[After That…..2]
เย็นวันนั้นหลังจากทานอาหารเย็นฝีมือโอ้เป็นที่เรียบร้อย ก็เริ่มล้อมวงสังสรรค์กันนิดหน่อยหลังจากผ่านเรื่องราวอะไรมามากมาย สุดท้ายความสุขก็กลับมาอีกครั้ง ซึ่งพวกเราเลือกที่จะนั่งบนเสื่อมากกว่าจะนั่งบนโต๊ะ ข้างกายผมยังมีน้ำอยู่ข้างๆ ส่วนข้างกายเพื่อนรักอย่างไอ้กันก็มีเก๋อยู่ด้วยเสมอ แต่สำหรับนายโอ้ โดนจับแยกมานั่งข้างผมแทน โดยมีผมและน้ำขวางโอ้กับก้องไว้.......
“พอแล้วน่าพี่ดิน” น้ำกระซิบผมเบาๆ ตอนที่ผมยกแก้วขึ้นดื่ม
“นานๆทีน่า ไม่เป็นไรหรอก” ส่วนผมก็ได้แต่บอกเลี่ยง ก็ผมไม่ได้กินเหล้ากับเพื่อนกับน้ำมานานแล้วนี่นา
“งั้นผมดื่มบ้างนะ” น้ำบอกผม พร้อมกับยกแก้วตัวเองขึ้นดื่ม
“แล้วคืนนี้ผมก็จะไปนอนกับพี่กัน......” เมื่อดื่มหมดแก้ว น้ำก็หันมาบอกประโยคเด็ดกับผม
ไม่มีทางซะหละ ใครจะยอมปล่อยไปเหมือนคราวที่แล้ว ถ้ารู้ว่าเมาแล้วจะถอดเสื้อผ้าไปเรื่อยแบบนั้น ผมไม่มีทางยอมให้ไปนอนกับใครหรอก
“งั้นพี่เบาๆลงก็ได้” ผมได้แต่พูดเสียงอ่อย ก็คนมันหวงนี่นา
“แป๊ยะ........”
“โอ๊ย...พี่กัน” ผมหันไปมองทางต้นเสียง ตอนนี้ก้องเอามือลูบหลังมืออีกข้างของตัวเอง พร้อมกับส่งสายตาเศร้าๆไปยังพี่ชาย
“ห้ามดื่ม..!!” เสียงไอ้กันบอกขึ้นแบบดุๆ
“นิดเดียวก็ไม่ได้หรอ” ก้องยังคงต่อรอง
ซึ่งไอ้กันก็แค่หันไปมองหน้าก้อง จ้องไว้สักพัก แล้วก็พูดว่า....
“ไม่.....แม้แต่แก้วเดียว” จบคำพูด ก็หันไปดื่มของตัวเองต่อ
“ทำไมก้องถึงดื่มไม่ได้หละครับ” คราวนี้เป็นเสียงของโอ้ที่ถามด้วยความสงสัย
“ถ้าไม่อยากเช็ดอ้วก หรือคอยดูแลคนเมาหละก็ อย่ายื่นให้ก้องเป็นอันขาด” พี่กันบอกแบบไม่ค่อยสนใจคนถาม
“อ๋อ.......เมาแล้วเป็นภาระนี่เองนะเรา” โอ้หันไปชะโงกหน้าล้อเลียนก้อง
ก้องก็ได้แต่จ้องหน้าแบบไม่พอใจ แต่ก่อนที่อะไรจะเกิดขึ้นมากไปกว่านั้น โอ้ก็พูดต่อว่า
“ถ้าพี่กันไม่อยากดูแล ผมขอนะพี่” ทั้งผม น้ำ และโดยเฉพาะไอ้กันแทบจะสำลักเหล้าที่ดื่ม
นี่มันมาขอน้องชายเค้าง่ายๆแบบนี้เลยหรอวะ ... เก๋ก็เอาแต่ขำ ส่วนก้องก็งงว่าเป็นอะไรกัน
“ว่า....ว่า...ไงนะ”ไอ้กันแทบจะแยกเขี้ยวเข้าใส่โอ้
“เอาน่าๆ ใจเย็นๆ” เก๋ปลอบไอ้กันให้ใจเย็น ก่อนจะหันไปหาโอ้
“ดูแลเฉพาะตอนเมาหรอ”
“ไม่ครับ......ดูแลตลอดเวลาที่ผมอยู่กับก้อง” โอ้ตอบกลับเก๋ด้วยสายตาที่แน่วแน่
“หึหึ......การดูแลของนายมีได้แค่นั้นเองหรอ” ไอ้กันยิ้มแบบเหยียดให้กับคำตอบของโอ้
“ครับ...........เพราะเวลาไหนที่ผมไม่ได้อยู่กับก้อง.....นั่นหมายถึงผมไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไป” โอ้บอกไอ้กัน เหมือนจะแสดงความจริงใจให้รับรู้ ปฏิกิริยาของแต่ละคน เก๋ยิ้มให้กับโอ้ ผมและน้ำได้แต่อึ้งในคำตอบ ไอ้กันได้แต่พยักหน้า ส่วนก้อง.......
“โอ้ไม่สบายหรอ” ก้องถามด้วยใบหน้าเศร้าๆ
“ทำไมถามแบบนั้นหละ” โอ้หันไปถามกลับ
“ก็......เมื่อกี๊.......โอ้บอกจะไม่มีชีวิตอยู่......โอ้ไม่สบายตรงไหนหรอ” ตอนนี้สายตาก้องที่จ้องโอ้ มันมีน้ำตามากั้นอยู่
“มันไม่ใช่อย่างนั้น”โอ้เริ่มจะอธิบายในความเข้าใจผิดของก้อง
“ไม่เอานะ โอ้ไปหาหมอกัน โอ้ต้องไม่เป็นอะไรสิ” ตอนนี้ก้องลุกมาดึงแขนโอ้ให้ลุกตาม แต่โอ้ก็ได้แต่ดึงก้องให้ลงมานั่งที่ตักตัวเองพร้อมกับกอดไว้
“โอ้ไม่เป็นอะไรทั้งนั้นหละ โอ้ไม่ทิ้งให้ก้องอยู่คนเดียวหรอก” โอ้เอาคางเกยไหล่ของก้อง พร้อมกับพูดบอกไป
“จริงๆนะ” ก้องหันมายิ้มให้กับโอ้
“อืม” ก้องตอบออกมาพร้อมรอบยิ้ม แต่มันก็เป็นความสุขอันแสนสั้นของโอ้ ก่อนที่มือของไอ้กันจะฟาดลงบนหัวของโอ้
“ปล่อยเลย อย่ามาทำเนียน” ไอ้กันกระชากแขนโอ้ให้ปล่อยน้องชายตัวเอง พร้อมทั้งดึงก้องให้มานั่งกับตนด้านข้าง
“นิดนึงไม่ได้หรอพี่” โอ้ยังทำหน้าทะเล้นใส่ไอ้กัน
“ไม่ได้เว้ย” ไอ้กันบอกโดยไม่ยอมปล่อยมือออกจากก้อง
แล้วเสียงเฮฮาก็ดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับรอยยิ้มจ๋อยๆของโอ้
“พี่ดินน้ำง่วงแล้ว” ผมนั่งคุยกับไอ้กันอยู่ น้ำก็กระซิบบอกผม
“น้ำไปนอนก่อนก็ได้”
“ไม่อยากไปนอนพร้อมผมหรอ” แค่ประโยคนี้ ผมแทบจะวางแก้วเหล้าแล้วลากน้ำเข้าห้องทันที
“อืมๆๆๆ”
“เฮ้ย....กูกับน้ำไปนอนก่อนนะ” ผมหันไปบอกไอ้กัน พร้อมทั้งลุกจับมือน้ำไว้ ก่อนจะจากไป ผมส่งสายตากวนๆไปให้ไอ้กัน –ไงหละ แฟนกูชวนไปนอนด้วยกัน 55555—
“มึงทิ้งเพื่อนหรอวะ” ไอ้กันเริ่มโวยวาย
“เออสิวะ ไปเถอะน้ำ พี่ง่วง” ผมหันไปยิ้มให้น้ำแล้วเดินจับมือเข้าห้องไป
----ตุ๊บ.....----
“อะไรครับน้ำ” อยู่ๆเมื่อเข้าห้องมาแล้ว น้ำก็โยนหมอนลงมาที่พื้นใบหนึ่ง
“ที่นอนของพี่ดินไงครับ” นอนยิ้มตอบผม
“ไม่เอานะ เตียงออกจะกว้าง”
“เตียงกว้าง แต่พี่ดินก็ต้องนอนพื้น”
“ทำไมอย่างนั้นหละ”
“ข้อแรก....เล่นเกมส์แพ้ ข้อที่สอง...ไม่เชื่อฟังคำสั่ง ดื่มเหล้าเยอะ”
“แพ้แค่คนเดียวเองนะ ที่เหลือก็ชนะหมด” คนเดียวที่ผมแพ้ก็น้ำนั่นหละครับ อะไรเนี่ยนับตัวเองด้วยหรือไง พอเห็นผมชนะหมดก็ลงมานั่งเล่นด้วย ไอ้เราก็อ่อยให้ ไม่คิดว่าจะมาหักหลังกันแบบนี้
“ไม่มีข้อแก้ตัวครับ” รอยยิ้มที่ไม่แยแสผม เฮ้อ...
“อย่านะพี่ดิน.....” ผมก้มตัวลงไปหยิบหมอน พร้อมกับจะเอามาวางลงด้านบนเตียง แต่ก็ถูกน้ำพูดขัดขึ้นมาก่อน
“ถ้าพี่ดินไม่เชื่อผม ผมโกรธจริงๆนะครับ”
“โห.......” ผมจะทำอะไรได้หละครับ ถ้าน้ำโกรธ ผมจะง้อได้ไหมหละนี่ คนอะไรใจแข็งชะมัด คิดได้แบบนั้นก็โยนหมอนลงไว้ที่เดิม แล้วก็ล้มตัวลงนอน
สักพักแขนของน้ำก็หย่อนลงมาที่ข้างเตียง ผมได้แต่มองมือข้างนั้น
“พี่ดินขอมือหน่อย” น้ำบอกผม ซึ่งผมก็ได้แต่ยื่นมือไปจับมือน้ำไว้
“นอนฝันดีนะครับ” ทันทีที่ผมจับมือน้ำ แรงกุมจากมือน้ำก็มากขึ้น
รอยยิ้มของผมเริ่มมีมากขึ้นเรื่อยๆ
---- เอาวะ แค่นอนจับมือทั้งคืนก็ยังดี ----
หัวข้อ: พี่ครับ...อย่าทำร้ายใจกันมากไปกว่านี้เลย (อ่าน 320639 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก