หัวข้อ: เพลิงรัก "บทส่งท้าย บทที่ 2 ในที่สุด พระเอกกับนายเอกก็นั่นกันครบสามครั้ง เฮ้อ" (26/3/2010)

[katawoot]

สวัสดีครับ กลับเข้าเรื่อง เพลิงรัก นะครับ

บทที่ 12

แม้ตั้งใจมาแล้วที่ชวนกัณต์มาเที่ยวทะเลก็เพราะอยากแกล้งปั่นหัวนายตำรวจหนุ่ม แต่เมื่อได้กุญแจห้องชาลีก็ชักอยากจะเปลี่ยนใจ กัณต์ทำตัวเคร่งขรึม นิ่งเฉย ปล่อยให้ชาลีทำอะไรตามใจโดยไม่โต้แย้งอะไรทั้งสิ้น ชาลีจึงถือโอกาสแยกตัวออกมาเพื่อเดินตามหาเจตรินในบริเวณโรงแรม ทั้งที่เจตรินแสดงออกว่าจำเขาไม่ได้แต่ชาลีก็อยากจะมั่นใจ เขาอยากจะให้แน่ใจว่าเจตรินจำเขาไม่ได้จริงๆ
ชาลีเห็นนายแบบที่มากับเจตรินกำลังยืนถ่ายแบบอยู่ที่สระว่ายน้ำโดยมีฉากหลังเป็นพระอาทิตย์กำลังจะตกดิน ทีมงานและผู้ติดตามจำนวกว่าสิบคนยืนอยู่ด้านหลังของช่างภาพ ในจำนวนนั้นไม่มีเจตริน ชาลีจึงตัดสินใจเดินลงไปยังหาดทรายด้านหน้าโรงแรม เลิกล้มความคิดที่จะตามหาอดีตคนรักที่กลายมาเป็น 'ศัตรู'
 นายแพทย์หนุ่มตั้งใจว่าจะเดินเล่นให้สบายใจก่อนแล้วถึงจะกลับไปเผชิญหน้ากับกัณต์ซึ่งตอนนี้คงยืนหน้าบึ้งอยู่ในห้องเพราะจู่ๆ เขาก็หายตัวไป ตอนที่กำลังจะเดินเข้าไปในลิฟท์เขาบอกว่าลืมของและให้กัณต์ขึ้นไปยังห้องพักก่อน
โทรศัพท์ดังขึ้น เสียงของนาวินดังเจื้อยแจ้วเพื่อรายงานตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่ที่ไหนและกับใคร ชาลีย้ำว่าให้ดูแลตัวเอง เด็กหนุ่มรับปากแล้วบอกว่าทานข้าวเย็นเสร็จจะโทรศัพท์มาอีก
“และก่อนนอนด้วย" ชาลีย้ำ
“คร้าบผม คืนนี้ผมจะโทรมารายงานตัวให้พี่หมอรู้อีกสองครั้ง เอาให้เบื่อฟังเสียงผมเลยล่ะ" นาวินหัวเราะแล้ววางสาย
ชาลีอมยิ้มเมื่อมองออกไปยังทะเล ความจริงเขาอยู่ไม่ห่างจากนาวินเท่าใดนัก จะว่าไป นอกจากเหตุผลที่เขาต้องการปั่นหัวกัณต์แล้ว อีกเหตุผลหนึ่งที่เขาอยากมาทะเลก็คือเพื่อจะได้อยู่ใกล้น้องชายหากเกิดเหตุอะไรขึ้นมา
แต่ไม่นึกฝันเลยว่าจะเจอเจตริน
“ทานข้าวหรือยังครับ" เสียงหนึ่งดังขึ้นใกล้ๆ ชาลีสะดุ้ง หันไปมองทันที คนที่ยืนอยู่ข้างๆ ยิ้มกว้าง ตาพราวระยับ
“คุณนั่นเอง" ชาลีพึมพำพอให้เจตรินได้ยิน มองดวงตาคมกริบของ 'คนที่เขาเคยรัก' เจตรินไม่ได้สวมแว่น เขาจึงเห็นแววตาชัดเจน
...คิดว่าเขาเป็นใคร เจตรินคิดว่าเขาเป็นใคร จะจำเขาได้หรือเปล่า...
...จะใครก็ช่าง ตอนนี้ดูเหมือนจะเริ่มต้นได้ดี เจตรินแสดงให้เห็นแล้วว่าสนใจเขาอยู่บ้างเหมือนกันทั้งๆ ที่มากับอีกคน...
...ง่ายกว่าที่คิด...
“ขอโทษนะครับที่ทักคุณที่ล๊อบบี้ หน้าตาคุณคุ้นมาก ผมเลยอดทักไม่ได้ แฟนคุณคงไม่ค่อยพอใจ เห็นมองผมแบบฉุนๆ"
“เขาเป็นยังงั้นเอง อย่าไปสนใจเลยครับ"
“มาเที่ยวกันหรือครับ" ชาลีถาม
“เปล่่าครับ เขามาทำงาน ผมก็เลยถือโอกาสมาพักผ่อนชายทะเลด้วย ตอนนี้ต้องการพักผ่อนมากถึงมากที่สุด" เจตรินตอบ
“แสดงว่าทำงานเหนื่อยมาก"
“เหนื่อยสุดๆ เลยครับ"
...เจตรินทำงานด้วยหรือ เท่าที่เขารู้จัก เจตรินทำงานไม่เป็น เอาแต่เที่ยวสนุก ใช้เงินพ่อแม่ที่รวยล้นฟ้า อยากได้อะไรต้องได้...
“พักหน่อยก็ดีครับ ทำงานหนักมากเดี๋ยวเงินทับหัวตายพอดี" ชาลีหัวเราะเบาๆ
“ตายเพราะเงินทับก็ดีสิครับ อย่างน้อยก็ตายอย่างมีความสุข ไม่ใช่ตายเพราะความทุกข์"
“ท่าทางคุณไม่มีความทุกข์" ชาลีเลิกคิ้ว
“ช่วงนี้สุขภาพผมไม่ค่อยดี" เจตรินยักไหล่ แววตาหม่นหมองเพียงชั่วเสี้ยววินาทีแต่ก็เปลี่ยนเป็นสดชื่น "แต่พอได้มาทะเล ก็รู้สึกสบายขึ้นทันตาเห็น"
“ทำงานหนักไม่ดีต่อสุขภาพ แบบนี้ต้องหาคนคอยดูแล"
“คงยากครับ ใครจะมาคอยดูแลคนที่เอาแต่ทำงานอย่างผม"
“คุณเลือกมากเกินไปมั๊ง" ชาลีพูดยิ้ม "คงมีคนอยากดูแลคุณเยอะแยะ คนที่อยากอยู่กับเราอย่างจริงจังไปจนวันตาย"
“มีด้วยหรือครับ"
“มีสิครับ คุณอาจจะเคยเจอมาแล้ว แต่ว่าคุณไม่รู้"
“อยากจะเจอซักคนเหมือนกัน"
“เดี๋ยวก็ได้เจอ"
...เขาจำเราไม่ได้จริงๆ เจตรินจำเขาไม่ได้ สิบปีที่ผ่านมาได้ 'ล้าง' อะไรบางอย่างออกจากความทรงจำอะไรบางอย่างออกไปจากผู้ชายคนนี้มากพอสมควรหรือนี่...
...แต่เขาก็เปลี่ยนไปเยอะเหมือนกัน แทบจะกลายเป็นคนละคน นี่ขนาดไม่ได้ทำศัลยกรรมอะไรเลย แค่อยู่กับความแค้นมาตลอดสิบปี แค่เปลี่ยนแปลงตัวเองทางร่างกายด้วยการเล่นกีฬาอย่างหนักและเพิ่มน้ำหนักขึ้นมาเก้ากิโลกรัม แค่เปลี่ยนบุคลิก ท่าทาง การพูดการจา แค่ทิ้งแว่นตาหนาเตอะกรอบดำเปลี่ยนมาใส่คอนเทกเลนส์สีน้ำตาล...
...แค่เป็นคนใหม่...
“คุณเป็นเพื่อนโจอี้หรือครับ ผมคิดว่าเจอคุณตอนไปโดยร่มที่อู่ตะเภา ผมขับเครื่องบินเล็ก คนอื่นๆ อาเจียนกันหมด รู้สึกว่าจะมีคุณคนเดียวที่ไม่อาเจียน" ชาลีเปลี่ยนเรื่องพูดด้วยการสร้างเรื่องขึ้นมา
“คุณจำผิดผิดคนแล๊ว" เจตรินหัวเราะ "แต่ที่คุณเล่าก็ท่าทางน่าสนุก ผมอยากไปทำอะไรแบบนั้นจังเลย ชักเบื่อชีวิตในกรุงเทพฯ อยู่แต่ในตึก"
“เอาสิครับ วันหลังไปกัน" ชาลีชวน "แต่ไม่รู้ว่าแฟนคุณจะชอบหรือเปล่า"
“เอ่อ จะเรียกว่าแฟนก็ไม่ค่อยจะใช่ซะเลยทีเดียว ผมกับคอปเตอร์แค่คบๆ กัน" เจตรินทำหน้าเขิน "อะไรแบบนั้นเขาไม่ชอบหรอก แต่ผมชอบ"
...ชอบล่องเรือ แล้วจัดปาร์ตี้บนเรือ ชวนคนไปเยอะๆ พอเมาได้ที่ก็ทำอะไรแผลงๆ ทำไมผมจะไม่รู้ว่าคุณชอบอะไรบ้าง...
“ผมชอบ outdoor activity นี่ก็คิดว่าจะไปดำน้ำที่สิมิลัน กำลังหาคนหารค่าเรืออยู่พอดี" ชาลีพูด
“ผมก็ชอบดำน้ำ" เจตรินพยักหน้า
...ปล่อยให้เรานั่งอยู่บนเรือคนเดียว ตอนนั้นเรามีความสุขที่ได้ใช้เวลากับคนที่เรารัก แม้จะเป็นการนั่งรอร่วมสองชั่วโมง สาเหตุเพราะเจตรินต้องการให้เฝ้านาฬิกาฝังเพชรเรือนใหม่ที่เพิ่งซื้อมา...
...ชอบไปจับปะการังแล้วหักเอาชินสวยๆ ขึ้นมาจากท้องทะเล แต่ก็ทิ้งเอาไว้ที่ชายหาดเมื่อกลับถึงโรงแรมที่พัก...
...ผู้ชายคนนี้สนใจอะไรแทบทุกอย่าง แต่สนใจแบบฉาบฉวย เมื่อเบื่อแล้วก็ทิ้งไปอย่างสิ่งของไร้ค่า...
“ไม่น่าเชื่อว่าจะเจอคนที่ชอบอะไรเหมือนกัน" เจตรินพูดอย่างอารมณ์ดี "ผมชักสงสัยแล้วว่ามีอะไรอีกน้าที่เราชอบเหมือนกัน"
“ผมชอบเดินลุยทะเลดูพระอาทิตย์ตกดิน ให้คลื่นซัดขาเปียกๆ แล้วก็เตะน้ำให้กระจาย" ชาลีพูด ตาเป็นประกาย
...เจตรินเกลียดสิ่งนี้ที่สุด เจตรินบอกว่าเหนอะหนะ ไม่สบาย ครั้งหนึ่งถึงกับเคยผลักเขาจนล้มเพราะเขายืนกรานอยากจะเดินริมหาดดูพระอาทิตย์...
“ผมก็ชอบ โรแมนติกดี คุณว่าไหม" เจตรินหัวเราะเบาๆ
...ตอแหล โกหกหน้าด้านๆ เพื่อจะจีบหนุ่มละสิ...
...หรือเจตรินจะเปลี่ยนไปชอบอะไรแบบนี้จริง เวลาสิบปีที่ผ่านไปอาจจะทำให้ผู้ชายคนนี้อ่อนโยนลงก็ได้...
...ไม่มีทางหรอก คนผู้นี้ไม่เคยเปลี่ยน ไม่มีทางเปลี่ยน ถ้าจะเปลี่ยนก็คงเปลี่ยนเป็นเลวมากกว่าเดิม...
“งั้นลุยน้ำเลยดีไหมครับ ผมอยากจะให้กางเกงเปียกน้ำเต็มที" ชาลีชวน "DKNY ตัวใหม่ร่ำร้องหาความสกปรก"
“ว้า เสียดาย ผมนุ่ง Guess รู้อย่างนี้ นุ่ง Vicase มาก็ดี" เจตรินหัวเราะเสียงดังแล้วเดินลงทะเลจนเปียกถึงต้นขา
...ลงทุนมากเลยนะเจตริน แค่จะให้หนุ่มคนใหม่ประทับใจนี่นะ...
...แต่รอก่อนเถอะ พอเจตรินได้หัวใจของใครแล้ว ผู้ชายคนนี้ก็จะกลายร่างจากเทพบุตรเป็นมารร้าย...
...เป็นอมนุษย์...
“คุณนี่จริงๆ เลย" ชาลียิ้มกว้างแล้วเปลี่ยนเป็นทำสีหน้ารู้สึกผิด "ผมมีเรื่องจะสารภาพ ที่จริงผมไม่ได้ใส่ DKNY หรอก"
“อ้าว หรือครับ"
“ผมใส่ JJ Corey”
“JJ Corey จากฝรั่งเศส" เจตรินอุทาน
“เพิ่งกลับจากฝรั่งเศสเมื่อวานครับ นี่ยังรู้สึกเจ็ทแล็กอยู่เลย ง่วงนอนจริงๆ แต่ผมอยากดูพระอาทิตย์ตกดิน ก็เลยต้องถ่างตารอดูอยู่จนถึงตอนนี้"
“ท่าทางคุณดูสดชื่นมาก"
“ผมเล่นละครเก่ง" ชาลียักคิ้ว "ใครก็มองไม่ออกหรอกครับถ้าผมไม่บอก"
“เป็นดาราหรือเปล่านี่" เจตรินทำหน้าสงสัย
“ผมเป็นหมอ" ชาลีตอบยิ้มๆ
“หมอ" เจตรินขมวดคิ้วนิดหนึ่งแล้วเปลี่ยนเป็นยิ้มกว้าง "คุณดูไม่เหมือนหมอเลยซักนิด เหมือนคนที่ทำงานบริษัทฝรั่ง หรือไม่ก็ทำงานทางด้านมาร์เก็ตติ้ง"
“ทำไมคิดยังงั้นครับ"
“ก็ท่าทางมั่นใจในตัวเอง ฉลาด มีอารมณ์ขันแบบลึกๆ อย่างมุขยี่ห้อกางเกงนี่ไง"
“อืม แล้วตกลงจริงๆ คุณใส่ Guess อยู่ใช่หรือเปล่า" ชาลียื่นหน้าเข้าไปใกล้เจตริน ถามด้วยเสียงเหมือนกับอยากรู้เรื่องความลับอะไรบางอย่าง
“ทั้งข้างนอกข้างในเลยครับ" เจตรินตอบเสียงเบา
“ลอง JJ Corey บ้างสิ ความรู้สึกแตกต่างกันเยอะเลย" ชาลีหัวเราะเบาๆ "แต่ เอ ผมว่าคุณ คงเคยลองมาหมดแล้วล่ะมั๊ง"
“โอ้โห อย่าคิดแบบนี้สิครับ" เจตรินรู้ความนัยของอีกฝ่าย
“กลับเถอะครับ เดี๋ยวแฟนเรารอ" ชาลีพยักหน้า หันหลังกลับ
“อ้าว ยังไม่ได้ลุยน้ำเท่าไหร่เลย"
“ผมรู้สึกเสียดายกางเกงใหม่ขึ้นมาซะเฉยๆ ไม่ลุยน้ำดีกว่า แค่นี้ก็เรียกน้ำย่อยได้แล้ว" ชาลีเร่งฝีเท้าแล้วพูดเสียงดังกับเจตรินโดยไม่หันกลับไปมอง "ยังมีเวลาลุยกันอีกเย๊อะ"
“คุณๆ เดี๋ยวก่อนสิครับ" เจตรินเดินตาม "คุยกันมาตั้งนาน ผมยังไม่รู้จักชื่อคุณเลย"
“เดี๋ยวคืนนี้ผมบอก" ชาลีหันไปยิ้มลึกลับ
“คืนนี้" เจตรินสงสัย
“แต่คุณคงไม่ว่าง ท่าทางแฟนคุณหวง"
“ผมบอกแล้วไง" เสียงเจตรินเข้มขึ้นนิดหน่อย
“แฟนผมก็ห่วง" ชาลีหัวเราะ ก้าวเท้าเร็วขึ้น จงใจให้เจตรินเดินตาม "แต่ทำไมผมรู้สึกตื่นเต้นแบบนี้ก็ไม่รู้ ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มานานแล้ว"
“งั้นหรือครับ" เจตรินเลิกคิ้ว
“คนเรามักไม่ชอบอะไรจืดชืด ใช่ไหมครับ"
“ขอไม่ตอบได้ไหมครับ" เจตรินหัวเราะในลำคอ
...ไม่ตอบเขาก็รู้ ไม่ต้องพูดอะไรเลยจะดีกว่า รอหน่อยเถอะ รับรองว่าชีวิตคุณไม่จืดชืดหรอก รับรองเลยว่าจะมีรสชาติ รับรองเลยว่าจะลืมไม่ลง...
...อย่างที่ผมไม่เคยลืม...

“คุณหายไปไหนมา" กัณต์ถามทันทีด้วยเสียงห้วนๆ เมื่อเห็นหน้านายแพทย์ชาลีเดินเข้าไปในห้องพัก
“ผมบอกคุณไว้ว่ายังไงครับ" ชาลียังทำใจเย็น
“คุณบอกว่าผมลืมของ"
“จนป่านนี้ผมก็ยังหาของที่ลืมไว้ไม่เจอ" ชาลียักไหล่ "สงสัยคงต้องให้ตำรวจช่วยสืบหาให้"
“ผมเป็นสารวัตรสืบสวน ไม่ใช่ยามประจำสนามบินช่วยคนหาของหาย"
“แค่นี้อารมณ์เสียหรือครับสารวัตร" ชาลีขยับเข้าใกล้กัณต์
“คุณกำลังทำอะไรหมอชาลี" กัณต์ถามเสียงเย็น
“กำลังหาของ" ชาลีตอบเสียงเย็นเช่นกัน
“ผมเห็นคุณถือกระเป๋ามาใบเดียว"
“คุณไม่ใช่ผม คุณไม่รู้หรอกว่านอกจากกระเป๋าแล้วผมถืออะไรมาอีก" ชาลียังปากแข็ง "ผมอาจะลืมโทรศัพท์ สมุดนัดตรวจคนไข้ ปากกา ดินสอ กระเป๋าสตางค์ หรืออะไรต่อมิอะไรที่ไม่ได้อยู่ในกระเป๋าเสื้อผ้า"
“หาของหรือหาคน" กัณต์จ้องตานายแพทย์หนุ่ม
“หาของ"
“คุณไม่มีอาการเหมือนคนที่ทำของหาย"
“ขอโทษนะครับที่ผมเป็นคนเก็บความรู้สึก" ชาลีทำเสียงเย็นชา จ้องตากัณต์นิ่ง แสดงให้เห็นว่าแม้กัณต์จะคาดคั้นอย่างไรเขาก็ไม่เปลี่ยนแปลงคำตอบ
“เอาล่ะ ตอนนี้ไปหาอะไรทานกันก่อนดีกว่า" กัณต์เปลี่ยนเรื่อง เห็นได้ชัดว่ากำลังสะกดกั้นอารมณ์ของตัวเอง "แล้วผมจะช่วยคุณหาของ"
“เดี๋ยวก่อนสิครับ ผมยังไม่ได้อาบน้ำ" ชาลีเดินไปยังห้องน้ำ "ขอผมอาบน้ำให้สบายตัวก่อน แต่ถ้าคุณหิวก็เชิญไปทานก่อนได้ตามสบายนะครับ เรื่องหาของหรือหาคนนั่นน่ะผมไม่อยากรบกวนหรอก"
“ผมจะช่วย" กัณต์ตอบเสียงเข้ม ยืนมองนายแพทย์หนุ่มที่กำลังถอดเสื้อออก เผยให้เห็นแผงอกขาวสะอาด
...ชาลีจงใจยั่วเขา แล้วที่อยู่ๆ ก็ชวนมาเที่ยวทะเลนี่และจองห้องพักห้องเดียวนี่ก็คงกะจะยั่วให้เขาประสาทกินนะสิ...
...ตั้งแต่รู้จักกันก็ทำท่าไม่ชอบหน้าเขามาตลอด อยู่ดีๆ ก็ชวนมาเที่ยวสองต่อสอง นี่คิดจะทำอะไร...
“ขอบคุณครับสำหรับความช่วยเหลือ" ชาลียิ้ม มือปลดเข็มขัดช้าๆ แล้วก็หยุด ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปเงียบๆ ปล่อยให้สารวัตรสืบสวนหน้าเข้มยืนกัดฟันกรอดด้วยความฉุนและด้วยความรู้สึกบางอย่างที่กำลังก่อตัวขึ้นมา
...อย่าคิดว่าจะปั่นหัวกัณต์ได้ หากชาลีคิดจะเล่นเกมกับเขา ก็ต้องเจอกันหน่อยล่ะ คอยดูนะ เขาจะไม่แตะต้องตัวหมอชาลีเด็ดขาด จะได้รู้ว่าที่อุตส่าห์ลงทุนทำอยู่นี่มันเปล่าประโยชน์...

ชาลีเดินเข้ามาในร้านอาหารของโรงแรมด้วยความรู้สึกโกรธ กัณต์ไม่ยอมรอเขา พออาบน้ำเสร็จ เดินออกมาก็เห็นว่ากัณต์ออกไปจากห้องพักแล้ว และตอนนี้ก็เห็นว่ากำลังนั่งคุยอยู่กับใครบางคน
อาหารวางอยู่บนโต๊ะแสดงให้เห็นว่ากัณต์กับชายหนุ่มคนนั้นคงรับประทานเกือบอิ่มแล้ว เมื่อชาลีกระแอม กัณต์เงยหน้าขึ้นมองด้วยใบหน้าเคร่งขรึม ส่วนคนที่นั่งทานข้าวอยู่ด้วยกันและหันหลังให้ก็หันมามอง
“ชาลี"
นายแพทย์ชาลีอึ้ง ไม่คิดว่าจะพบกับคนที่เขาเคยสลัดรักไปหมาดๆ ศักดิสิทธิ์ทำหน้าแปลกใจ แต่ชาลีเห็นว่าแววตาของผู้พิพากษาคนใหม่ยังอาลัยอาวรณ์เขาอยู่
“รู้จักกันหรือครับ" กัณต์ถาม
“รู้จักกันดีครับ" ชั่วไม่กี่วินาที ชาลีก็ตั้งตัวได้ สายตาของกัณต์ไม่ได้รู้สึกสงสัยเหมือนคำถาม แต่ทว่า เขาอ่านสายตาของนายตำรวจหนุ่มได้ว่า
...นี่ใช่หรือเปล่า 'ของ' หรือ 'คน' ที่คุณบอกว่ากำลังตามหาอยู่...
“นั่งสิครับ" ศักดิ์สิทธิ์เชิญ "คุณยังไม่ได้ทานข้าวใช่หรือเปล่่า"
“ขอบคุณครับ" ชาลีตอบยิ้มๆ แต่ยังยืนอยู่ที่เดิม ไม่ขยับตัวทำท่าว่าจะนั่งลงร่วมโต๊ะ "พอดีคนที่ผมนัดทานข้าวด้วยเขาเบี้ยวนัดผมซะเฉยๆ แย่จริงๆ พูดแล้วไม่รักษาคำพูด"
กัณต์กระตุกมุมปาก มองเมินออกไปด้านข้าง ปล่อยให้ชาลีคุยกับศักดิ์สิทธิ์เพื่อนของเขา
“พอดีเดินเข้ามาแล้วเห็นว่าคนเต็มร้านก็เลยเปลี่ยนใจจะไปหาอาหารทะเลรสจัดๆ นอกโรงแรมทานดีกว่า แต่ว่าเห็นคนรู้จัก ผมก็เลยเดินเข้ามาทัก ทานให้อร่อยนะครับ เอาไว้คุยกัน ผมพักห้อง 1920 แต่ว่าคงกลับดึกๆ" ชาลีบอกศักดิ์สิทธิ์แล้วขยับตัว
“เดี๋ยวสิชาลี" ศักดิ์สิทธิ์รีบห้าม หันไปมองเพื่อนแล้วทำท่าจะลุกขึ้น กัณต์พยักหน้า สื่อสารให้เพื่อนรู้ว่าหากจะเดินตาม 'คนช่างยั่วคนนี้' ก็เชิญตามสบาย
“ทานข้าวให้เสร็จเถอะครับ ดึกๆ ค่อยคุยกัน" ชาลียิ้มให้ศักดิ์สิทธิ์แล้วรีบเดินหนีโดยไม่ปล่อยให้ศักดิ์สิทธิ์ได้รั้งตัวเขาไว้ทัน ในใจอดบ่นไม่ได้ว่า เรื่องชักจะยุ่งๆ เสียแล้ว เพราะคาดไม่ถึงว่าจะเจอคนที่เคยรู้จักถึงสองคน แรกที่ตั้งใจว่าสุดสัปดาห์นี้เขาตั้งใจจะ 'จัดการ' กับกัณต์เพราะทำท่าทางจะมายุ่งวุ่นวายกับนาวิน แต่เมื่อเห็นเจตรินเขาก็คิดไว้ว่าจะเก็บกัณต์เอาไว้จัดการทีหลัง แต่เมื่อมีศักดิ์สิทธิ์โผล่ขึ้นมาและท่าทางยังตัดเขาไม่ขาด สุดสัปดาห์นี้คงปวดหัวไม่ใช่น้อย
ตอนที่บอกเลิกศักดิ์สิทธิ์ ฝ่ายนั้นทำท่าจะเป็นจะตาย ความจริงชาลีก็เสียดายศักดิ์สิทธิ์อยู่เหมือนกัน เขายอมรับว่าศักดิ์สิทธิ์เป็นคนดี เพียบพร้อม ยิ่งศักดิ์สิทธิ์ทำท่าจริงจังกับเขามากแทบจะขาดเขาไม่ได้ เขาก็ยิ่งต้องรีบบอกเลิกเพราะไม่ต้องการให้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งมากไปกว่านี้

ชาลีทานอาหารอยู่คนเดียวเงียบๆ ในร้านอาหารเล็กๆ ริมทะเล มื้อนี้เขาทานซีซาร์สลัดไปสองจาน รู้สึกอิ่มจนแทบจะลุกไม่ได้ ขณะที่กำลังรอพนักงานคิดเงิน กัณต์ก็เดินเข้ามาในร้าน ใบหน้าเคร่งขรึมเช่นเคย ชาลีปรายตาไปมองแล้วนั่งนิ่งมองทะเล ทำเป็นไม่สนใจ
“อาหารซีฟู้ดรสจัด" กัณต์พูดเสียงหยันพลางนั่งลงตรงหน้า "ผมน่าจะรู้นะว่าคุณหมอทำไม่ตรงกับที่พูด แล้วนี่ทานคนเดียวไม่เบื่อหรือครับ"
“ตอนนี้ก็ไม่คนเดียวแล้ว" ชาลียักไหล่ "เพราะมีคุณมานั่งเป็นเพื่อน"
“ศักดิ์สิทธิ์เป็นเพื่อนผม" กัณต์โพล่งขึ้นมา
“เป็นอย่างอื่นคงยุ่งตายล่ะ"
“ทำไมหรือครับ"
“เปล่า" ชาลียักไหล่ "แล้วคุณมาบอกผมทำไม"
“เพื่อนผมเป็นคนจริงจังกับทุกอย่างตั้งแต่ไหนแต่ไร"
“ผมไม่เห็นจะอยากรู้"
“เขาโดนหักอก เพิ่งผิดหวังเรื่องความรักมา ทั้งๆ เป็นความรักครั้งที่เขาคาดหวังมาก ถ้าเป็นชายกับหญิง ศักดิ์สิทธิ์คงถึงขั้นอยากจะแต่งงานแล้วมีลูกหลายๆ คน อยู่กันไปจนแก่เฒ่า" กัณต์พูดเสียงเนิบนาบ
“แต่ผมทำให้ความหวังของเขาหมดไป คุณจะพูดแบบนี้งั้นสิ" ชาลีเสียงห้วน "ไม่ต้องมาเยิ่นย้อหรอกหมวด จะพูดอะไรก็พูดออกมาเลย ผมเป็นคนตรงไปตรงมา"
“คุณกับผู้ชายที่ชื่อเจตรินเป็นอะไรกัน" กัณต์เสียงเข้ม
ชาลีอึ้ง กัดฟัน ไม่คาดคิดว่าอยู่ๆ กัณต์ก็จะเอ่ยชื่อนี้ขึ้นมา
“เกี่ยวอะไรกับคุณ"
“อย่าลืมสิครับว่าผมเป็นตำรวจ" กัณต์เลิกคิ้ว จ้องตาชาลีเขม็ง ตัดสินใจเปิดเผยความรู้สึกที่เคยสงสัยในตัวนายแพทย์หนุ่ม
“ก็เลยมีสิทธิ์สืบประวัติผม"
“ผมเป็นคนตรงไปตรงมา"
“งั้นหรือ" ชาลีทำเสียงหยัน "ถ้ายังงั้นบอกมาตรงๆ เลยว่าคุณต้องการอะไร"
“คุณต่างหากต้องการอะไร" กัณต์สวนกลับ "อยู่ดีๆ ก็ชวนผมมาเที่ยวทะเล ทำเหมือนอยากใกล้ชิดผม คิดจะให้ผมเป็นศักดิ์สิทธิ์เบอร์สองหรือไง"
“ผมไม่ประมาทคุณขนาดนั้นหรอก" ชาลียิ้มมุมปากบางๆ "แล้วทำไมต้องวกเข้ามาเรื่องตัวเองด้วยล่ะครับสารวัตรกัณต์ คุณเพิ่งถามเรื่องเจตรินไม่ใช่หรือ นึกว่าคุณอยากจะรู้เรื่องนั้นเสียอีก ทีนี้ ผมก็อยากจะถามคุณด้วยคำถามเดียวกันว่า คุณต้องการอะไรกันแน่"
กัณต์เม้มปาก รู้ตัวว่าพลาดไปถนัด เขาประเมินชาลีต่ำไปหน่อย ไม่นึกว่าจะโดนย้อนแบบนี้ เขารู้ว่านายแพทย์คนนี้เป็นคนฉลาด แต่เมื่อครู่เขานึกว่าชาลีจะตกใจกับสถานการณ์ที่ไม่คาดฝัน แต่ชาลีควบคุมตัวเองได้เก่งมาก
“เจตริน เป็นแฟนเก่าผม" ชาลีตัดสินใจพูดออกไป "ผมไม่คิดว่าจะเจอเขาที่นี่พร้อมๆ กับแฟนเก่าอีกคน และที่สำคัญ ผมก็ไม่คิดว่าจะเจอคนเก่าสองคนพร้อมกับที่ผมอยู่กับคนใหม่ ทีนี้คุณบอกผมได้ไหมครับกัณต์ ว่าผมควรจะทำยังไง คุณต้องการขุดคุ้ยเรื่องในอดีตของผมออกมาเพื่อที่จะให้ผมลำบากใจกับการก้าวไปข้างหน้าหรือครับ คุณอยากจะเห็นผมเจ็บยังงั้นหรือ"
--- 12 ---

[SweetSacrifice]

“เจตริน เป็นแฟนเก่าผม" ชาลีตัดสินใจพูดออกไป "ผมไม่คิดว่าจะเจอเขาที่นี่พร้อมๆ กับแฟนเก่าอีกคน และที่สำคัญ ผมก็ไม่คิดว่าจะเจอคนเก่าสองคนพร้อมกับที่ผมอยู่กับคนใหม่ ทีนี้คุณบอกผมได้ไหมครับกัณต์ ว่าผมควรจะทำยังไง คุณต้องการขุดคุ้ยเรื่องในอดีตของผมออกมาเพื่อที่จะให้ผมลำบากใจกับการก้าว ไปข้างหน้าหรือครับ คุณอยากจะเห็นผมเจ็บยังงั้นหรือ"


ตอบได้ฉลาดสมกับเป็นหมอชาลีจริงๆ

[cavalli]

 

[duchess]

 

[astral]

ตัดพ้อเพื่อเบี่ยงประเด็นหนีหรือเปล่าเนี่ย ชาลี แน่จริงๆ

[BeeRY]

ตามอ่านตั้งหลายตอน ในที่สุดก็ทันแล้ว
เริ่มจะมันส์ แล้วพี่หมอชาลีจะจัดการไงเนี่ย
สู้ๆค่ะพี่หมอ แก้แค้นให้สำเร็จนะ

[zolof26]

อืมมมม
ตรงดีอ่ะ


แฟนเก่า

[McDeliVery]

รู้จักหมอชาลีน้อยไปแล้ว

คราวนี้นายตำรวจคงเป็นผู้ต้องหาซะเองเเล้วละมั้ง


 

[tutu]

เจ็บทุกคน

[kungyung]

ยิ่งอ่านยิ่งมันส์อ่ะ

[gumrai3]

หมอชาลีตรงสุดๆ

[Y2Y]

เรื่องนี้แม้ไม่ชอบตำรวจ แต่เพราะรัก หมอชาลี  สุดยอด    

[lizzii]

เอาเปนว่าเราเข้าข้างหมอชาลี ฮร่า ๆๆๆ

[Junrai_Hyper™]

เอ๋

ผมว่ามันเนื้อเรื่องมันกระโดดไปหรือเปล่าคุณนาย

[mecon]

"ทีนี้คุณบอกผมได้ไหมครับกัณต์ ว่าผมควรจะทำยังไง
คุณต้องการขุดคุ้ยเรื่องในอดีตของผมออกมาเพื่อที่จะให้ผมลำบากใจกับการก้าว
ไปข้างหน้าหรือครับ คุณอยากจะเห็นผมเจ็บยังงั้นหรือ"
>>ดราม่ามากคะแม่ชาลี...เป็นแค่การแสดงออกก็บอกว่า ทั้งๆที่อิหนูของคนอ่านเนี่ย
แสนจะเข้มแข็งแต่การแสดงออกว่าอ่อนแอมันก็จำเป็นในบางครั้งบางคราวเหมือนกัน
แม่คนฉลาด....จะีบีบสารวัตรไม่ให้กดดันตัวเองชิมิเคอะลูก ต่างคนต่างมีจุดประสงค์
แต่หนูชาลีโชคไม่ดีเจอโจทก์เก่าถึงสองคน แล้วแบบนี้เหยื่อป้ายแดงจะรอดไปมั๊ยนั่น 
 
+1 คะ เดาทางไม่ออกเลยดูเรื่องราวมันยุ่งมากๆ กิ๊กเกา เหยื่อใหม่ เจอกันให้วุ่น
เออแต่ว่า เจตรินนี่มันความจำเสื่อมหรือว่าแสร้งจำไม่ได้กันเนี่ย อุ้ยยยเรื่องแสนซับซ้อน 

[~l3aml3ery~]

สนุกอ่า
ชอบๆ

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[alterlyx]

ชาลี แสบ +สะใจ +มีเสน่ห์ +1 

[JJHJJH]

คุณหมอ ไปใหญ่แล้ววววววว >.<

+ ค่ะพี่

[wan]

ผิดแผนไปหมด แต่ชาลีซะอย่าง  

ไอ้ที่ห่วงนะ พ่อหลานชายคน ( อวด ) เก่ง น่ะซิ ไม่รู้จะโดนอะไรมั่ง

+1 ให้พี่นาย ใกล้ 1500 แล้ว เมื่อไหร่จะโชว์ ภรรเมียซะที

[cipher]

เชียร์คุณหมอชาลี
เอาให้สารวัตรหัวปั่นเลย

[Super HyuK]

ชอบมากมายอ่ะ



สุดยอดเลย

ที่นี้ล่ะได้แก้แค้นกันสนุกแน่



ตามเรื่องนี้อย่างเหนียวแน่นหนึบตร้าบบบบบบบ

[amito]

เดาใจหมอชาลีไม่ถูกซักอย่าง ความคิดและการแสดงออกมันเหมือนๆจะสวนทางกันอยู่ตลอดเวลา มาต่อไวไวนะคะ

[Ak@tsuKII]

“เจตริน เป็นแฟนเก่าผม" ชาลีตัดสินใจพูดออกไป "ผมไม่คิดว่าจะเจอเขาที่นี่พร้อมๆ กับแฟนเก่าอีกคน และที่สำคัญ ผมก็ไม่คิดว่าจะเจอคนเก่าสองคนพร้อมกับที่ผมอยู่กับคนใหม่ ทีนี้คุณบอกผมได้ไหมครับกัณต์ ว่าผมควรจะทำยังไง คุณต้องการขุดคุ้ยเรื่องในอดีตของผมออกมาเพื่อที่จะให้ผมลำบากใจกับการก้าว ไปข้างหน้าหรือครับ คุณอยากจะเห็นผมเจ็บยังงั้นหรือ"

>>>เลิศ !!!!   หยุดกัณได้ชะงักเลย  5555


เชียร์ชาลี สู้ ๆ 

[morrian]

สารวัตรก็อย่าไปอยากเอาชนะคนอย่างหมอชาลีเลย เหนื่อย!!

กลับกรุงเทพ นอนตีพุงให้สบายใจดีกว่า

ปล่อยหมอชาลีจัดการกะเรื่องเจตรินกะ ศักดิ์สิทธิ์ไปเหอะ

ปวดหัว 

[oaw_eang]

นิยายของคุณนี้ อุดม ไปด้วยผู้ชายหล่อๆ เยอะดี  ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ปล. แต่เรื่องนี้ อ่านไปแล้วฝืดๆ พิกล  เหมือนไม่ใช่คนเดิมเขียน อิอิ  สงสัย ยังคล้ำหาทางไม่เจอ

[nuttykung]

หมอชาลีร้ายกาจมาก

ท่าทางงานนี้จะไม่ธรรมดา 

[M@nfaNG]

อ่านแล้วอยากให้ชาลีมีความสุขจัง 

[กุหลาบเดียวดาย]

โอ๋ หมอจ๋า

[railay]