มาแล้วค่า พ่อแม่พี่น้อง
เค้าขอโทษ หายหัวไปหลายวัน...
ตอนพิเศษ...หลายๆ คนคงเข้าใจความเป็นมาเป็นไปของพี่คิวกะสุดที่รักบ้างแล้วนะคะ
สุดที่รักมันก็เป็นพวกชอบคิดมาก คิดไปไกล แถมฝังใจเอาดื้อๆ แบบไม่มีเหตุผล
งี้แหละค่ะ บางทีปัญหาของคนอื่น เราสามารถเข้าใจและช่วยแก้ไขได้
แต่พอถึงปัญหาของตัวเองกลับไม่สามารถผ่านมันมาได้
ตอนนี้เรากลับมาสู้คู่หลักกันต่อดีกว่าค่ะ...
หลายคนรอลุ้น NC กันตัวโก่ง...แหะๆ จริงๆ ที่ยืดเยื้อออกไป เพราะเขาขอไปฝึกหัดเขียน NC ก่อน... 
แต่สัญญาว่ามีแน่นอนค่ะ...แต่อาจจะไม่ดีมากอย่างที่ทุกคนคาดหวังนะคะ...มือใหม่หัด NC อะค่ะ แหะๆ
(แอบขอยกยอด...ดองตอบเม้นท์ไว้ก่อน (อีกแล้ว)) พรุ่งนี้ต้องรีบตื่นไปหาหมอน่ะค่ะ 
ขอบคุณสำหรับเม้นท์ของทุกๆ คนนะคะ ขอบคุณคนอ่านทุกคนด้วยค่ะ+++++++++++++++++++++
Little Devil : ฮ่าๆๆ แอบขัดใจกับพฤติกรรมน้องโรสเหรอคะ
DE SaiKuNee : 
O-สนิมสร้อย-O : เจ๊น้องหนิม ช่วงนี้เจ๊มาอ่านเร็ว เม้นท์เร็วมากกก อะ เจ๊ขา แล้วคุณเพื่อนเจ๊คนนั้นยังโทรมาอ่อยเจ๊อีกไหม...? 
tutu : รักนะ...แต่มันไม่กล้าแสดงออกค่ะ ฮ่าๆๆ
n2 : หวังว่าคงจะมีหวังเนอะ อย่างน้อยผู้หญิงเขาก็รักแหละ
bbyuqin : เป็นพวกฟุ้งซ่าน ตัวแม่เหมือนกันค่ะน้องโรสเนี่ย ตอนนี้พี่คิวแกก็เอาจริงแล้วล่ะค่ะ...
anajulia : นั่นสิ สุดที่รักมันก็คงทรมานแหละค่ะ แต่ขึ้นหลังเสือมาแล้ว จะลงก็คงยาก..
i love u {knt} : ฮ่าๆๆๆ ยังอุตส่าห์มีปิดท้ายร้องขอให้น้องเลิฟเสียตัวอีกนะ
Phelyra : จริงค่ะ เอาจริงๆ แล้วไอ้น้องโรสนี่หนักกว่าน้องเลิฟอีกนะเนี่ย
jobisuka : ได้ค่า...จะพยายามไม่ลืมคู่นี้ค่า
kitty : พี่คิวกำลังใจเต็มเปี่ยมเลยนะเนี่ย
Safina_safe : ดีใจแทนพี่คิว แม่ยกเพียบเลยเนอะ
*-*คาเมะ*-* : ฮ่าๆๆๆๆๆ ชอบอะ "ส่งมิมิมา เดี๋ยวป๋าเคลมเอง" อ่านแล้วฮาทุกที 
ferly : นั่นสิเนอะ จะใจแข็งไปไหนล่ะเนี่ย
jiBtar : ฮ่าๆ สงสัยเฮียคิวแกคงจะสวยสู้น้องมิมิไม่ได้แน่เลย
PEENAT1972 : น้องโรสเธอมีจินตนาการสูงส่งค่ะป้าขา ป้า แน่นๆ สิบที
fkjj : ขอบคุณค่า ถ้าคนแต่งขยันมากๆๆๆๆ จะมาพิเศษกันบ่อยๆ จ้า
K2KARN : อืม เป็นความคิดที่ดีนะ ให้พี่คิวแกเลิกตื๊อดีมะ เผื่อน้องโรสเธอจะรู้สึกตัวบ้าง
mahotsukai : แหนะ...ไหนตอนแรกบอกให้พี่เซฟมาซบไง ตอนนี้เปลี่ยนใจซะและเหรอ
pooinfinity : ใช่ค่ะ พยายามอีกหน่อยเนอะ เกือบและ
สมุนไพร : และ
bakanishi1 : เด็กมันยั่ว น้องโรสเธอเลยหลวมตัวไปหน่อยอะค่ะ ฮ่าๆๆ
Vesi : ทะลุปอด เลยเด็กคนนี้...มาแปลชื่อเค้าซะงั้น 
...ว่าแต่ชอบที่วิเคราะห์นิสัยตัวละครมานะ ทั้งพี่คิว และโรสเลย ค่อนข้างตรงใจ โหะๆๆๆ
iamnan : เค้าว่าแฝดกันมักชอบคิดอะไรตรงกัน อันนี้คงจริงเนอะ
sayhi11 : ฮ่าๆๆ ซะงั้น แอบรักพี่คิวมากกว่าซะงั้นเดี๋ยวพี่เซฟแกน้อยใจนะ
JJHJJH : ฮ่าๆๆ ชอบบบบ ที่บอกว่า โรสแอ๊บสาว ฮ่าๆๆๆๆ เออจริงเนอะ
uknowvry : ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะคะ (แอบเห็นรูปในดิสเพล เราชอบถั่วงอกกะหัวไฟ เหมือนกันเลย จริงๆ แล้วชอบคุณทรงศีลทุกเล่มเลยค่ะ)
vvivy : คุณน้องตั้งใจทำข้อสอบเน้อ...เราเองก็รักษาสุขภาพด้วยล่ะ พักผ่อนเยอะๆ นะ นอนแต่หัวค่ำบ้าง...
♥a2k♥ : นั่นสิ วันไหนไม่มีพี่คิวแล้วจะรู้สึกเนอะ
● MaYa~Boy ● : มาแล้วจ้าตอนเลิฟ..
V_we : มันเป็นอย่างนี้แหละจ่ะ วีวี่ โหะๆๆ ช่วงนี้เหมือนวีวี่ว่าง รึเปล่า เห็นเข้ามาบ่อยๆ ดีจัง รีบไปต่อน้องวินดี้นะ กำลังลุ้นเลยอะ 
liTTle.SaLapaO : คนนี้รู้จริงตลอดแหละ ว่าคนแต่ง 'สุดสวย' กรี๊ดดดดดด
+++++++++++++++++++++
ตอนที่ 25 ลูกศิษย์ (พี่เซฟกับน้องเลิฟมาแล้วจ้า) 22/04/10 “พี่คิววววววววววววววววววว!!!”
"เฮ้ย!!! ตกใจหมดเลย เลิฟอะ ตะโกนซะเสียงดังเชียวครับ" จะบ้าเหรอตะโกนมาสามรอบแล้วเนี่ย ไม่เห็นจะรู้สึกตัว มัวแต่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ได้คนเดียว ดีนะน้ำลายไม่ยืดด้วย
"พี่คิว เลิฟเรียกพี่คิวอย่างที่มนุษย์ทั่วไปเขาเรียกกันมาเป็น 10 รอบแล้วนะ พี่คิวก็ไม่รู้สึกตัวซักที นั่งเหม่ออยู่ได้ แถมเลิฟเดินเข้ามากันตั้งสองคนพี่คิวยังไม่รู้สึกตัวอีก แล้วเลิฟก็ไม่ได้ตะโกนเรียกแค่ครั้งเดียวนะ นี่รอบที่ 3 แล้วพี่ถึงรู้สึกตัว นี่กะว่าถ้ายังไม่ยอมรู้สึกตัวนะจะไม่ยกน้องสาวให้แล้ว" เหนื่อยนะเนี่ย มายืนเป็นวิญญาณกันสองคนกะพี่เซฟ พี่คิวก็ไม่มอง ไม่ได้ยิน ไม่รู้สึกตัวซักที จนคิดว่า เอ๊ะ!! นี่กูกะพี่เซฟตายไปแล้วรึเปล่าวะเนี่ย พี่คิวถึงมองเราไม่เห็น
"ขี้บ่นหว่ะ...เซฟ มีเมียขี้บ่นนี่รำคาญไปทั้งชาติเลยนะเว้ย" อย่ามายุนะ ไอ้พี่คิว ไอ้บ้า เขายังไม่ได้เป็นไรกันซะหน่อยมามง เมียอะไร
"บ้าเหอะ ยังไม่ได้เป็นไรกันซะหน่อย พูดงี้ใครได้ยินเดี๋ยวเลิฟขายไม่ออกกันพอดี"
"อะไรครับ จะขายใครอีกหืม?? พี่ซื้อหมดทั้งตัวทั้งใจแล้ว ไม่เหลือให้ขายใครแล้ว...แล้วเดี๋ยวเหอะ รอให้ผ่านอาทิตย์นี้ไปก่อนพี่จะเรียก 'เมีย' ให้เต็มปากเต็มคำเลยล่ะ" อ๊ากกกกก!!!! ไอ้พี่เซฟฟฟฟฟฟ กลายร่างเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ หื่นว่ะ...เอ่อ ทำไมห้องมันอากาศร้อนๆ วะเนี่ย
"ใครบอกว่าจะยอมไปนอนด้วย ว๊าย!!! คิดเองเออเองพูดเอง ว๊าย ว๊าย" ผมชี้หน้าพี่เซฟแล้วยิ้มแบบล้อเลียน
"ฟอดดด!! ไม่ไปจะฉุด..หืม จะไปดีๆ หรือจะให้ฉุด...ฟอดดดด" เอ่อ...ฟอดแรกน่ะ พี่เซฟดึงมือผมที่ชี้หน้าพี่เขาแบบล้อๆ ไปหอมแรงๆ แล้วก็พอพูดจบคำว่าฉุด ก็ฉุดมือผมเข้าไปใกล้ แล้วไอ้ฟอดดดดสุดท้ายน่ะ เป็นแก้มครับ...น้ำหนักการสูดไม่ได้แพ้ฟอดแรกเลย แก้มช้ำหมดแล้วครับ ตั้งแต่เป็นแฟนกับพี่เซฟเนี่ย...เดี๋ยวหอม เดี๋ยวหอม วัน นึงนี่อย่างน้องก็ต้องมีสองถึงสามฟอดดด นะครับ หอมจนแก้มจะเหม็นแล้วเนี่ย...
"อะ แฮ่ม...แหม!! จะหวานกันไปไหนเนี่ย เห็นใจคนที่ถูกผู้หญิงด่าวันละ หกรอบ ก่อนและหลังอาหารแบบพี่บ้างเถ๊อออ!!" อ้าว แหะๆ ลืมไปเลยครับ กำลังเคลิ้มเลย...
"โหย พี่คิว ผู้หญิงด่าเขาว่าผู้หญิงรักนะครับ" ไอ้โรสมันรักพี่จะตาย ถึงมันไม่เคยบอกผม แต่ตามเซ้นท์ของฝาแฝดมั้งครับ ผมถึงรับรู้ความรู้สึกของไอ้โรสได้ค่อนข้างดี มันน่ะทำเป็นมาด่าผมว่าชอบคิดเองเออเอง มันนั่นแหละ โครตจะคิดเองตัวแม่เลย!!! งี้แหละฮะ ของอย่างนี้ ไม่เจอกับตัวก็ไม่รู้ บางทีพูดได้ แต่ถ้าถึงคราวตัวเองบ้างก็ทำไม่ได้อย่างที่พูดหรอก...
"พี่ก็พยายามบอกตัวเองอย่างนั้นแหละ สงสัยสุดที่รักจะรักพี่ม๊ากกก มากเนอะ ด่าทุกครั้งที่เจอหน้าเลย ฮ่าๆ" ทำเป็นขำไป...รู้นะว่าพี่ก็แอบกังวลเหมือนกัน แต่เอาเถอะ เลิฟจะเอาใจช่วยนะครับพี่คิว
"ว่าแต่...พี่คิวนัดเลิฟมาเรื่องงาน งานอะไรเหรอฮะ ร้องไกด์ หรือว่า คอรัส?" ปกติคุณลุงคม พ่อของพี่คิวจะชอบมาใช้บริการผมบ่อยๆ ครับ มาร้องไกด์เพลงให้ศิลปิน ไม่ก็มาร้องคอรัสให้ เอ...แต่ว่าศิลปินขาประจำที่ผมร้องคอรัสให้ ก็เพิ่งจะออกชุดใหม่ไป ผมก็เพิ่งมาร้องไป หรือว่าจะมีโปรเจคพิเศษ?
"เปล่า ไม่ใช่ทั้งสองอย่าง...คือตอนนี้พี่กำลังทำโรงเรียนดนตรีสำหรับศิลปินฝึกหัด ศิลปินใหม่ ให้ได้พัฒนาศักยภาพและฝีมือน่ะ ไม่ใช่สักแต่ว่าหน้าตาดี เสียงพอได้ ก็จะมาออกเทปกันได้ทุกคน ค่ายของเราที่อยู่เป็นอันดับหนึ่งมาได้ทุกวันนี้ก็เพราะว่าเราไม่มั่ว ไม่ได้มองแค่ภาพลักษณ์ภายนอก แต่ต้องเก่งจริง มีฝีมือจริงๆ ถึงผ่านมาตรฐาน...ส่วนคนที่มีแวว แต่ยังไม่ถึงขั้น จะให้ตัดไปเลยก็น่าเสียดาย มีแววว่าจะพัฒนาได้ พี่ก็เลยคิดโปรเจคนี้ขึ้นมา พ่อก็อนุมัติแล้วด้วย ตอนนี้ก็มีเด็กที่มีแวว แล้วต้องการการฝึกฝนอยู่หลายคน...พี่ก็เลยอยากให้เลิฟมาเป็นครูสอนร้องเพลงให้หน่อย”
ไงครับ อึ้งอะดิ ไม่เคยเจอพี่คิวในโหมดเป็นงานเป็นการกันใช่ไหมฮะ...พี่คิวเนี่ยเห็นบ้าๆ บอๆ ไม่ค่อยเต็มเต็งแบบนี้ แต่จริงๆ พี่แกเก่งมากนะครับ พี่คิวเรียนจบคณะเดียวกับผมแหละครับ เอกกีตาร์คลาสสิค เกียรตินิยมอันดับหนึ่งนะครับ สมัยเรียนก็ได้ไปแข่งขันระดับโลกมาแล้วหลายเวทีนะครับ ได้รางวัลมานี่นับไม่ถ้วน ส่วนปริญญาโท พี่คิวเลือกเรียน Business Music และDiploma Electric Guitar Jazz ที่ Berklee college of music เป็น College ที่เหล่าบรรดานักดนตรีแจ๊สต่างใฝ่ฝันที่จะเข้าไปเรียนนะฮะ ผมก็เป็นหนึ่งในนั้นที่อยากไปเรียนที่นี่ เข้ายาก จบยาก เขี้ยวมาก แต่จบมาแล้วคุณภาพจริงๆ ครับ
“พี่คิว...สอนศิลปินเลยเหรอ ปกติสอนเด็กทั่วไปน่ะก็พอโอเค แต่นี่สอนศิลปินไม่ต้องเอาที่เก่งๆ เหรอฮะ อย่างเลิฟจะไหวเหรอ” ถึงแม้ปกติผมจะสอนร้องเพลงที่โรงเรียนดนตรีชื่อดังก็ตาม แต่ส่วนใหญ่ลูกศิษย์ผมจะเป็นเด็ก ม.ต้น ม.ปลาย มีประถมบ้างนิดหน่อย และก็มีคุณหญิงคุณนาย สองสามคนที่มาเรียนร้องเพลงไว้ไปร้องออกงานสังคม แต่นี่ว่าที่ศิลปินเลยนะ...ใครจะกล้าอะ
“ถ่อมตัวอีกและ นักศึกษาคณะดุริยางค์ ที่ได้ 4.00 ทุกเทอมนี่มีอะไรที่ด้อยกว่าคนอื่นตรงไหน..พ่อพี่ก็ตื๊อให้เลิฟมาออกอัลบั้มบ่อยๆ เลิฟเองก็ไม่ยอมใจอ่อนซักที ฝีมือเราน่ะ เก่งกว่านักร้องวัยรุ่นบางคนในเมืองไทยซะอีกนะ...เอาเป็นว่า พี่ถือว่ารับปากพี่แล้วกัน” อ้าว!!! สมแล้วที่ไอ้โรสชอบบ่นว่า...พี่คิวขี้บังคับ เฮ้อ...เห็นด้วยจากใจจริง
ถึงแม้ว่าผมจะรักการร้องเพลงมากๆ แต่ใจจริงผมก็อยากทำงานเบื้องหลังครับ ผมไม่ได้อยากออกอัลบั้ม ผมว่าการที่คนเราเรียกตัวเองว่าศิลปิน ไม่จำเป็นจะต้องผ่านการออกอัลบั้มมาก่อนนี่ครับ...การที่เราใช้ความสามารถของเราเอง สร้างสรรค์ผลงานดนตรีที่มีคุณภาพ ให้คนอื่นๆ ได้รับฟัง ได้เสพเนื้องานจริงๆ ไม่ใช่เสพภาพลักษณ์ของศิลปิน ผมว่าแค่นี้ก็เพียงพอที่เราจะเรียกคนๆ นั้น ว่า ‘ศิลปิน’ ได้อย่างเต็มปากแล้วครับ
“ก็ด๊ายยยย!!! นี่เห็นว่าเป็นว่าที่น้องเขยหรอกนะถึงยอมเนี่ย...ค่าตัวเลิฟแพงน้า พี่คิวสู้ไหวเปล่าล่ะ”
“สบายมาก...มีอะไรนอกเหนือจากนี้ให้พี่ร่วมมือ ร่วมสนุกอีก ก็บอกได้นะ พี่ยินดีช่วยเต็มที่” อ้าว เข้าทางคนข้างๆ ผมแล้วครับ เปิดประเด็นมาซะขนาดนี้...
“งั้นผมขอค่ามัดจำค่าตัวน้องก่อนได้ไหมฮะพี่คิว” นั่นไง...เห็นไหมล่ะ พูดผิดซะที่ไหน ว่าแต่ คุณแฟนครับ คุณแฟนจะตั้งตัวเองเป็นผู้จัดการส่วนตัวของเลิฟด้วยหรือไงเนี่ย มีการตกลงค่าตอบแทนให้ด้วย
“อืม!!! จ่ายก่อนได้ไม่มีปัญหา แต่ว่าต้องเป็นเรื่องสนุกๆ นะ” นี่ก็จะเอาแต่เล่นอย่างเดียวเลย โตบ้างไหมเนี่ย หะ…นี่ผมคุยกับผู้บริหาร หรือว่าเด็กสามขวบครับ
“สนุก และถูกใจพี่แน่ครับ...คือ อาทิตย์นี้ ผมว่าง แล้วก็ เอ่อ...ก็ ที่บ้าน ก็...ว่าง...ผมก็อยากใช้เวลากับแฟนบ้างอะครับ...แต่ มันติดปัญหาตรงที่สุดที่รักของพี่น่ะครับ...พี่คิว พอจะช่วยเหลือผมได้ไหมครับ พระคุณนี้ผมจะจำไปชั่วชีวิตเลยนะฮะ” ทำท่าเหมือนจะเขินนะแฟนผมเนี่ย แหม!! ไม่บอกเขาไปให้หมดล่ะ ว่าคิดอะไรอยู่ อย่าคิดว่ารู้ไม่ทันนะเชอะ....คิดว่าคิดอยู่คนเดียวหรือไง อ๊ะ!!! ล้อเล่น เค้าไม่ได้คิดอะไรนะตัวเอง!!!
“อ่อ...อยากได้เมียทางพฤตินัยว่างั้น เลยมาให้พี่หาแผนกีดกันสุดที่รักให้”
“พี่คิ๊ววววววววววววววว!!!!!!!! ทุเรศศศศศศศศ พูดออกมาได้ไม่อายปากอะ มงเมียอะไร เค้าแค่จะไปใช้เวลาด้วยกัน กินข้าว ดูหนัง นอนกอดกัน คุยกัน เฉยๆ เหอะ คิดไกลอะ ทะลึ่ง” พูดซะโจ่งแจ้งขนาดนี้ก็อายเป็นนะครับ อายเว้ย!!!!!
“อย่างที่พี่คิดน่ะถูกแล้วครับ พี่พอจะมีแผนอะไรช่วยผมหน่อยได้ไหมครับ” อ๊ากกกกก ไอ้พี่เซฟฟฟฟฟฟฟฟ เอายางอายทิ้งไว้ไหนแล้วเนี่ย พี่เซฟคนเดิมที่ขี้อาย ติ๋มๆ ซื่อๆ หายไปไหนนนนนน!!!!!!
“เพี๊ยะ!!!!.....โอ๊ย!!!” เสียงแรกน่ะ เสียงฝีมือผมเองครับ หมั่นไส้เลยซัดแขนพี่เซฟไปหนึ่งที ไอ้เสียงโอ๊ยที่ตามมาเนี่ย ก็มาจากคนขี้สำออยนั่นแหละครับ...เชอะ ตีเบาๆ เองมาทำเป็นร้องเสียงดัง
“เลิฟครับ...ตีพี่ทำไมอะ เขินโหดจริงนะเรา แฟนใครวะเนี่ย...โอ๋ๆ โอเคๆ ไม่ล้อเล่นแล้ว...อ้าวพี่คิว ยิ้มกรุ้มกริ่มแบบนี้ แสดงว่ามีอะไรดีๆ มาเสนอใช่ไหมครับ” พี่เซฟวาดวงแขนมาโอบไหล่ผม ก่อนจะโยกเบาๆ ก่อนจะหันไปคุยกับพี่คิวต่อ...พี่คิวทำหน้าเจ้าเล่ห์มากอะครับ...
“แหม!!! ไม่อยากจะบอกให้ดีใจ แต่ว่ามันก็มีเรื่องน่าบังเอิญจริงๆ นั่นแหละ คืองี้...บริษัทพี่กำลังจะมีงาน Thank’s Press party เป็นงานจัดเพื่อขอบคุณสื่อมวลชน พี่คุยสถานที่กับพ่อแล้วก็ลงตัวว่าจะไปจัดกันที่รีสอร์ทของบ้านเลิฟที่กระบี่ แล้วก็กำลังหาวงแบ็คอัพไปเล่นน่ะ เพราะวงแบ็คอัพของค่ายก็ติดงานมิวสิคเฟสฯ กันหมดเลย...เดี๋ยวพี่จะให้พ่อโทรไปคุยกับสุดที่รัก ให้วงของสุดที่รักไปเล่น สุดที่รักไม่กล้าปฏิเสธพ่อพี่หรอก ไปสามวันสองคืน พฤหัส ศุกร์ เสาร์นี้แหละ สามวันโอเคไหมล่ะ”
“โห!!! โอเคเลยครับพี่ โอเคมากๆ ขอบคุณพี่คิวมากๆ นะฮะ แล้วพี่คิวตามไปเฝ้าสุดที่รักรึเปล่าเนี่ย” พี่เซฟแทบจะกราบพี่คิวอยู่แล้วครับ นี่หวังมากขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย!!!
“ชัวร์อยู่แล้ว งานนี้ไม่พลาดหรอกว่ะ” เอ่อ แหม!! มีความสุขกันอยู่สองคนเลยนะ สนใจผู้ได้รับผลกระทบอย่างผมบ้างเหอะ
“แล้วถ้าไอ้โรสมันจะลากเลิฟไปด้วยล่ะ ทำไง ปกติมันไปเล่นไหนก็ชอบลากเลิฟไปเป็นตัวแถมอยู่แล้ว” ประโยคของผม เกือบดับฝันพี่เซฟเลยครับ หน้าเบิกบานเมื่อกี้ ส่อแววกังวลอย่างเห็นได้ชัด
“จะไปยากอะไร๊!!! ก็เลิฟเพิ่งจะรับปากมาสอนร้องเพลงให้ศิลปินฝึกหัดในค่ายพี่ เลิฟก็บอกสุดที่รักไปดิว่าติดงานสอน ไม่เห็นจะยาก เหตุผลฟังขึ้นและมีน้ำหนักสุดๆ แถมยังดูไม่มีพิรุธอีกต่างหาก...เป็นไง เจ้าแม่จอมวางแผนอย่างสุดที่รัก มาเจอเจ้าพ่อจอมเจ้าเล่ห์อย่างพี่หน่อยเหอะ...รับรอง...เรียบร๊อย!!!” โหหหหห!!!! ข้าน้อยขอคารวะศิษย์พี่คิว คิดมาแล้วใช่ไหมเนี่ย มาเป็นฉากๆ เลยเว้ย
“โอ้โห พี่คิว ผมฝากตัวเป็นศิษย์ด้วยคนนะครับ พี่สุดยอดโครตๆ” อะ...สรุป พี่คิวเปิดค่ายเพลง หรือเปิดสำนักเส้าหลินกันวะเนี่ย มีคนมาสมัครเป็นศิษย์ซะแล้ว…แล้วนั่นพี่คิวก็ไม่มีถ่อมตง ถ่อมตัวนะ นั่งกอดอกยิ้มอย่างภูมิใจ
“เออ เลิฟ พี่นัดน้องคนที่จะมาเรียนร้องเพลงกับเลิฟมาวันนี้นะ จะได้รู้จักกันไว้ก่อน เนี่ยเดี๋ยวก็คงมาถึงแล้วล่ะ” โห รวดเร็วทันใจ ก็ดีเหมือนกันได้ทำความรู้จัก พูดคุยกันก่อน เวลาเรียน เวลาสอน จะได้ไม่เคอะเขินกัน
ติ๊ดดดด!!!!
“คุณคิวคะ น้องเซย์มาถึงแล้วค่ะจะให้น้องเข้าไปเลยไหมคะ” สงสัยลูกศิษย์ผมจะชื่อเซย์นะฮะไม่รู้ผู้หญิงผู้ชาย
“ให้เข้ามาเลยครับคุณฤดี อ่อ...ผมขอกาแฟสองที่ ชาร้อนหนึ่ง แล้วก็ช็อคโกแลตเย็นของน้องเซย์ด้วยนะครับ” เออ คุยกันตั้งนาน น้ำท่าไม่ยอมเอาให้ดื่มนะพี่คิวเนี่ย แต่ยังดีครับที่จำได้ว่าผมชอบดื่มชา
“พี่คิว สวัสดีฮะ เซย์ขอโทษนะฮะมาช้าไปนิดนึงอะ ครูนกต่อท่าใหม่ให้แล้วเซย์เต้นไม่ได้ซักที ย๊าก ยากอะฮะ” เสียงเจื้อยแจ้วทำให้ผมอดที่จะหันหน้าไปดูเจ้าของเสียงที่มาถึงก่อนตัวซะอีก...แล้วผมก็เจอเด็กหนุ่มในชุดกางเกงวอม กับเสื้อยืดลายกราฟิคแบบป๊อบอาร์ท...ดูจากลักษณะแล้วน่าจะเด็กกว่าผมแน่นอนฮะ แต่ส่วนสูงนี่ดิ น่าจะพอๆ กับพี่เซฟ...เด็กเดี๋ยวนี้มันโตวัยจัง...แถมหน้าตายัง....หล่อมากกกกกกก!!!!
“ไม่เป็นไร...เซย์ นี่พี่เลิฟกับพี่เซฟ...ต่อไปนี้พี่เลิฟจะมาเป็นครูสอนร้องเพลงประจำตัวของเซย์นะ พี่เค้าเก่งมาก มีอะไรที่พี่เขาสอน ก็พยายามเรียนรู้จากเขาให้ได้มากที่สุดนะ ส่วนนี่น้องเซย์...ว่าที่ศิลปินของเมโลดี้มิวสิค แต่ว่าตอนนี้ต้องฝึกหนักหน่อย...เซย์เพิ่งจะขึ้นม.6 เรียนอยู่โรงเรียนนานาชาติxxx เป็นลูกครึ่ง ไทย อเมริกัน ญี่ปุ่น”
โห มันกี่ครึ่งควบลูกวะเนี่ย...ไม่แปลกใจเลย มันครึ่งซะเยอะขนาดนี้ แถมยังเลือกเอาส่วนดี จุดเด่นของแต่ละเชื้อชาติมาผสมไว้อย่างลงตัว...ผิวขาวเนียนดูสุขภาพดี รูปร่างสูงดูแข็งแรง มีกล้ามเนื้อที่เป็นผลผลิตบ่งบอกว่าออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ ใบหน้ายาวรีได้รูป คิ้วเข้ม แต่ตาโตกลมน่าดึงดูดสีฟ้าใสแวววาว...น้องเซย์หันหน้ามายกมือไหว้ แล้วยิ้มให้ผม...เด็กคนนี้มีเสน่ห์มากครับ เวลายิ้ม ก็ยิ้มทั้งปากและตา ทำให้คนที่เห็นอดที่จะยิ้มตอบไม่ได้....
“พี่เลิฟน่ารักจังเลยฮะ ชื่อก็น่ารัก เวลายิ้มก็น่ารัก เซย์โชคดีจังเลยที่มีครูน่ารักๆ แบบนี้ เซย์ฝากตัวด้วยนะฮะ เซย์จะไม่ดื้อไม่ซน จะเชื่อฟังพี่เลิฟทุกอย่างเลย...” เอ่อ...มีคนมาชมมันก็รู้สึกภูมิใจนิดๆ แต่ก็อดเขินๆ ไม่ได้นะเนี่ย แต่...เซย์ครับอย่าชมเยอะเล๊ยยยย!!!! แฟนพี่ขี้หึง แค่นี้ก็บีบมือพี่ซะแน่นเลย แล้วดูคิ้วสิเนี่ย จะขมวดให้เป็นเงื่อนพิรอดเลยหรือไง มีคนมาชมแฟนตัวเองก็ต้องภูมิใจดิ...
“น้องเซย์ก็น่ารักครับ...แต่พี่เลิฟบอกไว้ก่อนนะ ว่าพี่น่ะดุ!!!นะ ถึงเวลาเรียนจริงๆ แล้วอย่าบ่นแล้วกัน ไม่เชื่อถามแฟนพี่ได้เลย ถือว่าเตือนกันก่อน ฮ่าๆๆ” อะ...เค้ารู้หรอกว่าอยากให้ประกาศความสัมพันธ์...แต่ว่าเวลาแฟนมีท่าทางว่าหึงเรานี่ รู้สึกดีชะมัดเลย
“อ้าว!!! พี่เลิฟมีแฟนแล้วเหรอ ว้า...เซย์ว่าจะจีบซะหน่อย...แต่ไม่เป็นไร มีแฟนแล้วเซย์ก็จะจีบ ไม่ได้จีบแฟนพี่เลิฟซะหน่อยเนอะ” อ้าว...ตายเลยกรู เจอเด็กกล้าแสดงออกเข้าให้และ...ผมรีบส่งสายตาขอความช่วยเหลือไปทางพี่คิวก่อนครับ
“ฮ่าๆๆ ไอ้นี่ชอบพูดเล่นเรื่อยเลย ไปๆ ไปซ้อมเต้นต่อได้แล้ว ส่วนเรื่องเรียนก็ค่อยเริ่มพรุ่งนี้นะ เดี๋ยวพี่จะให้พี่แจงเขาโทรนัดเวลาอีกที” ดีครับพี่ ไล่น้องมันไปก่อน เดี๋ยวที่รักผมจะดับอนาคตศิลปินพี่ซะก่อน...ตอนนี้ไม่จับมือแล้วครับ โอบเอวผมซะแน่นเลย
“งั้นเซย์ไปก่อนนะฮะ แล้วพรุ่งนี้เจอกันนะครับคุณครูเลิฟของเซย์” อะจ่ะ รีบๆ ไปเลยจ่ะ ไม่ต้องมายักคิ้วหลิ่วตาให้เลย พี่น่ะไม่หวั่นไหวหรอก แต่คนข้างๆ พี่นี่สิ...ถ้าหวั่นไหวขึ้นมาน้องจะซวย และงานก็จะเข้าพี่นะครับ
“พี่คิว...เด็กพี่จะจีบแฟนผม เปลี่ยนลูกศิษย์ได้ไหมครับ” นั่นไง เสียงเข้มมาเชียว พักหลังนี่เรื่องขี้หึงไม่มีใครเกินคุณพี่เซฟเค้าแล้วครับ
“เฮ้ย!! เซฟ น้องมันล้อเล่น ไอ้เซย์มันเป็นเด็กขี้เล่น ไม่มีอะไรหรอก อย่าซีเรียส พี่รับรองๆ พี่ว่าแกเอาเวลาไปเตรียมคิดแผนใช้เวลาร่วมกันสามวันให้คุ้มค่าดีกว่านะ โอกาสทองแบบนี้ไม่ได้มีกันง่ายๆ” สุดยอด!! สมแล้วที่จะมาเป็นน้องเขยผม พี่คิวแก้สถานการณ์ได้อย่างรวดเร็วฉับไว และได้ผลซะด้วย เพราะพี่เซฟยกมุมปากยิ้มกว้างอย่างเจ้าเล่ห์ขึ้นมาทันที
เฮ้อ...สรุปว่าสามวัน ต่อจากนี้ผมต้องไปค้างกับพี่เซฟที่บ้านใช่ไหมเนี่ย...ค่อนข้างกังวลนะครับ กลัวนิดหน่อยอะว่า...เอ่อ...แบบ...นั่นแหละ...มันคงจะเกิดเรื่อง...เอ่อ...เรื่อง อย่างว่าแน่นอนเลย...ก็ผมไม่เคยอะ ตอนอยู่ที่หัวหินก็แค่เกือบๆ...จะเจ็บมากไหมนะ...หรือจะสนุก...อ๊ากกกก นี่กรูคิดอะไรอยู่เนี่ยยยยยยย....ทะลึ่งจริงๆ
“ที่รักเป็นอะไรครับ หืม!! นั่งหน้าแดงเลย แหนะ...คิดอะไรลามกอยู่อะดิ” ว๊ากกกก ผมหน้าแดงอยู่เหรอเนี่ย....
“บ้า...ใครคิดเรื่องลามก มีแต่พี่เซฟนั่นแหละคิดอยู่คนเดียว ไม่เอาและ กลับกันเหอะ เดี๋ยวเลิฟจะต้องไปเตรียมตัวสอนด้วย ไปแล้วนะฮะพี่คิว พรุ่งนี้เจอกัน” กลับบ้านไปเตรียมตัว เตรียมแบบฝึกหัดการออกเสียง มาสอนพรุ่งนี้ดีกว่าฮะ จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน เลิกไม่ได้ซักทีไอ้นิสัยชอบคิดต่อยอดไปเอง ฟุ้งซ่านไปเองเนี่ย…
แต่ว่า...แอบสารภาพหน่อยนึง....
อยากรีบกลับไป...แอบเตรียมตัวศึกษา....
เรื่องนั้นแหละ....
เผื่อจะได้ใช้ ภายในสามวันนี้ >”<
หัวข้อ: Valentine Love เมื่อไหร่จะรักผมสักที ประกาศจอง P.1 (12/11/13) (อ่าน 838021 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก