กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
กว่าจะได้อ่าน ช้ามากมาย

ขอบ่นแบบนอยด์ๆหน่อยว่าช่วงนี้ ไม่มีเวลาว่างเลย

การบ้านก็เยอะ หนังสือก็ยังไม่ได้อ่านเลยจะสอบอยู่แระ ยิ่งทำLab อาทิตย์ล่ะ สองLab Report ก็ สองเล่ม ไม่ได้นอนไปหลายวันเลยอ่า
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ

เอาล่ะ...
มาเข้าเรื่องของเขา(เฮียโตก่ะหนูเนม) กันดีกว่าเนอะ

เหมือนหนูเนมอยากให้เฮียโตบอกว่า "เพราะรัก" เลยอ่า
แต่ปากก่ะใจไม่ตรงกัน...ไม่สิ "สมอง" ก่ะใจไม่ตรงกัน อิอิ ทำเป็นคิดว่าไม่ใช่ ไม่อยากแบบนั้น แต่ความจริงแล้วในใจก็อยากให้เขาพูดหรือบอกความรู้สึกที่จะทำให้ตัวเองกลายเป็นคนสำคัญใช่ไหม? (ถ้าไม่ใช่อิกุหลาบก็ขออภัย

) แต่จะบอกว่า ที่หนูเนมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็น "ส่วนต่าง" ในคุกน่ะ อิกุหลาบตอนเข้ามหาลัยใหม่ๆก็เป็นค่ะ...
มันเป็นความรู้สึกประมาณว่า กำลังเดินไปคุยไปอยู่ท่ามกลางกลุ่มเพื่อนอยู่ดีๆ พอรู้สึกตัวอีกที กลายเป็นว่า เรากำลังออกห่างจากพวกเขาตอนไหนก็ไม่รู้ตัว? ทั้งเรื่องที่คุย จังหวะที่เดิน ก็ไม่เข้ากันสักอย่าง พอมัวแต่ยืนคิดว่าทำไม พวกเขาก็เดินไปกันแล้ว...และไม่มีใครหันกลับมาหาเราเลยสักคน...
เพราะอย่างนี้ หนูเนม เลยถามเฮียโตไปอย่างนั้นหรือเปล่าคะ? อยากให้เขาบอกว่าตัวเองมีความหมาย อยากมีที่ที่จะยืน มีหลักที่จะยึด และคิดว่าต่อให้เฮียโต พูดตอบออกมาว่าเพราะ "รัก" หนูเนมก็คงจะไม่เชื่อแน่ๆ...อย่างที่หนูเนมบอก... ไม่เชื่อ...ไม่ใช่ว่าจะ "ไม่อยากได้ยิน" อิกุหลาบ ปลื้ม ประโยคนี้มากมาย
" ไม่เชื่อ ก็ไม่ได้แปลว่า ไม่อยากได้ยิน "
กรี๊ด อ่ะ

เหมือนประมาณว่า "ก็รู้ว่าไม่จริง แต่ก็ยังอยากฟัง อยู่ดีว่า เขารักเรา"

แบบนี้ก็เหมือนหนูเนมแคร์พี่โตขึ้นมากแล้วนะเนี่ย

พิมพ์ซะยาวเหยียดเลย เอาเป็นว่ากุหลาบไปนอนแระนะจ๊ะ มาต่ออีกเร็วๆน๊า
