......กี้ออกไปจาห้องนอนได้ซักพักแล้วครับ...ตอนนี้เลยต้องนอนหนุนหมอนจริงๆ...ไม่เห็นนุ่มเหมือนท้องกี้เลย.....จู่ๆมันก็มาฟุดฟิดๆที่หัวผม
"เอ๊ย ไรว่ะ...."
"อ่อน..."
"เอาหน้ามึงออกไปจากหัวกูเดี๋ยวนี้..." ผมไสหัวมันออกไป
"หัวมึงเหม็นว่ะ..." กูว่าแล้ว...มึงไม่ประสงค์ดีกับกูแน่
"ไอ้โจ๊กชั่ว..." มึงตาย
...ว่าแล้วผมก็เอาหนังสืออุดจมูกมัน...ตายไปเลย
"กูยอมแล้ว...."
"หัวกูเหม็นเหรอ...เหม้นมากเลยใช่มั๊ย?....บอกมา..."
"แคกๆๆๆๆ.....ไม่เหม็น....หอมมาก...หอมจน...."
"จนไรอีก....." ผมเอาอหนังสือออกจากหน้ามัน กลัวมันจะตายซะก่อน
"กูว่ากลิ่นนี้มันคุ้นๆ...หอมแบบนี้มันเหมือนว่ากูได้กลิ่นที่ไหนมาก่อน....ไม่นานมานี้เอง...แต่นึกไม่ออกวว่าจากไหน"
"เออ...เออ...มั่วแล้วมึงอ่ะ....ยาสระผมกลิ่นนี้ใครๆเค้าก็ใช้กัน..." มึงจะมาความจำดีไรตอนนี้
"มึงคิดว่างั้นเหรอ?....."
"งั้นสิ..."
"งั้นก็....ตามนั้น" แต่ตามันยังมองผมแปลกๆอยู่...ประมาณจับผิดไรประมาณนั้นอ่ะครับ
"พูดมาก...ติวต่อได้ยัง"
"คร้าบบบบบ...."
"โจ๊ก.....กูขอเป้นพ่อกี้อีกคนนะ..."
"พ่อนะ..กูคนเดียวก็พอแล้ว....แต่ตอนนี้กี้ต้องการ...."
"ต้องการไร?"
"แม่..."
"ไอ้บ้า...กูผู้ชายนะเว้ย...."
"ใช่....มึงคือผู้ชาย...ผู้ชายเหมือนกับกู...." พูดไรของมัน
ผมเห็นกี้มายืนมองอยู่ที่หน้าประตูห้อง
แต่โจ๊กมันส่งซิกส์ไปประมาณว่าออกไปก่อน...มันก็กระดิกหางครับ
"กี้....เดี๋ยวพี่ชายติวหนังสือให้ควายก่อน....เดี๋ยวพี่ติวเสร็จ....เดี๋ยวไปเล่นด้วยนะ..." ตกลงผมจะเป้นพี่ชายของกี้ครับ....ไม่อยากเป็นพ่อแล้ว
"อ้าว..ตกลงมึงจะติวให้ควายเหรอ....กูคิดว่ามึงจะมาติวให้กูซะอีก..." ไอ้กระบือเอ๊ย.......
4 ทุ่ม 20
"ไอ้โจ๊ก....กุบอกมึงกี่ครั้งแล้วว่า....Present Perfect มีโครงสร้าง S+have, has+V.3 ส่วน Past Perfect โครงสร้างคือ S+had+V.3 สุดท้าย Future Perfect คือ S+will, shall+have+V.3....เมื่อไรมึงจะจำ.. " ผมพูดประโยคแบบนี้มาไม่ต่ำหว่า 20 ครั้งแล้วครับ เจ็บคอไปหมดแล้ว
"ก็มันยากนิมึง...สมองฝั่งซ้ายกูไม่ค่อยดีเท่าไร...."
"อย่ามาแก้ตัว....ท่องให้ได้....ท่องไม่ได้ไม่ต้องนอน..."
"โหดกว่าแม่กูอีกนะมึง..."
"ให้กูเป็นอะไรก็ยอม....ถ้าจะทำให้มึงฉลาดขึ้น..."
"จริงอ่ะ..." ยังมีหน้ามาทะเล้นอีกนะ
"เออ!..." รำคาญมันจริงๆ
"งั้นเป็นแม่ให้กี้ได้ป่าว?"
"ไอ้โจ๊ก....."
"กูจะจำให้ได้ทั้งหมดเดี่ยวนี้...." ลองมันไม่หุบปากสิครับ ไม้บรรทัดเหล็กในมือผมฟาดกบาลมันแหงๆ
"กูให้เวลามึงครุ่งชั่วโมง...มึงต้องจำโครงสร้าง....และวิธีการใช้...ของทั้งสาม แบบให้ได้..."
"เออเออ...สั่งอย่างกะเป็นเทวดา"
"บ่นไรอีก"
"เปล่าคร้าบ...."
แล้วมันก็นั่งท่องหรือบ่นไรของมันตามประสาไปเรื่อยครับ
ผมรู้ว่ามันนะทำได้อยู่แล้วกะอีเรื่องแค่นี้
แต่มันแค่อยากกวนประสาทผมไงครับ...
ที่โรงเรียนเก่าผมมีเพื่อนสนิทมากๆคนหนึ่ง....มันชื่ออู๋...นิสันไอ้อู๋ก็คล้ายๆไอ้โจ๊กนี่แหละครับ...กวนประสาท....ชอบก่อความวุ่นวาย...แต่เป้นเพื่อนที่น่าคบสุดๆ...แต่ไอ้อู๋มันดีกว่าไอ้โจ๊กหน่อยตรงที่...มันไม่เคยขัดใจผม มันตามใจผมทุกอย่าง.....ถ้าผมโกรธมันจะง้อผมทุกครั้งไม่ว่าผมจะถูกหรือผิด....
ว่าแล้วก็คิดถึงมันจัง..เอ้อ....
"คิดไรมึง...กูไม่ชอบให้มึงคิดถึงใครเวลาอยู่กับกู...จำไว้..." มากไปแล้วนะมึง
"ท่องได้แล้วเหรอ?...."
"ฉลาดๆอย่างกู...แค่นี้เดะๆว่ะ"
"ปากดี..งั้น...Present Perfect?"
"S+have,has+V.3 เช่น She has written...ใช้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแล้วในอดีตและต่อเนื่องมาจนถึงเวลาปัจจุบัน...บลาๆๆๆๆๆ"
"Past Perfect?"
"S+has+V.3 เช่น She had written. ใช้กับเหตุการณ์สองอย่างที่เกิดขึ้นไม่พร้อมกันในอดีต...บลาๆๆๆ"
"Future Perfect?"
"S+will,shall,+have+v.3เช่น She will have written ใช้กับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นหรือสำเร็จลงในเวลาใดเวลาหนึ่ง...บลาๆๆๆๆ"
"อืมๆๆๆ" บอกแล้วไงครับว่าไอ้บ้านี่มันเก่ง...แต่มัน....อื้ม....อย่าให้แฉ
"เก่งป่าว..." มันถามหน้ายิ้มแป้นแล้นนนะครับ....ใจสั่นเลยกู
"อืม..เก่ง...."
"งั้นนอนได้ยัง?...."
"ก็นอนสิ....ใครไปห้ามมึงล่ะ...."
"ให้มันได้อย่างนี้สิ...."
"บ่นไร..."
"เรื่องของกู..."
ปากมันพูดไป มือก้จัดที่นอน....
เตียงมันกว้างครับ
นอนสองคนได้สบาย...ไม่แคบเหมือนเตียงผม...
คิดแล้วก็สยอง...ผมก็เลยเอาหมอนข้างมากั้นเว้นแบ่งระหว่างเขตผมกับเขตมัน
"ทำไรของมึง..."
"ก็แบ่งพื้นที่...มึงห้าล้ำมาฝั่งกูนะ..."
"ประสาท..."
มันนอนฝั่งของมัน
ผมนอนฝั่งของผม
ไม่หลับ
ไม่หลับ
ไม่หลับ
ดิ้นไปดิ้นมา
"เลิกดิ้นได้ยัง....กูจะนอน..." มันโวยใส่ผม
"ก็นอนไปสิ...กูไปแหกตามึงไว้รึไง...."
"นอนไม่หลับเหรอ?"
"อืม..."
"งั้นกูคุยเป็นเพื่อนนะ"
"มึงง่วงไม่ใช่เหรอ?"
"หายแล้ว..." แ้ลวมันก็ขยับตัวใกล้มาอีกนิด
"พอแล้วมึง...หยุดแค่นั้นแหละ...." เหลือเชื่อครับ...มันยอมหยุดจริงๆด้วย
มันถอนหายใจซะเสียงดังเลย
"เป็นไรโจ๊ก?"
"สนใจกูด้วยเหรอ?" อ้าวเวร
"งั้นไม่สนแล้ว...ชิส์"
"กูได้ข่าวว่ามีเด็กมอห้ามาตอแยมึงเหรอ"
"ได้ข่าวจากไหน?"
"ตอบมา..."
"ก็เปล่านิ..."
"ทำไมเรื่องแค่นี้ต้องพูดโกหกกันด้วย...." มันพูดเสียงนิ่งๆ เล่นเอาซะผมจุกไปเลย....
"ก็...ก็...ไม่ได้ตอแยหรอก...แค่เข้ามาคุยด้วยเฉยๆ...."
"แล้วทำไมไม่บอกกู..."
"ก็เห้นว่ามันไม่เห็นจะสำคัญตรงไหน....."
"ก็เลยโกหกงั้นเหรอ?"
"ไม่ได้โกหก...แค่ไม่พูด..."
"ต่อไปถ้ามันหรือมครมาวุ่นวาย...ต้องบอกกู...เข้าใจมั๊ย?"
"แล้วทำไมกูต้องทำอย่างนั้นด้วย"
"ถ้าจะทำอะไรโดยไม่ต้องมีคำถาม....มันจะตายเหรอ?"
"แล้วมึงล่ะเป็นบ้าไร...จู่ๆก็มาขึ้นเสียง มาด่ากูอยู่อย่างนี้...เป้นบ้าไรมึงห๊า?" ผมก็โมโหสิครับ จู่ๆก็มาด่า
"เป้นบ้าเหรอ?....มึงคิดว่ากูเป็นบ้าได้...แต่ทำไมมึงไม่เคยคิดว่ากูจะเป็นห่วงมึงบ้างล่ะ?..." จึกกกกกก
"โจ๊ก....."
โจ๊ก....."
โจ๊ก....."
โจ๊ก....."
มันเงียบครับ
สงสัยโกรธแหงๆเลย
ผมก็ปากเสียเองแหละ...พูดไรไม่คิด....
โจ๊ก....."
"จะเรียกอีกนานมะ?" มันพูดโดยยังนอนหันหลังให้ผมอยู่
"กูขอโทษ...."
"เรืองไร?" มันยอมหันหน้ามาแล้วครับ
"ที่ด่ามึงเมื่อกี้..."
"อืม...ช่างมันเหอะ...."
"งั้นนอนแล้วนะ...."
"อืม...ฝันดีครับ..."
หัวข้อ: "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" (ถ้ารู้แล้วกูจะบอกมึงเอง) ตอนพิเศษ ครับ 31/5/58 (อ่าน 1114271 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก