น้องจินหายไวไวนะจ๊ะ
พักผ่อนเยอะๆให้หายดีก่อนแล้วค่อยมาอัพเรื่องต่อก้อได้จ้า....
ตอนข้ามถนนมัวแต่ใจลอยอ่ะจิ
พึ่งรู้นะว่าน้องจินพาญาติมาเข้าเล้าด้วยอ่า น้องเหรอ อายุเท่าไหร่จ๊ะ เผื่อมีคนแถวนี้อยากจะสมัครเปงน้องเขยย
ชิชะ ไม่รับน้องเขยอ่านะพี่แน๋ว อย่าชี้โพลงๆๆๆๆ
หุหุ
ขอบคุนทุกกะลังจายนะคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
มาอัพต่อแล้ววววววววววววว
แต่ก่อนอื่นขอบอกก่อนนะคับผม
เรื่องจริงมันจบลงเมื่อตอนที่แล้วนะคับ อันที่จะพิมพ์ต่อไปนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นเท่านั้น
ปล.ขอบคุนไอ้บิวมากนะน้องที่อุดส่านั่งพิมให้ตามที่ บังคับ หุหุ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
.........หลังจากที่ผมได้บอกในสิ่งที่คิดออกไป ความรู้สึกคือ มันโล่งคับ โล่งใจผสมกับที่ใจหายไปด้วย....ผมก้อได้แต่นั่งคิดนอนคิดอ่าแหละคับผมว่าจะเอายังไงก่าชีวิดต่อดี ตอนนี้ อาไรๆหลายๆอย่างมันไม่เหมือนเดิมซะแล้ว.....
ผมมานั่งนึกอย่าสองสามวัน พยายามทำตัวแบบเดิมพยายามทำไห้ไม่แปลกแยกออกไปจากแรกๆ แต่ก้อนั่นแหละคับ อะไรที่มันต้องฝืนทำ มันก้อมักจะทำอยู่ได้ไม่นาน.......ใช่ครับอย่างที่บอก ผมมันคนเห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจเชียวหล่ะ.....ผมทนเจ็บต่อไปไม่ได้ ถึงทางเลือกแล้ว ที่ผมควรจะต้องเลือกเสียที.....ผมควรจะเลือกทางไหนดีหล่ะคับ
จะเลือกอยู่อย่างนี้ต่อไปภายใต้ความรู้สึกที่ก้ำกึ่งดีมั้ย?...............หรือควรจะเลือกตัดใจเสีย...............ถูกแล้วครับ ถ้าความรู้สึกที่ก้ำกึ่งมันทำไห้ทั้งผมและน้องเซฟสับสนแล้วต้องมาเจ็บกันทั้งสองฝ่ายแบบนี้ ผมก้อควรจะเลือก....เดินจากไป....
ใช่คับ หลังจากนั้นสามวันผมก้อได้บอกลาน้องเซฟไปโดยที่ผมบอกกับน้องเค้าว่าจะไม่ยุ่ง ไม่เกี่ยวก้องกันอีก ผมบอกแล้วผมมันคนเห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจ เลือกที่จะทำอย่างนี้ทั้งๆที่รู้ว่าน้องเค้าต้องเจ็บ แต่คิดหรือคับว่าผมเอง....จะเจ็บน้อยไปกว่าน้องเซฟ....
ชีวิตของผมช่วงที่ลาขาดจากน้องเซฟมา มันเหมือนตกนรกทั้งเป็นเลยครับ ไม่รู้เคยเป็นกันมั้ย เวลามานั่งมองเมลล์ของคนๆนึงที่คิดถึงมากแต่ไม่สามารถส่งไปหาได้ นั่งมองเบอร์โทรของคนๆนึงแต่ไม่มีหน้าจะโทรไปหาได้อีกเพราะที่ทำไว้ มันเจ็บแสบนัก.....
ผมก้อได้แต่เฝ้าวนเวียนอยู่ไกลๆ อย่างคิดถึง แต่ไม่สามารถทำอะไรได้ ช่วงนี้ผมเหงาครับ ซึมเศร้า เครียด น้องสาวก้อถามเป็นอะไร ผมก้อไม่ได้เล่าให้ฟัง จนมันเซ้าซี้มากๆ คงเห็นผมแปลกไปมากๆ ผมก้อเลยเล่าให้มันฟังซะมันก้อทำตัวเป็นผู้ฟังที่ดีนะคับไม่แบรกขัดจังหว่ะเลย....พอผมเล่าจบมันก้อทำให้ผมอึ้งแล้วก้อร้องให้ออกมาเลย ไอ้บิวมันโผเข้ามากอดผมแล้วก้อร้องให้สะอึกสะอื้นเลย มันเป็นกอดที่อบอุ่นมาก ไอ้บิวมันถ่ายทอดความห่วงใยห่วงหา มาไห้ผมผ่านทางอ้อมกอดของมัน ไม่มีแม้คำปลอบใดๆ แต่มันยังคงกอดผมอยู่ ผมรู้สึกดีจิงๆครับที่เล่าให้มันฟัง น้องสาวไม่แม้แต่จะรังเกียจผมเลย มันกลับร้องให้ๆผมทั้งๆที่แต่ก่อนกัดกันแทบตาย
ผมซึ้งใจกับมันมากเลยครับยอมรับเลย ผมอดที่จะสงสารมันไม่ได้เลย ผมตัดสินใจลุกขึ้นมาดูแลตัวเองอีกครั้ง หนวดที่ไม่โกนมันชักจะขึ้นมามากเกินไปแล้ว ผมเผ้าหน้าตาก้อดูไม่ได้เลย ตัดสินใจทำไห้ตัวเองกลับมาเป็นแบบเดิม แล้วเย็นนั้นผมก้อชวนไอบิวออกไปดูหนังกัน(มีตัวแถมตามติดไปด้วยอีกคน ทายดิใคร)....
ถึงภายนอกผมจะทำไปแบบนั้นแต่ผมก้อไม่ได้หายเศร้าเลย เวลาที่ต้องอยู่คนเดียวทำให้ผมอดคิดฟุ้งซ่านอีกไม่ได้...เคยคิดถึงคนๆนึงมั้ยเวลาเหงาๆ เคยร้องให้คนเดียวมั้ยเวลากลั้นไว้ไม่อยู่จริงๆ เคยจ้องมองในสิ่งที่เคยทำด้วยกันแต่ตอนนี้มันเหลือเราแค่คนเดียวมั้ย......แล้วเคยมั้ย ที่จะรักใครซักคนนึง....
ตอบได้คำเดียวครับว่า......เคย และกำลังเป็นอยู่......
ถึงแม้ว่าผมจะเลือกทางที่ต้องเดินจากมา แต่ผมก้อรู้ว่าน้องเซฟต้องอยู่ต่อไปได้โดยไม่มีผม ผมฝากกับคนๆนึงที่พร้อมจะดูแลน้องเซฟไว้แล้ว และเค้าก้อรับปากว่าจะไม่ทิ้งน้องเซฟ ..... อย่างน้อยผมก้อเบาใจไปอย่างนึง ว่าถึงยังไงๆน้องเซฟก้อยังมีคนดูแลอยู่........
ทกวันนี้...............
..............เมลล์ก้อยังจ้องมองทุกครั้งที่ออนMSN.......
..............เบอร์โทร ก้อยังเปิดดูทุกทีก่อนเข้านอน.............
..............ไอ้เจ้าซอสที่น้องเซฟบอก พี่ก้อลองไปกินดูมั่งแล้ว แต่ไม่ยักอร่อยแฮะ............
..............เกมส์ที่เคยเล่นด้วยกัน ก้อยังเปิดดูชื่อทุกครั้งที่เข้าเกมส์................
..............ข้อความที่เคยได้รับ ก้อยังเปิดอ่านทุกทีที่คิดถึง...............
..............เมลล์ทุกฉบับ ก้อยังคน เก็บไว้อย่างดีไม่ได้ลบไปเลยแม้แต่ฉบับเดียว................
..............หนังที่เคยพูดถึงกัน ก้อยังไปเช่ามาดูทั้งๆที่มันดูไปแล้วสามรอบ...............
..............คำที่เคยพูดด้วยกัน เถียงกันแทบตาย ว่าเค้า กะ เขา เหมือนกันมั้ย...มันก้อยังคงไม่ได้คำตอบ..............
..............เมื่อวาน....คิดถึงยังไง วันนี้.....ก้อยังคงคิดถึงอย่างนั้น.............
ขณะที่กำลังเดินผ่านร้านๆหนึ่งก่อนที่จะเดินเข้าโรงหนังบังเอิญได้ยินเพลงๆหนึ่งเข้า สะดุดกับท่อนๆนึงมันร้องว่า.....
.......................
..................
..........
....
..
.
ก็อยากจะขอโทษ ขอโทษเธอสักร้อยพันครั้ง
ที่ฉันนั้นทำไปฉันรู้ว่าเธอต้องผิดหวัง
ในความผิดพลาดที่ตัวฉันนั้นไม่ได้ตั้งใจ
อยากจะขอโทษและให้เธอนั้นให้อภัย
ก็คงจะแสนลำบากน้ำตาเธอต้องไหลพราก
ก็คงจะทำใจยากที่เรานั้นต้องลาจาก
ความรักมันกลับกลายจากชั่วฟ้าดินสลาย
ฉันอยากจะกราบขอโทษ เพราะตัวฉันนั้นทำไม่ได้
ให้เธอนั้นโชคดีมีความสุขกับชีวิต
เธออย่าได้โทษตัวเองขอให้เธอนั้นหยุดคิด
ทุกๆสิ่งที่เกิดขึ้นให้รู้ว่าตัวฉันนั้นผิด
จะบอกให้เธอได้รู้ว่าตัวเธอนั้นมีสิทธิ์
ที่จะรับรู้ถึงความชั่วของฉัน
แค่อยากให้เธอได้นึกถึงวันที่เรามีกันและกัน
ไม่ได้เป็นแค่ความฝันแต่อาจจะเหลือเพียงความหลัง
แค่อยากให้เธอได้รู้ว่าตัวฉันนั้นไม่ได้ตั้งใจ................
........................................
...............................
.......................
.................
............
.......
....
เท่านั้นแหละครับ.....น้ำตาผมใหลเลย เจ้าบิวก้อดีครับไม่ดูแล้วหนังมันพาผมกลับบ้านทัน(สงสารก้อแต่อีกคนื้ติดมาด้วย ไม่ได้เที่ยวเลย แถมยังต้องนั่งรถให้เมื่อยไปปล่าวๆอีก)
กลับถึงบ้านผมก้อมีแต่เจ้าบิวกะ คนอีกคนนึง นี่แหละที่คอยกวน และก้อทำให้ผมอารมดีขึ้นบ้าง.....ถ้าวันนี้ผมไม่มีสองคนนี้ผมจะเป็นยังไงมั่งนะ.........
...................................
....................
.............
.......
...
.
"คิดอาไรเหรอจิน"..คนขาวจัดตัวใหญ่ๆจมูกโด่ง มองก้อรู้ว่าไม่ใช่สัญชาติไทยแน่ๆ ถามเป็นภาษาอังกฤษที่ไม่ค่อยจาได้เรื่องไปมากก่าผมเท่าไรพร้อมทั้งเดินเข้ามานั่งลงข้างๆ
"แฮะๆ คิดถึงเรื่องที่ผ่านๆมานิดหน่อยครับพี่ทัส" ผมตอบไปด้วยภาษาอังกฤษที่งูๆปลาๆพอกะคนถาม
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
แฮะๆๆๆๆๆ จำพี่เมทัส ของผมได้ป่าว(ก้อไอ่คนที่มันตามกลับมาเที่ยวนี่แหละ หุหุ)ๆๆๆๆๆๆๆๆ ใครจำได้ยกมือขึ้น
สู้ตายๆๆๆๆๆๆๆๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
