หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[panang]

โอ้วววววววว  เรื่องใหม่ ของเบบี้

รอตอนต่อไปเด้อ พรุ่งนี้แล้วจิ หุหุ

หวังว่า เรื่องนี้ นายเอกไม่สาวเด้อ เพราะป้ารับไม่ได้

หื่น หื่น โหด โหด ให้สมกะเบบี้หน่อยนะ

[เบบี้]

^
^
^
ทำมายยยยยยยยยย .. ทำมายถึงรับไม่ได้ เรียบร้อย น่ารัก อินโนเซ็น น่าจิ้นจะตายไป คึคึ
เวลาบนเตียงดูดี วิวดีนะเว้ย คึคึ
พรุ่งนี้ๆ วันนี้ทราบคะแนนสอบแล้ว กรูเล่นตกไป 3 วิชาเลย เพราะไม่ได้อ่านไปสอบ ลั่นล้ามาก
ถ้าเทอมนี้ต่ำกว่า 3.00 เตรียมจองวัด ซื้อโรงศพ ขอพระสักสิบกว่าองค์นะ เพื่อเบบี้จะไปสบาย เหอะๆ แม่เอากรูตายแน่

[P★RiTŸ]

^
^
^
^
มาเม้นให้ก่อน

เพิ่งเข้ามา

เดี๋ยวไปอ่านก่อนนะจ๊ะ

[Saint De Jupiter]

 :z1:ตามาให้กะลังใจขอรับ

[A-J.seiya*]

 
เข้ามารออออ

[cipher]

เป็นกำลังใจให้น๊า

แล้วก็รอต่อปาย

[เบบี้]

ตอนที่2  ความฝัน



“พี่เมตรวันนี้ไปรับมิ้วค์ด้วยนะ” ไอ้มิ้วค์  น้องชายตัวดีของกูเดินลงมาบอกด้วยท่าทางงัวเงีย
“มึงก็เอารถไปดิ” กูเป็นพี่ชายที่ดีเสมอ
“ขี้เกียจ..เดี๋ยวมิ้วค์จะออกไปพร้อมพี่โมท มารับมิ้วค์ด้วยแล้วกัน” มันสั่งกูไม่ฟังเสียง
“กี่โมง”
“ห้าโมงเย็น..ช่วยตรงเวลาด้วยนะ” มันสั่งอีก
“เออ กูนะตรงเวลาอยู่แล้ว..มึงก็ลงมาให้ตรงด้วยแล้วกัน” กูสั่งมันบ้าง  วันนี้ไอ้มิ้วค์ต้องออกไปเรียนกวดวิชา  ส่วนไอ้โมทต้องออกไปกับกิ๊กมัน  ซึ่งไอ้โมทจะเอารถยนต์ไป  กูจึงมีหน้าที่ขับมอเตอร์ไซด์ไปรับไอ้มิ้วค์แทน
กูนั่งดูทีวีอยู่สักพัก  วันนี้ตื่นค่อนข้างเช้า  สิบโมงครึ่ง(เช้าของกูละ)  ส่วนไอ้มิ้วค์สั่งกูเสร็จก็เดินขึ้นห้องไปแล้ว
“นี่มึงไม่คิดจะไปอาบน้ำรึไง” ไอ้โมทว่านิดหน่อย  มันเดินลงมาจากด้านบนพร้อมกับแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย
“.................” กูเงียบ..ขี้เกียจตอบ
“หาขี้ให้กูนะมึง น้องทัวร์มึงโทรมาหากูตอนตีสี่..กูกำลังหลับได้ที่เลย” ไอ้โมทพูดขึ้น  พร้อมกับเดินมานั่งลงตรงหน้ากู
“โทรมาไมอีกเนี้ย” กูถามอย่างรำคาญ  เมื่อนึกขึ้นได้ก็รู้สึกสยองเล็กน้อย  กูกับคนที่ชื่อทัวร์เลิกกันไปตั้งนานแล้วนะ  แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายยังตัดไม่ขาดเท่าไหร่
“ก็มึงเสือกเปลี่ยนเบอร์หาเหี้ยไรล่ะ มันก็โทรหากูแทนไง” พี่กูด่า
“ก็กูรำคาญมันนี่หว่า..โคตรน่ารำคาญเลย คนเหี้ยไรนิสัยแบบนี้วะ” กูบ่น 
ทัวร์..คือแฟนเก่ากู  ก่อนหน้านี้เห็นว่าหน้าตาน่ารักดีก็เลยจีบได้สักพัก  ตอนนั้นกูเรียนอยู่ปีสาม  ส่วนน้องมันเป็นเด็กเฟรชชี่ปีหนึ่งคณะมนุษย์  กูเห็นแล้วก็ดันหลงในความน่ารักของมัน  กลายเป็นว่าพอคบไปได้สักพักทัวร์แม่งโคตรน่ารำคาญได้อีก  วุ่นวายกับชีวิตของกูมาก  เที่ยวระรานกิ๊กของกูที่มีอยู่ทั้งหมด  กูเลยขอเลิกแม่งเลย  พอกูบอกเลิกมัน  กูก็โดนตบมาหนึ่งฉากตามที่คาดการณ์เอาไว้  แถมด่ากูอีกว่า..กูได้มันแล้วทิ้ง  มันเหี้ยป่ะหรือกูเหี้ยกว่า  แต่ปกติกูก็บอกเลิกเป็นว่าเล่นอยู่แล้ว  กูเลยไม่เสียใจเลยที่กูบอกเลิกทัวร์ไปแบบนั้น  พอเลิกได้ไม่นาน  กิ๊กของกูก็มาเล่าให้ฟังว่า  มันยังมานั่งแขวะหรือว่าเวลาเจอก็จะพูดสอดเสียดพวกมันตลอด 
ดังนั้นทางเลือกของกูจึงเปลี่ยนเบอร์หนี  หนีความวุ่นวายที่เกิดจากกูและมัน  และที่มันติดต่อไอ้โมทได้เพราะทัวร์เคยมาอยู่บ้านกู  จึงรู้จักไอ้โมทและไอ้มิ้วค์เป็นอย่างดี  กูไม่รู้ว่าคราวนี้มันเป็นเหี้ยอะไรอีก  กูแค่สงสัยว่ามันจะโทรมาทำไมอีก  ตลอดที่ผ่านมาถ้าทัวร์โผล่มาทีไร..งานเข้ากูทุกที
“ขี้ไว้ก็เก็บขี้ด้วยสิว้า..” ไอ้โมทพูดล้อ
“กูเก็บแล้วมั่งเหอะ แต่เหี้ยนี่มันไม่ยอมเลิกนี่หว่า” กูบ่น
“มึงก็หาแฟนใหม่สักคนดิ เล่นๆอยู่ได้” มันพูดว่ากู..ไอ้โมทว่ากู  ทำไมมันไม่มองตัวมันเองบ้างวะว่ามันก็ไม่จริงจังกับใครและไม่มีสิทธิ์มาว่ากูด้วย
“ไม่รู้ดิ กูยังไม่อยากมี” กูบอก  ในใจตอนนี้กูกำลังรู้สึกแปลกๆเหมือนจะมีอะไรเกิดขึ้นกับกูอย่างนั้น  เหมือนจะมีเหตุการณ์อะไร  เหมือนมีอะไรที่กูกำลังรออยู่  ซึ่งกูก็ไม่รู้ด้วยว่ามันคืออะไร  นั่นแหละที่กูสงสัยในความรู้สึกของตัวเองมาตลอด
“มึงคิดไรอยู่วะ” ไอ้โมทถาม
“เปล่า..เอ่อ มึงเชื่อปะว่ากูฝันเหมือนเดิมอ่ะ ประมาณว่าฝันเหตุการณ์เดียวกันมาสี่ห้าวันติดแล้วนะเว้ย มึงว่ามันแปลกไหมวะ” กูพูด
“อืม..เวอร์ว่ะ มึงคิดไปเองเปล่า” ไอ้โมทว่าด้วยสีหน้าไม่หนักใจกับเรื่องที่กูเล่า
“เปล่าเว้ย กูฝันจริงๆนะ” กูย้ำบอกด้วยหน้าตาจริงจัง
“แล้วมึงฝันว่าไง”
“อืมกูฝันว่า สัญญา..สัญญานะ อะไรประมาณนี้อ่ะ” กูบอก
“ไปสัญญาลมปากกับใครไว้ล่ะ” มันพูดปนหัวเราะ
“อืม..” กูคิด  ใช่..สัญญา 
                   “สัญญานะ”
                “สัญญาฮะ”
กูนึกถึงภาพในอดีตที่ค่อนข้างเลือนราง  แต่มันก็เป็นความทรงจำที่กูจำได้ดีว่ากูพูดไว้กับใคร  ใครที่ทำให้กูรู้สึกดีๆด้วย  แต่มันจะไม่บังเอิญเกินไปเหรอ  มันดูน้ำเน่าๆ..ดูเป็นนิยายไปรึเปล่าวะ  กูนั่งคิดจนปวดหัวไปหมดแล้วว่าความฝันมันจะบอกเหตุการณ์อะไรข้างหน้าของกูรึเปล่า  กูค่อนข้างแปลกใจที่กูฝันเรื่องนี้ซ้ำๆ  เหตุการณ์ที่กูพยายามลืม  ถึงแม้ก้นบึ้งของหัวใจกูยังจำได้ดีก็ตาม  กูคิดว่าเมื่อเวลาผ่านไปแล้วกูก็เป็นกูอยู่ตอนนี้แล้ว  แล้วอีกฝ่ายล่ะ..เขาก็คงเป็นเขา  ไม่รู้ว่าเขาจะเปลี่ยนไปแค่ไหน  และที่สำคัญยังจำคำสัญญาที่ให้ไว้ได้รึเปล่า..
“ไปเหอะพี่” ไอ้มิ้วค์เดินลงมาจากบนบ้าน
“เออ กูไปนะ..ออกจากบ้านก็ปิดบ้านดีๆด้วยล่ะ” ไอ้โมทสั่ง
“เออ” กูตอบส่งๆ 
ไอ้โมทและไอ้มิ้วค์ออกจากบ้านไป  ทิ้งกูไว้ให้คิดเรื่องเดิม  นั่งคิดนอนคิดอยู่อย่างนั้น..


..........
..........
..........


ตื้ด  ๆ  ๆ

ปิ๊ด! กดปิดแม่งเลย  รำคาญ

ตื้ด  ๆ  ๆ  ๆ  ๆ

กูกดรับโทรศัพท์อย่างตัดรำคาญ  “อื้ม!!” และตะคอกเสียงลงไปปลายสายก่อนจะพลิกตัวให้นอนได้ถนัดมากขึ้น
“ไอ้เหี้ยเมตรแดกข้าวกัน” ไอ้อาร์ม  เพื่อนสนิทกูเอง
“แดกเหี้ยไร..กูนอนอยู่” แม่ง..โทรมาเวลาอื่นไม่ได้รึไงวะ
“กูเพิ่งไปดูคะแนนเก็บมาให้มึง มึงจะมาดูไหม ถ้าจะดูมาแดกข้าวเป็นเพื่อนกูด้วย..รู้สึกว่ากิ๊กกูจะเบี้ยวนัดว่ะ” มันพูด
“แล้วเกี่ยวเหี้ยไรกับกูเนี้ย” กูบ่น  ตากำลังเริ่มปรับแสง
“เกี่ยวกับคะแนนมึงน่ะ” มันย้ำเสียงประมาณว่ายังไงมันก็ชนะกูอยู่ดี
“เออๆ..ที่ไหน” กูถามเสียงห้วน
“ที่เซนทรั่น”
“เออ งั้นเจอกันห้าโมงกว่าๆ..กูจะไปรับไอ้มิ้วค์ด้วย เดี๋ยวเลยไปเลยทีเดียว” กูบอก 
“เออ เจอกัน..ถึงแล้วโทรมา” มันบอกก่อนจะตัดสายไป  กูลุกขึ้นจากเตียงเดินไปล้างหน้าล้างตา  แต่งตัว  ก่อนจะออกจากบ้านก็ส่งข้อความไปบอกไอ้น้องชายก่อนว่ากำลังไปแล้ว  ก่อนออกจากบ้านทำหน้าที่เป็นพี่ชายและน้องชายที่ดี  เดินตรวจตราดูรอบๆบ้านก่อนว่าปิดประตูครบแล้วหรือยัง  วันนี้กูเอาเคเอสอาร์ออกเพราะว่ามันเล็กและเร็วดี..เวลานี้รถติดเหี้ย กูคงไม่เอาชอปเปอร์ออกไปหรอก

..........
...........


กูขับรถมาถึงที่โรงเรียนกวดวิชาที่ไอ้มิ้วค์เรียนอยู่ก่อนเวลานิดหน่อย  มันยังไม่เลิก  กูเลยไปนั่งกินกาแฟที่ซุ้มกาแฟใกล้ๆกับโรงเรียน  นั่งรออยู่สักพักไอ้มิ้วค์จนไอ้มิ้วค์เดินออกมา
“ไปหาไอ้อาร์มที่เซนทรั่นก่อนนะ” กูบอก
“อืม มิ้วค์จะไปดูของพอดี” มันตอบ  กูเป็นคนขับส่วนไอ้มิ้วค์ซ้อนพร้อมกับหมวกกันน็อคคนละใบ  ไม่นานก็ถึงที่นัดหมาย  ไอ้อาร์มรออยู่ที่ร้านอาหารเรียบร้อยแล้ว ส่วนไอ้มิ้วค์บ่นหิวด้วยก็เลยพากันไปกินพร้อมกันเลยทีเดียว 
“ไงวะ” ไอ้อาร์มทัก
“เออหวัดดี” ไอ้อาร์มทักไอ้มิ้วค์ตอบเมื่อเห็นว่าไอ้มิ้วค์ยกมือไหว้มัน  พวกกูกับไอ้มิ้วค์ห่างกันหลายปีอยู่
“ฟรีเปล่าวะ” กูถาม
“ฟรีเหี้ยไรล่ะ เงินจะไม่ชนเดือนอยู่แล้วกูอ่ะ” มันบ่น  ไอ้มิ้วค์เรียกพนักงานมาสั่งอาหาร
“แต่ที่รู้ๆผมไม่จ่ายนะ” ไอ้มิ้วค์ยิ้มพร้อมกับยักคิ้วกวน
“เออ K” กูด่ามันเพราะมันคงหมายความว่า..กูจะต้องจ่ายแทนมัน  พวกกูสั่งอาหารเรียบร้อยประมาณห้าหกอย่าง
“แล้วไงกิ๊กมึงไปไหน” กูถามถึง
“ตอนแรกกูไปจดคะแนนที่มหาลัยมา” มันพูดแล้วยื่นสมุดที่มันจดมาให้กู
“แล้วนัดกันไว้ว่าจะมาดูหนัง แต่เสือกเบี้ยวบอกว่าต้องพาเพื่อนไปหาหมอ..กูเลยอดเลย” มันเล่า  กูเปิดสมุดจดดู
“นี่ของกูเหรอ” กูถาม
“เออ..ข้างบนของไอ้ใหม่ มึงจดไปให้มันด้วย” มันบอก  กูเอากระดาษจากไอ้มิ้วค์มาจดคะแนน  คะแนนกูไม่ได้ขี้เหร่อะไร  พอไปวัดไปวาได้อย่างที่กูตั้งใจให้มันเป็น
“มึงก็ได้ดีนี่หว่า ซุ่มหรอวะ” ไอ้อาร์มแซว  กูยักคิ้วตอบให้  พอจดคะแนนเสร็จก็คุยกันต่อเรื่องสัพเพเหระทั่วไป   ไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟ  หลังจากนั้นพวกกูลงมือรับประทานอาหารกันอย่างผู้ดี..

............
.............

“เฮ้ย!” กูตกใจ  เสียงที่เปล่งออกมาน่ะไม่ใช่ออกทางปากแต่มันดังอยู่ในใจเท่านั้น
“ใช่ไอ้คนนั้นแน่ๆ..กูจำได้” กูเบิกตาโพรง  ใช่..กูจำมันได้ขึ้นใจเลยล่ะ
“มากับใครวะ น่ารักนี่หว่า” กูบ่นกับตัวเองในใจ  มองผ่านกระจกไปที่นักร้องนำที่ร้องเพลงเปิดหมวกในวันนั้น  มันมากับสาวที่ไหนไม่รู้  หน้าตาน่ารักทีเดียว
“มองเหี้ยไรวะ” ไอ้อาร์มถามขึ้นแล้วหันไปมองตามสายตาที่กูมองอยู่
“ชอบอีกล่ะสิ หางโผล่เชียวนะมึง” มันกัด 
“K กูแค่มองเฉยๆ” กูพูด  แต่ตายังมองตามอยู่ว่ามันจะเดินไปไหน  กูรู้สึกว่าฟีโรโมนของมันดึงดูดกูจัง
“อ่าว..ไปแล้ว มันเดินไปไกลแล้ว” กูได้แต่นึก 
“เฮ้ย เดี๋ยวกูมานะ” กูบอกคนบนโต๊ะและรีบลุกจากเก้าอี้  วิ่งออกมาจากร้านเลย  กูเห็นหลังของมันกับเด็กผู้หญิงคนนั้นไวๆ  กูเบาฝีเท้าลงให้เป็นการเดินตามปกติโดยเว้นระยะไว้อยู่ห่างๆ
มันคุยหยอกล้อต่อกระซิกกับเด็กผู้หญิงคนนั้นอย่างสนิทสนม  เห็นแล้วแม่งอยากจับแยกฉิบหาย   กูเดินตามมันไปจนมันเดินเข้าไปในร้านเสื้อผ้าผู้ชาย  กูยืนดูอยู่ด้านนอกและมองมันสองคนที่เลือกเสื้อผ้ากันอยู่
“กูกำลังทำอะไรอยู่วะเนี้ย” กูนึกกับตัวเอง
“ตามมันมาทำเหี้ยไรวะ” กูหัวเราะ  ถามกับตัวเองอีกครั้งก่อนจะหันไปมองคนในร้านอีกครั้ง
“คงบ้าไปแล้วมั้ง..เหี้ย เดินตามคนไม่ได้รู้จัก..หึ” กูคิดกับตัวเองแล้วหลุดยิ้มออกมา  กูตัดใจเดินกลับไปที่ร้านอาหาร

..........
..........

“ไง..ได้เบอร์ไหม” ไอ้มิ้วค์ทัก  ดูปากมันสิ..
“กูไม่ได้ไปขอเบอร์เค้า” กูบอก
“อยากรู้จักเหรอ” ไอ้มิ้วค์ถามกูนิ่งๆแต่ดูกวนส้นตีน
“นั่นเด็กโรงเรียน................” ไอ้มิ้วค์พูด
“มึงรู้ได้ไง” กูถามกลับทันทีด้วยความตื่นเต้น
“ไม่รู้จักได้ไง พี่เค้าดังจะตาย” ไอ้มิ้วค์ว่า
“จริงอ่ะ..ทำไมวะ แล้ว..มันชื่อไร” กูถามทันที
“พี่เค้าชื่อสลิ่มเป็นนักร้องวงLoverอ่ะ..วงพี่เค้าเคยมาโชว์ที่โรงเรียนมิ้วค์ สาวกรี๊ดตรึม เพราะหน้าตาพวกพี่เค้าด้วยแหละมั้ง สไตล์เล่นชิวๆไม่ค่อยสนใจอะไร..เหมือนเป็นแนวของตัวเองอ่ะ ก็เลยค่อนข้างดัง” ไอ้มิ้วค์เล่า
“เหรอชื่อสลิ่ม อืม..น่ารักดีนะ” กูหลุดปากพูดออกไป
“แน่ะ..กูว่าแล้วไง คนอย่างมึงนี่น้า” ไอ้อาร์มพูดด้วยเสียงแบบหยามเหยียดกูสุดๆ
“เออๆ..หุบปากแล้วแดกๆไปเหอะ” กูตัดบท  แต่ในหัวของกูตอนนี้มีแต่ชื่อมัน..หน้าของมัน  สลิ่มงั้นเหรอ  สลิ่ม..ทำไมชื่อมันคุ้นหูกูจังนะ  ทำไมกัน
ใช่..คุ้นมากเลย

...............>>>><<<<..............

[/b]

[loveorlike]

 :z2:ป๊าดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด


********************

น้านนนนนน...ไอ่คุณเมตรรรร ไปสัญญาอะไรกับใครไว้
อย่าบอกว่าเป็นน้องสลิ่มสมัยวัยเยาว์กว่านี้นะ
เพราะว่าพอรู้ชื่อเขาแล้ว ทำเป็นคุ้นมาเลย
หรือมันคุ้นเพราะว่าเป็นของหวานว่ะ...กร๊ากกกกกก
หลงเขาเข้าไปหัวปักหัวปลำเลยอะดิ แรงดึงดูดเยอะเลยต้องเดินตาม

ไอ่พี่เมตรของเรามันจะได้กินสลิมเมื่อไรกันว่ะ คงหวานนน่าดู ฮ่าๆๆ
รอต่อไป....

สั้นตามคำบอกเกินไปแล้วว

[เบบี้]

อาจจะเป็นพรุ่งนี้ หรือไม่ก็วันพุธ หรือไม่ก็ข้ามไปวันศุกร์เย็นๆเลยถึงจะมาต่อ ดูสถานการณ์อารมณ์ก่อน
แค่นั้น

[mecon]

แหม.....นุ้งสลิ่มชื่อน่ากิ๊น น่ากิน
กับเดะสาวคนนั้นมะมีไรชิมิอิหนู 555
เจ้าเมตรถึงกะเดินตามเนี่ย คงไม่ธรรมดาสินะ แรงดึงดูดแยะ

+1 คะ

[k[1mE]:D]

อยากเอามากก่านี้อ่ะๆๆๆ

นายเอกค่าตัวจ่ายน้อยแน่เลย  ออกมาผ่นไปแปปเดียวเองงง

ชื่อสลิ่มหรออออ  ชื่อน่าทานมากก

พี่เมตรหางออกแล้ว... จะทำอะไรต่อไป หุหุ

 

[เบบี้]

อืม กรูเป็นอะไรกับชื่อของกินมากไหม
ข้าวเจ้า ข้าวตัง ข้าวปั้น ข้าวปุ้น ข้าวแกง ขนม สลิ่ม .... รอบหน้าเป็น โกโก้ ฮอทดอกดีไหม
สงสัยกรูจะกินมากเกินไปจริงๆ

[Cha Ris Ma]

 :z1:อยากกินสลิ่มกะทิสด

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

อาจจะเป็นพรุ่งนี้ หรือไม่ก็วันพุธ หรือไม่ก็ข้ามไปวันศุกร์เย็นๆเลยถึงจะมาต่อ ดูสถานการณ์อารมณ์ก่อน
แค่นั้น

มาเร็วๆ ได้มั้ยเนี่ยไอ่น้อง
ว่าแต่สลิ่มนี่...
ของกินแบบ "ขนม" อีกแระ

[Little Devil]

 
น่ากินจังนายเอก น้องสลิ่ม

[tassan_k]

อร๊ายยยยย

ตอนที่ 2 มาแล้วววววว

พี่เมตรแค่เห็นน้องสลิ่มเดินกะสาว

จิตใจว้าวุ่นถึงกะต้องสะกดรอยเดินตามเลยเหรอ

หุหุหุ...นึกออกเร็วๆๆน่ะพี่ "สลิ่ม"จะได้ออกบ่อยๆๆ

[A-J.seiya*]

 
คิดให้ออกซี่ ว่าไปคุ้นมาจากไหน
อยากรู้ด้วย
เหอๆ ชื่อโคตรจะน่ากินอ่ะ
 

น้องน่ารัก!!
 

[iota]

สวัสดีครับเบบี้
พึ่งเข้ามาเห็นนิยายใหม่ของเบบี้
ดีใจมากมายเดี๋ยวขอวนกลับไปอ่านก่อน

[yochio_shim]

 



แล้วเจอกันนะที่รัก

 

[BeeRY]

อยาก  กิน  สลิ่ม
..
....
......
.........
+1 ขอบคุณคุณเบบี้ที่มาต่อจร้า

[wan]

เจอกันแล้ว ใกล้กันเข้าไปอีกนิด หรือที่ว่าคุ้นนี่ คือสัญญาเมื่อตอนเป็น...เด็ก

มารอตอนต่อไปอยู่ครับ เบบี้  จัดไปตามระเบียบ +1

รอพี่เมตรกับน้องสลิ่ม 

[ToRMoR]

:fire:มาต่อไวนะจ๊ะ ความอยากรู้มันคับอกคับใจ
 

[~l3aml3ery~]

นายเอกออกโรงแร้ว
นุ้งสลิ่ม แค่ชื่อก็น่ากินแล้ว

เบบี้

[กะทิน้อย]

สลิ่ม !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ถ้วยนี้จะทั้งหวานทั้งมันมะ
เมตรเอ้ย...อย่าแค่มอง..
รีบ ๆ ไปชิมเรยไป๊
หุ หุ หุ

[a_tapha]

กดบวก 1 แต้มให้เบบี้


และรอตอนต่อไปในวันพุธ หรือวันศุกร์  ชิมิ   

[silverspoon]

มีอดีตกันมาก่อนรึป่าวคู่พระคู่นาย

[ToRMoR]

นุ้งสลิ่ม กะพี๊เมตร แอบสัญญาไรกันไว้เนอะ โอ๊ยอยากรุงิ๊

[tsuyu]

แค่ชื่อก็น่ากินแล้ว     หวานซ่ะ

 

[โน๊อา]

กินเด็ก เอ้ย กินสลิ่มด้วยยยยยยย

[Forever_ever]

ชื่อน่ากินมากๆ เลย น้องสลิ่ม
เมื่อไหร่พี่เมตรจะได้ชิมสลิ่มละเนี่ย
ปูเสื่อรอล่ะน้า