ตอนที่ 12
วันนั้น ดอดจ์ ก็ไปส่งผมที่บ้านตอน บ่ายโมงกว่าๆ
ระหว่างทาง ผมไม่ได้คุยไรกับดอดจ์เลยซักนิด
ผมได้แต่คิด และ นึกถึงวันมะรืนนี้ทีกำลังจะเข้ามา
“ ขอบใจนะ “ เปนคำพูดเดียวของผมที่หลุดออกมาหลังจากดอดจ์มาส่งผม
ไม่มีคำตอบใดหลุดออกมาจากปากดอดจ์ ผมก็ได้แต่เดินไปเปิดประตูบ้าน แล้วก็เดินเข้าไป
นี่ผมทำร้ายจิตใจคนไปแล้วเหรอเนี่ย
1 ใน คนที่รักผม ผมได้พูดทำร้ายจิตใจเค้าไปเรียบร้อยแล้ว
ผมก็สำนึกผิดเหมือนกัน แต่ยังไงผมก็ไม่ได้คิดไรกับมดอยู่แล้ว ปล่อยเลยตามเลยก็ได้มั้ง
ผมได้แต่คิด
กลับบ้านมา ผมก็มาเปิดมือถือดู (หลังจากเก็บไว้ที่บ้าน เปนเวลา 6 วัน)
54 missed calls
“ โห “ ผมหลุดปากออกมา ตอนได้เห็นจำนวนคนโทรมาแล้วผมไม่ได้รับ
ผมกดดูเป็นเบอร์
09668**** เกือบหมดเลย ที่เหลือก็มีเบอร์พ่อ แม่ผม 2-3 เบอร์
“ เอ ใครหว่า “ ผมได้แต่นึก เพราะผมไม่รู้จักเบอร์นี้
โทรมาเกือบ 50 ครั้ง ภายใน 6 วัน
สงสัยคนนี้อยากจะคุยอะไรกับผมแน่ๆเลย
ยังไม่ทันที่ผมจะกดโทรกลับ เบอร์นี้ ก็โทรมาแล้ว
“ ฮัลโหลคับ หวัดดีคับ “ ผมพูดลนมาก
“ รับแล้วๆ เย่ๆ รับแล้ว “ เสียงผู้ชาย ตอบกลับมา
“ ไปป์ รู้ป่ะ เราโทรหาไปป์ มา 5-6 วันแล้วนะ นึกว่าไม่อยากคุยกัเราซะอีก “ เสียงนั้น พูดเร็วมาก แต่ผมก้ยังไม่รู้ว่าใค
“ เอ่อ ขอโทษคับ นี่ใครเหรอ “
“ อ้าว ลืมกันแล้วเหรอ หง่ะ “ เสียงนั้นงอนแย้ว -*-
“ ขอโทษจริงๆคับ ผมไม่รู้จริงๆอ่ะว่าใคร “ ผมพยายามง้อ
“ น่านสิเนอะ เราก้ไม่ได้ให้เบอร์ไปป์กลับตอนนั้นด้วยนิ “ เอ๋ เราให้เบอร์เค้าเหรอ แล้วนี่ใครวะ
“ เรา ทีม ไง “
“ อ๋อ “ ผมพูดออกมาแบบไม่ได้ตั้งใจ
“ โหไรว้า ตอนอยู่ออส เรายังควงกันไปไหนต่อไหนเลยนิจ้ะ “ เอาแล้ว มานกวนตีนแล้วคับ แต่ก็น่ารักดีนะ
“ อ่าวกำ ซะงั้นอ่ะ ทีมบังคับเรามะใช่เหรอ “ ผมค้าน
“ เอาเหอะๆ ว่าแต่ ไปป์ ทำไมไม่รับโทรศัพท์ ทีมอ่ะ “ ทีมถาม
“ ไม่อยากคุยกับทีมใช่ป่ะ “ น่าน ทำเสียงอ้อนอีกแล้วคับ
ถ้าเจอหน้า ก็คงจำทำตาแบบ หมาน้อยอ้อนๆ แน่เลย ว่าแล้วผมก็ยิ้มเลยคับ มันจำได้อ่ะ
“ เปล่านิ “ ผมรีบง้อ ก่อนมานจะโกรธ 555+
“ งั้น ทีมโทรมาทุกวันเลยได้ป่าว “
“ อื้อ ตามใจนะ มันเปลืองค่าโทร เอาเบอร์บ้านไปดีกว่าป่ะ “ ผมเสนอ
“ หึหึ ในที่สุดก็หลอกเอาเบอร์บ้านมาได้แย้ว เย้ๆ “ มันเอาอีกแล้วคับ 555+
“ อ้าว งั้นไม่ให้แล้ว “
“ กำ พูดเล่นๆนะจ้ะ อย่างอนนะจ้ะ “ มันพูดเสียงหวานเชียะ
“ อ่ะเบอร์บ้านเรา 02910**** “ ผมก็บอกไป
แล้วเราสองคนก็คุยสัพเพเหระ มากๆ
คุยไปเรื่อย คุยๆๆๆๆๆๆๆๆ จาก บ่ายสอง เป็น 6 โมง
คุยไปได้ไงวะ 4 ชม. 555+
ผมก็คิดว่ามันแปลกๆนะคับ ที่ ทีมเรียกตัวเองว่า ทีม แล้วเรียกผมว่า ไปป์ แต่ก็ช่างเหอะ
แล้วทีมก็โทรมาคุยกับผม 2 วันและ ผมก็ดีใจที่มีคนคุยด้วยนะ
เราสองคนก็คุยกัน นานพอควรเลยคับ -*- จนแม่ล้อว่า คุยกับแฟนรึไงเนี่ย นานจิงๆ ผมล่ะเขินเลย เอ๊ยมะใช่ อิอิ
ไม่รู้เปนไร เวลาผมคุยกับทีม ผมจะยิ้มเวลาทีมกวนตีนผม เหมือนกับว่า เค้าทำให้ผมมีความสุข
ไม่รู้สิ
ผมเป็นอะไรไปนะ
จนวันที่ผมรอคอยมาถึง
“ ไปป์ กินข้าวเสร็จแล้ว เราไปเยี่ยมนอร์ทกันนะ วันนี้พ่อแม่เค้ากลับมา “ แม่ผมคับ น่ารักจิงๆเลย รู้ความต้องการผมไปหม้ด
“ ฮะ หม่าม้า“ ผมได้แต่ตอบรับ
ตอนนี้ ผมได้แต่เก็บความรู้สึกของผมไว้ในใจ ความต้องการของผม
ที่จะไปหานอร์ท อยากเจอนอร์ท มันอยู่ในหัวผมตลอดเวลา นอร์ทเป็นคนที่ผมเคยรักมากขนาดนี้
ผมลืมเค้าไม่ได้หรอก
พอถึงเวลา ผมก็รีบไปหยิบ ไดอารี่สีน้ำเงิน มาก่อน แล้วค่อยขึ้นรถไปกับพ่อแม่ แล้วก็ก็ออกจากบ้าน ไปที่บ้านนอร์ท
พอมาถึง พ่อแม่นอร์ทก็ออกมาต้อนรับ แล้วก็พาเข้าบ้าน
เหมือนๆเดิม เราก็ถามอาการนอร์ท โดยที่ผมไม่ได้ถามอะไรเลยซักนิดเดียว
เหมือนมันกดดันยังไงไม่รู้
ซักพัก พ่อแม่ดอดจ์ ก็มา ทำให้ พ่อแม่ผม รู้จัก ดอดจ์ แล้ว
พ่อผม พ่อนอร์ท พ่อดอดจ์ ก็ไปกินเหล้ากันกลางสนาม คุยกันโหวกเหวก
แม่ผม แม่ดอดจ์ แม่นอร์ท ก็เมาท์กันเสียงดังในห้องครัว
ซึ่งผม กับ ดอดจ์ ก้ไม่ได้พูดไรกันเลยซักคำ
ผมเห็นทางสะดวก ก็เลย เดินไปทางห้องนอนนอร์ท เพราะเหนเค้าว่า นอร์ทมาพักรักษาตัวที่บ้าน
ไม่ทันที่ผมจะเดินขึ้นบนบันได ก็มีคนเรียกผม
“ ไปป์จ้ะ แม่ขอคุยด้วยหน่อยสิจ้ะ “ แม่นอร์ทนั่นเอง
ผมคิดไว้อยู่แล้วว่า แม่นอร์ทต้องมีเรื่องคุยกับผมแน่นอน
“ ครับ ที่ไหนคับ “
“ เดี๋ยวไปป์ไปที่ห้องรับแขกก่อนนะจ้ะ เดี๋ยวแม่จะตามไป “ แม่นอร์บอก
ตอนนั้นผมหัวใจเต้นแรงผิดปกติ เหมือนมันตื่นเต้นยังไงไม่รู้
ผมเดินไปรอในห้องรับแขก แล้วก็นั่งบนโซฟารอแม่นอร์ทมา
ซักพักแม่นอร์ทก็เข้ามาพร้อมกับ กล่องสีแดง ท่าทางจะเป็นกล่องใส่แหวน
แล้วเราก็เปิดบทสนทนากัน
“ ไปป์ หนูคงรู้แล้วสินะจ้ะ ว่านอร์ท น่ะ ความจำของเค้า 1-2 ปี ที่ผ่านมา เค้าจำอะไรไม่ได้เลย “ แม่นอร์ทบอก
“ ครับ ก็รู้จาก ดอดจ์แหล่ะครับ “ ผมพูด
“ งั้นก็ดีเลยจ้ะ แม่จะพูดตามตรงเลยนะจ้ะ “ แม่นอร์ทเริ่มซีเรียส
ผมพยักหน้า
ตอนนี้บรรยากาศตึงเครียดมากๆๆๆ ผมเหมือนกับหัวใจจะหลุดออกไปเลย
“ แม่...........รู้อยู่แล้ว ว่านอร์ท กับไปป์ คบกันอยู่ แต่ว่า “
ทำไมนะ เวลาคนพูดกับผม ต้องมีคำว่า แต่ว่า ต่อท้ายด้วย มันทำไมนะ
“ แม่.............แม่ อยากให้ ไปป์ เลิกยุ่ง ไม่สิ อย่ามาเกี่ยวข้องอะไรกับ นอร์ทอีกเลยได้มั้ยจ้ะ “
หลังจากที่แม่นอร์ทพูดจบ
ผมรู้สึกว่า หัวใจผมลงไปที่ตาตุ่ม แล้วก็ เต้นแรงขึ้นทุกๆๆๆวินาที
น้ำตาผมไหลออกมา มันเป็นความจริง เรื่องที่แม่นอร์ทอยากให้ผมตีตนออกห่างจากนอร์ท
มันเป็นความจริง แล้วผมก็คงทำอะไรไม่ได้ ผมก็คงต้องจากนอร์ทไป
ไม่มีวันจะได้เจอนอร์ทอีกเหรอไง ไม่มีวันจะได้คุยกับนอร์ทอีกหรือไง
--------------------------------------------------------------------------------
วันนี้มาต่อเร็วหน่อย เพราะจาไปเล่นเกม ไม่ได้เก็บเวลนาน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
