หัวข้อ: เพลิงรัก "บทส่งท้าย บทที่ 2 ในที่สุด พระเอกกับนายเอกก็นั่นกันครบสามครั้ง เฮ้อ" (26/3/2010)

[thaitanoi]

งานนี้สารวัตรแย่แน่เลย

[Luk-Pla-Yai]

โอ้วแม่เจ้า...ลึกลับซ่อนเงื่อนเฉือนกันมันส์!!!
ดูท่าสารวัตรกัณต์จะปีนขึ้นจากหลุมรักของหมอชาลีไม่ได้ล่ะมั้งเนี่ย
ก็พี่ท่านเล่นสืบพบความจริงเรื่อยๆขนาดนี้
เฮ้อ  เป็นกำลังใจให้ละกันนะสารวัตร
แต่ที่รู้ๆตอนนี้คือ...มาอัพเร็วๆนะก๊าบเพ่น้อง 
รออ่านตอนต่อไปใจจดใจจ่อแล้วก๊าบบบบ
หนุกหนานมากมาย คนอ่านติดหนึบหนับแว้ววว

[katawoot]

เพลิงรัก บทที่ 19

ชาลีเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกงหลังจากโทรศัพท์ไป 'สั่งความ'  ให้เอกภพดูแลนาวินจนเรียบร้อย เพื่อนของเขาบ่นเสียยกใหญ่ว่าอยู่ไกลถึงระยองยังใช้วิธี 'ควบคุมแบบทางไกล เขาบอกกับเอกภพว่าต้องทำหน้าที่พี่ชายไม่ให้ขาดตกบกพร่อง เพื่อนของเขาเลยได้โอกาส 'ฟ้อง' เรื่องน้องชายกินล้างกินผลาญจนแทบจะเลี้ยงไม่ไหว ชาลีส่ายหน้าช้าๆ เมื่อนึกถึงบางช่วงของการคุยกับเพื่อน
...
“น้องชายนายนี่กินจุจริงๆ มิน่า เขาเรียกว่าเด็กกำลังกินกำลังนอน มีอะไรในตู้เย็นก็กวาดเรียบ"
“เห็นไหมล่ะ ต้องคอยดูแล นาวินยังเป็นเด็ก จะหาอะไรกินเองยังไม่ได้เลย" ชาลีพูด "อ้อ แล้วอย่าให้เดินออกไปปากซอยหาซื้ออะไรกินกลางดึกนะ"
“รู้แล้วน่า จะล๊อคกุญแจประตูบ้านคล้องโซ่ให้แน่นหนา ไม่ให้ออกไปไหนได้ อีกอย่าง เมื่อตอนบ่ายเราออกไปวิลล่า เสียเงินเป็นพันซื้ออะไรมาใส่ตู้เย็นไว้จนเต็ม เด็กมันจะกินหมดตู้ภายในคืนนี้เลยก็ให้มันรู้ไป"
...
...รู้จักนาวินน้อยไปซะแล้ว คุณหมอเอกภพเอ๋ย...
ชาลีอมยิ้ม นึกภาพเอกภพกับนาวินอยู่ในบ้านหลังเดียวกัน เพื่อนของเขาเป็นคนเจ้าระเบียบ รักความสะอาด ป่านนี้ก็คงปวดหัวกับนาวินซึ่งอาจจะนั่งเล่นเกมส์อยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น ข้างๆ เต็มไปด้วยถุงขนมขบเคี้ยวซึ่งหกเลอะเทอะ และหากเอกภพเดินเข้าห้องน้ำก็คงจะเห็นกางเกงชั้นในของนาวินซุกอยู่มุมใดมุมหนึ่ง ส่วนผ้าเช็ดตัวก็คงกองอยู่ที่พื้น
“ยิ้มอะไรอยู่คนเดียวครับ" เสียงห้าวทุ้มดังขึ้นใกล้ๆ ชาลีหันไปยิ้มให้คนที่นั่งลงบนม้านั่งข้างๆ พร้อมกับยื่นแก้วน้ำเย็นจัดให้
“ขอบคุณครับ" ชาลียิ้ม "ไม่น่าเชื่อ คุณหลอกให้ผมมาเที่ยวระยอง"
“มางานแซยิดคุณย่าต่างหาก" เจตรินแย้ง
“แต่แซยิดคุณย่าคุณจัดแบบเล็กๆ เป็นงานในครอบครัว ผมคิดว่า...”
“อย่าคิดมากสิครับ ผมอยากให้คุณมา คุณแม่ยังอยากให้คุณมา ผมยอมรับว่าค่อนข้างแปลกใจเลยนะนี่ ปกติคุณแม่ไม่ยอมปล่อยให้ใครเข้ามายุ่งกับผมง่ายๆ เพราะกลัวว่า...” เจตรินชะงักแล้วเปลี่ยนเรื่องพูด "ที่จริงคนที่ไม่ได้เป็นญาติกันก็มาด้วยนะครับ เพื่อนๆ ของปูเป้ลูกคุณลุงเทอดก็มา แฟนของโบวี่ เพื่อนของจุ๋ม แล้วใครต่อใครอีกล่ะ"
“แล้วคุณ...” ชาลีคิดจะโยงไปยังพี่เอ็กซ์ หรือจินตวีร์
“ใครครับ" เจตรินเลิกคิ้วสงสัย
“ผมเอ่อ...” ชาลีแกล้งอึกอัก
“ชาลี" เจตรินเรียกอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "มีอะไรหรือครับ คุณมีอะไรในใจ พูดออกมาเถอะ"
“ช่างเถอะ ผมไม่อยากรู้แล้ว" ชาลีส่ายหน้า เปลี่ยนใจยังไม่โยงเรื่องไปถึงพี่เอ็กซ์ จึงหันไปสนใจภาพอันสวยงามเบื้องหน้า และเปลี่ยนประเด็นการคุย "ผมชอบดูพระอาทิตย์ตกดิน"
“ตกทะเลต่างหาก"
“นั่นล่ะ จะตกดินตกทะเลก็สวยเหมือนกัน" ชาลียิ้มกว้าง "สวยจับใจเหลือเกิน แม้จะเศร้าแต่ก็สวย"
“ทำไมล่ะครับ"
“มันเป็นการสิ้นสุดของวัน ทำให้มีความรู้สึกว่าอะไรๆ ก็จะต้องจบลง"
“แต่วันถัดมามันก็จะขึ้นมาอีก ทำไมคุณไม่เปลี่ยนมาชอบดูพระอาทิตย์ขึ้นล่ะครับ มันสดใสดี" เจตรินถาม
“แล้วคุณชอบหรือเปล่าครับ" ชาลีถามเจตริน
“ผมชอบดูพระจันทร์เต็มดวง" เจตรินกระชิบ "อย่างเช่นในคืนนี้ คุณรู้ไหมว่าคืนนี้ขึ้นสิบห้าค่ำ"
“เขาบอกว่า ถ้าอยากได้อะไรก็ขอจากพระจันทร์" ชาลีพยักหน้า
“อยากได้อะไรล่ะครับ ไม่ต้องขอจากพระจันทร์หรอก ผมจะหาให้" เจตรินหัวเราะเบาๆ แล้วยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม ก่อนจะเอนตัวพิงพนักม้านั่ง เหยียดขาออกไปจนสุด ท่าทางผ่อนคลาย
“สิ่งที่ผมต้องการคุณอาจจะให้ไม่ได้"
“อะไรล่ะครับ ทำไมจะให้ไม่ได้" เจตรินหันมามองเสี้ยวหน้าด้านข้างของนายแพทย์หนุ่มแล้วถามกลั้วเสียงหัวเราะว่า "คุณอยากได้ชีวิตผมงั้นหรือ"
“ผมไม่ใช่เพชรฆาต ไม่อยากได้ชีวิตใครหรอก" ชาลีหันมายิ้มให้อีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน
“แล้วคุณอยากได้อะไร บอกผมได้ไหมครับ" เจตรินเอนตัวเข้ามาใกล้ ไหล่แทบจะชิดกับชาลี
“อย่าเพิ่งรู้เลยครับ เอาไว้ให้คุณพร้อมที่จะให้อะไรก็ตามที่ผมอยากได้ ผมถึงจะทวง"
“อยากจะรู้จังเลย" เจตรินแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้า "บอกหน่อยไม่ได้หรือครับ ถ้าเป็นอะไรที่ผมอาจจะหาให้ไม่ได้ ผมจะได้ขอพระจันทร์เต็มดวงคืนนี้ซะเลย"
“เราชอบต่างกันจังเลยนะครับ" ชาลีพูดขึ้นมา "อาทิตย์กับพระจันทร์ คนละอารมณ์เลย ร้อนกับเย็น แสงจ้ากับแสงนวล"
“ไม่ต่างกันหรอกครับ" เจตรินแย้ง "คู่กันต่างหาก พระอาทิตย์กับพระจันทร์มันคู่กันไม่ใช่หรือ"
ชาลีหัวเราะ ยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม นิ่งไปชั่วครู่ ก้มลงมองน้ำในแก้วที่อยู่ในมือของตัวเอง แล้วเรียกชื่อเจตรินด้วยเสียงเบาๆ "คุณเจตรินครับ"
“เจ ครับ คุณเรียกผมว่า เจ ได้แล้ว"
...พี่เจ เขาเคยเรียกเจตรินว่า พี่เจ ด้วยซ้ำ และแทนตัวเองว่า เอ...
“เรากำลังจะไปทางไหนครับ" ชาลีเงยหน้าขึ้นมามองเจตริน "คุณดีกับผมมาก"
“คุณต่างหากที่ดีกับผม" เจตรินแย้ง "หรือว่าเพราะเป็นหมอ เลยดีกับคนไข้"
“หมอที่ไหนมานั่งเบียดกับคนไข้มองดูพระอาทิตย์ตกดินด้วยกัน" ชาลียิ้มบางๆ
“เบียดงั้นเหรอ ขอโทษครับที่ทำให้นั่งไม่สบาย" เจตรินแกล้งทำเสียงตกใจ แต่กลับขยับเข้ามาใกล้จนชิด
“เรากำลังจะมุ่งไปทางไหนกันครับ" ชาลีถามอีกครั้ง "ไปตามถนนคอนกรีต หรือกำลังจะล่องไปในทะเล ถ้าเป็นทะเลเหมือนที่อยู่ตรงหน้าเราตอนนี้ มันเวิ้งว้าง แล้วก็ไม่รู้ว่าจะไปสิ้นสุดที่ไหน"
“แล้วคุณล่ะ อยากไปที่ไหน" เจตรินถามกลับด้วยเสียงอ่อนโยน "ผมอยากจะไปโดยมีคุณไปด้วย"
...เอจะรักพี่เจตลอดไป เอจะรักพี่จนวันตาย พี่เจอย่าหมดรักเอนะครับ...
...โง่ อดิศวงศ์น่าโง่ พูดอะไรอย่างนั้นออกมาได้ยังไง ใครมันรักคนอื่นจนวันตายได้บ้างล่ะ...
...รักแล้วทิ้งกันทั้งนั้น...
“คุณเจตริน" ชาลีพึมพำ
“เจ ครับ" เจตรินแก้คำพูดของอีกฝ่าย
...ช่างอ่อนโยนเหมือนวันแรกๆ ของความรักระหว่างเขากับเจตรินเหลือเกิน...
...บทเจตรินจะหวานก็หวานมาก แต่ท้ายที่สุดเจตรินก็ร้ายยิ่งกว่าซาตาน แม้หลังจากความโหดร้ายจะมีความหวานมอบให้เขาอีกจนเขาตัดใจไม่ได้ และยอมอดทนแลกกับความเจ็บปวดทั้งกายและใจ แลกกับความสุขช่วงสั้นๆ ที่คั่นด้วยความทุกข์เป็นช่วงๆ...
...แลกกับอะไรอีกหลายอย่าง...
...แลกจนเขาไม่เหลืออะไรซักอย่าง...
...ท้ายที่สุด ทุกอย่างก็จบลง...
...แต่ถ้าเจตรินไม่ทำให้จบ ตราบเท่าที่ยังหายใจอยู่เขาก็อาจจะทนต่อ  นั่นคือความคิดในตอนนั้น...
...นั่นหรือที่เรียกว่าความรัก หรือนั่นคือความหลง เขายังเด็ก และเขาก็รักเจตรินมาก แต่สมมุติว่ามันจะเป็นอย่างนั้นจริง เจตรินก็ไม่น่าจะทำกับเขาถึงขนาดนั้น...
...แต่มันไม่ใช่ความหลง เขามีสติอยู่ตลอดเวลาว่าเขารัก 'พี่เจ'...
...รักมาก...
...รักมากจนเกลียดเจตรินได้มากตลอดเวลากว่าสิบเอ็ดปีที่ผ่านมา...
...จนถึงวันนี้...
...ตอนนี้เขาเกลียดเจตรินมากพอที่จะทำลายชีวิตผู้ชายคนนี้ได้แล้วใช่ไหม...
...ผมอยากจะไป โดยที่มีคุณไปด้วย...
...ที่ไหนก็จะไปด้วยกันอย่างนั้นหรือ แล้วเขาอยากเดินทางไปกับเจตรินหรือเปล่า หากทุกอย่างเปลี่ยนแปลง...
...หรือเขาอยากจะ 'ไป' กับคนอื่น...
...ไม่ได้ สับสนไม่ได้ ลังเลไม่ได้ เจตรินสมควรได้รับการตอบแทนอย่างสาสม...

“ชาลี คิดอะไรอยู่ครับ ทำไมนิ่งไป"
“ผมอยากมีใครซักคน" ชาลีพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง "ผมเหงามานานพอสมควรแล้ว"
“ผมก็เหมือนกัน" เจตรินตอบ "ผมลอยไปลอยมาได้หลายปี ผ่านอะไรที่สาหัสมาพอควรแล้วเหมือนกัน ตลอดหลายปีที่ผ่านมาผมได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างแบบที่ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะได้พบเจอ มันเป็นโชคร้ายของผม เป็นเวรเป็นกรรม" เสียงของเจตรินฟังเจ็บปวด "โดยเฉพาะตอนนี้ผมเป็นมะเร็ง ไม่รู้จะเป็นยังไง"
ชาลีปรายตาไปมองเจตริน ซึ่งตอนนี้มองตรงไปยังท้องทะเลเบื้องหน้า กรามขบกันจนเห็นเป็นสันนูน
...หากเป็นดารา เจตรินก็แสดงได้แนบเนียนมาก...
...พอๆ กับเขาที่แสดงได้แนบเนียนเหมือนกััน...
...เจตรินโชคร้ายอะไร เวรกรรมอะไร ผ่านอะไรที่ว่าสาหัส จริงอยู่ การเป็นมะเร็งนี่เป็นความทุกข์ ใครก็ไม่อยากให้เกิดขึ้นกับตัวเอง แม้จะเพิ่งเริ่มเป็น...
...เขาต่างหากล่ะสาหัส โดนมาขนาดนั้นไม่เรียกว่าสาหัสก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรแล้ว...
“บ้าจริงๆ นี่ผมยังมีหน้ามาขอให้คุณร่วมเดินทางไปกับผม เห็นแก่ตัวจริงๆ คุณเป็นหมอ ผมเป็นคนไข้ มาขอให้เดินทางไปด้วยกัน ใครมาได้ยินคงคิดว่าผมฉวยโอกาส นี่ก็ยังไม่รู้ว่าผมจะอยู่รอดได้ถึงเมื่อไหร่"
“บอกแล้วไงว่าคุณต้องหาย ไม่เชื่อหมอหรือครับ" ชาลีพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“คุณแน่ใจขนาดนั้นหรือครับชาลี" เจตรินเสียงแผ่ว ใบหน้ายังมีความกังวล
“ถ้าไม่แน่ใจผมไม่กล้ารับประกันหรอก ถ้าคุณไม่หาย รับรองคืนเงินให้ทุกบาท"
เจตรินเปลี่ยนเป็นหัวเราะ "คุณมั่นใจเหลือเกิน"
“เพราะฉะนั้น คุณต้องมั่นใจในตัวเองด้วย คนอื่นจะเชื่อในตัวคุณมากขนาดไหนมันไม่สำคัญเท่าที่คุณจะเชื่อในตัวคุณเอง ไม่ว่าใครจะอยากให้คุณมีชีวิตอยู่แค่ไหน มันก็ไม่มีพลังเท่ากับที่คุณต้องการมีชีวิตอยู่" ชาลีพูดเสียงหนักแน่น
“ผมน่าจะเจอคุณเร็วกว่านี้" เจตรินยื่นมือมาเกาะกุมมือชองชาลี
“มาช้าดีกว่าไม่มา" ชาลีหัวเราะ
...ผมรอมาตั้งเกือบสิบเอ็ดปี คุณรอผมนานเท่าไหร่ล่ะ เจตริน...
...พี่เจ...

เจตรินเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นของบ้านพักตากอากาศหลังใหญ่ของครอบครัวซึ่งอยู่ติดกับรีสอร์ทซึ่งเป็นส่วนธุรกิจอย่างหนึ่งของคุณย่า เขาถอนหายใจหนักๆ เอนตัวพิงเบาะนุ่มของโซฟา แหงนหน้ามองเพดานแล้วหลับตาลง แต่ไม่นานก็ลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาใกล้พร้อมกับคำพูดอ่อนโยน
“เหนื่อยหรือลูก"
“เปล่าครับ" เจตรินตอบคุณหญิงฟาติมา
“หายไปไหนมา"
“ผมไปนั่งดูพระอาทิตย์ตกดินที่ชายหาด" เจตรินตอบ เงียบไปชั่วครู่แล้วพูดขึ้นมาเบาๆ ว่า "ผมกลัวหมอชาลีจะรับไม่ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับผม"
“ลูกยังไม่ได้คุย" ผู้เป็นมารดาถาม
“ผมยังไม่กล้า" เจตรินตอบ "ผมกำลังรอเวลาเหมาะๆ"
“เขาเป็นหมอ เขาน่าจะเข้าใจ"
“ใครจะยอมรับได้ล่ะครับแม่" เจตรินหันมามองมารดาด้วยสายตาขื่นๆ "ใครจะเป็นเหมือนแม่ได้"
“แม่ก็ว่าหมอชาลีดูอ่อนโยนแต่ก็แข็มแข็งอยู่นะ ถึงจะเห็นว่าเป็นคนมีอารมณ์ขัน ใจเย็น แต่ก็เป็นคนจริงจัง มีความมุ่งมั่น ดูแกร่งเลยทีเดียวล่ะ คนแบบนี้แม่คิดว่าน่าจะ...”
“ผมไม่อยากให้เขามารับเวรรับกรรมกับผมเลย" เสียงของเจตรินอ่อนล้า
“เจ ฟังแม่นะ" ฟาติมานั่งลงข้างบุตรชาย ดึงมือลูกมาเกาะกุมเอาไว้ "สิ่งที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่เวรไม่ใช่กรรม มันก็แค่เกิดขึ้น ลูกต้องทิ้งความคิดนี้ไปซะ ลูกมีโอกาสตั้งต้นใหม่ แม่จะอยู่ข้างลูกเสมอไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เท่าที่ผ่านมา แม่ก็ช่วยดูอยู่ตลอด กี่คนๆ แม่ก็คิดว่าไม่มีใครน่าจะเหมาะเท่าคนนี้อีกแล้ว"
“แม่คิดยังงั้นหรือครับ"
“ถ้าหมอชาลีช่วยลูกเรื่องมะเร็งได้ เขาก็น่าจะเก่งพอที่จะช่วยเรื่องอื่นได้ ลูกต้องทิ้งความคิดเรื่องเวรเรื่องกรรมไปซะ จริงอยู่ เขาเชี่ยวชาญเรื่องมะเร็ง แต่คนที่เป็นหมอ ความเข้าใจก็ต้องมากกว่าคนอื่น ลูกก็น่าจะมองเห็นอย่างที่แม่เห็น คนมองโลกในแง่ดี มีความอ่อนโยนและความเข้มแข็งอยู่ในคนคนเดียวกัน ย่อมจะรับมือกับอะไรได้มากกว่า"
“เรื่องเงิน...”
“เรื่องเงินก็เรื่องเงิน แม่ไม่กังวลเท่าไหร่แล้วล่ะ เขาเป็นหมอ อย่าลืมสิ เขาก็คงมีฐานะมั่นคงพอที่จะไม่เป็นปัญหาหรอก อีกอย่าง เรื่องนี้เราก็จัดการเรียบร้อยแล้ว บัญชีทุกบัญชีอยู่ที่แม่กับพี่ เจ ไม่ต้องห่วง" คุณหญิงฟาติมาพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ
“แต่ที่ผ่านมา...”
“แม่รู้ บางครั้งก็มีผิดพลาดได้ แต่เราต้องพยายามอย่างสุดความสามารถ จำไว้นะเจ แม่จะสู้ไม่ถอย แม่จะไม่ให้ชีวิตลูกพัง แม่จะอยู่เคียงข้างลูกตลอด ลูกต้องก้าวไปข้างหน้า มองไปข้างหน้าเท่านั้น สิ่งที่เคยเกิดขึ้นมานั้น ช่างมัน จำที่หมอของลูกพูดกับเราอยู่บ่อยๆ ได้ไหมหมอบอกว่าให้มองถึงอนาคตเท่านั้นนะลูก อนาคต อนาคต อนาคต"
“ครับ" เจตรินพยักหน้าแล้วถอนหายใจ "อนาคต ผมจะบอกตัวเองเอาไว้ ทุกอย่างที่ผ่านไปแต่ละวันเป็นอดีต และอดีตที่ไม่ดีเราต้องลืมมัน ขออย่างเดียว อย่างเดียวเท่านั้น ขอให้หมอชาลีรับปัจจุบันและอนาคตของผมได้"

“คุณไปเที่ยวทะเล" กัณต์เสียงห้วนเมื่อชาลีรับโทรศัพท์และเขาได้ยินเสียงคลื่น
“สมกับเป็นสารวัตรสืบสวนสอบสวนจริง" ชาลีหัวเราะเบาๆ "แล้วนี่โทรมาหาผมเพราะอยากจะรู้ว่าผมไปไหนยังงั้นหรือครับ"
“ผมจะชวนคุณไปเยี่ยมพายัพ"
“พายัพ" ชาลีแกล้งทำเสียงเหมือนพยายามจะนึกชื่อ "อ๋อ เด็กพลเมืองดีคนที่ถูกทำร้ายคืนนั้น เราสองคนวิ่งลงไปช่วยพร้อมๆ กัน เอ๊ะ ไม่ใช่สิ ผมวิ่งลงไปถึงก่อนแล้วคุณค่อยมาถึงเพราะมัวแต่จะวิ่งไปตามจับผู้ร้าย แต่ท้ายที่สุด ไอ้คนใจโหดคนนั้นก็โดนลงโทษแค่เบาะๆ"
“เข้าคุกครับ" กัณต์ตอบเสียงเข้ม บอกตัวเองว่าไม่ยินประโยคหลังๆ ที่ชาลีพูดกับเขา ทว่า กลับตอบเรื่องที่โดนพูดจากระทบกระเทียบ "แต่โทษที ผมทำให้โดนประหารหรือติดคุกตลอดชีวิตไม่ได้"
“ไหนเขาว่าตำรวจยัดข้อหาเก่งไม่ใช่หรือ" ชาลีพูดแล้วหัวเราะปิดท้ายประโยค
“ผมบอกแล้ไงว่าผม...”
“เพราะคุณไม่ใช่ศาล ผมรู๊" ชาลีรีบแทรก
“พายัพจะบวช" กัณต์พยายามทำไม่สนใจที่โดนกวน "บ้านเกิดอยู่ทีี่สุพรรณบุรี"
“สุพรรรณบุรีจริงหรือ ก็เห็นพูดไทยชัดนี่นา" ชาลีอุทาน
“วันมะรืนนี้ ไปเช้าเย็นกลับ ผมเป็นคนขับรถเอง แต่คงต้องเอาวอลโว่ของผมไป ขับทางไกล คันใหญ่ ขับสบายกว่า เล็กซัสของคุณคันเล็ก หัวผมติดเพดาน"
“อ๋อ เป็นคนหัวสูง"
“หวังว่าคุณคงกลับมาจากเที่ยวทะเลได้ทัน"
“ผมยังไม่ได้ตกลงเลย" ชาลีแย้ง "มันเป็นวันทำงานนะครับ หมอไม่ได้ว่างเหมือนตำรวจ ไปไหนมาไหนตามใจอยากไม่ได้ มันไม่ค่อยสะดวก"
“ผมจะไปรับคุณตอนเจ็ดโมงเช้า" กัณต์ไม่สนใจคำทักท้วงของอีกฝ่าย
“คุณรู้จักบ้านผมหรือไง"
“อย่าลืมสิครับ ผมเป็นตำรวจ เรื่องจะสืบว่าคุณพักอยู่ที่ไหน กับใคร ไม่ยากหรอก"
“งั้นบอกได้ไหมว่าตอนนี้ผมอยู่ที่ไหน กับใคร" ชาลีท้า แต่เมื่อได้ยินกัณต์หัวเราะหึๆ อย่างรู้ทันก็ทำให้รู้สึกฉุนขึ้นมาโดยทันทีจึงพูดต่อไปว่า "ผมอยู่ที่ระยอง ไม่ได้อยู่คนเดียว"
“คุณอยู่กับเจตริน ทำไมผมจะไม่รู้ เที่ยวให้สนุกนะครับ" กัณต์พูดเสียงเข้มแล้ววางสาย ปล่อยให้นายแพทย์อารมณ์ร้อนจ้องโทรศัพท์ของตัวเองเหมือนจะเอาเรื่อง
“ว่าจะไม่ยั่วโมโหแล้วเชียว แต่อดไม่ได้ทุกทีสิน่า" ชาลีพึมพำ
...แต่สรุปแล้วใครโกรธล่ะ...
...กัณต์ก็คงโกรธเหมือนกันมั๊ง เขามาเที่ยวทะเลกับเจตริน กัณต์ก็คงคิดว่ามากันสองต่อสอง ไม่ใช่มางานแซยิดของคุณย่า ญาติมากันเยอะแยะ รวมทั้งเพื่อนของหลานๆ ด้วย ถึงกับปิดรีสอร์ทให้ทุกคนเข้าพักที่เดียวกัน...

เอกภพเดินไปแง้มประตูห้องนอนของนาวินเพื่อดูว่าตื่นหรือยัง นาวินนอนหงายอยู่บนเตียง กางแขนกางขา ผ้าห่มหลุดลุ่ย ท่าทางหลับสนิท นายแพทย์หนุ่มจึงปิดประตู ตั้งใจว่าจะปล่อยให้นอนต่ออีกสักสิบห้านาทีถึงจะเข้าไปปลุก ทันใด เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เอกภพรีบวิ่งลงมาที่ห้องครัวเพื่อรับโทรศัพท์ เมื่อได้ยินเสียงของคนที่โทรศัพท์มา เอกภพก็รีบรายงานความเป็นไปภายในบ้านโดยไม่ต้องให้อีกฝ่ายถาม
“เดี๋ยวอีกสิบนาทีก็จะขึ้นไปปลุกแล้ว" เอกภพปิดการรายงาน
“เพิ่งแปดโมงเอง จะรีบไปปลุกทำไม เช้าวันอาทิตย์ เด็กมันก็ต้องนอนตื่นสาย"
“นี่ก็สายแล้วนะ" เอกภาพแย้ง "เกินเจ็ดโมงก็เรียกว่าสายแล้ว"
“ใครจะไปไปทำงานตอนเจ็ดโมงเหมือนนาย โรงพยาบาลนะเอก ไม่ใช่โรงเรียนอนุบาล จะได้ไปยืนคอยนักเรียนหน้าประตู นายเป็นหมอเด็ก ไม่ต้องไปยืนรับไหว้คนไข้กับพ่อของคนไข้หน้าโรงพยาบาลหรอก" ชาลีล้อ
“วันนี้วันอาทิตย์ ใช่วันทำงานที่ไหนล่ะ ไม่ต้องมาพูดเรื่องโรงพยาบาลเลย"
“ก็ถึงว่าไง วันนี้วันอาทิตย์ ตื่นสายหน่อยก็ได้" ชาลีพูดแล้วบอกเอกภพว่าจะกลับถึงกรุงเทพฯ คืนนี้เพื่อให้เอกภพได้กลับไปนอนบ้าน ไม่ต้องดูแลนาวินจนตื่นไปโรงเรียนในตอนเช้าวันจันทร์
“ไหนบอกว่าจะถึงกรุงเทพฯ พรุ่งนี้เท่ี่ยง อุตส่าห์ลางานไปทำภารกิจมัดใจเจตรินไม่ใช่หรือ จะรีบกลับมาทำไม พรุ่งนี้เราก็ไปทำงานสาย พอไปส่งนาวินที่โรงเรียนแล้วก็ยังเหลือเวลาถมเถ"
“พรุ่งนี้จะพัก" ชาลีให้เหตุผล ไม่กล้าพูดว่าจะมีคน 'เอาแต่ใจ' ไปจอดรถรอที่หน้าบ้านตั้งแต่เจ็ดโมงเช้าเพื่อ 'พาตัว' ไปร่วมงานอุปสมบทของพายัพที่ต่างจังหวัด และหากเป็นเช่นนั้น กัณต์ก็ต้องเจอกับเอกภพและนาวินเพราะเพื่อนของเขาคงต้อง 'ขุด' น้องชายเขาออกจากเตียงแล้วพาไปส่งที่โรงเรียนตั้งแต่เช้าตรู่ เหมือนๆ กับที่นาวินโอดครวญให้ฟังว่าตอนเช้าวันเสาร์โดนเอกภพปลุกตั้งแต่เจ็ดโมงครึ่งเพื่อมาออกกำลังกายที่สนามหญ้าหน้าบ้าน
“ว่าแต่ว่า เจตรินเขาบอกรับนายหรือยัง" เอกภพอยากรู้
“ยัง"
“รีบๆ เข้าหน่อยนะชาลี คนที่อยากบอกรักนายเขารออยู่นะ" เอกภพหัวเราะ
“พอเถอะๆ เรื่องยุทธนานั่นน่ะเลิกพูดได้แล้ว เรากับเขาไปกันไม่ได้หรอก"
“ทำไมจะไม่ได้ เชื่อเราะเถอะ ได้ยุทธนา นายจะไม่เสียใจเลย ขอรับรอง" เอกภพพยายามโน้วน้าวใจเพื่อน "แล้วรู้หรือเปล่า ตอนที่มาอยู่เลี้ยงลูกให้นาย เราออกไปวิ่งตอนเช้า เห็นคุณยุทธคนที่เอาใจใส่ต่อสุขภาพทุกเช้าเลยรู้ไหม เราเลยวิ่งเป็นเพื่อนเขาตั้งหลายรอบ วิ่งไปส่งเขาที่บ้านด้วย บ้านเหมือนนายยังกับบ้านฝาแฝด หน้าบ้านเป็นสนามหญ้ากว้าง ปลูกต้นไม้เต็มไปหมดเลย ทั้งไม้ดอกไม้ประดับ หาคนอย่างนี้ได้ที่ไหนชาลี"
“พูดมากจริงเอก เรื่องจะจับคู่ให้เรากับยุทธนานี่น่ะ พอที ขอร้องล่ะ" ชาลีกระแทกเสียง "สมมุตินะว่าเราจบเรื่องของเจตรินแล้ว และหากเราจะมีความรัก เราก็ไม่ไปยุ่งกับยุทธนาหรอก"
“โธ่ คุณยุทธผู้น่าสงสาร"
“ยุทธนาเขาเป็นคนดีเกินไป คนที่จะเป็นแฟนเรารายต่อไปต้องเป็นคนที่สมควรจะเจอดี นี่ชักคันไม้คันมือแล้วรู้หรือเปล่า ยุทธนาเป็นคนดี ไม่ควรจะมาโดนเราหลอกให้รักแล้วทิ้งหรอก พูดแบบนี้ พอใจไหมเอก"
“เฮ้อ หัวแข็งจริง" เอกภพถอนหายใจ "พูดแบบนี้แสดงว่ามีเหยื่อรายต่อไปอยู่แล้วสิ"
“มีแล้ว เด็ดเลยล่ะ ถ้าสำเร็จก็เหมือนชนะได้เหรียญทองมวยโอลิมปิกส์รุ่นเฮฟวี่เวท ตัวใหญ่ ล้มแล้วเสียงดังทีเดียวเลยนะเอก" ชาลีหัวเราะเสียงกร้าว
“อย่าล้มเองก็แล้วกัน" เอกภพพูด
“เดี๋ยวก็รู้ อีกไม่ถึงเดือนครึ่งหรอก" ชาลีพูดอย่างมั่นใจ "เรื่องเจตรินใกล้ถึงไคลแม๊กซ์แล้ว คอยดูสิ กลับจากสุพรรณบุรีนี่ล่ะ"
“สุพรรณบุรีอะไร" เอกภพถาม
“รีบไปปลุกนาวินซะ หาข้าวให้น้องกินด้วย แค่นี้ก่อนนะเอก" ชาลีรู้สึกตัวว่าเผลอพูดอะไรบางอย่างที่ไม่ควรพูดจึงรีบเลี่ยงแล้ววางสาย ปล่อยให้เอกภพเกาหัวแกรกๆ พร้อมกับบ่นอยู่คนเดียวกับ  'คำสั่ง' ที่ไม่คงเส้นคงวาของเพื่อน

***19***

[MIkz_hotaru]

อดีตของพี่เจ น่าสนใจแฮะ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย เขาแสดงละครจริงเหรอ?
เอาใจช่วยคุณหมอน้า
อยากให้มีวันที่สดใส กับใครดี? 

[JJHJJH]

จะไหวมั้ยอ่ะหมอชาลี อิตาพี่เจดูท่าจะปัญหาหนักกว่าที่ประเมินไว้

เฮ่อ

+ ให้ค๊า

[M@nfaNG]

ตกลงเจมีอะไรที่ปิดบังอีกเหรอ มึนตึบ

[meduza]

ปมอดีตพี่เจมีอะไรเยอะจังมีเกี่ยวกับหมอแล้วก็เรื่องเงิน
น้องวินน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกก
น้องวินจ๋าทำไมน่ารักยังเง้โดนใจพี่สาวตั้งแต่กินซาลาเปาแล้ว
ยิ่งน้องน่ารักมากขึ้นๆยังงี้เข้าใจพี่ชาลีที่ห่วงนาวินเลย
นาวินค๊าบบบ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
พี่นายสู้ๆ!

[mecon]

 
ุนุ้งนาวินหนูเป็นเดะวัยกำลังกินกำลังนอนหรือเป็นรถแบล็คโฮลูก
กินล้างกินผลาญจริงๆ..แบบนี้ไงหมอชาลีถึงต้องเรียกแม่นมมาคอยดูแล
555 หมอเอกตลกโคตรๆ ถือว่าเป็นการซ้อมเลี้ยงเด็กแล้วกันนะคะแหม..
อันนี้เด็กโต น่าเอ็นดู น่าดู... 

อิตาเจตรินอะไรนั่น อดีตแกเป็นยังไงเรอะ คุณญแม่ถึงได้บอกว่าให้เลิกคิด
เรื่องเวรเรื่องกรรมแสดงว่าไอ่ที่ทำๆกับหมอชาลีเมื่อวัยละอ่อน กรรมมันก็ติดจรวด
มาหาแกคือกันเรอะ........โดนอะไรนะร้ายแรงแค่ไหนกัน แต่เรื่องมะเร็งคงไม่ได้เีรียกว่ากรรมหรอกมั้งนะ
แหม...ตั้งความหวัง ว่าปัจจุบันและอนาคตต้องมีหมอชาลีอยู่ข้างๆเนี่ย
วิมารคุณเจตรินจะสวยหรูไปแล้วนะเคอะ ชิส์ ....วิมาร หรือ นรกกันแน่ 

อิคุณตำหนวด เคอะ โทรมาสั่งๆๆๆแล้ววางโครมเนี่ย มั่นใจมากว่าคุณหมอจอมยั่วเค้าจะไป
ด้วยอ่ะนะ จะเดทกับหนุ่มทั้งทีต้องเอาเรื่องนั้นเรื่องนี้มาอ้าง แบร่ๆๆแย่ที่สุด

+1 คะ

[BeeRY]

กรรม
ดันสมองไก่ จำไม่ได้ว่าอ่านถึงตอนไหนแล้วอ่ะ
ย้อนกลับไปอ่านก่อนนะคร้า

[astral]

ซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ 

เจตรินน่าจะโดนกรรมพุ่งปักอกมาก่อนหน้านี้แล้วแหง  เดาไม่ถูกเลย

[lizzii]

อดีตที่พี่เจกลุ่มนี่คือเรื่องของเอรึป่าว
หรือว่าตอนนั้นไม่ตั้งใจ ??
ปวดหมองงง

[wan]

เกิดอะไรขึ้นกับพี่เจ ทำไมมาบ่นเรื่องเวร เรื่องกรรม หรือว่ากรรมที่เคยก่อไว้กับน้องเอ

นี่หมอชาลีเล่นจะเกมส์ปิดบัญชีทีเดียว 2 บัญชีเลยหรือ

+1 ให้พี่นายครับ  ขอให้ขยัน ๆ ต่อไปนะครับ

[● MaYa~Boy ●]

อยากเห็นตอนหมอชาลีกับกันต์จังเลย

[fOnfOn :D]

เอ๊ะ ชักสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจตริน คุณหญิงแม่ถึงได้กังวลขนาดนั้

"เวรกรรม" กับ "เรื่องเงิน" น่าสงสัยๆๆๆๆ


ส่วนอิตาสารวัตรค่ะ มั่นใจตัวเองมากกกกเลยนะเนี๊ย ว่ายังไงคุณหมอเค้าก็ต้องไปกับตัวเอง ชิชะ ยังแอบหมั้นไส้เล็กอยู่



และที่ไม่พูถึงไม่ได้คือ "นาวิน"  คนอะไรทำไมน่ารัก น่าชังแบบนี้   

[~l3aml3ery~]

สวีต.. วี้ด.. วิ้ว.. ที่สุพรรณบุรี เลยนะคะ คุณตำรวจจจจ
+1

[prawy]

   พอกันเลยสองคนนี้

[IIMisssoMII]

เงื่อนงำ จริง ๆ เรื่อง เจตรินนี่

แถมมีเรื่องเงิน ๆทอง ๆ อีก


มาไวดีค่ะ
ชอบๆๆ

[stupidchild]

เจตจะหลอก คุณชาลี ซะละ

เมื่อไหร่กัณ จะเผด็จศึกซะที
 

[Y2Y]

ยิ่งอ่านมาถึงตอนนี้ยิ่งรู้สึกว่า เจตรินคนปัจจุบันคนที่เป็นมะเร็ง ไม่น่าจะใช่ เจตรินคนที่เคยทำร้ายหมอชาลี

ลุ้นกันต่อว่าจะถูกต้องนะคร๊าบ รึเปล่า

[cavalli]

 


นาวิน ครัย เลี้ยงไม่ไหว


ผมเลี้ยงเอง


 

[thaitanoi]

แล้วหมอชาลีจะเจออะไรอีกหรือเปล่าน้า

[nuttykung]

โอ๊ย มันชักจะยุ่งอีรุงตุงนังเข้าไปทุกทีแล้วนะคับเนี่ย

แล้วมันจะพันกันไปถึงไหนล่ะคับเนี่ย
 

[Lunaeve]

 

[Phelyra]

ตื่นเต้น ตื่นเต้น  :m11:ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปอยู่นะค่ะ 

[K2KARN]

ต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับเจตรินจริงๆสิหน่า
รู้สึกจะมีเบื้อหลังซะด้วย 

[morrian]

ต้องมีเหตุผลบางอย่างที่เราไม่รู้ หมอชาลีไม่รู้ แต่!! พี่นายรู้ ^^ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับ

เจตริน ที่ถึงขั้นเรียกว่าเป็นกรรมเป็นเวร สาหัสยิ่งกว่าที่เอ เคยเจอมาอีกหรือเนี่ย ??

แล้วถ้าถึงไคลน์แมกซ์อย่างที่หมอชาลีพูด เมื่อความจริงปรากฏ เจตริน อาจจะเป็น

ผู้ที่น่าสงสารอีกคน ความสะใจที่ได้แก้แค้น อาจเปลี่ยนเป็นความเสียใจที่ได้กระทำ

การอันนี้ไปรึเปล่านะหมอชาลี 

รออ่านตอนต่อไปอยู่นะค้าบบบ 

[oaw_eang]

แม้นชาลีก็เคยพูดประโยคนี้......เอจะรักพี่เจตลอดไป เอจะรักพี่จนวันตาย พี่เจอย่าหมดรักเอนะครับ...

แล้ววันนี้ของชาลีล่ะ ?

มันก็แค่ "คำคน" จริงไหม ชาลี ?

อิอิ

[NUKWUN]

เรื่องดูซับซ้อนมาก สนุกดี

 

[Jinkle]

“เรื่องเงิน...”
“เรื่องเงินก็เรื่องเงิน แม่ไม่กังวลเท่าไหร่แล้วล่ะ เขาเป็นหมอ อย่าลืมสิ เขาก็คงมีฐานะมั่นคงพอที่จะไม่เป็นปัญหาหรอก อีกอย่าง เรื่องนี้เราก็จัดการเรียบร้อยแล้ว บัญชีทุกบัญชีอยู่ที่แม่กับพี่ เจ ไม่ต้องห่วง" คุณหญิงฟาติมาพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ

แม่-ลูกมีปัญหาอะไร สตุ้งสตางค์จึงสำคัญเหลือเกิน

[Junrai_Hyper™]

เจตริน จั่วได้

ฟันธง