หัวข้อ: Valentine Love เมื่อไหร่จะรักผมสักที ประกาศจอง P.1 (12/11/13)

[♥a2k♥]

น้องเลิฟน่ารักและฮามากกก
ถ้าเราเป็นพี่เซฟก็คงจะทั้งหึงทั้งหวงเหมือนกัน
น้องเซย์จะเข้ามาทำอะไรมั้ยนะ?

[Mercy]

มาตอบเม้นท์ก่อน


anajulia : อ่อนไม่อ่อนลองไปลุ้นดูนะจ๊ะ
pooinfinity : ฮ่าๆๆ ให้น้องจับกดเลยดีมะ
K2KARN : น้องเซย์นี่มันตัวยุ่งของแท้เลยล่ะค่ะ
Little Devil : อย่าเพิ่งรีบเขินสิคะยังไม่ทันได้ทำไรกันเลยนะ
DE SaiKuNee : โหะๆๆๆ  
PEENAT1972 : ป้าขา มาจุดพลุเร็วววว
Ayame : คุ้มรึเปล่า ลองมาดูกันค่ะ
JJHJJH : นั่นสิ เพราะพี่เซฟแกไปศึกษามาเป็นอย่างดีแล้ว
V_we : วีจ๋า มีให้ศึกษาเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ งั้นเราขอยืมมาศึกษาเองบ้างดีกว่า เผื่อ NC ครั้งต่อไป กร๊ากกกก
kikilalakik : พี่เซฟคงคุ้มกว่าค่ะ เหมือนจะรอเวลานี้มานานแล้ว
Phelyra : ฮ่าๆๆๆ รุนแรง เร่าร้อน และเหงื่อโทรมกายเลยเหรอ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ  
kitty : นั่นสินะ น้องคงงานเข้า แต่ว่า คงมีความสุขแน่เลยอิอิ
fkjj : ยุ่งรึเปล่าต้องติดตามต่อไปค่ะ แต่วุ่นวายแน่นอน ฮ่าๆ
liTTle.SaLapaO : งานนี้พี่เซฟแกทุ่มสุดตัวเลยล่ะค่ะ กว่าจะได้โอกาสงามๆ มาซักที พี่แกใช้คุ้มแน่ๆ ค่ะ
ferly : น้องมันขี้ตื่นเต้นค่ะ
Vesi : อาร๊ายย มาขงมาขอ คนนี้มีคนจองแล้ว...โหะๆๆๆ
สมุนไพร : มาแล้วค่ะ
Ooคุณชายติ๋วoO : อาจจะอิ่มจนจุกเลยนะคะคุณชาย
n2 : พี่เซฟแกกำลังวางแผนจะฆ่าไอ้น้องเซย์อยู่ค่ะ
bbyuqin : น้องเซย์อาจทำให้พี่เซฟแกแก่ก่อนวัยได้ค่ะ อิอิ
กระต่ายชมจันทร์ : ขอบคุณน้องต่ายจ้า มาแก้คำผิดให้เสมอๆ แต่แอบบอกว่า ไอ้น้องเซย์มันเอาจริงนะเออ
yunjaejoong : อิอิ
Safina_safe : จริงๆ พี่คิวร้ายที่สุดนะฮ่าๆๆ
*-*คาเมะ*-* : ฮ่าๆๆ น้องแค่แอบคิด ไม่ทำจริงหรอกค่ะ เอ๊ะ..แต่ก็ไม่แน่นะ กร๊ากก
uknowvry : ^^
bakanishi1 : นับวันกันเลยทีเดียว มาแล้วจ้า
posshiza : มาๆ เตรียมพลุมารึยัง
jiBtar : จิ๊บจ๋า เตรียมใช้อีโม  :haun4:นี้ได้เลยจ่ะ
sEpIA : มาแล้วจ้า
[D]a[D]a [T]oo[ : ฮ่าๆๆๆ น้องมันแอบแรงค่ะ
Otaku : มาแล้วจ้า สามวันสองคืน
vvivy : มาแล้วจ้า ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เม้าท์ ไม่ได้ออนเจอกันเลยเนอะ...ตั้งใจสอบนะ พักผ่อนมากๆ ล่ะ
Yunatsu : ขอบคุณนะคะที่แวะเวียนมาอ่าน มาเม้นท์ให้ อย่าลืมแวะมาอ่านอีกนะคะ
Oo๐FosfoggY๐oO : ขอบคุณมากๆ เลยค่ะที่เข้ามาอ่าน แถมเม้นท์ให้ยาวๆ ด้วย (ชอบอ่านเม้นท์ยาวๆ ฮ่าๆ) ฝากด้วยนะคะ แวะเวียนมาเม้นท์มาอ่านอีกนะคะ
ujen :  
samsoon@doll :   มาเตรียมตัวถ่ายคลิปเลยค่า หายไปไหนมาล่ะตัวเอง...
♥a2k♥ : น้องเลิฟมันฮาทุกสถานการณ์เลยค่ะ ฮ่าๆๆ

[Mercy]

มาแล้วค่ะ มาแล้ว

ขออภัยที่ให้คอยกันเนิ่นนานนะคะ

3 วัน 2 คืน ที่รอคอยมาแล้วจ้า

เฮ้อออ...เกือบตาย NC ครั้งแรกในชีวิต กว่าจะสำเร็จ เหมือนไปวิ่งรอบสนามหลวง เหนื่อยมากๆ

สงสัยต้องเขียนบ่อยๆ จะได้พริ้วๆ

อาจจะไม่เลือดสาดมากนัก ยังคงเป็นมือใหม่หัด NC อยู่นะคะ ติชม แนะนำกันได้นะคะ

หากไม่เร้าใจ ก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่า


++++++++++++++++++++


ตอนที่ 26 ชั่วโมงต้องมนต์ (คืนแรกของ3วัน2คืนที่รอคอยจ้า NC) 26/04/10



ไม่เคยโกหกเรื่องไหนแล้วเนียนขนาดนี้มาก่อนเลยครับ!!!



เรื่องอะไรน่ะเหรอ?



ก็เรื่องที่บอกไอ้โรสไปว่า...



‘ฉันไปกระบี่กับแกไม่ได้หรอกว่ะ ฉันติดสอนน่ะ เพิ่งรับปากจะช่วยงานพี่คิวน่ะ งานใหญ่ด้วยนะ สอนร้องเพลงว่าที่ศิลปิน แล้วฉันคงขาดสอนไม่ได้ด้วย เพราะเด็กคนนี้ทางค่ายเขาหมายมั่นปั้นมือว่าจะต้องเริ่มทำอัลบั้ม และให้เสร็จภายในปีนี้...แกก็ไปกันทั้งวง จะเอาฉันไปด้วยทำไมว้า!!! เดี๋ยวไอ้แบมมันจะเกลียดขี้หน้าฉันเอานะเว้ยแกชอบลากฉันไปกับวงแกแล้วไปแย่งตำแหน่งนักร้องของมัน’


ผมนอนคิดไดอะล็อกนี้ทั้งคืน ท่องและซ้อมมาอย่างดี...เนียนสุดๆ แล้วไอ้โรสก็เชื่อแบบไม่ทำสีหน้าสงสัยด้วย...เจ๋งไปเลย!!!



วันนี้เป็นวันแรกที่ผมจะต้องไปสอนน้องเซย์ เจ้าหนูลูกครึ่งขวบลูก ไทยญี่ปุ่นดินแดง อ่อ ผสมอเมริกันพิทบูล ด้วยนี่หว่า กร๊ากกก กรูก็ด่าลูกศิษย์ตัวเองว่าเป็นหมาซะงั้น...


ผมมาถึงก่อนเวลาสอนเล็กน้อยครับ...สรุปแล้วตารางการสอนของผม ก็คือ จันทร์ พุธ ศุกร์ วันละ 3 ชั่วโมง แต่มีวันศุกร์ผมจะต้องอยู่ดูเจ้าหนูเซย์มันซ้อม พร้อมทั้งคอมเม้นท์ และแนะนำแก้ไข ประหนึ่งว่าผมเนี่ยเป็นครูคลาสวอยซ์แห่งบ้าง AF ก็ไม่ปาน...


ระหว่างนั่งรอลูกศิษย์ ผมก็นั่งใจเต้นแรง เพราะดันเผลอไปคิดว่าพุธนี้ผมก็จะไปค้างกับพี่เซฟแล้ว...แค่คิดก็ตื้นเต้นซะขนาดนี้...แบบว่า...แหะๆ คืนก่อน...ผมก็ลองๆ ไปเสิร์จๆ ดูวิธี How to be ‘รับ’ ....ห้ามขำผมนะ!!!! แหนะ!!!! หยุดหัวเราะเลยนะ...ซีเรียสนะเนี่ย...ก็คนมันไม่เคยอะ แถมยังกลัวด้วย...


ผมกลัวว่าพอลงสนามจริง ผมจะมัวแต่เงอะๆ งะๆ ทำให้พี่เซฟไม่แฮปปี้...ผมก็อยากให้คนรักผมมีความสุขบ้างนี่ครับ...พอลองแอบดูจากคลิป ใน tube เฉพาะทางผมก็เครียดหนักกว่าเดิมอีก...ลีลาเด็ดดวงเหล่านี้จะต้องฝึกสักกี่ทีถึงจะพริ้วไหว ลื่นไหล แบบนี้ล่ะเนี่ย...



สงสัยงานนี้ผมคงต้องฝากความหวังไว้ที่พี่เซฟอย่างเดียวแล้วครับ...


พี่ครับ...พี่คงไม่ว่ามือใหม่หัด ‘รับ’ อย่างเลิฟหรอกนะ ถ้ามันจะเอ๋อๆ งงๆ ไปบ้าง พี่ก็อย่าเพิ่งถือสาเลยนะครับ สัญญาว่าครั้งต่อๆ ไปจะพยายามพัฒนาฝีมือ...แต่ถ้าพี่ทนลีลาของเลิฟไม่ไหว เลิฟแนะนำว่า....



เราลองเปลี่ยนตำแหน่งกันดู....



เผื่อพี่จะสาธิตการเป็นรับที่ดีให้เลิฟได้...หรือ...พี่อาจจะค้นพบว่า...ตัวพี่เป็น ‘รับ’ อาจจะรุ่งกว่า โหะๆๆๆๆๆ



“คุณครูพี่เลิฟคร๊าบบบบบบบ!!!” ไอ้เด็กนี่ชอบใช้เสียงมาก่อนตัวเสมอเลยหรือไงนะ ตกใจหมด กำลังเพ้อคนเดียวเพลินๆ


“ไม่ต้องตะโกนเสียงดังขนาดนี้นะทีหลัง...เดี๋ยวเจ็บคอ มันไม่ดีต่อเส้นเสียงนะ” ต้องตีขรึมไว้ก่อนนะฮะ เดี๋ยวเสียการปกครอง


“คร๊าบบบบผม ว่าแต่...ครูพี่เลิฟไม่สบายรึเปล่า หน้าแดงๆ นะฮะ” ฉิบหาย!!!! ตายห่า!!! แล้วกู เผลอคิดเรื่องลามก เลยหน้าแดงซะงั้น แล้วเจ้าเด็กนี่ดันมาเห็นเข้าอีก...นั่น มันไม่สงสัยเปล่าๆ ดันเอามือมาลูบๆ แตะๆ หน้าผาก ผมอีก แฟนหวงนะเว้ยอย่ามาจับนู่นแตะนี่ เดี๋ยวปั๊ดตีมือขาด


“เปล่า...เลือดลมมันดี ก็เลยซูบฉีด อย่ามัวแต่มาสงสัยพี่เลย มาเริ่มเรียนกันดีกว่า” ผมไม่รอให้เจ้าเซย์ได้พูดอะไรต่อ รีบเดินไปประจำที่ที่เปียโน อัพไรท์ที่วางอยู่มุมห้อง...ห้องนี้เป็นห้องสี่เหลี่ยมขนาดกลาง ที่ทำอะครูสติกห้องไว้อย่างดี แน่นอน บริษัทของบ้านผมเป็นคนมาทำให้ครับ ไว้สำหรับเป็นห้องเรียนร้องเพลง...


“เคยเรียนร้องเพลงมาก่อนไหม” ต้องเช็คก่อนครับ เผื่อจะเคยเรียนมาก่อนจะได้ลองเทสดูจะได้รู้ว่าควรจะเริ่มสอนตรงไหน อะไรเป็นจุดที่ต้องพัฒนาและปรับปรุง


“ไม่เคยฮะ แต่ว่าอยู่วงโยฯ ของโรงเรียน เป่าทรัมเป็ดครับ”


“งั้นแสดงว่าอ่านโน้ตได้ใช่ไหม โอเคงั้นพี่จะขอเช็คเร้นจ์เสียงของเราหน่อยนะ” แล้วผมก็ทำการเช็คเร้นจ์เสียงของน้องโดยการไล่คีย์จากเปียโน และให้ร้องตามโน้ตที่ดังขึ้นมา


“อืม...เสียงของเราน่ะอยู่ในช่วงเทเนอร์นะ แต่จะค่อนๆ ไปทางแบริโทน เสียงแน่นและมีพลัง ขึ้นเสียงสูงได้โอเค แต่สูงมากๆ ยังมีสั่นๆ อยู่ ต้องฝึกการหายใจ โอเคงั้นเดี๋ยวมาฝึกเรื่องลมหายใจกันก่อนแล้วกันนะ แล้วเดี๋ยวพี่จะให้ฝึกวอร์มเสียง” อ๊ะ!!! ตกใจอะดิ...เลิฟในโหมดจริงจังน่ะ แหม เวลาผมเป็นคุณครูอยู่ต่อหน้าลูกศิษย์ผมก็จะจริงจังแบบนี้แหละครับ ถือว่า เขาเสียเงินมาซื้อความรู้แล้ว เราก็ต้องให้เขาอย่างเต็มที่


“โหหหห จะเริ่มกันเลยเหรอฮะ เราไม่นั่งคุยทำความรู้จักสนิทสนมกันซักหน่อยเหรอ นี่วันแรกเองนะฮะ จะซีเรียสแล้วเหรอ” ไอ้หนูนี่มาทำหน้าอ้อน ตาปริบๆ ใส่ เฮ้อ...นี่มันเด็กม.6 จริงเหรอวะ


“ไม่ต้องคุยแล้ว เรียนเลย เดี๋ยวพี่จะให้เราหายใจเข้าแล้วนับหนึ่งถึงสิบในใจตามเสียงเมโทรนอม อันนี้เค้าเรียกเมโทรนอมนะ เป็นเครื่องนับจังหวะ พี่แนะนำให้หาซื้อไว้ใช้เป็นของส่วนตัว มันจะทำให้ไทม์มิ่งเราดี...พอหายใจเข้านับหนึ่งถึงสิบในใจแล้วกลั้นหายใจไว้นับอีกสิบ ก่อนจะปล่อยออกนับสิบ อะมาเริ่มทำ” ผมก็ตั้งระดับความเร็วเมโทรนอม ก่อนที่จะหันไปสาธิตให้เซย์ดู ไม่สนใจเจ้าเด็กซนที่มันทำหน้ายู่ เหมือนกำลังจะเอาแต่ใจอยู่


“โหยยยยย!!! ครูพี่เลิฟคร๊าบบบบบบบ น้า...นั่งคุยกันก่อนน้า ถ้าจะให้ดีเราลงไปกินขนมกันที่ร้านกาแฟข้างล่างดีไหมฮะ เนี่ยเซย์เหนื๊อยเหนื่อย เมื่อกี๊ไปเรียนเต้นมาอะ ยังไม่ได้พักเลยนะ นะครับ...น้า!!!!” ไอ้เจ้าเด็กดื้อนี่มันมาเขย่าแขนผมแง๊วๆ ดึงไปดึงมา น่ารักตายห่า...ผมไม่ค่อยชอบคนไม่จริงจังนะครับ โดยเฉพาะเรื่องดนตรี...ดนตรีทุกชนิดนะครับ ต่อให้คุณเก่งเลิศมาจากไหน พรสวรรค์จะมากมายแค่ไหน...แต่ถ้าคุณไม่ฝึกซ้อม...คุณไม่มีทางที่จะพัฒนาไปจากเดิมไปหรอกครับ


“หน้าที่ของพี่คือมาสอนเซย์ ให้พัฒนาทักษะการร้องเพลงให้ดีขึ้น...ทางค่าย และพี่คิวเขาก็คาดหวังในตัวเซย์มากๆ ว่าปีนี้จะได้โปรโมทเซย์ ถ้าหากนี่มันคือความฝันของเซย์ ทำไมเซย์ไม่ตั้งใจและพยายามให้มันมากกว่านี้ล่ะ...คนอื่นที่เขาอยากมาอยู่ตรงจุดนี้แต่เค้าไม่มีโอกาส เขาก็พยายามไขว่คว้าผลักดันตัวเอง แต่เซย์มีพร้อมแล้ว แค่จะพัฒนาตัวเองให้ดียิ่งขึ้น ทำไมไม่ทำ...ถ้าวันนี้เซย์ยังไม่อยากเรียน พี่ก็จะไม่สอนก็ได้ งั้นพี่กลับล่ะนะ” ผมโมโห และหงุดหงิดเล็กน้อย ผมไม่เคยคิดว่าเรื่องของดนตรีเป็นเรื่องเล่น ๆ ลองจากครอบครัวและพี่เซฟแล้ว ดนตรีคือสิ่งที่ผมรักมากๆ


“พี่เลิฟ...พี่เลิฟโกรธเซย์เหรอฮะ...เซย์ขอโทษนะครับ เซย์แค่อยากทำความรู้จักกับพี่เลิฟจริงๆ เซย์ไม่ได้ขี้เกียจเรียนนะ...ต่อไปนี้เซย์จะตั้งใจมากๆ นะฮะเซย์สัญญานะ พี่เลิฟอย่ากลับเลยนะ สอนเซย์ต่อเถอะ เซย์จะตั้งใจเรียนนะฮะ...นะฮะ” ผมใจเย็นลงนิดหน่อย เพราะเจ้าตัวปัญหานี่มาสำนึกผิด ดูจากสีหน้าตื่นตกใจ และซีดสลดตามๆ กันมา ก็คงพอจะยืนยันได้ว่าไอ้เจ้าเด็กนี่คงกลัวผมโกรธจริงๆ และคงตกใจน่าดูที่ผมดุ!!!


“ก็ได้ครับ...ถ้าหากเซย์สัญญา พี่ก็จะเชื่อ...เรื่องของดนตรีมันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ถ้าไม่ซ้อมจะเก่งได้ยังไง ถ้าจะเป็นศิลปินที่มีคุณภาพ ทำให้คนที่ฟังเพลงของเรามีความสุข เซย์ก็ต้องจริงจังกว่านี้นะ เอาล่ะเริ่มเรียนกันดีกว่า...” เจ้าเด็กน้อยพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนที่จะเปลี่ยนสีหน้ามาเป็นจริงจัง


ครบสามชั่วโมง ผมก็ค้นพบว่า เจ้าเด็กมีปัญหานี่มีพรสวรรค์จริงๆ ครับ พี่คิวตาแหลมนะเนี่ย...


“พี่เลิฟกลับยังไงฮะ ไปไหนต่อรึเปล่า ไปทานข้าวกับเซย์ไหมฮะ นะฮะ ไปกันๆ”


“เดี๋ยวแฟนพี่มารับน่ะครับ พี่นัดแฟนไว้แล้ว ไว้ครั้งหน้าค่อยไปด้วยกันแล้วกันนะ” จริงครับ เดี๋ยวพี่เซฟมารับ เมื่อเช้าผมนั่งแท็กซี่มา กะว่าเย็นนี้จะไปกินชาบู ชาบู ที่เล็งเอาไว้ว่าจะมากินด้วยกันครับ วันนี้ได้ฤกษ์ครับเพราะว่าร้านอยู่ใกล้ๆ กับค่ายเพลงพี่คิว


“พี่เลิฟ พี่เลิฟมีแฟนแล้วจริงๆ ใช่ไหมฮะ...แต่ว่าไม่เป็นไร เซย์ไม่แคร์เซย์จีบพี่เลิฟ เซย์ไม่ได้จีบแฟนพี่” เฮ้ย!!! ไอ้เด็กนี่ ผมนึกว่ามันแค่เป็นเด็กซนๆ ขี้เล่น ขี้แหย่ ไม่ได้จริงจังอะไร แต่ไหงกลับบอกว่าจะจีบผมซะงั้น


“นี่พูดจริงหรือล้อเล่นเนี่ย...ถ้าพูดจริงก็เลิกคิดเถอะ พี่มีแฟนแล้ว พี่รักแฟนพี่ ไม่สนใจคนอื่นหรอก” ตัดไฟซะตั้งแต่ต้นลมดีกว่าฮะ


“พูดจริง แล้วก็จะทำจริงด้วย...แฟนพี่เลิฟเป็นผู้ชายใช่ไหมฮะ ถ้าให้เดา...ก็คงจะเป็นผู้ชายที่นั่งข้างๆ พี่ในวันนั้น อืม...เซย์หล่อกว่าตั้งเยอะ เซย์สู้ได้อยู่แล้ว” น้อยๆ หน่อยไอ้หนู พี่เซฟหล่อที่สุดเว้ย...อย่ามาหาว่าพี่เซฟหล่อน้อยกว่า ถึงแกจะเด็กกว่าแต่พี่เซฟก็เท่กว่า...เชอะ


“สู้ได้หรือไม่ได้ไม่รู้ แต่ที่รู้ตอนนี้...พี่ เป็น ‘แฟน’ เลิฟ เพราะฉะนั้น ...อย่า มา ยุ่ง กับ แฟน พี่...ไปครับเลิฟ รอพี่นานไหม หิวรึเปล่า หืมม์!!!” พี่เซฟมาตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะเนี่ย ตกใจหมด พี่เซฟเดินเข้ามาโอบไหล่ผม แสดงความเป็นเจ้าของ...แต่ก็ดีแล้วล่ะ มาได้ถูกเวลาจริงๆ เหนื่อยกับการคุยกับไอ้เจ้าเด็กนี่และจะได้จบๆ อยู่กันแบบครู ลูกศิษย์ก็พอแล้ว


“ผมน่ะชอบอะไรที่มันท้าทายอยู่แล้ว อะไรที่ได้มายากๆ มันก็ยิ่งมีคุณค่าที่จะแย่งชิงไม่ใช่เหรอฮะ” ไอ้เซย์เดินเข้ามาขวางหน้าพี่เซฟ



“ไอ้...”


“พี่เซฟ ไปเถอะ...นะฮะ น้องมันคงไม่ตั้งใจจะพูดแบบนี้ มันขี้แกล้งน่ะ ไปเถอะนะฮะ” ผมก็พยายามลากพี่เซฟไปครับ เพราะตอนนี้พี่เซฟทำหน้า ทำท่าเหมือนพร้อมจะเข้าไปขย้ำใครให้แหลกคามือ...เดี๋ยวถ้าไอ้เด็กปากดีนี่เป็นอะไรไป ผมจะไปหาศิลปินที่ไหนมาใช้แทนให้พี่คิวล่ะครับ


แล้วผมก็ลากพี่เซฟออกมาสำเร็จ แต่ระหว่างทางที่อยู่บนรถพี่เซฟก็ไม่วายบ่นกระปอดกระแปดมาตลอดทาง


“ไอ้เด็กนี่ไม่เคยกินตีนแน่เลย...” พี่เซฟขับรถไปก็บ่นไป...แก่แล้วก็งี้ กร๊ากกก...แต่เขาก็ยังรักตัวเองน้า


“นี่แหนะ!!! เดี๋ยวนี้หัดพูดไม่เพราะนะ” ผมหยิกแก้มพี่เซฟเบาๆ แต่เจ้าตัวร้องโอดโอยซะเวอร์


“ใจร้ายหยิกแฟนตัวเองมันบาปนะ...แต่ไอ้เด็กเวรนั่นมันกวนตีนพี่อะ เลิฟก็ได้ยินนี่ครับ หงุดหงิดว่ะ นี่ถ้าไม่เห็นแก่พี่คิวนะ พี่จะไม่ให้เลิฟไปสอนมันแน่นอน...สรุปมันมาจีบใช่ไหมเนี่ย” ไม่ค่อยได้เห็นพี่เซฟในโหมดหงุดหงิด โมโหๆ แบบนี้เท่าไหร่นักนะครับ


“ก็...อืม...คงงั้นมั้ง...น้องมันก็บอกเลิฟเหมือนกัน” แล้วผมก็เล่าให้พี่เซฟฟัง โดยผมต่อรองว่าถ้าเล่าให้ฟังว่าน้องมันพูดอะไรบ้างต้องห้ามโมโหมากกว่าเดิม...


แล้วคิดว่าพี่เซฟที่แสนสุภาพ ใจเย็น ใจดี ทำได้ไหมล่ะ....


ทำได้ครับ...พี่เซฟไม่ได้โมโห....แต่....โมโหมากกกกกกกกกกก!!!!


“เจอครั้งหน้าโดนกระทืบแน่” เฮ้ออ!!! กลายเป็นคนอันธพาลไปซะงั้น...แต่ผมก็แอบยิ้มในใจนะฮะ เหมือนมันเป็นความภูมิใจเล็กๆ ที่แฟนเราหึงหวงเราซะขนาดนี้ จากคนที่เรียบร้อย ขี้เกรงใจ ขี้อาย ใจดี มีเมตตา อ่อนน้อม สุภาพ ใจเย็น กลายร่างเป็นยักษ์ขี้โมโหภายในพริบตา เพราะเรื่องของเรา..น่าภูมิใจชะมัดเลย...


ขออนุญาต แบ่งเป็นสองโพส ยาวเกิ๊น

[Mercy]

และแล้ววันที่ผม (และทุกคนเฝ้ารอ) ก็มาถึง วันนี้วันที่ไอ้โรสต้องไปกระบี่ และเป็นวันที่ผมจะไปค้างบ้านพี่เซฟฮะ....อ๊ากกกกกกก ตื่นเต้นสุดๆ ผมขออนุญาตป๊ากับม๊าไปแล้วครับว่าผมจะไปค้างบ้านพี่เซฟ ป๊ากับม๊าก็ไม่ได้ว่าอะไร มะม๊ามีการยิ้มให้แบบล้อเลียน แล้วแซวๆ ว่า ‘ตายแล้วลูกฉันกำลังจะออกเรือนแล้วนะเนี่ย’ ม๊าอะ...อย่าเพิ่งมาแซวเลย เผื่อพี่เซฟเปลี่ยนใจ แค่ไปนอนกอดกันเฉยๆ ลูกม๊าจะโดนแซวเก้อนะ...


ผมกำชับป๊ากับม๊าไว้เป็นอย่างดีว่า...ห้ามบอกไอ้โรส ว่าผมไปไหน ถ้ามันโทรมา ก็ให้บอกว่าผมไปค้างบ้านไอ้น๊อต ไปแกะเพลงกัน ป๊ากับม๊าเข้าใจครับ ป๊ายังบอกเลยว่า ‘ไอ้โรสมันหวงเวอร์ ยิ่งกว่าเป็นป๊ากับม๊าแกอีก ดีนะที่มันเป็นแค่น้อง’ นี่ขนาดเป็นน้อง มันยังเหมือนเป็นพ่อผมเลยครับ อย่าให้มันได้เป็นญาติผู้ใหญ่ไปมากกว่านี้เลย...


เช้านี้พี่เซฟมารับไปส่งผมสอนร้องเพลงเหมือนเดิมครับ มาส่งเสร็จพี่เซฟก็ต้องรีบไปทำธุระด่วนให้คุณแม่พี่เซฟที่โทรมาสั่งให้ช่วยเอาเอกสารไปส่งให้ทางมหาวิทยาลัยที่คุณแม่พี่เซฟสอนอยู่ครับ…พี่เซฟบอกว่าจะรีบไปรีบกลับมาเฝ้าผมฮะ ผมก็บอกว่าไม่ต้องรีบให้ขับรถระวังๆ แต่กลายเป็นหันมาทำหน้าดุใส่ผมซะงั้น...โอเคๆ ไม่ขัดศรัทธาก็ได้...


“เย็นนี้ไปทานข้าวกับเซย์นะฮะ นะฮะ...วันนี้ที่บ้านเซย์ไม่มีคนอยู่เลย แด๊ดกับมี๊ไปต่างประเทศ เซย์เหงาอะฮะ ทานข้าวคนเดียว พี่เลิฟไปทานข้าวกับเซย์นะ นะฮะ พี่เลิฟจะเอาแฟนไปด้วยก็ได้...เซย์ยอม” ทำหน้าซะหน้าสงสารเลยไอ้หนู เหมือนหมาโดนทิ้งเลยฮะ ไอ้เจ้าหนูนี่มันเหมือนลูกหมาน่ารักๆ ซนๆ นะครับ บางทีก็ขำกับท่าทาง หน้าตาของมัน เวลามันคิดอะไรคนเดียวก็ชอบทำหน้าประหลาดๆ ....อ๊ะ!!! อย่าเพิ่งคิดว่าผมจะนอกใจพี่เซฟนะ เปล่าน้า เค้าแค่เล่าให้ฟังเฉยๆ ว่าไอ้เด็กนี่ดูๆ ไปมันก็ประหลาดๆ ไม่มีพิษมีภัยอะไรหรอก...


“อืม...ก็ได้...แต่เดี๋ยวพี่ต้องลองชวนแฟนพี่ก่อนนะ...เอาล่ะๆ มาเรียนกันต่อดีกว่า”


ผมก็สอนการเก็บลม และการออกเสียงแบบ staccato โดยผมสาธิตให้ดู แล้วให้เซย์ลองมาจับตรงท้องผม จะได้รู้ว่าลักษณะการปล่อยลมแบบนี้เป็นอย่างไร...แต่ไอ้หนูนี่ดันเดินอ้อมมาซ้อนหลังผมแล้วโอมมือมาจับตรงท้องผม แถมซบหน้ามาตรงไหล่ใกล้ๆ ซอกคออีก...ผมตกใจแบบอึ้งๆ กำลังจะสะบัดตัวออกจากการโอบของไอ้เด็กนี่...แต่ความซวยมักเกิดขึ้นกับสถานการณ์ล่อแหลมแบบนี้เสมอ...


“ทำอะไรกัน...เลิฟ...ทำไมปล่อยให้ไอ้เด็กเวรนี่มากอด...ส่วนมึง กูบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่ามายุ่งกับแฟนกู...” พี่เซฟเดินเข้ามากระชากตัวผมออกจากไอ้น้องเซย์ แล้วชี้หน้าด่าไอ้เจ้าเด็กที่ยืนทำหน้าตาไม่สะทกสะท้าน ผมไม่เคยได้ยินพี่เซฟขึ้นกูมึงเวลาโมโหเลย...ผมค่อนข้างตกใจ!!!


“พี่เซฟ...ใจเย็นก่อนนะฮะ มันไม่มีอะไรจริงๆ เลิฟแค่สาธิตให้น้องลองมาจับท้องเวลาหายใจดูเฉยๆ แล้วน้องมันก็คงจะแค่แหย่เล่นนะ...พี่เซฟใจเย็นๆ ก่อนนะฮะ...เอ่อ...เซย์ วันนี้พี่คงไปกินข้าวกับเซย์ไม่ได้แล้ว...แล้วก็ส่วนของวันนี้เซย์ก็อย่าลืมกลับไปฝึกเพิ่มนะ แล้ววันศุกร์นี้ค่อยมาเรียนกันใหม่...พี่ไปก่อนนะ” ผมต้องรีบพยายามสรุปทุกอย่างให้เสร็จภายในเวลาไม่กี่วินาที...คงต้องรีบแยกทั้งคู่ออกจากกันก่อนนะฮะไม่งั้นมีหวังไอ้น้องเซย์ได้กินตีนพี่เซฟเป็นอาหารเย็นแน่


“เลิฟมาห้ามพี่ทำไม แล้วปล่อยให้มันกอดทำไม หะ!! ไม่รู้ตัวเหรอว่ามันน่ะลวนลามเรา แถมยังแกล้งพี่ด้วย มันเห็นพี่กำลังเปิดประตูเข้ามา มันก็รีบเดินไปซ้อนหลังเลิฟ มันจงใจทำให้พี่เห็น...พี่ว่าพี่ไม่ไหวแล้วนะเลิฟ พี่จะคุยกับพี่คิวเอง พี่ไม่อยากให้เลิฟทำงานนี้แล้ว...” หลังจากที่ต่างฝ่ายต่างนั่งเงียบมาในรถตลอดทางฝ่ารถติดข้าวปลาไม่ต้องกินกันพอดี จนมาถึงที่บ้านพี่เซฟ ผมก็เดินตามพี่เซฟขึ้นมาบนห้องนอน แล้วพี่เซฟคงทนไม่ไหว ระเบิดออกมาเสียงดังลั่น ผมตกใจมากนะฮะ ไม่คิดว่าคนอย่างพี่เซฟจะโมโหร้ายได้ขนาดนี้


“พี่เซฟ เลิฟบอกแล้ว ว่าน้องมันคงแกล้งเล่น พี่ก็อย่าไปถือสามันได้ไหม...ถึงน้องมันจะทำอะไร จีบยังไง แต่ถ้าเลิฟไม่เล่นด้วย มันก็ทำอะไรไม่ได้หรอก พี่ไม่ไว้ใจเลิฟเหรอ...แล้วอีกอย่างถ้าเลิฟเลิกสอนตอนนี้ พี่คิวจะไปหาครูที่ไหนมาสอนแทนเลิฟทัน เลิฟเกรงใจพี่คิว แล้วงานสอนก็เป็นงานที่เลิฟรัก พี่เซฟเชื่อเลิฟสิ มันไม่มีอะไรจริงๆ” ผมก็พยายามอธิบายพี่เซฟให้เข้าใจนะครับ


“แล้วจะให้พี่เชื่อได้ไหม...ถ้าพี่ไม่เข้ามากระชากเราออกมาจากไอ้เด็กนั่น เลิฟจะยืนปล่อยให้มันกอดอยู่นานแค่ไหน ทำไมไม่ผลัก หรือขืนตัวออกมาทำไมยืนนิ่งให้มันกอด ชอบมันหรือไง ชอบที่มันกอดหรือไง หะ!!!” โว้ย...แค่เวลาไม่ถึงสิบวิฯ ใครแม่งจะไปไหวตัวทันวะ ก็คนมันตกใจอะ


“พี่เซฟไม่มีเหตุผล...มันเป็นช่วงเวลาแค่ไม่กี่วิฯ เอง แล้วเลิฟจะไปตั้งตัวทันไหม ถึงพี่ไม่เข้ามา เลิฟก็กำลังจะสะบัดตัวเองออกจากไอ้น้องเซย์อยู่แล้ว...พี่เซฟคิดว่าเลิฟเป็นคนยังไงกันหะ...ทำไมต้องมาว่าเลิฟด้วย ทำไมต้องมาพูดเหมือนเลิฟใจง่ายด้วย...ฮึก...ฮือ...ทำไมอะ...เลิฟคนนี้ มันไม่ใช่...ฮือออ...ไม่ใช่คนที่ไขว่คว้าความรักของพี่หรอกเหรอ...ไม่ใช่คนที่บอกว่ารักพี่จนหมดใจหรอกเหรอ...ความรักของเลิฟ มันไม่ได้ทำให้พี่เชื่อในตัวเลิฟเลยเหรอไง...ฮืออออ”


เสียใจนะครับ...ผมเข้าใจว่าพี่เซฟกำลังโมโห แต่ก็อดน้อยใจไม่ได้ พอน้อยใจน้ำตามันก็พานไหลออกมา...พี่เซฟ...ความรักของเลิฟ ไม่ได้ทำให้พี่มั่นใจได้เลยเหรอ...ว่าเลิฟรักพี่คนเดียว


“คนดี...พี่ขอโทษ...โอ๋...ไม่ร้องนะครับ พี่เซฟผิดเองนะ พี่เซฟโมโหก็เพราะพี่รักเลิฟมากนะ พี่หึง แล้วพี่ก็หวงเลิฟมากๆ เป็นใครๆ ก็ต้องโมโห ถ้ามาเห็นแฟนตัวเองโดนคนอื่นกอดอยู่...พี่ขอโทษที่มาโมโหใส่นะครับ...พี่ขอโทษที่พูดจาไม่ดีใส่เลิฟ...พี่เชื่อว่าที่รักของพี่ รักพี่คนเดียว...พี่มันปากไม่ดีเอง...” พี่เซฟเข้ามากอดผม ลูบหน้าลูบตาเบาๆ ปัดเช็ดหยดน้ำตาที่เกรอะกรังอยู่ทั่วแก้ม และหางตาของผม ก่อนจะจูบซับเบาๆ ทั่วหน้า พร้อมพร่ำบอกคำขอโทษ


“เลิฟเสียใจที่พี่เซฟไม่เชื่อใจเลิฟ...เลิฟรักพี่เซฟคนเดียว รักมาตลอด เลิฟจะเปลี่ยนใจไปรักคนอื่นง่ายๆ ได้ยังไง” ผมก้มหน้างุด จริงๆ ก็หายงอนแล้วแหละ แต่อยากจะอ้อนต่ออะใครจะทำไม


“โอ๋...พี่เซฟผิดเองครับ พี่เซฟขอโทษ พี่เซฟสัญญาว่าต่อไปนี้จะไม่พูดจาแบบนี้อีกแล้วนะ ที่รักให้อภัยพี่ได้ไหม...จะทำโทษพี่ยังไงก็ยอม นะ หายงอนพี่นะ คนดี๊ คนดี หายงอนนะ” พี่เซฟหอมแก้มผมฟอดใหญ่ ก่อนจะค่อยๆ ไต่ริมฝีปากมาบนปากของผม


ผมไม่ทันได้ตอบอะไรออกไป เพราะริมฝีปากร้อนๆ ของพี่เขาแนบลงมาบนกลีบปากของผมก่อน ลิ้นของพี่เซฟสอดแทรกเข้ามาหยอกเอินเชิงบังคับให้ผมต้องเผยอปากให้พี่เซฟได้เข้ามาสำรวจ หัวใจผมเต้นรัวและเร็ว พี่เซฟก็ไม่แพ้กัน


นอกจากปากที่กำลังรุกล้ำผมอยู่ มือของพี่เซฟข้างหนึ่งก็กำลังรุกไล้เข้ามาภายใต้เสื้อยืดของผม ลูบเบาๆ บนหน้าท้อง ทำให้ผมต้องเกร็งแขม่วด้วยความรู้สึกซาบซ่าน...ผมยังคงมึนงงกับรสจูบของพี่เซฟ มือใหญ่ข้างที่เหลือก็เริ่มไต่มาบนสะโพก ก่อนที่จะเกาะกุมความอวบหยุ่นและลงมือขย้ำอย่างมันเขี้ยว...จนผมเผลอครางออกมาเบาๆ เมื่อพี่เซฟปล่อยให้ริมฝีปากผมเป็นอิสระ


“อ้า!!!!”


ภายใต้สติสัมปชัญญะอันเลือนลาง...ผมไม่รู้ว่าเสื้อยืดของผมหลุดออกจากตัวไปเมื่อไหร่ มารู้ตัวก็ตอนที่นิ้วหัวแม่มือของพี่เซฟวนไล้ปลายยอดเล็กของหน้าอกผมอย่างเบามือ ผมสั่นสะท้านมากยิ่งขึ้น และอดไม่ได้ที่จะเปล่งเสียงครางออกมาจากลำคอดังขึ้น


“อ้า!!!! พ...พี่...เซฟ อ้าาาาา!!!”


พี่เซฟค่อยๆ ขยับนวดเฟ้น พร้อมๆ กับพาผมเอนราบไปบนเตียง ริมฝีปากร้อนๆ ของพี่เซฟก็เข้ามาทำหน้าที่แทนนิ้วมือ ผมผวาเฮือก...สอดมือเข้ากับเรือนผมของพี่เซฟ อดไม่ได้ที่จะแอ่นรับสัมผัสที่แปลกใหม่ สัมผัสจากริมฝีปากของพี่เซฟที่ดูดดึงอย่างมัวเมา และหิวกระหาย...มือที่ยังคงว่างเลื่อนลงไปวนลูบแอ่งชีพจรกลางลำตัวช้าๆ ก่อนจะค่อยๆ ปลดกระดุมกางเกงยีนส์ของผม...


“ที่รัก...เลิฟครับ...เป็นของพี่นะ” พี่เซฟผละออกจากยอดอกสีระเรื่อ เขยิบตัวขึ้นมากระซิบเบาๆ ข้างหู ผมที่หน้าแดงอยู่แล้วก็ร้อนผ่าวเพิ่มขึ้น แต่ก็พยักหน้าตอบ...พอได้รับคำตอบที่น่าพึงพอใจ พี่เซฟก็เริ่มรุกไล้ใบหูของผม เป่าลมอุ่นๆ เบาๆ จนผมขนลุกเกรียวด้วยความซาบซ่าน...พี่เซฟไต่ริมฝีปากมาจนถึงซอกคอขาวของผม ไล้เลียลิ้นชิมรสหอมหวานบนซอกคอ ก่อนจะขบเม้ม ดูดดึงจนทั่ว ไล่มาเรื่อยจนถึงเนินอก ก่อนที่จะมาหยุดลงที่เดิมบนยอดสีชมพูอมแดง


และอีกเช่นกันที่ผมไม่รู้ตัวว่ากางเกงหลุดออกจากตัวผมไปตั้งแต่เมื่อไหร่...รู้สึกก็เมื่อฝ่ามืออุ่นของพี่เซฟลูบไล้แก่นกลางของผมอย่างแผ่วเบา...เพียงแค่นี้ก็ทำให้ผมสติแตก แทบจะดิ้นพล่าน...พี่เซฟเพิ่มน้ำหนักมือที่กำลังหยอกเอินกับแก่นกลางของผม ที่มันกำลังขยายตัวขึ้นรับกับมือของพี่เซฟ


“อืม..อ้า...พะ...พี่....เซฟ...ครับ....เลิฟ...เสียว อ้า!!! พ..พอ...ก่อนนะ”


พี่เซฟไม่รอให้ผมได้พูดอะไรต่อ ก็เคลื่อนริมฝีปากลงมาปิดทับปากของผมอีกครั้ง และครั้งนี้จูบของพี่เซฟก็ค่อยๆ ทวีความรุนแรงและร้อนรุ่ม หนักหน่วงและลึกซึ้งกว่าเดิม ผมยกมือขึ้นโอบรอบคอของพี่เซฟอัตโนมัติ มือข้างหนึ่งของพี่เซฟที่สอดเข้าที่ท้ายทอยค่อยๆ ประคองให้ผมรับจูบของพี่เขาได้อย่างเต็มที่ มืออีกข้างของพี่เซฟก็ยังคงวนเวียนอยู่ตรงแก่นกลางของผมที่ตอนนี้แข็งขึงนูนขึ้นมาสู้มือของพี่เซฟ...

“เลิฟครับ...เลิฟน่ารักมากเลยรู้ไหม...หืมม์...คนดี พี่รักเลิฟนะครับ”


“อ๊ะ อ้า อา...ละ....เลิฟ...ก...ก็...รักพี่...เซฟครับ”


พี่เซฟยังคงวนเวียน ดูดดึงยอดอกที่หดรัดเป็นตุ่มไตของผม ฝ่ามือก็รูด ลูบ เร็วและแรงขึ้น ผมรู้สึกได้ถึงความชื้นแฉะ ฉ่ำเยิ้มของแก่นกายตัวเอง...พี่เซฟค่อยๆ รูดกางเกงในผ้าบางเบาของผมออกจากตัว ก่อนจะรีบสัมผัสกับเนื้อแท้ของแก่นกายของผม...จังหวะของการรูดเป็นไปอย่างสม่ำเสมอ ก่อนที่จะเร่งและเร็วขึ้น เสียงครางของผมดังระงมอย่างอดไม่อยู่อีกต่อไป ปลายนิ้วโป้งของพี่เขาก็ไล้วนบนยอดสลับกับการรูด....


เหมือนจะไม่หนำใจ และไม่ทันให้ผมได้ทันตั้งตัว ปากอุ่นร้อนของพี่เซฟก็เข้าครอบครองกึ่งกลางลำตัวผม...ผมสะดุ้งเฮือก ด้วยความเสียวซ่าน ผวาแอ่นรับอย่างลืมตัว ปากก็ยังคงครางครวญอย่างต่อเนื่อง...ตอนนี้ผมเหมือนตกอยู่ในการคอนโทลของพี่เซฟ เหมือนได้นั่งรถไฟเหาะตีลังกาที่มีพี่เซฟเป็นคนควบคุมสวิทช์...หนักเบา...เร็วแรง...ตามจังหวะที่พี่เซฟกำหนด...ดูดดึง...โลมเลีย...เน้นหนัก...ตอนนี้ผมเหมือนคนขาดสติ จิตผมเหมือนจะลอยตามทางที่พี่เซฟจับจูง...


ผมหลับตาปี๋เพราะความอาย บวกกับความเสียวซ่าน...พี่เซฟผละออกจากผมพักใหญ่ ได้ยินเสียงก๊อกแก๊ก เหมือนพี่เขากำลังรื้อหาอะไรอยู่ใกล้ๆ หัวเตียง แต่ผมยังคงอยู่ในภวังค์ที่พี่เซฟสะกดผมไว้..ไม่มีแรงที่จะลืมตาขึ้นมาดูว่าอะไรเป็นอะไร...ไม่นานนักพี่เซฟก็กลับมา คราวนี้พี่เขาทาบทับผมแผ่วเบา ผมรู้สึกได้ว่าบนร่างของพี่เซฟเปล่าเปลือยเช่นกัน...


“คนดี...อ้าขาหน่อยนะครับ” พี่เซฟกระซิบเบาๆ ข้างหู ผมก็ทำตามอย่างว่าง่าย


แล้วผมก็สะดุ้งอีกครั้งเมื่อรู้สึกได้ว่ามีบางสิ่งเย็นวาบ ฉ่ำเยิ้มกำลังรุกล้ำเข้ามาตรงช่องทางของผม...ซี๊ดดดด...มันแปลบๆ ตึงๆ บอกไม่ถูก...ตื่นเต้น และรับรู้ทันทีว่าอีกไม่ช้าผมจะเป็นของพี่เซฟโดยสมบูรณ์...


“เจ็บไหมครับหืมม์...” ผมส่ายหน้าเบาๆ “งั้นพี่เพิ่มนิ้วนะ” แล้วผมก็รู้สึกเจ็บจี๊ดๆ และตึงมากกว่าเดิม...


“ที่รักอย่าเพิ่งตอดสิครับ เก็บไว้ให้พี่ก่อน นี่แค่นิ้วเองนะ” โอ๊ยย!!! ใครมันจะไปบังคับกันได้ล่ะ เรื่องแบบนี้


พี่เซฟจัดการขยายที่ทางให้สะดวกและพร้อมรับศึกหนัก...เอ่อ...ศึกหนักจริงๆ นะฮะ...ผมดันเผลอลืมตาขึ้นมามอง...และเห็นของพี่เซฟ...ผมแอบกลืนน้ำลายดังเอื๊อกใหญ่...คิดในใจ...งานเข้าหนักแล้วกู


“เลิฟจ๋า...พี่จะเข้าไปหาเลิฟแล้วนะคนดี...อย่าเกร็งนะครับ...อืม...อ้า!!...เลิฟครับ...อ้า...อย่าเกร็งคนดี...อย่างงั้นแหละ...คนเก่ง...อะ...อืม!!!”


“โอ๊ยย!!!....พ...พี่เซฟ...จ....เจ็บ...อะ...โอ๊ยย” เจ็บจริงๆ นะครับ น้ำตาปริ่มเลยครับ มันเจ็บๆ ตึงๆ ยิ่งพี่เซฟเริ่มขยับเข้ามาแม้จะทีละนิด แต่แต่ละทีมันก็จี๊ดๆ ตลอดเวลาครับ...


“อืม...ไหวไหมหืมม์...ถ้าไม่ไหว...พี่ว่าเราหยุดก่อนไหมครับ...พี่กลัวเลิฟเจ็บ” พี่เซฟหยุดการเคลื่อนไหวทันทีที่ผมร้องโอ๊ยครับ สีหน้าพี่เขาดูกังวลมาก คงกลัวผมจะเจ็บมากจริงๆ


“ไม่เป็นไรครับ...พี่เซฟ...เลิฟรักพี่นะ...เลิฟทนได้...เลิฟอยากเป็นของพี่...เลิฟอยากให้พี่เซฟรักเลิฟ...ทำต่อเถอะนะ...เลิฟไหวจริงๆ” ผมทนได้จริงๆ ครับ ผมอยากให้พี่เซฟมีความสุข


“ไหวแน่นะครับ ถ้าไม่ไหวต้องรีบบอกนะ ไม่ต้องเกรงใจพี่นะครับ ตกลงนะ” ผมพยักหน้าและยิ้มให้พี่เซฟแบบเขินๆ พี่เซฟก็เริ่มขยับเขยื้อนต่อ


ผมกัดฟันทนความเจ็บได้ไม่นาน ก็รู้สึกดีขึ้น อาจจะเพราะด้วยจูบหวานๆ ของพี่เซฟที่วนเวียนเล้าโลมให้ผมคลายความเจ็บไปได้บ้าง...จนตอนนี้ผมรู้สึกดีขึ้นเยอะ...และรู้สึกเสียวซ่านกับสัมผัสแปลกใหม่ที่ผมไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน...ความเจ็บในตอนแรก แปรเปลี่ยนเป็นความสุข สนุกกับสัมผัสที่พี่เซฟหยิบยื่นให้ โลกใหม่ที่พี่เขาพาผมเข้ามา มันช่างร้อนแรง แต่ก็อ่อนหวาน เร่งเร้าแต่ก็เนิ่นนาน...


พี่เซฟไม่เพียงแต่ตักตวงความสุขเพียงคนเดียว แต่พี่เขายังคงปรนเปรอผมด้วยมือของพี่เขา จังหวะของการเคลื่อนไหวของพี่เซฟสอดคล้องกับจังหวะของมือที่ชักรูดแก่นกายให้ผม...


“พ...พี่ครับ...เลิฟ...เลิฟ...ไม่ไหวแล้ว อ่ะ...อ้าห์”


“พี่ก็..อืม...พี่ก็ไม่ไหวเหมือนกัน...อาห์...พร้อมกันนะครับ..”


พี่เซฟเร่งจังหวะไม่นาน...ก็พาผมโบยบินขึ้นไปล่องลอยเคว้งคว้าง โดยมีพี่เซฟโอบตระกอง ประคองกอดผมอยู่ไม่ห่าง...มันเป็นความรู้สึกที่พิเศษ และวิเศษมากๆ ครับ...


“พี่รักเลิฟนะครับคนดี” พี่เซฟดึงผมเข้ามากอด แตะจมูกลงบนเรือนผมก่อนจะสูดดม ผมก็ได้แต่ซุกซบหมดแรงอยู่บนอกของพี่เซฟ รู้สึกตื้นตันและอิ่มเอมจากทุกๆ สัมผัสที่พี่เซฟมอบให้...


“เลิฟก็รักพี่เซฟนะฮะ” แม้ผมจะหมดแรง แต่ก็ค่อยๆ ยันตัวจากอกของพี่เซฟยื่นหน้าไปจูบปลายคางของพี่เขาเบาๆ ด้วยความรัก...ก่อนจะกลับไปกกกอด ซุกซบบนอกพี่เซฟอีกครั้ง...ก่อนจะหลับไปด้วยความเพลีย...


ขณะที่ผมหลับ...ผมว่าผมฝันดีมากๆ ไม่รู้ว่าฝันอะไร แต่รู้เพียงแต่ว่า เป็นฝันที่ทำให้ผมอบอุ่นใจ และไม่อยากตื่นขึ้นมาจากความสุขนี้เลย...






พี่เซฟครับ...พี่เป็นความสุข...ความอบอุ่น และ ‘ความรัก’ ของผมนะครับ...

[tutu]

หลากอารมณ์ในตอนเดียว...สมกับการรอคอย


 

[Little Devil]

ลุ้นจริงๆ 

+1

[stupidchild]

อ๊าย ย ได้กันแล้วๆ ๆ
เริ่ดๆ ๆ ๆ ๆ

ไม่ใช่ว่าโรสมารู้ว่าได้กันนี่ งานเข้า
 

[fkjj]

อ่า...ในที่สุดน้องเลิฟของเราก็มีสามีอย่างเป็นทางการ
ซ่ะที  ฮือ...แอบอิจฉาพี่เซฟอ่ะ  ได้ทั้งตัวและหัวใจของ
น้องเลิฟ  ไอ้เด็กเซย์นี่ถ้าพี่เซฟไม่ไปยำมันเดี๋ยวแม่ยก
จะไปช่วยกระทืบเอง  ก็บอกแล้วว่ามีแฟน  แฟนหวงมัน
ยังทำมึนพูดจาไม่รู้เรื่อง

[Ayame]

เอิ้ววววว... แน่ใจนะว่ามือใหม่   

[maxtorpis]

You are mine, Writer

[n2]

  เลิฟคิดจะรุกพี่เซฟ
แต่ในที่สุดน้องเลิฟของเราก็เสร็จพี่เซฟจนได้

[KM]

พี่เซฟแมร่งเชี่ยววะ

[anajulia]

พี่เซฟศึกษามาดีวุ้ย คริคริ ชั่วโมงต้องมนต์....เขินนนนนนน
น้องเลิฟน่ารัก ไม่ยอมให้หยุดด้วย พี่เซฟก็น่ารักจะตามใจถ้าขอให้หยุด(แกรู้ล่ะสิว่าน้องมันจะยอมให้ทำต่อน่ะ ชิ)


คุณMercyหาใครมาดามใจอิน้องเซย์ทีสิคะ สงสารมัน อ้อนนักเดี๋ยวเจอตรีนส์พี่เซฟจนได้ กลัวแทนเด็กน้อย

ปล.แอบต้องไปเปลี่ยนชื่อตอนที่วางไว้เลยอ้ะคุณMercyใจตรงกันเลยเอย ^^

[fuku]

แอบคิดเลยนะเนี่ยว่าแกล้งโมโหรึเปล่าฟระ
จังหวะดีมากเลยพี่  อุปกรณ์พร้อม....



กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก เอาเต๊อะ ดีใจกับเซพด้วยที่มีภรรยาอย่างเป็นทางการซะที

[sayhi11]

  สมกับการรอคอย
อีก 2 วันที่เหลือ ขอ  เยอะๆๆๆๆๆๆๆ

[♥a2k♥]

ในที่สุดด หุหุ
ขอให้หวานๆกันอย่างนี้นานๆ
นึกไม่ออกเลยว่าน้องเลิฟรักมากขนาดนี้
ถ้าวันนึงมีอะไรเปลี่ยนไปจะเจ็บมากขนาดไหน เฮ้อ

[Phelyra]

แหม...พี่เซฟสมแล้วที่เป็นคนฉลาด เรียนรู้ได้เร็ว แปลว่าหาข้อมูลมาแน่นและพร้อมเลยเชียว เชี่ยวจนดูไม่ออกเลยว่ามือใหม่หัดทำรัก มันเป็นไปตามสัญชาตญาณของความรักชิมิ ร่างกายเลยขับเคลื่อนไปตามความรู้สึก

[kitty]

 o18น่ารักกันจริงๆๆๆๆๆๆๆๆ   

[ujen]

 

 

[PEENAT1972]

   อีป้าแก่ มาจุดพลุเฉยๆ +1 ด้วย หุๆๆ

[ChiOln]

  เสร็จพี่เซฟ เรียบร้อย แ้ล้วนะครับน้องเลิฟ

[sogood]

 ขนาดมือใหม่นะเนี๊ยะ!!!!!!
ถ้ามือเก๋ามีหวังเลือดท่วมจอ

[liTTle.SaLapaO]

ในที่สุด น้องเลิฟก็เสร็จพี่เซฟซะแล้ว ตอนนี้ที่รอคอยจริงๆ ถ้าสุดที่รักรู้นะอาละวาดบ้านแตกแน่ๆ

รอตอนต่อไปค่ะ

[bbyuqin]

มาร่วมส่งตัวน้องเลิฟ เข้าหอ  :laugh:และออกเรือนกับพี่เลิฟอย่างเป็นทางการ..คึคึ

[กระต่ายชมจันทร์]

เราลองเปลี่ยนต่ำแหน่งกันดู....

“เปล่า...เลือดลมมันดี ก็เลยซูบฉีด อย่ามัวแต่มาสงสัยพี่เลย มาเริ่มเรียนกันดีกว่า”

พี่เซฟเดินเข้ามาโอบไหลผม แสดงความเป็นเจ้าของ

เพราะตอนนี้พี่เซฟทำหน้า ทำท่าเหมือนพร้อมจะเข้าไปขย่ำใครให้แหลกคามือ

โดยผมต่อลองว่าถ้าเล่าให้ฟังว่าน้องมันพูด

ก็ให้บอกว่าผมไปค้างบ้านไอ้น๊อต ไปแกเพลงกัน ป๊ากับม๊าเข้าใจครับ

ไม่ใช่คนที่ไขว้ขว้าความรักของพี่หรอกเหรอ...

“อ้า!!!!”
=> อ๊า

“อ้า!!!! พ...พี่...เซฟ อ้าาาาา!!!”

พี่เขากำลังลื้อหาอะไรอยู่ใกล้ๆ หัวเตียง

“ไหวแน่นะครับ ถ้าไม่ไหวต้องรีบบอกนะ ไม่ต้องเกรงใจพี่นะครับ ตกลงนะ” ผมพยักหน้าและยิ้มให้พี่เซฟแบบเขินๆ พี่เซฟก็เริ่มขยับเขยื่อนต่อ

แต่ก็อ่อนหวาน เร่งเร้าแต่ก็เนินนาน...

-------------------------------------------------------------

 

dead in peace...

I wanna see in p'safe view jung ka~

Do they gonna have 2 round?  

I think you wrote smooth and fun ka^^

I like the way you wrote -

เหมือนได้นั่งรถไฟเหาะตีลังกาที่มีพี่เซฟเป็นคนควบคุมสวิทช์...หนักเบา...เร็วแรง...ตามจังหวะที่พี่เซฟกำหนด...ดูดดึง...โลมเลีย...เน้นหนัก...ตอนนี้ผมเหมือนคนขาดสติ จิตผมเหมือนจะลอยตามทางที่พี่เซฟจับจูง...

and

ความเจ็บในตอนแรก แปรเปลี่ยนเป็นความสุข สนุกกับสัมผัสที่พี่เซฟหยิบยื่นให้ โลกใหม่ที่พี่เขาพาผมเข้ามา มันช่างร้อนแรง แต่ก็อ่อนหวาน เร่งเร้าแต่ก็เนินนาน...

 

[Yunatsu]

หลากหลายอารมณ์มาก สมกับการรอคอย

ปลื้มป๋ากับม้ามากอะ แบบเข้าจายยยยยย
ชอบบบบบ


บรรยายฉากncได้แบบว่า ขึ้นรถไฟเหาะกันเลย.
  พี่เซฟทำได้ขนาดนี้แอบไปศึกษามาป่าวเนี่ย
เลิฟน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[pooinfinity]

สมกับที่หวังเอาไว้
เด็กเซย์นี่น่ากัวจริงๆ หาใครมาปราบที่เหอะ

[ferly]

ชอบตอนเลิฟอ้อนอ่ะ

น่ารักดี

>< 

[SoN]

^^

[Mercy]

  เออะ!!!

คำผิด...


เพียบบบบบบบ...

เยอะเกิ๊น....


รีบลง...และรีบไปดูซีรีย์...แถมตื่นเช้ามา ออฟฟิศอินเตอร์เนท เจ๊ง!!!! แก้ไม่ได้...


ขอบคุณน้องกระต่ายน้อย...และคุณ Little Devil ที่ช่วย Proof ให้นะคะ...



ถ้าที่ออฟฟิศรู้ว่านังคนนี้มันเขียนงานและพิมพ์ผิดเยอะขนาดนี้...มีหวัง โดนตัดเงินเดือนแน่เลย กร๊ากกกก....