ต่ออีกหน่อยละกันนะครับ
ผมเผลอหลับไป
ตื่นขึ้นมาอีกที....ชริปล่ะ...3 โมงครึ่ง ไอโจ๊กมีแข่งสี่โมง...จะไปทันมั๊ยเนี่ยะ
น้ำเนิ้มไม่องไม่อาบมันแล้ว...ไปมันทั้งอย่างนี้ล่ะ
จับมอไซต์ได้...ถลาท้าลมไปเลยครับ
.
.
.
.
ในที่สุดผมก็มาถึงโดยสวัสดิภาพ
"เอ๊ย...ไอ้จูนมึงไปฟัดกับหมามารึไง...หน้าตาถึงดูไม่ได้ซะขนาดนี้..." หน้ากูเป็นยัไงเหรอไอ้เสก...แต่ก็พอจะจินตนาการออกครับ
"ฟัดกับหมาในปากมึงอ่ะดิ...เป็นฝูงเลยนะมึง...ไอ้โจ๊กลงสนามรึยัง?..." ผมเจอไอ้เสกหน้าสนามครับ ไม่รู้มันมาเดินเตร่ไรอยู่แถวลานจอดรถ
"ยัง..."
"แล้วมึงมาเดินเตร่อยู่ที่นี้ทำไม...ทำไมไม่อยู่เป็นเพื่อนไอ้โจ๊ก...หรือว่ามึงมเดินเหล่สาวว่ะ...กูจะฟ้องเจน..."
"พวกมึงนี่เหมือนกันเลยนะ...ไอ้โจ๊กบอกให้กูมรอมึงหน้าสนาม...ส่วนมึงก็อยากให้กูอยู่กับไอ้โจ๊ก....ใจตรงกันเกินไปรึเปล่า..."
"เหรอ?..." จะยิ้มทำไมกู..
"อืม...ว่าแต่พวกมึงดีกันแล้วเหรอ...แล้วดีกันตั้งแต่เมื่อไร?"
"ดีกันทำไม...ก็ไม่ได้โกรธหรือมีปัญหาไรกันซะหน่อย..."
"เหรอครับ?...กูอยากจะเชื่อแทบตาย...มึงกับมันทำหน้าอย่างกับไมได้เข้าห้องน้ำตอนเช้าก่อนมาโรงเรียนกันเป็นอาทิตย์แล้ว...ไม่รู้ตัวกันบ้างรึไงครับ คนข้างๆอย่างกูก็พลอยอึดอัดไปด้วย..."
"พูดมากนะมึง...ไปกันได้..."
เสกบอกว่าเค้าเลื่อนการแข่งขันไปอีกครึ่งชั่วโมง
แล้วทีนี้ผมจะรีบไปทำพระแสงของ้าวทำไม
หน้าตาตัวเองเป็นยังไงบ้างก็ไม่อาจรู้ได้ เพราะไม่ได้ส่องกระจกก่อนออกมา
แต่ไม่เป็นไร คนมันหน้าตาดีเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว...ช่างกล้านะกู
.
.
.
.
เข้าไปถึงสนาม
เห็นมันนั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆในทีมของมัน
เชื่อมั๊ยครับ ผมเห็นมันมาแต่ไกลเลย
ผมจำทุกอย่างที่เป็นมันได้
ผมจำรายละเอียดของมันได้ตั้งแต่เมื่อไรกันนะ
มันมักจะโดดเด่นกว่าคนอื่นเสมอ...ทั้งๆที่มันก็ทำตัวปกติเหมือนชาวบ้านชาวเมืองทั่วไป...ยกเว้นเรื่องกวนประสาทกับปากเสียๆเน่าๆของมัน
ส่วนไอ้เสกมันเดินไปหาว่าที่แฟนมันเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ
"โจ๊ก..." คิดว่าเสียงผมกันใช่มัยครับ...ผิด
"อ้าว..เป้มาได้ไง?...." ผมยืนอยู๋ห่างหน่อย แต่พอจะได้ยินบ้าง
"มาเชียร์นายนั่นแหละ....เต็มทีเลยนะ..."
"งั้นวันนี้โจ๊กคงสู้ขาดใจเลย...ตายก็ไม่กลัวแล้ว..." ชิส์...
"ปากดีนักนะ...." แล้วกูจะมายืนตรงนี้ เพื่อ....?
"โจ๊กว่าเป้ขึ้นไปนั่งข้างบนดีกว่านะ....เดี๋ยวเพือนๆในทีมเราจะไม่มีสมาธิในการแข่ง..."
"จ้า....งั้นเราไปนะ...เต็มทีนะ...เชียร์สุดใจ..."
"คร้าบโผม..."
ผมได้ยินทุกคำพูดที่เค้าพูดกัน
ผู้หญิงคนนั้น....คือคนเดียวกันกับที่ผมเจออยู่กับมันเมื่อวันก่อน...และวันนี้เธอก็มาเชียร์มันด้วย
เธอน่ารักดีครับ...ผมเห็นครั้งแรกยังรู้สึกได้เลยว่าเธอน่ารักมากๆ....
น่ารักจน...รู้สึกถึงความเศร้าลึกๆ...ที่ไม้รู้ว่ามันมาจากไหน มาได้ยังไง...และมาทำไม
"เอ๊ย...อ่อน...มานานยัง...?" มึงเก็นกูแล้วเหรอ...ดีใจจัง...ชิส์
"อืม..." มันค่อยเดินมาหาผม
"เจอกับเสกแล้วใช้มั๊ย?"
"อืม...."
"เป็นไรรึเปล่า....?"
"เปล่า....งั้นเดี๋วกูไปนั่งกับเพื่อนๆก่อนนะ..."
"เดี๋ยวสิมึง...อยู่คุยกะกูก่อน...ได้มั๊ย?..." มันพูดแผ่วลงในตอนท้าย
"มึงต้องเตรียมตัวแข่งแล้วไม่ใช่เหรอ?..."
"กูอยากคุยกะมึง....อยากเห็นหน้ามึง..." แล้วผมก็นั่งลง มันก็เลยนั่งลงด้วย
"อยากคุยไรล่ะ?...."
"ไม่ได้ส่องกระจกก่อนออกจากบ้านเหรอมึง...หน้าตาเหมือนกับคนเพิ่งตืนนอนซะขนาดนี้..." มึงๆไม่รู้เหรอว่าเป็นเพราะใคร...ชิส์
"ทำไม? กูน่าเกลียดมากเลยเหรอ?..."
"ก็แค่มีคราบน้ำลายข้างแก้มมึง..."
"จริงเหรอ?..." ผมเช็ดข้างแก้มไปมาใหญ่เลยครับ ก็อายมันนิ...
"บ้าเหรอมึง...ถูแรงๆอย่างนั้นแก้มก็ช้ำหมดสิ..." มันจับมือผมไว้
"ปล่อย...ช้ำก็แก้มของกู" ผมสะบัดหลุดจากมันง่ายๆครับ
"แต่กูไม่อยากให้แก้มมึงช้ำ...กูทั้งห่วงและหวง..."
"บ้าไปแล้วมึง...พูดไรอ่ะ..." แล้วกูจะยิ้มทำไม อากาศคงร้อนแหงๆเลยครับ เพาะผมรู้สึกว่ามันร้อนๆแปลกๆ
"กูบ้า...แล้วมึงจะหน้าแดงทำไม?"
"อากาศมันร้อนโว้ย..."
"เหรอ?..."
"กูไปแล้ว..." แต่มันก็ยื้อมือผมไว้ซะก่อน
"อีกแป๊บนะ..."
ผมเลยนั่งลงที่เดิม ใจง่ายเหมือนกันนะเรา
"จูน..."
"หืม..." เรียกชื่อกูอย่างนี้...ชักน่ากลัว
"คิดถึง..."
"....."
"คิดถึงมาก...มากจน...จนอยากจะเก็บมึงไว้คนเดียว.."
"หึหึหึ...."
แล้วกรรมการก็เรียกนักเตะลงสนาม
"เชียร์กูนะเว้ย....อย่าไปเชียร์ฝ่ายตรงข้ามล่ะ"
"กูโง่เหรอมึง..."
"ใช่..มึงอ่ะโง่ขั้นเซียนเลยแหละ..." อยากจะฆ่ามันจริงๆ
"ชิส์...."
"ถ้ากูเหนื่อย..กูจะหันไปมองมึง...ยิ้มให้กูด้วย...แต่อย่าไปเที่ยวยิ้มให้ใครเค้าล่ะ..กูหวง..." แล้วมันก็วิ่งลงสนามไป
ปล่อยให้ผมยืนเหวอกับคำพูดของมัน
ทำไมวันนี้...ผมยิ้มง่ายจัง
หึหึหึ
หัวข้อ: "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" (ถ้ารู้แล้วกูจะบอกมึงเอง) ตอนพิเศษ ครับ 31/5/58 (อ่าน 1179835 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก