เฮ้อออออออออออออ เศร้า เรื่องตอนจบหายไปT^T
ไม่มีเซฟไว้ด้วยแหละขอบอก นั่งพิมไหม่ไห้ก้อได้ชิชะ หึหึ
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
หลังจากที่ผมกลับมาที่ห้องของผม ผมก้อเอาแต่ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวน ไอ้บิวมันก้อคอยปลอบผมอยู่ไม่ห่างเลย ทำไห้ผมมีกำลังใจขึ้นมาบ้าง แต่จากอาการผมก้อยังไม่ค่อยดีนัก ไม่ว่าจะมองไปที่แห่งไหน มุมไหนในห้องของผม ภาพความทรงจำตลอดสองเดือน ที่ยังเด่นชัดอยู่เสมอ
..........มองอัลบั้มรูป.....ที่เอามาเปิดดูด้วยกัน...........
..........มองเตียงนอน.....ที่เคยนอนด้วยกัน ทำไมนะ มันถึงได้ดูกว้างมากมายขนาดนี้..........
..........มองหมอน.....ที่เคยเอามาตีเล่นกันอย่างสนุกสนานในวันที่ผมงอนมัน.........
..........มองห้องน้ำ.....ที่มันต้องคอยเร่งไห้ผมอาบน้ำไวๆเพราะผมเข้าไปอาบนามมากๆ..........
ไม่ว่าผมจะมองไปมุนไหนๆ ภาพไอเมตัสมันก้อยังคงย้ำเตือนผมอยู่เสมอ...จนกระทั่งผมมองไปเห็นของสิ่งหนึ่งเข้า....มันเป็นสร้อยคอของไปเมตัส ที่พ่อของมัน(อ้าว ลุงกรูดิ)ไห้มันไว้ในวันเกิด แล้วหลังจากนั้นสองวันพ่อของมันก้อเสีย(อันนี้มันเล่าไห้ฟัง)...วางอยู่ข้างๆกับรูปสติ๊กเกอที่ไปถ่ายด้วยกันมา...
ผมก้อถึงกับน้ำตาตกอีกครั้งเมื่อนึกไปถึงคำที่มันเคยบอกกับผมว่า....มันจะไม่ถอดสร้อยเส้นนี้ออกและจะไม่ยอมไห้ใครมาจับสร้อยของมันเป็นอันขาด.......
..................แล้วมันถอดทิ้งไว้ทำไม?......................
แล้วผมก้อได้รู้คับว่ากานที่มันทิ้งสร็อยเส้นนี้ไว้....ผม คงยังหวังต่อได้อีกสินะ ว่ามันจะกลับมา......
มีคนเคยบอกผมครับ .... ว่าการคอยอย่างไม่รู้ความหวังมันทรมาน...แต่ผมว่า การคอยอย่างมีหวังมันทรมานกว่า...เพราะเราไม่รู้ว่าที่เราหวังไว้...มันจะเป็นจริงมั้ย....
แต่ผมก้อไม่สามารถที่จะทำอะไรได้เลยครับ นอกจากการรอเพียงอย่างเยว นึกโกรธตัวเองที่ ไม่ได้คิดที่จะขอเมลล์มันไว้เผื่อติดต่อกันเลย แต่ก้ออีกแหละ ผมคิดว่า เครื่องมันที่บ้านมันผมก้อเคยไปเล่นเอ็ม ถ้ามันยังไม่ได้ลบเมลล์ผมไปมันก้อคงจะเมลล์มาหาผมบ้าง......เมื่อผมคิดแบบนี้แล้วสบายใจ....ผมก้อเลือกที่จะคิดแบบนี้ครับ.....
แต่ผ่านไป.....5วัน......2อาทิตย์.....1เดือน.....ไม่มีแม้แต่โทรศัพทณืทางไกลจากต่างประเทศ หรือว่าเมลล์จากคนที่คิดถึงเลยแม้แต่น้อย...ผมก้อได้แต่คิดว่า....หรือมันจะลืมผมไปแล้วกันนะ...
สภาพผมตอนนั้น.....โทรมสุดๆแทบที่จะดูไม่ได้เลย จนไอ้บิวมันคงทนไม่ไหว...มันบอกผมว่า...จะไปเนปาลมั้ย มันจะขอแม่ไห้ เพราะเที่ยวที่ผ่านมา มันไม่ได้ไปด้วย...แต่ผมคิดไปคิดมา..ผมไม่อยากที่จะไปเจอมันแล้วต้องจากกันอีกครั้ง...ผมจึงเลือกที่จะไม่ต้องเจอกับมันดีกว่า....
ผมก้อได้แต่ตั้งหน้าตั้งตารอมันแต่เพียงฝ่ายเดียว....สึ่งเดียวที่เป็นกำลังใจไห้ผมรอมันต่อไปก้อคือ....สร้อยคอของมัน ที่อยู่บนคอของผม....
ผมก้อยังคงได้แต่รอ...................
........................................
.............................
....................
............
.......
...
..
.
เฮ้อ!...อีกไม่ถึง2อาทิตย์ มหาวิทยาลัยของผมก้อจะเปิดเทอมเสียทีสินะ..บางทีการที่ผมจะได้กลับไปใช้ชีวิตในบรรยากาศดีๆ อาจจะทำไห้ผมรู้สึกดีขึ้นบ้างก้อได้....นั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย เสี่ยงของเสด็จแม่ก้อรับสั่งไห้ ลงไปหาข้างล่าง - -*
ผมดิ ไม่อยากลุกจากเตียงนอนเล้ย เพิ่งจะ10โมงเช้าเอง ชิชะ จาเรียกอะไรแต่เช้ากันเชียว....แต่ผมก้อต้องจรรลีลงมาแหละ เพราะเดี๋ยวองค์จะประทับทรงแล้วเดี๋ยวจะยุ่งกันไหญ่ - -
ลงมาชั้นล่าง ด้วยสภาพที่หัวฟูๆ ยังไม่แปรงฟัง หรือล้างหน้าใดๆทั้งสิ้น มาดามแกก้อนั่ง รออยู่ที่โต๊ะกินข้าว ผมก้อนั่งลงตรงข้าม แล้วแม่ผมก้อบอกว่า
" วันนี้แม่จะไห้เราออกไปหาบ้านเช่านะ ปีสองนี้อยู่บ้ายเช่าไปละกันนะจิน"
" โหแม่ ผมอยู่คนเดียวจะไห้เช่าบ้านเลยเหรอ หอหรือคอนโดก้อพอมั้งแม่" ก้อจิงนี่นา มันกว้างไปจิงๆอ่ะ แต่ติดไปคิดมา บ้านเช่าก้อดีนา จาได้ตั้งวงกันสะดวกๆหน่อย หุหุ
" ไม่ด๊ายยย บอกไห้ไปหาก้อไปหาเถอะน่า เด๋วก้อมีคนมาอยู่ด้วยเองแหละ ไปๆๆขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวรอเลยนะ เด๋วแม่มา ไปข้างนอกก่อนนะ เร็วๆหล่ะ แล้วอย่าไปหลับต่อนะ " จ้าๆ ชิชะ
ว่าแล้วผมก้อเลยรีบไปจัดกานกับตัวเองตามบรรชาของสวรรค์ - -*
ใช้เวลาประมานเกือบชั่วโมง ตัวผมเองก้อพร้อมที่จะออกรบ(ว่าไปนั่น) แต่รอไปๆๆๆหม่อมแม่ก้อยังไม่มาซะที
....1ชั่วโมงผ่านไป.....ฟิ้ว~~~ เงียบ ไม่มีแม้เงา - -*
....2ชั่วโมงผ่านไป....เจี๊ยกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แล้วจาไห้รีบทำไมฟร่ะ ไม่เข้าใจจิงๆเลยเฟร้ยยยยยยยย
ในขณะ ที่ผมกำลังหัวเสียอย่างสุดๆกับคุณนายแม่นั้นเอง ผมก้อต้องใจหายวาบ เมื่อผมเหลือบไปมองที่ประตูห้องของผม
ทรงผม...อ่ะใช่ๆๆๆๆคุ้นๆๆมากมาย
มีไฝที่มต่ตา...อ่ะอันนี้ไช่แน่ๆ
หน้าขาวๆ.....เอ อันนี้คล้ายอยุ่นา
ปากแดงๆ...จะว่าไปอันนี้ก้อเหมือนอ่ะ
ตัวไหญ่ๆ...ไช่เลย ตกลงคนเดียวกันป่าวหว่า
(พอและๆชักจารู้สกว่าตัวเองประสาทเข้าไปทุกทีและ - -*)
ถึงผมจามัวแต่คิกนั่นนี่ แต่บอกได้เลยว่าตอนนี้หน้าตาผมไปหมดแล้ว มันคงจะบานเป็นกระด้งแน่ๆเลย
แล้วมันก้อเดินเข้ามา แล้วก้อกอดผมพร้อมทั้งกระซิบข้างๆหูผมว่า
"ไอกลับมาแล้วนะ"
ผมก้อได้แต่ตอบไปว่า
" อืม กลับมาแล้วเหรอคับ^^"
เท่านั้นจิงๆครับ........
................................................
........................................
..............................
.....................
..............
.........
...
..
.
you think i'd leave your side baby
you know me better than that
you think i'd leave you down when you're down on your knees
i wouldn't do that
i'll tell you you're right when you want
and if only you could see into me
ha ah ah ah ah ah
oh when you're cold
i'll be there
hold you tight to me
when you're on the outside baby and you can`t get in
i will show you you're so much better than you know
when you're lost and you're alone and you cant get back again
i will find you darling and i will bring you home
and if you want to cry
i am here to dry your eyes
and in no time
you'll be fine
you think i'd leave your side baby
you know me better than that
you think id leave you down when you're down on your knees
i wouldn't do that
i'll tell you you're right when you want
and if only you could see into me
ha ah ah ah ah ah
oh when you're cold
i'll be there
hold you tight to me
when you're low
i'll be there
by your side baby
oh when you're cold
i'll be there
hold you tight to me
oh when you're low
i'll be there
by your side baby
[/b]
**Sade - By Your Side
จนถึงตอนนี้...ผมไม่รุ้จิงๆว่าความรู้สึกของผมมันจะเป็นยังไงต่อไป....
ผมไม่รู้ว่า...ผมจะรักไอเมตัสได้มั้ย....
ผมไม่รู้ว่า...ผมจะลืมเรื่องเก่าๆได้มั้ย....
ผมไม่รู้ว่าผมจะกลับมาเป็ฯคนเดิมมั้ย....
แต่ที่ผมรู้ก้อคือ เวลาของผมมันเริ่มเดินอีกครั้งแล้ว...เริ่มเดิน เพื่อที่จะได้ผ่านเรื่องเก่าๆไปเสียที....
เริ่มเดิน....เพื่อที่จะได้ขีดเขียนชีวิตผม ไห้มันเป็นไปในทางที่ควรจะเดิน....
ก้อแค่เวลาเท่านั้นแหละคับ...ที่มันจะเดินต่อไป...พร้อมๆกับที่ผมก้อก้าวเดินต่อไป...
/////////////////////////////////////
จุ๊ฟๆๆ
จบแว้วน้า^^
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
