-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขอนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
********************************************************************************************************
ผมขออนุญาต เอาเรื่องมาลงนะคับ
----------------------------------------------------------
ที่โรงเรียน ชั้น . 1 ของโรงเรียนเอกชน ชายล้วน
“ไง ไปป์ หวัดดี” เสียงของเพื่อนสนิทผมลอยมาแต่ไกล ไอ้วิช คับ
“ก้ดีอ่ะ วันนี้ง่วงๆ” ผมก็ตอบไป
ไอ้วิชเปน คนใส่แว่น เหมือนแฮรี่พอตเตอร์อ่ะคับ หน้าตาเอ๋อมากๆ แต่ใครจะไปรู้ว่ามันเรียนเก่งแค่ไหน ไม่อยากจะแซ่ด
ส่วนผม ก็เปนคนเรียนเก่งมาก คนนึงเหมือนกันคับ เพื่อนผมอ่ะ เรียนเก่งหมด แต่ผมเปเด็กเล่นนะครับ ไม่ใช่เด็กเรียนมาก ก็ได้ไอ้วิช ช่วยอ่ะคับ ถึงได้ขนาดนี้ แล้วผมก้ไม่ค่อยขาวมากนะคับ แต่หน้าตาน่ารักเลยอะ เหมือนผู้หญิง ตอนไว้ผมยาวนี่ ใช่เลยคับ เหอะๆ
“ เดี๋ยววันเสาร์เราต้องไปเรียนทำอาหารอ่ะ ที่ม.เกษตร แม่ให้ไป “ ผมตอบ
“ อืมๆ ก็ได้ แต่อย่าลืมทำ ภาษาไทยนะ มันจะส่งแล้ว “ วิชบอก
ผมก็ หน้าตื่นดิคับ ไม่ได้ทำเลย ไม่ได้รู้เรื่องบ้าไรอ่ะ ทำไงดีล่ะเนี่ย เวรและ ก็ต้องยืมเพื่อนรักมาลอกอ่ะดิคับ เหอะๆ ไม่งั้นโดนตีแน่นอน
เช้าวันเสาร์ ผมไปที่ ม.เกษตร หาตึกตั้งนาน แม่ผมก้มาส่ง เข้าไป เค้าจับเป็นกลุ่มๆด้วยคับ แบ่งเป็น 8 กลุ่ม
กลุ่มผมก็มี ผม ปาล์ม แก้ว กุ๊ก แล้วก็บอย
ตอนนี้ผมไม่ได้ชอบผู้ชายนะคับ ผมชอบผู้หญิง แล้วปาล์มก็เป็นคนที่ผมชอบอยู่คับ เผอิญไปเจอกัน พรหมลิขิตแต๊ๆ
เรื่องของผมก็จะเริ่มจากตงนี้แหล่ะคับ
“ หวัดดี เราชื่อไปป์นะ เทอชื่อไรอ่ะ “ ผมทัก
“ แก้วค่ะ หวัดดีนะ ว่าแต่ไปป์อยู่โรงเรียนไรเหรอ “ แก้วถาม
“ รร....................น่ะ ทำไมเหรอ “ ผมตอบแบบงง เค้าจะถามทำไมน้า
“ ว่าและ เอ้านี่ โทรศัพท์ มีคนจะคุยด้วย “ แก้วยื่นมือถือให้ผม แปลกป่ะล่ะคับ ผมงงมาก ผมก็คุย
“ ฮัลโหล ใครเหรอครับ “ ผมถามไปแบบงง
“ งาย ไปป์เหรอ ไปเรียนทำอาหารเหรอ ไม่เคยบอกเราเล้ย เนี่ยถ้าแก้วไม่บอก เราก็คงไม่รู้ใช่ป่ะ “ เสียงนั้นพูด
“ ขอโทษนะ ใครเหรอคับ รู้จักเราด้วยเหรอ “ ผมงงมากกว่าเดิมอีก
“ เรา นอร์ท ไง ที่นั่งข้างหลัง วิช อ่ะ ไม่เคยจำเราเลยใช่ป่ะ “ ผมก็อ๋อเลยคับ
นอร์ท เป็นคนที่หล่อมากกกกกกก ตี๋ๆนะคับ ขาวมากๆ เล่นกีฬาเก่ง หุ่นดีโคตร เป็นนักเล่นกล้ามอ่ะคับ บ้านทำงานโรงงานน้ำตาล แล้วก็ โรงแรม ก็เลยเป็นคุณหนูเลยคับ
“ อ๋อๆ ทำไมเหรอนอร์ท ไว้คุยที่โรงเรียนได้ป่ะ “ ผมรีบอ่ะคับ ตอนนั้นเค้าก็ให้เอาอาหารที่ทำมาให้ดูแล้ว
“ อืมๆ ไว้ที่โรงเรียนคุยกันนะ เรารู้จักกันแล้วนะ ไปป์บ๊ายบาย “ นอร์ทตอบ เสียงหวานเลยอ่ะ
หลังจากวันนั้น มันเป็นคอร์สแบบวันเดียวอ่ะคับ
เรื่องผมกับปาล์ม ขอข้ามไปนะคับ ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องผมหรอก
พอวันจัน ก้มาโรงเรียน
ผมก้เข้ามาโรงเรียน คนที่ผมเจอคนแรกเลยคือ นอร์ทคับ ยืนรอคนอยู่ ท่าทางจะนานมาก แบบว่าทำหน้าเซ็งๆเลยอ่ะ เค้าเข้ามาทักผม
“ ไง ไปป์ หวัดดี ไมมาโรงเรียนช้าจังอ่ะ เรารอเกือบชั่วโมงแล้วนะ “ นอร์ทบอก
“ เวร แล้วทำไมมารอเราอ่า “ ผมงงอ่ะ
“ ก็มีเรื่องจะคุยไง เราเปนเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ “ นอร์ทเริ่มทำเสียงซึมๆ
“ อ้อ ๆ ขอโทษๆ ว่าไงมีไรเหรอ “ ผมง้อ
“ นายว่าไง แก้วอ่ะ สวยป่ะ เหมาะกับเราป่ะ “ นอร์ทถาม
“ โห ให้พูดตามตรงเลยนะ ไม่เหมาะเลย แก้ว หน้าอย่างกับม้า ชอบลงได้ไงเนี่ย “ ผมตอบตรงๆเลยอ่ะ
“ เหรอ แล้วเราอ่ะ หล่อป่ะ เท่ห์ป่ะ ไปป์ชอบมะ “ นอร์ทถาม
ตอนนั้นผมไม่รู้จักคำว่า เกย์ หรือตุ๊ดหรอกนะคับ พอมันถามแบบนี้ ผมก้ตอบตามภาษาคนไม่รู้เรื่องอ่ะ
“ หล่อๆ นายหล่อสุดในห้องแล้วอ่ะ เราก็ชอบนะ มีเพื่อนหล่อ “ ผมเห็นมันยิ้มให้ ก็เลยยิ้มตอบ
หลังจากนั้นทุกวัน นอร์ทก็จะมารอผมหน้าโรงเรียน เดินเข้าทุกวัน แล้วมันก็โทรหาผมทุกวัน ตอนนั้นผมไม่มีมือถือนะ ผมคุยกับมันนานโคดอ่ะ แล้วก็ถึงวันที่ เราต้องไปค่าย วิชาการ
-
ตอน 2
………………………………………………………………….
“ ไปป์ ไปค่ายวิชาการอาทิตย์หน้านะ อย่าลืมล่ะ เฮ้ยๆ ฟังอยู่ป่าว “ วิช เรียกผม ไม่สิ น่าจะเรียกว่า ปลุกมากก่า
“ เอ๋? อ๋อๆๆ อืม ได้ๆ ไปกินข้าวกานๆ “ ผมตอบเบลอ
“ นายจะบ้าเรอะ พูดถึงค่ายวิชาการ ไม่ใช่ ไปกินข้าวกัน “ วิช ทำหน้าเหยเก
“ อ่อ อืมน่านจิ ต้องจับกลุ่มด้วยนี่เนอะ วิชจ๋า อยู่ด้วยนะจ้ะ “ ผมอ้อนคับ
“ ไม่ต้องบอกหร้อก เราเอานายเข้ากลุ่มไปแล้ว กลุ่มเรามี เรา นาย สอ เบ็น นพ เหมือนเดิมนะ “ วิชขี้แจง
แห่ะๆ พวกนี้ก้แก๊งผมท้างนั้นแหล่ะครับ เพื่อนซี้ๆ กาน เรียนเก่งกันหมด
“ อือ ได้ๆๆ “ ผมก็พยักหน้า รับ แบบยิ้มๆ
“ ไปป์ ๆๆ “ มีเสียงจากข้างหลังเรียกผม
ผมหันไป อ้อ ก็นอร์ท นี่เอง ตอนนี้มันเป็นเพื่อนสนิทผมเลยอ่ะคับ ผมว่าไงว่าตาม
“ ไปป์ๆ เราขอคุยด้วยหน่อยดิ “ แล้วมันก้ลากผมไปที่ไม่มีคน
“ ไปป์ ตอนที่นอนอ่ะ เราขอนอข้างๆได้ป่ะ นะนะนะนะ ขอร้อง “ นอร์ทขอร้อง
ผมงงอ่ะ ทำไมอ่ะ แต่ก้ไม่ได้คิดอะไร
“ อื้อ ได้ดิ ไม่เปนไรหรอก “ ผมตอบ
แล้วนอร์ทมันก็ยิ้มๆ
ผมก้ไม่ได้คิดไรนะคับ นอร์ทมันมีเพื่อนสนิทเยอะมาก ก็แมร่ง หล่อขนาดนั้น ตี๋ กล้ามเป็นมัดอีก แต่พวกที่สนิทก้มี มด เอม ผม อ่ะนะคับ
พอถึงวันไปค่าย พวกเราก้ขึ้นรถ นั่งไปถึง ปากเกร็ด ก็เริ่มสู่ค่ายนรก เลยคับ
“ เฮ้ย นักเรียนทุกคน รีบเอาของไปไว้บนเตียง ชั้น สอง ที่ตัวเองอยากนอนเดี๋ยวนี้ เร้วๆเลย้ย “ ครูฝึกทหารตะโกนสั่งซะดัง สั่งไปก็ เป่านกหวีดไป
“ ป๊ายๆๆๆๆๆ มาเนี่ยๆ จองไว้แล้ว “ เสียงที่คุ้นเคย ไอ้นอร์ทเรียก
“ อือๆ มาแล้วๆ นอร์ท รอแปปนะ ไปเรียกพวกวิชมาด้วยก่อน “ ผมรีบเร่งมากเลย
“ วิช วิช วิช โว้ย มาเนี่ยๆ จองแล้ว สอ นพ มานี่ด้วย เราจองแล้ว “ ผมตะโกนผ่านเพื่อนๆที่ชุลมุลกันอยู่
“ เฮ้อ กว่าจะได้ “ วิช ถอนหายใจ
ในที่สุดทุกคนก้เลือกที่นอนได้ ตอนนี้ที่นอนเป็นแบบนี้คับ
เบ็น นพ วิช สอ ไปป์ นอร์ท มด ป๊อป เอ็ม
ผมก็นอนติดกับนอร์ทอ่ะนะคับ
วันแรกของการเข้าค่าย
พวกผมก้ทำกิจกรรมกัน นิดหน่อย มาฟัง พวกครูวิชาการบ่น แนะนำครูฝึก ทหารประจำบ้าน
ผมอยู่สายเหลือง ห้อง 1 อ่ะคับ ก็เลยอยู่ บ้านที่ 1 เป็นรูปนกอินทรีย์
พอถึงตอนดึก
เราก็สวดมนต์เสร็จ ผมก็เป็นคนกลัวความมืด และผีมากๆๆๆ แบบว่า กลัวแบบนะคับ ใครกลัวก้จะรู้คับ
“ ไปป์ ไม่รีบนอนอ่ะ เค้าบอกให้นอนแล้ว “ นอร์ทพูด แล้วทันใดนั้นเค้าก็ปิดไฟเลย
“ เวรกำ น่ากลัวอ่ะนอร์ท เรากลัวความมืดด้วย “ ผมพูดแบบเสียงสั่นเลย
“ มาๆ เรานอนใกล้ๆ “ นอร์ทก็เขยิบเข้ามาใกล้ๆ
“ ไปป์ตัวหอมจังนะ น่ารักจิงๆ “ นอร์ทพูดแล้วก้ยิ้มๆ
แล้วเราก้คุยกัน เรื่อยๆอ่ะคับ เบาๆน่ะนะ ในที่สุดผมก้พูดออกมาโดยไม่คิดนะคับ
“ นอร์ท นายชอบ แก้ว เหรอ “ ผมถามออกมา
“ เปล่านิ เราชอบคนอื่นอยู่แล้ว ใกล้ๆนี้ด้วยแหล่ะ “ แล้วนอร์ทก็ยิ้ม หันมามองผม
“ เหรอใครอ่ะ “ ผมถาม แล้วก็งง กับสีหน้านอร์ทมาก
“ เดี๋ยวไว้พร้อม แล้วจะบอกนะ แต่ตอนนี้ ไปป์ นอนเหอะ ตอนกลางวันโดนทำโทษเยอะสุดนิ เดี๋ยวเหนื่อยหรอก “ นอร์ทบอก
“ อื้อ ขอบใจนะที่เป็นห่วง นายเป็นเพื่อนดีจริงๆเลยนอร์ท “ ผมยิ้มให้ พร้อมกับจะหลับ
“ ว้า เพื่อนเหรอ “ นอร์ทพึมพำ
“ ไรนะ “ ผมถาม เพราะไม่ได้ยิน
“ เปล่าๆ กู้ดไนท์ค้าบ ที่รัก “ นอร์ทพูด
“ อือ เช่นกัน “ ผมเริ่มงงและ มันไม่เคยพูดไรกับผมอย่างงี้มาก่อนเลย
แล้วผมก้ผล็อยหลับไป
...................................................................
-
มาดันให้พี่แม็ก มาต่อด้วยละ :5555: :loveu: :impress2:
ปล. ooh la la :myeye: :yeb:
-
มารอลุ้นด้วยคน ต่อไวไวนะ :yeb: :yeb: :yeb:
-
ทำได้แต่รอต่อไป :dont2:
-
หุหุ เรื่องใหม่ ๆ :เชิป2: :เชิป2: :เชิป2:
มาติดตามอ่านค่ะ :yeb:
-
เรื่องรักเเสนเศร้าม่ายยยยยยยยยยยย :serius2:
-
ปูเสื่อรอครับ :yeb:
ว่าแต่ต้องเศร้าจริงเหรอ ขอทำใจก่อนดีกว่า :เศร้า1:
-
นี้ก็เรื่องใหม่ หุหุฃ
คงเศร้าแน่ๆ เลยง่ะ
:เศร้า1: :เศร้า1: :เศร้า1: :เศร้า1:
จะติดตามนะค้าบบ
-
แต่ละตอนของเรื่องนี้สั้นหน่อยนะคับ แต่ขอให้รักเรื่องนี้นานๆ
:impress:
-------------------------------------------------------------------------
“ ปี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด “ เสียงนกหวีด เป็นเสียงแรกที่ผมได้ยินคับ
พรึ่บ ผมเปิดผ้าห่ม พร้อมกับขึ้นมาขยี้ตา เพราะแสงจากไฟมันแยงตา แล้วก็หยิบแว่นมาใส่
“ นอร์ท ๆ ตื่นได้แล้ว นอร์ท “ ผมเรียกนอร์ท
“ ถ้าไม่เรียกที่รัก จะไม่ตื่น “ มันตื่นและคับ แต่กวนตีน
“ เหอะๆ มดๆ ปลุกมันทีดิ “ ผมผลักภาระให้คนอื่น
“ เฮ้ย ไอ้นอร์ท เมียมึงปลุกแล้ว ไมไม่ตื่นวะ เรวๆเลย “ ไอ้มดพูด
“ อ่าวเวร มด เราให้ปลุกนะ ไม่ใช้ให้ซ้ำเติมเรา “ ผมก็ด่ามัน
“ ตื่นแล้วจ้า เมียจ๋า “ มันก็ลุกขึ้นมา โห ตอนมันงัวเงียนี่ น่ารักโคตรคับ ผมกระเซอะกระเซิง น่ารักดีอ่ะ
“ เร็วๆ นักเรียนทุกคน ต้องไปออกกำลังกาย แล้วเรวๆ ปี๊ดดดดดดดดด “ ครูฝึก เรียกอีกครั้ง พร้อมเป่านกหวีด ซะดัง ปลุกพวกที่ยังไม่ตื่น
“ อ้าววิช ไปไหนมา “ ผมเหนวิช มันเดิมกลับเข้ามา
“ แปรงฟัน “ วิชตอบห้วน
“ ไมแปรงทันอ่ะ “ ผมถาม
“ เราตื่นก่อนหน้านั้นตั้ง 10 นาที แล้ว มีแต่นายอ่ะนอนอยู่ได้ “ มันเหนบแหนมผมเลย
“ 5 5 5+ ก้เราง่วงนิ “ ผมหัวเราะ
หลังจากออกกำลังกาย ก็ต้องไปอาบน้ำ แต่ว่า....................ห้องอาบน้ำ ต้องเดินไปคับ คือ ว่า บ้านจะเรียงกันอ่ะ
1 2 3 4 5 6 7 มี 7 หลัง หลังจากหลังที่ 7 ก็จะเป็นห้องอาบน้ำ
ห้องผมอยู่ห้อง 1 ไกลสุดเลยต้องเดินไปก่อน
แต่ตอนเดินไปอ่ะคับ ทุกคนต้องถอดเสื้อผ้า เหลือกางเกงใน แล้วเอาผ้าเช็ดตัวพันตัว ถือ สบู่ ไรพวกนี้ ไปด้วยอ่ะคับ
ผมก้พันผ้าเสร็จเดินลงมากับพวกวิช คุยกัน ตัวผมก้ไม่ถือกับว่า อ้วนนะคับ สมส่วนอ่ะ แต่ผมเตี้ยสูง 154 เอง เตี้ยมากๆอ่ะตอนนั้น
“ เรวๆ ใครช้า ไม่ต้องไปอาบ “ ครูฝึกสั่ง
ผมล่ะเบื่อจิงๆครูฝึกคนนี้
ซักพักนึง นอร์ท กับมด ก็ลงมา
โอ้มายก๊อด นอร์ท ในผ้าขนหนูผืนเดียวนี่ เซ็กซี่โคตรๆๆ กล้ามหน้าท้องเป็นลอน กล้ามแขนเป็นมัดๆ แบบว่า ไม่อยากเชื่อว่านี่ นักเรียน ม.1 สุดๆ
พอนอร์ทเดินมาจะเข้าแถว พวกตุ๊ด กรี๊ดกันลั่นเลยคับ นอร์ทก็ทำหน้า อายๆ แล้วก็มาหลบหลังผม
“ ไปป์ ช่วยทีดิ เรากลัวพวกมันลวนลามเรา “ มันก็มาหลบ
“ เหอะๆ โดนซะบ้างก็ดี จะได้ไม่ต้องเก๊กนัก “ ผมก็หัวเราะ
“ ถึงจะเก๊ก แต่ก็รักใครรักจริงนะจ้ะ “ แล้วมันก็กระพริบตาให้ผมข้างนึง
พออาบน้ำเสร็จ ก็ต้องเข้าแถว เดินกลับบ้าน
ผมก้หันไปมอง ไอ้นอร์ท ไม่ใส่เสื้อ มองกล้ามมัน แล้วผมใจหวิวๆ เวร หรือว่า เราจะชอบมันอ่ะเนี่ย
มาถึงบ้านก็ต้อง ใส่เสื้อผ้า จัดเตียง ไอ้นอร์ทก็ ให้ผมจัด
“ ไปป์ คับ จัดเตียงให้หน่อยน้า “ นอร์ทอ้อน
“ อืมๆ คุณหนู ได้ค้าบ “ ผมก็ล้อมันเล่น
“ ถ้าเราเป็นคุณหนู ไปป์จะทำตามที่เราบอกทุกอย่างป่ะล่ะ “ มันยิ้ม
“ ค้าบๆ สั่งมาเลยคับ “ แล้วผมก็จัดแจง จะพับผ้าห่มให้มัน
มันก็มองหน้าผม ผมก็เหนนะคับ แต่ก้ไมได้ว่าไร ทำเปนไม่เหนอ่ะ พอพับเสร็จมันก็หันมาบอก
“ ทำงานบ้านเก่งนะเนี่ย ท่าทางจะเป็นสะใภ้ ได้ดีเลยอ่ะ “ นอร์ทยิ้ม
ให้ตายสิ มันจะยิ้มไรนักหนานะ น่ารักจะตายอยู่แล้ว ผมก็อาย ไม่สบตามันเลย
ถึงตอนกลางคืน
“ นอนๆ “ ครูฝึกเรียกให้นอน แล้วก้ปิดไฟ
“ ไปป์ นอนดิ กลัวความมืดอีกแล้วเหรอ “ นอร์ทถาม
“ เปล่าๆ สง sms ให้แฟนอยู่อ่ะ “ ผมล้อเล่น ที่จริงผมกำลังปิดมือถือนะคับ
“ เหรอ “ แล้วมันก็ทำหน้าเศร้าๆ
“ พูดเล่นน่า เราแค่ปิดมือถืออ่ะ เปิดไว้เปลืองแบด “ ผมง้อมัน
“ อืมๆ นอนและนะ “ นอร์ทหันไปอีกข้าง
เวร
มันงอนผมอ่ะ เหอะๆ ไรฟร้า ตัวก็ใหญ่ มันสูงกว่าผมหน่อยนึงนะคับ 160 น่าจะได้
“ นอร์ทขอนอนใกล้ๆนะ เรากลัวอ่ะ“ ผมง้อ
“ ตามใจ “ เป็นคนเดียวที่หลุดออกมาจากปากมันคับ
ผมก็นอน กำลังจะหลับและ คนอื่นก็หลับและ ผมว่านะ เพราะเสียงกรนดังชิบ ก็มีมือ มากอดผมไว้ ทั้งสองข้างเลย นอร์ทนั่นเอง
“ ไปป์ ขอกอดหน่อยนะ หนาว“ นอร์ท กระซิบ
“ ทำไรอ่ะ อย่านะนอร์ท เราไม่ชอบอ่ะ “ ผมผลักตัวมันออก
ตอนนี้ผมหันหลังให้มันนะคับ
มันก็ดึงผมมา ใกล้ๆ แล้วก็กอดไว้แน่นมาก ผมดันไม่ออกอ่ะ ผมก้ดิ้นสุดฤทธิ์สิคับ
แล้ว ไอ้สอ ก็หันมา มันนอนหน้าผมนะ มันก็ตกใจ ทำไรกันวะ แล้วแมร่งก้ยิ้ม ผลักผม ให้มันกอดเลยคับ
“ หักหลังกุนะมึง ไอ้สอ “ ผมด่ามัน
“ เอาน่า ยอมหน่อยๆเหอะ “ มันก็ยิ้ม
นอร์ทก็มองสอ แล้วก็พูด “ ใจนะ หันไปได้แล้ว เขินแย่ “
แล้วสอก้หันกลับไป
“ ไปป์ ขอร้อง อย่าดิ้นเลยนะ ไม่งั้นโกรธนะ “ มันขู่
ผมก็เลยหยุด
“ ไปป์ ถามไรหน่อยสิ ขอร้อง ตอบตามความจริงนะ “ นอร์ทมันทำเสียงซีเรียส
แล้วมันก็หมุนตัวผมกลับมา ผมมองหน้ามัน แล้วมันก้ถาม
“ ไปป์ มีแฟนยัง “ นอร์ทถาม
“ บ้าป่าว เรายังไม่มีหรอก “ ไปป์ตอบ
แล้วทันใดนั้น
นอร์ทก็บอกว่า“ งั้นเราขอไปป์เป็นแฟนนะ เราชอบไปป์“
แล้วนอร์ทก็ เข้ามาจูบผมเลยคับ เป็นจูบแรกของผม เลยนะนั่น
“ ไม่นะนอร์ท อย่านะ นายเป็นเกย์เหรอ นอร์ทอย่า “ ผมดิ้นเลยคับ พูดก้ไม่ค่อยได้ เพราะมันจูบผมอยู่ แต่ไม่ได้ตะโกน นะ กลัวคนอื่นตื่น
“ อือ เราเกย์ เพราะฉะนั้น ไปป์ ยอมเรานะ เรารักไปป์จิงๆนะ “ แล้วมันก็ผละจากปากผมไป
มามองหน้าผม แล้วมันก็ร้องไห้
“ เราไม่เคยรู้สึกกับใคแบบไปป์นะ นอร์ทก็พึ่งรู้ว่า นอร์ทชอบไปป์แค่ไหน รักไปป์มากนะ ไปป์ขอร้อง อย่าเกลียดเรานะ แล้วไปป์ ล่ะ ชอบเรามั้ย“ เอาล่ะสิ มันร้องไห้อ่ะ ทำไงดี
“ นอร์ท คือว่า เราไม่รู้ว่าเราคิดยังไงกับนอร์ทนะ เราคิดว่านอร์ทเป็นเพื่อนนะ เพราะฉะนั้น อย่าเลยนะนอร์ท ขอเราคิดก่อนนะ “ ผมเริ่มงงและ
“ อือ งั้นเราขอกอด ไปป์นะ “ แล้วมันก็กอดเลยคับ
แล้วผมก็คิดทุกอย่าง ที่เข้ามาในหัวผม คิดทั้งคืน แทบไม่ได้นอน และแล้วผมก้ได้คำตอบ
-
ตามอ่านด้วยคนคับ :impress2: :impress2: :impress2:
-
คิดได้ว่า . . .
:serius2: ค้างอีกแล้ว เป็นอะไรกันนักหนานะคนโพสต์นิยายบอร์ดนี้ ชอบทำให้ค้าง
ชิส์ จิ้นเองก็ได้ :haun5:
ถึงจะสั้นก็ไม่เป็นไรครับ ยังไงก็รักเรื่องนี้กับคนโพสต์เสมอครับ สู้ๆ :yeb:
-
คิดได้ว่า .... ไปป์ก็รักนอร์ทเหมือนกัน 555 :laugh3: :laugh3: :laugh3:
:laugh5: :laugh5: :laugh5:
-
คำตอบคือ......ไปป์ก็รักนอร์ทเหมือนกัน :loveu: :loveu: :loveu:
-
โอ้ววัยรุ่นใจร้อนจังเเฮะ :kikkik:
-
รออ่านอยู่คับ
มะนาวเองคร้าบบบ.........
-
:-[ :-[ :-[
เขิลแย่ๆ
555555+
มาต่อด่วนค้าบพี่แม็ก
:call: :call:
-
รอคับรอ :impress2: :impress2: :impress2:
-
ตอนที่ 4
.........................................................................................
หลังจากคืนนั้น ผมก็ได้คำตอบ ใจผมเต้นแทบจะระเบิดออกมา ผมรู้ว่า อย่างงี้ใช่มั้ย ที่เค้าเรียกว่า “รัก”
“ เรารักนอร์ท เหรอ ไม่น่าใจนะ เราไม่ใช่พวกตุ๊ดซักหน่อย “ ผมคิดในใจ
4 คืน ผ่านไป นอร์ทกอดผมทุกวัน ผมรู้สึกว่า อ้อมแขนของนอร์ทอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก ผมยิ้มๆ แล้วเมื่อถึงวันที่จะกลับ
“ เอ้าขึ้นรถ เราจะกลับบ้านกันแล้ว “ ครูประจำชั้น เรียกทุกคน
“ ไปป์ มานั่งกับเรานี่ เร็วๆ “ นอร์ทเรียกคับ
“ แต่ว่าวิชจองไว้ให้เราแล้วอ่ะ “ ผมตอบ
“ ขอร้องนะ “ มาอีกแล้ว ลูกอ้อน
ผมเลยต้องยอมไปบอกวิชก่อนว่า ไปนั่งกับนอร์ทนะ แล้วก็ไปนั่ง
ระหว่างทาง ทุกคนสลบเหมือดเลยคับ ทุกคนจริงๆ ไม่เว้นแม้แต่ ครู ผมลุกขึ้นมา เดินไปดูคนอื่น เค้าหลับกันหมดอ่ะ ยกเว้นคนขับนะคับ อิอิ ไม่งั้นตายหมู่แน่เลย
แล้วผมก้กลับมานั่งที่เดิม ผมนั่งในนะคับ นอร์ทนั่งนอก
“ ไปป์ “ เสียงนอร์ทละเมอ เบาๆ
ผมก็หันไปดู นอร์ทตอนหลับ ก็น่ารักนะ คนหล่อเนี่ย ทำไรก้หล่อไปหมดเลยแฮะ เฮ้อ สับสนจิงๆ
“ นอร์ทชอบไปป์ “ นอร์ทพึมพำ
ผมก้เลยยิ้ม แล้วก็หันไป หันซ้ายขวา มองหน้าหลัง มะมีคนตื่น ผมก็เลย หอมแก้ม นอร์ทไปหนึ่งที เวรกำ อย่างงี้เราก็ชอบนอร์ทจริงๆอ่ะดิ ไม่เปนไรหรอก ปล่อยตามใจเราละกัน
“ ไปป์ก็คิดว่า ไปป์ชอบนอร์ทนะ “ ผมกระซิบ
ทันใดนั้น นอร์ทก็ลืมตาตื่นเลยคับ เวรกำ แกล้งหลับนี่หน่า
“ จิงเหรอ“ นอร์ทถามอย่างตื่นเต้นมากๆ
“ อะไรจริง “ ผมแกล้งไขสือ
“ ไปป์ นอร์ทขอฟังอีกซักครั้งได้มั้ย “ เอาแล้วไง กุหาเรื่องแล้ว
“ อ๋อ เมื่อกี้ไปป์ละเมออ่ะดิ พูดไรไปไม่รู้อ่ะ “ ผมแก้ตัว
“ ไปป์ “ นอร์ทมองหน้าผม แล้วทำตาเศร้า
“ งั้นก็ไม่เปนไร “ นอร์ทหันหลังให้ ผม เอาไงอ่ะ ผมรู้สึกผิดอ่ะ
“ ไปป์ ชอบ นอร์ท “ ผมพิงหลังนอร์ท แล้วพูด
นอร์ทหันมา แล้วก็ ยิ้ม
“ ไปป์ วันนี้ ไปค้างบ้านเรานะ เดี๋ยวโทรบอกแม่ไปป์ให้ “ มันก็ยิ้ม แล้วก้โทรเลยคับ
เวรกำ ไม่ให้กุคิดเลยเหรอไงเนี่ย คิดถึงแม่อ่า
พอถึงโรงเรียน พวกเราก็เดินออกไป ที่ 7eleven รอรถ นอร์ทมารับ เห็น เบนซ์ สีดำ มาแต่ไกลเลย คนขับรถมันมาและ ทุกทีผมไปบ้านมันก็มีคนขับรถมารับ ทุกทีอ่ะคับ
พอถึงบ้านนอร์ท
“ ไงจ้ะ ไปป์ กลับมาแล้วเหนื่อยมั้ยจ้ะ “ แม่นอร์ททัก
“ สวัสดีคับ คุณแม่ ไม่เปนไรคับ คือว่า.. “ ก่อนที่ผมจะพูดต่อ นอร์ทมันก้แทรก
“ แม่คับ หวัดดีคับ นอร์ท พาไปป์ไปห้องเลยนะ เหนื่อยมากเลยคับแม่ วันนี้กินข้าวที่ห้องนอร์ทนะ คับ ขอบคุณคับแม่ “ นอร์ทรีบตอบ แล้วก็อุ้ม ผม ไปห้องมันเลย ข้าวของมันก็ให้แม่บ้าน ยกมาให้
บ้านมัน อย่างกับคฤหาสน์อ่ะคับ มี 2 ชั้นนะ แต่สูง บ้านกว้างมากมีสวน มีสระว่ายน้ำ มีโรงจอดรถ สมแล้วที่เป็น บ้าน เจ้าของโรงแรม และโรงงานน้ำตาล รวยชิบเป๋ง
“ ไปป์ มานี่ๆ นั่งคุยกันก่อน “ นอร์ทมันสั่งเลยอ่ะ
“ ขอยืน “ ผมตอบ แล้วก้เดินไปเดินมา
“ ไปป์ ซีเรียส “ เสียงมันเข้มแล้วคับ
ผมตกใจ ก็เลยไปนั่งข้างๆมัน มันนั่งบนเตียงนะคับ
“ ตงนี้ “ ว่าแล้วมันก็ชี้ไปที่ ตักมัน
“ จะบ้าเหรอนอร์ท จะให้เรานั่งได้ไง “ ผมตอบไปงั้นอ่ะ ความจริงผมเขิน 5 5 5
“ ไปป์ “ เสียงเข้มอีกและ
ผมก้เลยตั้งนั่งตักมัน แล้วมันก็โอบผม กอดซะแน่เลย เอาหน้าซมหลังผมอีก
“ ไปป์ตัวหอมจังเลยอ่ะ น่าร้าก“ นอร์ทพูด
“ ไอ้บ้า เขินนะ “ ผมหันหน้าไปทางอื่น ไม่อยากให้มันเห็นหน้าแดงของผมอ่ะ
ความจริงผมก้มาบ้านมันรอบที่ ร้อยแล้วอ่ะคับ แต่ทำไมรอบนี้มันเกร็งๆ มะรู้ เฮ้อ
“ ต่อไปนี้ เวลาคุยกับเราให้เรียกเราว่า นอร์ท แล้วแทนตัวเองว่า ไปป์นะ “ นอร์ทบอก
“ ทำไมอ่ะ เราติดคำว่า เรา แล้ว “ ผมหันไปถาม
“ จุ๊บ “ มันจูบผมคับ คือมันเอาปากรอไว้ พอผมหันมา แก้มผมโดนปากมันพอดีอ่ะ
“ เฮ้ย เล่นไรอ่ะ “ ผมก็เลยกระโดดออกมา นั่งบนเตียง ไม่นั่งบนตักและ
“ ไปป์ มองหน้าเรา “ ผมก็เลยหันไปมองหน้ามัน หน้ามันเครียดๆ แบบ หล่อเก๊กๆ อ่ะคับ
“ ไปป์ นอร์ทชอบไปป์ เป็นแฟนกับนอร์ทนะ “ มันจับมือผมไว้
“ แต่ว่า นอร์ท เรา.. “ ไม่ทันที่ผมจะพูดเสร็จ
“ ไปป์ เรียกตัวเองว่าไปป์ “ นอร์ทเสียงแข็ง
“ แต่ว่านอร์ท ไปป์ ยังไม่พร้อมอ่ะ “ ผมก้มหน้า
แล้ว นอร์ทมันก็กระโดดมาทับผม จับมือผมสองข้าง คร่อมผมอ่ะ แล้วมันก็เริ่มจูบ ปาก ไซร้ลงไปตามคอ
“ นอร์ทจะทำไรอ่ะ อย่านะ ขอร้อง “ ผมขอร้อง
“ พูดก่อนดิ ว่าจะเปนแฟนกับนอร์ท “ นอร์ทยังไซร้รอบคอยู่
“ คับๆ ไปป์จะเป็นแฟนนอร์ทคับ “ แล้วมันก็หยุดคับ
หันมายิ้มให้ผม ให้ตายสิ คนอะไรว้า หล่อชิบหาย ชอบมันจังเลย
ผมก็อายดิคับ โดนมองหน้า ก็เลยหันหนีไป
…………………………………………………………………….
-
แพ้คนหล่อ :kikkik: :kikkik: :kikkik:
:pandalaugh:
-
ชอบตอนหวาน ๆ แบบนี้ :-[ :-[ :-[
:give2: :give2: :give2:
จบเลยละกันนะ เรื่องนี้ :laugh3: :laugh3:
ไม่อยากอ่านต่อ :serius2: กลัวเศร้าเหมือนชื่อเรื่อง :dont2: :เศร้า1:
-
:-[ แพ้คนขี้อ้อนนน ซะด้วยจิ ชอบนอร์ทจัง :give2:
-
รักที่หวานชื่น เฮ้อ..ไม่อยากให้จบไม่ดีเลยอะ :monkeysad2:
-
เห็นด้วยครับ ว่าควรจบแค่นี้
กลัวจะต้องเศร้าอะดิ ประเดี๋ยวทำใจไม่ได้ :เศร้า1:
ปล.นอร์ทน่ารักจัง :give2:
-
:-[ :-[ :-[ :-[
นอร์ท น่าร๊ากกกก
คู่นี้น่ารักกันจิงๆๆๆ
หุหุ
-
อยากให้จบตอนนี้เลยไม่อยากอ่านต่อและกลัว :เศร้า2:
-
ไปป์ก็ยอมๆนอร์ทไปเหอะ.... :-[ :-[
..........นอร์ทน่ารักซะขนาดนี้.......... :laugh3: :laugh3:
-
ตอนที่ 5
“ เอ่อ ไปป์ ตอนนี้เราก็เป็น....เอ่อ....แฟน กันแล้วน้า “ นอร์ทพูดคับ ทำหน้าเขินๆด้วย น่าฟัดจิงๆ อิอิ
“ แต่นอร์ท ยังมะมีเบอร์มือถือ ไปป์เลยหง่า ไม่คิดจะให้แฟนคนนี้หน่อยเหรอจ้ะ “ อ้อนคับ มันอ้อน
“ อ่ะ 0401***** “ ผมบอกมัน
“ รอแป๊ป ดิจ้ะ ยังมะทันเมมเลย เร็วจิง๊งๆ เฮ้อ “ มันพูด แถมยิ้มให้
“ อ่ะ มาๆ กดให้ “ ผมแย่งมือถือมันมากด
“ แล้ว นอร์ทไม่ได้เป็นแฟนแก้วเหรอ “ ผมพูด พลางมองไปที่พื้น
“ หา คิดว่า นอร์ทเป็นแฟนแก้วเหรอ ไม่อ่ะ นอร์ทชอบไปป์คนเดียว และตลอดไป “ มันจับหน้าผมเงยขึ้น แล้วจูบปากผม
“ โห ได้ทีขี่แพะไล่เลยนะ “ ผมผละหนี
“ อ่ะๆ นอนได้แล้ว สามทุ่มแล้วนะ หรือว่า อยากทำไรก่อนนอนจ้ะ “ มันยิ้มอีกแล้วคับ
“ ค้าบๆ ไม่ทำค้าบ นอนแล้วค้าบ “ผมว่าง่ายขึ้นมาทันทีเลย
ตลอดสองเดือน ที่ผมเป็นแฟนกับนอร์ท ผมไม่มีวันไหนที่ไม่สบายใจเลย
กิจวัตร ประจำวันของผมคือ มานอนที่โรงเรียน กลับบ้านพร้อมนอร์ท เสาร์ก้ไปค้างบ้านนอร์ท ติวหนังสือให้
ก่อนสอบก้ต้องไปค้างบ้านมัน ติวหนังสือให้ จนบางที วิช มันบอก “ ลืมเราเลยนะไปป์ เฮอะ “ มันงอนคับมันงอน 5 5 5+ ก็ต้องง้อหน่อยล่ะ มันช่วยผมทุกอย่างเลยนะ ไปป์ หนังสือนี้ดี หนังสือนู้นดี
นอร์ทก็ รักผมมากเลยอ่ะ ทำให้ผมรักนอร์ทมากขึ้นทุกวัน ถือกระเป๋า ให้ ซื้อของขวัญวันเกิดให้ ปลอบผมเวลาผมเศร้า หลายๆอย่างเลยคับ
จนวันสุดท้ายของภาคเรียน ที่ 2 ก่อนขึ้น ม.2
“ ไปป์ ปิดเทอม มาบ้านเราบ่อยๆหน่อยดิ “ นอร์ทบอก
“ คงไม่ได้อ่ะ เราต้องไป ต่างประเทศ แม่ให้ไป “ ผมบอก
ครอบครัวผมไม่ใช่ไม่รวยนะคับ ฐานะถือว่าดีเลยอ่ะ แต่ว่าสู้มันมะได้เท่านั้น แม่ผมดุมากๆ พ่อผมใจดีสุดๆ แต่แม่ก้ตามใจผมนะ จะดุบางเรื่องเท่านั้นแหล่ะ
“ เหรอ งั้น 10 วันก่อนเปิดเทอม ต้องกลับมานะ ก่อน10 วันนะ แล้วโทรบอกเราด้วย “ นอร์ททำเสียงแข็ง
“ ได้ๆ “ ผมพยักหน้า
ผมกับนอร์ทไม่เคยมีอะไรกันนะคับ ไม่เคยซักครั้ง แม้แต่จับอะไรกัน นอร์ทไม่เคยบังคับผมเลย นี่แหล่ะทำให้ผมชอบนอร์ท ผมได้แต่บอกว่า “ เมื่อไหร่ไปป์ พร้อม ไปป์จะยอมให้ร่างกาย นอร์ทนะ “
จนถึงวันที่ผมต้องไป ออสเตรเรีย
“ หวัดดีค่ะ ฝากลูกชายดิชั้นด้วยนะค่ะ “ แม่ผมฝากผมกับ พี่คนนึง
“ ไม่เปนไรคับ หวัดดีคับ น้องไปป์ พี่นัทนะ มีไรบอกพี่ได้ “ พี่นัทบอก
พี่นัท ตี๋จนไม่เหนตาเลยคับ ผมๆ ใส่เสื้อกล้ามอ่ะ ไม่ค่อยมีกล้ามนะ หน้าตาไม่ค่อยหล่ออ่ะ
“ เอ้า นี่ คุยกันซะ ต้องเจอกันอีก 3 อาทิตย์ นะ “ ผมก้คุยกับพี่ๆเพื่อนๆอ่ะคับ
พอถึงสิงคโปร์ คือต้องต่อเครื่องบินอ่ะคับ
ก้ไปต่อออสเตรเรีย
พอถึงเค้าก้มีสอบเลยคับ สอบวัดห้อง 2 ห้อง A กับ B ผมได้A นะ ก็หัวดีอ่ะ
ห้อง A มีแต่คนเก่งๆอ่ะคับ แก่ๆด้วย ผมอ่อนมากๆ ม.1 เอง
ผมก้มีพี่คนนึง สนิทมาก ชื่อ พี่ฉิง ผมมะมีพี่นะ มีแต่น้องชาย 2 คน ผมเลยเลยเค้าว่า พี่สาว ผมรักพี่สาวสุดๆเลยคับ แล้วก็มี พี่กิ๊ก พี่อ๊อฟ พี่จุ๊บ พี่จุ๊บนี่น่ารักมากๆ ผมเห็นแล้วตะลึงอ่ะคับ น่ารักโคตรๆ แล้วก็มี นก นกเนี่ย ชอบผมคับ พี่ฉิงบอก แต่ผมก็ไม่ได้สนใจนะคับ (ก็ผมมีแฟนแล้วอ่ะ อิอิ)
ผ่านไป อาทิตย์นึง พวกเราก็สนิทกันมกาๆๆๆๆๆๆๆๆ ก็เลยไปเดิน ที่สแควร์ อ่ะคับ
เดินผ่านร้านขายกระเป๋า ก็มี เด็กผู้ชายคนนึง (ซึ่งต่อไปจะมีบทบาทกับชีวิตไปป์มาก)
เค้าเดินมาถามเปนภาษาอังกฤษ เค้าสะกิดผมก้ถาม
“ Excuse me Do you know where do I can catch the bus?“ เด็กผู้ชายคนนั้นถาม
ผมเลยมองหน้าเค้า
โอ้มายก๊อด หล่อมากๆๆๆ คือถ้าเห็นก็จะนึกถึง อั้ม อภิชาต เลยอ่ะคับ หล่อขนาดนั้นอ่ะ แบบว่า ไม่มีสิวซักเม็ด หน้าใส ปากชมพูดเชียว ตาสวยสุดๆ เพอร์เฟคอ่ะ
“ คนไทยป่าวคับ “ ผมถาม
“ อ้าวคนไทยเหรอคับ ดีใจจังทีได้เจอ “ เด็กผู้ชายคนนั้น ยิ้ม
ใจจะละลายคับ โอ้ไม่นะ เรามีนอร์ทแล้วนะ ไม่นะ
แล้วเค้าก็จับมือทุกคนเลยคับ ทุกคนก็มองหน้ากัน เวร นี่มันไรฟะ
“ คือผมอ่ะ หาที่ขึ้นรถเมลลืไม่ได้คับ สาย 22 อ่ะคับ “ เด็กคนนั้นถา
“ เฮ้ ใครขั้นสาย 22 บ้างอ่ะ” พี่นัท หันมาถาม
“ ผมคับ “ เวรกำ มันก็ผมเองอ่ะคับ 22เปนสายที่ออกนอกเมืองนะคับ
“ ดีๆ รุ่นเดียวกันนนิ พาน้องเค้าไปส่งหน่อยนะ ใจมากไปป์ “ พี่นัท มัดมือชกเลยคับ
แล้วก็แยกกัน
“ นายๆ รอเราด้วยดิ” เค้าเรียกคับ
“ มาๆ เดินมาทางนี้ เห็นยางป้ายรถเมลล์เยอะมาก เดินมาจนเหนเลข 8 อ่ะจะเปนสาย 22 “ ผมบอก
“ เหรอ นายจะกลับขึ้นรถเมลล์ประมาณกี่โมงอ่ะ “ เค้าถาม
“ 4 โมงอ่ะ “ ผมบอก
“ ดีๆ เราจะได้กลับพร้อมกัน ทกวันเลย “ เค้ายิ้ม
“ ป่ะขึ้นๆ เราเลี้ยงเอง “ ผมจ่ายค่ารถเมลล์ให้คับ
“ นายๆ เราชื่อ ทีมนะ “ เด็กคนนั้นถาม
ผมก้พยักหน้า แล้วก็คิดถึงนอร์ท ไม่ได้บอกชื่อไป
“ แล้วนายมะคิดจะบอกชื่อเราเลยเหรอ เกลียดเรามากขนาดนั้นเชียว “ แล้วเค้าก้ทำหน้าซึมๆคั
“ อ่อ โทษๆ เราชื่อไปป์นะ “ ผมรีบขอโทษ
“ อ้าว เราต้องลงแล้วอ่ะ “ ผมทำท่าจะลุก
“ เดี่ยวดี้ พอได้เราแล้วก็จะหนีเราไปซะแล้ว ซิกซิก “ มันทำท่าร้องไห้คับ
“ ไปส่งก่อนดิ อีกป้ายเดียวเอง “ ผมเลยต้องจำใจไปส่งคับ
“ ไปป์ โชคดีนะ เราไปก่อนล่ะ รอเราด้วยนะ จะได้กลับพร้อมกัน “ ทีมวิ่งไปหลังจากลงรถแล้ว
“ เวร เราต้องเดินกลับไป 1 ป้ายเหรอนี่ย “ ผมบ่นพึมพำ
คือผมอยู่กับโฮสนะคับ โฮสมะดีอ่ะ ไม่มีไรเลย เกมส์ ทีวี คอม มะมีซักอย่าง เฮ้อ
พอผมกลับไป ผมก็เลยคิดถึงนอร์ท
“ ขอโทษน้านอร์ท ไปป์เผลอนอกใจนอร์ทไป ซะแล้ว ว้า “ ผมสำนึกผิดที่หวั่นไหวกับทีมอ่ะคับ
..............................................................................................
-
แอบนอกใจนอร์ทหรอ... :13223: :13223:
-
กรำ เฮ้อออ :เฮ้อ: รักแท้แพ้ใกล้ชิดอีกคู่แระ :call:
-
จริงด้วย รักแท้แพ้ใกล้ชิด :dont2: :dont2:
-
สนับสนุนความคิดอีกคนค้าบ...สงสัย.....รักแท้แพ้ใกล้ชิด...
รออ่านอยู่นะค้าบ...
มะนาวเองคร้าบบบบผม....
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
รักแท้แพ้ใกล้ชิดจิงๆ
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
โอ้วววว รักแท้จะแพ้ใกล้ชิดรึป่าวเนี่ย
ลุ้นๆๆ
-
ตอนที่ 6
หลังจากวันนั้น ผมก็กลับ พร้อมกับทีม ทุกวันเลย จนวันเกือบสุดท้าย อีก 2 วันเราต้องกลับ เมืองไทยซะแล้ว คิดถึงนอร์ทเหมือนกัน
คือ ขนาดผมอยู่ต่างประเทศ นอร์ทโทรมาที่มือถือ ผมทุกคืนเลยคับ ทุกเช้าโทรมาปลุก เวลาก็ห่างกัน 1 ชม ยังจำได้อ่ะ อย่างงี้ รักตายเลยคับ อิอิ
วันนี้ พวกครูต่างชาติ ให้เราเที่ยวกันคับแต่เช้าเลย
“ ไปป์ๆ ใช่ไปป์ป่าวอ่ะ “ เสียงมาจากด้านหลัง
“ ผลัก “ เสียงผมชนกับคนที่เรียกผมอ่ะ เค้าดันวิ่งมาพอดี
“ โอ๊ย เจ็บอ่ะ “ ผมโดนชนเลยนอนอยู่ล่าง แต่คนที่ชนผมอ่ะ มันทับผมอยู่ ฮั่นแน่ ทีม นะเอง
โห ใจผมงี้เต้นไม่เปนจังหวะเลยคับ ได้มองหน้ามันเต็มๆเลยอ่ะ หล่อซะม่ายมี ใจละลาย T^T หน้าแดงมากเลยผมอ่ะ
“ โทษๆ นะไปป์ “ ทีมลุกขึ้น
“ อ่ะ “ แล้วก็ยื่นมือมาให้ผมจับมือดึงขึ้น
“ ไปป์เป็นไข้เหรอจ้ะ หน้าแดงเชียว “ พี่ฉิงถาม
“ ปะ.....เปล่า คับ พี่สาว “ ผมพูดแก้เขินน่ะ
“ อ้าวน้องทีม มารวมกลุ่มกับพวกพี่มั้ยค่ะ “ พี่กิ๊ก ถาม
“ ได้เหรอคับ เย่เย่เย่ “ ทีม ยิ้ม แล้วก็ทำตัวเหมือนเด็กเลยคับ 5 5 5น่ารักดีอ่ะ
“ ป่ะ นัท จะพาพวกเราไปไหนก่อนดี “ พี่ฉิงถามพี่นัท ที่กำลังเช็กตารางที่พี่เค้าจัดอยู่
“ อ้าว ที่แรกเลย ให้ชอบปิ้ง ที่สแควร์เนี่ยถึง 10 โมง “ พีนัทบอก
“ โหย นัท เรามาที่นี่ทุกวัน มีไรให้ชอปอ่ะวะ“ พี่ไต๋ บ่น
“ ไม่เหนเปนไรเลยพี่ ดูดิ พวกพี่ผู้หญิง ไปนู่นหมดและ “ ผมชี้ไปที่พวกพี่สาว กรี๊ดกร๊าด ไปโน่นและ
ตอนนี้ก้ประมาณ 8 โมงอ่ะ
“ งั้น พวกเด็กๆ จะไปไหนกันอ่ะ “ พี่ไต๋ หันมาถามพวกผม
เด็กๆก็มี ผม นก ทีม ออม น้ำตาลทราย
“ มะเปนไรคับ พวกผมไปเล่นเกมส์ที่ Toy world ก็ได้ “ ผมพูด พลางหันไปมองทุกคน
ทุกคนก็พยักหน้ากัน
“ ป่ะๆ “ น้ำตาลทรายเดินนำ
“ อ้าว แนะนำกันก่อนดี้ จะรีบไปไหน อีหมู “ ผมเรียกน้ำตาลทรายคับ
“ นี่ นก นี่ออม นี่ น้ำตาลทราย และนี่ก้ทีม “ ผมแนะนำทุกคนเลย ผมคุยเก่งสุดอ่ะ
ออมจะเปนคนเงียบๆอะคับ น่ารักดี นกก็คุยกเก่งนะ น้ำตาลทราย อีนี่ ทอมชัดๆ
“ ทีม มีแฟนยังจ้ะ “ อีหมูน้ำตาลทราย มันถาม
“ ยะ...ยัง คับ “ ทีมตอบเขินๆ
“ งั้นมาเปนแฟนเราละกาน อิอิ “ อีหมู ว่าแล้วก็ไปเกาะแขนทีมเลย
ทีมก็ดึงมือออก มาหลบหลังผมแทน
“ เอ้าๆ ดูดี้ เค้ากลัวเธอแล้วอ่ะ หมู ไปเหอะๆ รีบไป เดี่ยวชาวบ้านเค้ามองว่าคนไทยเปนพวกแปลกๆอ่ะ “ ผมรีบพาทุกคนเดิน
ตอนเดิน ที่มมันก้กลัวบ้าไรมะรู้ ไม่ยอมเดิน มันบอกให้ผม จับมือมันเดิน
ผมก้จับนะ ตอนนั้นเด็กอยู่อ่ะ ไม่ได้คิดไร มันหวิวเหมือนกัน อิอิ ก็หล่อซร้า ขนาดนั้น
วันนีก็เที่ยวซะมันหยดติ๋งเลย ไปเกือบทุกที่ในเมือง perth เฮ้อ เหนื่อยมาก
พอวันสุดท้าย พวกผมก็จะต้องกลับ แต่ทีมอยู่ต่ออีก อาทิตย์นึง
“ ไปป์ จะไปแล้วเหรอ ว้าเสียใจจางเลยอ่ะ “ ทีมก้มหน้า
“ ไม่เหนเปนไรเลย เดี๋ยวกลับเมืองไทย ก้อาจจะได้เจอกันก้ได้ “ ผมบอก
“ งั้นขอเบอร์มือถือ หน่อยได้ป่าว “ ทีมว่าแล้วก็ส่งกระดาษให้ผม
“ อ่ะ 0401***** “ ผมยื่นที่จดให้ทีม
“ บายน้าๆๆ “ แล้วทีมก็ให้แหวนผมอันนึง เปนทองคำขาวนะคับ เขียนว่า 4 Pipe Only
“ เห้ยๆ แพงๆ ไม่เอา “ ผมปฏิเสธ
“ ถ้าไม่เอาโกรธ อุตส่าห์ไปทำเพื่อไปป์เลยนะ รับไว้เหอะ “ ผมก็เลยรับมาคับ
“ เอ้าน้องชาย ถ่ายรูปกันหน่อยเร้ว “ พี่ฉิงก็หยิบกล้องมาคับ
สรุปว่า วันสุดท้าย ผมได้รูปผมคู่กับ ทีม คนละใบ อ่ะ เกบไว้ในเป๋าตัง
เมืองไทย
กทม
“ หม่าม้า อีก 10 วันเปิดเทอม ไปป์ไปค้างบ้านนอร์ทได้มั้ยฮะ “ ผมถาม
“ เอาสิจ้ะ ตามสบายเลย แม่ไม่ว่า แต่ว่านะ ต้องกลับมา ก่อนเปิดเทอม 2 วันนะ เอานี่ ค่าขนม ไม่บอกก้รู้ว่าไปเที่ยวกัน “ แม่ผมพูด แปลกๆ แฮะ ต้องมีไรเกิดขึ้นแน่เลยอ่ะ แม่ผมถึงใจดีขนาดนี้ -*-
“ กิ๊งก่อง “ เสียงกริ่งคับ
“ หม่าม้าคับ ไปก่อนนะคับ หวัดดีคับ “ ผมหวัดดีแล้วก็ออกไป เห็นรถเบนซ์สีดำ อยู่ ก็เลยรู้ว่าเปนนอร์ท
“ โห มาแต่เช้าเลยอ่ะ “ ผมบอก
“ เอาน่าๆ ขึ้นรถเหอะ “ นอร์ทกวักมือ
ตลอดทางไปบ้านนอร์ท ที่อยู่รังสิต ผมก็พูดเรื่องที่ไปออสเตรเรียตลอดเลคับ แต่ไม่ได้พูดเรื่องทีมนะ เก็บไว้เปนความลับ 5 5 5+
“ นอร์ท คิดถึงไปป์ป่ะ 3 อาทิตย์นี้อ่ะ “ ผมง้อมัน
“ คิดสิ ไม่งั้นจะโทรไปหาทุกวันเหรอ “นอร์ทยิ้ม
“ นอร์ท ไปป์รักนอร์ทนะ “ ว่าแล้วก็เข้าไปกอดนอร์ทเลยคับ กอดเต็มแรงเลยอ่ะ อบอุ่นมากๆ ทำให้ผมลืมเรื่องทุกอย่างมาสิ้นเชิง
ตอนนี้ผมไม่สนใจอะไรแล้วไม่สนใจว่า คนขับรถจะมองผม จะคิดว่ายังไง ผมรู้แค่ว่า ผมรักคนคนนี้มาก ไม่อยากให้เค้าไปไหน ผมจะทำทุกอย่าง ที่จะอยู่กับเค้าตลอดไป แต่มันก็เปนไปไม่ได้.....
ผมหันไปมองหน้านอร์ท ผมกอดนอร์ทอยู่นานแล้ว นอร์ทยิ้มๆ แล้วก็จูบที่หน้าผากผม
“ นอร์ทคิดว่าไปป์ไม่รักนอร์ทซะอีก ไปป์ไม่เคยบอกชอบนอร์ทเลยซักครั้ง แต่คราวนี้ ไปป์บอกว่ารักนอร์ทเลย นอร์ทดีใจแค่ไหนรู้มั้ย “ นอร์ทพูด พร้อมกับน้ำตาซึม
“ ไม่เอานะ อย่าร้องนะนอร์ท ถึงไปป์ไม่บอก นอร์ทก็รู้ ว่าไปป์น่ะรักนอร์ทนะ “ผมก็เริ่มน้ำตาซึมและ
“ แต่ว่า..... “ ไม่ทันที่นอร์ทจะพูดจบ ผมก็โผเข้าไปจูบปากนอร์ทเต็มๆ
คราวนี้จูบกันนานมาก แลกลิ้นกันด้วย นอร์ทจูบเก่งมาก ทำผมเสียวซ่านไปหมดเลย
แล้วนอร์ทก็ละจากปากผม มากอดผมบ้าง
“ คิดถึงกลิ่นตัวหอมๆของไปป์จาง น่ารักจิงๆ “ นอร์ทอ้อนคับ
“ ไปป์ คือว่า นอร์ทมีเรื่องจะบอก “ นอร์ทพูด พลางลูบหัวผมไป
“ มีไรเหรอนอร์ท ไว้หลังจากเราไปเที่ยวกันได้มั้ยอีกตั้งหลายวันนะ นะนะนะ ไปเที่ยวกัน ดรีมเวิร์ลก็ได้ “ผมรีบพูด โดยไม่ให้นอร์ทพูดบ้าง อิอิ ก้คนมันพูดเก่งนิ
“ อืม กะ..ก้ได้ “ นอร์ทพูด
ผมไม่รู้เลยว่า เรื่องที่นอร์ทจะบอกผม เป็นเรื่องที่สำคัญมากๆๆ และเป็นจุดตัดระหว่างความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคน......
-
จะเส้าแล้วช่ายมั้ย
นอร์ท นี่แสนดีเนอะ
:เศร้า1: :เศร้า1:
-
โหยยยตาทีมให้แหวนแทนใจไว้ด้วะ ถึงแม้ว่าจาสลักชื่อไปป์ก้อเถอะนะ :เฮ้อ:
-
จาบอกไรเนี่ย....จาเข้าโหมดเศร้าอีกแล้วหรอ... :เศร้า1: :เศร้า1:
-
เดี๋ยวไปซื้อทิชชู่ก่อนนะ :เศร้า1:
เข้าโหมดเตรียมเศร้า :impress:
-
ต้องเศร้าแน่ๆเลย :เศร้า1: :เศร้า1:
-
ต้องมีการลาจากแน่ๆเลย :monkeysad:
เกลียดที่สุดเลยนะ ไอ้การลาจากเนี่ย :monkeycry2:
-
:เศร้า1: :เศร้า1: เกิดอารายขึ้นเนี่ยะ แค่สามอาทิตย์กลายเปนจุดตัดความสัมพันธ์ได้ไงเนี่ยะ :serius2: :serius2:
-
หว่าๆๆ ต้องเตรียมทิชชู่มาซับน้ำตาซะแล้วหรอเนี่ย :เศร้า1:
-
ตอนที่ 7
“ ไปป์ วันนี้ไป.........นะ “ นอร์บอก
“ ไปป์ วันนี้ไป.........นะ “ นอร์ทบอก
เวลา10 วันก่อนเปิดเทอม ผ่านไป 7 วัน เชื่อมั้ยล่ะคับ ผมไม่ได้พักซักวันอ่ะ นอร์ทลากผมไปเที่ยวทุกวันคับ สวนสยามบ้างอ่ะ สวนรถไฟบ้างอ่ะ JJ บ้างอ่ะ โหเหนื่อยมาก
แต่ผมก็สนุกนะคับ ยิ่งได้ไปกับนอร์ทด้วยแล้ว 7 วันดูหนังไป 4 เรื่องอ่ะคับ
-*- เวรกำ จะบ้าตายเที่ยวอย่างเดียว
จนวันสุดท้ายที่เราจะเที่ยวแล้ว
“ ไปป์ วันนี้เราไปกินเค้กที่ร้าน......นะ “ นอร์ทอ้อนอีกแย้ว
“ อืมๆ ก้ได้ “ ผมก้ต้องยอมมันทุกทีแหล่ะคับ
“ วันนี้วันสุดท้ายแล้วสิน้า ที่เราจะได้อยู๋ด้วยกันน่ะ “ นอร์ทพูด
“ เปิดเทอมก็เจอกัน “ ผมบอก แล้วยิ้มให้
“ อื้อ อาจจะนะ “ เวรทำไมพูด อาจจะอ่ะ ผมก้ไม่ได้ใส่ใจนะคับ
พอมาถึงร้านเค้ก แถวๆ อารีย์ นะคับ
“ เค้าบอกว่า คู่รักที่มากินเค้กแบบนี้อ่ะ ที่ร้านนี้นะ จะได้อยู่ร่วมกันตลอดไปล่ะ “ นอร์ทบอกให้ฟัง
“ เหรอ ดีใจจังที่ได้มากับนอร์ท “ ผมยิ้มแล้วหันไปหานอร์ท เห็นนอร์ทกำลังหน้าแดงอยู่
ผมคิดอย่างนั้นจริงๆนะ
“ ไปป์ นอร์ทรักไปป์นะ “ นอร์ทพูดโพล่งขึ้นมาเลยคับ
คนจดเมนู ก็ยิ้มๆนะ แต่ก้เดินไป ท่าทางจะได้ยินอ่ะคับ ตอนนั้นคนก็ไม่เยอะ จะว่าไป มีคู่ผมกับ คู่ชายหญิงอีกคู่ ด้านหน้าสุดโน้นเลยคับ ผมอยู่หลังสุดอ่ะ
“ นอร์ท มาพูดไรตอนนี้อ่ะ เดี๋ยวนอร์ทก็เสียหายหรอก “ ตอนนั้นผมห่วงนอร์ทมากกว่า หน้าตาก็ดี หุ่นก้ดี แต่ถ้าคนรู้ว่าเปนเกย์ล่ะก็ มีหวังนอร์ทอายเค้าแน่เลย
“ นอร์ทไม่สนใจอะไรหรอก นอร์ทแค่อยากบอก ไปป์ ก่อนที่นอร์ทจะไปเท่านั้นแหล่ะ“ นอร์ทบอก
“ อะไร นอร์ทจะไปไหน จะทิ้งไปป์แล้วเหรอ ไม่เอานะ “ ผมโวยวายเลยคับ
“ ไปป์ ไปป์ฟังนอร์ทก่อนนะ คือ นอร์ทอยากบอกไปป์ตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว แล้วอ่ะ แต่ว่า นอร์ทไม่กล้าบอก ไม่อยากให้ไปป์คิดมากนะ “ นอร์ทบอก
ตอนนั้นผมเลิกเลยคับ กินเค้กอยู่ วางเลย แล้วก็เขยิบเก้าอี้มาใกล้ๆนอร์ท สีหน้าผมไม่ค่อยดีแล้วคับ
“ คือว่า..... “ นอร์ทไม่สบตาผมแล้วคับ
ผมจับมือนอร์ทบนโต๊ะ “ นอร์ท บอกมาเถอะนะ “
“ ไปป์.............นอร์ทเป็น เนื้องอกในสมอง แล้วต้องไปผ่าตัดที่ อังกฤษ แล้วหมอเค้าบอกว่า การผ่าตัดเนื้องอกในสมอง มีโอกาสเป็น อัลไซเมอร์ 60% “ นอร์ทพูด เสียงสั่นแล้วคับ
ตอนนี้ ผมน้ำตาไหลแล้วคับ ร้องไห้ อย่างเดียว
“ ไม่เอานะ ไม่เอา ไม่อยากให้นอร์ทไป ไปป์......ไม่รู้จะอยู่ได้ยังไง ถ้าขาดนอร์ทไป “ ผมคร่ำครวญ เลยอ่ะคับร้องไห้ฟูมฟาย
นอร์ทเอามือมาปาดน้ำตาผมแล้วก็บอกว่า
“ ไม่เปนไรนะคนดี นอร์ทไม่ไปไหนหรอก นอร์ทอยู่ในใจไปป์เสมอนะ นอร์ท....จะไม่ทิ้งไปป์ไปแน่นอน “ พอพูดจบประโยคสุดท้าย นอร์ทก็ร้องไห้เลยคับ แต่ก้กลั้นๆไว้อ่ะ เพราะนอร์ทพยายามทำให้ผมหยุดร้องไห้
“ นอร์ท......กลัว ..........กลัวจะลืมไปป์ไป นอร์ท ไม่อยากจะลืมคนที่นอร์ทรักที่สุดไปนะ นอร์ทไม่... “ ไม่ทันที่นอร์ทจะพูดจบ
ผมเริ่มตั้งสติได้แล้ว ตอนนี้ ผมเลยพยายามหยุดร้องไห้ แล้วก็ เข้าไปจูบปากนอร์ท
“ ไม่เปนไร ไม่เปนไร ถ้านอร์ทลืมนะ ไปป์จะพานอร์ทไปที่ๆเจอไปป์เลย พาไปที่ค่ายวิชาการที่นอร์ทบอกรักไปป์ไง พาไปบ้านนอร์ท เอาของมาให้ดู พาไปทุกที่ๆ ที่เราเคยไปด้วยกัน ไปป์เขียนไดอารี่ไว้นะ สำหรับนอร์ทคนเดียว ไปป์จะเอามาให้นอร์ทนะ อ่านทุกวันนะ ก่อนที่นอร์ทจะต้องไปผ่าตัด “ ผมพูด เสียงสั่นอยู่เหมือนกัน
“ แต่ว่าไปป์ โอกาสผ่าตัดพลาดมันก็ตั้ง 20% อ่ะ นอร์ทอาจจะ....อาจจะ “ ตอนนี้คนที่ฟูมฟายกลายเป็นนอร์ทแทนแล้วคับ
“ อย่าพูดนะ อย่าพูดสิ ไม่พลาดหรอก ไม่พลาดแน่นอน ไม่มีทาง “ ผมพูดเสียงแข็ง แล้วฝืน ยิ้มทั้งน้ำตาให้นอร์ท
สรุปว่า ผมได้ฟังเรื่องที่ทำให้ผมเสียใจได้มากที่สุดเลยคับ ตอนนั้น ผมตั้งตัวแทบไม่ติดอ่ะ แต่ก้ต้องพยายามทำตัวร่าเริงเข้าไว้ไม่ให้นอร์ทเปนห่วง
พี่คนขับรถก้พาเรากลับบ้านนอร์ท
“ แม่ วันนี้ นอร์ทกับไปป์ กินข้าวข้างบนนะคับ “ นอร์ทสั่งสัญญาณมือให้แม่ ชี้ข้างบน
แม่นอร์ทพยักหน้า
อิอิ ช่างเป็น แม่ยาย ที่น่ารักไม่หยอกเลยล่ะคับ
พอเรากินข้าวเสร็จ
“ ไปป์มานี่เร็วๆๆ “ ตอนนี้ร่าเริงแล้วคับนอร์ท เรียกให้ผมมาหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ข้างเตียง
“ หลับตาก่อน “ นอร์ทบอกผม ผมก็หลับตา แล้วก็นั่งบนเตียง
ผมรู้สึกว่ามีคนจับมือผมข้างซ้ายผมไป แล้วใส่อะไรบ่างอย่างในนิ้วนาง แล้วจูบมือผ
“ ลืมตาได้แล้ว“ นอร์ทบอก
เมื่อผมลืมตา ผมก็ต้องตกใจ น้ำตาแทบไหล
“ นะ.....นี่มันอะไรอ่ะนอร์ท “ ผมตกใจ เพราะสิ่งที่อยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายของผม เป็นแหวนคับ แหวนเพชร น้ำโตมากๆๆ กี่การัตมะรู้ แต่รู้ว่าแพงอ่ะ เป็นแหวนรูปทรงเป็นรูป หัวใจ มีผีเสื้อข้างหลัง สวยมากๆๆๆๆ
“ แหวนประจำตระกูล ชัยรัตน์ นะ แม่นอร์บอกว่า ให้เอาไว้ให้กับคนที่นอร์ทรักที่สุด และคนคนนั้นจะไม่ทิ้งนอร์ทไป “ นอร์ทยิ้ม
ผมร้องไห้อีกแล้วคับ แล้วกอดนอร์ทแบบ ไม่ทันคิด ร้องไห้ๆๆๆ เหมือนกับได้ระบายความทุกข์ออกมา นอร์ทก้ไม่ได้พูดอะไร ได้แต่ กอดผม แล้วก็รูปหัว ผม
จนผมหยุดร้องไห้
“ นอร์ท ไปป์รักนอร์ทนะ “ ผมพูดอย่างที่ผมคิดออกมา
“ นอร์ทก็รักไปป์นะ “ นอร์ทก็บอกบ้าง
แล้วเราก็จูบกันคับ แลกลิ้น แล้วนอร์ทก็จับผม กดลงบนเตียง ผมก็ถอดแหวนวางไว้ข้างเตียง ไซร้มาที่คอ แล้วขึ้นไปที่หู ผมเสียวมาก ได้แต่คราง แล้วนอร์ทก็ถอดเสื้อผมออก กางเกงผม แล้วก็ถอดกางเกงในผมซึ่งเป็นด่านสุดท้าย ผมก็ยอมนอร์ทนะคับ อิอิ
ตอนนั้นผมยังเด็ก Kผมแค่ 4 นิ้วเองมั้งไม่มีขน ขาวๆ หนังยังไม่เปิด นอร์ทก็อมเข้าไปเลยคับ ทั้งดุ้นอ่ะ ถอกKผมด้วย เลียๆ นอร์ทใช้ลิ้นเก่งมากๆๆ ผมได้แต่คราง
“ ซี๊ดๆๆๆ อ๊าๆๆๆ นอร์ท เสียวจังนอร์ท “ ผมคราง
แล้วนอร์ทก็หยุด ผมก็รู้ว่าถึงตาผมแล้วคับ ผมก็จูบปากนอร์ท ผมไม่ค่อยเก่งอ่ะคับ แล้วก็ถอเสื้อนอร์ทเลียหัวนมชมพูๆ ของนอร์ท แล้วก็ถอดกางเกง ผมก็ลงมาที่ปราการด่านสุดท้าย ผมเลียท้งกางเกงใน แล้วก็ถอดลงมา โอ้โห 6 นิ้วได้มั้ง อวบมากๆๆ หัวแดงเลย สีคล้ำๆหน่อย ท่าทางจ่ะว่าวบ่อย ผมก็อม อมได้ไม่สุด ได้แค่หัวปลายๆ ไม่ถึงโคน ขนนอร์ทขึ้นแล้วคับ นิดๆหน่อยๆ ผมก็เลียอยู่อย่างงั้น แล้วเรากึขึ้นมาท่า 69 นอร์ทก็เลียลงไปถึงตูดผม ตอนนี้มัเสียวมากๆๆเลย
“ โอ๊ย นอร์ท เสียวมากๆ ไม่ไหวแล้ว “ ผมคราง
แล้วนอร์ทก็ไปหยิบ ขวดมาแล้วทาKตัวเอง แล้วเดินกลับมา กระซิบที่หูผมว่า
“ ไปป์ นอร์ทขอนะ “ ผมพยักหน้า แล้วนอร์ทก็ค่อยๆใส่เข้ามา
โหมันเจ็บมากเลยคับ
“ โอ๊ยๆ เจ็บอ่ะนอร์ท “ ผมร้อง
“ เดี๋ยวก็หายอ่ะ ทนหน่อยนะ ซี๊ด รูไปป์ ตอดมากเลย เสียวสุดๆ “ นอร์ทคราง
ผมก็ร้องอยู่อ่ะคับ ซักพักก็เริ่มเสียว ซักแปปนึง
“ ซี๊ดๆ จะแตกแล้วๆ “ นอร์ทบอก
“ โอ๊ยซ็ดๆๆ “ นอร์ทชักให้ผมไปด้วยคับ
ซักพัก ผมได้สัมผัสถึงน้ำอุ่นๆ ที่นอร์ทใส่เข้ามาในตัวผม ผมก็พุ่งใส่ เต็มตัวนอร์ทเลย แล้วเราก็นอนกอดกัน อย่างงั้น จนถึงเช้า คืนนี้เป็นคืนที่สนุกที่สุดเลยคับ
...................................................................
-
เหมือนจาเศร้า :เฮ้อ:.....แต่มีฉากจิ้นมาเลยมะเศร้าเลย..... :laugh5: :laugh5:
-
เหอ เหอ กำลังอ่านได้อารมณ์เศร้า :laugh3: :laugh3:
เจอตอนท้ายเข้าไป :pighaun:
-
เริ่มเศร้าแล้วคับ :เศร้า1: :เศร้า1: แต่ก็มีอารายให้ชื่นจาย :haun4: :haun4:
-
เพราะฉากสุดท้าย ทำให้ผมลืมความเศร้าทั้งหมดครับ :pighaun:
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
ทำไมตอนแรกเส้าง่ะ
แต่ตอนท้ายๆ 5555+
:haun1: :haun1: :haun1: :haun1:
-
Before :monkeysad: :monkeysad2: :dont2: :dont2: :dont2:
After :haun4: :haun4: :haun4: :pighaun: :pighaun:
หลากหลายอารมณ์ :pandalaugh:
-
ตอนที่ 7
วันนี้ผมตื่นก่อน หยิบนาฬิกามาดู ก็ 6 .30 แล้ว วันนี้วันเสาร์ ด้วย ต้องกลับบ้านแล้วสิ เฮ้อ ผมก็หยิบมือที่กอดผมออก แล้วก็ลุกขึ้นมาคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ผมก็หันไปมองนอร์ท ไม่ทันไร น้ำตาผมก็ไหลออกมาไม่รู้ตัว
นอร์ท จะไปแล้วเหรอ ต้องไปด้วยเหรอ ทำไมนอร์ทต้องไม่สบายด้วย ผมคิดไป ก็ร้องไห้ไป
ซักพักนึง นอร์ทก็คงได้ยินเสียงสะอื้นผมมั้งคับ ก็เลยตื่นมา
“ไม่ดีนะ ไปป์ ตื่นมาก็รับวันใหม่โดยการร้องไห้น่ะ “ นอร์ทลุกขึ้นมาพูด
“ ฮือ ก็......ก้........ “ ผมพูดไม่จบ คือ ไม่มีไรจะพูดมากกว่าคับ ผมก็โผเข้าไปกอดนอร์ท ทั้งน้ำตาเลย
นอร์ทก็ลูบหัวผม โดยที่ไม่ได้พูดอะไรซักนิด เรากอดกันอยู่ซัก 10 นาที ก็มีเสียงเคาะประตู
“ คุณหนู ค่ะ คุณนายเรียกค่ะ “ เสียงแม่บ้านนอร์ทเรียกคับ
“ อื้อๆ เดี๋ยวอาบน้ำแล้วไปคับ “ ลูกคุณหนูจิงจิ๊ง
ผมเลยหันหน้าขึ้นมายิ้มทีนึง
“ ยิ้มรายจ้ะ เดี๋ยวจูบซะเลย 5555“ ไอ้ตัวดี เดี๋ยวจะจากกันแล้ว เอามากกว่านั้นก็ได้ เอ๊ยมะช่าย
“ ไปป์อาบน้ำก่อนนะ “ ผมรีบวิ่งไปหยิบผ้าเช็ดตัวก่อน
“ อาบด้วยกันก็ได้น่า น้า น้า “ เวรกำ นอร์ทง้ออีกแล้วคับท่าน ผมก็ใจอ่อน แพ้รอยยิ้มมันทุกทีเลยอ่า T^T
“ โอ๊ย “ ผมร้องออกมาเพราะ นอร์ทผลักผมเข้าไปในห้องน้ำ
“ อาบน้ำให้นอร์ทหน่อยนะคับ ที่รัก “ ผมยิ้มๆ ผมชอบคำว่าที่รักจังเลย รู้สึกเหมือนกับว่าเราคุ้นเคยกันมานาน
“ เปนแฟนกันแล้ว เรียกไม่ได้เหรอ“ นอร์ทถาม
“ เปล่าๆ “ ผมก้เขินๆน่ะคับ
อาบน้ำเสร็จ แต่งตัวเสร็จ นอร์ทก็ต้องไปหาแม่นอร์ทและ ความจริงก้แม่ผมแล้วน้า อิอิ
ผมก็อ่านการ์ตูนอยู่ 10 นาที ตอนนี้ก็ 7.40 แล้ว ผมได้ยินเสียงวิ่งมาแต่ไกลเลยคับ
ผมก้ว่านอร์ทต้องมีไรแน่เลย วิ่งซะเรว แต่ก็ไม่ได้สนใจ
ผมก้ไปเปิด สเตริโอ (สังเกตว่า ผมจะรู้ดีเลยว่า จะทำไรที่ไหน อิอิ บ้านนี้ผมมาบ่อย)
แล้วก็มานั่งฟังบนเตียง
“ ป๊ายยยยยยยยย ปั้ง “ นอร์ทมาพร้อมกับเสียงปิดประตูดังเลยคับ
“ ไรเหรอ “ ผมหันไปถาม
“ แม่นอร์ทเล่าเรื่องที่นอร์ทจะไปต่างประเทศและ เดี๋ยวทั้งแม่และพ่อไปป์ จะมาที่นี่นะ ไปป์ได้อยู่อีกวันล่ะ มากินเลี้ยงกันวันนี้อ่ะ ดีป่ะๆๆๆ“ นอร์ททำหน้าตื่นเต้นมากๆ
“ อื้อ ก็ดีนะ “ ผมตอบ เสียงเรียบๆ
แล้วบรรยากาศในห้องนี้ ก็กลายเป็น เงียบมากกกกกกกก จนเพลงมา
เสียงหัวเราะกับเรื่องราวซ้ำ ที่ทำด้วยกันทุกที ได้แต่ฟังเพลงเดิม ไม่คิดที่จะเปลี่ยน....
ชั้นขอแค่มีแต่เทอ ชั้นขอแค่มีแต่เทอ ชั้นก็ไม่อยากเจอ อะไรมากมายกว่านี้
พอแล้วพอ ทุกอย่าง จะไม่ต้องการอะไรซักอย่าง จะแบ่งปันชีวิต เราเท่าที่มี
สุขด้วยกัน สองคน ในทุกทุกที่ ไม่ว่าจะร้ายดี ซักเพียงไหน
พอถึงท่อนหลังสุด เหมือนกับ ลมหนาวมันพัดมาผ่านผมไป ผมก็ร้องไห้อีกรอบ
คราวนี้ไม่ได้ร้องคนเดียวแล้ว นอร์ทก็เข้ามากอดผมไว้ เราสองคนร้องไห้ตามๆกัน
คนที่ไม่เคยเสียคนที่เรารักไป ก็คงจะไม่เข้าใจความรู้สึกแบบนี้นะคับ
แต่ตอนนั้น ผมเหมือนจะขาดใจตาย ให้ได้ ร้องจนหมดก๊อก แล้วก็สลบไปอ่ะคับ
พอผมตื่น
ผมก็สูดหายใจแรงๆก่อน แล้วค่อย ปลุกนอร์ท แล้วผมก็โทรไปหาแม่
“ หวัดดีคับ หม่าม้าเหรอ“ ผมพูด
“ จ้ะ “ หม่าม้าผมตอบเองคับ
“ หม่าม้าตอนเย็นมาบ้านนอร์ทใช่มั้ยคับ “ ผมถาม
“ อือ ใช่จ้ะ “ แม่ผมก็ตอบกลับมา
“ ไปป์ฝากหยิบไดอารี่สีน้ำเงิน บนโต๊ะหนังสือ ให้หน่อยนะคับ อย่าลืมนะคับ“ ผมอ้อนและคับ กลัวไม่ทำให้
“ ได้สิจ้ะ แต่ว่าจะเอาไปทำไมจ้ะ “ แม่น้า ถามเยอะจาง
“ เอาน่า หม่าม้า อย่าลืมนะคับ “ ผมอ้อนมากขึ้นเรื่อยๆ
“ โฮ่ย ลูกคนนี้ สั่งแม่เลยนะ“ แม่ผมเริ่มและคับ ต้องมีไรแน่ๆ
“ ต้องบอกก่อนว่า แม่ค้าบ ไปป์ขอโทษนะค้าบบบ “ ยังไม่ทันที่แม่ผมจะพูดจบ
“ โอเคคับ อย่าลืมนะคับ ไดอารี่สีน้ำเงิน บนโต๊ะเขียนหนังสือ ขอบคุณคับ บายคับ “ ผมชิ่งพูดก่อน
วันนั้น ผมกับนอร์ทก็ไปเช่า วิดีโอ มาดูกาน 4 เรื่องอ่ะคับ แทบตาย -*- ดูไปได้
แล้วเราก็รอแม่ผมมา แม่ผมก็เอาไดอารี่มาให้
พอตอนดึก พ่อผมกับพ่อนอร์ท ก็กินเหล้า กันที่สระว่ายน้ำ
แม่ผมกับแม่นอร์ท และ แม่บ้าน ก็กำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน ไม่ใช่คุยสิ เมาท์ กันเลยอ่ะ - -
ส่วน ผมกับนอร์ทน่ะเหรอ เราก็อยู่ในห้องกันน่ะสิ
“ นอร์ท อ่ะนี่ “ ผมยื่นไดอารี่ให้
“ อารายอ่ะ งง “ เวรกำ ดันลืมอีก
“ ก์ไดอารี่ ที่ให้นอร์ทอ่านไง ไปป์เขียนไว้ ทุกวันเลย รวมไว้ อ่านให้จบด้วยนะ “ ผมตอบ
“ ม่ายเอา “ อ่าวกำ ไมเปนงี้
“ ไมอ่ะ “ ผมงง
“ บอกก่อนว่า รักนอร์ทมากที่สุดในโลก “ เอาแล้ว นอร์ทตัวนี้ เล่นไรพิเลนอีกและ
“ ไม่เอาใช่ป่ะ ก้ดี ไม่ต้องเอา “ ผมไม่ได้ง้อคับ 555 ให้ง้อผมเองดีก่า
“ โอ๋ๆๆ งอนแทนอีก ว้า กะจะให้ง้อนะเนี่ย มามะ ๆๆ กอดหน่อยๆ “ นอร์ทก็ดึงผมเลยคับ ไม่สิ กระชากเลยคับ -*- กอด
“ นอร์ทสัญญา ไม่ว่าจะเกิดไรขึ้น นอร์ทจะไม่ลืมไปป์เลย นะ “ นอร์ทเริ่มพูดไรเศร้าๆแย้ว ไม่อยากร้องไห้แล้วอ่ะ
“ ไม่เอา อย่าพูดไรเป็นลางนะ ไม่ดีนะ อย่าพูดนะ ไม่มีทาง นอร์ทไม่ลืมไปป์หรอก ไม่มีทางนะ ไม่มีทางนะ พูดสิว่าไม่มีทางเกิดไรขึ้น ทุกอย่างต้องเป็นไปด้วยดี นอร์ทต้องหาย ต้องไม่ผ่าตัดผิดพลาดนะ “ ผมเริ่มร้อนรนแล้ว
“ อืม ก็ได้ แต่ว่า นอร์ทกลับมาจากอังกฤษแล้ว ไปป์ต้องมาดูแลนอร์ททุกวันเลยนะ ว้าคงคิดถึง กลิ่นตัวหอมๆ ของไปป์อีกนานเลย ซึ๊ด……..หอมจาง“ นอร์ทตัดบท
และวันอาทิตย์ก็มาถึง ครอบครัวผมก็ไปส่งนอร์ทกันทั้งครอบครัว
นอร์ทไปอังกฤษ ไฟรท์ 6 โมงกว่าๆ นอร์ทไปกับพ่อ และก็แม่
นอร์ทไม่ได้บอกผมว่า ผ่าตัดเสร็จวันไหน เดือนไร แล้วจะกลับมาตอนไหน
ผมก็ไม่ได้ถาม เพราะ ผมรู้ว่า อะไรๆ ไม่แน่นอน แต่ว่ามันเศร้ามากๆ
ก่อนนอร์ทจะไปขึ้นเครื่องก็วิ่งมากระซิบผม
“ แหวนที่นอร์ทให้ สัญญานะ ว่าจะเกบไว้อย่างดีน่ะ “ นอร์ทกระซิบ แล้วหันมายิ้ม
ผมจะเก็บรอยยิ้มนี้ไว้ตลอดชีวิตเลย มันอบอุ่นมาก
แล้วผมก็พยักหน้า เราก็อยู๋จนเครื่องออกไป..............................
พุ่งนี้ก็เปิดเทอมแล้วสินะ
ผมก็จะขึ้น ม.2 แล้ว เรื่องราวต่างๆ ก็กำลังจะพลิกผันที่นี่ แล้ว.....
-
รออ่านต่อนะ :เชิป2: :110011: :เชิป2:
-
คงมีไรอีกแน่ๆ
รอคับรอ
:เฮ้อ:
-
:เฮ้อ: เรื่องราวกะลังจาพลิกผันเหรอ... :เฮ้อ:
-
ขอแบบอย่าเศร้ามากนะคับ ช่วงนี้หัวใจ่อนแอ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
นอร์ทที่น่ารัก...ไปซะและ.... :เฮ้อ: :เฮ้อ:
..........ดูแลตัวเองนะไปป์..... :5555: :5555:
-
ตอนที่ 8
หลังจากวันที่นอร์ทเดินทางไปอังกฤษ เพื่อ ผ่าตัดเนื้องอกในสมองแล้ว วันรุ่งขึ้นก็เปิดเทอม
ผมก็เดินเข้ามาในโรงเรียน เดินเหม่อๆ
“ หวาดดีไปป์ ปิดเทอมไม่มีโทรหา ไม่มีมาหาเลยนะ “ เสียงวิชคับ เพื่อนรักผม มันงอนอ่ะ
“ กำโทษๆ ก็เราไม่ว่างหง่ะ “ ผมง้อ
“ เฮอะ ช่างเหอะ ยังไงก็ไปกับนอร์ทอยู่แล้วนิ “ วิชกระแนะกระแหนผมคับ เวรกำ ไอ้บ้านี่
“ ไอบ้า “ ผมด่ามันแต่ก็ยิ้มอยู่นะ
คือเรื่องที่ผมกับนอร์ทคบกันอ่ะ มีวิช มด สองคนนะคับ เพราะวิชเปนเพื่อนรักผม ผมไม่เคยโกหกวิชเลยซักเรื่อง แล้วมดก็เปนเพื่อนรักของนอร์ทอ่ะคับ ก็เลยมีสองคนที่รู้
“ เฮ้ย ไอ้เตี้ย “ เสียงใครวะไม่ค่อยคุ้น ว่าแต่มันเรียกใควะ
“ เฮ้ย ไอ้เตี้ยนั่นแหล่ะ แกนั่นแหล่ะ “ ผมก็หันไปหา มันชี้ผมคับ
ไอมดนั่นเอง
“ อ่ะ นี่ไอ้นอร์ทฝากมาให้ มันเมลล์มาให้กุนะ ทุกอย่างอยู่ในนี้และ “ มันก็จับมือผม แล้วก็ยัดลงในมือผมคับ แล้วก้เดินไป
“ ไรอ่ะไปป์ “ วิชถาม
“ ไม่รู้อ่ะ ว่าแต่ มดพูดไม่เพราะเลยเนอะ หยาบคายจิงจิง “ ผมแขวะ
“ ไม่นะ เวลาพูดกับคนอื่นก็พูด เรา นาย เราเหนมันพูดกับนายคนเดียวแหล่ะไม่เพราะน่ะ “ วิชบอก
“ อ่าวเวร แล้วไมเราคนเดียวอ่ะ เหอะๆ “ ผมงง
แล้วผมก็มาดูกระดาษในมือผมคับ เปนกระดาษพับไว้ ไม่สิ ขยำไว้ดีกว่านะ -*-
ผมเปิดมา ก็นะ ลายมือคุ้นๆ แฟนผมเองนะคับอิอิ นอร์ทนั่นเอง
V_v………อย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com --- pass lovenorth
ออนเอมด้วย จะได้คุยกับนอร์ททุกวัน
มีแค่นั้นแหล่ะคับ
รู้สึกมันจะเปนเมลล์นะคับ
“ วิช มันเปนเมลล์อ่ะ แต่ m นี่คือไรเหรอ “ ผมงง ตามภาษาคนโง่อ่ะคับ - -
“ กำ โง่ หรือแกล้ง โง่ “ เออน่า มึงก้บอกๆมาเหอะ ไม่รู้จิงๆ
“ โง่คับ “ ผมทำตาแป๋วใส่มัน
…
และแล้ว ไอวิชเพื่อนรัก มันก็มาช่วยโหลด msn ให้ผมที่บ้านตอนเย็น ตอนนั้นจะ 6.0 อยู่มั้ง ผมก็ให้เมลลืมันดู พอมันเห็นพาสเท่านั้นแหล่ะ
“ หวานเชียวนะไปป์ lovenorthhhhh(ลากเสียง) อึ๋ยๆๆๆๆๆๆๆ ร้อนอ่ะ แถวนี้ “ วิชคับ ไอ้เพื่อนรั กกวนตีนกุนะ
“ เออน่า ใส่ไป แล้วเล่นไงบอกด้วย “ ผมอาย แต่ก็พูดเปลี่ยนเรื่อง
“ อ่ะ เข้าๆซะ แล้วรอแปป “
“ (เสียงเข้าเอม แล้ว) “
“ อ้าว ไปป์ มีเมลล์นึงแอดนายแล้วนี่ หน่า เล่นเปนก้ไม่บอก “ วิชหันมาบอก
“ ไม่ๆ เราพึ่งได้เมลล์นี้นะ นอร์ทให้มาอ่ะ ไหนดูให้หน่อยสิ เมลล์ใคร “ ผมชำเลือง
“ north.. อย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com อ่ะ สงสัยจะนอร์ทนา เหอะๆ เมลล์สำหรับ 2 คน หวานจังโว้ย มดกันแล้วโอ๊ยๆๆๆ “ กวนตีนอีกแล้วคับเพื่อนรักผม
“ เอาน่าๆๆ คุยหน่อยดิ “ ผมรีบเปลี่ยนเรื่อง
“ ไม่ได้ มันไม่ได้ออนอยู่ “ วิชบอก
“ ออน? งง ? “ ผมทำหน้า บ้องแบ๊ว อีกแล้วคับท่าน
และแล้ว มันก็สอนวิธีเล่นm ผม ผมก้ไม่ได้โง่นะ เล่นได้แปปเดียวเอง แล้วมันก็ให้เมลล์ผมมา สรุปตอนนี้ผมมี 2 เมลล์ที่ให้คุยและ วิช กับ นอร์ท
---------------
สั้นจัด :serius2:
-
สั้นจัง :serius2:ไม่จุใจเรย
-
:110011: :เชิป2:.........เมลล์หวานโคตร.............. :impress3: :impress3:
-
ชื่อเมล หวานเนอะๆ
รอคับรอ
:give2:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: ห่วงนอร์ทคับ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
แล้วทำไมมดพูดจามะดีเลย :angry2: :angry2: ถ้ามะแอบรักนอร์ทก็ไปป์แน่เลย :o :o :o :o
-
ชื่อเมลก็หวาน พาสเวิร์ดก็หวาน :-[ :-[
-
:-[ :-[ :-[
ว่าแต่มดคงไม่แอบชอบนอร์ทแล้วพยายามกลั่นแกล้งนะ ไม่งั้นล่ะก็ . . . :ฮึ่มม:
-
รอคับรอ :110011: :เชิป2: :110011: :เชิป2:
-
:รักจัง11: น้องมดเรียกพี่ หวานกันจริงจริ๊งๆๆ :give2:
-
ตอนที่ 9
“ ไปป์ๆ หวาดดี “ วิชคับ เจอกันทุกวันเลยแฮะ ไอ้บ้านี่
“ อืมๆ “ ผมก็ตอบไปง่ายๆ -*-
“ เปนไร เหม่อ ถึงใครอ่ะนั่น “ น่าน ไอ้เพื่อนรัก มันรู้ไส้รู้พุงผมเลยนะ
“ รู้ๆ กานอยู่นะ “ ผมตอบไป
“ .....(ปำบ)...... “ มีคนตบหัวผมคับ โห แว่นแทบหลุดอ่ะ เจ็บชิบเป๋ง
“ โอ๊ย เจ็บนะ นายทำอะไรอ่ะ “ ผมหันไปหาคนที่ตบหัวผม น่าน ไอ้มด นิเอง เหอะ
“ ไง ไอ้เตี้ย มาเช้าจิงนะมึง “ โหย แมร่ง กวนตีนอีกและ
“ หวาดดีวิช เปนไง อากาศดีเนอะ “ โอ้โห แมร่งทักไอวิชดีจัง ทักผมอย่างกับทักหมาแหน่ะ
“ มด เราไม่อยากหาเรื่องนะ ไปเหอะวิช เร็วๆ “ ผมจับมือวิช แล้วก็วิ่งหนีเลยคับ
มดนี่ ตั้งแต่วันเปิดเทอม มันก็มาหาเรื่องผมทุกอย่างเลยคับ ผมล่ะเบื่อ
แต่พอผมมีเมลล์แล้ว กิจวัตร ประจำวัน ตอนเย็นผมก็คือ
นอร์ท : ไง จ้ะที่รัก
ไปป์ : ไงนอร์ท
ดูมาน ทักผมซะ เขินเลย อิอิ
นอร์ท : วันนี้คิดถึงนอร์ทกี่รอบเอ่ย
ไปป์ : เหอะๆ ไม่คิดเลยซักรอบ
5 5 5 ผมกวนตีนเล่นๆนะคับ
นอร์ท : เอาเหอะ ตามใจ
ไปป์ : เอ้าๆ ไรว้า ตัวก็โต แต่ทำไมขี้งอนจางเลยอ่า
นอร์ท : เฮอะ ไปหาแฟนใหม่ดีกว่า
ไปป์ : อ้าว ล้อเล่นน้าๆๆ อย่างอนดี่
ไปป์ : นอร์ท อังกฤษ เปนงายอ่ะ อากาศหนาวป่ะ ไปทำไรบ้างอ่ะ
นอร์ท : แปปนะ ถามเปนชุด งงอ่า
ผมเปนพวกคุยเก่งอ่ะคับ และก็ชอบถามแบบไม่มีช่องว่างให้ตอบ *-* นิสียเสียจิงๆ
นอร์ท : อากาศ ก็กำลังดีนะ ตอนนี้ ก็กำลังจู๋จี๋กับแฟนไงล่ะจ้ะ
ไปป์ : เขินนะ
ผมเขินจิงๆนะคับ อิอิ^^
นอร์ท : ไปป์ นอร์ทฝากให้มดดูแลไปป์อ่ะ เปนไงบ้าง
ไปป์ : โห อย่างงี้เรียกดูแลเหรอ มันหาเรื่องไปป์ ทุกครั้งที่เจอเลยอ่ะ ตบหัวบ้าง ขัดขาบ้าง
นอร์ท : ขัดขา ก็สะอาดดิ 5 5 5 5
ไปป์ : เอ้า ขำ ขำ
นอร์ท : พูดเล่นนะ มดมันก็เงี้ยแหล่ะ ไม่มีไรมาก
ไปป์ : เหรอ
นอร์ท : อืม ว่าแต่ว่า นอร์ทรักไปป์น้า
ไปป์ : ไปป์ก้รักนอร์ท คับ
นอร์ท : ไปนอนได้แล้วนะ
ไปป์ : อื้อ กู้ดไนท์นะ
นอร์ท : อือ ฝันถึงนอร์ทด้วยล่ะ
ไปป์ : ไม่เอา เดี๋ยวฝันร้าย 5 5 5 พูดเล่นน้า
นอร์ท : จำว้าย
ไปป์ : ฝันถึงแน่ๆๆคับ โทษคับ
และ การเล่น m ของเราสองคน ก็เปนคล้ายๆวันนี้ทุกวันเลยคับ ผมเลยติดคอมเลยอ่า
ผมคุยกับนอร์ทได้ 1 เดือน แล้วนอร์ทก็หายไป 1 เดือนเลยคับ ผมชักระแวงแล้วสิ
ผ่านมา 2 เดือนและ เข้าช่วง กรกฏาคม
“ เฮ้ย ไอ้เตี้ย “ ไม่ต้องบอกนะคับว่าใคร รู้ๆกานอยู่
“ คะ....คับ มีไรเหรอ มด “ ผมตัวสั่นแย้ว >< น่ากลัวอ่า
“ วันนี้ว่างป่ะ “ โห เสียงนี่ อย่างกับจะฆ่าผมอ่ะ
“ ว......ว่าง ทำไมเหรอ “ ผมตอบแบบสั่นๆเลยอ่ะ
“ งั้นมึงไปกับกุเย็นนี้ “ มันสั่งอ่า
แล้วผมเหรอจะไม่ยอมไป เหอะๆ กลัวโดนอัด ตาย อ่ะ
ความจริงผมมีนัดกับวิชไว้ ว่าจะไปกินข้าวบ้านมันด้วย
“ วิชๆ เราขอโทษนะ เรา.... “ ผมยื่นหน้าไปหามัน กระซิบ แต่ยังไม่ทันพูดจบ
“ อือ ไม่เปนไรหรอก เดี๋ยวถ้านายไม่ไป ก็โดนอัดเด่ะ ไว้วันหลังละกัน “ เพื่อนดีจิงๆเลยคับ ผมล่ะรักมันจิงๆ
พอถึงตอนเย็น 4 โมงอ่ะ เลิกเรียนพอดี ผมก็มารอมันหน้าตึกใหม่
“ เฮ้ย มานี่ “ เสียงอันน่ากลัว มันเรียกผม ผมก็หันไปหามา เจอมันอยู่หน้าป้อมยามพอดี
“ มา ไปฝั่งตรงข้าม คนขับรถกุรออยู่แล้ว เร็วๆด้วย “ มันสั่งเสร็จสรรพเลยคับ
ผมกับมด ก็เดินไปฝั่งตรงข้าม ข้ามสะพานลอยไป แล้วก็ขึ้นรถ BM สีเงินๆ จอดรออยู่
“ อ่ะ ขึ้น “ มดพูด แล้วก็เปิดประตูให้ผม
“ ขอบคุณนะ “ ผมบอก แล้วก็ก้มเข้าไปในรถ กลัวๆ ว่ามันจะถึบผมอ่ะป่าว แต่ก็ไม่
“ พี่ ไปเลยคับ “ มดก้บอกกับคนขับรถ แล้วเราก็นั่งไป ซึ่งผมก็ไม่รู้
“ เราจะไปไหนกันเหรอ มด “ ผมพยายามพูดดีสุดแล้ว
“ ไม่ต้องถาม กุมีเรื่องสำคัญจะบอก “ มดเครียด
“ อะไรเหรอ “ ผมสงสัยมากเลยอ่ะ
“ เกี่ยวกับ แฟนมึงอ่ะ ไอ้สาด “ เอ้า มันด่าผมและ
แฟนผมก็ นอร์ทอะดิ
“ ทำไมอ่ะ นอร์ทเปนอะไร นอร์ททำไม “ ผมถามเสียงหลงเลยคับ
“ รักกันจิงนะมึง สงสัยจิงๆ ว่าไอ้นอร์ท มันติดใจอะไรมึงนักวะ เดี๋ยวกุลองบ้างดีกว่า “ มดมันก็ไม่ได้ตอบคำถามผม ซ้ำยังเข้ามา ปล้ำผมอีกอ่ะ หอมแก้มผม ผมก็ไม่ได้ชอบมันอ่ะ
“ มดอย่านะ ขอร้องล่ะ มดนะ ขอร้อง อย่านะ “ ผมตะโกนเลยคับ
พี่คนขับ มันก็ไม่ได้หันมามองซักนิดเลยอ่ะ ไม่คิดจะช่วยผมเลยเหรอ
มดก็ไม่เลิกคับ คราวนี้มันบีบปากผม แล้วก็เอาลิ้นใส่ปากผม ขยะแขยงมากเลยคับ
แล้วผมก็ร้องไห้ออกมา ได้ผลคับ มดมันหยุดและ
“ ไรวะ เฮอะ แค่นี้ร้องไห้ “ มันแขวะผมอีก แล้วมันก็จัดแจง เสื้อผ้า
“ ฮือๆ .........มด เราไม่ชอบอ่ะ ขอร้องล่ะ เราขอลงนะ “ ผมก็ร้องไห้ เลย
“ เอ้า เช็ดน้ำตาซะ ยังไม่ได้คุยกันเลย “ สรุปนี่มันเรียกผมมาคุย หรือว่า มาปล้ำกันแน่อ่ะ
ผมก็จัดแจงเช็ดน้ำตา แล้วก็นั่งห่างจากมันให้มากที่สุด แล้วมันก็เริ่มพูด
“ ไอ้นอร์ท ผ่าตัดแล้ว “ มดพูด
“ หา อะไรนะ นอร์ทเหรอ แล้วเปนไง สำเร็จมั้ย “ ผมไม่สนใจไรแล้ว ผมเข้าไปถามมันเลย
“ สำเร็จ.... “ พอมดพูดจบแล้ว ผมก็น้ำตาไหลเลยคับ ดีใจมากกกกกกก ในที่สุดนอร์ทก็ผ่าตัดสำเร็จแล้ว เราจะได้เจอกันแล้ว แต่ว่าความคิดของผมก็ต้องหยุดไปเพราะว่า
“ แต่.... “ มดพูดต่อ
“ เอ๋ แต่อะไร “ ความดีใจของผม หยุดเลยคับ ใจผมตกลงไปที่ตาตุ่มเลย มันหวิวๆ เหมือนตกจากที่สูงเลย
“ แต่ ไอ้นอร์ท ...........จำอะไรไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว นอกจาก พ่อแม่ มัน....... “ มดพูด
“ ไม่เปนไร เราจะทำให้นอร์ทจำทุกอย่างที่นี่ ได้เอง ไมเป็นไร ดีแล้วๆ ที่สำเร็จ “ ผมดีใจทั้งน้ำตา ทั่วร่างผม สั่นไปหมด คนที่ผมรัก ผมจะทำให้นอร์ท จำผมให้ได้
“ เดี๋ยวเด่ะ ฟังก่อน นี่สำคัญ “ มดเครียดเลย
ทำให้ผม ต้องหันไปฟังมันพูดอีก แต่ก็ได้แต่ภาวนาว่า มันจะเป็นเรื่องดี
“ พ่อแม่ไอ้นอร์ท .................ไม่อยากให้มึง เจอกับ ไอ้นอร์ทอีก พ่อแม่มันฝากมาบอกว่า ถ้ามึงรักไอ้นอร์ทจริง ก็ให้มึง หายไปจากนอร์ทซะเถอะ มันจะได้มีความสุข แล้วก็ฝากไอ้นี่มา “ มดก็หันไปหยิบ ไดอารี่สีน้ำเงิน ขึ้นมา แล้วยื่นให้ผม
พอผมได้ฟังเรื่องทั้งหมด ผมก็คว้า ไดอารี่สีน้ำเงินอันนั้น มากอด แล้วก็ร้องไห้ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อย่างเดียว บนรถนั้น มดก็ จับผมมากอด ตอนนั้นผมไม่สนใจอะไรเลยนอกจาก......................................ไม่นะ ไม่อยากจากนอร์ท อยากเจอนอร์ท อยากเจอนอร์ท อยากเจอนอร์ท อยากเจอนอร์ท อยากเจอนอร์ท อยากเจอนอร์ท อยากเจอนอร์ท อยากเจอนอร์ท อยากเจอนอร์ท อยากเจอนอร์ท อยากเจอนอร์ท อยากเจอนอร์ท อยากเจอนอร์ท อยากเจอนอร์ท อยากเจอนอร์ท อยากเจอนอร์ท อยากเจอนอร์ท อยากเจอนอร์ท อยากเจอนอร์ท อยากเจอนอร์ท อยากเจอนอร์ท อยากเจอนอร์ท อยากเจอนอร์ท อยากเจอนอร์ท อยากเจอนอร์ท อยากเจอนอร์ท อยากเจอนอร์ท อยากเจอนอร์ท อยากเจอนอร์ท อยากเจอนอร์ท ...
แต่มัน คง เป็น ไป ไม่ ได้ อีก ต่อ ไป แล้ว...
-
ตอนที่ 10
ผมลืมตาตื่นขึ้นมา จมูกผมก็ได้กลิ่น น้ำยา เหมือนๆกับที่โรงพยาบาล ผมจำอะไรไม่ได้เลย ผมจำได้แค่ คำพูดคำสุดท้าย ของมด .................ก็เท่านั้น......................
ซักพัก ผมก็พยายามจะลุกขึ้นมา แล้วก็สังเกตเห็น มด หลับอยู่ ที่ข้างๆผม
ทำให้ผมรู้ว่า ผมอยู่ที่โรงพยาบาลแน่นอน
“ มด มด ตื่นๆ “ ผมเรียกมดเบาๆ
“ เอ๋ เอ้า ไอ้เตี้ย ตื่นแล้วเหรอ กุหลับไปตอนไหนวะ “ แม้แต่ใน โรงพยาบาล มันยังไม่พูดดีกับผมเลยคับ
“ ว่าแต่ว่า เราเป็นอะไรเหรอ “ ผมถามด้วยความงง
“ เออ ใช่ๆ มึงเปนไรวะ พอมึงร้องไห้ในรถกุ มึงก็หลับไปเลย แล้วมึงก็ตัวเย็นๆ เหมือนไม่มีสติ กุก้เลยพามาโรงบาลเนี่ยแหล่ะ กุเปนห่วงมึงนะเว้ย “ พอผมฟังคำพูดสุดท้าย ผมหันไปมองมันเลยคับ
“ เอ้ย กุล้อเล่น “ มดหน้าแดงคับ แล้วก็หันไปทางอื่น
“ นี่กี่โมงแล้วอ่ะ “ ผมถาม
“ ตี 4 “
“ อ่าวกำ แล้วมดไม่ไปเรียนเหรอ พรุ่งนี้เรียนนะ โทรไปบอก พ่อแม่เราก้ได้“ ความจริงผมไม่อยากให้พ่อแม่ผมรู้เลยคับ ว่าผมมีโรคประจำตัว
“ เดี๋ยวก่อนเลย มึงทำไมไม่บอกกุหรือวิชวะ ว่ามึงเปนโรคหัวใจ อ่ะ ไอ้ห่าเอ๊ย อย่างงี้คนจะรู้ได้ไงเล่า “ มันบอก
ก็จริงคับ ผมเป็นโรคหัวใจ แต่ผมไม่เคยบอกใครเลยซักคน ผมเริ่มเป็นตอนประถม 5 คนที่รู้ว่าผมเป็นโรคหัวใจ
มีแต่น้าผมที่พาผมไปโรงบาล ตอนนั้นคนเดียวเอง พ่อแม่ ผมก็ไม่รู้เลย ความจริงผมก็ไม่อยากบอกด้วยอ่ะคับ ไม่อยากให้แม่เปนห่วง
“ เอาเหอะ เราไม่อยากบอกใคร ไม่อยากให้ใครเปนห่วงเรา “ ผมบอก
“ มึงนี่มัน “ มันง้างหมัดแล้วคับ จะชกผมแน่
ผมเลยยกมือขึ้นมากัน แต่มันก็ไม่ได้ชกคับมัน............กอดผมคับ ผมสะดุ้งเลย
“ มึงไม่รู้เหรอวะ ว่ากุเปนห่วงอ่ะ กุเปนห่วง ได้ยินป่ะ กุเปนห่วง “ เวร มันพูดแล้วก็สะอื้น
ผมนึกว่ามันร้องไห้อ่ะก็เลยปลอบมัน“ ขอโทษๆๆ มด ขอโทษนะ อย่าร้องไห้นะ ขอร้อง “
“ 5555 มึงโดนกุหลอกอ่ะ “ ไอ้บ้านี่ มันหลอกผมคับ
“ เวร ที่พูดมานี่ หลอกเราหมดเลยเหรอ “ ผมหน้าแตกสิคับ เวรกำ
“ อืมก็เกือบนะ........ยกเว้น เปนห่วง “ มันหันหลังพูดให้ผมคับ
แล้วบทสนทนาเราก็ต้องจบแค่นี้ หมอเข้ามาพอดีคับ บอกว่า กลับบ้านได้นะ วันนี้
ผมกับมด ก็ช่วยกันเก็บของ แล้วตกลงกันว่า จะไปค้างบ้านมดวันนี้ แล้วพุ่งนี้โดดเรียน
ผมก็โทรไปบอกแม่ผมว่า ต้องไปทำงานบ้านเพื่อน ค้างบ้านเพื่อน ซึ่งกว่าแม่ผมจะยอม ก้ต้องกล่อมกันตั้งนานแหน่ะ -*-
ระหว่างทางไปบ้านมด ตอนนี้ก้ 6 โมงเช้าและ อยู่ในรถ ผมก้เปิดประเด็นเลย
“ มด ขอไรอย่างได้ป่ะ “ ผมกับมด นั่งข้างหลัง ผมก็หันไปถาม
“ ไร “ มันตอบห้วนๆ
“ ถ้าเราถามอะไร มดต้องตอบตามความจริงนะ “ ผมจะเข้าประเด็นและ
“ ถ้ากุตอบแล้วมึงจะให้ไรกุ “ แมร่งมีเงื่อนไขอีกเว้ย
“ จะเอาไรอ่า เราไม่มีไรให้หรอกนะ “ ผมไม่ได้คิดไรมากคับตอนนั้น เลยพูดไปอย่างงี้
“ มึงต้องทำตามกุอย่างนึง “ ผมเห้นมันยิ้มมุมปาก
“ อะไรอ่ะ “ ผมถาม
“ ไว้ค่อยคิด “ มดตอบ
“ โอเคป่ะล่ะ ถ้าโอเคก้ ถามมาเด่ะวะ “ มดเร่ง
“ อืมๆ เคๆ มด ที่มดบอกว่า นอร์ทผ่าตัดแล้ว จริงปะ “ ผมทำเสียงซีเรียส
“ ไรวะ ไม่พูดถึงไอ้นอร์ทซัก วินาที จะได้ป่ะ “ มันแขวะผมคับ
“ ตอบมาเหอะนะ “ ผมอยากรู้อ่ะคับ เสียงสั่นและ
“ เออ ผ่าตัดแล้ว เดือนที่แล้วนู่นแหล่ะ มันไม่ออนอ่ะ เหนป่ะล่ะ “ มดบอก
มันก็จริงนะ นอร์ทคุยกับผมทาง m ได้ เดือนเดียวอ่ะ อีกเดือนนึง ก็หายไปเลย
“ อืม แล้วผ่าตัดสำเร็จเหรอ “ ผมถามต่อ
“ ก็ไม่ถือว่าสำเร็จนะ เพราะ ความทรงจำของมัน ไม่ได้ตั้งแต่เกิดนะ รู้สึกจะก่อนหน้านี้ซัก ปี สองปี แหล่ะ ที่หายไป “ มดตอบ
“ ตอบตามความจริงนะ “ ผมซ้ำ
“ เออเด่ะ กุไม่หลอกมึงหรอก “ มดตะโกนคับ ในรถจะตะโกนทำไมวะ
“ งั้น นอร์ทก็จำเราไม่ได้เลยอ่ะสิ “ ผมทำเสียงเศร้า
“ เออ “ มันจับมือผม
ผมดึงมือออก ดูมันไม่พอใจนิดๆ แต่ผมก้ถามต่อ
“ แล้ว ไดอารี่เล่มสีน้ำเงิน มดได้มายังไงอ่ะ “ ผมถามเลยคับ อันนี้ยอมรับเลย ว่า อยากรู้มากๆๆ ว่าเปนมาไง
“ พ่อแม่มันส่งมาทาง ไปรษณีย์ ส่งมาพร้อมจดหมาย บอกว่า ให้คืนกับมึงซะ แล้วบอกว่า ถ้าอยากให้นอร์ทมีความสุข ก็อย่ามายุ่งกับนอร์ทมันเลย
คือมึงคิดดูนะ พ่อแม่มันมีลูกคนเดียว แล้วถ้าลูกเป็นเกย์ จะมีทายาทเหรอวะ “ มดมันชี้แจงคับ
“ อืม ก็จริง “ ยิ่งคิดยิ่งเศร้า
“ เฮ้ย อย่าเศร้าเด่ะสัด กุเหนมึงก็ร่าเริงประจำนี่วะ ทำไมวะ แค่คนคนเดียว มันมีอิทธิพลกับมึงมากขนาดนี้เลยเหรอวะ “ มดมันว่าแกมด่า ผมเลยคับ
“ ก็ เรา.........รักนอร์ท มากๆๆ นี่หน่า นายไม่มีคนรักนี่ นายจะเข้าใจอะไรอ่ะ “ ผมร้องไห้แล้วคับ
“ อย่างน้อยกุก้มีคนที่ชอบล่ะวะ “ มันจับมือผม แล้วปล่อยให้ผมร้องไห้ ผมจับมือมันแน่น
แล้วก็ปล่อยให้น้ำตาผมทำงานอีกครั้ง กับการสูญเสียสิ่งที่ยิ่งใหญ่มากที่สุดในชีวิตผมเลยก็ว่าได้
---------------------------------------------------------------------
ขอโทดนะคับที่หายไปนาน คอมมานเปิดมะติด มะรุ้เปงไร มะวานโพสได้เรื่องบางสิ่งที่หายไป..กับ..ใจบางคน ได้เรื่องเดียวแล้วมานก็ค้างซะงั้นเลย วันนี้เลยขอลง 2 ตอนควบเลยคับ คงมะว่ากันนะ :impress:
-
คนหนึ่งก็อัลไซเมอร์จำคนรักไม่ได้ อีกคนก็เป็นโรคหัวใจ :dont2:
สมชื่อเรื่องแล้วล่ะ เรื่องรัก....เศร้าที่สุด :monkeycry4:
ขอบคุณที่ลงให้ค่ะ :myeye:
-
.........เคราะห์ซ้ำ...กรรมซัดกันจิงๆ....... :เฮ้อ: :เฮ้อ:
..................รักกัน....แต่อยู่ด้วยกันไม่ได้........... :impress3: :impress3:
-
อย่าพูดอย่างนั้น
รักกันแต่อยู่ด้วยกันไม่ได้
หือหือ
:impress3:
-
:monkeysad: :monkeysad:ความจำเสื่อมแล้วยังโดนพ่อกับแม่นอร์ทกีดกันอีกตะหาก :monkeysad: :monkeysad: แล้วตกลงมดเค้าก็มาแทนที่นอร์ทเหรอคับ :o อย่านะคับ ความรักที่เกิดขึ้นมาแล้วต้องมาหายไปซะงั้นมะได้นะคับ :angry2: :angry2:
-
เศร้าอีกเรื่องนึงแระ :เฮ้อ:
-
:dont2:
-
จะอะไรกันนักหนาว่ะเนี่ย :monkeysad2:
-
ตอนที่ 11
“ เอ้า ถึงบ้านกุแล้ว มึงหยุดร้องไห้ได้แล้ว ไอ้ขี้แง “ มดเรียกผมให้กลับมาจาก โลกอันเศร้าหมอง ของผม
“ มด นายให้กำลังใจคนเป็นมั้ยอ่ะ “ ผมด่ามัน
ท่าทางมันก็สำนึกผิดเหมือนกันนะ แต่ช่างเหอะ มันว่าผมก่อนเอง
“ อะ.....เออ กุขอโทษ มาได้แล้วคับ คุณนาย “ ดูมัน มันเรียกผมคุณนายเฉย เดี๋ยวปั้ด..... ซะเลย อิอิ ล้อเล่นคับ
“ คุณหนูดอจด์ค่ะ ห้องเตรียมไว้แล้วค่ะ สำหรับเพื่อนคุณหนู ดิฉันจัดให้นอนด้วยกันแล้วนะค่ะ “ เสียงผู้หญิงมีอายุหน่อย พูดออกมา
แห่ะๆ ผมลืมบอกไปคับ ว่า มด ชื่อเล่นจริงๆอ่ะ ชื่อ ดอดจ์ แต่เรียกว่ามดเพราะ พ่อเค้าชื่อ มดนะคับ ผมก็ติดอ่ะ เรียก มดๆๆ ตลอด
ตอนนี้ผมพึ่งสังเกตว่า บ้านหลังใหญ่บะเอิ้ม ที่อยู่ด้านหน้าผม มันมาเมื่อไหร่
“ มึงตะลึงไรวะ “
“ ก.....ก็ นี่มันใหญ่โตเกินไปแล้วอ่ะ “ จริงๆคับ อย่างกับคฤหาสต์ มันก้ไม่สูงมากนะคับ แต่มัน กว้างสุด ไอ้บ้านี่ก้รวยเหมือนกันนิ
“ อยู่ที่นี่ คงรู้นะ ว่าต้องเรียกกุว่าอะไร “ มดกระซิบผม ผมพยักหน้าตอบ
“ คุณหนูค่ะ ประทานโทษค่ะ ตอนนี้ ตี 5 กว่าๆ แล้ว น่าจะพักผ่อนได้แล้วนะค่ะ คุณนาย กับคุณท่าน จะกลับ วันมะรืนนี้นะค่ะ เพราะฉะนั้น คุณหนูต้องพักผ่อน ไม่ให้ท่าน เปนห่วงนะค่ะ “ ผู้หญิงสูงอายุคนนี้ ท่าทางเป็นห่วงดอดจ์ มากเลยอ่ะ
“ อืม รู้แล้ว “ ดอดจ์มันหันไปบอก
“ ไปเรว ไปกับกุ “ ดอดจ์จับมือผมแล้วก้ดึงผมไปเลยคับ
“ เจบอ่ะ “ ผมบ่น แต่ว่าท่าทาง มันจะไม่ได้ยินผมแล้วคับ ลากผมไปเลย
ทางเดินก็มี2 ชั้น บันไดสูงมาก มีทางแยกไป 2 ทาง มดพาผมมาถึงประตูสูงๆ แล้วก็ผลักเข้าไป
พระเจ้าช่วย นี่มันห้องนอนเหรอเนี่ย
กว้างกว่าสนามแบด 3 สนามอีกมั้งเนี่ย
ผมก็มองไปรอบๆ มีห้องน้ำ เตียง 1 เตียง ตู้เสื้อผ้า โต๊ะอ่านหนังสือ โต๊ะมีกระจก แล้วก็ของสัพเพเหระ เยอะแยะเลย
“ นอนซะ เดี่ยวกุเช็ดตัวให้ “ ดอดจ์สั่ง
“ ไม่เปนไร เราอาบเองได้ “ ผมปฏิเสธ
“ กุบอกว่าจะเช็ดให้ไงวะ อย่าดื้อเด่ะ “ ถ้าไม่บอกเนี่ย ไม่รู้เลยนะคับ ว่าเนี่ย คุณหนู เหอะๆ การพูดจา ไม่ให้เลยอ่ะ
“ อืมๆ ทำไมชอบสั่งอ่ะ เราไม่ชอบคนชอบสั่งเลยนะ “ ผมบ่น
“ ก้ได้วะ ไม่สั่งก้ได้ ขอร้อง “
ผมตกใจเลยคับ มันพูดว่า ขอร้อง
ผมเลยหันไปมองมัน แล้วก็ยิ้ม
“ ยิ้มไรวะ เรวเด้ จะเช็ดตัวให้ “
ผมก็ไปนอนบนเตียง ใหญ่พอควร นอนได้ 4 คนเลยมั้ง
แล้วก็ปล่อยให้ดอดจ์เช็ดตัวไป
มันก็ถอดเสื้อผ้าผมหมด ยกเว้นกางเกงใน แล้วก็เช็ดตัวให้
ไม่นานนัก ผมก็หลับไปเพราะเหนื่อย
ตอนเช้า ผมตื่นมา แล้วก็ยกข้อมือมา จะดูเวลา แต่นาฬิกาผมไม่มี ผมเลย หันไปมองหัวเตียง แล้วก็หานาฬิกา ตอนนี้ 9 โมงกว่าๆและ
ผมจะลุก แต่ก็สังเกตว่า ผมเปลือยกาย อยู่บนเตียง กับดอดจ์ 2 คน
เวรกำ มันปล้ำผมตอนหลับเหรอเนี่ย
“ มด...ดอดจ์ ตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะ นายทำไรเราอ่ะ“ ผมสั่นตัวมัน เอาผ้าห่ม มาปิดตัวผม
“ อาราย....คนกำลังง่วง “ มันก็งัวเงีย แต่ก็ยังนอนอยู่
“ นายทำอะไรเราอ่ะ “
“ ก็ทำอย่างที่คนรักเค้าทำกันไงจ้ะ ที่รัก “ แล้วดอดจ์ ก็ลุกขึ้น
“ นายปล้ำเราเหรอ เราไม่ได้ชอบนายเลยนะ “ ผมตะโกนแล้วคับ
ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่า ข่มขืน คือไร ก็พูดได้แต่ ปล้ำล่ะ
“ ไรวะ ไม่ใช่นอร์ท ทำไรมึงไม่ได้เลยใช่ป่ะ ไอ้เหี้ยนอร์ทมันดีไรวะ มึงติดใจมันนักหนาน่ะ “ มันเริ่มขึ้นเสียงเหมือนกันคับ
“ อย่างน้อย นอร์ทก้พูดเพราะกับเรา แล้วก็ ไม่ทำร้ายเราด้วย “ ผมก็ตะโกน
ได้ผลคับ ดอดจ์เริ่มหน้าซีด แล้วก็เดินลงจากเตียงไปห้องน้ำ
“ กุไม่ได้ทำไรมึงหรอก กุแค่อยากรู้เท่านั้น ว่ามึงยังรักไอ้นอร์ทอยู่รึเปล่า แล้วมันก็จริง มึงรักมันมาก จนไม่มีที่ว่างสำหรับกุ ในใจมึงเลย “ พอมดพูดจบ ก็เข้าห้องน้ำไป
ผมรู้แล้วคับว่า ดอดจ์ ชอบผม แต่ว่า ผมไม่ได้ชอบดอดจ์ ผมต้องพิสูจน์ให้ได้ว่า พ่อแม่นอร์ท ต้องการให้ผมไปจากนอร์ทรึเปล่า
หลังจากที่ผม กับ ดอดจ์ อาบน้ำเสร็จก็ราวๆ 10 โมง พวกเราได้นอนกันแค่ 3 ชั่วโมงเอง
เราสองคนก็นั่งอยู่บนเตียง
“ ดอดจ์ ขอถามอะไรหน่อย “ ผมเปิดบทสนทา
“ อะไร “ มันก็พูด โดยที่หันหลัง
“ พ่อแม่ นอร์ท ต้องการให้เรา ไปจากนอร์ทจริงๆเหรอ “ ผมถามโดยที่กลั้นน้ำตามากที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ จริง แล้วยังซีเรียสมากๆ ด้วย “ ดอดจ์ตอบ ตอนนี้หันมามองผมแล้วคับ
“ พ่อ.....มะ....แม่ นอร์ท...จะ....กะ...กลับ มาตอนไหน “ ผมถามแบบกลั้นน้ำตา
“ วันเดียวกับพ่อแม่กุกลับ ก็คง มะรืนนี้ ถามทำไม “ ดอดจ์ถาม
ผมเช็ดน้ำตาแล้วก็พูดออกมา
“ เราจะไปถามพ่อแม่นอร์ทให้รู้เรื่อง “
“ ทั้งๆที่ รู้คำตอบแล้วอ่ะเหรอ “ ดอดจ์ตะโกน
“ ..... “ ไม่มีคำพูดใดหลุดไปจากปากผม ผมได้แต่เงียบ แล้วก็นอนหลับไป
ตอนนี้ในใจผมก็ได้แต่นึกถึงวันมะรืน ที่กำลังจะเข้ามา ผมจะทนรับมันได้มั้ย
ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้แค่ว่า ผมอยากไปหานอร์ท อยากเจอนอร์ท ก็เท่านั้น
-
ผมอยากไปหานอร์ท อยากเจอนอร์ท ก็เท่านั้น :monkeysad: :monkeysad:
-
:เฮ้อ: เศร้า :เฮ้อ:
-
:monkeycry2: :3024: :monkeycry4:
-
:monkeysad2: :monkeysad2:
เหนื่อยใจ
-
:serius2: :serius2:ทำไมพ่อแม่นอร์ทเค้าคิดได้แค่ด้านเดียวอย่างนี้ล่ะคับ :serius2: :serius2: ว่าแต่ผมก็แอบเชียร์มดเหมือนกันนะเนี่ยะ สรุปเอาเข้าฮาเรมให้หมดเลยดีก่ามั๊ยคับ :haun4: :haun4: :haun4:
-
ซะงั้นอ่ะ เจอปัญหาระดับชาติเข้าไป :เฮ้อ:
-
ตอนที่ 12
วันนั้น ดอดจ์ ก็ไปส่งผมที่บ้านตอน บ่ายโมงกว่าๆ
ระหว่างทาง ผมไม่ได้คุยไรกับดอดจ์เลยซักนิด
ผมได้แต่คิด และ นึกถึงวันมะรืนนี้ทีกำลังจะเข้ามา
“ ขอบใจนะ “ เปนคำพูดเดียวของผมที่หลุดออกมาหลังจากดอดจ์มาส่งผม
ไม่มีคำตอบใดหลุดออกมาจากปากดอดจ์ ผมก็ได้แต่เดินไปเปิดประตูบ้าน แล้วก็เดินเข้าไป
นี่ผมทำร้ายจิตใจคนไปแล้วเหรอเนี่ย
1 ใน คนที่รักผม ผมได้พูดทำร้ายจิตใจเค้าไปเรียบร้อยแล้ว
ผมก็สำนึกผิดเหมือนกัน แต่ยังไงผมก็ไม่ได้คิดไรกับมดอยู่แล้ว ปล่อยเลยตามเลยก็ได้มั้ง
ผมได้แต่คิด
กลับบ้านมา ผมก็มาเปิดมือถือดู (หลังจากเก็บไว้ที่บ้าน เปนเวลา 6 วัน)
54 missed calls
“ โห “ ผมหลุดปากออกมา ตอนได้เห็นจำนวนคนโทรมาแล้วผมไม่ได้รับ
ผมกดดูเป็นเบอร์
09668**** เกือบหมดเลย ที่เหลือก็มีเบอร์พ่อ แม่ผม 2-3 เบอร์
“ เอ ใครหว่า “ ผมได้แต่นึก เพราะผมไม่รู้จักเบอร์นี้
โทรมาเกือบ 50 ครั้ง ภายใน 6 วัน
สงสัยคนนี้อยากจะคุยอะไรกับผมแน่ๆเลย
ยังไม่ทันที่ผมจะกดโทรกลับ เบอร์นี้ ก็โทรมาแล้ว
“ ฮัลโหลคับ หวัดดีคับ “ ผมพูดลนมาก
“ รับแล้วๆ เย่ๆ รับแล้ว “ เสียงผู้ชาย ตอบกลับมา
“ ไปป์ รู้ป่ะ เราโทรหาไปป์ มา 5-6 วันแล้วนะ นึกว่าไม่อยากคุยกัเราซะอีก “ เสียงนั้น พูดเร็วมาก แต่ผมก้ยังไม่รู้ว่าใค
“ เอ่อ ขอโทษคับ นี่ใครเหรอ “
“ อ้าว ลืมกันแล้วเหรอ หง่ะ “ เสียงนั้นงอนแย้ว -*-
“ ขอโทษจริงๆคับ ผมไม่รู้จริงๆอ่ะว่าใคร “ ผมพยายามง้อ
“ น่านสิเนอะ เราก้ไม่ได้ให้เบอร์ไปป์กลับตอนนั้นด้วยนิ “ เอ๋ เราให้เบอร์เค้าเหรอ แล้วนี่ใครวะ
“ เรา ทีม ไง “
“ อ๋อ “ ผมพูดออกมาแบบไม่ได้ตั้งใจ
“ โหไรว้า ตอนอยู่ออส เรายังควงกันไปไหนต่อไหนเลยนิจ้ะ “ เอาแล้ว มานกวนตีนแล้วคับ แต่ก็น่ารักดีนะ
“ อ่าวกำ ซะงั้นอ่ะ ทีมบังคับเรามะใช่เหรอ “ ผมค้าน
“ เอาเหอะๆ ว่าแต่ ไปป์ ทำไมไม่รับโทรศัพท์ ทีมอ่ะ “ ทีมถาม
“ ไม่อยากคุยกับทีมใช่ป่ะ “ น่าน ทำเสียงอ้อนอีกแล้วคับ
ถ้าเจอหน้า ก็คงจำทำตาแบบ หมาน้อยอ้อนๆ แน่เลย ว่าแล้วผมก็ยิ้มเลยคับ มันจำได้อ่ะ
“ เปล่านิ “ ผมรีบง้อ ก่อนมานจะโกรธ 555+
“ งั้น ทีมโทรมาทุกวันเลยได้ป่าว “
“ อื้อ ตามใจนะ มันเปลืองค่าโทร เอาเบอร์บ้านไปดีกว่าป่ะ “ ผมเสนอ
“ หึหึ ในที่สุดก็หลอกเอาเบอร์บ้านมาได้แย้ว เย้ๆ “ มันเอาอีกแล้วคับ 555+
“ อ้าว งั้นไม่ให้แล้ว “
“ กำ พูดเล่นๆนะจ้ะ อย่างอนนะจ้ะ “ มันพูดเสียงหวานเชียะ
“ อ่ะเบอร์บ้านเรา 02910**** “ ผมก็บอกไป
แล้วเราสองคนก็คุยสัพเพเหระ มากๆ
คุยไปเรื่อย คุยๆๆๆๆๆๆๆๆ จาก บ่ายสอง เป็น 6 โมง
คุยไปได้ไงวะ 4 ชม. 555+
ผมก็คิดว่ามันแปลกๆนะคับ ที่ ทีมเรียกตัวเองว่า ทีม แล้วเรียกผมว่า ไปป์ แต่ก็ช่างเหอะ
แล้วทีมก็โทรมาคุยกับผม 2 วันและ ผมก็ดีใจที่มีคนคุยด้วยนะ
เราสองคนก็คุยกัน นานพอควรเลยคับ -*- จนแม่ล้อว่า คุยกับแฟนรึไงเนี่ย นานจิงๆ ผมล่ะเขินเลย เอ๊ยมะใช่ อิอิ
ไม่รู้เปนไร เวลาผมคุยกับทีม ผมจะยิ้มเวลาทีมกวนตีนผม เหมือนกับว่า เค้าทำให้ผมมีความสุข
ไม่รู้สิ
ผมเป็นอะไรไปนะ
จนวันที่ผมรอคอยมาถึง
“ ไปป์ กินข้าวเสร็จแล้ว เราไปเยี่ยมนอร์ทกันนะ วันนี้พ่อแม่เค้ากลับมา “ แม่ผมคับ น่ารักจิงๆเลย รู้ความต้องการผมไปหม้ด
“ ฮะ หม่าม้า“ ผมได้แต่ตอบรับ
ตอนนี้ ผมได้แต่เก็บความรู้สึกของผมไว้ในใจ ความต้องการของผม
ที่จะไปหานอร์ท อยากเจอนอร์ท มันอยู่ในหัวผมตลอดเวลา นอร์ทเป็นคนที่ผมเคยรักมากขนาดนี้
ผมลืมเค้าไม่ได้หรอก
พอถึงเวลา ผมก็รีบไปหยิบ ไดอารี่สีน้ำเงิน มาก่อน แล้วค่อยขึ้นรถไปกับพ่อแม่ แล้วก็ก็ออกจากบ้าน ไปที่บ้านนอร์ท
พอมาถึง พ่อแม่นอร์ทก็ออกมาต้อนรับ แล้วก็พาเข้าบ้าน
เหมือนๆเดิม เราก็ถามอาการนอร์ท โดยที่ผมไม่ได้ถามอะไรเลยซักนิดเดียว
เหมือนมันกดดันยังไงไม่รู้
ซักพัก พ่อแม่ดอดจ์ ก็มา ทำให้ พ่อแม่ผม รู้จัก ดอดจ์ แล้ว
พ่อผม พ่อนอร์ท พ่อดอดจ์ ก็ไปกินเหล้ากันกลางสนาม คุยกันโหวกเหวก
แม่ผม แม่ดอดจ์ แม่นอร์ท ก็เมาท์กันเสียงดังในห้องครัว
ซึ่งผม กับ ดอดจ์ ก้ไม่ได้พูดไรกันเลยซักคำ
ผมเห็นทางสะดวก ก็เลย เดินไปทางห้องนอนนอร์ท เพราะเหนเค้าว่า นอร์ทมาพักรักษาตัวที่บ้าน
ไม่ทันที่ผมจะเดินขึ้นบนบันได ก็มีคนเรียกผม
“ ไปป์จ้ะ แม่ขอคุยด้วยหน่อยสิจ้ะ “ แม่นอร์ทนั่นเอง
ผมคิดไว้อยู่แล้วว่า แม่นอร์ทต้องมีเรื่องคุยกับผมแน่นอน
“ ครับ ที่ไหนคับ “
“ เดี๋ยวไปป์ไปที่ห้องรับแขกก่อนนะจ้ะ เดี๋ยวแม่จะตามไป “ แม่นอร์บอก
ตอนนั้นผมหัวใจเต้นแรงผิดปกติ เหมือนมันตื่นเต้นยังไงไม่รู้
ผมเดินไปรอในห้องรับแขก แล้วก็นั่งบนโซฟารอแม่นอร์ทมา
ซักพักแม่นอร์ทก็เข้ามาพร้อมกับ กล่องสีแดง ท่าทางจะเป็นกล่องใส่แหวน
แล้วเราก็เปิดบทสนทนากัน
“ ไปป์ หนูคงรู้แล้วสินะจ้ะ ว่านอร์ท น่ะ ความจำของเค้า 1-2 ปี ที่ผ่านมา เค้าจำอะไรไม่ได้เลย “ แม่นอร์ทบอก
“ ครับ ก็รู้จาก ดอดจ์แหล่ะครับ “ ผมพูด
“ งั้นก็ดีเลยจ้ะ แม่จะพูดตามตรงเลยนะจ้ะ “ แม่นอร์ทเริ่มซีเรียส
ผมพยักหน้า
ตอนนี้บรรยากาศตึงเครียดมากๆๆๆ ผมเหมือนกับหัวใจจะหลุดออกไปเลย
“ แม่...........รู้อยู่แล้ว ว่านอร์ท กับไปป์ คบกันอยู่ แต่ว่า “
ทำไมนะ เวลาคนพูดกับผม ต้องมีคำว่า แต่ว่า ต่อท้ายด้วย มันทำไมนะ
“ แม่.............แม่ อยากให้ ไปป์ เลิกยุ่ง ไม่สิ อย่ามาเกี่ยวข้องอะไรกับ นอร์ทอีกเลยได้มั้ยจ้ะ “
หลังจากที่แม่นอร์ทพูดจบ
ผมรู้สึกว่า หัวใจผมลงไปที่ตาตุ่ม แล้วก็ เต้นแรงขึ้นทุกๆๆๆวินาที
น้ำตาผมไหลออกมา มันเป็นความจริง เรื่องที่แม่นอร์ทอยากให้ผมตีตนออกห่างจากนอร์ท
มันเป็นความจริง แล้วผมก็คงทำอะไรไม่ได้ ผมก็คงต้องจากนอร์ทไป
ไม่มีวันจะได้เจอนอร์ทอีกเหรอไง ไม่มีวันจะได้คุยกับนอร์ทอีกหรือไง
--------------------------------------------------------------------------------
วันนี้มาต่อเร็วหน่อย เพราะจาไปเล่นเกม ไม่ได้เก็บเวลนาน :laugh3:
-
..............เศร้า.....ทำอะไรไม่ได้.......... :impress3: :impress3:
.....................หวังว่าวันนึง....นอร์ทจะจำไปป์ได้............. :เศร้า1: :เศร้า1:
-
ได้แต่หวังว่าก่อนนอร์ทจาจำได้สักวันหนึ่ง :impress: :impress: พ่อแม่อย่างนี้น่าส่งไปอบรมมั่กๆ :amen: :amen: :amen:
-
โห ไม่ให้เจอกัน แบบนี้นอร์ทก็ลืมไปป์ไปตลอดนะซิ :monkeycry2:
สิ่งที่ทำร่วมกัน สิ่งที่เคยพูดกัน นอร์ทจะลืมหมดเลยเหรอ :monkeysad:
ส่วนไปป์จะอยู่กับความรักที่ไม่มีวันเป็นไปได้เลยเหรอ :monkeysad:
-
ตอนที่ 13 < ------- ดูตอนที่ แล้ว มันเปนเลข lucky จิงๆคับ เหอะๆ -*-
“ ทำไมล่ะคับ “ เป็นคำพูดแรกของผมที่หลุดออกมา จากปากผม หลังจากที่ เรานั่งนิ่งกัน ที่ห้องรับแขก
“ คือว่า แม่น่ะ ........ มีลูกคนเดียว แล้ว แม่ก็แก่แล้ว มีลูกอีกไม่ได้แล้วล่ะจ้ะ เพราะฉะนั้น แม่อยากให้นอร์ทมีลูกหลานสืบตระกูล ....... น่ะจ้ะ “ แม่นอร์ทพูด
ที่แม่นอร์ทพูดมันก็มีเหตุผล แต่ว่า ผมก็อยากเจอนอร์อยู่ดี
“ แล้ว ผมก็ยังเปนเพื่อนกับนอร์ทได้นี่คับ “ ผมค้าน
“ แม่กลัวว่า ถ้าความทรงจำนอร์ท กลับมา..........เค้าก็จะมาชอบหนูอีกไงล่ะจ้ะ แล้วสิ่งที่แม่หวังไว้ ก็จะหายไปน่ะสิจ้ะ “ ภายใต้น้ำเสียงไพเราะ ของแม่นอร์ท ผมรู้สึกว่า มีความกดดันแฝงไว้
“ แต่........แต่.........เราสองคนรักกันนะคับแม่ “ ผมเริ่มแล้วคับ ต่อมน้ำตาทำงาน
“ แม่รู้จะ เพราะฉะนั้น ถ้าไปป์ หนูรักนอร์ท ไปป์ก็ต้องทำในสิ่งๆที่ คนรักหนู สมควรได้รับจิงมั้ยจ้ะ “ แม่นอร์ทพูด
“ แต่การทำตัวเหมือน ไม่มีตัวตนกับคนที่ผมรัก มันไม่ถูกนะคับ มัน มัน มัน....ทำไม่ได้หรอกคับ “ ผมร้องไห้ ดึงกระดาษมาซับน้ำตา แล้วก็พยายามแข็งใจคุยต่อ
“ ไปป์.........แม่ขอร้องนะจ้ะ แม่อยากได้ลูกหลานสืบสกุลมากๆๆๆเลยล่ะจ้ะ “ แม่นอร์ท เริ่มร้องไห้แล้วล่ะคับ
ผมนั่งนิ่งอยู๋นาน
ในใจผมก็คิดแต่เรื่อง เราสมควรจะไปจากนอร์รึเปล่า
เพราะเรารักนอร์ท เราจึงต้องปล่อยนอร์ทไปงั้นเหรอ
ถ้าเราไม่ยอมไปจากนอร์ท พ่อแม่เค้าก็คง บังคับเราอยู่ดี
มันมีทางไหนอีกเหรอ
ตอนนี้ ผมรู้แล้วล่ะ ว่า ความรักไม่แน่นอน เราบังคับความรักไม่ได้
แล้ว เราก็สร้างความรักตามใจเราไม่ได้ด้วย
“ คะ......คับ ตะ.....ตกลงคับ ผมจะไม่คุยกับนอร์ทอีกต่อไป “
คำพูดที่ผมไม่คิดจะพูด คำพูดที่ผม ไม่อยากพูดที่สุด
คำพูดที่ค้านกับความคิดของผมที่สุด มันหลุดออกมาแล้ว
ผมทนไว้ไม่ได้แล้ว น้ำตาใสๆ ไหลออกมาจากตาผม มันไหลอย่างกับน้ำท่วม
ทำไมนะ เราก็ไม่ได้เป็นแผลอะไรไม่ได้บาดเจ้บอะไร
ทำไมเราถึงรู้สึกเหมือนกับ เสียบางสิ่งที่สำคัญมากๆไป
ทำไม น้ำตามันถึงไหล หยุดซะทีสิ หยุดสิ
ผมคิดแค่นั้นจริงๆ
“ แม่ขอบคุณไปป์มากนะจ้ะ แล้วนอร์ทก็จะไปย้าย ไปเรียนที่อังกฤษ ปีใหม่หน้าน่ะจ้ะ “ ข่าวร้ายมาอีกและ แม่นอร์ท ไม่ให้ผมคุยกับนอร์ท ยังจะไม่ให้ผม พบเค้าอีกเหรอ
“ ด......ดี แล้วล่ะคับ “ ผมก้เอาอีกแล้ว
ทำไมนะ ปากผม ไม่ตรงกับใจเอาซะเลย
ทำไมนะ ทำไมนะ ทำไมนะ ผมอยากจะบอกว่า อย่าให้นอร์ทไปนะคับ แต่ว่า............
“ แล้ว แม่มีเรื่องอยากให้ช่วยนะจ้ะ “ แม่นอร์ทพูดพร้อมกับ วางกล่องสีแดงไว้ที่หน้าผม บนโต๊ะ
“ นี่มัน กล่องแหวนนี่คับ “ ผมพูด
“ จ้ะ แม่............ขอ แหวน...........คืน นะจ้ะ “ ทำไมนะ
วันนี้เปนวันอะไรนะ ทำไมนะ แม่นอร์ท จะพรากทุกอย่างไปจากผมเลยเหรอ
นอร์ท แหวน แล้วจะเอาอะไรอีกเนี่ย
“ ดะ......ได้คับ ตามสบายเลยคับ แล้วจะเอาอะไรอีกมั้ยคับ “ ผมพูด ไป ไม่ได้คิดอะไรเลย
ขอแค่ว่า มันจะจบๆๆไปซะที ผมจะได้ไปทำใจซักที ไม่อยากเศร้ากว่านี้อีกแล้ว
ผมก็หยิบกล่องไม้ ที่ผมทำเองกับมือ เป็นลายทะเล ทาสีน้ำเงินไว้ สีที่ผมชอบ
ผมเปิดออกมา หยิบผ้ากำมะหยี่ ออกมา คลี่มันออกมา แล้วก็
หยิบแหวน ออกมา ผมหยิบมันมาดูอีกครั้งนึง แล้วก็ปัดน้ำตาผม ส่งให้กับแม่นอร์ท
ซึ่งแม่นอร์ทก็หยิบมันมาเก็บไว้ในกล่องสีแดง ผมกำกล่องไม้สีน้ำเงินของผมไว้
กำมันไว้แน่น
“ ขอบใจ ไปป์ มากๆๆนะจ้ะ แม่หวังว่า.... “ ยังไม่ทันแม่นอร์ทจะพูดจบ
ก็มี ผู้หญิงคนนึง ผลักประตูเข้ามา
“ แม่ค่ะ หนูให้นอร์ททานยา แล้วค่ะ “ เสียงใสๆ ของผู้หญิง ท่าทางมีอายุมากกว่าผมซัก ปี นึงได้ หน้าตาน่ารักเชียว เดินเข้ามา
“ขอโทษค่ะ หนูมาขัดจังหวะรึเปล่าคะ “ เสียงผู้หญิงคนนั้นพูด
ผมเช็ดน้ำตาก่อน แล้วก็หันมามองแม่นอร์ท พร้อมกับสายตางงๆ
“ ไม่หรอกจ้ะ พลอย มานี่ๆ แม่จะแนะนำให้รู้จัก “ แม่นอร์ท
“ ไปป์จ้ะ นี่ พลอย คู่หมั้นนอร์ทจ้ะ “
ใจผมที่ตกไปอยู่ตาตุ่มแล้ว มันกลับตกไปที่พรม ที่พื้นแล้ว
วันนี้จะมีอะไรเศร้าไปกว่านี้มั้ยเนี่ย
นอร์ท แหวน คู่หมั้น ผมเข้าใจแล้วว่าแม่นอร์ทต้องการอะไร
“ หวัด......หวัดดีคับ ผะ.....ผม เป็น..............เพื่อน นอร์ทคับ ชื่อ ไปป์“ ผมต้องซ่อนน้ำตาไว้หลังหน้าตาที่แกล้งยิ้มของผม
“ ค่ะ เรา พลอย ค่ะ เป็น คู่หมั้น นอร์ท “ พลอยพูด
“ แม่คับ เสร็จแล้ว ผมขอตัวนะคับ “ ผมคงทนนั่งอยู่ที่นั่นไม่ไหวแล้ว ผมเดินแกมวิ่งออกมาจากห้องรับแขก
เดินไปที่ขอบระเบียง ได้ยินเสียงพวกพ่อๆ หัวเราะกันอยู่
แล้วทำไมผมต้องมาร้องไห้เนี่ย
ผมร้องไห้ คงไม่มีคนรู้หรอกคับ
เพราะมันมืดแล้ว แล้วลมก็แรงอีก ท่าทางคืนนี้ฝนตก
“ ร้องไห้อีกและ ทำไมมึงร้องไห้เก่งจังวะ “ เสียงที่คุ้นเคย ดอดจ์นี่เอง มันเดินตามผมมารึไงเนี่ย
“ กุเดินหามึงตั้งนาน ที่แท้มาร้องไห้นี่เอง “ มันพูด
“ เรื่องของเรา “ ผมก็หันไปร้องไห้ต่อ
“ เอาเหอะ วันนี้กุจะช่วยมึงก้ได้ “ ดอดจ์พูด
“ เอ๋ อะไรอ่ะ ช่วยอะไร “ ผมถาม
“ มึงอยากเจอนอร์ทไม่ใช่เหรอ กุจะให้มึงได้เจอกันไง “ ดอดจ์พูด
แล้วมันก็เดินไป ผมเห็นมันไปคุยกับพ่อนอร์ท แล้วก็ยกมือไหว้ แล้วมันก็เดินกลับมา
“ วันนี้ มึงกับกุ ค้างนี่ “ มันพูดแค่นี้
“ ขอบใจนะ “ ผมได้แต่พูดจิงๆคับ ผมอยากเจอนอร์ทใจจะขาดแล้ว
นี่เปนสิ่งที่ดีที่สุดที่ผมต้องการ แล้วผมก็เข้าไปกอด ดอดจ์
แล้วก็ร้องไห้
“ เฮ้ย เดี๋ยวมีคนเห็นหรอก “ มันก็พูด
ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร
จนกระทั่ง พ่อแม่ผม พ่อแม่ดอดจ์ มาบอกว่า จะกลับแล้ว ตอนนั้นผมกับดอดจ์ก้คุยกันอยู่ในห้องทีวี
ผมกับดอดจ์ไปนอน ห้องข้างบน ฝั่งตรงข้ามห้องนอร์ท
คืนนี้ ผมจะต้องเจอนอร์ทให้ได้
-
...............เหตุผลของพ่อแม่.........
.........................เหตุผลของคนรักกัน.........
...................................ทำไมมันไม่เคยจะตรงกันเลยซักที.......... :impress3: :impress3:
-
ได้แต่ภาวนาให้นอร์ทความจำกลับมาก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายเกินไปนะคับ :monkeycry4: :monkeycry4: :monkeycry4:
-
เพราะเรารักนอร์ท เราจึงต้องปล่อยนอร์ทไปงั้นเหรอ
แล้วหากนอร์ทจำได้ นอร์ทต้องการให้ไปป์ทำแบบนี้จริงเหรอ :เศร้า1: :เศร้า1:
-
:เฮ้อ:
นานาจิตตัง หลากหลายมุมมองของความแตกต่างในแต่ละคน :monkeysad2:
-
พุ่งนี้ผมไม่อยู่นะคับ ขอลง 2 ตอนควบ
ตอนที่ 14
“ ตีหนึ่งแล้วกุจะปลุก “ ดอดจ์พูด หลังจากที่เราอาบน้ำอะไรเรียบร้อยแล้ว
“ อื้อ ขอบใจนะ “ ผมยิ้มให้
“ ไอ่ห่า เดี๋ยวกุก้ปล้ำ แม่งเลยนิ ยิ้มให้กุอ่ะสาด “ เวรกำ หาเรื่องและคับ กลับมาเป็นดอดจ์คนเดิมแย้ว
“ แห่ะๆ ไม่เอานะ กลัวจิงๆ “ ผมยิ้มให้
ตอนนี้ 4 ทุ่มกว่าๆและ
ผมเดินไปหยิบ ไดอารี่สีน้ำเงิน ที่แอบเอาออกมาจากรถ ก่อนที่พ่อแม่ผมกลับไป
แล้วมานอนกอดไว้ บนเตียง ผมกอดไว้แน่น แล้วนึกถึงวันที่เรามีความสุขด้วยกัน
ซักพักนึง ผมก็เปิดไดอารี่นั้นมาอ่านดู
ผมเขียนไว้เยอะแยะเลย ส่วนมากก็เป็นเรื่องประจำวัน แต่จะมีเรื่องของ นอร์ท เยอะมาก ทุกวันเลยด้วย
ผมอ่านไป น้ำตาซึมไป ผมก็รู้นะว่า ดอดจ์ มองผมอยู่ ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร
จนผมเปิดไปพบ หน้า หลังๆ ซึ่งเป็นหน้าสุดท้ายที่ผมเขียนไดอารี่ไว้
มีลายมือ หวัดๆ เขียนไว้ข้างๆว่า
“ ไปป์ เป็นรักแรกของเรา เรารักไปป์ที่สุด และไม่ว่าเราจะเป็นอะไรไป.................... หวังว่า เราคงจะจำคนที่เรารักที่สุดได้.............ไม่ว่ายังไง”
ผมอ่านจบจนคำสุดท้าย อ่านซ้ำไปซ้ำมา
ผมร้องไห้อีกแล้วคับ ร้องไห้ ร้องไห้ วันนี้เป็นวันที่เศร้าที่สุดในชีวิตผมเลยก็ว่าได้
ผมรักนอร์ทมากเหมือนกัน รักนอร์ทมาก แต่ว่า แต่ว่า
เราคงรักกันไม่ได้ ผมได้แต่คิด แล้วก็ร้องไห้ ไม่สนใจว่า ใครจะมองผมอยู่รึเปล่า
จน มีคนพูดออกมา
“ มึงอยากรู้อะไรป่ะ นอร์ทเล่าให้กุฟังบ่อยเลย ถ้าอยากฟัง เดี๋ยวกุจะ... “ ไม่ทันที่ดอดจ์จะพูดจบ
“ ฟังๆ เล่าเลยนะ เราอยากฟังมากๆ “ ผม ตกใจพอสมควร แต่ก็ดีใจว่านอร์ทก็พูดอะไรถึงผมด้วย ผมดีใจทั้งน้ำตา
แล้วดอดจ์ก็เล่าให้ผมฟังหลายเรื่องเลยคับ เช่น
วันที่นอร์ทบอกรักผม นอร์ทฟังเพลงดาว 100 รอบได้ แล้วก็นั่งฟังอย่างงั้น
วันที่ผมยอมเป็นแฟนกับนอร์ท นอร์ทดีใจมากๆ จนไปบอกดอดจ์ตั้งหลายรอบเลย
วันที่เรามีอะไรกันครั้งแรก นอร์ทก็บอกดอดจ์ไว้ว่า จะไม่ยอมมอบร่างกายนี้ให้ใครอีกต่อไปแล้ว
วันที่นอร์ท ไปเที่ยวกับผมวันสุดท้าย ก่อนจะไปผ่าตัด ก็ไปบอกดอดจ์ว่า ใจดวงนี้ของนอร์ท จะไม่ยอมให้ใครอีกแล้ว
ผมฟังก็ขำๆ แต่ก็อึ้งๆเหมือนกัน ดอดจ์บอกว่า นอร์ทคงอายเกินที่จะไปบอกผมตรงหน้า ไม่รู้สินะ นอร์ทขี้อายเหมือนกัน
เราคุยกันจนถึง เที่ยงคืนครึ่ง
ดอดจ์ก็บอกว่าไปกันได้และ ผมก็ไม่วายที่จะเอา ไดอารี่สีน้ำเงิน ไว้กับตัวด้วย
“ ป่ะ เร็ว ตามกุมานะ “ ดอดจ์พูด
“ อืม “ ผมพูด
“ ออกไปแล้วอย่าพูดไรนะ พยักหน้าเป็นพอ เคนะ “ มันเครียดมากเลยคับ
ผมก้งงๆเหมือนกัน ทำไม ดอดจ์ถึงทำให้ผมถึงขนาดนี้
เราเดินกันออกไป ปิดประตูไม่สนิท เอาเก้าอี้ยันไว้นิดหน่อย
แล้วก็เดินเงียบๆ ไปถึงฝั่งตรงข้าม ที่เป็นห้องของนอร์ท
ห้องไม่ได้ล็อค ดอดจ์ก็บอกว่า จะเปนต้นทางให้ เผื่อมีคนมา
ตอนนั้น ผมใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เหมือนจะเป็นลม
ค่อยๆเปิดประตู แล้วเดินเข้าไป
ห้องนอร์ทก็ยังเป็นเหมือนเดิม เหมือนทุกครั้งที่ผมเคยมา
แต่ที่มันเปลี่ยนไปก็คือ คนในห้องนี้..................จำผมไม่ได้
ผมเดินไปที่เตียง ใจผมเต้นระรัวๆ เหมือนจะเป็นลม แต่ก็เก็บอาการไว้
เดินเข้าไป
ในที่สุด ในที่สุด ในที่สุด ในที่สุด ผมก็ได้เห็นหน้า นอร์ทแล้ว
นอร์ทดู ผอมลง แต่หล่อเหมือนเดิม
ผมก็เดินเข้าไปใกล้ขึ้น แล้วก็นั่งลงข้างๆเตียงนอร์ท บนพื้น
ผมแทบจะน้ำตาไหล เมื่อคิดว่า นอร์ทจำเราไม่ได้แล้ว
แต่ผมก็ต้องสะดุ้ง เพราะว่า นอร์ท ตื่น !!!!
ผมรีบลุก แล้วก็รีบวิ่งออกไป แต่มีคนจับมือผมไว้อยู่ ผมพยายามสะบัดหนี แต่ก็ไม่หลุด -----ทำไมเห็นในละคร หรือ หนัง สะบัดทีเดียว หลุดก็มะรู้
แต่มันแน่นจิงๆ ผมหันไปหา นอร์ท เห็นนอร์ทยิ้ม
“ นาย ........... เราเคยเจอกันมาก่อนรึเปล่าคับ “ นอร์ทถามพร้อมกับยิ้ม
สายตาแบบนั้น ผมมองแล้วก็ แทบจะร้องไห้ เป็น สายตาที่นอร์ทชอบใช้เวลาอ้อนผม
ผมอยากจะตอบไปว่า เราเป็นแฟนกันไง เราไปป์เอง จำเราไม่ได้เหรอ
นอร์ทเป็นแฟนไปป์นะ ไปป์รักนอร์ทนะ ไปป์...............ต่างๆนานา
แต่ผมก็ต้องหยุดคิด แล้วก็ตอบไป
“ ขะ......ขอโทษคับ........คง ไม่ .....................เคยเจอกันหรอกคับ “ ผมพูดไป
ผมไม่รู้มาก่อนว่า การที่เห็นคนที่ผมรักตรงหน้า แต่ผมแสดงออกไม่ได้ว่า เค้าเป็นคนรักผม
มันทรมาณเพียงใด ผมรู้แล้วล่ะ ตอนนี้ ผมรู้แล้ว
ผมก็ปล่อยโฮออกมาไม่ทันรู้ตัว
“ อ้าวๆ นาย เราขอโทษนะ นายร้องไห้ไมอ่ะ เราทำอะไรนายรึเปล่า “ นอร์ทดึงมือผมมานั่งบนเตียง แล้วก็เอากระดาษมาซับน้ำตาให้ผม
“ เปล่าหรอก เราแค่..............ช่างเหอะ ไม่มีอะไร “ ผมตอบไป
“ เหรอ ว่าแต่ว่า นายเข้ามาทำไมน่ะ นี่ห้องเรานะ หรือว่า.....แห่ะๆ “ นอร์ทยิ้มแบบ หื่นๆ
“ 55555+ บ้าเหรอ “ ผมหัวเราะ
“ นี่งาย ในที่สุดก็หัวเราะแล้ว นายหัวเราะน่ารักดีนะหัวเราะบ่อยๆหน่อยสิ “ นอร์ทพูด
“ นายหน้าตาเหมือนกับ คนในฝันเราเลย หรือว่า เทวดา จะส่งนายมาให้เราน้า “ นอร์ทพูด
ผมต้องรีบปลีกตัวออกมา เพราะว่า ..................................ผมไม่อยากให้นอร์ทจำผมได้
ผมไม่อยากให้แม่นอร์ทเสียใจ และที่สำคัญ ถ้าหากนอร์ทจำผมได้ เค้าคงไม่ทำตามความต้องการของแม่เค้าแน่
และคนที่ผิด ก็คือ ผม ผมรักนอร์ท เพราะฉะนั้น นอร์ทต้องไปพบคนที่ดีกว่าผมแน่นอน
“ ไปก่อนนะ “ ผมพูด
ผมรีบวิ่งไปเปิดประตู ผมได้ยินเสียงเรียกของนอร์ท นอร์ทเรียกผมว่า นาย แสดงว่า นอร์ทจำชื่อผมไม่ได้เลย
ผมวิ่งเร็วจนกระทั่ง ไม่ได้ยินเสียง ไดอารี่ของผม มันตกเลยซักนิด
ผมวิ่ง เปิดประตู แล้วก็วิ่งกลับไปที่ห้อง ไปนอนร้องไห้ เลย โดยไม่สนใจใครอีกแล้ว
ผม ต้อง ตัด ใจ จาก นอร์ท ให้ ได้
แต่
ผม
รัก
นอร์ท
-
ตอนที่ 15
“ .....(เสียงนาฬิกาปลุก)..... “
ผมลืมตาตื่นขึ้นมา ดูเวลาก็ประมาณ 8 โมง
สิ่งที่ผมพึ่งผ่านพ้นมาเมื่อคืนนี้
มันเหมือนฝัน เหมือนฝันที่ผม..............ไม่อยากให้เป็นความจริง
ตอนนี้ ไม่รู้ทำไม ความทรงจำ ตอนที่ผมกับนอร์ท ยังรักกัน มันพรั่งพรูออกมา เป็นช็อตๆ ตั้งแต่ตอนที่เราเจอกันหน้าโรงเรียน จนวันที่นอร์ทบินไป อังกฤษ
มันชัดเจนมาก
แต่ก็ไม่มีอีกแล้วนิ เราต้องพยายาม เพื่อนอร์ท
แต่ทำไมไม่รู้ เหมือนกับผมรู้สึกว่า ผมเป็นคนเห็นแก่ตัวมากๆ
ทำไปทุกอย่าง ปากก็บอกว่าเพื่อนอร์ท แต่อาจจะเป็นเพราะว่า ผมรักเค้ามากเกินไป ผมไม่อยากเจ็บมากกว่านี้
มันทำให้ผมรู้สึกผิดมาก ที่ผม.............จะ ตีตัวออกจากนอร์ท
ผมทำอะไรเสร็จเรียบร้อย ก็เรียกดอดจ์ แล้วเราสองคนก็ลงมากินข้าว
พ่อแม่นอร์ทก็ ไปสถานทูต ไปทำไรก้มะรู้ ผมไม่รู้ แม่บ้านก็ไม่รู้
ท่าทางจะไปเอาพาสปอร์ด ล่ะมั้ง
“ ไปป์ ทำไมมึงซึมจังวะ มึงคุยไรกับไอนอร์ทวะเนี่ย “ ดอดจ์ปลุกผม ที่เหม่อลอยขณะกินข้าวเช้าอยู่
“ เปล่านิ ไม่ได้คุย นอร์ทหลับอยู่ “ ผมโกหกไป
“ อ้าว แล้วเห็นวิ่งออกมาจากห้องมัน วิ่งทำไมวะ ห่า “ มันถาม
“ เอาน่าๆ ช่างมันเหอะ “ ผมตอบปัดไป
“ ดอดจ์ ไปเดินย่อยกันป่ะ “ ผมชวนดอดจ์
ความจริงผมไม่ได้อยากไปเดินย่อยอาหารหรอกคับ
อยากเดินรอบๆบ้านหลังนี้เป็นครั้งสุดท้าย ผมอาจจะไม่ได้มาที่นี่อีกก็ได้
เราก็เดินไปคุยไป ดอดจ์หาเรื่องผมตลอดทาง ผมก็ไม่ได้สนใจมาก
มันไม่มีอารมณ์ไรเลยคับ ตอนนั้น มันเหมือน หมดสิ้นไปหมดอ่ะ เฮ้อ!!!
ซักพักนึงก็มีกลิ่นไหม้ ลอยมา
“ ใครเผาไรวะ เหม็นว่ะ “ ดอดจ์คับ สบถซะ -*-
“ น่านดิ ตงนั้นอ่ะ “ ผมชี้
แล้วเราก็เดินไปกัน
เห็นแม่บ้านคนนึง กำลังเผาอะไรในถังสังกะสีอยู่
ไม่อยากจะเชื่อ ผมมองเข้าไปในนั้น.................มัน....มัน.....เป็น สิ่งมี่เหมือนหนังสือ
มีสีฟ้าน้ำเงิน ผมมองปราดเดียวก็จำได้ว่า มันเป็น “ไดอารี่สีน้ำเงิน ของผม”
ผมได้แต่มองมัน พร้อมน้ำตา มันคอเบ้าตาผม ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
“ พะ.....พี่คับ.......คะ.....ใคร บะ....บอก ให้ เอามา .ผะ.....เผา เหรอคับ “ ผมถาม
“ คุณนายน่ะจ้ะ เอาขยะในห้องของคุณหนู ออกมา เผาทิ้งซะ จะได้ไม่มีขยะน่ะจ้ะ “พี่แม่บ้านตอบอย่างมั่นใจ
“ ครับ ๆ “ ผมตอบ
ผมวิ่งออกมาเลย ไม่สนใจดอดจ์ เลย ไม่สนใจแม่บ้าน วิ่งไป เข้าไปในห้องน้ำ แล้วก็ร้องไห้
อย่างน้อย อย่างน้อย นอร์ทก็ไม่ได้สั่งให้เผา
อย่างน้อย อย่างน้อย เราก็คงตัดใจ จากนอร์ทได้
ซักพักก็มีคนมาเคาะประตูห้องน้ำ
“ เฮ้ๆ เป็นอะไรรึเปล่าอ่ะ “ เสียงที่คุ้นเคย เป็นเสียงที่ผมเป้นห่วงที่สุด รักที่สุด นอร์ทนั่นเองคับ
“ ปะ.....เปล่า ไม่ได้เปนไรคับ “ ผมตอบ อย่างประหม่า
ผมรีบเช็ดน้ำตา แล้วก็ ล้างหน้า แล้วเดินออกมา
“ อ้าว นาย คนที่มาห้องเราเมื่อวานนี่ “ นอร์ทพูด
“ เปล่านิ เราไม่...........เราไม่ได้รู้จักนายเลยซักนิดอ่ะ “ ผมพูดอะไรไปเนี่ย ทั้งๆที่ใจผมมันสั่งให้เข้าไปกอดนอร์ท แต่ผมกลับพูดอะไรออกไปนิ
ท่าทางนอร์ทผิดหวังนิดๆ แล้วก็เดินไปเลยคับ ไม่ได้พูดไรกับผมซักคำ
“ ดีแล้วล่ะ เป็นอย่างงี้ดีแล้วล่ะ“ แล้วผมก็หันหลังให้นอร์ทเดินไปคนละทาง
เราเดินไปคนละทาง ฝั่งตรงข้ามกัน
เหมือนกับตอนนี้ที่เราต้องเดินทางไปคนละด้าน ไม่มีวันได้มาบรรจบกันอีกแล้ว
ฟ้าคงลิขิตให้เรามาเป็นคู่รักกัน แค่นี้ ผมคงเป็นคนที่โชคชะตาไม่ดีล่ะมั้ง
แล้วผมก็กลับมาบ้าน
ผมซึมไป 3 วัน ไม่ไปโรงเรียน บอกพ่อว่า ผมปวดท้อง ทั้งๆที่ผมนอนร้องไห้บนเตียงผมตลอด 3 วัน
วันรุ่งขึ้น ผมก็ไปโรงเรียน ธรรมดา ไปเจอเพื่อนๆ วิช สอ ดอดจ์ ไม่มีไรมาก
ผมรู้สึกว่า ที่นั่งนอร์ทมันว่างๆ นอร์ทคงไปแล้วสินะ
ผมได้ยินจากเอ็ม ว่า นอร์ทไปแล้ว เมื่อวานนี้ เมื่อวานซืนนอร์ทมาลาทุกคนในห้อง
แต่ผมไม่ได้มา ดีแล้วล่ะ นอร์ทจะได้ไม่เจอผม
ผมกลับบ้าน เปิดมือถือ มี 18 missed call ไม่ต้องให้ผมเดาหรอก
ผมรู้ว่าใคร ทีม นั่นแหล่ะ
ผมก็โทรไปหาทีม
“ ไงทีม “ ผมพูด
“ อ้าว ไปป์เหรอ แปปนะ “ ทีมคับ ท่าทางจะยุ่งๆอยู่
“ อืมๆ “ผมตอบ
“ ........... “
“ คุยได้และ ไปป์ทำไมไม่เปิดมือถืออ่ะเราโทรไปตั้งหลายครั้งนะ ไม่ยอมรับ “ ทีมพูด
“ เหนและ แต่บ้าป่าวอ่ะ โทรมาตั้ง 18 ครั้ง เหอะๆ รวยนักนิ “ ผมกระแนะกระแหนมันคับ อิอิ
“ ไปป์ เค้ามีมีตติ้งนะ วันเสาร์นี้อ่ะ ไปด้วยกานน้าๆๆๆๆๆๆ “ อ้อนอีกนะมึง
“ มีตติ้งใครอ่ะ “ ผมงง
“ ที่ไปออสเตรเรียไง “ อ่อรู้และ
“ พี่สาวไปป์ไปด้วยน้า “ มันเอาพี่สาวผมมาเล่นคับ
“ อืมๆ กี่โมง ที่ไหน “ ในที่สุดผมก็ต้องไปอ่ะ
“ 10 โมง ที่เซน ลาดพร้าว “ ทีมตอบ
“ อืมๆ ไว้เจอกันนะ “ ผมบอก
“ จ้าๆ ที่ร้าก จุ๊บๆๆ คิดถึงจัง “ น่าน ยังไม่วาย กวนตีนก่อนอีกนะ
“ เหอะๆ บายๆ “ ตอนนั้นผมยังไม่มีอารมณ์เล่นคับ
วันนี้ง่วงๆอ่ะคับ
ไม่มีอารมณ์ด้วย
วันนี้ไปเจอ นอร์ท กับ พลอย ที่ เอมโพเลียม เดินจูงมือกันด้วย
ที่สำคัญ พลอย ใส่แหวน วงนั้นด้วยคับ
ผมล่ะ ซึมเลย เฮ้อๆๆๆๆ!!!!!!
-
เศร้า เศร้า :เศร้า1:
-
“ ดีแล้วล่ะ เป็นอย่างงี้ดีแล้วล่ะ“ :เศร้า1: จริงเหรอ :เศร้า1:
-
อึดอัดมั่กๆเลยคับ :sad2: :sad2: ทำไมมะคิดล่ะคับ ว่าถ้าวันนึงนอร์ทเกิดความทรงจำกลับมาแล้วเค้าต้องถูกผูกมัดกับสิ่งที่ตัวเองมะได้รัก :3024: :monkeycry2: :3024: มันมะเปนธรรมกับนอร์ทเลยคับ :เศร้า1: :เศร้า1:
-
.............ไม่มีแล้ว....รักที่เคยผูกพัน....รักที่มีให้กัน..... :impress3: :impress3:
...........................ไม่มีวัน...วันนั้น...อีกต่อไป.... :impress3: :impress3:
-
:monkeysad2: :monkeysad2:
:เฮ้อ:
-
ควรจะเป็นแบบนี้ หรือว่า ต้องเป็นแบบนี้ ? :monkeycry4: :3024: :monkeysad:
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
สู้เค้านะ ไปป์
-
สงสัยจะลุ้นไม่ขึ้นแล้วซิเนี่ย นอร์ท-ไปป์ :monkeysad2:
:เฮ้อ:
-
ตอนที่ 16
“ .......(เสียงโทรศัพท์ผม)...... “
“ ฮัลโหล “ ผมตอบ
“ อยู่ไหนแล้วจ้ะที่รัก “ เสียงกวนตีนมาเลยคับ ไอ้ทีม -*-
“ หน้า สเวนเซ่น “ ผมตอบไปแบบเรียบๆ
บอกตามตรงตอนนั้นไม่มีอารมณ์เล่นอะไรกับทีมเลยคับ
อยูในโหมดเศร้าอยู่หง่ะ T^T
“ เดินมาที่ ไดโดมอนเลยคับ “ มันพูด
แล้วผมก็ตัดสายไป
ผมก็เดินมาที่ไดโดมอน เห็นกลุ่มนึงอยู่ข้างในก็เข้าไป
ก็มาประมาณ 7-8 คน จาก 10 กว่าๆ คน
ผมเดินเข้าไป เห็นคนใส่เสื้อสีเขียว กางเกงยีนส์ ผมสกีนเฮด หล่อม้ากกกกกก
แบบว่า ผมตะลึงเลยคับ งงเหมือนกัน ไมทีมหล่อขนาดนี้ฟะ
“ อ้าวน้องชาย มานั่งข้างๆพี่เร้ว คิดถึงแทบแย่ “ พี่ฉิงเรียกคับ พี่สาวผมเอง อิอิ
“ คิดถึงพี่สาวเหมือนกานนนนน รักนะจ้ะพี่จ๋า “ ผมก็ว่าไปเรื่อยอ่ะคับ
“ เอ้าพี่น้องคู่นี่ จะหวานหรือจะกินจ้ะ “ พี่กิ๊ก ก็แซว
“ อ้าวทีม เป็นไรอ่ะ “ ผมเห็นมันซึมๆ
“ ก้ไปป์คิดถึงพี่สาว แต่ไม่คิดถึงทีมบ้างเลยเลยอ่ะ “ เอาแล้วคับ กวนตีนแล้ว
“ เหอะๆ ฝันไปเหอะ “ ผมก้แหย่เล่น
แล้วพวกเราก็กินกัน คุยกันเจาะแจะ เลยคับ ไม่เกรงใจคนอื่น ในร้าน = = อิอิ
แต่ทีมนี่สิ เป็นใบ้ไปเลย ก้มหน้าก้มตากินอย่างเดียว
กำ ผมผิดเหรอเนี่ย มันก็หันมามองผม ผมก็หันไปสบตามัน มันก็หันไปทางอื่นเฉยเลย
หง่ะ งอนแล้วแน่เลย
แล้วพวกเราก็ไปกิน ชอปปิ้ง เดินเล่น กันต่อ 2-3 ชม จนเค้าจะกลับกันหมด
ผมก็เลย ไปง้อทีมเลยคับ
“ ทีม“
“ .......( เงียบ )......“
“ ทีม “
“ .......(เงียบ)........ “
หง่ะ ท่าจะยาว
“ ทีม “
“ .......(เงียบ)....... “
เวรกำ ต้องงัด มาใช้แล้ว
“ ที่รักคับ “ ตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไรนะคับ ก็เฉยๆหง่ะ
“ ว่าไง “ พูดแล้วคับ แต่น้ำเสียงเรียบมาก
“ ไปป์ ขอโทษนะ “ ผมง้อมานแย้ว ><
“ ไม่ยกโทษให้ “ ทีมพูด
“ กำ แล้วทำไงจะยกโทษให้อ่ะ “ ผมถาม
“ ไปกับเรา แล้วห้ามเถียง ห้ามว่า ห้ามหนี เราด้วย “ ทีมหันมามองหน้า
“ อะ...อืม “ ผมตกใจเล็กน้อยคับ มันหล่อเกินห้ามใจจิงๆอ่ะ
แล้วทีมก็พาผมไปเที่ยว โหหลายที่เลยคับ
ไปกินอาหารหลายทีเลยอ่ะ
ไป JJ ซื้อของ
ไป สวนรถไฟ
ไป ไหนต่อไหนเยอะแยะ
จน ตอนนี้ 6 โมงเย็นและ
ผมดูนาฬิกาก็ตกใจ มันเร็วเหลือเกินนะเนี่ย
“ ทีม จะไปไหนอีกอ่า เราต้องกลับแล้ว ดึกแย้วๆๆ “ ผมถาม
“ อีกที่เดียว “ ทีมตอบ
แล้วคนขับรถมันก็ขับไปคับ ที่ไหนมะรู้ ผมเปนไม่รู้จักทางซักเท่าไหร่นะคับ ก็ได้แต่งงงง
ว่ามาไหนอ่ะ -*-
จน มาถึง ที่สะพาน ผมไม่รู้ชื่อนะ แต่ตอนนั้นเปนเทศกาลอะไรซักอย่างอยู่อ่ะคับ
แสงไฟรอบๆสะพานก็เยอะเหมือนกัน
ทีมก็พาผมมาแถวๆ กลางสะพาน ตอนนั้นคนก็เยอะเหมือนกัน แต่มาเป็นคู่นะคับ
ผมก็มองไป โหหหหหหห สวยมากกคับ พระอาทิตย์ตกดิน
สีแดงๆม่วงๆเหลืองๆ มันผสมกัน แบบว่า สวยมากๆเลยคับ
“ เปนไงสวยป่ะ “ ทีมถาม
“ อือ สวยมากเลยอ่ะ ไม่อยากเชื่อว่า กทม มีที่ให้ดูพระอาทิตย์ตกด้วย “ ผมตอบ
“ ไปป์......... “ ทีมเรียกผม แล้วก็หันมายิ้มให้ผม
ผมล่ะก็ใจจะละลายเลย รอยยิ้ม มันคุ้นๆเหมือนกัน พอผมนึกถึงนอร์ทขึ้นมาปั้ป
ทุกสิ่งทุกอย่าง ในตอนนี้ พระอาทิตย์ตกดิน มันกลับกลายเป็นสีเทา ไปหมด
มันไร้ชีวิตชีวา ผม เท้ากับราวสะพาน แล้วก็มองไปไกลๆ
“ ไปป์ เป็นไรอ่ะ“ ทีมปลุกผม
“ ปะ....เปล่า “ ผมสะดุ้ง แล้วหันหน้าหนีไปจากทีม
ผมไม่อยากเห็นรอยยิ้มนั้นอีกแล้ว
“ ทำไมเหรอจ้ะ อึ้งในรอยยิ้มของเราเหรอเฮ้อ ช่วยมะได้ คนหล่อก็เงี้ย “ มันพูด
“ อืม “ ผมมะมีอารมณ์ จะเล่นกับมันแล้วคับ
“ เป็นอะไรอ่ะ คิดถึงใคร “ ทีมถาม
“ ปะ.....เปล่านิ“ ผมปฏิเสธ
ใจผมก็คิดว่า ผมควรจะสนุกกับตอนนี้ให้มากที่สุดดีกว่า ที่จะมานั่งเศร้าเพราะสิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้..........................
“ ว่าแต่ ทีมมีอะไรเหรอ “ ผมเปลี่ยนเรื่อง
“ เออใช่ ไปป์ วันนี้วันไรรู้ป่ะ “ ทีมถาม
“ เอ๋??????? วันไรอ่ะ วัน.............ไม่รู้อ่ะ “ ผมจนปัญญาจริงๆ
“ อยากรู้ป่ะ “ เอาแล้วคับ ทีมยิ้มเป็นเลศนัยเลยอ่ะ มีแผนชัวร์เลยมึง
“ อยากดิ “ ผมก็ตอบ
“ งั้นปิดตาก่อนนะ “ แล้วทีมก็เอาผ้าสีขาวมาพันรอบตาผม
“ แห่ะๆ ตื่นเต้นจัง “ ผมตอบไปตามที่ผมคิด
แล้ว..............ทีมก็มาหอมแก้มผม................ผมตกใจมาก เลยดึงผ้าออก
“ เฮ้ย ทีมทำไรอ่ะ “ ผมถาม
“ สุขสันต์วันเกิดนะไปป์ “ ทีมบอก
จริงด้วยคับ วันนี้วันที่ 27 กค วันเกิดผม ผมลืมมันไปแล้วนะเนี่ย ผมมัวแต่ทำไรอยู่เนี่ย ลืมวันเกิดตัวเอง
“ เอ้า นี่ของขวัญ “ ทีมยื่นสร้อยให้ผม
มันเป็นสร้อยสีเทาๆ ไม่สะท้อนแสง แต่มีเขียนไว้ว่า TEAM อยู่
“ เฮ้ย ไม่เอานะ ไม่เอาๆ “ ผมปฏิเสธ
“ อ้าว ไมอ่ะ หรือว่าจะเอาของขวัญเมื่อกี้นี้ “ ว่าแล้วมันก็ยิ้มคับ
“ มาๆ เราใส่ให้ไปป์เอง “ แล้วทีมก็เอาสร้อยมาใส่ให้ผมคับ พอดีเลยอ่ะ
แล้วผมก็เงียบไปเลย ผมยังงงอยู่ ว่าอยู่ดีๆ ทีมก็มาหอมแก้มผม แล้วก็ให้สร้อยผม
แล้วทุกอย่างก็เหมือนหยุดลงเมื่อทีมพูดกับผมว่า
“ ไปป์ ทีมชอบไปป์ เป็นแฟนกับทีมนะ..................... “
เหมือนทุกอย่างได้หยุดลงไปเลย เหมือนทุกสิ่งทุกอย่าง มันหมุนวนกลับไปกลับมา
-
มะอยากให้เอาทีมมาแทนที่นอร์ทเลยคับไปป์ :impress: :impress: ถ้าไปป์รับรักทีมแล้ว วันนึงนอร์ทเกิดจำได้ จะไม่เจ็บไปทุกๆคนเหรอคับ :sad5: :sad5: :sad5: :sad5:
-
:o
ค้างอีกแล้วครับพี่น้อง
-
:o :o
ต่อด่วนนะค้าบบ
มันค้าง :serius2: :serius2: :serius2:
-
ตอนที่ 17
“ คือว่า...............เอ่อ.............ทีม “ ผมก็ช็อคกับคำพูดของทีมไปนานเหมือนกันคับ แต่ยังไม่ทันที่ผมจะพูดได้จบ
ก็มีกลุ่มผู้หญิง 9-10 คนอ่ะ มากันเยอะโคตรเลยคับ เข้ามา กรี๊ด ทีม
“ กรี๊ด พี่ค่ะ พี่เป็นดารารึเปล่า “
“ พี่ค่ะ พี่หล่อมากกกก ขอลายเซ็นหน่อยนะค่ะ “
กรี๊ดกันประมาณนี้น่ะคับ
ผมก็ไม่ประหลาดใจ แล้วผมก็เดินออกมาเดินตามทางเดินสะพานไป มองนู่นมองนี่
แล้วผมก็คิดถึงนอร์ทขึ้นมาจับใจ
ไม่รู้สินะคับ นอร์ทน่ะ เป็น “ รักแรก “ และ “ รักครั้งสุดท้าย “ ที่ผมคิดว่าผมจะมี
ความรู้สึกตอนนี้มันเหมือนกับ ทำไรไม่ถูก
คนที่ผมรัก เค้าไม่รักผม เพราะเค้าจำผมไม่ได้ ไม่รู้สิ
มันเศร้าอย่างบอกไม่ถูก
ไม่ทันไร น้ำตาผมก็ไหลออกมาอีกแล้ว ผมเดินห่างจากฝูงคนมามากแล้ว
เดินมาเรื่อยๆ ผมเดินมาเห็นร้าน ขาย หนังสือ
ให้ตายสิ!!!!!!!!! ผมเห็นมันอีกแล้ว หนังสือที่เหมือนกับ ไดอารี่สีน้ำเงินของผม
ผมว่าผมลืมมันไปแล้วนะ ทำไมมันถึงกลับมาในหัวผมอีก
ผมพยายามลืมสิ่งต่างๆ ลืมภาพเก่าๆ ลืมนอร์ท..................
แต่ใจผมมันทำตรงกันข้ามกับที่ผมคิดเลยคับ
ผ่านมาไม่รู้ตั้งกี่วันต่อกี่วัน ผมยิ่งจำทุกอย่างได้มากขึ้น
เค้กที่เรากินด้วยกัน หนังที่เราดูด้วยกัน หนังสือที่เราอ่านด้วยกัน
และรอยยิ้ม............................รอยยิ้มของนอร์ท เป็นสิ่งที่ทำให้ผมมีความสุขที่สุด
ตอนนี้น้ำตาผมทำงานหนักเลย มันไหลลงมาเรื่อยๆ
แต่แล้วก็มีมือมากอดผมข้างหลัง
“ ไปป์ เป็นอะไรอ่ะ “ เสียงทีมนี่เอง
“ อย่าร้องไห้นะคนดี “ ทีมปลอบผม
ตอนนี้ผมคงทนเก็บทุกสิ่งทุกอย่างไม่ไหวแล้ว
ผมหันไปหาทีม แล้วก็ร้องไห้ที่อกทีม มันอบอุ่นมาก
ทีมกอดผม นานมาก 10 นาทีได้ รอให้ผมหยุดร้อง ไม่มีใครมองหรอกคับ
เพราะว่า ตรงนั้นน่ะ เป็นซอย ผมร้องไห้จนรู้สึกเหมือนกับ น้ำตาผมมันหมดแล้ว
แล้วทีมก็พาผมไปขึ้นรถ ทีมปลอบผมตลอดทาง
แล้วเราก็มาถึงรถ
ผมพยายามหยุดสะอื้น แล้วก็หันมามองหน้าทีม
สายตาทีม มันทำให้ผม มองทีม ซ้อน กับนอร์ท มันเจ็บมากๆที่หัวใจ หวังว่า โรคหัวใจผม คงจะไม่กำเริบที่นี่นะ
“ ทีม...............คือว่า .....ตอนนี้..............ไปยังไม่พร้อมที่จะ...........รักใครนะ ...........ขอโทษ “ ผมพูดติดๆขัดๆ เพราะต้องกลั้นสะอื้นไว้
“ ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร ไปป์ไม่ต้องให้คำตอบทีมตอนนี้ก็ได้ ไปป์เก็บไปคิดก่อนนะ เมื่อไหร่ก้ได้ เมื่อไปป์พร้อม ได้โปรด บอกทีมนะ “ ทำไมนะ ทีมถึงดีกับผมขนาดนี้
“ ขอบคุณนะทีม ขอบคุณมาก “ ผมบอก
แล้วทีมก็พาผมมาส่งบ้าน คนขับรถคงงงนะคับ ว่า ผมทำไรกับทีม เพราะ
ตลอดทางมา เราไม่ได้พูดไรกันอีกเลย
แต่ทีมก็ จับมือผมตลอดเวลา เหมือนกับการให้กำลังใจ
แปลกเหมือนกันที่ผมน่ะ อบอุ่นมาก รู้สึกสุขใจ ยังไงไม่รู้
พอส่งผมลงบ้าน ผมก็เคาะกระจก ให้ทีมเปิด
แล้วทีมก็เปิดกระจกลงมา
“ ทีม............ขอบคุณมากนะสำหรับสร้อย วันเกิดปีนี้ไปป์มีความสุขมากเลย เพราะทีมนะ ขอบคุณมาก “ ผมบอก
“ ดีใจจัง ที่ไปป์ชอบ แล้วจะโทรไปนะ “ ทีมพูด
แล้วรถก็ออกไป
ผมอยู่หน้าบ้านผม เช็ดน้ำตาให้แห้ง แต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วเดินเข้าบ้าน
“ ไปป์ลูก “ แม่ผมเรียก
“ คับ หม่าม้า “ ผมตอบ
“ เอ้า กลับมาพอดีเลยแฮะ ดอดจ์มาหาแหน่ะ “ อะไรกัน จะมาอะไรกันตอนนี้เนี่ย ผมคิด
“ คับๆ บอกว่า ไปป์รอที่ห้องนอนนะคับ “ แล้วผมก็เดินขึ้นไปห้องนอน
แล้วดอดจ์ก็เปิดประตูเข้ามา
“ เฮ้ย มึงไปไหนมาวะ รู้ป่าววะสัด ว่ากุเปนห่วงน่ะ “ เอ้า วันนี้ ดอดจ์เป็นห่วงผม ฝนตกชัวร์ 555+
“ เอาน่า เรื่องของเรา “ ผมตอบ
“ ห่าเอ๊ย มึงรู้ป่าว ว่า......... “ ดอดจ์พูดไม่จบ
“ อะไร ว่าอะไร “ ผมถาม
“ สัดเอ๊ย มึงก็รู้ว่ากุชอบมึง แล้วทำไมมึงถึงไม่ยอมเปิดใจให้กุเลยวะ ไอนอร์ทก็ทิ้งมึงไปแล้วเนี่ย “ ดอดจ์ใส่ผมใหญ่เลยคับ
“ แล้วไงอ่ะ ทำไมเราต้องเปิดใจให้ใครด้วย ตอนนี้เรายังไม่พร้อม “ โอ๊ย จากทีมก็เจอดอดจ์อีก
“ สัด “ แล้วมดก็ต่อยผมทีนึง ทำผมลงไปกองบนเตียงเลยคับ
“ โอ๊ย “ เจ็บมากคับ มันต่อยที่ท้อง จุกเลย
“ เดี๋ยวกุปล้ำมึงแม่งเลยสัด “ ว่าแล้วมันก็ลุกมาทับผม จูบผม ไซร้คอ กำลังจะถอดกระดุม
แต่ผมก็พูดออกโดยไม่ทันคิดว่า
“ นอร์ท ช่วยด้วย “
ดอดจ์หยุดเลยคับ แล้วก็เดินไปเปิดประตู ทิ้งผมไว้บนเตียง แล้วก็พูดกับผมทั้งๆที่หันหลัง
“ กุไม่รู้หรอกนะ ว่ามึงจะรักไอนอร์ทมากแค่ไหน แต่นอร์ทมันไปแล้ว มันไปจากมึงแล้ว เพราะฉะนั้น มึงเปิดใจซักทีสิวะ ให้โอกาส คนอื่นๆเค้าบ้างห่าเอ๊ย “ แล้วมันก็เดินออกไปคับ
คืนนั้น ผมคิดถึงคำพูดดอดจ์ทั้งคืน
แล้วก็ได้ข้อสรุปว่า...............
-
:เฮ้อ:
มันก็พูดกันยากนะ เรื่องแบบนี้ . . .
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อืมมม :เศร้า1: :เศร้า1:
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หวังว่าสักวันจะทำใจได้นะ ไปป์ :monkeysad2: :monkeysad2:
-
ได้แต่ภาวนาให้นอร์ทจำได้ก่อนที่ทุกอย่างจะสายไปนะคับ :monkeysad: :monkeysad: แต่อีกใจดอดจ์ก็ดี ทีมก็ดี :serius2: :serius2: :serius2: เชียร์ใครดีอ่ะคับ
-
...........ความหลังครั้งเก่ายังตราตรึง......... :impress3:
.........................แม้ไร้ซึ่งเธอนั้น..อยู่เคียงกาย............. :impress3:
-
:เศร้า1:
คนบางคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา ไม่เหลือไว้แม้แต่รอยเท้า ไม่นานก็โดนเวลาลบไป
แต่ว่าคนบางคนเข้ามาไม่นานเท่าไร ฉันคงจะรักเธอหมดใจ ไม่ว่าจะทำอย่างไร ไม่อาจลืมเธอ
-
ตอนที่ 18
“ ตื่นโว้ย สาดดดด ตื่นโว้ย “ มีเสียงมารแม่งมาปลุกผมคับ
ไม่ต้องบอกว่าใคร -*- ดอดจ์นั่นแหล่ะ
“ เอ๋ มาไมอ่ะ ดอดจ์ ปลุกเราแต่เช้า “ผมเบลอๆอยู่อ่า
“ วันนี้ มีงานห้องโว้ย “แม่ง จิงด้วยว่ะ งานห้อง 1 มันมีเลี้ยงนี่หว่า
“ เออใช่ เฮ้ย แต่ว่ามันตอนเย็นไม่ใช่เหรอ “ ผมนึกขึ้นได้
“ เออ แต่กุจะมา มีไรมั้ยวะ “เอาแล้วคับ เริ่มแย้ว ดอดจ์ ขึ้นเสียง
“ คับๆ ไม่มีคับ อาบน้ำก่อนนะคับ ไปรอข้างล่างนะคับ ได้โปรดคับ “ผมพูดเป็นชุดเลยคับ ไม่ทันให้ดอดจ์ตอบ แล้วก็ลุกขึ้น เข้าห้องน้ำไปเลย
พอผมอาบน้ำเสร็จ ก็ลงมาข้างล่าง แหม่ ไอดอดจ์มาน ช่วยแม่ผมทำจัดโต๊ะคับ
“ ไปป์ ลูกเนี่ยนะ ขี้เซามาก ดูดิ ดอดจ์มาช่วยแม่ ตั้งแต่ 7 โมงแล้ว “หม่าม้า T^T อย่าไปเชื่อม้านน้า เมื่อวานจะปล้ำ ไปป์ อยู่เล้ย หง่ะ
“ เอาเหอะ หม่าม้า มีไรกินคับ “ผมถามแบบเรียบๆ ไม่สนใจ
“ เอ้า ไข่ดาว 2 ฟอง ไม่สุก ของชอบมึงนิ “ดอดจ์คับ
“ รู้ได้ไงว่า เราชอบ ไข่ดาวไม่สุก “ผมถาม
“ แม่ (ยาย) บอก “ มันกระซิบคับ น่าน แมร่งโคตรอ่ะ กวนตีนสาด
ไม่รู้ดินะคับ ผมว่า ดอดจ์ตอนนี้ พอรู้ว่าผมไม่มีใคร ก็เริ่มหยอดใหญ่เลย
ทำคะแนน เลยอ่ะ แต่ว่า ผมไม่ได้ชอบดอดจ์ เลยอ่ะ คนแบบเถื่อนไม่ชอบเล้ย เงอะ
“ ดอดจ์ คุยด้วยหน่อยดิ บนห้องเรา“ ผมเรียก หลังกินข้าวเสร็จ
แล้วเราสองคนก็เดินขึ้นมา บนห้องผม แล้วผมก็ปิดห้อง มานั่งบนเตียง สูดหายใจลึกๆก่อน
“ เฮ้ย มึงเปนไรวะ ซีเรียสเชียว “ไอ้บ้าดอดจ์ มันจะพูดจริงใจหน่อยไม่ได้เหรอไงวะ
“ คือ ดอดจ์ เรารู้นะ ว่าตอนนี้นายจีบเราอยู่........................ “ผมเข้าเรื่องเลยคับ
“ เออ แล้วไงวะ “ ดอดจ์ถาม
“ คำพูดเมื่อคืนนี้ ที่นายพูดกับเรา มันทำให้เรารู้อะไรที่สำคัญที่สุด ขอบใจนะ “ ผมพูดแล้วยิ้มให้ดอดจ์
“ หมายความว่าไงวะ “ ดอดจ์ถาม
“ เรายังรักนอร์ทอยู่ และรักนอร์ทที่สุด ตอนนี้เรายังไม่พร้อมจะมีใคร แต่ เรา......จะลองพยายามดูก่อน ว่าเรากับนอร์ท ไม่ได้เกิดมาคู่กัน แล้วเราจะเลิกไปเอง เพราะฉะนั้น........... “ ผมพูด มันก็เสียใจเหมือนกันนะคับ
“ เพราะฉะนั้น มึงจะบอกให้กุอย่ายุ่งกับมึงใช่ป่ะล่ะ “ ดอดจ์ ขึ้นเสียง
“ เปล่านะ แค่บอกว่า รอเราก่อน รอให้ทุกอย่างมันถึงทางที่ตัน ก่อน แล้วเราจะเปิดใจ เมื่อถึงตอนนั้น เราจะเปิดใจรับคนอื่นเอง “ ผมพูด
“ เออ ตอนนี้มึงก็คิดว่ากุเปนเพื่อนคนนึงมึงละกัน แล้วกุจะทำดีกับเพื่อนกุ มีไรมั้ยวะ “ มันยิ้มแล้ว เฮ้อ
“ อืม ไม่เป็นไร “ ผมตอบ
แล้วดอดจ์ก็กลับไป งานห้องเริ่ม 6 โมง เย็น แต่ผมคิดว่าจะไปซัก 2 ทุ่ม รอคนเยอะๆก่อน ไปถึงซะ สีลม เชีย ไกลจิงๆ
และที่สำคัญ นอร์ท ก็ไปด้วยคับ
“ รักนอร์ทจัง “ ผมพูดขึ้นมาลอยๆ แล้วก็ยิ้ม
ตอนเที่ยง ผมว่างมากกกกกก ไม่รู้จะทำไรแล้ว
โทรไปหา ไอวิช มันก็ง่วนอยู่กับ โครงงาน กลุ่มผม 555+ ผมมะต้องทำ ดีจิงๆ มีเพื่อนเก่ง
ซักพัก ผมก็เลยโทรไปหาทีม
“ ฮาโหล “ ผมพูด
“ ไงๆ ไปป์เหรอ ว่าไง “ ทีมตอบ
“ ทีม ตอนนี้ว่างป่าว อ่า “ ผมถาม
“ เรียน ร้องเพลงเสร็จพอดีเลยอ่ะ จะไปไหนเหรอ “ ทีมตอบ
“ ไป เที่ยวววววว ที่หนายก็ได้ “ ผมลากเสียง อ้อนหน่อยๆ
“ งั้นมาเจอกันที่ ........ นะ “ ทีมบอก
แล้วเราก็วาง
ผมก็นั่งรถไฟฟ้า ไปรอทีม
ผมยืนรอประมาณ 10 นาที ก็เห็น ทีม เดินยิ้มมา
“ ไง รอนานมั้ยคร้าบ “ เสียงหล่อมาเชียว
“ เหอะๆ นานมาก ชม นึงได้และ “ ผมตอแหลไปคับ
“ กำ จิงป่ะเนี่ย ขอโทษๆ เดี๋ยวเลี้ยงไอติม เป็นการไถ่โทษ ละกานน้า มาเร็ว “ ทีมดึงมือผมไปเลยคับ
ตอนนั้นคนก็มองกัน ผู้ชายแม่งจูงมือกันเดินว่ะ ผมก็อายเหมือนกันนะ
“ เราเดินได้ ทีม “ ผมบอก
“ อ๊ะ ขอโทษนะ “ ทีมก็ปล่อยมือผม แล้วเราก็เดินไปกินไอติม
“ เอาไรดี ไปป์ เราเลี้ยงเอง “ ทีมเดินเข้าร้านเลยคับ
“ เอา ชุดนี้อ่ะ ไอติมก็ ติน มินท์ 3 ลูกเลย แหะๆ “ ผมชอบ มินท์ที่สุดเลยคับ
“ โห ชอบรสนี้มากเลยเหรอ “ ทีมตกใจพอควร 555+ ก็ชอบหง่ะ
“ แห่ะๆ ก็ใช่นะ “ ผมยิ้ม
“ งั้น เรากินเหมือนกันละกัน “ อ้าวไหงสั่งเหมือนกันนะท่าน
พี่ที่รับออเดอร์ ก็ท่าทางเป็นเกย์ เค้าก็ยิ้มๆคับ ท่าทางจะนึกว่าเราเป็นแฟนกันชัวร์ -*- กำเวร
“ เอ่อ ทีม..... “ ผมเริ่มคุย ขณะกินไอติม
“ แปปนะ อ้ะนี่ “ ทีมเอากระดาษมาเช็ด มุมปากให้ผม
“ กินมูมมามจางเล้ย ไปป์ “ ทีมล้อคับ
“ แล้วว่าไงเหรอ มีอะไรคับ “ ทีม มองหน้าผม
“ คือว่า เรื่องเมื่อวานอ่ะ คือ........... “ ผมจะเคลียร์ เรื่องเมื่อวานอ่ะคับ
“ ขอโทษนะ ทีม.....เอ่อ เรายังลืม คนคนนึงไม่ได้น่ะ ขอโทษจิงๆนะ ทีม “ ผมพูด
ทีมก็ หยุดกิน แล้วก็เอากระดาษ มาเช็ดปากตัวเอง แล้วก็พูด
“ ไปป์ เกลียดทีม งั้นเหรอ “ ทีมถาม
“ เปล่าๆๆๆ ไม่ได้เกลียดนะ ไม่ๆ “ ผมรีบปฏิเสธ
“ เฮ้อ อกหักแล้วสินะเรา “ ทีม ถอนหายใจ
“ เอ่อ ทีม ไว้ ไปป์ ลืมเค้าให้ได้ก่อน แล้ว ไปป์จะเปิดใจให้คนอื่นเข้ามานะ...แต่ทีมคงจะมีคนชอบเยอะล่ะสิ หล่อซะขนาดนี้ “ ผมพูด
“ ไม่หรอกน่ะ พอเหอะ “ ทีม ปัดเรื่องไป
“ ว่าแต่ว่าน้า คนที่ไปป์ชอบเนี่ย เป็นใครกันน้า อิจฉาจิงๆเลยแฮะ “ แล้วทีมก็ยิ้ม
“ ทีม เราไปเดินริมน้ำกันนะ “ ผมโล่งเหมือนกันนะคับ ที่ได้พูดไป
แล้วผมก็เดินจูงทีมไปที่ริมสะพาน เดินจากต้นสะพาน
“ คนที่ไปป์ชอบน่ะ ทีม อยากฟังรึเปล่า “ ผมถาม
“ อืม อยากดิ เล่ามาเลย “ ทีมทำหน้าตกใจ
“ คือ.................................................. “
แล้วผมก็เล่าเรื่องนอร์ท ให้ทีม ฟัง แล้วเราก็เดินไปคุยไป
“ อ๋อ นายนอร์ทคนนี้เนี่ย คือคนที่ไปป์ รัก เลยใช่ป่ะล่ะ “ ทีมพูด
“ อ่า.....ก็ใช่นะ “ ผมอายเหมือนกัน
“ แต่ไปป์ สัญญากับครอบครัวเค้าแล้วไม่ใช่เหรอไง “ ทีมพูด
มันก็จิงนะคับ ผมบอกแม่เค้าไว้แล้ว แต่ผมก็รักนอร์ท
ตอนนี้มันสับสนไปหมดว่า ที่แท้จริงแล้ว ผมต้องการอะไรกันแน่
ผมรักนอร์ท และ ผมก็ลืมนอร์ทไม่ได้ แต่พ่อแม่นอร์ท ไม่ต้องการให้ผมยุ่งกับนอร์ท
แล้วที่แท้จริงนั้น ผมต้องการอะไรกันแน่
“ ไปป์ ไปป์ กำ ไม่ต้องตอบก็ได้นะ ขอโทษนะ “ ทีมขอโทษ
“ ไม่....ไม่เป็นไร เปล่าหรอก คิดไรเพลินๆ “ ผมตอบ
แล้วเราก็เดินไปซื้อของกันสองคน สนุกมากๆเลยอ่ะคับ แต่ก็เหนื่อยมากเหมือนกัน
แล้วผมก็บอกว่าต้องรีบไปงานห้อง ทีมก็อาสาจะขับรถไปส่ง
ตอนนี้ก็ ทุ่มกว่าๆแล้ว ผมก็เลยตกลงไป
แล้วเราสองคนก็นั่งรถ โดยมีพี่คนขับรถ ขับมาส่ง พอมาถึงที่โรงแรม.........แล้ว กก็เอารถเข้าไปจอด
กำเวร ดอดจ์ ยืนอยู่ข้างหน้าพอดีเลยแฮะ
“ ป่ะ ไปป์ เราลงไปส่ง “ แล้วทีมก็เดินลงไปเลยคับ
ผมก็เปิดประตู เดินลงจากรถพร้อมกัน นั่นไงคับ ดอดจ์จ้องเขม็งเลย
“ เอ่อทีม แค่นี้ก็พอนะ ส่งตรงนี้พอแล้ว ขอบคุณมากนะ แล้ว........ “
ยังไม่ทันผมจะพูดจบ ทีมก็มาหอมแก้มผมเลยคับ
กำๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทำไมคนรอบตัวผม ชอบฉวยโอกาสกันจังว้า
“ ค่าพามาส่ง ไปล่ะนะ “ แล้วทีมก็วิ่งขึ้นรถไปเลยคับ
โอ้พระเจ้าช่วย !!!!!!! ดอดจ์มองผมเขมงเลยคับ มันเดินตรงมาแล้ว มันเดินมาแล้ว
“ ไง ไอ้เตี้ย แฟนใหม่เหรอไงวะ “ โอ้พระเจ้าช่วย เจอจระเข้ ตัวบะเริ่มเลยคับ มันจะกัดผมอีกแย้ว T^T
“ ปะ.....เปล่า เพื่อน เจอกันที่ออสเตรเรีย “ ผมตอบ
“ คิดว่ากุจะเชื่อเหรอไง แม่งจูบกันตงหน้าโรงแรม มึงไม่อายใครเหรอไงวะ “ จิงคับ ผมไม่ได้ทันตั้งตัว มันโกงหง่ะ จูบผมไม่ทันตั้งตัว T^T
“ มั่วแล้วม้าง....... กระซิบกันต่างหาก ไปเหอะ เข้าไปข้างในกัน “ แล้วผมก็เดินเข้ามาเลยคับ ไม่ฟังไอดอดจ์บ่นหรอก
“ ไอนอร์ทมาแล้วนะเว้ยสัด “ ดอดจ์พูด ทำเอาผมสะดุ้งเลย
ทำไมตอนนี้ผมรู้สึกไม่อยากเจอหน้านอร์ทนะ
เฮ้อ ทำไงดี
ผมต้องการอะไร อะไรกันแน่นะ
-
ยังคงลุ้นให้นอร์ทความจำกลับมาก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไปนะคับ :impress: :impress: :impress: :impress:
-
:เฮ้อ: .................. :เฮ้อ:.................... :เฮ้อ:..................... :เฮ้อ:.................... :เฮ้อ:
-
ต้องรอดูต่อไป . . . :เฮ้อ:
จะว่าไปดอดจ์ก็น่ารักดีเหมือนกันนะ :give2:
-
ผมต้องการอะไร อะไรกันแน่นะ :เศร้า1:
ถามใจดูดี ๆ นะ ไปป์ :monkeysad:
-
หวังว่าไปป์จะรู้ใจตัวเองสักวันนะ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
หวังว่าไปป์จะทำตามใจตัวเองนะคับ :impress: :monkeysad: :impress:
-
..............บางทีการทำตามที่ใจตัวเองต้องการ.....
......................ก็อาจจะได้มาซึ่งความเจ็บปวด..... :impress3: :impress3:
-
ตอนที่ 19
“ หวัดดี ไปป์ “ เพื่อนผมทักอย่างงี้กันทุกคนแหล่ะคับ
แต่คนที่ผมอยากเจอมากที่สุด ตอนนี้อยู่ข้างในสุดของงานเลย
“ ไอนอร์ท มันลืมทุกคนแหล่ะ ยกเว้น กุ เอม เพราะว่า รู้จักกันก่อนขึ้นม.1 ก็เลยยังจำได้ ส่วนคนอื่น ต้องรื้อฟื้นกันพอควรเลยว่ะ “ ดอดจ์บอกผมคับ
ก็จริงนะ เห็นมันคุยกับ สิท อยู่ ท่าทางจะแนะนำกัน อยู่อ่ะ
แต่วันนี้แปลกแฮะ ไม่เห็น พลอย คู่หมั้น นอร์ทเลยอ่ะ วันนี้ไม่ได้มาตรวจความประพฤติ นอร์ทรึไงน้อ
“ ไปป์ โห มาช้าจริงๆเลยอ่ะ “เพื่อนรักผมนั่นเอง วิชคับ
“ อ่อ ไปเที่ยวก่อนน่ะ แล้วค่อยมา “ ผมบอก
“ แฟนใหม่มัน มาส่งว่ะ ไอวิช “น่าน ไอ้ดอดจ์ จนได้สิมึง
“ จิงอ่ะ “วิชมึงเชื่อมันเหรอ
“ เหอะๆ เชื่อมันเหรอไง “ ผมถาม
“ เปล่านิ ก็อยากรู้ “ แล้ววิชมันก็ยิ้มๆคับ
“ เอ้า รีบๆเข้าไปแนะนำตัวให้นอร์ทรู้จักเลย ไปเร็วๆ “ แล้ววิชมันก็ผลัก ผมเข้าไปในงาน ผมตัวก็เตี้ย ผอมอีกตะหาก จะไปสู้แรงอะไรเค้าได้ -*-
“ เฮ้ย หลบๆ แฟนนอร์ทมาเว้ย 555+ “ พวกเพื่อนที่ร้ากกกของผม มันก็ตะโกนกันคับ
คือไม่มีใครรู้หรอกว่า ผมกับนอร์ทเปนแฟนกัน นอกจาก วิช กับดอดจ์
ที่เหลือมันก็ ล้อๆกัน เพราะเห็นผมกับนอร์ท สนิทกันมาก เท่านั้นแหล่ะคับ
ไม่ทันไร ผมก็มายืนหน้านอร์ทและ นอร์ท ยังหล่อเหมือนเดิมเลย รู้สึกว่าจะ ดู บึกบึน มากกว่าเมื่อก่อน
กล้ามนี่เป็นมัดๆเลยอ่ะ ตัวก็สูงขึ้น สูงกว่าผมเยอะแล้ว จนเกือบจะต้องเงยหน้าพูดกันเลยอ่ะ
แต่ว่า ตอนนี้ใจผมมันเหมือนจะกระโดดออกมาเลยคับ มันเต้นระรัวมาก
คนที่ผมอยากเจอ อยากคุย อยากกอด มายืนตรงหน้าผมแล้ว
ผมรู้สึกเหมือนมีคำเป็นพันล้านคำ ที่จะพูดกับนอร์ท
แต่มันก็รู้สึกเหมือนมี กำแพงที่มองไม่เห็น กั้นผมกับนอร์ทไว้
มันดูอึดอัด และมันก็ทำให้ผม พูดอะไรไม่ออก
“ เอ้า มัวแต่จ้องหน้ากันอยู่ได้ จะกินกันรึไงวะ คุยกันเด้ “ เสียงดอดจ์ ตะโกนมา
ทำให้ผม สะดุ้ง เหมือนกับปลุกผมจากฝัน ยังไงไม่รู้
“ หวัดดี.........เราชื่อ ไปป์ นะ ยินดีที่ได้รู้จัก “ ผมเริ่มพูดก่อน
“ อืม เราชื่อ นอร์ท ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน “ นอร์ทก็เริ่มพูดตอบผม
มันแปลกๆนะคับ คนที่เคยรู้ใจกันมากที่สุด กลับกลายมาต้องแนะนำตัว กัน ใหม่
เหมือนกับ ทุกสิ่งที่พวกเราเคยทำร่วมกัน มันหายไปหมด มันน่าเสียดายมาก น่าเสียดายเกินไป
แล้วผมก็เดินออกมา รีบแทรกคนออกมา ก็ไม่อยากคุยไปมากกว่านี้ด้วย
แต่ความจริง ผมไม่อยากให้คนอื่นเห็น น้ำตาของผมที่มันกำลังจะไหลออกมามากกว่า
ผมเข้าไปห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตา แล้วก็ออกมาหาไรกิน คุยกับเพื่อนๆ
ปากผมก็คุยกับเพื่อนๆผมอยู่ แต่ตาผม มันหันไปมองนอร์ททุกที
เหมือนกับอยากคุยมากๆ แต่คุยไม่ได้ มัน ยังไงไม่รู้ มันอึดอัดพอควรนะคับ
แล้วทุกคนก็เริ่ม เอาเหล้ามาผสม เป๊ปซี่มาดื่มกัน 555+
ผมก็ดื่มเหมือนกัน 555+ ไม่รู้มันกินกันไปได้ยัไง ขมปี๋ เลย
พวกเพื่อนๆมันก็ล้อว่า ผมกินเหล้าไม่เป็น ใครจะยอมล่ะคับ
ผมก็เลย กินด้วยเหมือนกัน
เวลาก็ล่วงเลยมาเกือบ ห้าทุ่มและ กินในร้านมันก็ยังไงอยู่
ก็เลยเดินออกมากินเหล้า ที่ระเบียง เอาล่ะคับ
ตอนนี้ซัดกันใหญ่เลย
แข่งกันกินเพียวๆ ไม่ผสม
“ เฮ้ย ไอเตี้ย กินอีกป่าว “ ดอดจ์มันถามผม
“ เอามาเด่ะ ยังไหว “ ผมท้าคับ
แล้วแมร่งก็ผสมให้ผม
“ โห ขมปี๋เลยอ่ะ ไม่ไหวๆ “ ผมปฏิเสธไป
“ มึงแข่งกับกุดีกว่า “ ท่าทางดอดจ์จะเมาแล้วคับ -*-
“ ไม่เอาๆ “ แล้วผมก็วางแก้วไว้ แล้วก็เดินเข้ามาในร้าน
รู้สึกเหมือนตัวเองเซๆ ไงมะรู้ สงสัยเมาแล้วอ่ะ ก็เลยมานั่งเก้าอี้
แล้วผมก็เอาหัวเอนไปด้านหลัง
“ ......โป๊ก........ “ เจ็บชิบเป๋งเลยคับ หัวผมไปชนกับหัวใครมะรู้
“ โอ๊ย ขอโทษนะ “ ผมหันไป
เหอะๆ นอร์ทนั่นเอง มานั่งตอนไหนมะรู้ แล้วในร้านก็มีกัน 4-5 คน ผมก็เลยไม่ได้สังเกต
“ อ้ะๆ นายๆ จะไปไหน เดี่ยวก่อนดิ “ นอร์ทดึงผมไว้ ขณะที่ผมกำลังจะลุกขึ้น
ผมคิดว่าผมจะพูด ว่า ปล่อยเหอะนะ แต่ว่า ผมกลับนั่งลง อย่างว่าง่าย เหมือนกับผมอยากคุยกับนอร์ทงั้นแหล่ะ
“ นาย เป็นคนที่หน้าคุ้นตามากที่สุดเลยอ่ะ เราเคยสนิทกันเหรอ “ พระเจ้าช่วย ผมก็ดีใจนะที่นอร์ท บอกว่าผมคุ้นตามากสุด แต่ว่า เอาเหอะ
“ อืม “ เพราะฤทธิ์ แอลกอฮอล์ ทำให้ผม เผลอพูดออกไป
“ เราเคยเป็น......แฟน.......กันด้วยเหรอ “ นอร์ทถามคับ เอาล่ะสิ
“ อืม “ ผมพูด กำเวร ผมไม่รู้เลยว่า ตอนนั้นผมพูดไรไปน่ะ -*- หลุดไปแล้วสิ
“ นาย ชื่อ ไปป์ ใช่ป่ะ “ นอร์ทถาม
“ อืม แล้วไม “ ผมถามไป
“ ไม่แล้วไมหรอก นายชื่อเหมือนกับคนที่เรา...เอาเหอะ ช่างมัน “ นอร์ทตัดบท แล้วก็จะหันไป
“ เดี๋ยวดิ “ ผมจับมือนอร์ทไว้ ช่วงเวลานั้น มันเหมือน ผมสร่างเมา แล้วก็อบอุ่นอ่ะคับ
ผมก็รู้สึกว่านอร์ทบีบมือผมไว้ แล้วผมก็ปล่อยมือ
“ อ้ะ ขอโทษ “ ผมขอโทษนอร์ท
“ มีไรอ่ะ “ นอร์ทถาม เห็นหน้านอร์ทแดงๆ หรือว่าจะเมาแล้วนะ
“ คือ เล่ามาดิ เราทำไมเหรอ “ ผมถาม
“ เอ่อ.......คือ อย่ารู้ดีกว่านะ มันคงเป็นไปไม่ได้หรอกน่ะ “ นอร์ทปฏิเสธอีกแล้วคับ
“ เล่ามานะ ขอร้อง “ แล้วผมก็มองตานอร์ท
นอร์ทหลบสายตาผม แล้วก็พูด
“ เวลาเราว่างๆ เราจะชอบเขียนคำว่า ไปป์ “
“ เวลาเราเหงาๆ เราจะชอบพูดคำว่า ไปป์ ออกมาไม่รู้ตัว “
“ เวลาเราฝัน เราก็จะฝันถึงคนที่ชื่อ ไปป์ แต่ว่าเราไม่เห็นหน้า “
“ ทั้งๆที่ เราไม่เคยรู้จัก ไปป์ เลย เราไม่รู้ว่าเค้าเป็นใคร แต่เราก็เพ้อได้ขนาดนั้น “
“ ท่าทาง เรากับ คนชื่อ ไปป์ จะมีความสัมพันธ์อะไรกันอยู่แน่นอน แหล่ะ แต่ว่า พอเรามาเจอนาย “
“ เรารู้สึกว่า เรา คุ้นหน้านายมาก ความรู้สึก............เหมือน ห่างหายมานานหลายวัน หลายเดือน “
“ คือ ถ้าไม่รังเกียจ “
แล้วนอร์ทก็หยุดไป ผมก็รอ รอให้นอร์ทพูดต่อ รอ เหมือนกับว่าผม อยากรู้อะไรมากกว่านั้น อยากทำอะไรเพื่อนอร์ทบ้าง
ไม่รู้สิ เหมือนกับว่า นอร์ทรักผมมาก รักมาก ไม่รู้ว่า ผมจะคิดไปข้างเดียวรึเปล่า แต่ว่า ผมก็ยังรักเค้ามากเหมือนกัน
“ มีอะไรอ่ะ ว่ามาสิ “ ท่าทางเหมือนผม เมาจนหยุดไม่อยู่แล้วสิคับ
“ เรา................ขอกอดนายหน่อยได้มั้ย..............คงไม่ได้ล่ะสิ “ แล้วนอร์ทก็ลุกขึ้นเดินไปด้านหลัง
ท่าทางเหมือนคนผิดหวัง ทิ้งให้ผมที่กำลังอึ้งอยู่ตรงนั้น
น้ำตาเจ้ากรรม จะไหลแล้วสิคับ มันตื้นตัน
กับสิ่งที่นอร์ทพูดมา ผม.........ผม ควรจะทำยังไงดี
ผมรู้แล้วล่ะ..............ความต้องการของผมก็คือ..............ต้องการได้นอร์ทคืนมา
เพราะผมยัง“ รัก “ นอร์ทอยู่
ผมก็เลยเดินไปที่ด้านหลัง ตอนนี้ไม่มีใครในร้านเลยซักคน ไม่สิ น่าจะมี แต่ผมไม่รู้สึกมากกว่า
ผมเห็นแต่นอร์ท ยืนอยู่ด้านหลัง มองวิวอยู่
ผมเดินไป แล้วก็ กอดนอร์ทจากด้านหลัง
“ อ้ะ “ เป็นคำเดียวที่นอร์ทหลุดออกมา
แล้วนอร์ทก็ หันมา กอดผมไว้
เราสองคนยืนกอดกัน อยู่อย่างงั้น
อบอุ่นอย่างมาก อบอุ่นอย่างที่สุด ตอนนั้น ผมคงลืมหมดทุกอย่างแล้วสินะ
ลืมว่า ผมสัญญากับ ครอบครัวนอร์ทไว้ยังไง ลืมว่า นอร์ทมีคู่หมั้นแล้ว
แต่ผมก็ยังกอดนอร์ทอยู่
น้ำตาผมไหลแล้ว ไหลมาเป็นทางเลย
น้ำตาที่ไหล เพราะความสุข หรือว่า ผมรู้สึกผิดกันนะ
แต่ที่รู้ๆ ตอนนี้ผมมีความสุขที่สุดเลย
แล้วผมก็ปล่อยนอร์ทก่อน แล้วก็เดินไปในห้องน้ำ ไปล้างหน้า
“ เดี๋ยวสิ ไปป์ “ นอร์ทเรียกผม
แต่ว่าผมไม่อยากให้นอร์ทเห็นตอนที่ผมกำลังร้องไห้อยู่
ผมก็เลยวิ่งเข้าไปในห้องน้ำเลย ปิดประตู นั่งร้องไห้เงียบๆคนเดียว
“ ........(เสียงโทรศัพท์)......... “ ขัดจังหวะผม จังเลยแฮะ
“ .......(เงียบ)....... “ ผมรับแล้วก็ไม่พูด
“ โหล ไปป์เหรอ เป็นไงงานสนุกป่ะ “ ทีมนั่นเอง
“ ......(เงียบ)......... “ ผมไม่รู้จะพูดยังไงอ่ะคับ
“ ไปป์ เป็นอะไรอ่ะ ไปป์ “ ทีมถาม
“ ...........(เงียบ).......... “ ผมไม่พูดอะไรเลย
ได้แต่สะอื้นอย่างเดียว
“ ไปป์ เดี๋ยวทีมไปรับนะ รอนั่นนะ “ ทีมพูด
“ อืม “ ผมพูดได้แค่นั้น ...........จิงๆ
แล้วผมก็ออกมาจากห้องน้ำ ทำตัวสนุกสนาน หัวเราะ เหมือนกับที่สมควรจะเป็น
“ อีก 10 นาที เรากลับแล้วนะ วิช “ ผมบอก
“ อืม ดีแล้ว นายเมาจนหน้าแดงหมดแล้ว ดูเด่ะ “ ก็จริงคับ ถ้าผมไม่เมา ผมก็คงไม่พูดอะไรอย่างนั้นออกไปหรอก
“ 5555+ “ ผมหัวเราะ เมื่อได้ดูตัวเองที่กระจก
“ ไปป์ เป็นไรรึเปล่า “ วิชถาม
“ ทำไมเหรอ “ ผมถาม
“ สีหน้าไม่ดีเลยอ่ะ เปนไรป่าวเนี่ย “ กำ ผมว่าผมทำให้เหมือนกับปกติที่สุดแล้วนะนั่น
ผมก็เห็นนอร์ทเดินมา มองมาทางผม ผมรีบเดินลงจากร้าน แล้วก็เดินไปที่จอดรถ
ผมไม่อยากคุยไรกับนอร์ทแล้วอ่ะ ผมคงมองหน้านอร์ทไม่ติดแล้ว
ผมเดินลงมา นอร์ทก็เดินตามมาติดๆ
ข้างหน้าก็มีรถจอดรอและ ทีมนั่นแหล่ะ
“ ไปป์ เดี๋ยวสิ “ นอร์ทเรียก
ผมยังไม่หยุด ผมเดิน แกมวิ่งแล้วคับ
“ ไงไปป์ เป้นอะไรอ่ะ ขึ้นรถเร็ว“ ทีมคับ เดินเข้ามารับผม
ผมเห็นนอร์ทหยุด ตาม ตอนที่ ทีมเข้ามาผยุงผม แทบจะอุ้มแล้วอ่ะ
นอร์ทคงจะเห็นว่าผมกับทีม เป็นแฟนกันแน่เลย
ผมก็ขึ้นรถ แล้วก็มองไปทางนอร์ท เห็นนอร์ทมองมาทางเราตลอดเลย
จนกระทั่ง ผมไม่เห็นนอร์ทแล้ว
ผมก็ร้องไห้ ทีมไม่ถาม ทีมไม่พูด ปล่อยให้ผมร้องไห้ จนหลับไปเลยคับ
-
ทำไมไปป์ตัดใจอย่างนี้ล่ะครับ :o :serius2: :o ทั้งๆที่นอร์ทก็คิดถึงไปป์อยู่ตลอดเวลา :impress: ถึงแม้จะยังจำไม่ได้ทั้งหมด :monkeysad: ถ้าเกิดนอร์ทเกิดจำได้ขึ้นมาแล้วรู้ว่าไปป์ถอดใจกับความรักของทั้งสองคน นอร์ทจาทำยังไงล่ะคับ :monkeycry2: :monkeycry2: :monkeycry2:
-
ลืมหมดใจเลยหรือ เธอลืมจริง ๆ เลยหรือไร ว่าใครที่รักใคร่ ที่เคยชิดใกล้ และเข้าใจเสมอ
ลืมมือบางมือ ลืมว่าเธอเคยจูงไป ลืมใจบางใจที่รักเธอ ลืมคนบางคนลืมว่าใครยังคอยเจอ
เธอลืมกันลงได้อย่างไร :impress:
-
เศร้าอ่ะ :dont2: :dont2: :dont2:
:monkeysad: :monkeysad:
-
นอร์ทน่าสงสารอ่ะ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย . . . :monkeycry2:
-
เศร้าจัง :เศร้า1:
-
...............เธอลืมไปหรือยังกับภาพและความทรงจำเก่าๆ
.........................ที่เราสองนั้นเคยได้ร่วมทาง
......................................เธอยังจำได้ไหม ความรักของฉันที่ได้ฝากไว้
....................................................ยังอยู่ในใจของเธอคนนี้หรือเปล่า..... :impress3: :impress3:
-
ตอนที่ 20........................บทสุดท้าย ของความรัก
“ ......(ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก).... “ ผมตื่นเพราะเสียงอะไรไม่รู้มันดังอยู่ใกล้ๆผม
ผมลืมตาขึ้นมา .......นี่มัน โรงพยาบาลนี่หน่า
ผมอาการกำเริบอีกแล้วเหรอ นั่นสินะ เมื่อวานผมเจออะไรมาตั้งหลายอย่าง
ผมก็มองไปรอบๆ ทีม นอนอยู่ข้างเตียง กำมือผมไว้
ผมอยากอยู่เงียบจังเลย อยากคิดอะไรเรื่อยเปื่อย จะเดินไปตรงระเบียง
ก็พยายามลุก ทำไมคราวนี้ มันเจ็บที่หัวใจจังเลยนะ
เจ็บมากก เหมือนกับว่า มันมีอะไรที่ผมต้องเจออีก อะไรที่เลวร้าย
ผมพยายามลุก โดยไม่ให้ทีมตื่น
แล้วก็พยายามค้ำสายยางน้ำเกลือ เดินไปที่ระเบียง เปิดประตู
เดินออกไปทางระเบียง
ตอนนี้ก็เช้าแล้วมั้ง เห็นพระอาทิตย์ขึ้นด้วย
ตอนนี้.....................ผมควรทำอะไรดี...................
เมื่อวานผมทำอะไรไปบ้าง จำไม่ค่อยได้ จำได้แต่ว่า................ผมกอดนอร์ท..........แล้วก็วิ่งออกมา
ผมก็รู้แล้วว่า ..............ในที่สุด สิ่งที่ผมต้องการมากที่สุด คืออะไร
มันก็คือ.................ต้องการนอร์ทนั่นแหล่ะ ต้องการอยู่กับคนที่ผมรักที่สุด
แล้วผมควรจะทำยังไงดีเนี่ย...........นอร์ทเค้าลืมผมไปหมดแล้ว
“ เฮ้อ ซนจิงนะเรา มีโรคประจำตัวก็ไม่เคยบอก “ อ้ะ ผมหันไป ทีมเดินออกมา งัวเงียเชียว
“ ทีม นายบอกใครไปยังอ่ะ “ ผมถาม เพราะไม่อยากให้พ่อแม่รู้
“ ยังอ่ะ เป็นห่วงไปป์มากกว่า ก็เลยรีบมา เห็นกระตุกๆ ใจจะวายนะเนี่ย เฮ้อ ชอบทำให้คนอื่นเค้าเป็นห่วงจังเลย “ ทีมพูดแล้วก็ยิ้ม
ผมก็ยิ้ม เพราะมันก็จริงนะ ผมชอบทำให้คนอื่นเค้าเป็นห่วง
คนรอบตัวผมมีแต่คนที่รักผมทั้งนั้นแหล่ะ ผมจะเลือกทางไหน ทุกคนเค้าก็ เห็นด้วยกับผมอยู่แล้ว
“ ไอตี๋หล่อ ที่วิ่งตามมา นั่นแฟนเก่าเหรอ “ ทีม เดินมานั่งข้างๆผม
“ อือ “ ผมมองพื้นแล้วก็ตอบ
“ ท่าทางเค้าเป็นห่วงไปป์มากเลยนะ เฮ้อ คู่แข่งนี่น่ากลัวจริงๆแฮะ “ ทีมหันมายิ้มให้ผม
“ ไม่หรอก เค้าจำเราไม่ได้เลยด้วยซ้ำ “ ผมตอบ
“ แล้วจะทำยังไง “ ทีมถาม
“ ไม่รู้สิ “ ผมตอบด้วยความไม่รู้จริงๆ
“ ไปป์ ทีมขอถามอะไรอย่างนึงนะ ไปป์ ยังรัก ไอตี๋นั่น รึเปล่า “ ทีมถาม
คำถามน่ะ ทำให้ผมอึ้งไปพอควรทีเดียว
“ รักสิ รักมากที่สุดด้วย “ ผมตอบ แล้วก็นั่งกอดเข่า
“ แล้ว ไปป์ยังไม่รู้อีกเหรอว่า ควรจะทำยังไง “ ทีมหันมามองหน้าผม
นั่นสินะ ผมรักนอร์ทที่หน่า รักมาก ผมรู้แล้วล่ะว่าผมควรจะทำยังไง
ผมก็หันไปมองทีม แล้วก็เข้าไปหอมแก้มทีมทีนึง
“ ขอบใจนะ ทีม “ ผมพูด
“ เอ๋ ขโมยจูบกันอย่างงี้เดี๋ยวมีเอาคืนนะจ้ะ “ แล้วทีมก็ยิ้ม
ผมก็ได้แต่หัวเราะ แล้วก็รีบไปเปลี่ยนชุด แต่งตัว
ออกจากโรงพยาบาล
“ มา เร็ว จะไปส่ง “ ทีมบอก
“ อืม “ ผมตอบ
“ ที่ไหนบอกมาเลย “ ทีมบอก
แล้วผมก็บอกทางไปบ้าน นอร์ท ให้ทีม ทีมก็ขับรถ พาผมไป
ตอนนี้ก็ 9 โมงและ ผมโทรไปบอกแม่ว่าเดี๋ยวทีมจะไปส่งบ้าน
เอาล่ะ เหลือแต่ ผมล่ะ ที่จะทำสิ่งที่ผมควรจะทำได้รึเปล่า
ทีมขับรถมาถึงบ้านนอร์ทแล้ว นอร์ทอยู่คนเดียว พ่อแม่นอร์ท ยังไปทำงานที่ต่างประเทศอยู่
ผมก็กดกริ่ง แล้วก็มีแม่บ้านมาเปิดประตูให้
“ ค่ะ........ไม่ทราบว่ามาหาใครค่ะ “ แม่บ้านถาม
“ นอร์ทอยู่มั้ยครับ ผมเพื่อนนอร์ทคับ “ ผมตอบ
“ แต่ว่า ตอนนี้คุณหนู............. “ ยังไม่ทันแม่บ้านจะพูดเสร็จ
นอร์ท ก็เดินออกมา แล้วก็มาเปิดประตูให้พวกผมเลย
ทีมเอารถเข้ามาจอดข้างใน แล้วก็รออยู่ ที่รถ
ส่วนผม กับ นอร์ทน่ะเหรอ ก็เดินเข้ามาในบ้าน นอร์ทบอกให้แม่บ้าน ออกไปก่อน
แล้วเราสองคนก็อยู่ในห้องรับแขก
“ ว่าไง นายมาทำไม “
“ พาแฟนใหม่ มาอวดไง “
“ เมื่อวานไปทำไรกันมาอ่ะดิ ไม่ยอมกลับบ้าน “
นอร์ทใส่ผมใหญ่เลยคับ
“ เดี๋ยวนะ ทีมไม่ได้เป็นแฟนเรา แล้วก็นายรู้ได้ไงว่าเราไม่กลับบ้าน “ ผมถาม
“ อะ...........เอาเหอะ มีไรว่ามา “ นอร์ทตัดบท
“ นอร์ท.......นายจำเราไม่ได้เลยซักนิดใช่ป่ะ “ ผมถาม
“ อืม “ นอร์ทตอบเรียบ
“ คราวที่แล้ว นายเป็นคนเริ่ม คราวนี้แหล่ะ เราจะเป็นคนเริ่มเอง “ ผมพูด
ตอนนี้ ความรู้สึกมันตื้นตันจริงๆครับ ใจมันรุ่มร้อน มันจะหลุดออกมา
ผมก็รวบรวมทุกอย่าง รวบรวมความรู้สึก แล้วก็หันไปมองหน้าทีม
ทีมพยักหน้า เหมือนกับให้กำลังใจผม
แล้วผมก็มองหน้านอร์ท
“ นอร์ท.............ไปป์ รัก นอร์ท นะ..........นอร์ทคงจำอะไรไม่ได้หรอก เราแค่อยากมาบอก...............เราไม่เคยลืมนอร์ทได้เลย............ในใจเรามีแต่นอร์ทคนเดียว “ ผมพูด แล้วก็ร้องไห้
ผมนี่เจ้าน้ำตาจริงเลยแฮะ เฮ้อ T^T
นอร์ทเข้ามากอดผม กอดแน่นมาก กอดเหมือนเราห่างกันมาหลายปี ความรู้สึกนี้
ใช่แล้วล่ะ ความรู้สึกที่คุ้นเคย ความรู้สึกอบอุ่นในใจและกาย
ความรู้สึกที่ผมจำมันได้ตลอดเวลา ความรู้สึกที่ผมต้องการ
“ รู้ เรารู้ เพราะ...........เรา ก็ จำได้เหมือนกัน ว่าเรารักไปป์ ที่สุด “ นอร์ทพูด
แล้วพวกเราก็กอดกันอยู่อย่างงั้น
ใช่แล้วครับ
ตอนนี้
นอร์ทกับผม คบกันอยู่ครับ แม้ว่าเราสองคนจะไม่ค่อยได้เจอกัน แต่ใจผม มีแต่นอร์ท
และใจนอร์ท ก็มีแต่ผม
ความรู้สึกที่ผ่านมา ที่มีแต่เรื่องเศร้าๆทั้งหมด มันก็ กลับกลายเป็นดี
มันดีที่ว่า ผมได้รักนอร์ทอีกครั้ง ผมได้เป็นคนสร้างความสัมพันธ์ ที่ผมสัญญาว่าจะทำให้นอร์ทจำได้
และ เหนือความรู้สึกทั้งหมด “ เรา ได้ รัก กัน “
เรื่องรัก..............เศร้าที่สุด ก็จบเพียงเท่านั้น ต่อไปนี้ จะเป็นเรื่องรักที่มีแต่ความสุข เท่านั้นครับ
-
จบลงที่ความรัก :give2: :give2: :give2:
-
:monkeysad: อ่านแล้วซึ้งจังเลย ขอให้ไปป์กะนอร์ท รักกันอย่างนี้ตลอดไป :monkeysad:
-
ซึ้งมากครับ
:เศร้า1:
-
ดีจังครับที่จบเเบบนี้อย่างน้อยไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคตก็ไม่เสียใจเพราะเราได้ทำตามที่ใจเราเรียกร้องเเล้ว :give2:
-
เรื่องนี้ย้ำให้รู้ว่ามนุษย์เลือกได้จริงๆ จะยอมแพ้ หรือสู้เพื่อให้ความรักอยู่ต่อไป :give2: เฮ้อ...ซึ้งจริงๆ :เศร้า1:
-
:impress: :impress: :impress:
ยังอ่านมะจบครับสนุกดีเดี๋ยวมาอ่านต่อครับผม
:impress: :impress: :impress:
-
:impress: :impress: :impress:
อะครับผมจบง่ายจังครับน่าจะมีต่อนะครับผม
แต่ก็เขียนใช้ได้นะครับ
:impress: :impress: :impress:
-
เรื่องรัก..............เศร้าที่สุด จบ ต่อไปก็มีแต่เรื่องรักที่มีความสุข :m3:
-
ขอบคุณคนเขียนและคนโพส สำหรับเรื่องราวดีๆครับ
:m11: :m11: :m11:
-
แล้วทีม
กับ ดอดจ์
วิช อีก
สงสารจัง
แต่ก็ดีใจกับ สองคน นะครับ
มีความสุขมากๆ
-
มาลงชื่อไว้ก่อน..อิอิ
-
รู้สึกเรื่องนี้จะเป็นเรื่องแรกเลยน่ะคับที่ผมอ่านแล้วไม่ค่อยจะประสาทเสียเท่าไร อ่านเรื่องอื่นผมจิตตกไปแทบทุกเรื่อง เพราะคนเขียนใจร้ายชอบทรมานใจคนอ่านคับ :m15:
-
ทำไมเราถึงคิดว่า
เรื่องนี้ ไปป์ ไม่สำคัญเลยหละ
ทำไมเรานึกถึงแต่ ดอจด์ กับ ทีม
เพราะรักคือการเสียสละอย่างงั้นสินะ
ก็คงไม่ต่างไปจากเราหรอกมั้ง ..
.
ขอบคุณนะฮะ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีีดีที่เอามาให้อ่าน :pig4:
-
กำลังจะลงมืออ่าน
แต่ทำไมถึงรู้สึกเศร้า o7 o7 o7
แงแง :serius2: :serius2: :serius2:
-
:m4: น่ารักจังแฮะ น่าสงสารทีมเนอะ
-
ตามมาอ่านอีกหน เคยอ่านเมื่อหลายปีแล้ว หาเจอซักทีขอบคุณมาก
-
เศร้าด้วยสนุกด้วยนะดีเหมือนกันนะ :pig4: :pig4: :pig4:
-
:sad11:เศร้าเลยง่าความรักที่น่าเศร้า
แต่ต่อไปในเมื่อมีความสุขแล้วก็ขอให้มีความสุข
มากๆและตลอดไปเลยนะ
-
ในที่สุด เรื่องรัก..เศร้าที่สุดก็จบลง o7
จากนี้ก็คงเป็นเรื่องรัก...ที่มีแต่ความสุข
ขอบคุณคะ ดีใจที่ได้อ่านเรื่องนี้ เศร้าได้อีก :o12:
-
ประทับใจมั่กๆ แต่ก้จบง่ายดีอ่านแล้วไม่เศร้าหมองตาม
อ่านแล้วอยากเป็นไปป์จัง อิอิมีแต่หนุ่มน่าตาดีมารัก :impress2: :impress2: :impress2:
-
มาแปะไว้ก่อน อ่านไม่กี่ตอนเริ่มกัวมันจะเศร้า
แค่เห็นชื่อเรื่องก้อใจสั่น ทำใจแปบ.... จะกับมาอ่านต่อ
แต่นอร์ทน่ารักเนอะ รักไปป์เหลือขนาด
-
ต้องแรกกลัวจะจบเศร้า สุดท้าย :laugh: :laugh: :laugh:
-
อ่านแล้วทรมานใจมากมายฮ๊าฟฟฟฟ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ นะฮ๊าฟฟฟ
-
:m15:
:pig4:
-
เย่แฮปปี้
-
เคิ้วว เราจะดูแล ทีม เอง หง่ะ หง่ะ
-
:mew1:
-
:o8:
-
o13 :really2:
-
:o8: