หัวข้อ: ((<เก่ง กะ วิน,It's Gonna Be Me>))

[Winer]

.................................................................
อยากลงนิยายมั่งง่ะแต่ก็กลัวผิดกฏ  อ่านแล้วก็ยังไม่ค่อยเข้า
ซักกะที  ของลองลงมั่งน่ะ  คริคริคริคริคริคริคริ
...................................................................




.ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
.................................................
เคยลองที่อื่นล่ะอยากลงที่นี่มั่งจัง
.................................................







***เิข้ามาแก้หัวเรื่องเฉยคะ***

[Winer]

ตอนที่ 1 ..แค่เพื่อนนา

ผมกะเก่ง  เราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยเรียนประถมล่ะ
ท่าทางที่ดูทะโมน ทะเล้น   ทะลึ่ง  กวนตีนของมันทำให้ผมรู้สึกชอบ
โดยไม่รู้ตัว  เก่งเป็นนักกีฬาฟุตบอลประจำโรงเรียนด้วย
อีกไม่นานจะมีการแข่งขันกีฬาอีกล่ะ  ช่วงนี้เราเลยห่างกัน
เพราะว่าผมไม่อยากนั่งรอมันซ้อมเพื่อจะกลับด้วยกัน  อีกอย่าง
เก่งมันมีเพื่อนเยอะ  หลายครั้งที่ผมเห็นสาวแท้สาวเทียมที่โรงเรียน
ซื้อโน่นซื้อนี่ให้มันบ่อยๆ  ผมก็รู้ว่าเพื่อนๆเหล่านั้นอยากได้ความรัก
จากมัน  แต่เห็นมีแต่ฝนที่มันสนิทสนมเป็นพิเศษ

ปีนี้ผมอยู่ม.4   ชิวิตเด็กเรียนค่อนข้างพอไหวอย่างผม  พ่อกับแม่
เลยไม่ใส่ใจไรมาก ท่านคงรู้ว่าหวังอะไรไปก้อคงทำไม่ได้สู้เอาหู
ไปนา เอาตามองยายดีกว่า

++วิน วิน  ไอ้ วิน ++ เสียงตะโกนหน้าบ้านฟังดูรู้แระว่าใคร
ผมรีบเดินออกมาหามันที่หน้าบ้าน  อย่างแอบดีใจ
++มีไร  ++
++มอไซกูเสียว่ะ  มึงไปส่งกูที่บ้านหน่อยดิ++  ไอ้เก่งยักคิ้วให้
++เออๆ..ทำไมวันนี้เลิกไวนักว่ะ++
++กู..ขี้เกียจ  อยากกลับบ้าน..++
++เดี๋ยวรอแป้ปนะ...++

ลืมบอกว่าบ้านผมอยู่ใกล้โรงเรียนแค่ 500 เมตรเอง  แต่ไอ้เก่งน่ะมันอยู่คนล่ะ
หมู่บ้านเลยล่ะห่างออกไปราว 3 กิโลเมตร  ผมเดินไปบอกแม่ที่ครัวก่อน
จะออกมากับมัน.....

ที่บ้านไอ้เก่งเป็นบ้าน 2 ชั้น  อย่างหรูหน่อยว่าได้เพราะว่าบ้านมันเป็นคนมีฐานะ
กว่าบ้านผมอีก  ผมเหมือนสมาชิกอีกคนที่บ้านนี้  เพราะว่าเข้าออกประจำ....

++กูอาบน้ำก่อนน่ะ วิน ++
++อืมมม  +++ ผมตอบแต่ตาผมจ้องทีวีตลอด
++ว่าแต่  วันนี้ทำไมมึงไม่คอยกูว่ะ++ เก่งหันมาถามก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้ำ
++ไม่อ่ะ กูอยากกลับมาดูทีวี ++
++เออ ทีวี  มันสำคัญกว่ากูช่ายม่ะ++เท่านั้นไอ้เก่งปิดประตูและได้ยินเสียง
น้ำไหลจากฝักบัว  ส่วนผมก้อนั่งจ้อที่หน้าจอทีวีต่อ...

ผมรู้สึกหิวน้ำเลยเดินมาชั้นล่าง  จะมาขอน้ำกินที่ครัว
ที่ครัว....

++อ้าว   วิน  อยู่นี่เล่อ++
ผมหันไปเห็นสาวสวยสดใสประจำโรงเรียนยิ้มเฉ่งให้   ก็รู้แระว่ามาหาไอ้เก่ง
++อ๋อ  พอดี  มาส่งไอ้เก่ง  มอไซมันมันเสียจะกลับล่ะ++ ผมยิ้ม
++เก่งกำลังอาบน้ำอยู่..++ผมตอบและยิ้มอย่างจิงใจทั้งที่ไม่อยากเค้า 2 คนรักกัน
ผมจะเดินไปลาแม่พอดีท่านก้อเดินออกมาพอดี....
++แม่ผมกลับก่อนนะครับ++
++ขอบใจนะลูกที่มาส่งเก่ง++
++ไม่เป็นไร ครับ++
++ไม่กินข้าวด้วยกันเล่อลูก++
++ไม่คับ  ผมไปน่ะครับ++
++ฝน...วินกลับก่อนนะ  เจอกันวันจันทร์++ผมยกมือโบกลาฝน
ก่อนจะเดินหน้าเศร้าออกไป....

โอเป็นเพื่อนผมอีกคนที่สนิทมาก  แต่โอจะเป็นคนเงียบๆ 
ความคิดฉลาดเฉลียวยังกะผู้ใหญ่... บ้านโออยู่ไม่ห่างจากบ้านผมนัก
เดี๋ยวนี้ผมยามที่ผมรู้น้อยใจไอ้เก่งผมมักจะมาหาไอ้โอบ่อยๆ


หรือว่าตอนนนี้พวกเราเริ่มเป็นหนุ่มมาก  เริ่มมีความรักมากขึ้นเลยทำให้เรา
รู้สึกว่ามีบางอย่างเปลี่ยนแปลงทั้งร่างกายและจิตใจ...

++โอ...มึงเคยรักใครมั้ยว่ะ++  ผมถามลอยออกไปโดยไม่หวังเอาคำตอบ
กับมันเพราะไม่เคยเห็นมันสนใจสาวคนไหนเลย...
++ถามทามไม..++
++.....................++
++อ่ะไอ้นี่ถามไม่ตอบ++  ไอ้โอมันคงโมโหที่ผมถามมันแล้วหันไปเล่นเกม
โดยไม่สนใจมัน...
++กูถามว่าทำไม  แล้วทำไมมึงไม่ตอบกู++ไอ้โอชักเสียง
++เออ...กูก็พูดไปอย่างนั้นแหละ  กูรู้ว่ามึงจะสนใจใคร++
++เออ  มึงเก่ง  ถ้ากูมีกูไม่บอกมึงหรอก..++พูดจบมันก็หัวเราะแบบไม่มีเหตุผล

เสียงโทรศัพท์  ผมดัง ......
++ฮาโหล..++
++มึงอยู่ไหน...++
++อยู่บ้าน..++
++จิงง่ะ  กูโทรไปบ้านแม่บอกว่ามึงยังไม่กลับเลย++
++กูอยู่บ้านโอ...ก็กูไม่มีเพื่อนคุยอ่ะกูเลยมาหามัน++ ผมตอบแบบประชดนิดๆ
++มึงกลับบ้านเลยนะ..แม่รอกินข้าวอยู่++
++เดี๋ยวกูจะไปค้างที่บ้านมึงด้วย...อีก 15 นาทีมึงต้องอยู่บ้านนะโว้ย++
++โหหห  กูกลัวมึงตายล่ะ  กลับก็ได้ว่ะ....++ผมกดวางสายแล้วขำตัวเอง
++ง่ะแฟนโทรมาง้อแล้วอารมดีเลยน่ะมึง..++ไอ้โอขำก๊ากกกก
++เด๋วโบกซะนี่ ไอ้โอ  เล่นของสูงนะมึง..++ 
...

[Winer]

<<ตอนที่ 2  ยิ่งใกล้ยิ่งไหวหวั่น>>
*********************
................
...........

++กลับมาแล้วครับ...++ผมตะโกนบอกแม่กับพ่อที่อยู่ในบ้านอย่างอารมร์ดี
แต่พอเข้าไปก็เห็นพ่อกับแม่นั่งดูทีวีล่ะ  สงสัยไม่รอผมกินข้าวแระ......
++ไปไหนมาลูก  แม่นึกว่าลูกอยู่บ้านเก่งเลยไม่โทรตาม++แม่เดินไปที่โต๊ะอาหาร
และจัดกับข้าวให้ผมด้วย   
++ไปหาโอมาคับแม่  ไปเล่นเกมกับมันมา++
++ทีหลังโทรศัพท์ก็มีโทรบอกพ่อหรือแม่มั่งได้มั้ย++เสียงพ่อดุผม
++คับพ่อ...ผมขอโทษ++
++พ่อเป็นห่วงนะลูก....++แม่พูดแล้วยิ้มอย่างเอ็นดู
++เห็นเก่งบอกว่าจะมาค้างใช่มั้ยลูก...++
++คับแม่...++
++แล้วจะมาไง..มอไซเสียอยู่ไม่ใช่เล่อ..++
++คงให้ใครมาส่งมั่งครับ++
++พ่อกับแม่คุยกันอยู่ว่าจะพาลูกไปเที่ยวทะเลพรุ่งนี้..++พ่อตะโกนมาบอก
++จริงหรือคับ...ผมอยากไป  ผมอยากเล่นน้ำทะเล++
++ให้เก่งไปด้วยน่ะแม่..++  ผมอ้อนแม่  แม่หัวเราะชอบใจ
++จ้า...ยังไงเก่งเค้าก็ไปอยู่แล้ว..++

ผมอาบน้ำเสร็จก็เดินออกมาจากห้องน้ำ  กลับเห็นตัวแสบมานอนอ่านกาตูนที่เตียงผมล่ะ
++เฮ้ยยย  มาเมื่อไร++ผมรีบเอาผ้าเช็ดตัวมาปิดส่วนล่างอย่างตกใจ
++กุมาเมื่อเมิงเห็นน่ะแหละ..555++แต่ตามันจ้องมาที่ตัวผม
++เมิงตกใจขนาดนั้นเลยเล่อที่เห็นกุ..++
++ก็กุแก้ผ้าอยู่นี่หว่า..++
++ไหนๆเมิงแก้ผ้าที่ไหน..แก้ผ้านี่มันต้องอย่างนี้..++พูดยังไม่จบมันก้อดีดตัวลุก
จากเตียงดิ่งมาที่ผม  พยายามดึงผ้าเช้ดตัวที่พันเอวผมออก...
++อย่า..ไอ้เก่ง  อย่างแกล้งกูอย่างนี้...++ผมโวยววายเสียงดังพักนึง
ไอ้เก่งเลยจังหวะโอบหลังผมแล้วผลักผมลงที่เตียงนอนโดยมีมันกอดทับอยู่บน...
ผมหมดแรงที่จะต้านแรงมันล่ะเลยนอนนิ่ง ..เสียงหอบ  เหนื่อยจากการดิ้นรนม่ะกี้เลยต้องหยุดก่อน
++ออกกำลังกายมั่งดิ..เล่นแค่นี้เมิงก็หมดแรงล่ะ++ไอ้เก่งหัวเราะ
++เมิงก็ลุกออกจากตัวกุซะทีซี  กุหนักน่ะ  คนอะไรหนักยังกะช้าง..++ผมว่ามันอย่างอ้อนๆ
++ตัวเมิง..หอมจัง++เสียงไอ้เก่งพุดหลังจากที่มันสูดกลิ่นยาสระผมกะครีมอาบน้ำเข้าจมูก
แต่ไม่ยอมลุกออกจากตัวผม
++ลุกซะทีซีว่ะไอ้เก่ง++
++.............................++

++เห็นฝนมาหานี่ไม่ได้ไปไหนกันเล่อ++
++กุไม่ได้นัด..++ เก่งขยับตัวลงมานอนข้างๆผม
++คนเป็นแฟนกัน  มันต้องนัดกันด้วยเล่อ..++ผมลุกขึ้นแล้วไปคว้าบอกเซอมาใส่
++ไม่รู้ดิ...ช่วงนี้กุรู้สึกเบื่อๆว่ะ++เก่งทำหน้าเซง
++มีไรก็บอกกันมั่งน่ะ  หรือว่าเมิงไม่ไว้ใจกุ++
++ขอเวลากุมั่งดิ  ไอ้วิน..กุไม่คิดจะปิดบังเมิงอยู่แล้ว++
++หรือว่าเมิงมีเด็กใหม่..++ผมอดที่แหย่มันเรื่องนี้ไม่ได้

++กุเหนื่อยว่ะ วิน..++มันหลับตาพูด
เรียวปากบางแดงๆ  พูดจ้อๆเรื่อยๆโดยที่ผมฟังไม่รู้เรื่องเพราะมัวแต่คิดอย่างอื่นอยู่
++วิน...+++
++ไอ้วิน...++เสียงตะโกนจากปากมันทำให้ผมสะดุ้งได้สติกลับมา
++เมิงทำไร  ...มึงแอบมองกุเล่อ..++  มันลืมตามมองมาที่ผม
++เปล่า..++  ผมโกหกได้ไม่เก่งนัก
++เปล่า..แต่กุเห็น...++
มันกระชากแขนผมลงที่นอนอีกครั้งแล้วขยับมาตัวมาคร่อมบนตัวผม..
++เมิงอยากมองกูช่ายม่ะ...มองดิ...++จากเสียงที่ดุตอนแรก
กลายเป็นเสียงทะลึ่งทะเล้นแทน...
ผมไม่กล้ามองมันเพราะรู้สึกอายๆ..สับสนใจตัวเองด้วย..

++ถ้าเมิงไม่มองกุ  กุจะมองเมิงแทนก็ได้...++เสียงแผ่วเบาจนผมแทบไม่ได้ยิน

++วิน...วิน..เราเป็นเพื่อนกันมากี่ปีแล้วว่ะ..++
++ลงมานอนก่อนดิ...++ผมบอกมัน
เราขยับหมอนมาชิดกันแล้วมองดาวเรื่องแสงที่เพดานหลังจากปิดไฟ ...
++เราจะเป็นเพื่อนกันไปได้อีกนานแค่ไหนน่ะวิน...++
++ไม่รู้ดิ...เก่งล่ะ  จะเป็นเพื่อนกับเราไปอีกนานแค่ไหน...++มันคว้ามือผมไปกุมไว้
++จนกว่า  จนกว่า  ตลอดไปนะซิ...++

++เก่งรักฝนมากมั้ย.....++
++เมิงถามกุหลายครั้งแล้ว  จำได้มั้ย..++ 
++เป็นคำถามวันนี้ต่างหาก  เผื่อมันมีอะไรเปลี่ยน++
++รักซิ  รักมากด้วย  แต่......กุยังบอกไม่ได้ว่าตอนนี้มันมีไร..++
ผมหันหลังนอนตะแคงให้มัน  น้ำตาใสๆก็ไหลออกมาโดยไม่มีแม้เสียงสะอื้น
ผมรักมันขึ้นทุกวัน   ทั้งๆที่รู้ว่าหัวใจมันมีเจ้าของแล้ว......
.....................................................................................


********************************

[Winer]

**********************
<<ตอนที่ 3  ยิ่งใกล้ยิ่งไหวหวั่น 2>>
**********************
................
......................

พ่อกับแม่พาผมกับเก่งมาที่หาดแห่งหนึ่ง   มีคนมาเล่นจำนวนมาก
พ่อกับแม่ไม่ได้มาเล่นน้ำอย่างที่บอกหรอกครับ  แต่จริงๆเวลาที่
พ่อกับแม่มีเวลามักพาผมไปเที่ยวที่โน่นที่นี่บ่อยๆ
เพราะว่างานที่พ่อทำอยู่   มักต้องเดินทางไปต่างจังหวัดต่างเมืองบ่อยๆ 
....จึงไม่ค่อยมีเวลาให้ผมกับแม่

ไอ้เก่งพอมาถึงทะเลปั้บ  มันก้อรีบวิ่งลงทะเลทันที
ส่วนผมนั่งที่หาดทรายขาวสะอาด   และนั่งมองไอ้เก่งเล่นน้ำทะเลกับคนรอบข้าง
อย่างสนุกสนาน   เก่งมันเข้ากับคนง่าย  ไม่กลัวใคร  แม้คนเพิ่งรู้จักกันมันก็พูดคุยได้
อย่างไม่เคอะเขิน
ผมเห็นมันโบกมือเรียกให้ลงไปเล่นน้ำด้วย  แต่ผมส่ายหัวไปมา 
เพราะผมไม่ชอบเล่นน้ำทะเล  ก็ผมกลัวดำนี่  แค่ลมทะเลเหนียวๆ ก็ไม่อยากนั่งตากล่ะ

.....แต่ที่ผมอยากมา  เพราะว่าเก่งมันชอบทะเลมากๆ 
และผมก็อยากอยู่ใกล้ๆมันด้วย  ตั้งแต่มันต้องเข้าซ้อมกีฬา
ทุกเย็นหลังเลิกเรียน  เราก็ไม่ค่อยอยู่ได้อยู่ด้วยกันเหมือนก่อน
ทุกครั้งหลังเลิกเรียนผมจะแวะไปที่สนามบอลตลอด
แต่ผมก็ทำได้เพียงยืนมองดูห่างๆ  เพราะมักเจอฝนนั่งรอมันตลอด
  เวลาพักซ้อมผมเห็นมันคลอเคลียอยู่ข้างฝนตลอด
ฝนจะคอยเช็ดเหงื่อให้มัน  หาน้ำให้มันดื่มตลอด  ใบหน้าที่ยิ้มตลอดเวลาของฝน
บ่งบอกว่าเธอมีความสุขแค่ไหนที่ได้อยู่ข้างๆมัน  แต่ผมซิเจ็บจี๊ดดดลึกๆในใจเลยล่ะ
 ผมจึงทำได้แค่มาแวะดูแล้วก็กลับบ้านเท่านั้น

....มันเล่นได้ซักพัก มันวิ่งขึ้นจากน้ำทะเลตรงมาที่ผมนั่งอยู่
 แล้วดึงมือผมให้ลงตามมันไป
แต่ผมก็ขัดขืนทั้งที่รู้ว่าสู้แรงมันไม่ได้   มันเปลี่ยนจากลาก
มาเป็นกอดเอวผมทางด้านหลังแล้วลากลงทะเลง่ายกว่า
++มานี่   ม่ะนี่ เลย  ไอ้วิน  มาทะเลเสือกนั่งมองอย่างเดียว  มาเล่นน้ำกะกุเลย++
มันหัวเราะชอบใจที่ลากผมลงน้ำได้  ผมเลยกระโดดขี่หลังมันแทนเลย
มันพาผมเดินไปมาๆ  บริเวณที่มีน้ำระดับอกมัน  ซักพัก  มันก้อเดินลงทะเลอีก
จนน้ำพ้นไหล่มัน

++กลัวม่ะ  ++ มันถามผมแล้วยิ้ม
++กลัวดิ  ++ผมซบหน้าลงที่แก้มมันและกอดมันแน่นขึ้น
ทั้งที่ไม่ได้กลัวหรอกแต่อยากแกล้งมันมากกว่า
เก่งเมิงรู้มั้ยว่าเมิงอบอุ่นแค่ไหน  กุรักเมิงน่ะ  ผมได้แต่พุดในใจและกอดมันไว้เท่านั้น
++กลับน่ะ  น้ำจะถึงปากกุล่ะ++
ผมไม่ตอบ  มันค่อยเดินขึ้นมาบนฝั่งและวางผมไว้ตรงหาดทรายที่ผมนั่งตอนแรก
มันเอนตัวนอนลงข้างผม
++เหนื่อยมั้ย ++
++นิดหน่อย++มันตอบ
++เมิงคิดอะไรอะไรอยู่  วิน++ 
++เปล่านิ ++ถ้าเมิงรู้ที่กุคิดเมิงจะหนาว ผมอดขำความคิดตัวเองไม่ได้
++แต่กุคิด  ++  มันบอก
++คิดอะไร ++
++ก็คิดว่าทำไมตอนนี้กุมีความสุขจัง  ++เสียงมันหอบๆ
++ดีแล้วนิ++ผมหันมองแล้วก็ยิ้ม
...แต่กุเวลาที่มีเมิงอยู่คียงข้าง  เวลาที่เห็นเมิงกุก็มีความสุขแล้ว   
++เก่ง....ถ้าต่อไปมีอะไรเปลี่ยนระหว่างเมิงกะกุ   เราจะยังเป็น
เพื่อนกันอยู่มั้ยว่ะ++  ผมถามมันทั้งที่ใจสั่นๆ
++หมายความว่าไง ++
++ไม่รู้ดิ   กุแค่ถามดู  ++
++ ถ้ามันจะเปลี่ยน  ก็คงเป็นเมิงไม่ใช่กุ++ มันตอบย้ำยังกะรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่

………………………………………..

.....ช่ายกุ  ไม่ได้คิดว่าเมิงเป็นเพื่อนมาเกือบปีล่ะเก่ง   
เพราะว่าเมิงเป็นมากกว่าเพื่อน และกุคงไม่สามารถ
คิดว่าเมิงเป็นเพื่อนรักธรรมดาอย่างเมื่อก่อนได้อีกต่อไป….
ผมตอบมันในใจ...
พ่อกับแม่ปล่อยให้ผมกับเก่งเล่นน้ำ  อย่างพอใจ จึงพากันกลับ
เก่งมันก็เล่นน้ำอย่างเต็มที่  เพราะว่านานๆจะได้มาที่เล่นน้ำทะเล
หลังจากกลับที่พักเปลี่ยนเสื้อผ้า  พักผ่อนอีกนึดหน่อย

เย็นนี้พ่อมาพวกเรามากินอาหารที่  ห้องอาหารลอยฟ้าด้วยครับ
เวลาที่เรากินอาหารมันจะหมุนไปรอบๆ  มองเห็นวิวๆทั่วเมืองนี้
ได้เป็นอย่างดี  อาหารไม่ได้แพงอย่างที่คิดนะครับและจัดเป็นบุฟเฟ่ด้วย
เลือกได้อย่างที่เราชอบ......
...ผมให้พ่อกับแม่นั่งรอโต๊ะและไปเลือกตัก อาหารทะเลมาให้พ่อกับแม่
 เพราะมาที่นี่ก็ต้องกินอาหารทะเลให้คุ้ม
 ส่วนไอ้คุณเก่งมันเดินดูไปทั่วยังไม่ยอมตักอะไร....
++อาหารน่ากินทั้งเลยวิน++มันทำท่าอยากกิน
++ตักเอาซิ++  ผมบอกมัน
++ไปเป็นเพื่อนกุหน่อยดิ++ 
++อะไร++
++ไปช่วยกุตัก  ถือด้วย++
++โห มึงไม่ต้องกลัวหมดหรอก  เด๋วเค้าก็มาเติมใหม่++
++กุล้อเล่น  กุแค่อยากให้เมิงไปกะกุเก็เท่านั้น++มันยิ้มอายๆ
++น่าน่ะ  วินเพื่อนรัก++มันอ้อนอีกล่ะ
++เออ..เด๋วกุเอากุ้งกับปูไปให้พ่อกับแม่ก่อน++
++ม่ะกุช่วยถือ++

ตอนนี้อาหารสารพัดอย่างถูกวางอย่างเรียงเต็มโต๊ะเลย
++พอแล้วลูก  ++ พ่อบอก
++กินหมดค่อยไปเอาใหม่  เด๋วไม่หมดเสียดายของ++  แม่ว่า
++ไม่ต้องกลัวเหลือครับแม่  ผมมีตัวช่วย++  ผมหันไปมองเก่ง
แต่มันลงมือสวาปามอย่างตายอดตายอยากล่ะ  แม่เห็นก็อดอมยิ้ม
ไม่ได้...

++ค่อยๆกินนะเก่ง  ไม่ต้องรีบ++
++คับ ม่า++มันเงยหน้าจากอาหารตรงหน้าตอบทั้งที่อาหารยังเต็มปาก

++วิน  พ่ออยากให้วินไปเรียนพิเศษเพิ่มเติม  ช่วงเสาร์อาทิตย์อีก++
++ครับพ่อ  ++
++พ่อยากเห็นวินได้คะแนนสอบดีกว่านี้..++
++แม่ก็เห็นด้วยนะลูก..++
++ครับแม่..++ผมตอบไปแบเซงๆ
เพราะว่าผมไม่ค่อยได้ตั้งเรียนเลย
การบ้านก็อาศัยลอกไอ้โอเป็นหลัก  ผลจึงออกมาไม่ดีนัก
ยิ่งตอนนี้  มีเรื่องไอ้เก่งอยู่ในใจตลอดเวลายิ่งไปกันใหญ่
ดีเหมือนกัน  มันอาจจะช่วยทำให้ผมหยุดคิดเรื่องไอ้เก่งได้มั่ง

++ช่วงนี้ซ้อมกีฬาเหนื่อยมั้ยลูก++แม่หันถามเก่ง
++คับ....2 อาทิตย์ก็แข่งแล้ว..++
++มิน่าล่ะ  เก่งถึงไม่ค่อยแวะมาที่บ้านแม่++
++คับ..++เก่งหัวเราะ
++พ่อกับแม่ไปดูผมแข่งกีฬาด้วยนะครับ++มันอ้อนพ่อกับแม่ผมล่ะ
++ผมอยากให้พ่อกับแม่ไปดูผมแข่งอ่ะคับ++
++จะดีเรอะลูก........คงสู้สาวๆไม่ได้ม้าง++แม่พูดจบก็ยิ้ม
แต่ไอ้เก่งกลับหน้าแดง
++แม่คับ...สาวๆก็ส่วนสาวๆ...ผู้ปกครองก็ส่วนผู้ปกครอง++
++แล้ว  แม่แก้วกับพ่อภู  ล่ะ ++
++ท่านยังไม่รับปากเลยครับ...ท่านบอกว่า
ผมแข่งบ่อยๆ  เลยขี้เกียจจะตามไปดู...ซะงั้น++มันทำหน้าน่าสงสาร
++วิน...วินต้องไปเชียร์เราด้วยนะ++มันทำหน้าอ้อนผมต่อ
++เออ..++ผมตอบแค่นั้น
++พ่อคับแม่คับ  วินพูดไม่เพราะกับผมอ่ะคับ++มันรีบฟ้อง
และอ้อนทันทีที่มีโอกาส
++ครับคุณชายเก่ง  ผมจะไปครับ++ผมกัดฟันพูดไป
..แต่ก็จริงนะเวลาที่มันอยู่ต่อหน้าพ่อกับแม่มันจะไม่พูด
กุหรือเมิงกับผม  ถ้าเผลอมันจะรับเปลี่ยนทันที
++พ่อได้ยินแล้วลูก เดี๋ยวพ่อจะทำโทษให้นะ++พ่อก็ขำมัน
++พ่อจะทำโทษไงคับ++น่ะมันรุกเลย
พ่อกับแม่ต่างหัวเราะชอบใจรวมทั้งมันด้วย
แต่ผมซิขำไม่ออก.....
++เลี้ยงอาหารมื้อนี้ล่ะกัน++5555
เหมือนไอ้เก่งมันจะเป็นลูกมากกว่าผมอีกน่ะนี่
แต่ไงผมก็ไม่ต้องจ่ายเพราะก่อนจะมากินได้ก็ต้องซื้อบัตร
เข้ามาก่อน...คริคริคริ..รอดไปไอ้วินมื้อนี้...คิกคิกคิก..
.................................
**********************

[teenza]

 
เจิมเรื่องใหม่

[ASSASSIN]

 :mc4:เข้ามาฉลองเรื่องใหม่ด้วยคนครับผม
+1 ให้กำลังใจคนแต่งคร๊าบบบบบ

[mecon]

แหม...น่ารักได้อีก
เก่งขี้อ้อนนะเนี่ย กับพ่อแม่ของวินก็อยู่หมัดเลยอ่ะ

ปล.+1 คะ ขอถามนิดนึงคะ .... คำว่า "เร่ิอ".....นี่คือคำว่า "เหรอ" ใช่ปะคะ  คนอ่านงงๆ
ส่วนพวกประโยคสนทนาอ่ะคะ ใช้เครื่องหมายอัญประกาศก็ดีนะคะจะได้ไม่งง  "............" สู้ๆนะคะ

[Vesi]

คำว่า เล่อ ในเรื่อง นี่ใช่ คำว่า เหรอ กับ หรอ หรือเปล่าเอ่ย

มาเจิมเรื่องใหม่จ้ะ

[Winer]

**********************
ตอนที่ 4...รักซ่อน ซ้อนรัก
....................................
**********************
..............
.......
ผมมานั่งรอไอ้โอใต้ต้นหางนกยูงหน้าทางเข้าโรงเรียน
เมื่อคืนผมโทรไปหามันแล้วก็เล่าเรื่องไปเที่ยวทะเล
กับครอบครัวให้มันฟัง   มันต่อว่าผมใหญ่เลยว่าทำไมไม่ชวน
มันมั่ง  มันก็ว่างไม่ได้ไปไหนเหมือนกัน

++วินนนน.....ทางนี้..++เสียงโอตะโกนเรียกผม.ให้ตามมันไป
ผมคว้าหนังสือได้เลยวิ่งลิ่วไปหามัน..ทันที.
++ขอดูรายงานเมิงหน่อย...++
++ดูทำมั้ย  ไอ้โอ  เมิงก็รู้ว่าของกุจะเป็นตัวอย่างให้ใครได้++
++เถอะน่า   ขอกุดูหน่อย ++มันทำปาก ชิ อย่างไม่สมอารมณ์
พอมันได้รายงานมันก็เปิดดูผ่านๆมันก็ส่งคืน  แล้วยักคิ้วให้อย่างกวนบาทา
++ไอ้วิน  ทำอย่างนี้เมิงไม่ต้องทำดีกว่า++  ส่งเสริมกุจัง
++ไอ้เก่งล่ะ... วิน.++
++ไม่รู้.....++ ผมเอารายงานเล่มบางๆฟาดที่บ่ามัน
++แต่อยากกุรู้..++มันสวนมาท่าทางขึงขัง  แต่ผมกลับเปลี่ยนเรื่องพูด

++โอ  พ่อจะให้กุไปเรียนพิเศษ  เมิงไปเรียนเป็นเพื่อนกุหน่อยดิ++
++นี่เร่อะ  เรื่องที่เมิงชวนกุมาคุยแต่เช้า..++
++ถ้ามึงจะชวน  โน่นชวนแฟนมึง..++ไอ้โอมันอิดออด
++กุรู้ว่าเมิงเรียนเก่ง  แต่ไปเป็นเพื่อนกุนี่มันลำบากมากไง++ผมซีเรียสกับมัน
++เออแล้ว  อย่าพูดว่าไอ้เก่งเป็นแฟนกุอีก  คนอื่นได้ยินเค้าจะมองมันไงว่ะ++
++กลัวถึงหูไอ้ฝนน่ะซิ++  มันตอกซ้ำ
++มึงไม่ไปกับกุ  กุไปคนเดียวก็ได้ว่ะ..++เล่นตัวไอ้ห่านี่  ผมด่ามันในใจ
ผมลุกวิ่งหนีมันอย่างช้าๆไปที่โรงอาหาร  ตั้งใจจะแกล้งมันมากกว่า 
++วิน  ไอ้วิน..ไอ้วินนนน++เสียงมันตะโกนเรียกตามหลังมาแต่ผมไม่หยุด......
มัวแต่นึกขำไอ้โออยู่ทำให้ผมเกือบชน........
++อ้าว...ฝนน++ ฝนเซนิดๆทำให้ผมต้องคว้าแขนเธอไว้
++เป็นไงมั่ง++
++ไม่เป็นไร++
++พอดีได้ยินเสียงเรียกวินเลยตามเสียงมา+++
++ฝนมีเรื่องอยากคุยกะวิน   มาทางนี้ซิ++น้ำเสียงสีหน้าฝนบ่งบอกว่าไม่ดีนัก
++ไอ้วินนนน....+++ไอ้โอตามมาทัน
++โอฝนขอคุยกับวินแป้บนะ....++
ผมหันไปมองหน้าโอเห็นมันพยักหน้าให้
++กุไปรอที่โรงอาหารนะวิน...เอาหนังสือเมิงมาดิ..++
ผมยื่นหนังสือให้โอแล้วเดินตามฝนไปอย่างเป็นกังวลว่า
ฝนจะคุยเรื่องอะไรกับผมปกติเราก็ไม่ค่อยคุยด้วยกันเนื่องจาก
เราอยู่กันคนล่ะห้องอยู่แล้ว  เพราะรู้ว่าฝนกะไอ้เก่งชอบกัน
ผมยิ่งไม่อยากที่จะไปรู้จักอะไรเธอนัก  ได้แต่แอบอิจฉาที่เธอ
ได้สิ่งที่ผมต้องการที่สุดไป   ฝนกับไอ้เก่งก็รักกันมาเกือบปีแล้ว
เพราะเก่งจะเล่าให้ฟังเสมอ  และมันไม่เคยรู้ว่าหรอกว่าผมแอบ
ร้องไห้เสมอๆที่มันเล่าถึงฝนอย่างรักใคร่
ฝนพาผมเดินไปที่มุมตึกด้านหลังโรงเรียน  ที่ยังไม่ค่อยมีคนมากันนัก

++วิน...เก่งไปเที่ยวทะเลมาใช่ม่ะ++
++อืมมม....ใช่ไปกับครอบครัวเรา..++
ฝนหยุดถอนหายใจเฮือกนึงก่อนจะพุดต่อ...
++วินกับเก่งสนิทกันมากแค่ไหน..++
++มีไรหรือเปล่า.....ทำไมฝนถามอย่างนี้ล่ะ++สีหน้าของฝนทำให้ผมอึดอัด
++ฝนอยากรู้...ในบรรดาเพื่อนๆเก่ง  เห็นมีเพียงวินเท่านั้นที่ดูสนิทกว่าใคร..++
คำพูดของฝนทำให้ยิ่งทำให้ผมอึดอัด
++คืออ.....เมื่อเย็นวันศุกร์ที่ฝนไปหาเก่งที่บ้าน...ฝนจะชวนเก่งไปเที่ยว..แต่
วันนั้นดูเก่งหงุดหงิด โมโห  ใส่ฝน   และบอกว่าจะไปค้างที่บ้านวิน…
เก่งบอกให้ฝนกลับบ้าน...หรือไปก็ไปกับเพื่อนคนอื่นอ่ะวิน...++ฝนตีหน้าเศร้า
++ไม่มีอะไรมั้งฝน  วันนั้นเห็นมันบอกว่ามันเหนื่อย..++ผมแก้ตัวให้มัน
และรู้สึกเบาใจกับสิ่งที่เธอพูดถึง  คงไม่ใช่คำถามที่ผมกลัวเธอจะถาม
++แม้แต่โทรศัพท์ก็ปิดอีก...ฝนไม่เข้าใจเลยวิน...ทำไมเก่งทำอย่างนี้..++
++อ้าว...แล้ววันนี้เก่งไม่ได้มาเรียนกับฝนเล่อ...++
++เปล่า..เก่งไม่ได้ไปรับฝน..++
++เก่งเค้ามีคนอื่นหรือเปล่า..วิน++เธอเริ่มตาแดงๆเหมือนจะร้องไห้
++ไม่รู้ซิ....คงไม่มีมั้ง.++ผมไม่รู้เหมือนกันช่วงนี้ยิ่งห่างๆด้วย 
ที่จริงผมต่างหากที่ต้องถามฝนคำนี้
++ไม่รู้..เราไม่รู้จริงๆ...ถ้ามีโอกาสวินจะถามให้นะ..++ผมพยายามตัดบทไม่พูดอะไรมาก
++ตอนนี้ไปกินข้าวก่อนเถอะ  วินหิวล่ะ..++ผมหันจะเดินนำหน้าฝนออกมา
++วินนน..จริงหรือเปล่าที่เค้าว่า................++เสียงฝนตะกุกตะกักออกมา
++.....................................++ผมหันไปมองฝนเพราะอยากรู้ว่าฝนจะพุดอะไร
++อะไรฝน......++ผมถามทั้งที่รู้สึกกลัวคำถามนั้นยังไงไม่รู้  กลัวฝนจะถาม
ว่าผมรักเก่งใช่มั้ย  หรือผมกับเก่งเป็นอะไรกัน
++ที่เค้าบอกว่า....ผู้ชายเมื่อได้แล้วจะเปลี่ยนไป...++เสียงฝนสะอื้นทั้งน้ำตา
แต่ผมกลับช็อคเลยล่ะได้ยืนคำพูดนี้จากปากของเธอ  นี่มันหมายว่าอย่างนั้นใช่มั้ย
แสดงว่าเค้าสองคนมีอะไรกันแล้ว  แล้วมันตั้งแต่เมื่อไร  ทำไมเก่งไม่เคยพูด
ให้ผมได้ระแคะระคายเลย 
สิ่งที่ฝนพูดออกมาออกมา  มันทำให้ขาผมแทบไม่มีแรงก้าวอีก
 หูอื้อฟังอะไรไม่ได้ยินแล้ว  ใจก็หวิวขึ้นมาเหมือนคนตกจากที่สูง......
..............
*********************

[Winer]

********************
ตอนที่ 4  .....ต่ออีก.........
................................
********************
..................
..........
++ฝน น  น น ...++  ผมเรียกเธอได้แค่นั้นฝนโผมาซบลงที่บ่าผม
++วินนน  ฝนพลาดไปแล้ว  ฝนรู้ว่ามันเร็วไป  แต่ฝนรักเก่ง  รักจริงๆ
ฝนยอมทุกอย่างเพื่อนให้เก่งอยู่กับฝน++ฮือๆๆ   เสียงรร้องไห้เบาๆ
ของเธอทำให้ผมเห็นใจเธอมากกว่า
ผมโอบและลูบที่บ่าเธอเบาๆ  ทั้งที่ตัวเองก็น้ำตาซึม  ซึมเพราะรู้ว่า
ฝนรักเก่งมากขนาดนี้
++ฝนกลุ้มใจมาก   ฝนต้องทำยังไง  ฝนจะทำอย่างไรดี ++
++ฝนคิดมากไปเองหรือเปล่า  เก่งอาจไม่มีอะไรก็ได้++
++บางครั้งมันอาจยุ่ง  หรือเหนื่อย  ฝนก็ควรให้เวลามันบ้าง
อย่าไปอะไรกับมันมาก  เก่งมันไม่ชอบคนจู้จี้กับมัน.....+++
++ฝนก็รู้ว่าเก่งมันมีเพื่อนเยอะ ...แต่ฝนกลัว  ฝนกลัวว่าเก่ง
จะไม่รักฝนแล้ว  อีกอย่าง ฝนเคยเห็นเพื่อนๆที่ห้อง  มาจีบ
มันอยู่ด้วย..++
++ไม่มั้ง  วันก่อนวินยังถามเลยว่าเก่งรักฝนแค่ไหน...เก่งมันบอกว่า
มันรักฝนมาก...++
++จริงๆนะวิน++ฝนปาดน้ำตาเผยให้เห็นยิ้มที่ใสๆอีกครั้ง
++วินจะโกหกฝนทำไม++
++ฝนคิดไม่ผิดที่มาหาวินวันนี้..ฝนนอนไม่ค่อยหลับมาหลายวันแล้ว..++
++อืม  ไปล้างหน้าล้างตาดีกว่า  หน้าเลอะหมดแล้วเดี๋ยวแฟนมาเจอ
ว่าไม่สวยเค้าจะไม่รักน่ะ++ผมพยายามเก็บความรู้ตัวเองไว้
++ไปด้วยกันซิ  วินก็น้ำตาซึมๆ++
++ฝนเดินไปก่อน  เด๋ววินตามไป++

ทันทีฝนฝนเดินพ้นสายตาผม  ผมก็ไปซุกอยู่ตรงมุมที่ลับตาคน
ผมไม่สามารถจะกลั้นน้ำตาไว้ได้อีกแล้ว  เมื่อนึกหน้าไอ้เก่ง
นึกถึงเวลาเรื่องราวดีๆระหว่างผมกะมัน  ทำไมมึงต้องทำอย่างนี้ด้วยไอ้เก่ง
ทำไมมันถึงได้เจ็บอย่างนี้  แค่รู้ว่าเค้ามีอะไรกันก็ทำให้ผมไปไม่เป็นเลย
เร่อะ 

++วิน  วิน++
เสียงที่เรียกและฝ่ามือที่สัมผัสลงที่หัวผมทำให้ผมต้องหยุดสะอึกสะอื้น
รีบเช็ดน้ำตาทิ้งไป
ผมหันมามองมันและก้อเห็นสายตาที่เหมือนจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น
++เห็นมากันนาน  เป็นห่วงเลยตามมา ++
++มีอะไรหรือเปล่า  เก่งมันมาแล้ว  กินข้าวอยู่++
++เปล่าหรอกโอ  ไม่มีอะไร++  แต่ผมกลับเห็นมันส่ายหัวไปมาแทน
++โอคงไม่ใช่เก่ง  ที่วินจะบอกทุกเรื่อง++
++ขอเวลาวินหน่อย  วินยังเรียงเหตุการณ์ไม่ถูกเลยโอ++
โอยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ผม 
++เช็ดซะเครอะไปหมดล่ะน้ำตา.++มันยิ้ม
++ขอบใจ.++
++วินไปล้างหน้าก่อนนะ..++
++ไปด้วยกันนี่แหละมาหาแล้วยังจะทิ้งกันอีกน่ะคนเรา++
++งั้นก็ไป++ผมก็เพิ่งรู้ว่าโอเป็นเพื่อนที่ดีได้ขนาดนี้
เห็นมันเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยสุงสิงกับใครเท่าไร

ผมกับโอกลับมาเข้าห้องเรียน  เห็นไอ้เก่งนั่งอยู่กลับกลุ่มก๊วน
เพื่อนมัน  4-5 คนหลังห้อง  ผมพยายามที่จะไม่มองมันและไปนั่งที่ตัวเอง
พร้อมกับโอ

++ไปไหนมารอกินข้าวก็ไม่เห็น..++มันนั่งลงที่มันที่ติดกับผม
++กินที่บ้านมาล่ะ  เลยไม่ไปโรงอาหาร++  ผมพูดโดยไม่มองหน้ามัน
ไม่กล้าที่สบตามัน  เพราะกลัวว่าน้ำตามันจะไหล
++เป็นไรวิน  ทำไมเมิงพุดไม่มองหน้ากุ...++มันจับผิดผม
++เปล่า..++ผมหันหน้าไปทางโอแทน  ก็เห็นว่าโอกำลังมองอยู่
++มึงก็รู้ว่าเมิงโกหกไม่เก่งไอ้วิน..++
++ไม่มีอะไรจริงๆเก่ง  ++ผมฝืนยิ้มให้มันเห็น
มันคว้าข้อมือแล้วลากผมออกจากห้องทันทีโดยไม่พูดซักคำ
++มึงจะพากุไปไหน..++ผมต้องลุกตามมันไป
มันไม่ตอบแต่ส่งสายตาที่แข็งกร้าว..จนผมไม่กล้าที่จะขัดขืน
เพราะรู้ว่าคงทำอะไรไม่ได้นอกจากเดินตามมันไป
มันพาผมเดินมาบริเวณห้องเก็บของแถวๆโรงยิม

++เมิงร้องไห้มาใช่มั้ยไอ้วิน++มันจ้องหน้าผม
ผมได้แต่ก้มหน้าไม่กล้าสบตามัน
++กุถามทำไมเมิงไม่ตอบ..++
++เมิงเห็นแล้ว  จะถามกุทำไม..++ผมตวาดใส่หน้า
แค่นั้นไอ้น้ำตาเวรก็ดันไหลออกมา......
++วินนนเป็นอะไร ..++ท่าทางมันตกใจ
++เก่งขอโทษ  เก่งทำอะไรผิดเก่งขอโทษ..++มันรวบตัวผมไปกอดไว้
พร้อมกับลูบหลังอย่างเบามือ
++เก่งขอโทษที่เสียงดังใส่วินนะคับ  ...++
++เป็นอะไรคับวิน  มีอะไรบอกเก่งได้น่ะ  ใครรังแกวินบอกเก่งมาซิคับ
พี่เก่งจะไปกระทืบมันให้++
มันปลอบผมยังกะเด็ก 5 ขวบทำให้ผมอดยิ้มไม่ได้
ผมเอื้อมมือไปกอดเอวมันไว้
++เก่งกุขอกอดเมิงหน่อยได้มั้ย..++
++ทำไมต้องขอด้วยคับ....++
++สำหรับวิน  เก่งให้ได้ทุกอย่าง.++
++หยุดร้องแล้ว   ตอนนี้บอกเก่งได้ยังคับว่าเกิดอะไรขึ้น++
ผมส่ายหน้าเชิงปฏิเสธ ว่าไม่บอก...
++อย่าทำอย่างนี้รู้มั้ยเก่งเป็นห่วง....ยังไม่บอกตอนนี้ก็ไม่เป็นไร++
++วันนี้รอเก่งด้วยนะ.....กลับบ้านด้วยกันนะ...++
++ทำไม...ถ้าแค่เก่งเป็นห่วง  เราไม่เป็นไร ++ผมไม่อยากให้มันสงสาร
++เก่งคิดว่าเรามีเรื่องต้องคุยกัน.++
++แต่เก่งต้องไปส่งฝนนี่..++
++อย่ากังวลเรื่องฝนเลย  เก่งจะเคลียร์เอง..++
มันอมยิ้มจากนั้นเช็ดน้ำตาให้ผมและกลายเป็นหัวเราะแทน
++เหมือนเด็กเลยเวลาที่วินร้องไห้นี่..++
++ไอ้บ้า...++ผมด่ามันคนเสียใจยังจะขำ
++ก็น่ารักไง  น่ารักเหมือนเด็กเลย..++มันก้มกระซิบข้างหู
++ตกลงเย็นนี้รอเก่งด้วยนะคับ   เดี๋ยวพี่เก่งจะโทรบอกพ่อกับแม่
ว่าค้างที่นี่  ถ้ากลับก่อนพี่ซ้อมเสร็จ  มีเรื่องกันแน่..++มันทำท่าขู่ๆ
++กุปฎิเสธไม่ได้อีกตามเคย...++ผมรู้สึกเขินที่มันพูดเพราะเลย
ต้องกำจัดความเขินด้วยวิธี เมิง กุ นี่แหละ
++รู้แล้วนี่..หนีเรียนซักวันดีมั้ยวันนี้..++มันชวน
++เรียนก็ไม่ค่อยได้เรื่องยังจะหนีอีก...++
++ป่ะ  ไปกันเถอะ...เสียงออดดังพอดี..++
เวลาที่อารมดีมันจะพูดแทนตัวเองว่าพี่  มันก็พี่ผมจริงๆน่ะครับ 
พี่เดือนกว่าๆ  เอากับมันซิ..
..................
******************
ขอบคุณเพื่อนๆที่ติดตามอ่านนะคร้าบบ
ภาษาที่ใช้จะออกไปทางภาษาพูดมากกว่า
เพราะรู้สึกมันได้อารมณ์มากกว่าการเขียน
ธรรมดา
ส่วนเรื่องให้เปลี่ยน เป็นตัวที่ใช้สำหรับคำพูดนั้น
การใช้ + จะคีสะดวกกว่า
ขอบคุณสำหรับคำติชมน่ะครับ
*********************
....................................................................................

[faNg]

อ่านแล้วเศร้าๆแฮะ   

สงสารวินอ่าส์ รอตอนต่อไปน่ะข๊ะ

[Winer]

********************
ตอนที่  5....ทางเลือก.....
********************

แข่งฟุตบอลครั้งนี้เป็นการแข่งขันระดับ  มัธยมปลาย  ที่แต่ล่ะอำเภอ
จะคัดเลือกโรงเรียนแต่ล่ะโรง  ในอำเภอเพื่อเป็นตัวแทนของจังหวัด
จังหวัดที่ผมอยู่นี่ ทั้งหมดที่ 12 อำเภอ พอดีเลย  และนัดแรกเริ่ม
อีก 13 วัน ข้างหน้า
ไอ้เก่งมันไม่ตื่นเต้นเท่าไรเพราะว่ามันลงแข่งบ่อย  มันบอกว่า
กีฬามีให้เลือกไม่กีฬาไม่กี่อย่าง  จึงเลือกฟุตบอลเพราะว่าคนนิยม
แต่ถ้าจะให้เล่นเป็นอาชีพคงไม่เอา  แค่สนุกๆ

ผมเดินหาที่นั่งห่างๆคนอื่นเพื่อนั่งดูไอ้เก่งมันซ้อมและก็เอาหนังสือมาอ่าน
บ้างเพราะว่ายังไงคงต้องตั้งใจเรียนกว่านี้  ส่วนไอ้โอมันต้องไปห้องสมุดประจำ
นั่นคือหน้าที่มัน

ทันทีที่ไอ้เก่งมองมาผมก็ยกมือโบกให้  มันวิ่งมาหาและเอาสัมภาระ
ของมันมาฝากไว้
++มาช้าจัง..ไปไหนมา++
++เพิ่งแยกกับโอเมื่อกี้..++
++เก่งๆ  กุขอฝากของไว้กับวินหน่อย...++ไอ้โต ไอ้วี  วิ่งตามมันมาอีก
++เฮ้ยๆๆ  ได้ไง..มึงอยากฝากไปกองไว้โน่นเลย.++
++อะไรว่ะ  ไอ้วินมันก็เพื่อนกุน่ะเว้ย...++
++ไอ้วินเฝ้าของกุคนเดียวมันก็เหนื่อยแล้ว......++
++ไม่เป็นไรโต  เด๋วกุเฝ้าให้...++
++น่ะเห็นมั้ย...++โตหัวเราะเยาะไอ้เก่ง
++เออ...โชคดีเป็นของเมิงไอ้โต..++
++แต่ถ้าวินใจดี  เอาการบ้านมาทำให้โตด้วยก่ะได้โตไม่ถือ..++ฮ่าๆๆๆ
++ไอ้สาดดด...ได้คืบจะเอาศอก...++ไอ้เก่งด่าและยกขากำลังจะเตะ
แต่เหมือนไอ้โตจะรู้แกววิ่งจู๊ดดดลงสนามไปอย่างรวดเร็ว...
วี  หันมามองแล้วผมแล้วก็ยิ้มแปลกๆ  ลงสนามไป
ผมหยิบกระเป๋าโตกับวีวางรวมกันกับของไอ้เก่ง........
....................
++มองหาวินกว่าจะเจอ  ทำไมมานั่งอยู่นี่ล่ะ...++
ฝนเดินมาพร้อมกับยื่นของในมือมาให้
++ก็ว่าจะอ่านหนังสือด้วยเลยหามุมเงียบๆอ่ะ..++
++ฝากของให้เก่งหน่อยจ๊า++
ผมดูของในถุงก็เห็นว่า  ผ้าเย็น  น้ำดื่ม  แซนวิช  ลูกอม
++วันนี้เก่งบอกว่าจะกลับบ้านพร้อมวิน  ฝนเลยไปซื้อของเตรียมไว้ให้..++
++แล้วฝนก็ขอบใจวินเรื่องวันนี้มากๆถ้าไม่ได้วิน  ฝนคงยังเครียด
หาทางออกไม่เจอแน่เลย..++ฝนยิ้มอย่างมีความสุข
++ฝนซื้อของพวกนี้ให้เก่งตลอดเลยเล่อ++
++มีบ้าง  แต่ส่วนใหญ่เก่งจะเอาเงินฝากไว้ที่ฝน  ให้ฝนซื้อให้..++
ฝนนั่งลงข้างๆผม...
++ฝนอดคิดมากไม่ได้เวลาที่เก่งทำเฉยชากับฝน  อย่างที่วินบอก
อาจเป็นเพราะฝนจุกจิกจู้จี้กับเค้ามากไปก็ได้  ฝนรักเก่ง
ถ้าเก่งมีคนอื่นฝนไม่รู้ว่าฝนจะอยู่ยังไง  แค่คิดฝนก็รับไม่ได้แล้ววิน..++
ฝนระบายความในออกมาให้ผมรับรู้เหมือน  ผมเป็นเพื่อนสนิทเธอไปแล้ว
ผมได้แต่ยิ้ม  เธอโชคดีมากเลยฝนรู้มั้ย  ผมได้แต่บอกเธอในใจ....
++ดีใจด้วยนะฝนที่มีแฟนอย่างเก่ง..++
++จ๊า  ฝนก็คิดว่าฝนโชคดี...++
ขอกะเป๋าของเก่งหน่อยซีวิน......
++อ่ะ  เอาดิ..++ผมยื่นส่งให้เธอไป
ผมเห็นเหมือนเธอจะใส่ซองจดหมายเล็กๆลงไปในกะเป๋านั้น
แต่ผมก็แกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้
++ฝนกลับก่อนน่ะ  แล้วเจอกัน..++
ฝนเดินเลาะไปข้างขอบสนามเพื่อดูไอ้เก่ง  พอไอ้เก่งหันไปที่เธอก็โบกมือ
และยิ้มให้พร้อมกับทำท่าโทรศัพท์บอกเก่ง...ไอ้เก่งมันก็โบกมือรับ

ดูๆไปเค้าสองคนก็สมกันดีน่ะ  ฝนสวยน่ารักน่าทุนุทะนอม
เก่งก็หล่อ  เวลามันอ้อนยิ่งน่ารัก
บางครั้งโมโหมันแทบตาย  แต่แค่มันอ้อนมา  ไม่รู้ว่าความโกรธ
หายไปตั้งแต่ตอนไปไหน

(วิน  หยุดแค่นี้เถอะยิ่งถลำลึกยิ่งเจ็บปวด  เค้าสองคนเหมาะกันแล้ว..
...ผมบอกตัวเอง  เมื่อเห็นฝนยืนมองเก่งเหมือนเธอไม่อยากกลับ
ผมก้มหน้าซบลงมือทั้ง 2 ข้าง  อดไม่ได้ที่น้ำตามันซึมออกมาอีก
++นั่งด้วยคนน่ะ..++
++อ่ะโอ...ไม่ไปอ่านหนังสือเร่อะ..++
++วันนี้ไม่มีอารมว่ะ...++มันโอบไหล่ผมไว้แล้วค่อยๆกระชับขึ้น
++กุรู้ว่าเมิงกำลังทุกข์ใจเรื่องไอ้เก่งอยู่นะวิน++
++ขอบใจโอ  กุไม่เป็นไรหรอก  ไม่เป็นไรจริงๆ++

++กุขอโทษนะ   ที่เมื่อเช้ากุแอบฟังเมิงกับฝนคุยกัน..++
++อยากให้เมิงรู้ว่ากุเป็นห่วงเมิงนะวิน..++
++กุอาจไม่ใช่ไอ้เก่ง  คนที่เมิงอย่างได้ความรักจากมันตลอดเวลา
แต่ถ้าเมิงต้องการใครซักคน  กุจะอยู่ข้างๆเมิงเสมอน่ะ..++
++ขอบใจโอ  ขอบใจจริงๆกุรู้ว่ากุคงทำได้แค่นี้
แค่แอบรักมันอยู่ในใจ..++
ผมเผลอซบลงไหล่ของโอโดยไม่รู้ตัว  ไม่คิดว่ามันจะเข้าใจผมขนาดนี้
โอเป็นเพื่อนที่ผมมาสนิทตอน ม.1  แล้ว  เพราะว่าเพิ่งได้มาอยู่ห้องเดี๋ยวกัน
++เมิงงง...ทำอะไรไอ้โอ  ..++เสียงตวาดอยู่ไม่ห่างเท่าไรทำให้ผมสะดุ้งเล็กน้อย
++เมิงก็เห็นว่ากุทำอะไร..++โอเถียง
++เมิงอย่ามายุ่งกับไอ้วิน  กูเตือนเมิงก่อนไอ้โอ++พูดจบมันก็วิ่งลงสนามต่อ
และหันมาชี้หน้าโออย่างหมายหัว
++ไอ้หมาหวงก้างเอ้ย..++ไอ้โอตะโกนไล่หลัง
ไอ้เก่งก็หันมา ชี้นิ้วอีกรอบ...
++อย่างนี้จะให้เค้าคิดยังไง...++ไอ้โอมันพูดเบาๆแค่ได้ยินกัน 2 คน
++ทำเป็นมีแฟนแล้วซ่อนเพื่อนไว้อีกคน..++
++คงไม่ใช่อย่างที่โอคิดหรอก..++
++วินจะซื่อไปถึงไหน...++โอบอก
++เพราะว่าเราใกล้มันมากไงเราเลยรู้..++

******************************

[Winer]

**********************
ตอนที่ 5.......ต่อ..............
**********************
.................
โอขอตัวกลับก่อน  มันบอกว่าไม่อยากมีปัญหา
ตลอดเวลาที่ผมรู้จักโอมา  แม้บางครั้งผมจะเดา
ความความคิดของโอไม่ออก  เนื่องจากความเฉย
ของโอมากไป  แต่มันก็เป็นเพื่อนที่ผมอยู่ด้วยแล้ว
สบายใจ     จริงๆที่ผมสนิทกับโอก็เพราะไอ้เก่งนี่แหละ 
ตอนนั้นมันโดนเพื่อนแกล้ง   เอากระเป๋าหนังสือไปซ่อน
แต่ว่าเก่งมันเห็นเลยไปคุยกับพวกที่ขโมยกะเป๋า
แล้วเอากะเป๋ามาให้ผมเอาไปคืนโอ ....เพราะคุณชายเก่ง
นี่แหละ...ตอนนั้นถึงได้มาสนิทกัน
....
....
ผมก็ไม่ได้สนใจดูคนซ้อมเท่าไร  คิดแต่ว่าจะทำอย่างไรต่อไป
อาจเป็นเพราะผมใกล้มันเกินไปเรื่องมันถึงเป็นอย่างนี้
บางทีอาจได้เวลาที่ผมต้องมีใครซักคนหรือเปล่า  เพื่อแทนที่มัน
อีกอย่างผมก็อยากให้มันมีทางลือกที่ถูกต้อง  เป็นสิ่งที่ถูกแล้ว
มันคบฝนเป็นแฟน  แม้ว่ามันจะเร็วไปนิด  หรือเปล่าผมก็ไม่อาจ
จะบอกแทนใครได้
….

ได้เวลาพักมันก็วิ่งมาหยิบน้ำ  นั่งดื่มข้างหน้าผมโดยไม่สนใจใคร
ไม่พูดไม่จา  ทำหน้าไม่สมอารมณ์...
++ขอน้ำมั่งซิวิน..++
ผมยื่นน้ำให้โตกับวินเพราะไปซื้อมาเผื่อมัน 2 คนด้วย
++ขอบใจ..++วีกับโตหันมาบอกผม
++ไม่เล่นมั่งหรือวิน..ร่างกายจะได้แข็งแรง++โตถาม
++ไม่ถนัดว่ะ..++ผมส่ายหัวไปมา
++เมิงเป็นไรไอ้เก่ง  ไม่พูดไม่จา...คิดถึงฝนไง..++ไอ้วีเหย่มัน
++โมโหคนเว้ย  ขี้เกียจพูด...++มันพูดลอยๆ
++วินเหงื่อกุออกเยอะ  เช็ดข้างหลังให้หน่อยดิ กุเช็ดไม่ถึง.++
โตยื่นผ้ามาให้ผม
++ไอ้โต.....++ไอ้เก่งหันมาเรียกเบาๆ
++ไรว่ะไอ้เก่ง...เดี๋ยวกุถลกเสื้อให้ไอ้วินมันเช็ดหลังให้กุก่อน…++
โตกำลังดึงเสื้อขึ้น
++ไอ้โตตต....เมิง..++ไอ้เก่งตะคอกทำตาขวางใส่มัน
++เออๆ  กุให้ไอ้วีเช็ดให้ก่ะได้ว่ะ..ล้อเล่นแค่นี้แม่งเอาจริง..++
++ไอ้สัด..แม่งเตะไม่ได้เลยนะไอ้วินเนี๊ยะ..++
ไอ้โตหันไปยิ้มแหย่ๆพร้อมกับดึงผ้าไปจากมือผมไปให้กับไอ้วี
++ไอ้เก่ง..ก๊วนพวกเราว่าจะไปลงทะเบียน ศุกร์นี้น่ะเว้ย  ตกลงเมิงจะไปม่ะ++
++ไปดิ  กุไปอยู่แล้ว..++มันหันมามองผมแวบนึง
++วินไปด้วยกันม่ะ...++โตหันมาชวน
++ม่ายอ่ะ..เด๋วแม่กุด่า..++ผมเลี่ยงที่จะตอบความจริง
++เมิงทำไรก็ต้องถามแม่เมิงตลอดน่ะไอ้วิน..++ไอ้โตมันว่า
ผมก็ยิ้มๆไม่ตอบ   (ลงทะเบียนหมายถึงตีกะหรี่)

เสียงโทรศัพท์ดัง.....
ได้ยินเสียงเรียกเข้าก็รู้ว่าพ่อโทรมา....ไอ้เก่งหันมามองหน้า
ผมเลยลุกเดินออกมาห่างๆเพราะมีเรื่องอยากจะคุยกับพ่อด้วย
++สวัสดีคับพ่อ..++
++ดีคับลูก...ทำอะไรอยู่  ทำไมยังไม่กลับบ้าน..++
++อ๋อ  อยู่ที่โรงเรียนครับพ่อ  เดี๋ยวก็กลับแล้ว
คิดถึงคุณพ่อจัง...++
++แล้ววันนี้พ่อเหนื่อยมั้ยคับ...++
++นิดหน่อยลูก...ที่พ่อโทรมาเพราะพ่อโทรมาเตือนเรื่องเรียนพิเศษ++
++อ่อ...ผมคุยกับโอแล้ว  คิดว่าไม่น่าจะมีปัญหา...++
++ดีลูก...พ่ออยากให้ลูกเริ่มเรียนไวๆน่ะ..++
++ได้ครับพ่อ..++
++พ่อคับวินมีเรื่องจะปรึกษา...++
++ว่าไงคับ..เรื่องอะไรลูก++
++คะ  คือ  ว่า  วินจะถามพ่อเรื่องว่า....++ผมตะกุกตะกัก
ใจสั่นๆที่จะถามพ่อ  ขยับไปขยับมา  หันมาชนไอ้เก่งที่อยู่ข้างหลัง
ไม่รู้มันมาแอบยืนฟังอยู่ตั้งแต่เมื่อไร  แต่สายตาที่มองมาที่ผมดูไม่เป็นมิตรซะแล้ว

++แค่นี้ก่อนน่ะพ่อ  เดี๋ยววินจะโทรหาพ่อนะคับ..++ผมวางสายลงกำลัง
อ้าปากจะถามมัน...
++พ่อบอกให้เมิงไปเรียนพิเศษตอนที่กุอยู่กับเมิง   แต่เมิงกลับไปชวน
ไอ้โอ...อย่างนี้หมายความว่าไงไอ้วิน..ทำไม่เมิงไม่ชวนกู++มันผลักผมกระเดนแรง
ทำให้ผมต้องเซล้มกระแทกพื้นหญ้าอย่างหนัก
ไอ้โตกับไอ้วีวิ่งเข้ามาดู
++เกิดอะไรขึ้นไรว่ะ..++โตวิ่งจะมาประคองผมขึ้น
++ไม่ต้องโต...แค่นี้กุไม่เป็นไร...++ผมยันกายลุกขึ้นแบบขัดๆ  เพราะ
การที่ล้มไม่ทันตั้งตัวนี่มันก็เจ็บมากเหมือนกัน
ผมเดินไปหามัน  กำหมัดยกขึ้นจะต่อย  แต่ไม่ได้ต่อยที่มันผลักผมล้ม
แต่ผมอยากต่อยที่มันทำให้  ผมเจ็บปวดทรมานหัวใจมาตลอด 
สายตาที่มันจ้องผมอยู่ไม่ลดล่ะ  แบบว่าเอาซิ...มันพยักหน้าใส่...
...
...
++อย่าวิน...++ไอ้โตกับไอ้วีร้องห้าม...
แต่ช้าไปเสียแล้วตอนแรกผมจะต่อยมันที่หน้าแต่เปลี่ยนใจมากระแทกหมัด’
ที่ท้องมันอย่างแรงไปที..
++อึบบ....++มันร้องออกมาเบาๆ  เอามือลูบท้อง
โตวิ่งมาขวางตรงกลางอย่างตกใจเพราะมันคงไม่เคยเห็นผมก่ะไอ้เก่งชกต่อยกัน
มาก่อน
++เมิงถอยไปไอ้โต....++มันสั่ง
++เมิงจะทำอะไรไอ้เก่ง  ไอ้วินมันตัวเล็กกว่าเมิงน่ะ  มันสู้เมิงไม่ได้หรอก..++
ไอ้โตพูดอย่างร้อนรน
++กุบอกให้เมิงถอยไป..ไอ้สัด..++
++กุ...++โตพูดได้แค่นั้นเพราะมันผลักไอ้โตออกจากตรงหน้ามัน...
มันตรงมาที่ผมแล้วคว้าที่ข้อมือผม....
++เลือดไหลเจ็บมั้ย...++มันจับมือพลิกดูไปมา  ผมเพิ่งเห็นว่ามีเลือดไหลซึมออกมา
ที่ขอบฝ่ามือคงเป็นเพราะว่าผมมัวแต่โมโหเลยไม่รู้สึกว่าเจ็บ
++เดี๋ยวเก่งจะพาไปห้องพยาบาล..++. มันลากแขนผมไป
++ไม่เป็นไร  แผลแค่นี้กุไม่เจ็บหรอก..++ผมตอบโดยไม่สนใจมัน
มันหันมาทำหน้าเศร้า
++ถ้าวินเจ็บ  วินจะต่อยพี่เก่งอีกทีก็ได้นะ..++
ผมกระชากแขนกลับจากมือมัน  เอาผ้าเช็ดหน้าในกะเป๋ากางเกงมาซับเลือดที่แผล..
พอมันเผลอผมก็ซัดหมัดไปที่ท้องมันอีกรอบอย่างเต็มเหนี่ยว..
++โอ้ย...ไอ้วิน...++มันร้องแบบเจ็บๆ ตัวงอซุดลงกับพื้นหญ้า
ไอ้วีกับไอ้โตยืนหัวเราะ....
++ไอ้สาดด  กุยังไม่ทันตั้งตัวน่ะโว้ย  เมิงต่อยมาทามมัย..++มันร้องโอดโอย
++นานๆกุได้เห็นไอ้เก่งเจ็บตัวมั่ง  สนุกดีว่ะ...++ไอ้โตพูด
++กุช่วยม่ะไอ้เก่ง.....ช่วยซ้ำอีกรอบ..++ไอ้วีแทรกขึ้น
++ลองดิ  กุจะกระทืบเมิงคาทีนกุเลยไอ้สัด...โอยย..++มันลูบท้องตัวเอง
++เจ็บอ่ะวิน...  เก่งเจ็บน่ะคับ  แม่งหมัดหนักฉิบหาย...++มันบ่นไม่เลิก
++ทีงี้ทำเป็นอ้อน  ไอ้สาดดเก่ง....ก่อนนี้ผลักมันซะปลิวเลยน่ะเมิง..++
++กุขอโทษน่ะ..น่ะวินน่ะ..++
++ช่างมันเถอะ...แต่กุคงต้องกลับบ้านก่อน...++
++อ้าวว  ก็ไหนว่าจะกลับพร้อมกัน....++
++พอดี..พ่อบอกว่าให้กลับบ้านอ่ะเลยต้องไปล่ะ..++
++งั้นกุไม่ซ้อมแล้วโว้ยยย.......++ไอ้เก่งโวยวาย
++ทำไมต้องทำให้มันเป็นเรื่องด้วยว่ะ...++ผมถามมัน
++กุจุกอ่ะ  เมิงคิดว่ากุจะเล่นได้เล่อ....++มันทำสีหน้าเจ็บปวด
++เออ.ๆ  กุบอกโค้ทให้ละกันเมิง..++ไอ้โตว่า
++เมิงก็กลับด้วยกันแหละ...วินเมิงทำมันเจ็บก็ดูมันด้วยล่ะกัน..++
โตบอกและหันไปยักคิ้วใส่ไอ้เก่ง  มันก้อยิ้มตอบ
เก่งเดินเอามือมาคล้องคอผม.....
++พยุงเก่งหน่อยดิ...จุกอยู่น่ะ..++
ผมไม่พูดอะไรเอามือโอบหลังมันทั้งๆที่รู้ว่ามันแกล้งสำออย
++เก่ง....++ผมเรียกมันได้แค่นั้นแต่พูดอะไรไม่ออก
++อะไรคับ....++
++เปล่าไม่มี....++
++คำนี้มันติดปากเกินไปหรือเปล่าวิน..+++
ผมหันมาอมยิ้มและส่ายหัวให้มัน
++เรื่องเรียนพิเศษบอกไว้ก่อนนะว่าเก่งไปเรียนด้วย....
ส่วนไอ้โอไม่ต้องไปชวนมันเลย....มันระดับเซียนแล้ว...++
++อีกอย่าง  เก่งไม่ชอบให้อยู่ใกล้ไอ้โอแล้วด้วย.....++
ผมไม่พุดไรต่อปล่อยให้มันพุดคนเดียว….ในใจกำลังหาทาง
ออกให้กับตัวเองเกี่ยวกับเรื่องมัน....
..............................
**************************

[burana]

สงสารวินอ่ะ 

เก่งเนี่ยหมาหวงก้างจริงๆ ถ้าหวงวินแล้วไปยุ่งกับฝนทำไมเนี่ย 

[Kirimanjaro]

โอ  คาแรคเตอร์พระรองสุดๆๆๆๆ


เอาใจช่วยโอครับ  ถึงแม้ว่าจะรู้ว่าเป็นไปไม่ได้

 

[DEMON3132]

+1 เป็นกำลังใจให้น้องคนแต่งนะ ยังมีคำผิดอยู่หลายที่ พยายามปรับปรุงแก้ไขต่อไป
จะดีขึ้นเอง เรื่องนี้น่าจะเป็นรักหลายเศร้าเลยนะ พัวพันกันไปเป็นลูกโซ่เลย ความรักทำให้
มีคนน่าสงสารหลายคนเลย วินกลายเป็นคนที่น่าสงสารที่สุดเลย รองลงมาก็โอ
จะคอยติดตามตอนต่อไปจ้ะ ...

[Winer]

************************
ตอนที่ 6 ...ตัดสินใจ….
***********************
....
ฝนที่ตกปรอยๆ  ไม่แรงนักทำให้อากาศที่ร้อนอบอ้าว
เย็นสดชื่นขึ้นได้ไม่ยาก  หลังจากที่ช่วยแม่เก็บงานบ้านเสร็จแล้ว
 ผมก็นั่งรอแม่ดูทีวีที่ห้องนั่งเล่น ส่วนเก่งผมก็ให้มัน
ขึ้นไปกินยาและนอนก่อน  ปกติมันก็ช่วยทำโน่นนี่ตลอด
แต่รู้สึกเหมือนว่ามันคงเจ็บท้องที่โดนผมต่อยจริงๆ 
กับท่าสำออยฟ้องแม่ผมเลยโดนดุชุดใหญ่ตามเคย
 มันเลยยิ่งได้ใจอ้อนแม่ผมใหญ่  ตกลงมันคง
เป็นลูกแม่ผมล่ะมั้ง
……..
……..
……..
***.เสียงร้องเด็กกระจองอแงในวันที่เปิดเทอมใหม่
  แต่คงไม่ใช่ผมที่จะร้องให้ก็เพราะบ้านผมอยู่ใกล้โรงเรียน 
ดังนั้นโรงเรียนจึงเป็นสถานที่ที่ผมวิ่งเล่นตั้งแต่เด็กอีกที่หนึ่ง...
ผมเดินแบกเป้เข้าไปในโรงเรียนแต่เช้า  เพราะว่าอยาก
ให้เปิดเทอมมานานผมจะได้มีเพื่อนเล่นเยอะๆแม้เพื่อน
ตอนอนุบาลปีนี้มาเข้าป.1 มันก็ยังมาร้องอีกผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ
++วินคาบ...มารับเพื่อนไปหน่อยลูก..++แม่ตะโกนเรียกผม
++ร้องทามมาย  ปุ๊กกี้...++ผมถามสาวน้อยร่างอวบ 
อายุ 6 ขวบร้องอย่างกลัวโรงเรียนกัด
++คิดดถึงบ้านน...ฮืออๆๆ.++เธอตอบทั้งที่น้ำตายังคลอเต็มหน้า
++ป่ะๆๆปายเล่นกัน...++ผมดึงแขนอันอวบอั๋นของเธอไป
แต่ไม่ยอมขยับ...
แม่ยืนหัวเราะกับภาพเด็กชายผอมบางที่กำลังยื้อดึงสาวร่างช้างน้อย
 อย่างเอ็นดู....
++ม่ายอาว  ม่ายปาย..จะกลับบ้านนนน...ฮือออ.++
++โอยยย...จะไปไม่ไปว่ะ..++ผมเปลี่ยนจากดึงแล้ว
หันไปพลักร่างเธอเข้าโรงเรียนอย่างอารมร์เสีย 
++แม่คุณจะอ้วนให้มันได้อะไรว่ะนี่...++ผมบ่น.
++ม่ะช่วย....++เสียงเล็กๆดังขึ้น  ผมหันไปดูตามเสียง  เด็กน้อยหน้าใสๆ 
ผิวขาวสะอาด  หน้าตาน่ารักๆ  มาช่วยผมดึงแขนเธอ
และก็ปลอบสาวอวบ  อย่างน่ารัก
++คนสวยไปเล่นด้วยกานน่ะคาบ  มีขนมให้กินด่วย...++
มันชูขนมในมือให้ปุ๊กกี้ดู  ผมเห็นยังอดยิ้มในความฉลาด
ของมันไม่ได้

++ม่ายร้องน่ะเด๋วไม่สวย...ครูม่ายรากน่ะ..++
แม่สาวน้อยร่างอวบนามปุ๊กกี้..รีบทำความเข้าใจกับความหมาย 
สงบปากเดินตามมันไปทันที
++โธ๋เอ้ยย...อยากสวย..++ผมว่าตามหลังแล้วหันไปมองแม่ที่หน้าประตู
แม่ยิ้มแล้วยกมือกำขึ้นปล่อยนิ้วโป้งออกมา ..ครูก็พลอยหัวเราะไปด้วย
ผมเดินตาม 2 คนนั้นไปเห็นปุ๊กกี้ เคี้ยวขนมตุ้ยๆอย่างเอร็ดอร่อยล่ะ
++ของมั่งจิ++ผมแบมือไป
มันยื่นมาให้  แต่หญิงปุ๊กกี้คว้าหมับเก็บไปไว้
++ม่ายให้..++เธอทำหน้าทำตาอย่างหวงแหน เอาขนมาฟาดมือผมแทน
ผมหัวเราะแหะๆๆ  แล้วนั่งลงข้างเธอ
มันหยิบขนมอีกชิ้นยื่นมาด้านหลังปุ๊กกี้  เอาขนมมาตีมือผมเบาๆ
 แล้วยิ้มให้อย่างเป็นมิตร  นั่นเป็นจุดเริ่มต้นของความผูกพันธ์เราได้
ก่อตัวขึ้น  หลังจากนั้นเวลาผมไปโรงเรียนผมจะพยายามมองหามันตลอด
จนเราได้มาเป็นเพื่อนสนิทกันถึงทุกวันนี...**
*
*
++คิดอะไรอยู่ลูก..++เสียงแม่ทักพร้อมกับตบที่บ่าผมเบาๆ
ทำให้ผมตื่นจากภวังค์
++แม่เรียกตั้งนานทำไมไม่ได้ยิน..++
++แม่คับ....++ผมโผ่สวมกอดแม่ไว้พร้อมกับร้องไห้เบาๆ
อย่างโหยหาใครซักคนมาเข้าใจผม
++มีอะไรลูก..++สีหน้าแม่เป็นกังวล
++วิน คือ วินน.++ผมก้มหน้าเช็ดน้ำตาออก
++แบบนี้ต้องมีปัญหาอะไรแน่เลย   บอกแม่มาเถอะ..++แม่รวบผมไปกอด
อย่างห่วงใย
++มีอะไรก็ต้องบอกแม่นะ  อย่าทำให้แม่ไม่สบายใจนะลูก..++
ผมเลยยิ่งร้องฟูมฟายพูดแทบไม่รู้เรื่อง....
++ผมขอย้ายไปเรียนในเมืองได้มั้ยคับแม่...++
++เพราะอะไรล่ะ..++
++ถ้าวินบอกแม่แล้วแม่จะโกรธจะเกลียดวินมั้ยคับ++
++ไม่หรอกลูก  ทำไมลูกคิดอย่างนั้น..++แม่เอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาที่ขอบตาผม
++ฟังแม่น่ะลูก  ไม่ว่าลูกจะทำอะไรผิด  ไม่ว่าลูกแม่จะเป็นยังไง
ลูกก็คือหัวใจของพ่อกับแม่น่ะลูก..++
++อย่าเก็บปัญหาไว้คนเดียว  พ่อกับแม่รอฟังลูกเสมอน่ะรู้มั้ย..++
++คับแม่..++
++แล้วบอกแม่ได้ยัง  ว่าเกิดไรขึ้น...++
++คือออ  ว่า   วินมีปัญหากับเพื่อนที่โรงเรียนอ่ะคับเลยอยากย้ายไปเรียนที่อื่น..++
ผมหลบสายตาแม่ที่จ้องมองอยู่ 
++กับใคร..++แม่ถามต่อ
++กับๆๆ  คืออ...กับๆๆ++ผมตอบไม่ถูกจะโกหกทั้งทีทำไมมันลำบากจังน่า
++แม่คับ...++สายตาที่รอคำตอบของแม่ตัดสินใจให้ผมไม่อยากโกหก......
....
...
++ผมรัก...เก่งคับ...แต่ผมไม่ได้รักอย่างเพื่อนอ่ะคับแม่..++ผมไม่กล้ามองหน้าแม่
++ลูกหมายถึงอย่างคนรักใช่มั้ย..++ผมพยักหน้า
++คับแม่..ผมรู้ว่ามันไม่ถูกแต่......ผมห้ามมันไม่ได้...++
++ลูกแม่...++แม่กอดผมไว้โดยไม่พูดอะไร
++แต่เก่งก็ดูสนิทกับลูกดีน่ะ...++
++แค่เพื่อนอ่ะคับแต่ผมคิดมากเลยไปเอง...มันเจ็บทรมานมากๆคับ..แม่++
++ตอนนี้เก่งเค้าก็มีฝนเป็นแฟนแล้วผมจึงไม่อยากเรียนที่นี่อีกแล้วคับแม่..++
….
….
….
++แม่คงไม่ให้วินไปเรียนในเมืองไม่ได้หรอกน่ะ...++
ผมมองหน้าแม่..อย่างผิดหวังและเสียใจนิดๆ
++จำที่พ่อขอให้ลูกไปเรียนพิเศษได้มั้ย ..++
++คับแม่...++
++ตอนแรกพ่อกับแม่กลัวว่าลูกจะเสียใจจึงยังไม่บอกเรื่องนี้  เพราะว่า
ลูกคงมีความผูกพันธ์กับที่นี่ตั้งแต่เกิด  อีกอย่างลูกก็มีเพื่อนสนิทมากๆ
อย่างเก่งกับโอ....แต่ยังไงก็ต้องบอก...+++
ผมทำสีหน้าอย่าง  งงๆ
++อีก 2 เดือน  รอให้ลูกจบ ม.4  เราจะย้ายบ้านกันแล้วน่ะลูก....++
++อะไรน่ะคับ...++ผมร้องไห้อย่างสะอึกอื้นกว่าเดิมอีก..เพราะตกใจ
++ลูกก็รู้ว่าพ่อเค้าทำงานส่วนใหญ่อยู่ที่นั่นตลอด...พ่อกับแม่
เลยตัดสินใจซื้อบ้านที่นั่น   ตอนนี้บ้านเสร็จแล้วน่ะลูก  เดี๋ยวพ่อคงพา
เราไปดูกันเร็วๆนี้....  อีกอย่างที่นั่น  ก็มี  พี่ต้น  กับ น้องบีมด้วย
ลูกคงไม่เหงาแน่เลยล่ะครับ...++แม่ปลอบผมไปในตัว
++แม่ไม่โกรธเร่อะคับ.....ที่วินเป็นอย่างนี้...++
++คงไม่อ่ะ...ยังไงๆลูกก็คือลูกแม่..ลูกไม่ได้เป็นคนไม่ดีซักหน่อย...+
แม่หอมแก้มผมเบาๆ.....
++แล้วพ่อล่ะคับ...แม่..++ผมถามแม่อย่างกังวล
++ไม่ต้องกลัวลูก..แม่อยู่ทั้งงคน..ค่อยว่ากันน่ะ++
++ขึ้นไปนอนก่อนน่ะลูก  เก่งขึ้นไปนานแล้วเดี๋ยวเผื่อลงมาตาม...++
++คับแม่...พรุ่งนี้วินจะโทรไปหาพ่อน่ะคับ++
++จ๊า..+++
.....
....
.....ผมเปิดประตูห้องเข้าไป  ก็เห็นทีวีดูคนแล้ว  คงเป็นเพราะฤทธิ์ยาที่กินเข้าไป
ผมเดินไปปิดทีวีและไฟเหลือไว้เพียงโคมไฟหัวเตียง  ผมซุกตัวลงในผ้าห่มข้างมัน
แม้จะไม่รู้ว่าสึกง่วงนอนแต่ผมกลับอยากนอนข้างๆมัน.....
....แสงจากโคมไฟอ่อนๆสาดลงที่หัวเตียงพอที่จะทำให้ผมเห็นหน้ามัน
ได้อย่างชัดเจน   ใบหน้ารูปไข่   เรียวได้รูป  ใครๆก็บอกว่ามันหล่อ 
แต่ผมว่ามันน่ารักมากกว่า  คิ้วยาวๆดกหน่อยๆ
ปากเล็ก ริมฝีปากบาง ๆ   ใบหน้า ที่กร้านแดดจากการเล่นฟุตบอล
อย่างหนักช่วงนี้ของมัน  ไม่ได้ทำให้มันน่ารักลงน้อยลงไปเลย...
กับรอยยิ้มที่บางครั้งผมให้ผมใจสั่นๆได้เสมอนี่ล่ะมั้งที่เค้าเรียก
ว่า...ความรัก...
++เก่งๆ...++ผมลองเรียกมันดู
มีเพียงลมหายใจเข้าออกอย่างแผ่วเบาสม่ำเสมอบ่งบอกว่าหลับสนิท
ผมเอามือเขย่าที่แขนมันเบาๆเผื่อมันจะรู้สึกตัว....
….
….
++เก่งรู้มั้ยว่าวินดีใจแค่ไหนที่ได้เป็นเพื่อนกับเก่ง  เก่งเป็นคนเก่ง
สมชื่อจริงๆน่ะ  ยกเว้นเรื่องเดียว  เรื่องเรียน...555 ..+++ผมขำตัวเอง
++วันนั้นที่วินท้องเสียเพราะว่าอาหารเป็นพิษที่โรงเรียน..เก่งก็ไม่มาเรียน
และเราก็ทะเลาะกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง...พอตกเย็นวันนั้นเก่งก็มาหาวิน
ที่บ้านและบอกวินว่า  เก่งขอโทษ...วินดีใจมาก  แต่เก่งรู้มั้ยว่าวิน
ไม่เคยโกรธเก่งเลย  แต่น้อยใจมากกว่า…น้อยใจที่รอให้เก่งมาง้อ
ตั้งนานแล้วแต่เก่งไม่มาซักที++
….
….
++ตอนนั้นเราอยู่ ม.1  แต่เก่งกับเพื่อนๆกลับไปมีเรื่องชกต่อย
กับรุ่นพี่ ม.2 วันนั้นเก่งมาหาวินที่บ้านด้วยสภาพแผลที่แตกเหยิน
ใบหน้าที่บวมเป่ง...มาขอนอนด้วยเพราะว่าไม่กล้ากลับบ้าน  แม่ทำแผล
ให้เก่ง...แต่วินกลับโมโหใส่เก่งที่ไปชกต่อยกับเค้าจนตัวเองต้องเป็นอย่างนี้
พอเก่งกลับไปบ้านก็โดนพ่อภูทำโทษโดนตีอย่างหนักอีก...วินเห็นเก่ง
โดนตีไม่ไหวเลยบอกพ่อภูว่าให้ตีวินด้วยเพราะว่าวินก็ไปเหมือนกัน...
วินวิ่งไปขวางไม้เรียวพ่อภูไว้จนท่านต้องหยุดตีเก่ง.....วินไม่คุยกับเก่ง
ไปเกือบอาทิตย์แต่เก่งก็ตามง้อวินตลอดซื้อขนมมาให้เอาใจวินสารพัด
จนวินยอมคุยด้วยทั้งที่จริงหายโกรธนานแล้ว....+++
++เก่งก็บ่นว่า.....ง้อยากจริงๆ  ต่อไปไม่กล้าแล้วคาบ...++
++แต่จิงๆหลังๆก็มีบ้างแต่ไม่รุนแรงเท่าครั้งนั้น  วินเลยทำเป็นไม่ใส่ใจ..++
.....
.....
++เก่ง....วินรักเก่งน่ะ  รักมานานแล้วไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไร...
วินพยายามห้ามใจตัวเองแล้วแต่วินก็ทำไม่ได้...วินหยุดที่จะรักเก่ง
ไม่ได้..++ผมสารภาพกับมันทั้งที่รู้ว่ามันหลับอยู่
++วินขอโทษนะที่วินคิดอย่างนี้กับเก่ง...++
++วินขออะไรซักอย่างได้มั้ย...++
ผมก้มจูบที่แก้มมันเบาๆและเตะริมฝีปากไว้อย่างนั้นพักนึง.....
++แค่นี้วินก็ดีใจล่ะเก่ง...++
++นอนหลับฝันดีน่ะ...อย่าโกรธวินน่ะถ้าต่อไปวินทำอะไรลงไปไม่ดี...++
ผมจูบที่หน้าฝากมันอีกครั้งก่อนนอนลงข้างๆ...
++วินจะรักเก่ง...และรักตลอดไปด้วย....++
ผมนอนตะแคงเอามือกอดที่อกมันไว้.....พอตื่นขึ้นมา
กลับป็นมันที่นอนกอดผมทางด้านหลังใบหน้าซุกอยู่ทีคอผม...
ผมได้แต่ยิ้มให้กับตัวเอง.........
.....
.....
*************************

[Winer]

**************************
ตอนที่ 7...ความเปลี่ยนแปลง....
**********************************
...
......เสียงเชียร์ดังไปทั่วทุกมุมสนามฟุตบอล  เพราะการแข่งขัน
ได้เริ่มแล้วส่วนโรงเรียนผมจะแข่งในรอบถัดจากนี้ 
 พ่อกับแม่  บอกว่าจะมาดูไอ้เก่งแข่งแต่ว่ายังมาไม่ถึง
ท่านบอกจะมาตอนมันแข่งเลย  แต่ผมเห็นพ่อภูกับแม่แก้วมาแล้ว
ผมเดินไปสวัสดีท่านทั้ง 2  แล้วเลยเดินสำรวจ
ที่โรงเรียนแห่งนี้ ถ้าเทียบกับโรงเรียนของผม
มันใหญ่มากเกือบ 2 เท่าก็ว่าได้  มีตึกหลายตึกมาก
แต่ล่ะตึกเป็นตึก 4 หรือ 5 ชั้นสถานที่ใหญ่โตน่าเรียนมาก
 คิดๆไปก็ที่นี่แหละที่ผมจะขอแม่มาเรียนตอนแรก...
อีกอย่างไม่ไกลจากบ้านผมเท่าไร  นั่งรถไปกลับ 2 ชม.
.......
.....
++ใหญ่และสวยมากเลยน่ะโอ..++
++ใช่..ใหญ่จริงๆ++โอหันมองไปรอบๆอย่างแปลกตา
++โอไม่อยากมาเรียนที่นี่มั่งเลยเร่อะ..++
++อยากดิ...++
++น่าเรียนกว่าโรงเรียนเราอีกน่อ....++
++อย่างโอ...คงไม่ยากหรอก..ถ้าสอบเข้า..++
++ก็ว่าอ่ะน่ะ...++โอยิ้มๆ
++วินก็ทำได้..ถ้าวินตั้งใจ..เห็นม่ะ..++
++ไปเรียนพิเศษไม่เท่าไร  วินก็ทำได้ดีขึ้น..เห็นๆ..++
ผมยักคิ้วให้มันแทนคำตอบ...
....
...
...
ขณะะที่กำลังคุยกัน2 คนเพลินๆ
++กูขอคุยอะไรด้วยหน่อยดิ..++
หนุ่มน้อยในชุดนักฟุตบอลสีน้ำเงินทั้งตัว  มาเรียกผม.....
จะใครอีกล่ะ...ก็ไอ้เก่งนั่นแร่ะ....
++มากะกูนี่..++มันดึงแขนผมไปแล้วหันไปมองโออย่างเคืองๆ
ผมไม่ชอบสายตาของมันแบบนี้นัก  มันลากผมออกไปห่างโอ
10 กว่าก้าว......

++มึงเป็นเหรี้ยไร...ไอ้วิน..++มันจ้องหน้าผม
++เป็นอะไร...++ผมถามมันทั้งๆที่รู้ว่ามีความเปลี่ยนแปลงอะไร
++เมิงอย่ามาทำเป็นไม่รู้...++มันตวาดใส่ผม..
++เมิงคอยหลบหน้ากู..มึงไม่คุยกับกู...ตลอด 2 อาทิตย์ที่ผ่าน...++
เสียงมันเบาลง
++มึงคิดไปเองหรือเปล่า..++
++แมร่งเอ้ย....กุว่าแล้วเมิงต้องตอบกูแบบนี้...++
++เพราะไอ้โอใช่มั้ย...++
มันขึ้นเสียงและชี้ไปที่โอ
++ใช่ซิเดี๋ยวนี้แนบสนิท  เลิกเรียนก็ไปเรียนพิเศษด้วยกันต่อ..
ตัวแมร่งแทบจะแยกกันไม่ออกแล้ว...++มันเตะพื้นหญ้าอย่าง
อารมณ์เสีย….
++กูขอชกมันทีได้ม่ะ..สาดดเอ้ยย.++มันทำท่าจะเดินไปหาไอ้โอ
แต่ผมดึงแขนมันไว้อย่างแรง..กลัวมันจะไปทำอะไร.ส่วนโอมันก็หัน
มองมาทางนี้อยู่แล้วมันคงรู้นิสัยไอ้เก่ง...
++มึงจะบ้าไปแล้วเร่อะเก่งอะไรๆมึงก็ใช้แต่กำลัง.
มึงจะเถื่อนไปถึงไหน...++
++เออ...กูมันเถื่อน.กูมันต่ำ.++มันหยุดหันมองที่ผม
สายตาที่แข็งกร้าวและกะลังโกรธอย่างหนักทำให้ผมใจหาย
++ใครมันจะดีเหมือนไอ้โอล่ะ  เรียนก็เก่ง  มารยาทก็ดี..
มีแต่คนรักมัน  .สาดดเอ้ย...++มันด่าเสียงดังลั่น
พูดแค่นั้นมันก็จับข้อมือผมบีบอย่างแรง และปัดออกจากแขนมัน
ผมสลัดมือเพื่อบรรเทาความเจ็บพร้อมกับจับข้อมือบิดไปมา
มันผลักผมที่อกอย่างแรง…แล้วก็เดินกลับไปที่สนาม
โอเดินมาหา.....
++เป็นไรหรือเปล่าวิน++มันจับข้อมือผมไปดู......
++ไม่อ่ะ...++ผมตอบ  แต่สายตาผมกำลังมองตามคนที่เดินจากไป
......
....
....ทีมโรงเรียนของผมกะลังฟาดแข้งอย่างสูสีกับโรงเรียนดังอีกแห่ง 
ผมนั่งดูข้างๆพ่อกับแม่   ส่วนพ่อกับแม่มันก็อยู่ด้วยกัน พ่อกับพ่อภู
ท่าจะชอบใหญ่เห็นตะโกนเชียร์ลูกตัวเองลั่น ส่วนไอ้เก่งมันก็ไม่ทำให้
ผิดหวังเมื่อครึ่งแรกมันทำประตูให้โรงเรียนผมนำไป 1 ต่อ 0  พ่อภูดีใจ
ใหญ่ตะโกนบอกลูกผมๆ จนแม่กับแม่แก้วแอบสะกิดและขำกันใหญ่
 ผมกับไอ้โอก็พลอยขำไปด้วยตาม...
เกมการแข่งขันยังไม่เปลี่ยนอะไรมากนักเพราะโรงเรียนของผม
ก็ยังคงรักษาประตูไว้อย่างเหนียวแน่นแม้ฝ่ายตรงข้าม
 จะมีโอกาสทำประตูได้หลายครั้ง   แต่ทุกครั้ง
ก็ยังไม่สามารถฝ่าดง  ของไอ้คนเถื่อนเพื่อนๆโรงเรียนผมมาได้...
ไอ้เก่งเวลาที่มันอยู่ในสนามจริง  มันก็ดูคล่องไปหมด
หรือผมเคยเห็นแต่มันชอบทำเล่นๆ  จนผ่านไปครึ่งแรก
…
….
….
...พัก 10 นาที ไอ้เก่งก็วิ่งไปหาฝน  โอสะกิดที่แขนผมให้ดู 
แต่ผมทำไม่สนใจทั้งที่ในใจมันจี๊ดดดขึ้น  เลยพยายามไม่มอง
++ทางนี้ลูก++พ่อภูเรียกมันให้มาหา..
มันกำลังเดินมาผมเลยเดินออกจากตรงนั้นไม่อยากเจอมัน...
++ไปไหน..++โอถาม
++....................++
ผมไม่ได้ไปไหนเพียงแต่ขยับออกมาให้ห่าง
จากตรงที่มันอยู่แม่หันมามอง
++ไงลูกทำไมมานั่งตรงนี้..++พ่อถาม
++ก็เวลาพักนี่นาพ่อ...++ผมเฉ..กลบเกลือน
....พ่อมากอดคอผม..กับโอ
++โอ..พ่อขอบใจมากน่ะที่ไปเรียนเป็นเพื่อนวิน...++
++ยินดีครับพ่อ..เดี๋ยวนี้วินตั้งใจเรียน  เห็นผลเลยล่ะคับ...++
++ดีแล้วล่ะ  เพราะว่าถ้าวินต้องสอบเข้าเรียนที่อื่นพ่อจะได้ไม่ต้องกังวล..++
++หมายความว่าไงคับ...++โอหันมามองผมและก็หันไปมองพ่อต่อ
พ่อเองก็ทำท่างงๆใส่ผม....
++พ่อคับ...คือวินยังไม่ได้บอกโอเรื่องนี้อ่ะคับ..++ผมกระซิบ
++อ่าเร่อะ...++
++งั้นเราไปหาอร่อยๆมาให้ทุกคนกินดีกว่า...++เหมือนพ่อจะรับมุขผม
จริงๆอยากจะบอกโออยู่  แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้หรอก
....
...
การแข่งขันครึ่งหลัง ยังคงแรงดีไม่มีตก  ไม่นานฝ่ายตรงข้ามก็ตีเสมอได้
ทำให้ต่างฝ่ายต่างต้องรุกกันอย่างหนักมากขึ้น...ผ่านไปราว 30 นาที
...ปริ๊ดดดดดดดดดดด.......เสียงนกหวีดดั่งไปทั่วสนาม
เพียงเว้ปเดียวที่ผมไม่ได้มอง   ...หันไปอีกที  ไอ้เก่งมันก็กลิ้ง
นอนกับพื้นร้องโอดโอยอย่างเจ็บปวด..การแข่งขันชะงักลงซักครู่
..เมื่อร่างมันถูกหามออกมานอกสนาม  พ่อภูกับแม่แก้วก็วิ่งไปหา
++วินไปดูมันหน่อย..++ไอ้โอพูดอย่างห่วงใย
++คงไม่เป็นไรน่า..++ผมปลอบตัวเองทั้งที่ห่วงมันใจแทบขาด
++วินมานี่ซิลูก..++แม่ตะโกนเรียกผม
ทำให้ผมต้องเดินตามไป.....
.....เสียงร้องที่เปล่งออกมาจากปากมันยังคงมีให้ยินตลอด
ผมน้ำตาซึมๆเพราะว่าผมไม่อยากเห็นมันเจ็บ...มันคงปวดมาก 
ผมรู้ว่ามันเป็นคนที่อดทนเก่งมาก..ขนาดพ่อภูตีแรงๆ
มันยังไม่ร้องซักเอะเลย...
..เสียงแม่แก้วร้องไห้เพราะสงสารลูกตัวเอง....
เมื่อการปฐมพยาบาลเสร็จ อาการที่มันเป็นคือ ขาเพลง  เพราะ
ตอนที่มันเลี้ยงลูกบอลอยู่....ฝ่ายตรงข้ามเล่นแรงสลัดบอลพลาด
โดนเลยตรงข้อเท้ามันเต็มๆ
...ฝนคอยเช็ดหน้าเช็ดตาให้มันตลอด  แต่กลับเป็นภาพที่ผมไม่อยากเห็น..
..ผมจึงยืนดูห่างๆ..แอบหลบเช็ดน้ำตาให้ตัวเอง  เจ็บที่เห็นมันทรมาน
เจ็บที่เห็นฝนนั่งเคียงข้างมัน  ดูแลมันแทนที่จะเป็นผม
++วินไปดูเก่งหน่อยซิลูก....++แม่บอก  แต่ผมส่ายหัว
แม่เดินมาสะกิดและกระซิบที่หูผมเบาๆ
++อย่าทำอย่างนี้ลูก  ยังไงเก่งก็เพื่อนนะ...++
ผมทำตามที่หัวใจตัวเองเรียกร้อง
โดยเดินไปนั่งลงข้างมัน...
++เก่งคงเจ็บมากแน่เลยวิน..++ฝนส่งเสียงบอกว่าสงสารแฟนตัวเอง
เหมือนจะร้องไห้อย่างที่ผมเป็น  ผมว่าตอนนี้ความรู้สึกของเธอ
กับผมคงไม่ต่างกันมาก
++เป็นไงมั่ง...++ผมถาม
++....................++มันไม่ตอบแต่จ้องหน้าผมเหมือนคนไม่รู้จัก
++แค่นี้เบาะๆ  เจ็บกว่านี้กูยังทนได้เลย..++มันทำสายตาที่เย็นชา
กับผม
++ดีแล้วล่ะ  ที่มึงไม่เป็นไร..++
ผมลุกขึ้นแล้วถอยออกมา ..ลืมไปว่าความห่วง
ของผมคงไม่มีความหมายกับมัน
....
...
...
.......การแข่งขันสิ้นสุดลง   แต่โรงเรียนของผมก็ชนะ 2 ต่อ 1
อาทิตย์หน้าถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงคงเป็นรอบชิงล่ะ
ผมก็กลับบ้านพร้อมพ่อแม่และโอ  ส่วนไอ้เก่ง….
........มันก็กลับกับพ่อแม่มัน  คงมีฝนตามไปด้วยมั้ง
เพราะว่ารถพ่ออกมาก่อน
++ไม่สนุกเร่อะลูก..++พ่อถาม
++ทามมัยอ่ะคับ...++
++ก็ดูลูกเซ็งๆน่ะ...++
++งั้นแม่ว่าเราไปหาอร่อยๆกินกันก่อนกลับบ้านดีกว่า...++แม่หันมองผม
แล้วขยิบตาให้
++ดีครับโอก็อยากกิน...++
++อ่ะงั้นไปกันเลย...พ่อจะได้เลี้ยงที่โอเป็นพี่เลี้ยงให้วินด้วย...++พ่อหัวเราะ

เสียงโทรศัพท์พ่อดัง......พ่อเลยยื่นให้แม่เพราะว่าพ่อขับรถอยู่
++สวัสดีค่ะ..+++
++.......................++
++ว่าจะพาเด็กๆไปหาอะไรกินก่อนกลับค่ะ...++
++.......................++
++เก่งเป็นไงบ้างค่ะตอนนี้...++
++.......................++
++ไปโรงพยาบาลอีกทีก็ดี...จะได้สบายใจขึ้น..++
++.......................++
แม่วางสายลง.....
++แก้วจะพาเก่งไปตรวจที่โรงพยาบาลอีกทีคะ..++แม่บอกพ่อ
++ดีแล้วล่ะพ่อว่า...แล้วเราจะแวะไปที่โรงพยาบาลก่อนมั้ย..++
++แม่ว่าก็ดีน่ะพ่อ...ตอนที่แก้วร้องไห้แม่ก็แทบจะร้องตาม...++
++ใจแม่ก็ยังห่วงว่าเก่งจะเป็นอะไรมากกว่านั้นอีกหรือเปล่า...++
แม่บ่นออกมา
++พ่อก็ว่า...เก่งก็เหมือนลูกเราอีกคน...ซุกๆซนๆอยู่ที่บ้านเรา
ตั้งแต่เด็กแล้ว...++พ่อเหมือนอยากจะขำ  โอหันมามองหน้าผม
++งั้นเดี๋ยวพ่อจะเลี้ยวรถกลับล่ะน่ะ...++
++ไปโรงพยาบาลก่อนนะลูกแล้วค่อยไปหาไรกินกัน..++
แม่บอกผมกับโอ.....
++คับแม่...++ผมตอบ
....โอกุมมือผมไว้..
...............
..............
......4 วันผ่านไป....
................................
หลังจากที่เจอตอนที่แวะไปให้หมอตรวจวันนั้น  ผมไม่ได้เจอ
มันอีกเลย  มันก็รักษาตัวอยู่ที่บ้าน  ข่าวคราวที่ผมได้  ก็มีมาจากแม่
กับเพื่อนที่โรงเรียนและเพื่อนในห้องด้วยกันที่เค้าไปเยื่ยมกัน
ส่วนผมบอกไม่ถูกอยากไปแต่นึกถึงสายตาที่มันจ้องผมอย่างกับ
โกรธแค้นวันที่เจอกันที่โรงพยาบาลผมเลยไม่กล้า
 บวกกับผมพยามยามทำตัวไม่ให้ว่าง  อยากตัดใจจากมันด้วย
พักเที่ยงวันนี้ผมไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุดกับโอ เดี๋ยวนี้มันเป็น
เหมือนอีกสิ่งที่ผมต้องทำ  เพื่อฆ่าเวลาที่ผมจะมานั่งคิดถึงแต่มัน
….
….
…ขณะที่ผมอ่านหนังสืออยู่ก็มีคนมาสะกิด....
ผมหันไปมองมันก็ดึงแขนผมให้ตามมันไป...
++มึงเปลี่ยนไปเยอะเลยนะวิน 2-3 อาทิตย์ที่ผ่านมา..++
โตพาผมออกมาหน้าห้องสมุด
++มีอะไรหรือเปล่าโต  กูปกตินี่หว่า..++ผมแกล้งปกปิด
++มึงมีปัญหาอะไรกับไอ้เก่ง....++
++ไม่นิ..ไม่มี..++มันมองหน้าผม
++เมื่อวานกูไปเยี่ยมไอ้เก่งมา...++มันเงียบไม่พูดต่อเหมือนรออ...
++มันเป็นไงมั่ง.......++ผมตีหน้าเฉยๆทั้งที่อยากรู้ทุกอย่าง
++ทำไมเมิงไม่ไปเยี่ยมมันว่ะ...++
++……………….++
ผมนึกคำแก้ตัวไม่ได้ว่าจะตอบอย่างไร...
..............
.......
++มึงเงียบทำไม..วิน...++ไอ้โตถามย้ำ
++กุไม่ว่าง...++
++เมิงไม่ว่างหรือเมิงไม่อยากไป...++โตสวน
++แม้แต่โทรศัพท์มึงยังไม่โทรหามันเลย...++
++วินไปเยี่ยมมันหน่อยเถอะ..กูขอร้องล่ะ..++
++ไอ้เก่งมันเพื่อนรักกูน่ะโว้ย...++
++แค่ฝนไปเยี่ยมมัน  ก็คงเพียงพอล่ะโต...++
ผมเผลอพูดออกมาจนได้
++อ้อ...กูพอจะนึกออกและเข้าใจล่ะวิน...++
++เพราะเรื่องฝนใช่มั้ย...++มันใช้สายตาค้นหาคำตอบ
………..
++วินๆ.....+++
++โอเจอเรื่องที่วินอยากอ่านแล้ว...++โอเข้ามาได้จังหวะพอดี.
++โตกูขอร้องล่ะ..ถ้ามึงคิดว่ากูเป็นเพื่อน อย่าพูดเรื่องนี้ให้เก่งรู้..++
++แล้วถ้ากูจะบอกว่า....++เสียงโตเบาหวิวได้แค่นั้น
++วินไปอ่านเถอะอีก 15 นาทีก็ต้องเข้าเรียนล่ะ...++
++โต...เด๋ววินก่ะโอจะไปเยี่ยมมันล่ะกัน..++
ผมเดินตามโอไปอย่างขอบคุณที่มาทันพอดี  ม่ะงั้นผมไม่รู้
ว่าผมจะเผลอพูดอะไรที่มันฟ้องว่าผมคิดอะไรกับไอ้เก่งแน่...
.....................
**************************

[faNg]

อ่านแล้วปวดใจยังไงกะไม่รู้

หดหู่จัง เศร้าอ่าส์ 

[Winer]

***************************
ตอนที่ .....7 ..ความเปลี่ยนแปลง..2....
..........
......
....ตั้งแต่มันเจ็บจนมันหายและกลับมาเรียนใหม่
 ผมก็ไม่ได้ไปเยี่ยมมันอย่างที่บอกกับโตไว้....
..พอมันมาเรียน...มันก็เปลี่ยนไปนั่งคู่กับไอ้โตและให้ไอ้วี
มานั่งคู่ผมแทน.
....โอเห็นอย่างนั้นเลยขอมานั่งแทนมัน 
ไอ้วีก็ดีมันไม่โวยวายอะไรเพราะมันนั่งกับใครก็ได้..
มันเป็นคนง่ายๆสบายๆ.
.......การกระทำที่เปลี่ยนไปอย่างชัดเจนของมัน
ทำให้รู้สึกหวั่นไหวอย่างหนัก. ผมกลายเป็นคน
ซึมเวลาที่อยู่คนเดียว  ไม่กล้าแม้จะส่งสายตามองมัน
กลัวเจอมันพูด..มันต่อว่า ในสิ่งที่ผมรับไม่ได้ ยังดีที่
โอคอยมาพูดมาคุยเล่นด้วยตลอด
..เวลาว่างจากการเรียนเราสองคนก็จะคลุกอยู่แต่ที่ห้องสมุด
อ่านหนังสือรู้มั่ง  ไม่รู้เรื่องมั่ง...
....จากเมื่อก่อนที่กินข้าวมันจะมานั่งกับพวกผม 
แต่เดี๋ยวนี้มันจะแยกไปนั่งกินกับฝน 2 คน  บางครั้ง
ผมจึงไม่ไปกินข้าวแล้วมาซื้อขนมกินแทนเพราะ
ผมไม่อยากเห็นมันกับฝน  บางครั้งมันก็ตักข้าวป้อนให้ฝน
จนเพื่อนๆแซวกันใหญ่  แต่ใจผมกลับร้องไห้ อย่างเจ็บปวด

.... เลิกเรียนไม่มีซ้อมกีฬาอย่างเมื่อก่อนแล้ว  มันจะดิ่งตรงไปหา
ฝนเลย   ผมได้ยินไอ้โตกับไอ้วี บ่นๆเรื่องที่มันเหมือนทิ้ง
 พวกมัน 2 ทั้งคน
.มันก็ดูจะสนิทและหวานกับฝนจนออกหน้าออกตา  ดูท่าทาง
เก่งคงมีความสุขมาก   
..บางครั้งที่ผมเผลอแอบมองมัน  มันจะถลึงตา   ทำหน้ากวนตีนใส่ 
จนต้องหลบสายตามันทันที.....
...ตอนนี้ผมกับมันเหมือนคนไม่รู้จักกันอีกล่ะ
 ขนาดเดินผ่านกัน....มันยังไม่พูดซักคำ..ผมเป็นเหมือนอากาศที่ไม่มีตัวตน
และมองไม่เห็นสำหรับมัน  หรือบางครั้งมันจะพูดกับไอ้โต วี  ให้ผม
ได้ยินว่ามันไปทำอะไร  ที่ไหน กับฝนมา……
ช่วงนี้เป็นช่วงที่สมองผมรับอะไรไม่ค่อยได้เลย  มันตีกันวุ่นวาย
ไปหมด....

.....วันนี้มันเดินชนผม  เพราะว่าผมมัวแต่เดินเม่อ..มันกลับเอาไหล่
มากระแทกตัวผมซ้ำแล้วพูดอย่างเคืองๆว่า
++เดินเหรี้ยไร..ดูคนเดินมั่งซิโว้ย..++
สายตาที่มันมองผมอย่างแข็งกร้าว  เหมือนโกรธแค้นกันมา
เป็น 10 ชาติทำให้ผมเป็นคนกลัวไปเอง
...ผมทนไม่ไหวจึงแอบมานั่งร้องไห้ที่ห้องน้ำหลังจาก
ที่โรงเรียนเลิก...เพราะเหตุการมันเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว
จนผมรับมันไม่ไหว..มันมีแต่ความเฉยเมย เย็นชา ไม่รู้จัก
ไม่มองหน้ากัน
แม้แต่งานกลุ่มมันก็จะไม่มาทำร่วมกับผมอีก  ถ้ามีผมมันจะ
ขอเปลี่ยนกับเพื่อนไปอยู่กลุ่มอื่นทันที....เรียกว่าที่ไหนมีผม
ที่นั่นคงไม่มีมันดีกว่า
.....จากที่ผมว่าผมจะเปลี่ยนแปลงมันเอง  แต่กลับเป็นว่า
..มันต่างหากที่มาเปลี่ยนทุกอย่างรวดเร็วจนผมรับไม่ทัน.......
…..
**อดทนอีกหน่อยนะวิน  มันจะสิ้นสุดลงแล้ว...ผมบอกตัวเอง**
..อีก 2 อาทิตย์โรงเรียนจะสอบปิดปลายภาคแล้ว  ผมจึงเร่งอ่าน
หนังสืออย่างหนัก  อีกอย่างคงเป็นเพราะผมนอนไม่ค่อยหลับ
มัวคิดแต่เรื่องมันตลอดด้วยเลยต้องใช้หนังสือมาทดแทน
 อ่านรู้เรื่องมั่งไม่รู้เรื่องมั่งก็ดีกว่าไม่รู้เลย....
….
…
….

++อาทิตย์หน้า  ลูกก็จะสอบแล้วน่ะ...วิน..++
++ครับแม่..++
++พร้อมยังล่ะลูก..++พ่อถามผม
++เต็มที่คับ..พ่อ++
++เยี่ยมเลยลูก.โอบอกว่าเทอมนี้ลูกน่าจะได้คะแนนเพิ่ม 30 -40% แน่++
++โหหห....ว่าไป  วินไม่กล้าคิดขนาดนั้นอ่ะคับพ่อ..55.++
++เต็มที่น่ะลูกพ่อจะได้ไม่ห่วงเรื่องสอบเข้าโรงเรียนใหม่ด้วย...+
++คับพ่อ...++
++ป่ะไปกันได้แล้ว  น่ะป่านี้โอรออยู่ล่ะ..โทรไปบอกโอด้วยนะวิน..++
แม่เตือนผม....เพราะวันนี้ผมจะไปดูบ้านหลังใหม่กัน  จะไปตั้งนาน
แต่พ่อก็บอกว่ายังไม่เรียบร้อยดีเลยต้องมาเป็นอาทิตย์นี้
++เรียบร้อยยังโอ..++
++รออยู่หน้าบ้านแร่ะ..++โอบอก
++วินออกมาจากบ้านแล้วน่ะ..++
++โอเคๆ..เจอกัน.++เสียงโอตอบรับอย่างตื่นเต้น
ไม่แพ้ผม
.....

....ใช้เวลาเพียง 4 ชม.กว่าๆพวกเราก็มีถึงบ้านของอาวัฒน์ล่ะ
อาวัฒน์เป็นน้องพ่อ  จริงๆพ่อเป็นคนที่นี่
 แต่เพราะแต่งงานกับแม่เลยต้องย้ายไปอยู่ที่บ้านผมเกิด......
++สวัสดีคับอา..++อาวัฒน์มากอดผมกับโอ....
++ไม่เจอกันนานเป็นหนุ่มแล้วน่ะนี่...++
++แถมหล่อกว่าพ่ออีกน่ะนี่..++อาวัฒน์ชม
++เฮ้ยย ได้ไงพ่อต้องหล่อกว่า...++พ่อเถียง
อาวัฒน์เลิกกับเมียเลยอยู่กับพี่ต้นและน้องบีม  ลูกชาย 2 คน
...พี่ต้นเดินมาสวัสดีพ่อกับแม่ผม..
++บีมไปซื้อของอยู่  เดี๋ยวคงมา..++พี่ต้นบอก
++พี่ต้น..ผมวิ่งไปกอดพี่ต้น...++ไอ้ตัวแสบเอ้ยพี่ต้นพูด
++นี่โอเพื่อนผม...++โอยกมือไว้เพราะว่าพี่ต้นรุ่นพี่ ล่ะ
++ป่ะไปดูบ้านกันก่อนน่ะ..++อาวัฒน์บอก
ห่างไปไม่เท่าไรก็ถึงบ้านที่พ่อกับแม่ซื้อไว้  มันดูเล็กกว่าที่บ้าน
เราอยู่กันเล็กน้อย  สวนหลังบ้านก็แคบกว่า  แต่อย่างว่ามันอยู่
ในเมืองที่เจริญกว่า  บ้านยังเป็นบ้าน 2 ชั้นเหมือนเดิม...
พ่อพาเดินดูรอบๆบ้าน  เดินบอกรายละเอียดต่างๆอย่างชำนาญ
แต่ที่ผมสนใจที่สุด  ก็ต้องเป็นห้องนอนของผม...
............................
...พอโอเห็นปุ๊บ  โอก็ล้มตัวลงนอนตามด้วยพี่ต้น....
++โหหหห..อิจฉาว่ะ  วิน...++มันว่า
++น่าอยู่กว่าห้องเดิมอีกอ่ะ...++โอว่าต่อ
++พี่มานอนด้วยคนน่ะ..++พี่ต้นบอก
++เอาดิ..วินกลัวผีอ่ะ..ไม่กล้านอนคนเดียว...++ผมล้อพี่ต้นเล่น
.......................
++โหหห...มาไม่รอมั่งเลยน่ะ...++เสียงน้องบีมตะโกนลั่น
มันโผล่หน้ามาแล้วกระโดดขึ้นเตียงทันที....
ผมเลยโดดลงไปนอนกอดซะเลย  ก็ไอ้บีมมันน่ากอดนี่.....
แล้วหอมแก้มมันอีกทีอย่างเอ็นดู.......
++ดีคาบพี่วิน..ดีคับพี่...++มันหันไปทักไอ้โอด้วย..
++คิดถึงพี่วินจัง...รู้ว่าพี่วินจะมาผมไม่ไปไหนเลยน่ะนี่...++
น้องบีมมันพูดอ้อนจนพี่ต้นทำท่าเลี่ยน....
++กุจะอ้วกก...ไอ้บีม..++
++ไรพี่ต้น..++มันเถียงพี่ชายมัน
++นั่น...พี่โอเพื่อนพี่นะคับ..++
++ดีคับ..พี่คับ..++
++พี่โอมีแฟนยัง..++มันทำหน้าเลิ่กลั่กถามอย่างสนใจ
++อ่ะทำไมถามงี้ล่ะ..++ผมถาม
++ก็พี่ต้นยังมีเลย...++มันตอบเบาๆอย่างขำๆ
++ไอ้บีมมมม..++พี่ต้นตะโกนใส่มัน
....มันเลยหันมากอดผมแน่น.หัวเราะคิกคิกชอบใจ...
++อ่อ...ต่อไปคงมีคนให้อ้อนแล้วซิน่ะ..++พี่ต้นหัวเราะ
++เบื่ออยู่กับพี่ต้นแล้ว..++
++บีมอยู่มอไรแล้วนี่...++โอถาม
++มอเด่ะๆ...++พี่ต้นตอบแหย่ๆ
++ห้าๆๆๆๆๆ...++พวกเราหัวเราะพร้อมกันแต่บีมไม่ขำ
++เด็กตรงไหน  ม.1 แล้วน่ะ..++มันทำตาปะหลับปะเหลือก
++สาวๆเพียบ..5555 ++มันหัวเราะคนเดียว
พี่ต้นเคกหัวมันไป 1 โป๊กกกก.....
++โอ๊ย..เจ็บ..น่ะ..ไอ้พี่ต้น..++,มันเอามือลูบหัว
++ไอ้เด็กแก่แดด..เป็นเด็กเป็นเล็กริจีบหญิง.++พี่ต้นว่า
++พี่วินล่ะมีแฟนยัง...++นั่นมันถามต่อ
++ไอ้น้องบีมมมม...++พี่ต้นเรียก..
++พี่ต้นง่ะ..ก็บีมอยากรู้ง่ะ..++
++พี่โอเป็นแฟนพี่วินช่ายม่ะ..++
อ๊ากกก.... เด็กเวรมาถามอย่างนี้ได้ไงกุเสียน่ะ  ผมบอกตัวเอง
หันไปพี่ต้นก็จ้องหน้ายิ้มๆ  ไอ้โอก็ไม่ตอบแถมยิ้มให้เด็กมัน......
++บ้าดิตะเองก้ออ.....++ผมทำเสียงล้อเลียนจะกอดมันด้วย
เท่านั้นน้องบีมก็ฮาขี้แตกขี้แตนน้ำหูน้ำตาไหล
ตามประสาเด็กเส้นตื้นอย่างมัน ...
++บีมล้อเล่น...++
++พี่วิน..น่ารักขนาดนี้เป็นแฟนผมน่ะ..++
++อ้าวเฮ้ยย...ซะงั้นน่ะ..++ผมเขกหัวมันอย่างพี่ต้นทำ
++โหหไรว่ะ...ไม่ใช่เด็กๆน่ะ..++มันว่า
++เอาอีกม่ะไอ้บีม...++พี่ต้นว่ามันอีก
++ก็บีมพูดความจริงง่ะ ในห้องบีมพื่อนผู้ชาย
กับผู้ชายยังชอบกันได้เลย...ถ้าพี่วินไปเรียนที่นี่น่ะ
คงมีคนมาจีบแน่เลยล่ะ....++มันพูดเหมือนมีสาระ
++พอๆ ไอ้บีม...++พี่ต้นย้ำ
เสียงสนทนาประสาเด็กดังเจี้ยวยังกะมีคน 10 อยู่ด้วย
เมื่อน้องบีมอยู่ด้วยมันพูดเก่งๆจริงผมยอมแพ้เลย
พี่ต้นบอกว่านี่แหละที่พี่ต้นต้องคอยเขกหัวมั่ง ตบหัวมั่ง
เพราะเตือนด้วยปากแล้วไม่เคยได้ผล  แต่ทำได้เฉพาะ
ตอนที่อาวัฒน์ไม่อยู่..
แต่มันก็น่ารักจริงๆอดจับมันมากอดไม่ได้
....
++เป็นไงบ้างเด็กๆ...++
อาวัฒน์เปิดประตูเข้ามาถาม...
++ชอบมากคับพ่อ..++น้องบีมตอบ
++ห้องพี่วินเค้าคาบ...++
++ก็บีมจะมานอนกะพี่วินอ่ะคับ..++
++เฮ้ยได้ไง.....พี่ขอแล้ว..++
++เอากันเข้าไปพี่น้องคู่นี้  ทะเลาะกันได้ทุกเรื่องซินา..++
++พอยัง......ออกมาได้แล้วจะกลับกันล่ะ..++
พวกเราเลยทยอยเดินออกจากห้อง  โอเดินมาโอบที่คอผมสายตาที่มองผม
แบบเศร้าๆ  ทำให้ผมต้องโอบเอวมันตอบ...และตบหลังมันเบาๆ

...........................................................
*******************

[Winer]

ตอนที่ ...8.. งานลี้ยง...งานลา (จาก).....
..........
.......
....หลังจากที่รู้ผลสอบอย่างราบรื่นแล้วพวกเราก็ต้องนัดกินเลี้ยง
กันตามทำธรรมเนียมที่ทำกันมาตลอด  แต่จะเวียนไปบ้านแต่
ล่ะคนเรื่อยๆแล้วแต่ว่าบ้านใครจะสะดวก  ไม่ว่าจะสอบเล็กสอบใหญ่ 
ก็มีสังสรรค์กันตลอดซิน่า...
.....
++โอ....วินขอบใจมากๆที่ช่วยวินมาตลอด.
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร  ทุกเรื่องนั่นแหละ.++
โอหันมามองผมด้วยสายตาที่บอกไม่ถูก
++ถ้าไม่มีโอ..วินคงแย่กว่านี้...++ผมดึงโอไปกอด
++โอมีเวลาอีกแค่ไหน....++โอถามแล้วกอดผมแน่นขึ้น
++เวลาอะไร..++
++เวลาก่อนที่วินจะไป...++โอน้ำตาซึม...
++สำหรับโอไม่ว่าวินอยู่ที่ไหน  วินจะคิดถึงเสมอน่ะ..
แล้วเราจะติดต่อกันตลอดไป..สัญญามั้ย.++
++หรือถ้ามีโอกาส  ถ้าเราเรียนมหาลัยกัน  เราก็ไปเรียน
ที่เดียวกันก็ได้น่ะ..++
++แล้ววินไม่คิดบอกคนอื่นเรื่องที่วินจะไปมั่งเร่อะ...++
++วินไม่ใช่คนสำคัญหรอก.....++
++ไม่ใช่อย่างนั้น...อย่างน้อย  โตกับวี..วินน่าจะบอกมันด้วย..++
……
…
++เฮ้ยๆ  พวกเมิง 2 คนนี่จะรักกันไปถึงไหนว่ะ...++ไอ้วีว่า
++คนเค้าตาลุกเป็นไฟกันหมดแล้ว...555++มันหัวเราะ
ผมหันไปอีกทีก็มันแต่เพื่อนๆมองกันอยู่  ยิ่งสายตาคู่นั้นจ้อง
ผมแทบจะฆ่าผมให้ได้..ตั้งแต่มาผมเห็นแต่มันกระดกเอาๆ
ไม่พูดไม่จากับใครเท่าไร...ฝนก็ไม่รู้จะมาหรือเปล่า...
เพราะนี่ก็ 2 ทุ่มล่ะเธอก็ยังไม่มาปรากฎตัวเลย...
........ทุกๆปีจะมีผมที่อยู่ข้างมันตลอด  เวลาที่มันกินเหล้า
เยอะๆมันจะขี้อ้อนชอบให้ผมเอาใจมัน  ดูแลมันทุกอย่าง
ยิ่งพ่อภูกับแม่แก้วชอบฝากฝั่งมันกับผมด้วย  มันก็เลย
ได้ข้อนี้มาอ้างตลอด..
....แต่จริงๆผมทำทุกอย่างเพราะมันคือหัวใจของผม.....
......ตอนที่ผมหัดกินเหล้า  ครั้งแรก  มันจับผมมอมเหล้า
 คนไม่เคยกินเหล้า...อาการย่อมไม่ปกติ
 แต่มันกลับนั่งหัวเราะเยาะผม  แต่ตัวมันไม่ค่อยกิน
มันบอกว่าผมเมาแล้วถ้ามันเมาจะไม่มีใครดูมัน....
ผมอ้วกแตกอ้วกแตน...มันก็มาคอยลูบหลังให้ หาน้ำมาล้างปาก
เอาผ้าเย็นมาซับหน้าให้ผม  แล้วก็น้ำร้อนๆมาใส่น้ำมะนาวข้นๆ
ให้ผมกิน  มันบอกว่าช่วยแก้เมาได้....แล้วมันก็ให้ผมนอนหนุน
ตักมัน..จนผมเผลอหลับไปรู้ตัวอีกทีก็อยู่ห้องนอนมันล่ะ..
..........
++..โอไปนั่งเถอะน่ะ  เราอยากจะช่วยดูอย่างอื่นให้เพื่อนๆ
โอไม่ต้องทำล่ะไปกินให้สนุก...++
โอทำท่าอิดออดจะไม่ไปผมเลยต้องผลักมันเบาๆ...
++ไปก็ได้...มีอะไรให้ช่วยก็บอกน่ะ...++
ปีนี้เรามาเลี้ยงกันที่บ้านโต..เพราะว่ามันขออนุญาตแม่เรียบร้อย
อีกอย่างแม่ของโต  แกไม่อยากให้พวกเราไปกินที่อื่นเป็น
ห่วงกลัวอันตรายเลยให้มากินที่นี่แกมาช่วยทำอาหารง่ายๆ
ให้พวกเรากินด้วย  แต่ก็ขอว่าอย่ามีเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล
มากนัก.....
++ไม่ไปนั่งกินกับเพื่อนเล่อ วิน....++
++กินล่ะครับ..หลายอึกเลยล่ะ..++ผมพูดขำๆกับแก
++แค่นี้แม่ทำได้เพราะว่าของเตรียมไว้หมดแล้ว....++
++ไม่เป็นไรคับ..ผมอยากช่วย..คับ..++
++วิน...น้ำ...น่ะ++ โตเอาโค้กแอบใส่เหล้าให้ผมตามเคย
++ขอบใจ..++ผมรับกินมากินหน่อยแล้วก็วาง..
++เหนื่อยมั้ยแม่...++
++ไม่ต้องถาม  ทำให้กินก็กินไป...++แม่มันดุ
++อ้าวแม่...เป็นห่วงน่ะนี่ถึงถาม...++
++อุตส่าส่งผู้ช่วยมือ 1 มาให้ด้วย..++พูดจบมันก็ขำแล้วเดินออกไป
....เสียงร้องเพลงจากคาราโอเกะที่กำลังดังอยู่  ทำให้บรรยากาศ
งานเลี้ยงวันนี้ดังตลอดแต่ล่ะคนต่างแย่งกันร้องเพลง
ทั้งที่เสียงไม่เอาไหนเลยแต่ก็อยากจะร้อง..คิดๆไปเสียงลมพัด
ใบไม้แห้งยังเพราะกว่าเลย..พวกมันร้องอีก
ผมนึกได้ว่า  นี่คงเป็นงานเลี้ยงครั้งสุดท้ายที่พวกผมจะได้อยู่กัน
ครบแบบนี้  เลยเอามือถือไปถ่ายวีดิโอไว้
เก็บไว้ดูยามที่ผมอาจจะไม่ได้เจอพวกมัน....
…..
…
..
++ทำอะไรไอ้วิน...++เพื่อนคนนึงตะโกนถามเมื่อเห็นผมเดินวนไป
รอบเพื่อนที่ล่ะคนอย่างช้าๆ...โอเห็นอย่างนั้นเลยมาเดินตามอีกล่ะ
++เมิงก็เห็น...++
++ไอ้ห่าเอ้ยถ่ายทำไมกุยังไม่ได้อาบน้ำเลย..++มันแซว
++เอ่อน่า...ให้มันเน่าเถอะ..++ผมบอก
...ผมถ่ายจนมาถึง..ไอ้โต...มันก็จับเอามือถือไปจากมือผม..
++วินมานี่เมิง...++มันเอามือถือมาถ่ายตัวมันเองแล้วกอดคอ
คอผมไว้..แว้บนึงมันก็หันมาจูบที่แก้มผมเต็มเหนี่ยว...
++ฮิ้วววววววววววววว.....++เสียงเพื่อนๆฮากันกลิ้ง
ขำกันอย่างสนุกสนาน
++เฮ้ยยๆๆๆ....พอแล้ว..++โอตะโกนบอก
++น่าน  แฟนมันหวงอิก..++ไอ้วีแทรก
++กุมั่งดิ..สาดดดดดดดด..+++ไอ้วีบอกโต
++อ้าวไอ้เหรี้ย  กุไม่ได้รุมโทรมอยู่น่ะสาดด..++โตว่าแถม
หัวเราะกันลั่นไอ้โตยันหัวไอ้วีไว้...
++แฟนกุ..กุหวง..++ไอ้โตล้อเลียน
ผมก็ยันหัววีไว้มั่งดึงมือมาจากมือไอ้โต
...หันไปอีกทีเห็นไอ้เก่งกระดกเหล้าและหันออกนอกวง...
ควักโทรศัพท์ออกมาโทร....
++วินทางนี้มั่ง....++  เพื่อนเรียกผมจากอีกฝั่ง....
++พอได้แล้ววิน++โอหันมาบอกผม 
ตอนนี้ผมเพิ่งเห็นว่าโอหน้าแดงมากมันคงกินเหล้าไปเยอะ
++ทำไมล่ะโอ..กะลังสนุกเลย..++ผมบอกมันยิ้มๆแล้วจับที่บ่า
++โอรู้น่ะว่าว่าวินกำลังทำอะไร...++สีหน้าที่เหมือนจะร้องไห้
ของมันทำให้ผมไม่สบายใจนัก
++วินก็แค่อยากเก็บทุกอย่างไว้เป็นความทรงจำที่ดี..++ผม
กระซิบที่ข้างหูโอ
..มันรวบตัวผมไปกอดแล้วร้องไห้กระซิกๆๆเหมือนเด็ก
++อะไรกันว่ะเมิง 2 คนนี่  นั่นร้องไห้เฉยเลย..++
ไอ้โตบอก..
++ไม่มีอะไรหรอกโต..++
ผมเดินลากโอไปที่อีกมุมนึงของบ้านกะว่าจะปลอบมันให้หยุดร้อง
เพราะว่าตอนนี้มันเมาไปล่วงหน้าผมหลายขุมล่ะ แถมผมยังไม่เคย
เห็นมันเมาอย่างนี้มาก่อนด้วย
++จะไปไหนกัน...++เพื่อนๆตะโกนถาม...
++ไปปลอบเด็กหน่อย..เด็กร้องไห้..++ผมตอบให้ขำๆ
ทั้งที่ใจผม  กลับรู้สึกกังวลและเป็นห่วงโอมาก
ถ้าผมไปแล้ว  โอจะมีใครเป็นเพื่อนสนิท  โดยปกติ
มันไม่ค่อยสุงสิงก่ะใคร....ผมคงต้องฝากมันก่ะไอ้โตและวีด้วย
.........
.....
..
++นั่งซิโอ...++ผมจับมันให้นั่งลงที่ม้านั่งหน้าบ้านของโต
แต่มันกลับมาซุกอยู่ที่ไหล่ผมกับน้ำตาที่ไหลเลอะเสื้อผม
ผมลูบหัวมันเบาๆไปมาไม่พูดอะไร......
++วินอย่าไปเลยนะ..โอขอร้อง..++นั่นเป็นคำแรกที่มันเอ่ย
มาหลังจากที่เงียบไปซักพัก….
++โอ...วินก็อยากทำอย่างนั้น...เมื่อก่อนวินอยากไปจากที่นี่
เร็วๆเพราะว่าอะไรโอก็รู้...แต่ตอนนี้วิน  ชักไม่อยากไปแล้ว
เหมือนกันนะ....++ผมกอดโอไว้น้ำตามันก็ไหลออกมา
โอยิ่งร้องเสียงดังกว่าเก่า...
++วินน...วินไปแล้วโอจะเป็นเพื่อนกับใครล่ะ...++
++โอ....เพื่อนๆทุกคนในห้องก็เป็นเพื่อนเราทั้งนั้นแหละ...++
++อีกอย่างโตกับวีก็เป็นเพื่อนที่ดีได้ด้วย..แล้วก็มีหลายคน
ที่นิสัยดีๆอ่ะ++
...เสียงร้องไห้ของโอเบาลง....
++วินนน....โอรักวินนน่ะ...++
++วินก็รักโอ...++ผมตอบแบบไม่ได้คิดอะไร
++ขอบใจน่ะวินน.++เสียงโอตอบรับเบาๆ
ผมโอบกอดโอไว้เต็มมือ....

..........
....
++ไอโอออ....++เสียงตะคอกดังข้างๆทำให้ผมต้องรีบหันไปดู
...ไอ้เก่งมันเมาแล้ว  ผมกะลังคิดอยู่ว่าจะมีอะไรหรือเปล่านี่..
โอลุกขึ้น...หันไปมองไอ้เก่งอย่างโมโห  โอเดินลิ่วไปหามัน
แต่ผมจะดึงไว้ไม่ทันเสียแล้ว...
++เหรี้ยเอ้ย...ไม่มีเมิงซักคนไอ้วินก็คงไม่เป็นอย่างนี้..++
หมัดที่เหวี่ยงไปโดนหน้าไอ้เก่งอย่างฉิวเฉียด....
++อย่าโอ...++ผมไล่ทันแล้วรีบดึงโอกลับเพราะรู้ว่าเด็กเรียนคงสู้
แรงนักกีฬาไม่ได้แน่  ยิ่งเมาๆอย่างนี้  ส่วนอีกคนถึงจะเมาแต่มัน
สติสตังยังดีกว่าโออีก
….
....
++กูบอกและเตือนเมิงไปแล้วว่าอย่ามายุ่งกับไอ้วิน...
เมิงคิดว่ากุล้อเมิงเล่น...ไอสัสสส...++
เท่านั้นล่ะมันโผมาหาโอทันที...
++เอาดิ...เมิงคิดว่ากุกลัวเมิงเร่อะ  ไอ้เก่ง...++
ผมปรี่เข้าไปขวางโอไว้..เพราะคิดว่าอย่างน้อยมันคงไม่กล้า
แต่......มันจับผลักออกอย่างแรง
++หันไปอีกทีทั้ง 2 คนประเคนทั้งหมัดทั้งทีนใส่หากัน...++

++..เหี้ยแร่ะ..++โตตะโกนแล้ววิ่งมา..
++โตเมิงไปห้ามเพื่อนเมิงที...++
ผมรีบไปแยกโอออกมาเช่นกัน
++สัดเอ้ยยยย....++  มันเอาเท้ายันโอทิ้งทวน  แต่โดนปลายๆ
ผมดึงโอมาได้แต่โอทรุดลงกับพื้น
++เพี้ยะ...++ผมฟาดมือไปที่หน้าไอ้เก่งเต็ม  หน้ามันสะบัดไป
ตามแรงมือผม  แต่น้ำตาผมเสือกไหลเอง  โตมองอย่างตกตะลึง
++เลวว...++ผมมองมันตาเขียวอย่างโมโหจนพูดอะไรไม่ออก
++เป็นไงมั่งโอ++ผมถาม  เพราะสภาพโอตอนนี้มันต่างกับอีกคน
ที่ยืนจ้องอยู่  ผมลูบไปตามตัวมันเพื่อดูว่ามันเจ็บตรงไหน
++ไม่เป็นไร..++โอบอกและพยายามลุกขึ้นแต่เหมือนไม่ไหว
ผมต้องประคองมันไว้
++เมิงทำอะไรลงไปเมิงคิดมั่งหรือเปล่าไอ้เก่ง..++โตด่ามัน
++คนมันถ่อยอย่างนี้..คงคิดไม่ได้หรอก...++ผมด่ามันอีกที
++แมร่งเอ้ยย...++มันทำหน้าโมโหใส่ผม
....วีวิ่งเข้ามาหลังจากเหตุการณ์เริ่มสงบ...
++เกิดอะไรขึ้นว่ะ..++มันถามอย่างลุกลี้ลุกลน
แล้วเดินมาดูโอที่เห็นสภาพมันยับๆ...มันไปปัดดินที่ติดเสื้อผ้าโอ
ออก
.........
.....
++ไอ้โต  ไอ้วี  กุฝากไอ้โอหน่อย....++
พูดจบมันก็มาดึงแขนผมออกจากโอ...
++เมิงจะพากุไปไหนกุไม่ไป..++
ผมพยายามสะบัดแขนออกจากมือมัน
++ถ้าเมิงไม่ไปกับกุ....กุจะกระทืบมันซ้ำอีกรอบ...++
มันมองไปที่โอ  แรงบีบที่แขนผมยิ่งแขนขึ้น..
++ไปกับมันเถอะวิน  ถ้าวินไม่ไป  วินก็รู้ว่าโตกับวี
ก็เอามันไม่อยู่หรอกน่ะ  ไม่ต้องเป็นห่วงโอน่ะ
เดี๋ยวโตกับวีจะดูแลมันอย่างดีเลย...++
++กุไม่ไป..++ผมดื้อดึง  พยายามจะแกะมือมันออก
แต่ทำไมมือมันแข็งแรงจังว่ะ
มันลากผมไปที่รถมัน
++นั่งข้างหน้ากุนี่..++
พอผมนั่งได้ก็มองไปหาโอที่ตอนนี้ วีกับโตประคองมันอยู่
ผมส่ายหัวบอกมันว่าไม่ต้องเป็นห่วง  มันบิดรถออกจาก
ที่นั่นทันที..
++เมิงจะไปไหน..++ผมถามแบบเคืองๆ
มันไม่ตอบแต่มันกระเถิบมาติดกับผม  จนผมต้องขยับออก
++นั่งดีๆซิคับเดี๋ยวตก++มันปล่อยมือข้างซ้ายมาโอบเอวผม
ขยับมานั่งให้เต็มเบาะ
.......
ตอนนี้ผมรู้แร่ะว่ามันขี่รถไปแบบไม่มีจุดหมาย  มันขี่ไปเรื่อยๆ
อย่างช้าๆ วนไปวนมา  จนแวะลงที่ 7 เข้าไปซื้อของ  ผมเลยโทรหา
โตถามเรื่องโอ  โตบอกไม่เป็นไรมากหรอกแค่ช้ำๆหน่อย 
ไอ้เก่งอาจไม่ได้ทำเต็มแรงและคงเป็นเพราะว่าโอเมาด้วย
ตอนนี้พวกมันพาโอขึ้นไปนอนแล้วพร้อมกับเช็ดตัวให้เรียบร้อย
ส่วนงานเลี้ยงวงแตกไปล่ะ  เพราะว่าได้เวลาสมควรแล้ว
....
++โทรหาใคร..++มันดึงมือถือผมไปดู
แล้วมันก็ส่งคืนให้ผม แล้วยิ้มๆเมื่อเห็นเบอร์  มันแวะเต็มน้ำมันอีกที....
++จะไปไหนต่อ.++ผมถามเพราะว่าไม่เห็นมันจะรีบร้อน
++กลับบ้านซิคับ  ขี่รถเหนื่อยล่ะจะพาเข้าโรงแรมก็ไม่มีเงิน..++
มันพูดขำๆ
++ขึ้นรถซิคับ..++มันตบที่เบาะ
++นั่งข้างหลังก็ได้..++ผมเดินอ้อมไปข้างหลัง
มันดึงแขนผมมาให้นั่งข้างหน้าเหมือนเดิมแทน....
..........
....
เมื่อมันขี่ออกมาได้ซักพัก.....
++ทำอะไรลงไปรู้ตัวบ้างมั้ย...++ผมเริ่มคุยกับมันดีขึ้นหลังจาก
อารมณ์โมโหเริ่มหายไป
++ยอมคุยกับพี่เก่งดีๆแล้วเล่อคับ..++
++จะคุยมั้ยล่ะ..++ผมกระทุ้งซอกที่อกมันเบาๆ
++คุยคาบบบคุย...++เสียงกระซิบที่ข้างหู ...มันอ้อนอีกล่ะ
++แล้วไปทำอย่างนั้นกับโอทำไม...++
++หวง....++มันตอบสั้นๆ  แต่ผมอึ้ง
........
.......
++หวงมากด้วย..++มันพูดต่อแล้วเอาคางมาซบที่ไหล่ผม
......................................
........................

[zeazaiz]

ไอคู่นี้นี่ ..เฮ้อ
ขอบคุณนะจ๊ะ  +1จ่ะ

[jantaro]

 


อารายยังไงเนี่ยย
ขอบคุณมากๆนะครับ
ไว้จะมารอทุกวันเลยน้าคราบบบบ



 

[Winer]

***********************
ดีครับเพื่อน  ขอบคุณเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านกันน่ะ   

ถึงแม้ไม่มีใครอ่านผมก็อยากลง..55  หากใช้ภาษาไม่ถูกต้องก็ขออภัยนะครับ
เพราะอยากใช้ภาษาพูดมากกว่าเขียน
เรื่องนี้  ผมเคยลงที่อื่นมาแล้ว 
ซึ่งก็ได้รับการตอบรับที่ดีมากๆสำหรับตัวเองในการเขียนเรื่องแรก
แต่กับที่นี่  อาจไม่มีใครอ่านก็ไม่เป็นอะไรอ่ะน่ะแต่ผมก็อยากเขียน

แต่ผมก็ฝันที่จะนักเขียนเก่งๆเหมือนกัน
พระเอกชื่อ เก่งนี่  เอามาจาก ไอ้เก่งเรื่องโรงเรียนดัดสันดาน  โทษน่ะเฮียเก่งที่ยืมชื่อมาใช้..คริคริคริคริ
เรื่องนี้เอาแรงบัลดาลใจจาก  อีกเรื่อง  จำไม่ได้อ่านที่นี่แหละคับ
อีกอย่างผมแอบรักเพื่อนชื่อเก่ง  มันก็เก่งสมชื่อจริงๆ  พูดง่ายๆชอบคนชื่อเก่งง่ะ

แต่ผมจะเอามาปรับใหม่ให้ดีขึ้นในส่วนที่คิดว่ามันไม่สมบูรณ์เนื่องจากเพิ่งหัดเขียน

*****************************
** เก่ง **     หนุ่มน้อย  รูปหล่อ  ทะเล้น ทะลึ่ง แสบซ่า  บ้าบิ่น
** วิน **     หนุ่มน้อย  ใสซื่อ  จริงจัง กับหัวใจใสๆ
** บีม **     เด็กน้อย  เสี๊ยวซ่า  แก่แดด แก่ลม  และแสบสันต์
** โอ **     หนุ่มน้อย  ผู้เป็นเพื่อนรัก  รักเพื่อน ของวิน
** โต **     หนุ่มน้อย ผู้รักเพื่อน  เพื่อนรัก  สุดๆของเก่ง
** วี **       หนุ่มน้อย ที่ไม่ค่อยทันเค้า  ง่ายๆ อะไรก็ได้สำหรับเพื่อน
** ตี้ **       หนุ่มน้อย  รูปหล่อ  พ่อรวย ศัตรูหัวใจของเก่ง
** เล็ก **    หนุ่มน้อย  รูปหล่อ  พูดน้อย  รักนะแต่ไม่กล้าบอก
..................................................................
มาแนะนำตัวละครบ้าง  ยังไงก็ฝากมั่งน่ะครับ
ฝากปรมาจารย์ท่านอื่นแนะนำบ้าง..คริคริคริคริ
ขอบคุณมากๆครับ

[Ak@tsuKII]

 

เข้ามาให้กำลังใจ

[OitJi]

***********************
ดีครับเพื่อน  ขอบคุณเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านกันน่ะ   

ถึงแม้ไม่มีใครอ่านผมก็อยากลง..55  หากใช้ภาษาไม่ถูกต้องก็ขออภัยนะครับ
เพราะอยากใช้ภาษาพูดมากกว่าเขียน
เรื่องนี้  ผมเคยลงที่อื่นมาแล้ว 
ซึ่งก็ได้รับการตอบรับที่ดีมากๆสำหรับตัวเองในการเขียนเรื่องแรก
แต่กับที่นี่  อาจไม่มีใครอ่านก็ไม่เป็นอะไรอ่ะน่ะแต่ผมก็อยากเขียน

แต่ผมก็ฝันที่จะนักเขียนเก่งๆเหมือนกัน
พระเอกชื่อ เก่งนี่  เอามาจาก ไอ้เก่งเรื่องโรงเรียนดัดสันดาน  โทษน่ะเฮียเก่งที่ยืมชื่อมาใช้..คริคริคริคริ
เรื่องนี้เอาแรงบัลดาลใจจาก  อีกเรื่อง  จำไม่ได้อ่านที่นี่แหละคับ
อีกอย่างผมแอบรักเพื่อนชื่อเก่ง  มันก็เก่งสมชื่อจริงๆ  พูดง่ายๆชอบคนชื่อเก่งง่ะ

แต่ผมจะเอามาปรับใหม่ให้ดีขึ้นในส่วนที่คิดว่ามันไม่สมบูรณ์เนื่องจากเพิ่งหัดเขียน

*****************************
** เก่ง **     หนุ่มน้อย  รูปหล่อ  ทะเล้น ทะลึ่ง แสบซ่า  บ้าบิ่น
** วิน **     หนุ่มน้อย  ใสซื่อ  จริงจัง กับหัวใจใสๆ
** บีม **     เด็กน้อย  เสี๊ยวซ่า  แก่แดด แก่ลม  และแสบสันต์
** โอ **     หนุ่มน้อย  ผู้เป็นเพื่อนรัก  รักเพื่อน ของวิน
** โต **     หนุ่มน้อย ผู้รักเพื่อน  เพื่อนรัก  สุดๆของเก่ง
** วี **       หนุ่มน้อย ที่ไม่ค่อยทันเค้า  ง่ายๆ อะไรก็ได้สำหรับเพื่อน
** ตี้ **       หนุ่มน้อย  รูปหล่อ  พ่อรวย ศัตรูหัวใจของเก่ง
** เล็ก **    หนุ่มน้อย  รูปหล่อ  พูดน้อย  รักนะแต่ไม่กล้าบอก
..................................................................
มาแนะนำตัวละครบ้าง  ยังไงก็ฝากมั่งน่ะครับ
ฝากปรมาจารย์ท่านอื่นแนะนำบ้าง..คริคริคริคริ
ขอบคุณมากๆครับ

ทำไมจะไม่มีคนอ่านเรานี่ไงอ่านแล้วคนนึงแล้วก็มั่นใจว่าต้องมีคนอ่านที่ชอบอยู่เยาะแน่ๆ แค่ยังไม่มาแสดงตัวกันเท่านั้นเอง^^



แล้วก็จะตามติดอ่านต่อไปด้วยอ่านไปเรื่อยๆจนจบเลยแหละ 




ส่วนเรื่องการใช้ภาษาพูดเราว่าก็ดีแล้วนะ มันอ่านแล้วได้อีกมุมมองหนึ่งกว่าภาษาเขียนอ่ะ ดำเนินเรื่องได้สนุกดี กระชับดี ให้กำลังใจกันต่อไป

[burana]

มาแสดงตัวค่ะ รอติดตามอ่านอยู่นะคะ 

[faNg]

อ๊า ยยยยย จะดีกันแล้วใช่มั้ย ยยยย

รอตอนต่อไปน่ะข๊ะ 

[Winer]

***********************
ตอนที่ 9.....ลา....
.....................................
*****************************
.......
...พอมันพามาส่งถึงหน้าบ้านผมก็ค่อยๆลงจากมอไซร์
แล้วยืนมองหน้าที่กำลังอมยิ้มให้ผมอยู่...
++ส่งแค่นี้ก็พอแล้ว..++
++ใครบอก เปิดประตู  จะเอารถไปเก็บ...++
++จะนอนที่นี่หรือ..++
++ทำไม  พี่นอนที่ไม่ได้แล้วไง..++
++พูดดีๆก็ได้..++ผมดุมันแล้วก็เดินไปเปิดประตูบ้านให้
...................
......
...เข้ามาในบ้านแม่ก็ไม่อยู่แล้วปกติแม่จะนั่งรอถ้ากลับช้า
ผมเดินนำหน้ามันขึ้นห้องเลย..
++วินอาบน้ำก่อนน่ะ...++ผมเดินคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ
**ภายในใจผมก็คิดวุ่นวายไปหมด  มันห่างผมไปไม่เท่าไร
แต่กลับเหมือนเวลานั้นเนิ่นนาน
..สายน้ำเย็นๆที่ไหลลงมารดตัวผม  คงทำลดไฟที่ร้อนระอุ
ในใจผมลงได้บ้าง..**
..ออกมาอีกทีเห็นมันนั่งสูบบุหรี่พ่นควันเหมือนคนที่
กำลังความทุกข์ใจ  ผมยืนมองควันที่มันพ่นออกจากมา
เหมือนมันเองก็ใจลอยคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยโดยที่ไม่ได้
หันมาสังเกตว่าผมยืนจ้องอยู่
.. นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นมันสูบ  แม่จะรู้ว่มันกินเหล้าเก่ง
แต่ก็ไม่เคยเห็นว่ามันสูบบุหรี่  คนอื่นยื่นให้มันก็ปฏิเสธไม่รับ
ผมเดินไปนั่งลงข้างๆ....
++สูบบุหรี่ตั้งแต่เมื่อไร..++ผมถามเพราะสงสัยมากๆ
++เพิ่งหัด  เครียดๆ  เลยลองดู..++
++ไม่สูบได้มั้ย..++ผมไปดึงบุหรี่ที่ไหม้เกือบหมดมวน
ออกจากปากมัน...มันหันมามองยิ้มๆ
++ทำไมต้องสูบด้วย..แล้วเครียดเรื่องอะไร  บอกได้มั้ย..++
++........................++มันก้มเอามือลูบหน้าไปมา
++อาบน้ำก่อนดิ..จะได้สบายตัว...++ผมดึงให้มันลุกขึ้น
..,มันทำยึกๆยักๆ  แต่ก็ลุกขึ้นในที่สุด.....
++ไม่อาบได้ม่ะ..++มันต่อรอง
++ไม่อาบก็นอนกับพื้น..++ผมว่าเชิงขู่
++คับ  พี่เก่งอาบก็ได้...++มันเดินหน้างอเข้าห้อง
...................
......
เมื่อมันเข้าไปแล้ว...ผมก็นึกขึ้นได้ว่ารอยฝ่ามือที่หน้ามันยังชัดเจนอยู่เลย
 ไม่รู้ว่ามันจะเจ็บแค่ไหน...ผมเดินออกจากห้อง
ไปเอายาและหาอะไรพอที่จะให้มันกินได้  เผื่อมันหิว  เพราะเห็นมันกินแต่เหล้า...
มากกว่าอย่างอื่น  แม้แต่ตอนนี้กลิ่นเหล้าก็ยังหึ่งไปหมด
...........
....
++ยังไม่นอนอีกเล่อลูก..++แม่ทักขึ้น  ทำให้ผมต้องเงยหน้าจากตู้เย็น
++แม่ก็เหมือนกันเร่อะคับ...++
++ก็รอลูกแหละ...++
++อ่อ..คับ..++ผมยิ้มอายๆลืมไปว่าเวลาที่ผมกลับบ้านดึกๆอย่างนี้
แม่มักจะนั่งรอเสมอ
++หิวหรือเปล่า..++
++ว่าจะหาอะไรให้เก่งกินคับแม่  กลัวมันหิว...++
++ห่วงเก่ง  มากกว่าตัวเองอีกน่ะนี่..++แม่แซว
++ก็เห็นมันกินแต่เหล้า อย่างเดียวนี่นา..++
++เตือนๆเก่งบ้างก็ดีนะลูก  ของพวกนี้ไม่ดีเลยน่ะ
แล้วลูกกินไปเท่าไรล่ะนี่..++
++ผมกินไม่เก่งหรอกคับแม่ แค่ 2 -3 แก้วเอง..++
++เมื่อกี้แม่ว่าจะลงมา  แต่เห็นเก่งมาด้วยเลยไม่ลงดีกว่า..++
สายตาแม่มองผมอย่างห่วงใย...
++แล้วนั่นอะไร..++แม่ชี้ไปที่ยาแก้ฟกช้ำที่วางอยู่บนโต๊ะ
++เออ  คือ...++  ผมจะบอกยังไงดีล่ะ
++อีกแล้วใช่มั้ยลูก..แล้วเป็นอะไรมากมั้ย...++
++ไม่หรอกครับแค่แก้มมันช้ำๆ...เท่านั้น..++แม่ก็ยิ้มๆ 
++เอาอีกแล้ว  คราวนี้โดนอะไรล่ะ..++
++คือ..++ผมยกมือให้แม่ดูแทนคำตอบ
++วินเป็นคนทำ..++
++คับแม่..++ผมสารภาพกลัวแม่ดุเหมือนกัน
++ยานี่เก่งใช้คนเดียวนะนี่แม่ว่า..++แม่หัวเราะผมอดยิ้ม
ไม่ได้ก็เพราะว่าแม่ซื้อไว้ให้มันจริงๆง่ะ  คนอื่นไม่ค่อยได้ใช้หรอก 
++ป่ะขึ้นไปเถอะลูก...แม่จะไปนอนแล้วเหมือนกัน...++
++เอ่อ แม่ลืมบอก  กลับบ้านช้าแบบนี้อย่าลืมโทรบอกแม่ก่อน
อย่าลืมน่ะว่าพ่อเค้าไม่ชอบเวลาที่หายไปไหนไม่บอกอ่ะ..++
++คับ..++ผมก้มหน้ารับผิด
.........
.....
ผมถือนมขวดนึงกับกับแซนวิชนึงอัน  ขึ้นไปที่ห้อง.......
++อะไรนี่อาบน้ำเสร็จก็จะนอนเลยเร่อะ..++
ผมถามเมื่อเห็นมันนอนซบกับหมอนข้างแล้ว
++จะให้พี่เก่งทำอะไรล่ะคาบ...++มันตอบทั้งๆที่หลับตาเหมือนคนง่วง
++ง่วงอ่ะ..++มันว่าต่อ
++ลุกขึ้นมาทายาก่อน...ดูซิแก้มช้ำหมดแล้ว..++ผมดุ
++ใครทำพี่เก่งล่ะคาบ...++มันเหลือบตามามองผมแบบเจ็บๆ
เมื่อเห็นมันไม่ลุกผมเลย  ขยับไปนั่งข้างๆ  เอายาทาที่แก้มมันเบาๆ
มันค่อยๆลืมตามอง  แต่ผมก็อ่านสายตาไม่ออก
++เจ็บมั้ย...++ผมถามมัน  แต่มันจับมือผมไว้....
++เจ็บดิ..นึกว่าจะไม่ทายาให้ล่ะ..++
++มือนี้หรือเปล่าที่ฟาดหน้าพี่เก่ง..++มันจับมือบีบๆไว้
ผมขำที่มันทำหน้าทำตาคิดว่าตัวเองน่ารักตายล่ะ
++ขำทำม่ะ...++
++ขำเด็กด้อยปัญญา...++
++โวววว.....คนเค้าพูดดีๆ.++
++ขอบคุณที่ช่วยระงับสติพี่น่ะ..++มันอ้อน
ผมแกะมือมันออกแล้วทายาให้มันต่อ
++หน้าเครียดๆ  มีอะไรหรือเปล่า..++
++วินดีกับพี่เก่งจัง..++ตาที่ใสแป๋วจ้องผมอยู่ทำให้ผมแทบห้ามใจตัวเองไหว
++ก็เราเป็นเพิ่อนกันไง..++
++เพื่อนเล่อ....++มันอมยิ้ม
++แน่น่ะว่าเราเป็นแค่เพื่อนกัน...++มันยิ้มสายตาเยิ้ม
++แน่ใจซิ...++
...ผมตอบแบบไม่ลังเล  น้ำตาก็ดันไหลแม๊ะๆมันจะให้ผมบอกมันได้ยังไง
ในเมื่อตัวมันเองยังมีใครอีกคนคาอยู่ และเค้ารักห่วงใยมันไม่แพ้ผม
สู้ผมยอมเจ็บเพื่อให้มันไปในทางถูกดีกว่า...
++โกหก...ไม่เก่งอีกตามเคย...++มันเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาผม
++เพื่อนอะไรจะร้องไห้เวลาที่พี่เก่งโดนพ่อทำโทษ..หรือ
ไปชกต่อยกับเพื่อนจนฟกช้ำดำเขียวไปทั้งตัว.++
++เพื่อนอะไรจะงอน..แล้วโมโหเวลาที่พี่เก่งไปหลี่หญิง...++
++เพื่อนที่ไหนจะมาคอยดูแลเอาใจใส่พี่เก่งเวลาที่พี่เก่งไม่สบาย
หรือเวลาเจ็บตัวอย่างดีขนาดนี้..++
มันโอบผมนอนลงข้างมันเช็ดน้ำตาผมที่ยังคงไหลไม่หยุดให้
++ก็เพราะเพื่อนคนนั้นเป็นเก่งไง..เพื่อนที่วินรักยิ่งกว่าชีวิตอีก++
..ผมซบกอดมันที่อกเหมือนเด็กน้อยที่ได้ของที่รักยิ่ง
++อ่ะทีโตกะไอ้วี  ไม่เห็นเป็น...++มันก็เปรียบไปได้
++ก็โตกับวี  มันเป็นเพื่อน  เออ...++ผมไปไม่ถูก
++เพื่อนแบบไหน..++มันหัวเราะเหมือนจับทางผมไว้ได้
++ก็เพื่อนรักธรรมดาง่ะ..++
++ปากแข็งงงง..++มันดุผม
.......
.....
++นอนเถอะ..++  ผมรีบตัดบทกลัวใจตัวเองอย่างบอกไม่ถูก
เพราะว่าสายตาที่จ้องมองผมอยู่กับริมฝีปากนั้นห่างกันไม่ถึงฟุต
++ไม่ง่วง..++มันตอบแบบคนเอาแต่ใจ
++แต่วินง่วงแล้ว..++
++จะรีบนอนไปไหน..โรงเรียนก็ไม่ต้องไปแล้ว..++
...จริงซิน่ะผมนึกขึ้นได้ล่ะว่าผมจะทำอย่างไรดีกับเรื่องที่จะย้ายบ้าน
อีกไม่นาน....
++ติ๊ดดดด....ติ๊ดดดด..++เสียงโทรศัพท์ผมดัง
ผมเอื้อมมือข้ามตัวมันไปรับโทรศัพท์  เพราะว่ามันอยู่ตรงข้ามมัน
++ว่าไงโอ....++
++วินเป็นไงมั่ง...++
++วินสบายดี...โอล่ะทำไมยังไม่นอน...++อยากโทรไปหามันอยู่
แต่เห็นโตบอกว่ามันนอนแล้วเลยไม่โทร
++เจ็บตรงไหนมั่ง..++ผมมองคนต้นเรื่องที่ตอนนี้จ้องผมแทบไม่วางตา
.........
++วินอยู่ไหน..++
++อยู่บ้าน...เก่งมาส่งที่บ้านแล้ว..++
++เก่งอยู่ด้วยช่ายม่ะ.++เสียงโอฟังแล้วเหมือนคนน้อยใจ
++อืมม..เก่งอยู่นี่แหละ..++
++นอนได้เถอะคับ  พี่เก่งง่วงแล้ว...++เก่งขยับหน้ามาพูดใกล้สาย
ผมเลยตีมันไป 1 ที..
++โอ้ยเจ็บนะคาบบบบบ...++มันว่าและร้องโอดโอย
++งั้นนน...คะ..แค่นี้น่ะ..++โอวางสายทิ้งไป
++มันโทรมาทำไม..++ไอ้เก่งถามแบบไม่พอใจ
++ตัวเองผิดแล้วยังไปเคืองเค้า..++
++ถ้ามันถูกก็ไปเข้าข้างมันดิ...มาเข้าข้างคนผิดทำไมล่ะ..++
มันตวาดผม
ผมตอบมันไม่ถูกเลยอ่ะเจอมันถามแบบนี้
++พรุ่งนี้เก่งต้องไปขอโทษโอด้วยน่ะ..++ผมสั่งมัน
++ไม่....ถึงผิดก็ไม่ไป..++ผมเอามือไปจิ้มที่แก้มช้ำๆของมัน
++โอยยยยยยย.....เหรี้ยเอ้ย....++
++ด่าใคร...++ผมถาม
++ด่าตัวพี่เก่งเองล่ะคับ..++
++งั้นก็เลิกคุยกัน..++
++โหห..เดี๋ยวนี้เข้าข้างมันขนาดนี้เลยเร่อะ..++
++............................++ผมไม่พูดล่ะ
++ไปก็ได้คับ..พี่ไปก็ได้...ยอมแล้ว...++
ผมหันมายิ้มให้มัน.....อย่างผู้ชนะ
++หิวม่ะ..++
++หิว..++มันพูดอย่างมีเลสนัย
++ขยับมานี่ดิ...++มันเรียก
พอผมขยับไปหามันก็พลิกตัวมันทับผมทันทีแต่ใจผมซิมันเต้น
ตูมตามไปหมด  ตื่นเต้นยิ่งกว่าทุกครั้ง  ที่อยู่ใกล้ๆหรือเป็นเพราะ
นานแล้วที่เราไม่ได้ใกล้กันอย่างนี้  ยิ่งสายตาที่มันจ้องอยู่
ผมไม่กล้าที่จะมองตามันเลย  กลัว....กลัวใจตัวเอง
++ทำไร..++ผมถามมันติดๆขัดๆชักหายไม่ออกซะล่ะ
เมื่อมันขยับริมฝีปากมาใกล้แทบติดกับผม
++ทำสิ่งที่คนเค้ารักกันทำดิ...++  มันจับหน้าให้มองหน้ามัน
++อายเล่อ..++มันถาม
++.............++ผมใจเต้นตุบตับจนพูดอะไรไม่ออก
++ใครรักใคร...++
++อย่าโกหกเก่งเลยนะคับ..ที่รัก.++มันก้มหน้าลงมาหา
เมื่อเห็นว่าจะหันหน้าริมฝีปากมัน
++อย่า  เก่ง...++
++อย่า..แต่ทำไมหลับตายั่วเก่งล่ะ..++มันว่าเล่นเอาผมอายสุดๆ
++55555...++มันหัวเราะเบาๆ
++ทนไม่ไหวแล้วนะ...อดทนมานานแล้ว...++พูดจบมันก็ประกบปากผม
อย่างร้อนแรง  ลิ้นอุ่นๆที่แตะริมฝีปากผม เหมือนคนผ่านงานมาอย่างโชกโชน
ทำให้ผมเคลิ้มจนลืมสิ่งที่ถูกต้องไปชั่วขณะ 
..นี่หรือเปล่าความรักที่ผมเรียกร้องขอจากมันมาตลอด
++ชอบม่ะ..++มันถอนปากออกมาถาม ก่อนจะเลียริมฝีปาก
แล้วทำต่อโดยไม่รอคำตอบของผม...รสจูบที่ทำโดยตั้งใจ
หรือรัก  มันทำให้ผมรู้สึกดีอย่างนี้นี่เอง...
++วินรู้มั้ย  วินน่ารักมากแค่ไหน...++มันเกลี่ยที่แก้มผมเบาๆ
++วินทำให้เก่งมีความรู้สึกเปลี่ยนไปรู้มั้ย.++สายตามันกำลังบอกว่ามันหื่นขึ้น
++อะไร..ยังไง..++ผมเองก็หื่นไม่แพ้มันล่ะม้าง
++เก่งอยากมีเซ็กกับวิน...วินเป็นผู้ชายคนเดียวที่เก่งอยากมีอะไรด้วย
เก่งรักวินนะคาบ...ที่รัก..เป็นของเก่งน่ะ++พูดจบมันซุกไซ้ลงที่ซอกคอผม....
เล่นเอาผมขนลุกซู่สยิวไปทั้งร่าง....
...................
..............
.......
......
ก๊อกๆๆๆๆๆๆ
เสียงเคาะประตูรัวดังถี่ๆ...ทำให้ผมต้องสะดุ้งขยับถอยออกมาจากมัน
++วิน...เก่ง....เปิดประตูหน่อยลูก...มีโทรศัพท์ด่วน++
เสียงแม่ตะโกนเรียก..โวกเวกอยู่ด้านนอก
ผมมองไปที่ไอ้เก่งตอนนี้ที่ไหนได้ เก่งน้อยกำลังดันบอกเซอร์ซะตึ่ง
แป๊ะ เสื้อก็ไม่มี  ส่วนผมก้อไม่แพ้กัน.....
++เดี๋ยวก่อนคับแม่ผมเข้าห้องน้ำอยู่..++ผมตะโกนตอบ
ใครจะกล้าออกไปสภาพ...น้อง(ชาย)นอนไม่หลับ..แบบนี้...
ถ้าแม่เห็นบอกไม่ถูกง่ะ   ต่างคนต่างมองหน้ากัน  เหมือนจะถาม
ว่าจะทำไงดีล่ะตอนนี้....
ผมรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไอ้เก่งก็วิ่งตามไป.....
........
....
พอนึกขึ้นได้ ผมก็รีบใส่เสื้อ  ไปคว้าหมอนข้างมากอด
เพื่อปิดวินน้อยที่เริ่มสงบนิดๆ  ไปเปิดประตูให้แม่....
++มีโทรศัพท์จากแม่ของฝนลูก  เก่งล่ะ  เค้าจะคุยกับเก่ง..++
ผมเลยขอเอาโทรศัพท์จากแม่ไปให้มันที่ห้องน้ำ....แม่ก็เดินมาตาม..
++คับสวัสดีคับ..แม่..++
++............................++
++อะไรน่ะคับ...++มันร้องอย่างตกใจดังลั่น
++...........................++
++คับผมจะไปเดี๋ยวนี่แหละคับแม่...++มันตัดสายทิ้งยื่นโทรศัพท์ให้ผม
++แม่คับฝนขี่มอไซด์เฉี่ยวล้มตอนนี้อยู่โรงพยาบาล...++
สีหน้ามันเครียดเห็นได้ชัด  ผมเองก็สีหน้าไม่ดีเหมือนกัน
++ผมต้องไปหาฝนแล้วคับแม่...++สีหน้าหมือนร้องไห้
มันวิ่งไปใส่เสื้อผ้าอย่างเร่งรีบ
++แม่ไปส่งน่ะลูกขี่มอไซไปอันตราย  ยิ่งเก่งขับรถเร็วด้วย  แม่เป็นห่วง..++
มันพยักตอบรับ  หันมามองผม  ที่ไม่พูดไม่จาอะไรเลย  อยู่ข้างๆ
ตอนนี้นึกอะไรไม่ออกจริง  ห่วงฝนมากกว่า
................
........
...ทันทีแม่จอดรถที่โรงพยาบาล  มันก็วิ่งลง  ตะโกนบอกให้ตามไป
ดูก็รู้ว่ามันจิตใจร้อนรนแค่ไหน  หัวใจผมแตกสลายแล้วล่ะ   
ถ้ามันหันมาดูซักนิดมันจะเห็นว่าใครนั่งน้ำตาไหลอยู่ในรถ....
++วิน..++แม่เรียกผมดึงไปกอด
++ฮือๆๆๆ..++
++แม่ฮะ  วินไม่เข้าไปน่ะ..++ผมร้องไห้โฮต่อหน้าแม่
++โธ่  วินนลูกแม่..++แม่พลอยน้ำตาซึมตามผมไปด้วย
++ไปเถอะลูก..ไปดูฝนซักนิดแล้วเราค่อยกลับก็ได้++
++ถ้าผู้ใหญ่เค้ารู้ว่าเรามาแล้วไม่ไปเยี่ยมอย่างนี้มันไม่ดีน่ะ..++
++คาบแม่..++ผมต้องตามใจแม่
....ทันทีไปตามหมายเลขห้องที่มันบอก  ผมก็ชะโงกหน้าดู
ที่ช่องประตู  เห็นครอบครัวของฝนอยู่ครบ  ตอนนี้ฝนเอง
ก็รู้สึกตัวแล้ว  เห็นมันนั่งกุมมือฝนไว้  บ้างครั้งก็กอดฝนมั่ง....
แต่ผมซิแทบไม่มีแรงยืนที่เห็นภาพอย่างนั้น….
...ก่อนนี้ไม่ถึงชั่วโมง  มันบอกว่ามันรักผม  แต่หลักฐานที่เห็นตอนนี้
มันไม่ใช่แล้วล่ะ....
++เข้าไปข้างไหนเถอะลูก..++แม่เตือนผม
ผมหันมามองแม่เหมือนคนไม่มีวิญญานในร่างแล้ว
ผมพยายามปกปิดความรู้สึกไว้  ก่อนที่จะเดินตามแม่ไป
ผมค่อยก้าวเดินไปที่ฝนแต่ผมไม่มองหน้ามันแล้ว  เพราะ
ตอนนี้มีเพียงความโกรธอยู่ในใจ  หากผมมองหน้ามันตอนนี้
ผมอาจจะต่อยมันซักหมัดลงไปก้อได้
++ฝนเป็นไงมั่ง  เป็นอะไรมากมั้ย..++
ผมถามโดยที่ไม่มองสภาพคนที่นอนอยู่  ว่าขาข้างซ้ายใส่เฝือกอยู่
++ดีจ๊าวิน...เจ็บขามากๆเลย..++
++เก่งซินัดไว้ว่าจะไปงานเลี้ยง  พอดีมีธุระก่อนไปนิดหน่อย
เลยรีบมากๆกลัวว่าเก่งจะคอยนานฝนเลยบิดเต็มที่เลยไม่ระวัง
ผลก็ออกมาอย่างนี้...++เธอดูยังมีแรงใจที่เข้มแข็ง  เพราะพูดไป
ก็ยิ้มไปอย่างสุขใจ  คงเพราะมีมันนั่งอยู่ข้างๆ...
++ฝนรู้สึกตัว....ก็ขอให้แม่โทรหาเก่ง..แต่เค้าปิดมือถือ  เลยโทร
ขอเบอร์บ้านวิน  กับแม่แก้ว  เพราะฝนคิดว่าเก่งอาจจะไปบ้านวิน...
ขอโทษนะที่รบกวนแม่กับวินดึกๆอย่างนี้...++
++ไม่เป็นไร. ขอแค่ให้ฝนหายไวๆ  กลับมาเป็นเดิมเหมือนเร็วๆก็พอล่ะ
อีกอย่างเก่งมาดูแลฝนด้วยคง  ฝนคงจะดีขึ้นเร็วๆนี้แน่เลย++ผมตอบเธออย่างห่วงใย
แต่สายตาผมหันไปจ้องคนที่กำลังมองผมอยู่  สายตาคู่นั้นผมบอกไม่ถูกว่ามันคิดอะไร
……………….....
....................
++  แม่คับกลับกันเถอะ..++ผมอยากกลับเต็มทีแล้วเมื่อเห็นว่าไม่มีไร
++เอางั้นเล่อลูก  งั้นก็ลาฝน  ลุงป้าน้าอาก่อนซิคับ..++แม่บอก
++คับแม่..++
...ทันทีที่ประตูปิดลงผมก็ซบหน้าอยู่ที่ไหลแม่...น้ำตาก็รินไหลออกมาอีก
.แม่เอามือลูบหัวผมเหมือนปลอบโยน  ให้จิตใจผมเข้มแข็งขึ้น
++ทำใจน่ะลูก..++นั่นคือเสียงที่แม่เตือน
++ยังไงฝนก็เป็นผู้หญิง  เก่งเองเค้าก็เป็นผู้ชาย..++
++ผมรู้คับแม่  ผมถึงอยากให้มันหยุดแค่นี้
......
...
++แม่ค้าบบบบบบ.....++เสียงตะโกนเรียกและวิ่งตามก้องเข้าหูผม
++วินคับ...++
แม่หันกลับไปดูแต่ผมไม่   กลัวมันเห็นว่าผมร้องไห้อยู่....
++มีอะไรลูก...++แม่ถามมัน
++ผมขอคุยกับวินหน่อยคับ...++
แม่หันก้มมาถามผม.....
ผมเช็ดน้ำตาก่อนที่หันไปมองมัน...
++เก่ง..เราไม่มีเรื่องอะไรที่จะคุยกันอีกแล้วล่ะ  ให้มันจบแค่นั้นเถอะ
เก่งกลับไปดูแลฝน  นั่นคือสิ่งที่เก่งควรจะทำ...+++ผมบอกมัน
++แต่...++
++เก่ง.....แม่ว่าตอนนี้อย่าเพิ่งคุยกันเลยน่ะ  วินคงคุยไม่รู้เรื่องหรอก..++
++แม่ว่าเก่งกลับไปดูฝนก่อนดีกว่านะลูก  ฝนต้องการลูกน่ะ...++
++คับแม่..++มันก้มหน้าตอบรับเบาๆ
ผมเดินลากแม่ออกมาจะตรงไปที่ลานจอดรถ
..หันไปดูมันอีกที  เห็นมันยังยืนมองผมกับแม่อยู่...
++ลาก่อนน่ะเก่ง   วินจะจำเก่งไว้ตลอดไป..เรื่องของเรา
ขอให้มันจบแค่นี้เถอะน่ะ  เก่งเลือกฝนถูกแล้วล่ะ....++ผมพูดเบาๆ
กับตัวเอง    แล้วก็ร้องไห้กับแม่ที่อยู่ข้างผมตอนนี้.............
......................................
....................................
**********************************

[Winer]

************************
มาทักทายกันอีกทีน่ะครับ
เรื่องนี้จะมีทุกรสนะครับไม่ได้เศร้าอย่างเดียว
ยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยนะครับ
ขอบคุณเพื่อนที่มาให้กำลังใจกัน
.........................................
ฝากติดตามอ่านอีกเรื่องน่ะครับ
แต่เรื่องนี้กำลังเขียนอยู่  เลยเอามาโพสให้อ่านเล่นกัน
หวังว่าอ่านแล้วคงไม่เซงกว่าเดิมน่ะครับ

***  อ๋า กับ น้อง  **
.....จะเป็นคนล่ะแนวน่ะครับ.....
เรื่องของหมวดหนุ่ม  กับ คุณหนูๆหน่อย...คริคริคริ
...ขอบคุณมากมายที่แวะมาอ่านกันน่ะ....
*******************************