แฮะๆ
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
แต่ผมว่าผมเปลี่ยนใจไม่ทันแล้วนะ - -* เอาวะ อยู่บ้านก้อนอนห้องเดียวกันยังจะกลัวไรมันอีก คิดดังนั้นผมก้อจัดแจงเอาผ้านวมผืนโตออกมาแล้วก้อห่ม นอนไปเลย ไปเมตัสมันก้อมาเลยคับทีนี้ มันนอนไม่นอนปล่าว มันนอนทับบนตัวผมอ่า T^T
ไม่นอนทับเฉยๆมันเริ่มลุกล้ำอธิปไตยของผมโดยการ ไซร้ที่ซอกคอของผม ลามเรื่อยมาจนถึงหน้าอกของผม แรกๆก้อขัดขืนอยู่หรอกนะคับ แต่ก้อนะ ด้วยน้ำเมาที่ดื่มเข้าไปทำไห้ผีป่าตนไหนก้อมิอาจทราบได้ ดลใจไห้ผม ไม่ผลักใสมันออกไป
ทีนี้ผมก้อเคลิ้มๆกับมันอ่ะดิ รู้สึกเหมือนกุงเกงผมจาหลุดออกไปแล้วนะ มันไซร้ผมไปเกือบจะทั่วตัวอยู่แล้ว ก้อมาหยุดอยู่ที่กุงเกงในตัวจิ๋วของผมนั่นเอง ตอนนั้นผมเหมือนคนไม่รู้สึกตัว
แม่ะ!
สะดึ้งเลยครับ น้ำค้างที่เกาะเต๊นหยดลงมาใส่หน้าผมพอดีเลย ทีนี้สะติผมก้อกลับมาแล้วดิ เริ่มคิดว่า ไม่ดีมั้ง ถ้าจะโดนมันชิงอำนาจอธิปไตยไปง่าย ก้อเลยดิ้นไหญ่เลยครับ(ทีตอนแรกหล่ะยอมมัน - - ) มันก้อเหมือนรู้ ก้อเลยถามผมว่าเกิดอะไรขึ้น ผมก้อเลยบอกมันว่า ผมยังไม่พร้อม ไห้หยุดเด๋วนี้ ถ้ายังจะทำต่อ ก้อจะนอนไห้ทำ แต่จะไม่เหลือไห้มันแม้แต่คำว่าคนรู้จักเลย....
ทีนี้ พอมันได้ฟัง มันก้อชะงักกึกเลยครับ แล้วมันก้อบอกว่า " ไอจะกลับอยู่แล้วนะจิน...." มันพูดงั้นผมยิ่งไม่สามารถมีไรกะมันไปได้ไหญ่เลย คิดๆไปก้อใจหายเหมือนกันนะ ถึงมันจะทำตัวเป็นแขกของที่บ้านไม่ค่อยดีเท่าไร แต่มันก้อคอยกวนใจผมตลอดเวลาสองเดือน
ทำไห้ผมไม่ฟุ้งซ่านเท่าไร ถึงจะไม่ได้รู้สึกดีๆกะมันเท่าไร(จิง จิ๊ง ไห้ตายสิ
) แต่มันก้อดูแลผมไม่ห่างเลย แล้วถ้าอยู่ๆมันต้องหายไป ผมจะทำยังไงนะ............
คิดๆอยู่มันก้อขัดจังหวะผมขึ้นมา " จินงั้นขอไปนอนกอดจินนะ อากาศมันหนาวหน่ะ" ตอแหลลลลลล บ้านเมิงหนาวก่านี้อีก ชิชะ
ผมก้อนะ ว่าง่ายยอมไห้มันกอดซะงั้น สงสัยใจอ่อนกะมันแล้วม้างง 5 5 5+ เอ่อว่าแต่ กอดเฉยๆได้มะ เอาไอ้ตัวแข็งๆที่ดันหลังกูเก็บไปก่อนไม่ได้เหรอฟร่ะ - -*
ผมนอนหลับไปอย่างสบายมากเลยทั้งๆที่นอนในเต๊น แต่ทำม๊ายย มันถึงได้หลับสบายนักก้อไม่รู้....
..............................
.....................
............
........
....
..
.
ในตอนเข้าขณะที่กะลังล้างหน้าแปรงฟันอยู่ในห้องน้ำนั้น ไอบูมมันก้อเดินเข้ามาพร้อมทั้งบอกว่า
"ทำอะไรเกรงพวกกูมั่งก้อได้นะมึง" แงะ กรูยังไม่ได้ทำเลยน้า ไอนี่
ทีนี้วันนั้น เราก้อเที่ยวหมู่บ้านชาวเขากัน น้องๆชาวเขาน่ากิน O_o เอ๊ยน่ารักม๊ากกกกกกกกกกผมก้อถ่ายรูปกะไอเมตัสไปเยอะเหมือนกัน ด้วยเหตุผลที่ว่า....มันจะกลับแล้วว....
เฮ้ออออ พอคิดว่าจะต้องอยู่คนเดียวอีกครั้งมันก้อไห้อดรู้สึกเศร้าไม่ได้ ไม่เอาๆๆๆๆๆ ยังไม่คิดดีก่า ตอนนี้มาเที่ยวก้อเอาไห้สนุกๆหน่อย
จากนั้นเราก้อไปเล่นน้ำตกกันที่ท้ายหมู่บ้านอ่ะ เย็นม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก พอตกเย็นเราก้อกลับมายังที่พักกัน และก้อแน่นอน ก้อต้องมีการดื่มก๊อกสองเกิดขึ้น คืนนี้ไม่หวือหวาเท่าไร
เพราะผม เล่นกระดกเอาๆๆ ยังกะจากินแทนน้ำเลย ไม่พูดไม่จา เพื่อนมันก้อถามว่าไปโกดใครมากอีก แต่ลึกๆแล้วผมไม่โกรธใครทั้งนั้น แต่ลึกๆแล้วความรู้สึกของผมคือ......กูต้องเหงาอีกแล้วใช่มั้ย พรุ่งนี้ มันก้อต้องจากผมไปอีกคนแล้ว........
ผมก้อไม่สามารถทำอะไรได้ ก้อได้แต่นั่งเศร้าอีกแล้วดิ ความรู้สึกมันยุ่งเหยิงไปหมด ถ้าจะถามว่ารักมันเข้าไปแล้วเหรอ ผมว่ามันไม่ใช่..... ถ้าจะถามว่าจะคิดถึงมันมั้ย.......แน่นอน......คิดถึง แล้วถ้าจะถามว่า อยากไห้มันกลับมั้ย....ไม่เลย
แต่ผมก้อไม่สามารถทำอะไรได้ ...............
คืนนี้ ผมก้อนอนในเต๊นกะมันสองคนอีกแล้ว......จำได้ดี ผมนอนร้องไห้ในอ้อมกอดของมัน ไม่มีคำใดๆหลุดจากปากของเราทั้งสอง แต่แตกต่างออกไปที่คืนนี้ผมกอดตอบมันด้วย......
จนตื่นมาแต่เช้า พวกเราก้ออกเดินทางกลับกัน ถึงบ้านก้อปาเข้าไปเกือบๆบ่ายแล้ว......ไอเมตัสมันก้อขอตัวไปจัดกระเป๋า ส่วนเพื่อนๆผมมันก้อแยกย้ายกันกลับบ้าน....
เมื่อมันจัดกระเป๋าเสร็ด ก้อเกือบๆสามโมงเย็นแล้ว ทีนี้เครื่องที่มันจะนั่งกลับมันออกตอนห้าโมงเย็น มีเวลาอีกตั้งสองชั่วโมง แม่ผมก้อเลยทำ แกงมัสหมั่นๆ(แบบไทยๆ)ไห้มันกินก่อนไป เพราะมันบอกว่าชอบ.....
เราไปถึงสนามบินกันเกือบๆ4โมงครึ่งแล้ว ทำไมเวลาของผมมันชั่งกระชั้นชิดเสียจิงๆๆ มันก้อไปเช็คสัมภาระ แล้วก้อหลังจากที่ล่ำลากันเรียบร้อน มันก้อกะลังจะเดินไปในเกท.......ผมก้อได้แต่คิด.....มันจาไปแล้วจิงๆๆ
ตอนนั้นเส้าครับ มันกะลังจะเดินไป แต่แล้วมันก้อหันกลับมาแล้วดึงผมเข้าไปกอด ผมร้องไห้เลยครับตอนนี้ น้ำตามันไหลออกมาได้ยังไงก้อไม่รู้ ทั้งๆที่ไม่มีแม้แต่แรงสะอื้น......แต่น้ำตา มันก้อยังคงไหลริน.......
พร้อมกันนั้น มันก้อกระซิบเบาๆที่ข้างของผมว่า....." waiting me, i will comes back here , i prommise!."
เท่านั้นแหละคับ แล้วมันก้อเดินจากไปโดยไม่หันมามองผมอีกเลย.........
ผมยังคง เฝ้ามองมันจนวินาทีที่เครื่งกระชากตัว ทยานขึ้นสู่ท้องฟ้า....น้ำตาผมก้อยังคงไหลอาบแก้ม......ความรู้สึกวูบแรก นับจากมันจากไปไกลคือ...........เหงา............
..........................................
.............................
...................
............
.......
.....
..
.
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
แฮะๆใกล้จบ(ของจิง)เต็มทีแล้วนาคร๊าบผม อิอิ
เฮ้อออออ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
