ตอนที่ 7พอผมมาถึงที่ Empo ตามเวลานัดตอน 5.35
(ไม่มีสายอยู่แล้ว งานนี้ ก็ชิ่งงานเร็วขนาดนั้น เพื่อผู้ชาย กูทำได้อยู่แล้ว
)
เอกก็โทรเข้ามาพอดี "เด๋วเอกรออยู่ที่ kino นะ ต๋องถึงไหนแล้วอ่ะ"
ผม "ถึงแล้ว กำลังลงรถไฟฟ้า เด๋วเราขึ้นไปหาแล้วกัน"
โห เป็นคนตรงเวลาโคดๆ (ถูกใจ...ใช่เลย
) เพราะผมเป็นพวกบ้า ชอบให้คะแนนในใจคับ
ถ้านัดแล้วมาตรงเวลาเนี่ย ได้ไปก่อนเลย 15 คะแนน แถมไปรอที่ kino สงสัยชอบอ่านหนังสือ เอาไปอีก 10 หุ หุ
ส่วนเรื่องหน้าตาเนี่ย มันได้ใจไปนานแล้ว 5 5
พอผมขึ้นถึง kino ก็เห็นเอกยืนอ่านหนังสืออยู่
อารายว๊าเนี่ย มันแต่งตัวดีโคดๆ หนุ่มออฟฟิตมากๆ คับ คุณเอก
เสื้อ - กางเกงเข้ารูป บูติคมากกกกก ท่าน
ส่วนผม
...... อย่าไปพูดถึงเลยดีกว่า ใส่เสื้อเหลืองของ Office (ก็จงรักภักดีไง วันจันทร์
จริงๆแล้วโดนoffice ขอความร่วมมือมาให้ใส่น่ะ) กางเกงยีนส์ที่เน่าเล็กน้อย (แค่ไม่ได้ซักมา 3-4 เดือน อาการเริ่มมีกลิ่นเล็กน้อย
5 5 อายเหมือนกัน หวังว่ามันคงไม่ได้กลิ่น ไม่งั้นมีอ้วกกกกก
) รองเท้า Adidasเน่าๆ ที่มีแอบขาดเล็กน้อยเฮ้อ
มันจะมองผมยังไงล่ะเนี่ย แต่งตัวโคดโสโครกเลย กรู
พอเอกเห็นผม ก็วางหนังสือแล้วเดินยิ้มเข้ามา (แสรดดดด เป็นคนที่ยิ้มแล้วโลกสดใสจริงๆ ใจละลายเลย :myeye:กู) แล้วก็ทักว่า "เราโทรไปกวนเวลาทำงานหรือเปล่าเนี่ย เห็นวันนั้นต๋องบอกว่า ยุ่งๆ" (จำรายละเอียดกูได้ด้วย น่ารักเจงๆ
)
ผม "เฮ้ย ไม่กวนหรอก วันนี้ไม่ค่อยได้ทำอะไรอยู่แล้ว (จริงๆ ประชุมไป 3 โปรเจค
เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว แต่เพื่อคุณ ผมทนด้ายยยยยย) แล้วนายมาทำไรแถวนี้อ่ะ"
เอก "พอดีเรามาหาลูกค้าแถวนี้อ่ะ ประชุมเสร็จเลยโทรไปหา เพราะจำได้ว่าต๋องทำงานแถวๆนี้"
จำได้ด้วยเว้ย
ลัลลา
อิอิ
แปลเข้าข้างตัวเองว่า มันสนใจกูเหมือนกันอ่ะดิ อ๊ากกกกกกกกซ์
เขิน
คนอย่างเราก็พอมีดีเหมือนกันนะเนี่ย
ผม "แล้วไม่โทรมาบอกก่อนอ่ะ วันนี้แต่งตัวโคดโทรมเลย กะจะกลับบ้านเลย ถมนัดที่ Empo อีก ตอนแรกเกือบไม่กล้าเข้าแนะ 555"
เอก "ไม่โทรมหรอกน่า แค่ดูสบายๆไปหน่อยแค่นั้นเอง 5 5 5 (หมายความว่าไงฟร่ะ) พอดีไอ้บอลมันเพิ่งโทรมาบอกเบอร์นิคับ ได้แล้วก็โทรเลย"
ผม "อ้าว ก็คืนนั้นเราก็ให้เบอร์ไปแล้วนิ ทำหายเหรอ"
เอก "อึม คงเมาแหละ นึกว่าเมมไว้แล้วแล้ว อาบน้ำเสร็จจะโทรไปหา ดันหาเบอร์ต๋องไม่เจอ หาตั้งนาน วันนี้เลยฝากให้บอลถามเบอร์ต๋องกับหญิงไม่งั้นคงไม่ได้เจอกันหรอก ก็ต๋องไม่คิดจะขอเบอร์เราไว้เลยนิ" (ก็กูจะกล้าขอมั๊ยเนี่ย เมิงเป็นเพื่อนของเพื่อนนิคับ ประเจิดประเจ้อ เด๋วพวกไอ้นิวก็รู้หมดดิ ว่าผมหื่น
กับเพื่อนของเพื่อนมัน )
ผมนึกในใจ มิน่าล่ะ ไม่โทรหากูเลย กะกินแห้วเต็มที่แล้วนะเนี่ย นึกว่าคืนนั้นมันแค่เมา มันเลยกวน teen หยอดเราเล่นๆ แล้วปล่อยให้น้องต๋อง(น้อย)หงอยใจ เลยมีแอบโมโหนิดๆว่า เมิงนะ ปล่อยกูให้นั่งฝันไปดิ ฝัน(เปียก)ค้างเลยแล้วยังดันทำเบอร์กูหายอีก
น่าต่อยจริงๆ แต่ยังไงมันก็ยังพยายามหาเบอร์กูจนได้ คิดแล้วดูมันมีความพยายามดีจัง น่าให้รางวัล
ผม "อึม แล้วบอลมันไม่งงหรอ อยู่ๆก็มานายมาถามเบอร์เรา เนี่ย ดูดิ เราเลยโดนไอ้นิวแซวเลย มะกี้ก่อนนายโทรเข้ามาเป๊ปเดียวเอง"
เอก "บอลอ่ะหรอ มันไม่งงหรอก มันรู้อยู่แล้วว่าเอกเป็นเกย์ "
อ๊ากกกกกกว์
เอกมันประกาศตัวออกมาชัดๆเลยหรอ ว่ามันเป็นเกย์ ถึงตอนนี้ ผมเองแหละที่เริ่มงงกับคำตอบที่เอกตอบมา logic ในหัวเริ่มทำงาน (เป็นเด็กคิดมาก
)
Hypothsis 1 เอกเป็นเกย์ -----> เอกขอเบอร์ผม ----->แปลว่าเอกอยากโทรหาผม -----> แปลว่าเอกคงสนใจผมมั๊ง
(อิอิ เข้าข้างตัวเองอีกล่ะ) บอลมันเลยไม่แปลกใจที่เอกขอเบอร์ผม ...หรือ...
Hypothsis 2 เอกเป็นเกย์ -----> เอกขอเบอร์ผม -----เอกคงอยากโทรหาผม -----> เอกขอเบอร์เพื่อนบอลจนเป็นเรื่องปกติ
-----> บอลมันเลยไม่แปลกใจที่เอกขอเบอร์ผม (อันนี้น่าคิดแฮะ แต่คิดแล้วปวดหัว)
แต่ทั้ง2อัน ก็สรุปได้ว่า เอกมันสนใจผมล่ะน่า วู้วววววววววว
แค่นี้ก็พอแล้ว (ก็ยังคิดเข้าข้างตัวเองอยู่ดี)
ผม "เออออออออออ คับ แล้วเราจะ
เอาไงกันต่อดี" แต่พอเห็นรอยยิ้ม(ที่แปลกๆ
แลดูมีเลศนัย
)ของมันแล้วเลยต้องรีบพูดต่อ "เราหมายถึงจะกินข้าวเลยเปล่า หรือว่าเดินเล่นดูของก่อนอ่ะ ยังไม่ 6 โมงเลย" (หรือกูคิดมากไปเนี่ย มันยังไม่ทันจะบอกอะไรเลย กูร้อนตัวล่ะ)
เอก "แล้วแต่ต๋องเเล้วกัน"
ผม "เราตามใจเอกดีกว่า ก็นายชวนเรามานิ จะให้ไปไหนก็ไป ยังไงก็ได้" (ขออ่อยนิ๊ดนึง
)
เอก "ดีใจจัง เรียกชื่อเอกด้วย เอางี้ เอกว่าเรากินข้าวก่อนแล้วไปดูหนังกันนะ เอกซื้อตั๋วไว้แล้ว"
(อ้าว ไหนบอกแล้วแต่กู แต่จัดโปรแกรมให้เสร็จเลย ซื้อตั๋วไว้แล้วด้วย ไม่ถามเลยหรอ ว่ากูดูเรื่องนั้นรึยัง)
ว่าแต่ว่า ผมไม่เคยเรียกมันด้วยชื่อเล่นมันเลยหรอ จำไม่ได้อ่ะ คือปกติต้องสนิทกันซักพักก่อนถึงเรียกชื่อเล่น แล้วพอสนิทไปเรื่อยๆ ก็เข้าระบบสูงสุดคืนสู่สามัญคับ เรียก เมิง-กู เหมือนเดิม
มันสังเกตด้วยแฮะ
ผม "ไปดิ เอาไงก็เอา ดูหนังก็ดี ที่นี่ไม่ได้มาดูตั้งนานล่ะ"
ความรู้สึกที่อยากจะมีคนสักคน ที่จะมาอยู่ข้างๆกัน ในบางวันที่มันเหงาๆ ก็กลับเข้ามาในหัวอีกครั้ง หรือว่าเอกมันจะเป็นคนๆนั้นนะ ถ้ามันเป็นคนๆนั้นก็คงดี เพราะจะว่าไป ผมเองก็รู้สึกดีๆกับมันมาก ซึ่งถ้าเป็นไปได้ อยากพัฒนาให้จนถึงที่สุด เท่าที่มันจะเป็นไปได้เหมือนกัน
เอกมันเป็นคนที่เวลาผมคุยด้วย รู้สึกสบายใจอ่ะคับ แล้วก็รู้สึกถูกชะตา ตั้งแต่ตอนแรกที่เจอเลย (ถึงแม้จะอยู่ท่ามกลางเพื่อนฝูงชะนีที่ดาวดิ้นตามเสียงเพลง และ สุรายาเมาก็ตาม ผมก็ยังอยากรู้จักกับมันมากกว่าคนอื่นๆในคืนนั้น ขนาดไอ้บอล เพื่อนมัน หล่อดูดีกว่ามัน ผมก็เฉยๆ แค่ทักทาย คุยกัน ทำความรู้จักกันธรรมดา แต่ไม่รู้ทำไม กับไอ้เอกคนเนี๊ย มันช่าง ... :รักจัง11: อยากคุยไปหมดจริงๆ
จากวันที่รู้จักกับมัน จนมาถึงวันที่มันชวนมากินข้าววันแรก ความรู้สึกแปลกๆเกี่ยวกับมัน ก็เริ่มมากขึ้นทุกที (ใจเย็ยๆเว้ย ไอ้ต๋อง มีสมาธิเข้าไว้
)จะเรียกว่า "รัก" มันก็คงยังไม่ใช่ เพราะเพิ่งรู้จักกัน และผมก็ไม่ค่อยเชื่อในรักแรกพบซะด้วยซิ มันเป็นแบบแค่อยากทำความรู้จักกับคนๆนี้ อยากรู้ว่า เค้ารู้สึกอยากที่จะรู้จักกับเราเหมือนที่เรารู้สึกหรือเปล่า
แต่ไม่เป็นไร ราตรีนี้เพิ่งเริ่มต้น 5 5 5
ยังมีเวลาทำความรู้จักกันได้อีก ยิ่งในโรงหนัง มืดๆ แอร์เย็นๆ คงรู้จักกันดีขึ้นนะ หุหุ
ไอ้ต๋อง เมิงเนี่ยนะ ปากบอกว่าไม่คิด แต่อย่าให้มีโอกาสนะ เสร็จกูแน่ ไอ้เอก
5 5 5
ไม่รอดออกมาจากในโรงหนังแน่ เมิง ........เสาร์ - อาทิตย์ที่ผ่านมา ยิ่งหงุดหงิด งุ่นง่านอยู่
สู้เว้ย
(จับปล้ำเลย อิอิ
)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
