"มาเร็วดีนิมึง....คิดถึงกูมากขนาดนั้นเชียว..."
"โอเค...งั้นกูกลับ..." ผมทำท่าหันหลัง...
"ว่าที่แฟนใครนี่...ขี้ใจน้อยชะมัด...มานี่.." แล้วมันก็ใช้กำลังลากผมเข้ามาในบ้านมัน...มันไม่เคยเรียกผมว่าแฟน มันจะเรียกผมแค่ว่าที่แฟน เพราะจริงๆแล้วตอนนี้ผมกับมันก็เป็นแค่เพื่อนกัน...แต่มันมากกว่าเพื่อนธรรมดาแค่นั้นเอง..แต่แค่นี้ผมก็มีความสุขแล้ว..ที่เหลือให้เวลาพิสูจน์ทั้งมันและผมเองดีกว่า
"นั่งเล่นไปก่อนนะมึง...เดี๋ยวกูไปเก็บของต่อ..."
"ก็ไปสิ....ไม่ได้ขอให้อยู่ซะหน่อย..."
"ปากมึงอ่ะบอกว่าไม่...แต่ใจมึงอ่ะ...เรียกร้องกูอยู่...กูรู้"
"มึงไปตกบ่อน้ำเน่ามาเหรอ....สะเหร่อแต่เช้าแล้วนี่..."
"ชิส์....." แล้วมันก็เดินบ่นพึมพำไรไม่รู้ออกไป
"กี้มานี่เร็ว...มาหาพี่ชายหน่อย.." มันวิ่งตัวปลิวมาเลยครับ..แฮ่ก...ก็มันเล่นกระโดดทับผมซะงั้น
"หนักขึ้นเยอะเลยนะเรา...พ่อให้กินไรล่ะถึงได้อ้วนขนาดนี้..ฮ่าๆๆๆอย่าเลียจั๊กจี้..."
"หงิงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ยังไม่เลิก
"คิดถึงพี่ชายอ่ะสิ...ไม่ได้มาเยี่ยมตั้งหลายวันเลย...หล่อขึ้นจมเลยเนาะ...แล้วหล่อสู่พ่อได้ป่ะเนี่ยะ...ไหนขอดูหน้าแบบชัดๆหน่อยซิ....".
.
.
.
.
.
.
.
"อ่อน...อ่อน...ตื่น...ตื่นได้แล้ว..." ใครเรียก....ผมจะนอน
"ขออีกหน่อยนะ...." ผมงัวเงียตอบ แล้วเมื่อกี้เสียงใครหว่า ไม่เห็นเหมือนเสียงแม่เลย
"กูบอกให้ตื่นไง...."
"เอ๊ย!!!!!!!!!!!!!!"
"โอ๊ย!!!!!!!!!!"
"ก็มึงเอาหน้ามึงมาใกล้หน้ากูทำไมล่ะ...กูก็ตกใจอ่ะสิ..."
"มึงก็เลยต่อยหน้ากูว่างั้นเถอะ...เจ็บชริบ..."
"เล่นไรไม่คิด...ช่วยไม่ได้..." ก็ลองคิดดูสิครับ ลืมตาปุ๊บด้วยสติที่ยังเไม่ต็มดี ก็มีหน้าใครไม่รู้มาติดกับหน้าเรา ใครไม่ตกใจบ้างล่ะ..ไม่รู้ละงานนี้ผมไม่ผิดแน่ๆ
"อย่างน้อยกูก็ไม่คิดลักหลับมึงหรอก..." ดูมัน..ยังไม่สำนึกอีก...
"ก็ลองคิดดูสิ...มึงตายไม่มีที่ฝังแน่..."
"กลัวแล้วครับ...ไม่กล้าคิดหรอกครับ....เอ๊ยอ่อน....กูว่าหน้ามึงซีดๆวะ...อย่าไปเลยสนามบอล..เดี๋ยวกูไปส่งมึงที่บ้านดีกว่า...ไว้กูแข่งเสร็จถ้าไม่มืดมาก กูค่อยไปหามึงที่บ้านดีกว่า.."
"ไม่อยากให้กูไปดูมึงแข่งจริงเหรอ?"
"กูอยากจะอยู่กับมึงทุกวินาทีด้วยซ้ำ...แต่มึงไม่ค่อยสบาย ต้องพักผ่อน..."
"กูสบายดี...แค่นี้สิวๆ"
"เป็นลมขึ้นมา...กูจะสมน้ำหน้าให้..."
"เหรอ?...งั้นกูจะคอยดู....ชิส์.."
"ชู่วๆๆๆๆ...." ทำไมมันรับสายแล้วต้องให้ผมเงียบด้วย...เงียบก็ได้
"ว่าไงมึง?...." สงสัยคงเป็นเพื่อนมันนั่นแหละ
".................."
"พวกมึงรอกูกันที่สนามกันหมดแล้วเหรอ..." ผมกำลังจะถามมันว่าเสกใช่มั๊ย?.......แต่มันจุ๊ปากไว้ไม่ให้ผมพูด...ผมเลยถามมันโดยไม่ใช้เสียง...ครับ มันคุยกับเสกอยู่จริงๆด้วย...แต่ทำไมต้องทำแบบมีลับลมคมในด้วย
"..............."
"อ้าว...อ่อนไม่ได้อยู่กับพวกมึงเหรอ?..."
"..............."
"กูจะไปรู้ได้ไงว่ามันจะไปอยู่ที่ไหน....สงสัยมันคงอยากอยู่สองต่อสองกับคนที่มันรักมั้ง...เลยไม่ได้อยู่กับพวกมึง..." ไอ้บ้านี่...ผมดีดหูมันไปทีหนึ่ง...ปากดีนัก...มันร้องโอ๊ยเลย ดี สะใจ......
"................."
"เปล่าๆๆๆๆ...ไม่มีไรหรอก...มดตัวเล็กกัดหูเอาอ่ะ...." มดเหรอ....แถมตัวเล็กซะด้วย...ผมกำลังจะดีดหูมันอีกรอบ...แต่คราวนี้มันคว้ามือผมไว้และไม่ยอมปล่อยด้วย
"............"
"เออๆๆๆ..กูกำลังจะออกไปแล้ว 10 นาที เอ๊ย อีกครึ่งชั่วโมงเจอกัน..." พอมันหันมามองหน้าผมมันก็เปลี่ยนเวลาไปเลย...มึงจะทำไรกู....กูฆ่ามึงแน่....
"ปล่อยมือกูได้ยัง?..."
"แล้วอยู่ดีดีมาดีดหูกูทำไม?..."
"ก็มึงพูดไม่ดี..."
"ตรงไหน คำไหน ประโยคไหน?..." ผมรู้มันไม่ได้โกรธหรอก...มันแค่แกล้งผม เพราะสายตามันฟ้องอยู่
"ปล่อยได้แล้ว...กูเจ็บ" ผมบิดข้อมือ...แต่มันก็ไม่ยอมปล่อย
"หยุดบิดข้อมือเดี๋ยวนี้นะ....เห็นมั๊ยข้อมือมึงแดงหมดแล้ว...." ผมหยุดกึกเลยครับ ก็คราวนี้มันดุจริงอ่ะ
"ก็ปล่อยก่อนสิ..."
"บอกมาก่อนว่ากูพูดผิดตรงไหน...ที่ว่ามึงอยู่กับคนที่มึงรัก...หรือว่ามดตัวเล็ก...." นั่นไงครับผมว่าแล้วไอ้นี่มันเลว
"ทั้งสองอย่างเลย..."
"เหรอ?..."
"ปล่อยได้แล้ว..."
"ปล่อยก็ได้....แต่...ฟอด...." มันค่อยๆก้มลงจูบมือผม...แล้วค่อยส่งมือผมที่มันจูบเมื่อกี้มาประทับที่ริมฝีปากผม
"..........." ผมก็ได้แต่นิ่งสิครับ...
"ไปกันได้แล้ว....เพื่อนๆรออยู่..."
"อ๋อ...อืม....ไปสิ..." เหวอแดกอีกแล้วกู
หัวข้อ: "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" (ถ้ารู้แล้วกูจะบอกมึงเอง) ตอนพิเศษ ครับ 31/5/58 (อ่าน 1114359 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก