โฮกกกกกกกกกกกกกก หายไปนานนนนนนนน
กลับมาอ่านรวดเดียวค่า คิดถูกจริงๆที่อ่านหลังสอบ 555+ ขืนอ่านช่วงสอบ หรือก่อนสอบคงว้าวุ่นใจจนทำข้อสอบไม่ได้แน่ๆ
อ่า... บอกตรงๆนะคะ ว่าตอนที่ไม่อยากอ่านก็คือไม่อยากอ่านเลย มันกลัวเครียด กลัวดราม่า กลัวเฮียโตใจร้ายกับน้องเนมอีก ได้แต่แว้บเข้ามาอ่านเม้นท์แล้ววิเคราะห์แนวทางว่าสุขหรือทุกข์ (---อาการหนัก) แถมแต่ละเม้นนะคะ เอาซะไม่กล้าอ่านเลยจริงๆ เดี๋ยวอินจนอ่านหนังสือไม่รู้เรื่องทำคนไข้ตายได้เข้าไปอยู่เป็นเพื่อนเฮียโต แต่พออ่านแล้วไม่อยากหยุดเลยค่ะ 555+

(เว้นตอนของพี่กันย์ พี่วิทย์และหนูเมฆไว้หน่อย ดราม่าแบบ...โอยยย คือภูมิต้านทานด้านนี้ต่ำค่ะ อ่านแล้วอินจัด สงสารทุกคนเลยยย พายเรือในอ่างจริงๆ)
เรื่อง 3พี เศร้าผิดคาด และเรื่องหลักก็น่ารักผิดคาด (ย้อนกลับไปอ่านตอนแรกๆแล้วแบบ....โอ๊ววววววววววววว์

)
นับถือไรเตอร์จริงๆ เป็นนิยายอีกหนึ่งเรื่องค่ะที่จะซื้อเก็บแน่ๆ(ถึงแม้จะอ่านหมดแล้วก็ตาม)
ขอบคุณป๋ากับผู้พันค่ะ ที่ยังมีเวลาอีกยาว (ให้คนอ่านได้อ่านอีกยาววววววว

)
ขอบคุณไรเตอร์สำหรับเรื่องเจ๋งๆนะคะ (///กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส)