หัวข้อ: พี่ครับ...อย่าทำร้ายใจกันมากไปกว่านี้เลย

[Minus]

  เศร้าจังเลย เมือ่ไรจะสมหวังกันนะ 

[sadness]

[38] (Part: ไอดิน)

มือผมยังคงจับมือน้ำไม่ปล่อย นานเท่าไหร่ผมไม่อาจจะรู้ แต่เท่าที่เป็นอยู่ มันก็ทำให้ผมรู้สึกดี เพราะมือของน้ำยังไม่หายไปไหน ยังคงอยู่ภายในมือของผมเสมอ เพราะไม่รู้ว่า ถ้าน้ำตื่นขึ้นมาแล้ว ผมจะสามารถทำแบบนี้ได้อีกหรือไม่ ใบหน้าซีดขาวของคนตรงหน้า มันทำให้ใจผมปวดร้าว ............ ปวดร้าวที่ทำให้น้ำต้องเป็นแบบนี้ ปวดร้าวที่ไม่สามารถแก้ไขอะไรให้ดีขึ้นได้ และที่ปวดร้าวที่สุด คือ ผมต้องจากคนๆนี้ไป........................

ระหว่างที่ผมนั่งคิดอยู่นั้น มือที่ผมกุมอยู่เริ่มขยับ และตาของคนที่ผมเป็นห่วงค่อยๆลืมขึ้นมา
“น้ำเป็นยังไงบ้าง รู้สึกยังไงบ้าง”
ผมลุกขึ้นลูบหน้าลูบหัวของน้ำ ด้วยความเป็นห่วง
และก้องเหมือนจะได้ยินเสียงผม ตอนนี้จึงเข้ามาในห้องแล้ว
“พี่ดิน....ต้นเป็นอะไร”
เมื่อโผล่พ้นประตูห้องเข้ามา ก้องก็ถามผมทันที ทั้งที่ยังไม่เห็นน้ำด้วยซ้ำ
“น้ำฟื้นแล้วก้อง” ผมค่อยๆพยุงน้ำให้ลุกขึ้นนั่ง พร้อมกับขยับหมอนมารองด้านหลัง
“รู้สึกดีขึ้นหรือยังครับ” ผมถามด้วยความเป็นห่วง

“เมื่อไหร่พี่ดินจะไป!!” เป็นก้องที่ถามผม หลังจากเดินมายืนอีกข้างของน้ำ
เมื่อได้ยินคำพูดของก้อง ทำให้ผมคิดได้ ว่าหมดเวลาสำหรับผมแล้วตอนนี้
“ครับ....พี่กำลังจะไป” ผมส่งสายตามาให้น้ำ ที่ตอนนี้ได้แต่มองหน้าผมนิ่ง สายตาของผมที่มีให้ มันต่างไปจากทุกครั้ง ความเป็นห่วงและความรักยังมีให้เสมอ แต่ที่เพิ่มเข้าไปคือความปวดร้าวที่ต้องจากกัน แต่นั่นคือสิ่งที่ผมเป็นคนเลือกเอง..........เพื่อคนที่ผมรัก

ผมกำลังจะลุกเดินจากมา แต่มือของน้ำก็ยื่นมาจับมือผมไว้
“เดี๋ยวก่อนสิ ขอผมคุยกับพี่ก่อน” นั่นทำให้ผมยิ่งสับสน น้ำมีอะไรจะพูดกับผมอีก หรือต้องการจะย้ำให้ผมเลิกยุ่งกับน้ำตลอดไป
“ไม่เห็นต้องคุยอะไรเลยต้น” ก้องยืนกอดอกพูดออกมาด้วยใบหน้าที่ดูไม่พอใจ
“เราขอเวลาไม่นานหรอกก้อง ขอคุยกับพี่ดินก่อนนะ” น้ำหันไปมองก้องด้วยความอ่อนเพลีย
“งั้นก็คุยไปสิ” แต่ก้องก็ยังยืนอยู่ที่เดิม น้ำก็ได้ส่ายหน้ากับอาการของก้อง
“โอ้....รบกวนหน่อยนะ” ตอนนี้น้ำหันไปขอความช่วยเหลือจากโอ้
และไม่ผิดหวัง เพราะตอนนี้โอ้เดินเข้ามาอุ้มก้องไปแล้ว
“ปล่อยเดี๋ยวนะโอ้ เดี๋ยวพี่ดินทำร้ายต้นอีกจะว่ายังไง ปล่อยดิ ปล่อยยยยย.....” เสียงก้องยังโวยวายไม่เลิก แต่โอ้ก็ไม่มีทีท่าจะปล่อยลงมา

“เหลือกันสองคนแล้วครับ” น้ำบอกผม
“ครับ” แต่ผมก็ตอบได้แค่นั้น เพราะไม่รู้ว่าต้องพูดอะไรต่อ
“ทำไมพี่ดินยังอยู่ที่นี่หละครับ” นั่นคือคำที่แทงใจผมอย่างมาก แต่คนที่พูดไม่แสดงอารมณ์ใดๆให้เห็นมากไปกว่าคำพูดที่บ่งบอกว่าผมไม่ควรอยู่ตรงนี้
“พี่กำลังจะไปครับ พี่ขอโทษ” ผมกำลังจะไปจริงๆ ไปจากที่นี่ ไปจากคนคนนี้ ต่อไปผมไม่มีสิทธิ์เข้าใกล้คนที่ผมรักได้อีก ผมขอโทษ.....ขอโทษที่ผมไม่ทำตามข้อตกลง ขอโทษกับสิ่งที่เคยทำตลอดมา และขอโทษที่ผมเลิกรักคนนี้ไม่ได้

“แล้วยังยืนอยู่ทำไมหละครับ” เหลือจากทั้งผมและน้ำเงียบกันไปพักหนึ่ง น้ำก็พูดในสิ่งที่ผมไม่อยากได้ยิน
“ได้ครับ ต่อไปพี่จะไม่ทำให้น้ำลำบากใจอีก” ผมพูดก่อนที่จะหันตัวกลับ แต่น้ำดึงมือของผมไว้อีกครั้ง
“อะไรที่ทำให้ผมต้องลำบากใจ” คำถามง่ายๆ แต่มันทำร้ายคนตอบอย่างผมเอามากๆ
“ต่อไปพี่จะไม่มาเจอน้ำอีก ไม่วุ่นวายกับชีวิตน้ำ ไม่ทำให้น้ำต้องอึดอัดใจเมื่อเจอหน้ากัน .........”
“พี่ดินทนได้หรือครับ” จะถามทำไมหละน้ำ ในเมื่อน้ำก็น่าจะรู้คำตอบของมันดีอยู่แล้ว
แต่ผมก็ได้แต่ส่ายหน้า ไม่ได้ตอบอะไรออกไป
“แสดงว่าพี่ดินจะผิดสัญญา” น้ำเห็นผมส่ายหน้า คงคิดว่าผมคงไม่เลิกตามตื้ออีกแน่นอน จึงถามขึ้นมา
“เปล่าครับ....พี่ทนไม่ได้ที่ต้องห่างจากน้ำ พี่ทนไม่ได้ที่จะไม่ได้ใกล้ชิดน้ำ พี่ทนไม่ได้ถ้าไม่ได้เห็นหน้าน้ำ และยิ่งทนไม่ได้ ที่จะไม่ได้รักน้ำ.............แต่พี่จะพยายามข่มใจตัวเอง ให้ยอมรับว่าน้ำเกลียดพี่....” ผมอยากจะกลืนคำว่าเกลียดลงไปอีกครั้ง เพราะมันยิ่งตอกย้ำให้ผมรู้ว่าก่อนหน้านี้ผมทำอะไรไว้กับน้ำบ้าง แต่ผมก็ได้แต่พูดต่อ
“พี่จะไม่ตัดใจจากน้ำ พี่จะรักน้ำในมุมของพี่ โดยไม่วุ่นวายกับน้ำ ขอแค่นี้ได้ไหมครับ”
“ถ้าผมบอกว่าไม่ได้หละ” น้ำยังคงถามผมนิ่งๆ
“ถึงน้ำไม่อนุญาต ก็ห้ามใจพี่ไม่ได้หรอกครับ” ผมมองหน้าน้ำด้วยสายตาที่มุ่งมั่น
“อย่างงั้นผมก็คงทำอะไรพี่ไม่ได้”

“พี่ควรต้องไปสักที ดูแลตัวเองด้วยนะครับ ถึงเราจะเป็นแค่คนเคยรู้จักกันในสาตาน้ำ แต่น้ำยังเป็นคนที่พี่รักเสมอ” ตอนนี้น้ำปล่อยมือผมแล้ว และผมก็ได้แต่ก้มหน้าเดินออกมา ผมคิดถึงเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา มันทำให้ตาของผมเริ่มร้อน และรอบขอบตามีน้ำมาเอ่ออยู่ เตรียมพร้อมจะไหลลงมาได้ทุกเมื่อ

“แล้วใครกันที่เคยบอกจะดูแลผม” เสียงน้ำเอ่ยออกมา เมื่อผมหันกลับไปมอง เจ้าของคำถามก็ไม่ได้มองมาที่ผม แต่มองออกไปด้านนอกหน้าต่างอย่างไร้จุดหมาย
“พี่คงไม่สามารถทำแบบนั้นได้แล้วหละครับ” ผมพยายามไม่มองคนที่อยู่บนเตียง เพราะมันยิ่งทำให้ผมอ่อนแอลงเรื่อยๆ

“ถ้าทำไม่ได้ แล้วจะพูดมาเพื่ออะไร” เสียงน้ำตะโกนบอกด้วยความโมโห
“น้ำจะให้พี่ทำยังไงหละครับ ตอนนี้แม้แต่จะเข้าใกล้น้ำ พี่ยังทำไม่ได้เพราะน้ำไม่ต้องการเจอหน้าพี่อีก พี่อยากดูแลน้ำ อยากทำให้น้ำทุกๆอย่าง แต่พี่จะทำมันได้ยังไงหละครับ น้ำบอกพี่สิ” ผมบอกกับน้ำด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง สิ่งที่ผมอยากทำให้น้ำไม่เคยจางหายไป แต่ผมจะทำได้อย่างไรหละ ผมคิดไม่ออกจริงๆ

“เกลียดบ้างหละ ไม่อยากเจอหน้าบ้างหละ........เคยถามผมไหมว่ารู้สึกยังไง” ตอนนี้น้ำเดินมาหาผม พร้อมกับคว้าคอเสื้อผมกระชากเข้าหาตัวเอง
“ก็มันควรจะเป็นแบบนั้นไม่ใช่หรือครับ” ผมหันมองไปทางอื่น
“โถ่โว้ย.......นี่จะต้องให้พูดยังไงอีกวะ ถ้าโง่นักก็ไม่ต้องมายุ่งกัน คนเค้าง้อเนี่ยรู้หรือเปล่าวะ” น้ำตะคอกใส่ผม ซึ่งผมก็ได้แต่ยืนฟังเงียบๆ

---อะไรนะ.............ใครง้อ........ไม่ต้องมายุ่ง...ถ้าโง่นัก---
น้ำง้อผมหรอ มันจริงหรอ เมื่อผมทวนคำพูดน้ำ ก็หันกลับไปมองหน้าน้ำอีกครั้ง

“นี่น้ำง้อพี่หรอ น้ำไม่โกรธพี่แล้วหรอ.......”ผมยิ้มพร้อมกับเอื้อมมือไปกอดเอวคนตรงหน้า
“ไม่รู้เว้ย แค่นี้คิดเองสิ ถ้าคิดไม่ได้ก็ไม่ต้องมายุ่ง....ไม่อยากมีแฟนโง่” น้ำปัดแขนผมออก พร้อมกับเดินไปที่เตียง
“คิดได้สิครับ น้องน้ำของพี่ดิน” ผมเดินไปกอดเอวน้ำทางด้านหลัง เอ่ยคำพูดกระซิบข้างหูน้ำเบาๆ
น้ำหันมายิ้มให้ผม พร้อมกับพูดออกมาว่า

“ก้อง!!!!” มันเป็นเสียงตะโกนของน้ำ และทันทีที่พูดจบ ก้องก็รีบโผล่หน้ามาทันที
“ปล่อยเพื่อนผมเดี๋ยวนี้นะพี่ดิน” ก้องพูด พร้อมกับวิ่งมากระโดดเกาะหลังผม กระชากออกจากน้ำ มือเล็กๆของก้องทั้งทุบทั้งชกตัวผมมั่วไปหมด อะไรกันอีกวะเนี่ย ผมโดนก้องทุบจนล้มลงไปนอนกับพื้น แต่ก้องก็ยังไม่เลิกตามมาจัดการผม
“พอได้แล้วก้อง” เสียงของน้ำบอกก้องให้หยุด พร้อมกับก้องที่ลุกออกจากตัวผม

“จำไว้นะครับพี่ดิน.....เป็นแฟนผมต้องอดทน นี่เป็นการเอาคืนกับเรื่องที่ผ่านมาครับ” น้ำบอกผม ที่ตอนนี้ได้แต่งงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“หมายความว่าไงอะต้น” ก้องก็งงเหมือนกัน
“ไม่มีอะไรหรอกก้อง เราแค่อยากเอาคืนนิดหน่อย แต่เราทำพี่ดินไม่ลง เลยยืมมือนายนะ ขอบใจนะ”
“แล้วใครเป็นแฟนใคร” ก้องยังถามต่อ
“ก็เรากับพี่ดินไง ไม่มีไรแล้วก้องกับโอ้ออกไปก่อนเถอะ” น้ำยิ้มให้ก้อง พร้อมกับโอ้ที่ลากมือก้องออกไป แต่ก้องก็ยังงกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น

“ลุกไหวไหมครับพี่ดิน” น้ำส่งมือมาให้ผมจับ พร้อมกับฉุดให้ผมลุกขึ้น
“เจ็บไหมครับ” น้ำถามพร้อมกับลูบหน้าของผมไปด้วย
“ร้ายนะเรา” ผมบอกน้ำพร้อมรอยยิ้ม
“เปลี่ยนใจยังทันนะครับพี่ดิน” น้ำตอบกลับมา
“เปลี่ยนไม่ทันแล้วหละ รักไปหมดใจแล้วนี่ เจ็บกว่านี้ก็ทนได้” ผมยืนยิ้มให้กับน้ำ
“พี่ดินรักน้ำนะครับ” ผมพูดพร้อมกับก้มลงไปหอมแก้มน้ำ

“ได้ยินตั้งแต่ตอนนอนแล้วหละครับ” น้ำตอบกลับมา พร้อมกับหอมแก้มผมคืน

คงไม่ต้องเอ่ยคำพูดอื่นใดมากไปกว่านี้อีกแล้ว แค่ดินและน้ำอยู่คู่กับ อะไรทุกอย่างก็เพียงพอแล้วสำหรับดินอย่างผม............................พี่ดินรักน้ำเสมอครับ

.....................................................จบ.....................................................................

[loneliness12]

จิ้ม

แอร้ก จบแล้ววววว

แงๆๆอยากดูตอนต่อไปอะ - -

[-N-]

กรีีดดดดดดดดดดดดดดด
ดีใจจจจจจจจจจจ
รักกันแล้ววววววววววววววววววววววววววววววว

 
ขอรีเควสหวานๆด้วยน้าอิอิ

[silverspoon]

ขอบคุณคร่า เข้าใจกันในที่สุดหลังจากลุ้นมายาวนาน 55

ขอตอนพิเศษอีกได้มั้ยค้า คนเขียน

[sadness]

หลังจากทำร้ายต้นน้ำ ทำร้ายไอดิน ทำร้ายคนอ่าน
ไอ้คนเขียนบ้าก็กลัวจะโดนรุม
เลยให้ทั้งคู่สมหวังกันสักที

ส่วนเรื่องหวานๆนี่ ยากนะนี่
เพราะคนแต่งไม่ถนัด =.=!

ขอให้ทุกคนมีความสุขกับความรักนะครับ
และขอบคุณที่ติดตามมาจนถึงตอนนี้
ขอบคุณครับ

[Vesi]

อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
บทจะดีกัน ก็ดีกันง่ายดี
ทำเอาเราตามไม่ทันเลย บรรยากาศตอนก่อนๆยังมาคุอยู่เลย

ปล. ไม่มีตอนพิเศษเหรอครับ

[kungyung]

ในที่สุดก็รักกัน รักกัน 

[nootoomtam]

กาม

จบละ

ยังไม่มีฉากรักๆเลย

มีแต่โหดๆ

จบละ

SAD
 

[jasmin]

  จบแล้ว ในที่สุดก็เข้าใจกันแล้ววว

ลุ้นซะตัวโก่งเลย ยาวนานมากๆ

มีตอนพิเศษไหมอ่า อยากอ่านๆๆๆ

[kuraki]

   ในที่สุด น้ำกับดินก็อยู่คู่กัน ร้ายเหมือนกันนะน้องน้ำ

อยากให้มีตอนพิเศษจังค่า

 

[booboos]

จบแล้วอ่า ขอบคุณค่า มีโหดส่งท้ายอีกนะเนี่ย
แต่ก็ยังได้กลับมารักกันเนอะ 

[Safina_safe]

 

[kunkai]

ในที่สุดก็รักกัน
 

[Nichdia]

เย้...รักกันแล้ววว

[lomekung]

เข้าใจกันซะที

 

[chocolate]

ไรอ่า  มาจบซะแล้ว แบบนี้จะมีตอนพิเศษป่าว คับ

[sek-sy]

กรรม จบง่ายๆจริงๆ
ยังไงก็ดีกว่าโกรธกันอ่ะนะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆด้วยน้า
 

[baros]

  o13ขอบคุณครับ สำหรับความสุขที่มอบให้

[||WiTHOuT_YoU||]

น้ำนี่ก็ร้ายเงียบๆเน๊อะ ดีพี่ดินไปช้ำในตายเพราะมือก้องไปซะก่อน

ก้องก็นะ ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับเค้าเลย ยังดีจบแบบสวย

 

[zolof26]

อร๊ายยยยยย
รักกันๆๆๆ
แล้วมันจะตีกันอีกมะเนี่ยยย

[morrian]

  จบแล้วหรอคับเนี่ย

งั้นขอฉากหวานๆ รักกันๆๆ

เป็นตอนพิเศษ หน่อยนะคับ 

[jantaro]

ที่ไม่มาหลายวันเพราะตั้งใจจะให้จบวันนี้รึป่าวครับ


ยังๆไงขอบคุณมากนะครับ

ยอตินพิเศษด้วยหละ   

[namtaan]

หลังจากเครียดกันมาพอหอมปากหอมคอ ตอนนี้ก็เข้าใจกันซะที
สุขสันต์วันแห่งความรักกันเลยต้นน้ำกับไอดิน

สุขสันต์วันแห่งความรักด้วยค่ะคุณบี 
บวกอีก 1 แต้ม ขอบคุณนะคะ

[sadness]

ที่ไม่มาหลายวันเพราะตั้งใจจะให้จบวันนี้รึป่าวครับ


ยังๆไงขอบคุณมากนะครับ

ยอตินพิเศษด้วยหละ   

ตอนแรกไม่ได้ตั้งใจครับ
มานึกได้ตอนที่แต่งตอนจบเมื่อวานนี้ เข้ากับวันพอดี อิอิ

อาจจะดูว่าจบเร็วไปนิดนะครับ
แต่ผมว่ามันไม่น่าจะต่อให้ยาวไปกว่านี้แล้ว
เพราะใจของคนสองคนที่มีให้กัน
มันจึงไม่ยากอะไรที่จะปรับให้เข้าใจกัน
แล้วอีกอย่าง ถ้าจะยิ่งยื้อต่อไป
มันก็เป็นการลากให้ตัวละครน่าเบื่อนะครับ
จบตอนนี้ ในตอนที่ดินรับรู้ว่าขาดต้นน้ำไม่ได้
และต้นน้ำก็รับรู้ว่าดินพร้อมจะทำตามที่ตัวเองบอกทุกอย่าง แต่ไม่เคยหมดรักต้นน้ำ
ดีกว่าจะดึงดันให้เรื่องเศร้าไปกว่านี้นะครับ

ขอบคุรที่ติดตามมาจนจบนะครับ
เจอกันอีกทีเรื่องหน้า แต่ไม่รู้เมื่อไหร่นะครับ เพราะยังไม่ได้แต่งเลย อิอิ

[chocolate]

ได้ค้าบบบ จะรอน้า

[manami1155]

จบแล้ววววววววววววววว
ยังไม่อยากให้จบเลยค่า
แต่พออ่านเหตุของไรเตอร์ก็เข้าใจ
เอาเป็นว่าถึงเรื่องจะจบ
แต่ขออ่านตอนพิเศษต่อสักตอนสองตอนก็พอใจแล้วคะ อิอิ

ในที่สุดพี่ดินกะน้ำก็เข้าใจกันสักทีเนอะ
แต่พี่ดินนี้น้า ถ้าน้ำไม่เป็นฝ่ายยอมลดทิฐิมาง้อเนี้ย
ป่านนี้พี่ดินคงยอมจากไปง่ายๆแล้วใช่มะ
ไม่ใจเลยพี่ดินอะ

ก้องน่ารักเสมอต้นเสมอปลายมากๆๆ
พูดแล้วก็อยากอ่านสเปของก้องกะโอ้มั้งจังคะ

ขอบคุณไรเตอร์สำหรับฟิคดีๆซึ้งๆนะคะ

[diedfoxx]

  จบแบบงง ๆ
T^T
  Happy Valentine's Day kab ^^

[j4c9y]

 

[almighty-aikki]

 


จะจบระหรอ ง๊ากะลังหนุกๆ