ ฟังพี่นะ...เซฟยังแบมือขอเงินแม่อยู่เลย ชีวิตคนเรามันไม่ได้ราบรื่นเรียบหรู เหมือนอย่างที่ใจเราคิดหรอกนะ พี่มีภาระหน้าที่ที่พี่ต้องแบกไว้ พี่ไปไหนไม่ได้ พี่ต้องเก็บเงินรักษาแม่...เซฟเองก็ต้องกลับไปเรียน ไปเป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ ตั้งใจเรียน...พี่ยอมรับว่าพี่รักเซฟ แต่พี่เห็นแก่ตัวไม่ได้ เซฟเองพึ่งจะอายุแค่นี้ ยังมีโอกาสที่ได้เจอใครอีกมากมาย กลับไปเถอะนะ...เรา เลิกกันเถอะ’


นั่นเป็นครั้งแรกในชีวิต ที่ผมร้องไห้ให้กับความรัก...หลังจากที่ผมกลับมาเรียนต่อได้ไม่กี่เดือน ผมก็ได้รับข่าวจากพี่อุ๊ ว่าเธอกำลังจะแต่งงานกับชาวอเมริกัน เธอกำลังจะได้สัญชาติ...ผมที่ยังคงรักเธออยู่ กลับมานั่งร้องไห้ที่บ้านอีกครั้ง...เธอเป็นคนแรกที่ทำให้ผมรู้สึกอยากปกป้องคนที่เรารัก อยากเป็นผู้ชายที่ดี อยากเข้มแข็งให้มากๆ

แผลในใจของผม ค่อยๆ ดีขึ้นตามกาลเวลา มันค่อยๆ จางหายไปพร้อมๆ กับข่าวคราวของพี่อุ๊...และผมก็ได้พบกับรักครั้งใหม่ รักที่ผมสัญญากับตัวเองว่า ผมจะประคับประคองรักครั้งนี้ไว้ให้ยาวนานที่สุด


พี่อุ๊ทำให้ผมรู้จักความรัก และพยายามอยากที่จะเป็นผู้ชายที่พร้อมทุกอย่างเพื่อจะดูแลพี่เค้า แต่กับเลิฟไม่ใช่ เลิฟทำให้ผมกลายเป็นผู้ชายที่มีความสุขที่สุดโดยไม่ต้องพยายาม ผมไม่ขาดอะไรเลยซักอย่าง เลิฟทำให้ผมเป็นผู้ชายที่เข้มแข็ง น้องสอนให้ผมรู้ว่าการที่เราจะรักใครสักคน ไม่ใช่เพราะเค้าเป็นคนที่พร้อมทุกอย่าง แต่เพราะเรารักเค้า เค้าถึงเป็นคนที่พร้อมทุกอย่างสำหรับเราต่างหาก




เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา ผมได้รับโทรศัพท์จากพี่อุ๊ ผมดีใจมากที่พี่อุ๊ยังจำผมได้ พี่อุ๊บอกว่า พี่เค้าจะกลับมาเมืองไทย มาจัดการเรื่องงานศพของแม่เขา...ใช่แล้วครับ แม่พี่อุ๊เสีย แล้วที่แย่ไปกว่านั้น เมื่อเดือนที่ผ่านมา สามีของพี่อุ๊ก็พึ่งเสียไปด้วยโรคหัวใจวายเฉียบพลัน...นอกจากสามีของเธอจะจากไปและทิ้งมรดกเป็นอสังหาริมทรัพท์ต่างๆ ที่ทำให้เธอมีกินมีใช้อย่างสบายๆ ไปทั้งชาติแล้ว สามีของพี่อุ๊ยังคงทิ้งพยานรักของทั้งคู่ไว้ในท้องของพี่อุ๊อีกด้วยครับ


พี่อุ๊ ท้องได้สามเดือนแล้ว แต่สามีของพี่เค้า ไม่มีโอกาสได้พบหน้าลูก แม่ของพี่อุ๊ก็ไม่มีโอกาสจะได้เห็นหน้าหลาน ผมไม่รู้ว่าในชีวิตของคนๆ หนึ่ง เราจะมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นกับเราได้ซักกี่ครั้ง แต่ผมว่าชีวิตของพี่อุ๊ มันมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นมากเกินไปแล้ว...แต่พี่อุ๊เข้มแข็งมากครับ พี่เค้าบอกว่า ตอนนี้สิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตของเค้าคือลูก ลูกเป็นกำลังใจที่ทำให้เค้ามีชีวิตและเดินหน้าต่อไป


ผมรับอาสาไปรับพี่อุ๊ที่สนามบิน จัดหาที่พัก ขับรถไปส่งพี่เค้าที่จังหวัดบ้านเกิดเพื่อทำพิธีต่างๆ ดีที่บ้านพี่อุ๊อยู่ในจังหวัดที่ไม่ไกลมากนัก พอที่จะขับรถไปกลับได้ไม่กี่ชั่วโมง...ด้วยเหตุนี้ ช่วงนี้ผมถึงได้หายตัวไปบ่อยๆ ไงครับ


ที่ผมไม่ได้บอกกับเลิฟไปตรงๆ ก็เพราะว่าผมไม่กล้าครับ...ไม่ใช่ว่าผมยังคิดอะไรกับพี่อุ๊อยู่นะครับ เปล่าเลย ตอนนี้ เดี๋ยวนี้ ขณะนี้ และต่อไปนี้ คนที่ผมรักก็ยังคงเป็นเลิฟครับ แต่ด้วยนิสัยคิดมาก คิดเอง คิดไปไกล และช่างจินตนาการของน้อง ทำให้ผมยังลังเลว่าควรจะบอกความจริงไปเลยไหมว่าพี่อุ๊เป็นแฟนเก่าผม หรือว่าควรจะบอกว่าเป็นแค่เพื่อนกัน


ผมไม่อยากโกหก ผมไม่ควรจะบอกว่าพี่อุ๊เป็นแค่เพื่อน...ผมเลยตัดสินใจว่าพรุ่งนี้ผมจะพาเลิฟไปเจอพี่อุ๊ แล้วผมจะเล่าทุกอย่างที่ผ่านมาในอดีตให้เลิฟฟังให้หมด...แต่มันก็ดันเกิดเรื่องขึ้นก่อนครับ...


งานศพของแม่พี่เค้าก็พึ่งเสร็จเมื่อวาน คืนนี้พี่อุ๊เลยมาพักอยู่โรงแรมในกรุงเทพฯ ด้วยความเครียด และเหนื่อยสะสม บวกกับอาการแพ้ท้อง พี่อุ๊ต้องวิ่งไปอาเจียนในห้องน้ำอยู่บ่อยๆ คืนนี้พี่อุ๊ก็วิ่งเข้าวิ่งออกห้องน้ำอยู่หลายครั้ง จนครั้งล่าสุด ความเพลียทำให้พี่อุ๊หน้ามืด จนสะดุดขาตัวเองล้มในห้องน้ำ...พี่อุ๊ปวดท้องมาก พี่เค้าไม่รู้จะทำยังไงดี ไม่มีเพื่อนหรือญาติที่รู้จักที่นี่ เบอร์โรงพยาบาลก็ไม่รู้ พี่อุ๊เลยโทรหาผม...และด้วยเหตุนี้ทำให้ผมจำเป็นต้องไปจริงๆ ครับ




ตอนนี้พี่อุ๊ปลอดภัยแล้ว ผมนั่งเฝ้าอยู่ในห้องพิเศษของโรงพยาบาล กะว่าซักหกโมงเช้า รอให้พยาบาลมาเปลี่ยนน้ำเกลือ และให้ยาพี่อุ๊ ผมถึงจะออกไปรับคนเก่งของผมที่บ้าน...ไม่รู้ป่านนี้จะได้นอนบ้างรึเปล่า ร้องไห้ขี้มูกโป่งไปแล้วมั้งเนี่ย


หกโมงครึ่ง ผมก็ถึงบ้านของที่รัก กำลังเลี้ยวรถเข้าบ้าน พี่ยามก็วิ่งมาเคาะกระจกรถผม แล้วบอกว่า คุณเลิฟไปเรียนแล้ว...


หืมมมมมมมมมม!!! หกโมงครึ่ง ไปเรียนแล้วเนี่ยนะ...วันนี้น้องมีเรียนสิบโมงไม่ใช่เหรอ...


เฮ้ออออไอ้ที่เดาๆ ไว้ ไม่ผิดโผจริงๆ ครับ แบบนี้งอนชัวร์!!! แล้วไม่ได้งอนอย่างเดียวนะ ผมว่าพ่วงอาการน้อยใจด้วยแน่ๆ


เอาล่ะครับ ผมได้ภาระกิจหลักเช้านี้ของผมแล้วครับ...


นั่นคือภาระกิจ...






ง้อเมีย!!!



จับตัวได้จะฟัดให้หายงอนเลย ให้ตายเถอะ เรื่องคิดมากเนี่ยที่หนึ่งเลยจริงๆ เชียว...

[nuttykung]

อร๊ากกกก ไอ้พี่เซฟ อย่าให้เลิฟร้องไห้นะ ไม่งั้นแกตายยยยยยยย

[Little Devil]

ค้างง นะครับคุณ writer

[PEENAT1972]

มีอะไรแล้วไม่พูดไม่บอกกันดี ๆ กรรม ไปง้อเลยไป

[JJHJJH]

เลิฟงอนนานๆ เลย พี่เซฟอ่ะชอบทำตัวอึนๆ หน้ามึนๆ เชอะ >.<

บวกๆ ให้จ้า

[stupidchild]

อร๊ายย ย ไม่ได้มาอ่านนาน ยังน่ารักได้ใจ
นี่ถ้าไม่กลับมาอ่านตอนนี้ไม่เคลียรอย่างแรง

[honeymic]

มันก็น่างอนนั่นแหละ  แทนที่จะเล่าให้กันฟัง
พาไปแนะนำให้รู้จักเท่านั้นก็หมดเรื่อง  เซฟนะเซฟกลัวน้องไม่เข้าใจจนเป็นเรื่องซะแล้ว

[jaaeyboy]

เซฟเอ้ย  ทีหลังมีไรต้องพูดต้องเคลียร์น่ะ

ทำเหมือนมีความลับจากกัน

ถ้าน้องเลิฟรู้จากคนอื่นแบบผิดๆ ประมาณกว่าแฟนเก่าไรแบบนี้

รับรอง ภาระกิจ "ง้อเมีย"  อาจต้องใช้อีกนานเลย

พูดคุยกันดีๆเน้อๆ  บอกทุกอย่างไปซะ

[BeeRY]

เข้าใจพี่เซฟนะ...ที่ไม่บอกทั้งหมดก็เพราะไม่อยากให้เลิฟไม่สบายใจ
แต่ก็นั่นแหละ เพราะบอกไม่หมด ฝ่ายเลิฟก็ไม่สบายใจ กรรมของพี่เซฟจริงๆ
คือมันก็ต้องมีช่องว่างกันบ้างอ่ะ ไม่ต้องรู้ทุกอย่างหรอก เพราะรู้ไปมันก็มีแต่ไม่สบายใจอย่างนี้
แต่พอได้รู้ว่าปัจจุบันกับอนาคตของพี่เซฟคือเลิฟ คนอ่านก็ให้อภัยแระ 55
เหลือแต่เลิฟที่ยังไม่หายงอน ตามไปง้อเมียสุดที่รักให้สำเร็จนะพี่เซฟ 

[p_phai]

รีบเครียกับเลฟนะครับ

สงสารน้องเค้าอะ

[┠┨ ¡ Þ Þ ☻ ❣ ╰╰]

อย่ามาว่าพี่เลิฟ ของนู๋คิดมากน่ะ...ก็ตัวเองทำอารายไม่เคลียร์เอง...

อึกๆอักๆ....ทำตัวน่าสงสัย....อิอิ....

พี่เลิฟ งอลนานๆ  ไปเลย....

[ขนมหวาน]

เราไม่โทษว่าเลิฟคิดว่า เป้นใครก็คิดเฟ่ยพี่เซฟ
พี่เซฟแหละคิดน้อย คนเป็นกันมาปก ๆ ปิด ๆ มันก็คิดทั้งนั้นแหละ
ดี ให้เลิฟงอนสักหลายวันเลยดีกว่า ให้ง้อซะให้เข็ด 5555

เป็นกำลังใจให้ทั้งคนแต่งและพี่เซฟกับน้องเลิฟ
มีแต่คนถามหาพี่แชมป์กับน้องเซย์ แต่เราก็อยากอ่านคู่ของสุดที่รักนะจ๊ะ

[ChiOln]

เชียร์ ๆ ให้พี่เซฟไป ง้อเมีย เอิ้ก ๆ

[zazoi]

งานนี้เข้าข้างเลิฟเต็มที่ งอนให้เต็มที่เลยนะ ชริ!!

[fuku]

ไปง้อซะ  เพราะพี่เซพผิด!!

มีชนักติดหลังอ่ะ  ลังเลไม่เข้าเรื่อง ( -3-)

[bbyuqin]

รีบๆๆไปทำภาระกิจ"ง้อเมีย"เลยอิพี่เซฟ..

ชอบปิดบังน้อง ถ้าบอกทั้งหมดแต่แรกแล้วชวนน้องไปด้วยเลย...คงไม่ต้องมานั่งคิดเองเออเองแบบนี้....ชิชิ....

[the_pupae]

ง้อให้สำเร็จแล้วกัน

[cherrycream]

ทำอะไรไม่วางแผน ต้องมาง้อ งานนี้เหนื่อยแน่ ฮ่ะ ฮ่ะ



รอ รอ รอ ครับ  อย่านานนักน้า...

[kitty]

 o13พี่เซฟสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเปงกำลังใจไห้

[MaeMoo]

ทำขนาดนี้ ใครไม่คิดมากก็บ้าแล้ว...

ถ้าเป็นคุณชายที่บ้านทำแบบนี้นะ...






 

ไม่ตายก็คางเหลืองล่ะจ๊ะ

[anajulia]

กรรมเวร อิพี่เซฟเอ๊ยยยยยยยยยยยยยย

โถ.......น้องเลิฟเลิฟของพี่ ร้องไห้ตาบวมเป็นตรูดไปแล้วมั้งนั่น
พี่อุ๊ก็นะ ซวยแล้วซวยอีก คนบ้าอะไรเกิดมาซวยได้ขนาดนั้น

ปล.กอดดดดดดดดดดดดดคุณไนท์ และน้องในท้องพี่อุ๊หนึ่งทีค่ะ ชอบเด็กลูกครึ่ง กร้ากกกกกกกกกส์

[liTTle.SaLapaO]

ภารกิจ ง้อเมีย ขอให้พี่เซฟทำภารกิจสำเร็จนะคับ 5555
ชีวิตคนเรามันไม่แน่นอนอย่างนี้แหละ ให้กำลังให้พี่อุ๊คับ สู้ๆนะฮะ

รอตอนต่อไปคับผม เจ้

[peppier]

เหอะ ๆ
อ่านตอนนี้แล้วแอบเกลียดพี่เซฟชอบกลยังไงไม่รู้  

[bigbeeboom]

ก็เซฟไม่ยอมคุยกันดีๆเองนี่น้า เลิฟอ่ะ ขอแค่บอกก็พร้อมจะเข้าใจอยู่แล้ว ผิดเต็มย่ะตัวเธอ
เลิฟงอนให้สนุกเลยนะจ๊ะ อิอิอิ

[N.T.❁]

เนี่ยแหละน้าา...ผลของการชอบคิดอะไรแทนกัน
มันทำให้ความมั่นใจลดลงได้รู้เปล่าพี่เซฟ...
แล้วจากที่อ่านๆมา บอกเหตุผลไปตรงๆอะแหละน้องเลิฟไม่คิดมากหรอก แต่ถ้าปิดๆบังๆเนี่ยดิ คิดมากชัวร์ๆ
  พี่ไนท์ค่ะ แอบสงสารคุณอุ๊...รันทดจริง TT